Οι ξενοι παντψς που ερχονται στην Ελλαδα εχουν να λενε για αρκετα πραγματα.
Καταρχην, οι ας το πουμε ψαγμενοι τους τραβαει η αρχαια ιστορια και ο ΤΟΤΕ πολιτισμος μας.
Οι πιο νεοι, μαθαινουν τα του σημερινου μας πολιτισμου. Για παραδειγμα το πρωτο πραγμα που μαθαινουν ειναι malaka, kamaki, frape, ise poli oraia κλπ. Τους αρεσουν οι παραλιες μας, τα τοπια, τα βουνα και διαφορες τετοιες malakies . Δηλαδη, με λιγα λογια, βρισκουν στη χωρα μας οτι δεν εχουν αυτοι στη δικια τους. Αλλα και να τα εχουν δεν τα χαιρονται γιατι πολυ απλα, πισω στη χωρα τους βαζουν τα κεφαλια τους μεσα και δουλευουν σκληρα, ενω ταυτοχρονα εχουν αυτη τη ρημαδα τη λεξη που λεγεται ΠΑΙΔΕΙΑ. Γιατι εχει πολλα να κανει ο πολιτισμος με τη παιδεια.
Τι να το κανω εγω αν ο Νταλαρας τραγουδαει στο μεγαρο μουσικης, και ο αλλος στο αναπηρικο καροτσακι καπου στην Ηλιουπολη δεν μπορει να παει γιατι...
Τι να τη κανω εγω τη Κνωσο, οταν ο οποιοσδηποτε πεζος δεν νιωθει ασφαλεια ουτε καν στο πεζοδρομιο!!!
Ενταξει δε λεω, τα τελευταια χρονια υπαρχει μια προσπαθεια για βελτιωση και εν παση, περιπτωση η ιστορια μας μαθαινεται σε πολλα σχολεια ανα τον κοσμο. Νομιζω ομως οτι την εχουμε δει οτι και καλα 'ειμασταν μεγαλοι και τρανοι πριν 2000 χρονια'
Μηπως ομως αυτο δεν ειναι αρκετο για να παμε μπροστα ΤΩΡΑ?

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:

Μου αρέσει πολύ η παρέα μας γιατί έχει ποικιλία,επιχειρήματα και κυρίως μαθαίνω.Μία ερώτηση,η διαρκεια της Τουρκοκρατίας πόσο μας έχει επηρεάσει ??? Ευχαριστω.

Το μεγαλύτερο και ποιο αισχρό άλλοθι για ότι κακό γίνεται στον τόπο μας. Θα σοβαρευτούμε άραγε ποτέ?

Απάντηση με επιχειρήματα ζήτησα,αν έχεις να δώσεις. Ούτε για δικαιολογίες,ούτε για μη σοβαρότητα.

Δεν ήταν προσωπικό σχόλιο για να αρπάζεσαι.
Έχω ποια βαρεθεί να ακούω ότι για ότι κακό γίνεται σε αυτό τον τόπο φταίει η τουρκική κατοχή. Αν το υπάρχον χάλι υπήρχε και τότε δεν θα είχαμε καμία ελπίδα να αναστήσουμε το έθνος μας. Ας βρούμε αλλού τα αίτια της υποκουλτούρας που κυριαρχεί στις μέρες μας.

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Αυτό λέγεται εξιδανίκευση!

Οι Αρχαίοι Ελληνες
Μεγαλούργησαν σαν Αθηναίοι στον Μαραθώνα,όπου δεν πήγαν οι Σπαρτιάτες!!
Μεγαλούργησαν σαν Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες,όπου δεν πήγαν οι Αθηναίοι και ΟΛΟΙ 'ξέχασαν' τους 700 Θεσπιείς,που έμειναν,αν και δεν τους υποχρέωνε ο Νόμος της πόλης τους!!
Εβγαλαν ενα Περικλή αλλά και τους 30 Τυράννους!!
Εξοστράκισαν τον Αριστείδη!!
Λάτρεψαν και μετά 'σκότωσαν' τον Αλκιβιάδη!!
Εβγαλαν εναν Μεγα Αλέξανδρο αλλά και εναν Εφιάλτη!!
Εφηύραν την παγκοσμιοποίηση σαν Αθηναίοι και την πολέμησαν σαν Σπαρτιάτες!!

Η λίστα είναι μακριά..πολύ μακριά!!!

Ιδια πράγματα και τώρα!! Ολα μας φταίνε!! ΛΑΘΟΣ!!

Καλοί άνθρωποι είμαστε,απλά το σύστημα πληροφόρησης μας κάνει να νομίζουμε οτι ζούμε στην κόλαση!!
Η τηλεόραση εχει μεγάλη δύναμη αλλά δεν είναι αντιπροσωπευτική του κόσμου μας!!

Εξιδανίκευση δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ όσον αφορά τους ανθρώπους. Μπορώ να σου πω άλλα εκατό κακώς κείμενα και σφάλματα που έγιναν σε προκλασσικούς, κλασσικούς και ελληνιστικούς χρόνους, όπως παρατήρησες η λίστα είναι πολύ μεγάλη. Φυσικά για κάθε εκατό κακά υπάρχουν χίλια καλά αλλά ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν.
Ο άνθρωπος θα παραμείνει πάντα άνθρωπος, όσοι αιώνες και αν περάσουν, τα ένστικτα επιβιώνουν, είναι στην φύση του να εντροπιάζει. Εκλεβε, σκότωνε, εγκληματούσε γενικώς από την αυγή της ανθρωπότητας και θα συνεχίσει έτσι μέχρι την δύση της. Όλοι έχουμε τάση προς την αμαρτία, είτε σαν άτομα είτε σαν ομάδες και δεν υπάρχει νόμος ικανός να μας εμποδίσει, αφού οι άνθρωποι δοκιμάσουν όλα τα είδη των τιμωριών, χωρίς αποτέλεσμα, κι έφτασαν ακόμη σε υπερβολική αυστηρότητα, με την ελπίδα να προλάβουν τα εγκλήματα των κακούργων ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
. Αυτά για να μήν έχουμε αυταπάτες και να μην νομίζουμε πως τότε ήταν μια κοινωνία αγγέλων. Δεν υπήρξαν ιδανικοί (ποιός άλλωστε υπήρξε?) αλλά έθεσαν τα ιδανικά που στήριξαν τις μετέπειτα κοινωνίες μέχρι σήμερα, έδειξαν στον κόσμο τί είναι ωραίο και φτιάξανε κανόνες για να το ορίσουνε και να το περιγράψουνε (π.χ χρυσός αριθμός φ), αυτοί οι κανόνες χτίζουνε μέχρι σήμερα τα ωραία κτίρια. Θεσμοθέτησαν νόμους που μακάρι πολλοί από αυτούς να υπήρχαν μέχρι σήμερα, την συζήτηση που κάνουμε σήμερα σε αυτούς την χρωστάμε, αυτοί μας έμαθαν να διαλεγόμαστε, αυτοί δημιούργησαν την Γλώσσα που γονιμοποίησε όλες τις γλώσσες των πολιτισμένων σήμερα χωρών. Ζούσαν σε απόλυτη αρμονια με το περιβάλλον, ανακάλυψαν την δύναμη του ατμού αλλά δεν ξεκίνησαν την βιομηχανική επανάσταση.Αυτοί εξέλιξαν το πνεύμα είτε αφορούσε τις τέχνες, είτε τις επιστήμες. Γράψανε κείμενα που παραμένουν μέχρι σήμερα αξεπέραστα κι εμείς δυστηχώς ούτε τα ξέρουμε, αυτοί παραμένουνε αιώνιο παράδειγμα προς μίμηση και αποτελούν απόδειξη για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Αυτοί μας έδωσαν την ευκαιρία να εκφραζόμαστε ελεύθερα εφαρμόζοντας την άμεση Δημοκρατία, που μακάρι να αντικαθιστούσε το σημερινό ομοίωμά της. Η αξία τους είναι αναγνωρισμένη απο ανθρώπους που τους μελέτησαν, ας το πράξουμε κι εμείς για να μην είμαστε αόριστα περήφανοι για κάτι παλιό. Φυσικά η αρχαία Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από ταπεινούς υποστηρικτές σαν κι εμένα, όπως ο ήλιος δεν΄χρειάζεται μια πυγολαμπίδα για να ζεσταθεί.

Υ.Σ. Στην μάχη των Θερμοπυλών οι Αθηναίοι συμμετήχαν με 127 τριήρεις και σκοπός τους ήταν να μην αφήσουν τα περσικά πλοία να κατέβουν, συγκεκριμένα φύλαγαν το πέρασμα του Ορεού κοντά στο ακρωτήριο του Αρτεμησίου. Επίσης μαζί με τους 700 Θεσπιείς έμειναν και 80 Μυκηναίοι

Ένας αυλικός συναντά ένα φιλόσοφο ο οποίος μάζευε χόρτα για να τα φάει, και του λέει:

• Αν έμπαινες στην υπηρεσία των βασιλιάδων, δε θα ήταν ανάγκη να τρως χόρτα!
  Ο φιλόσοφος απαντά:
• Κι εσύ, αν έτρωγες χόρτα, δε θα είχες ανάγκη να υπηρετείς τους βασιλιάδες!

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:
Δεν ήταν προσωπικό σχόλιο για να αρπάζεσαι.
Έχω ποια βαρεθεί να ακούω ότι για ότι κακό γίνεται σε αυτό τον τόπο φταίει η τουρκική κατοχή. Αν το υπάρχον χάλι υπήρχε και τότε δεν θα είχαμε καμία ελπίδα να αναστήσουμε το έθνος μας. Ας βρούμε αλλού τα αίτια της υποκουλτούρας που κυριαρχεί στις μέρες μας.

Δεν υπάρχει θέμα 'αρπαγματός' στα σίγουρα.Μονο νά, ακούω συνέχεια να λέμε 'οτι για όλα φταίει η τουρκοκρατία'.Σαν άλλοθι βέβαια,το οποίο ούτε εμένα μου αρέσει.Ομως επειδή υπάρχουν φίλοι εδώ πολύ πιο διαβασμένοι απο εμένα,ήθελα μια τεκμηριομένη απάντηση.Μήπως τελικά μας έχει επηρεάσει με κάποιο τρόπο ??Νοιώθω πως για κάποιες αντιδράσεις στην ζωή μας και την καθημερηνότητα μας είμαστε πιο πολύ 'ανατολίτες'.

Πάντα φιλικά Αγγελος.

πιθανότατα δεν είναι η τουρκοκρατία η ρίζα όλων των δεινών μας..εκεί όμως που σίγουρα μας έχει επηρρεάσει είναι ως προς την οργάνωση του κράτους και την σχέση του πολίτη με αυτό

φίλε Εμμανουήλ εν μέρει έχεις δίκιο να αντιδράς σε μια γενίκευση, από την άλλη όμως 400 χρόνια τουρκοκρατίας (για να μην πω και άλλα 1000 χρόνια ρωμαιοκρατίας/βυζαντινοκρατίας) είναι πάρα πολλά και ικανά να αλλάξουν πολλά πράγματα..θεωρώ ευχής έργον (και από τα θετικά της φυλής μας) που διασώσαμε έστω κάποια στοιχεία πολιτισμού και φυσικά ό,τι μπορέσαμε από την γλώσσα μας

ειδικότερα για την τουρκοκρατία η άποψη που εγώ έχω διαμορφώσει ως τώρα είναι πως αποτέλεσε εποχή μεγαλύτερης ελευθερίας από ότι ίσως διδασκόμαστε στα σχολεία μας..σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών η αυτονομία των ελληνικών κοινοτήτων ήταν αρκετά σημαντική, ο ρόλος τους στο εμπόριο επίσης και φυσικά υπήρχαν και αρκετά στοιχεία θρησκευτικής ελευθερίας...τα παραπάνω όχι επειδή οι Τούρκοι ήταν καλοί..απλά η νοοτροπία του κατακτητή που διευθύνει μια αυτοκρατορία είναι να αποκομίζει οφέλη γεωστρατηγικά και οικονομικά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο απλό..χωρίς αναταραχές και συγκρούσεις

η σχετική αυτή αυτονομία των Ελλήνων εξαγοραζόταν (σας λέει κάτι αυτή η λέξη?) με τα έσοδα από το εμπόριο και τις λοιπές οικονομικές δραστηριότητες των ελληνικών κοινοτήτων..υπήρχε φυσικά χρηματισμός (αυτή η λέξη σας λέει κάτι?) των στελεχών του κρατικού μηχανισμού από τον πλέον χαμηλόβαθμο ως τον διοικητή της επαρχίας..με τον τρόπο αυτό και η αυτοκρατορία ευημερούσε κατα το δυνατόν με τα έσοδα από τους φόρους και όλοι ήταν ευτυχισμένοι εντός των ορίων της (μέχρι που κάποιοι πεφωτισμένοι έλληνες που έβλεπαν την πρόοδο της υπόλοιπης ευρώπης και κάποιες δυνάμεις που βρήκαν μια καλή αφορμή να διαλύσουν την οθωμανική αυτοκρατορία άρχισαν να βάζουν φυτίλια..αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο)

και φυσικά αφού ο κρατικός μηχανισμός ήταν του κατακτητή..η εξαπάτηση του κράτους και ο ατομισμός (αυτά σας λένε κάτι) όχι μόνο δεν ήταν πράξεις κατακριτέες αλλά μάλλον πράξεις αντίστασης και έπαιρναν και ηρωικές διαστάσεις..μην ξεχνάτε πως οι πρώτοι ήρωες του νέου ελληνικού κράτους ήταν οι..κλέφτες και οι πειρατές..κάτι σαν Robin των Δασών για τους Έλληνες της εποχής..το ίδιο ήταν και σε ατομικό επίπεδο..αν εξαπατούσες την 'αρχή' εξαπατούσες τον 'εχθρό'..μην λησμονείτε πως η οποιαδήποτε αρχή στον ελληνικό χώρο ήταν για 400 (η 1400, αν προτιμάτε) χρόνια ξένη προς τον κλασσικό ελληνισμό..ο οποίος αγωνιζόταν να διατηρήσει έστω και κάτι από την παλιά του αίγλη μέσα σε τεράστιες αυτοκρατορίες ..που (να το θέσω απλά) ο ένας έμπαινε ο άλλος έβγαινε..πληθυσμοί πήγαιναν και έρχονταν..πολιτισμοί ανακατέβονταν..

νομίζω αυτά ίσως σου δώσουν την βάση να σκεφτείς κι εσύ φίλε μου...ιστορικό κείμενο εγώ δεν θα σου παραθέσω ούτε θα ισχυριστώ πως τα πιο πάνω είναι η αλήθεια..μόνος σου θα αποφασίσεις

Ο χρήστης theios έγραψε:
..θεωρώ ευχής έργον (και από τα θετικά της φυλής μας) που διασώσαμε έστω κάποια στοιχεία πολιτισμού και φυσικά ό,τι μπορέσαμε από την γλώσσα μας . . . .

Όλα σωστά, μόνο να κρατάμε κάπου στην άκρη, έστω, του μυαλού μας ότι ό,τι διασώσαμε από τη γλώσσα μας το καταστρέφουμε μόνοι μας, χωρίς τούρκους κατακτητές, τα τελευταία χρόνια. Γι' αυτό, τι δικαιολογία μπορούμε να βρούμε;

'Χίλια χρονιά πριν σ' ένα χωριό ζούσε ένας άνθρωπος. Από μικρός ήταν ακίνητος. Πάνω από τριάντα χρόνια βρισκόταν στο κρεβάτι του και το μόνο που έκανε, ζητούσε απ' το Θεό να τελειώσει αυτή η ζωή.
Ίσως ο θάνατος θα τον έβρισκε μέσα στο κρεβάτι, αν μια φορά δεν περνούσε απ' το χωριό ένας γέρος. Ο οδοιπόρος μπήκε στο σπιτάκι που ζούσε ο κακομοίρης και ζήτησε νερό. Ο άρρωστος έκλαψε και είπε:

• Σε όλη μου τη ζωή δεν έκανα ούτε ένα βήμα.
• Πότε δοκίμασες να κάνεις αυτό το βήμα, ρώτησε ο γέροντας.
  Ο άρρωστος δεν θυμόταν, ούτε ήξερε πόσο χρονών είναι.
• Πάρε αυτό το μαγικό ραβδί, είπε ο οδοιπόρος, στηρίξου πάνω του και φέρε μου νερό.
  Ο άπορος τόλμησε και… και σηκώθηκε απ' το κρεβάτι. Ξανά έκλαψε, όμως τώρα απ' τη χαρά του.
• Πώς να σ' ευχαριστήσω. Τι θαυμάσιο ραβδί μου έδωσες;
• Αυτό το ραβδί το βρήκα μπροστά στην είσοδο του σπιτιού σου.'

η πλειοψηφια των βυζαντινων τα τελευταια χρονια της αυτοκρατοριας περιμενε να ερθουν οι τουρκοι και να τους κοψουν το λαιμο επειδη το θελε ο Θεος...εμεις απλως τα περιμενουμε ολα απο το κρατος που εμεις εχουμε καταντησει ετσι..

Επί τέλους, φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Μήπως να λέγαμε εδώ τι κάνει ο καθένας μας χωριστά για τον εαυτό του και για την κοινωνία στην οποία ζεί;
Και μια πρόταση:
Μπορούμε να φτιάξουμε μια παρέα γνωστών - αγνώστων, όπου θα μπορούσε όποιος αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα (ή θέλει μια σοβαρή δεύτερη γνώμη για κάτι που τον απασχολεί) να αποταθεί; Μιλάω για δωρεάν, άρα αξιόπιστες, συμβουλές από διαφημιστές, μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς, ό,τι τέλος πάντων διαθέτει η παρέα μας.
Καλό ή κακό το χθές, είναι καλό όμως να το γνωρίζουμε και να το σκεπτόμαστε. Για το σήμερα, το συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ του πολιτισμού μας για το οποίο θα μιλάνε τα εγγόνια μας, μπορούμε να κάνουμε κάτι;

http://www.spin.gr/spin/story.jsp?id=213

Αρκετούς αιώνες πριν ξεκινήσουν οι σύγχρονοι αθλητές να παίρνουν αναβολικά για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν έναν άσσο στο μανίκι τους ώστε να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες νίκης τους.

Στην 18η αρχαία Ολυμπιάδα, το 708 π. Χ., χρησιμοποιούσαν πέτρες διαμορφωμένες ώστε να εφαρμόζουν στην λαβή του χεριού ή μολύβδινα βάρη κατά τη διάρκεια του άλματος ώστε να βελτιώσουν τη φυσική τους ικανότητα.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Μετροπόλιταν στο Μάντσεστερ στην Αγγλία, υπολόγισαν ότι εάν τα βάρη αυτά, γνωστά και ως ‘’αλτήρες’’, ταλαντεύονταν σωστά και σε συγκεκριμένη στιγμή κατά τη διάρκεια του άλματος, θα μπορούσαν να προσθέσουν το λιγότερο 7 ίντσες (17 εκατοστά) σε ένα άλμα τριών μέτρων.

Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο παθητικό εργαλείο που εφευρέθηκε για να εντείνει την κίνηση και την μετακίνηση στο χώρο, ανέφερε ο καθηγητής Alberto Minetti του Τμήματος Επιστήμης Άσκησης και Άθλησης

Σε αντίθεση όμως με τη χρήση των αναβολικών που βελτιώνει την απόδοση των αθλητών, η χρήση των αλτήρων ήταν νόμιμη.

Αποτελούσαν έναν τρόπο καλύτερης αξιοποίησης των μυών. Δεν είναι σαν το ντοπάρισμα. Αποτελούν προϊόν εφευρετικότητας, όχι απάτης, δήλωσε ο Minetti στο Reuters.

Τα λίθινα αυτά αντικείμενα, των οποίων το βάρος κυμαινόταν από 2 έως 9 κιλά, υπήρχαν σε ποικιλία σχημάτων, με ή χωρίς λαβές. Παραστάσεις αρχαίων αγγείων, απεικόνιζαν αθλητές να τα χρησιμοποιούν κατά τη διάρκεια των αθλητικών αγωνισμάτων.

Οι αθλητές τα ταλάντευαν πίσω και μπρος, λίγο πριν «απογειωθούν», δίνοντας ώθηση προς τα μπρος κατά τη διάρκεια του άλματος και στη συνέχεια πάλι πίσω κατά την «προσγείωση» για βέλτιστο αποτέλεσμα.

Χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο στον υπολογιστή και λαμβάνοντας υπ’ όψιν στοιχεία όπως η ελαστικότητα των τενόντων και των συνδέσμων, καθώς και την προσομοίωση με την πραγματικότητα, ο Minetti και ο συνάδελφός του Luca Ardigo, υπολόγισαν ότι η ταχύτητα απογείωσης ήταν κατά 2% μεγαλύτερη με τη χρήση ενός ζευγαριού αλτήρων μεγίστου βάρους περίπου 6 κιλών.

Η συνολική επίδοση όμως άρχιζε να μειώνεται όταν το βάρος ξεπερνούσε τα 10-12 κιλά, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος της Πέμπτης του περιοδικού Nature.
Κρίνοντας από το μέγεθος των αρχαιολογικών ευρημάτων των αλτήρων, ο κ. Minetti ανέφερε ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μελετήσει σε βάθος το θέμα και ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν.

Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:
Νομιζω ομως οτι την εχουμε δει οτι και καλα 'ειμασταν μεγαλοι και τρανοι πριν 2000 χρονια'
Μηπως ομως αυτο δεν ειναι αρκετο για να παμε μπροστα ΤΩΡΑ?

Σίγουρα δεν είναι αρκετό. Πρέπει να αναρωτηθούμε 'τι κάναμε και ήμασταν μεγάλοι και τρανοί πριν 2000 χρόνια;'. Όταν το βρούμε - που είναι πολύ εύκολο - , τότε πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση που κρατάμε τώρα και μας κρατάει ουραγούς.

Ο χρήστης rallysport έγραψε:
Δεν είμαστε ο 'περιούσιος' λαός, είμαστε ένας λαός με βαριά κληρονομιά που δυστυχώς δεν μπορούμε να επωμισθούμε.

Νομίζω θα είναι εξόχως ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε πότε μπολιαστήκαμε με την ιδέα περί περιούσιου λαού. Απ'όσο γνωρίζω, στην Ελλάδα δεν υπήρχε θέση για τέτοια ιδεολογήματα. Άραγε σε ποιο θρησκευτικοκοινωνικοπολιτικοπνευματικό κατασκεύασμα ενσωματώθηκε αυτή η 'ιδέα';

Στα τέλη του 18ου αιώνα, ένας Βρετανός δικαστής ονόματι Ουίλλιαμ Τζόουνς που υπηρετούσε στις Βρετανικές κτήσεις στην Ινδία, θαμπωμένος από το μεγαλείο του Ινδικού πολιτισμού, άρχισε να μελετά τα αρχαία σανσκριτικά κείμενα. Η μελέτη αυτή τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η σανσκριτική ήταν η κοινή μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγήθηκε από τη γλωσσική συνάφεια ορισμένων λέξεων της σανσκριτικής με τις ευρωπαϊκές αντίστοιχες. Η θεωρία του Τζόουνς βρήκε πολλούς υποστηρικτές, ιδίως στη Γερμανία, όπου μετεξελίχθηκε σε Ινδογερμανική, Ινδοευρωπαϊκή ή Άρεια θεωρία και ιδεολογία, βάσει της οποίας όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, πέραν της κοινής, υποτίθεται, γλώσσας, είχαν και κοινή καταγωγή και κοιτίδα.

Βέβαια, από την εποχή του Τζόουνς έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ωστόσο ενώ η θεωρία του καταρρίπτεται διαρκώς από τα αρχαιολογικά, ιστορικά και ανθρωπολογικά ευρήματα, εξακολουθεί να ζει και να μας ταλανίζει, κυρίως εμάς τους Έλληνες, οι οποίοι είχαμε πράγματι έναν εξόχως αξιοσημείωτο πολιτισμό από τους νεολιθικούς ήδη χρόνους, χωρίς να έχουμε ανάγκη των φώτων των όποιων 'Ινδοευρωπαίων'. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι η ινδοευρωπαϊκή θεωρία, το εσφαλμένον της οποίας έχει αποδειχθεί ήδη από τα αρχαιολογικά τεκμήρια, εξακολουθεί εντελώς αυθαίρετα να διατηρείται ζωντανή και να διδάσκεται στα σχολεία μας ως επίσημη 'αλήθεια'. Βεβαίως, δεν διδάσκεται μόνον στα δικά μας σχολεία, αλλά και σ'αυτά της Ευρώπης. Και σίγουρα, κάθε Βρετανός ή Γερμανός μπορεί ή 'πρέπει' να είναι υπερήφανος για την 'ινδοευρωπαϊκή' καταγωγή του. Ο κάτοικος όμως της Γραικίας (Γραίας) Ελλάδος γιατί θα πρέπει να νιώθει υπερήφανος όταν θεωρείται ινδοευρωπαίος;

Το θέμα αυτό δεν εξαντλείται έτσι εύκολα και, βέβαια, ουδείς άνθρωπος έχει δικαίωμα να θεωρείται αυθεντία ή αλάνθαστος. Είναι όμως εύκολο και εφικτό να καταδειχθεί η σαθρότητα της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, χωρίς ακρότητες, κραυγές και αφορισμούς (που είναι τα μοναδικά όπλα άλλωστε των υποστηρικτών του ινδοευρωπαϊσμού), αλλά με τη χρήση των όπλων των Ελλήνων προγόνων μας, δηλαδή του μέτρου και της λογικής. Αρωγός είναι η αρχαιολογία, τα ευρήματα της οποίας συστηματικά 'αγνοούνται', αποσιωπούνται ή, έτι χυδαιότερον, παραποιούνται από ορισμένους που προσπαθούν αγωνιωδώς να διατηρήσουν εν ζωή την ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Δυστυχώς, στις μέρες μας, και η αρχαιολογία έχει γίνει βέλος στην πολιτική φαρέτρα.

Ινδοευρωπαίοι και ινδοευρωπαϊστές

Η γένεσις μιας βαρύτατης ιστορικής πλάνης

Αναφέρθηκε ήδη ότι ο πρώτος που διετύπωσε τη γλωσσολογική θεωρία περί της ύπαρξης μιας κοινής πρωτογλώσσας, από την οποία προήλθαν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές ήταν ο Βρετανός Ουίλλιαμ Τζόουνς, δικαστής και ερασιτέχνης γλωσσολόγος. Αυτός απλώς κατέληξε σε κάποια συμπεράσματα. Ο πραγματικός όμως θεμελιωτής της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας ήταν ο Γερμανός Φραντς Μποπ (1791-1867). Μελετώντας το έργο του Τζόουνς διετύπωσε για πρώτη φορά αυτό την 'ινδογερμανική θεωρία', περί της κοινής καταγωγής των ευρωπαϊκών γλωσσών (αρχικά) και των ευρωπαϊκών πολιτισμών.

Πρέπει όμως πρώτα να κατανοήσουμε τη γενεσιουργό αιτία διατυπώσεως της ινδογερμανικής θεωρίας και, για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να εξετάσουμε το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο ο Μποπ έζησε. Σε ηλικία 15 ετών, το 1806, ο Μποπ ένιωσε τη μεγαλύτερη ως τότε ταπείνωση της γερμανικής ιστορίας: τη συντριβή της Πρωσσίας στις μάχες της Ιένας και του Άουερσταντ από τον Ναπολέοντα. Οι ήττες αυτές και η κατάληψη της Πρωσσίας από τα γαλλικά στρατεύματα οδήγησαν στην αφύπνιση του κοιμώμενου γερμανικού γίγαντα, του γερμανικού εθνικισμού. Νεαρός φοιτητής το 1813 πλέον, ο Μποπ έζησε την αφύπνιση αυτή, η οποία οδήγησε στο γερμανικό θρίαμβο κατά του Ναπολέοντος στη μάχη των Εθνών, στη Λειψία. Η νίκη αυτή σήμανε την απελευθέρωση της Γερμανία από τον γαλλικό ζυγό. Η γερμανική υπερηφάνεια κορυφώθηκε μετά τη συντριβή του Ναπολέοντος στο Βατερλώ το 1815, η οποία επετεύχθη χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των γερμανικών-πρωσσικών δυνάμεων του ηλικιωμένου στρατάρχη Μπλύχερ υπέρ των Βρετανών. Στα πλαίσια αυτού του κλίματος εθνικής ανατάσεως και ευφορίας, ο Μποπ διετύπωσε το 1816 την ινδογερμανική θεωρία, η οποία προσέθετε αιώνες ζωής στο ένδοξο γερμανικό έθνος. Η δημοσίευση της μελέτης του Μποπ περί του 'Κλιτικού συστήματος της Σανσκριτικής σε σύγκριση με εκείνο της Ελληνικής, Λατινικής, Περσικής και Γερμανικής γλώσσης' απετέλεσε τον θεμέλιο λίθο της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας. Έκτοτε πολλοί ασπάσθηκαν τις απόψεις του και τις υποστηρίζουν με μένος ως τις μέρες μας. Σε τι όμως συνίσταται αυτή η διαβόητη ινδοευρωπαϊκή θεωρία;

Η ινδοευρωπαϊκή θεωρία, όπως είπαμε παραπάνω, υπήρξε προϊόν γλωσσολογικών μελετών και μόνον. Ως την αυγή του 20ου αιώνα, το όλο θεωρητικό οικοδόμημα στηρίχθηκε στην υποτιθέμενη συγγένεια των ευρωπαϊκών γλωσσών με τη σανσκριτική (την αρχαία ινδική). Τα αρχαιότερα όμως κείμενα αυτής της γλώσσας χρονολογούνται, σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη, στο 1000 π.Χ. Σταδιακά, οι οπαδοί της θεωρίας αυτής φρόντισαν να βρουν αρχαιολογικά τεκμήρια για να στηρίξουν τη θεωρία τους. Αυτά όμως τα υποτιθέμενα τεκμήρια αποτελούν, κατά κύριο λόγο, καρπό της γόνιμης φαντασίας των ινδοευρωπαϊστών ερευνητών. Παρακαλώ να προσεχθεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι ο ρυθμός διάδοσης της ινδοευρωπαϊκής θεωρία αυξήθηκε εξαιρετικά κατά τον 20ο αιώνα για πολιτικούς πρωτίστως λόγους: στον ινδοευρωπαϊσμό στηρίχθηκε η χιτλερική θεωρία περί φυλετικής ανωτερότητος των 'Αρείων' προγόνων των 'καθαρών' (μη Σλάβων) Ευρωπαίων (κάτι ανάλογο με τις προτροπές της Βίβλου και του Ταλμούδ προς τους Εβραίους να εξοντώνουν τους 'Εθνικούς', με τη διαφορά όμως ότι οι Εβραίοι - και μετέπειτα οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι - είχαν ως κριτήριο για το αν θα ξεπαστρέψουν κάποιον τη θρησκεία του). Με αφετηρία την όποια γλωσσική ομοιότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών γλωσσών, οι ινδοευρωπαϊστές ανέπτυξαν ένα φανταστικό θεωρητικό οικοδόμημα, για τη στήριξη του οποίου δημιούργησαν ευρήματα. Εδώ βρίσκεται και η βάση του προβλήματος. Ελλείψει στοιχείων, ανήγαγαν τη θεωρία τους σε αξίωμα, σε ένα είδος λυδίας λίθου που, κατά μαγικό τρόπο, επιλύει όλα τα αρχαιολογικά παράδοξα.

Το όλο ζήτημα θα αποτελούσε για εμάς απλά αντικείμενο θεωρητικής συζήτησης, πιθανώς προεκτείνοντας το διάλογο στο πώς η ινδοευρωπαϊκή θεωρία συνέβαλε στην ανάπτυξη του ρατσισμού, αν οι ινδοευρωπαϊστές δεν έμπλεκαν και την Ελλάδα στα δίχτυα της θεωρίας τους. Μάλιστα, η φανατική και σχεδόν ψυχοπαθολογική τους εμμονή στο σημείο αυτό ειδικά προκαλεί εύλογα ερωτηματικά ακόμα και σε έναν αφελή μελετητή. Ίσως να έχει θρησκευτικές προεκτάσεις, καθώς πολλάκις παραποιούνται αρχαιολογικά στοιχεία ακόμα και στις ημέρες μας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αναγνωρισθεί η ιστορική 'αλήθεια', το 'αλάθητο' και 'θεόπνευστον' της Βίβλου.

Όσον αφορά λοιπόν τη χώρα μας, οι ινδοευρωπαϊστές, όπως είναι γνωστό, υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες δεν ήσαν γηγενείς, αλλά επήλυδες (μετανάστες), οι οποίοι αφίχθησαν στην Ελλάδα είτε από τον Βορρά είτε εξ Ανατολών. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της Ελλάδος ονομάσθηκαν από τους ινδοευρωπαϊστές Προέλληνες και είτε αφομοιώθηκαν από τους επήλυδες είτε θανατώθηκαν από 'τις ατρόμητες ορδές τους και το εξαίρετο ιππικό τους'. Τα παραπάνω τεκμηριώνονται από τα λείψανα των θεωρουμένων ως προελληνικών οικισμών που έχουν έλθει στο φως, στα οποία οι ινδοευρωπαϊστές εντοπίζουν ίχνη καταστροφής ή πυρκαϊάς. Ο καθηγητής Γιόχαν Μαράν πάντως θεωρεί ότι στην περίπτωση των οικισμών της Αργολίδος τουλάχιστον οι καταστροφές πρέπει να αποδοθούν σε φυσικά αίτια. Έτσι δικαιολογούν την καταστροφή της νεολιθικής πόλεως του Σέσκλου (5η-4η χιλιετία π.Χ.), αλλά και την καταστροφή του οικισμού της Λέρνης (2η χιλιετία π.Χ.).

Εδώ γεννάται το ερώτημα: Πότε ήλθαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Ελλάδα; Εδώ οι ινδοευρωπαϊστές ποτέ δεν μας έχουν δώσει μια πειστική και σοβαρή απάντηση. Για να αποφύγουν δε αυτόν τον σκόπελο υποστηρίζουν ότι οι Ινδοευρωπαίοι αφίχθησαν κατά κύματα, μεταξύ 5ης και 2ης χιλιετίας π.Χ. Το εύρος και μόνον αυτού του χρονικού διαστήματος αναιρεί τη θεωρία, καθώς είναι τουλάχιστον γελοίο να πιστέψουμε ότι η Ελλάς κάθε 1000 χρόνια δεχόταν την 'επίσκεψη' ενός νέου ινδοευρωπαϊκού φύλου. Βάσει της θεωρίας, πρώτοι αφίχθησαν οι Αιολείς, στην 3η χιλιετία π.Χ. Τους ακολούθησαν οι Αχαιοί το 1700 π.Χ. και τελευταίοι ήρθαν το 1100 π.Χ. οι Δωριείς. Αυτά πρεσβεύει, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η ινδοευρωπαϊκή θεωρία. Πού όμως στηρίζονται τα ανωτέρω και τι κρύβεται πίσω από την αποδοχή και διάδοσή τους;

Το πρώτο συμπέρασμα που εξάγεται έχει να κάνει με τους Μινωΐτες, Κυκλαδίτες, Μακεδόνες και Θράκες Έλληνες, οι οποίοι, εντασσόμενοι σε κάποια άγνωστα προελληνικά φύλα, παύουν να έχουν ελληνική καταγωγή! Δεύτερον, παύει να υπάρχει ελληνικός παλαιολιθικός και νεολιθικός πολιτισμός, αφού, όπως μας αναφέρουν, οι Έλληνες άρχισαν να φθάνουν στην Ελλάδα από την εποχή του Χαλκού. Τρίτον, και σημαντικότερο, αφού τα ελληνικά φύλα συνεχώς και σταδιακά κατέβαιναν και κατοικούσαν το Νότο, η Βόρεια Ελλάδα και η Νότια Βαλκανική Χερσόνησος εν γένει (από τον Όλυμπο και πάνω) δεν κατοικήθηκε ΠΟΤΕ από Έλληνες, άρα η χώρα μας δεν έχει ιστορικά δικαιώματα επί των περιοχών αυτών! Αυτός ακριβώς ο συλλογισμός είναι και η βάση όλων των διεκδικήσεων των βορείων 'γειτόνων' μας που επιδιώκουν χρόνια τωρα την επέκταση των εδαφών τους εις βάρος μας και αμφισβητούν ακόμα και την ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δυστυχώς, βρίσκουν πρόθυμους συνεργάτες ορισμένους 'Έλληνες', από το 1921 τουλάχιστον ως και τις μέρες μας. Οδηγούμαστε λοιπόν στο θλιβερό συμπέρασμα ότι η ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι το φονικό πολιτικό όπλο κατά της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού έθνους. Δεν είναι τυχαίο ότι αρχιέρεια της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας κατά το τελευταίο μισό του 20ου αιώνος είναι η Μαρίτζα Τζιμπουτάς, Λιθουανικής καταγωγής Αμερικανίδα πανεπιστημιακός, θεωρητική θεμελιώτρια της θεωρίας της Old Europe, εκσυγχρονισμένης απόδοσης της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας.

Βάσει της γλωσσολογικής υπόθεσης περί της ύπαρξης μιας κοινής 'πρωτογλώσσας', η οποία είναι και το θεμέλιο του οικοδομήματος του ινδοευρωπαϊσμού, ο Γερμανός Γιάκομπ Γκριμ (ένας από τους δυο γνωστούς αδελφούς Γκριμ που κατέγραψαν παραμύθια της περιοχής τους) διετύπωσε το 'νόμο περί της αλλαγής του ήχου', σύμφωνα με τον οποίον τα 'απαλά' σύμφωνα b, d, g της ινδοευρωπαϊκής αντικαταστάθηκαν στις ευρωπαϊκές γλώσσες από τα σύμφωνα p, t, k. Έτσι, ερμήνευσε τη 'σανσκριτική' λέξη char και την απέδωσε ως draw στα αγγλικά και tragen στα γερμανικά. Σύμφωνα με τον ίδιο, η λέξη απέδιδε την έννοια της έλξεως. Άρα, κατέληγε ο Γκριμ, οι Ινδοευρωπαίοι εγνώριζαν το άρμα και είχαν εξημερώσει τον ίππο, με τον οποίον έσυραν τα άρματά τους! Οι συλλογισμοί αυτοί βεβαίως είναι αστήρικτοι. Οι ινδοευρωπαϊστές όμως ισχυρίζονται ότι τεκμηριώνονται από την εύρεση ενός πρωτοχιττιτικού σφραγιδόλιθουμε παράσταση ιππήλατου άρματος, ο οποίος χρονολογείται στο 1900 π.Χ., πράγμα που, κατ'αυτούς, πιστοποιεί ότι οι Ινδοευρωπαίοι είχαν εξημερώσει τον ίππο ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ. Σκοπίμως όμως και εκ του πονηρού αποσιωπούν τις ελληνικές βραχογραφίες στο όρος Παγγαίο της Μακεδονίας, οι οποίες χρονολογούνται στην 4η και 5η χιλιετία π.Χ. και παριστάνουν όχι ίππο, αλλά έφιππο άνδρα.

Εδώ πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στους Χιττίτες ή Χετταίους, στη γλώσσα και γραφή των οποίων οι ινδοευρωπαϊστές αναγνωρίζουν τη γραφή των προγόνων τους (άρα μάλλον θα έπρεπε η θεωρία να λέγεται χετταιοευρωπαϊσμός). Βάσει της επικρατούσης θεωρίςα, οι Χιττίτες έφθασαν στη βορειοανατολική Μικρά Ασία περί το 2000 π.Χ. και αφού αναμίχθηκαν με τους ντόπιους Λουβίτες, συγκρότησαν ισχυρό κράτος, το οποίο εξελίθηκε σε αυτοκρατορία από τον 17ο αιώνα π.Χ. Η γλώσσα τους δε 'ήταν η πρώτη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα που βρήκε τον δρόμο προς την γραφή'. Και το επιχείρημα όμως αυτό είναι απολύτως σαθρό, διότι η χιττιτική σφηνοειδής γραφή δημιουργήθηκε περίπου στα μέσα του 16ου π.Χ. αιώνα, αντικαθιστώντας την ιερογλυφική, εικονιστική γραφή, η οποία προήλθε από τη μινωική ιερογλυφική! Όπως είδαμε προηγουμένως, οι ινδοευρωπαϊστές θεωρούν τους Μινωΐτες ως μη Έλληνες, άρα ως μη ινδοευρωπαίους. Πώς μπορούν να μας εξηγήσουν το ότι η εξέλιξη μιας μη ινδοευρωπαϊκής γλώσσας (της μινωικής) γέννησε μια ινδοευρωπαϊκή (τη χιττιτική); Πώς εξηγούν και αιτιολογούν το ότι οι Ινδοευρωπαίοι Χετταίοι χρησιμοποιούσαν επί τέσσερεις αιώνες μια ξένη προς αυτούς γλώσσα και γραφή; Όταν τους υποβάλλονται αυτά τα εύλογα ερωτήματα, απλώς δεν απαντούν.

Ακόμα όμως και αυτή η γλωσσολογική θεώρηση, δεν αποδεικνύεται από πουθενά ότι εφαρμόζεται στην περίπτωση της Ελλάδας. Οι ινδοευρωπαϊστές θεωρούν ότι η ελληνική γλώσσα προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία, αφού λέξεις όπως 'πατήρ', 'μήτηρ', 'ειμί' κλπ είναι κατά κάποιον τρόπο κοινές σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά και στην ινδική, καθώς και σε γλώσσες της Πολυνησίας. Σύμφωνα όμως με τον διακεκριμένο Έλληνα αρχαιολόγο καθηγητή Χρ. Ντούμα, το 90% των 'ινδοευρωπαϊκών' λέξεων που πιστεύεται ότι υπάρχουν στην Ελληνική είναι υποθετικές, προϊόντα της γόνιμης φαντασίας κάποιων ινδοευρωπαϊστών φιλολόγων. Εδώ είναι και το εκπληκτικό σχετικά με τον ινδοευρωπαϊσμό. Για πρώτη φορά στα χρονικά μια φιλολογική θεωρία επιχειρεί να αποσιωπήσει, παραποιήσει και παρερμηνεύσει τα δεδομένα και ακλόνητα συμπεράσματα της αρχαιολογίας, με σαφείς πολιτικές/ιδεολογικές προεκτάσεις.

Κατά καιρούς, προφανώς αγχωμένοι να απαντήσουν στα στοιχεία που η ελληνική γη απλόχερα και καθημερινά προσφέρει μέσω των ανασκαφών, οι ινδοευρωπαϊστές μεταβάλλουν κατά το δοκούν την ημερομηνία ελεύσεως των προστατευομένων τους, ενίοτε και κατά χιλιετίες ολόκληρες, όπως ακριβώς τελικώς διαφωνούν ακόμα και ως προς τον τόπο προελεύσεως της διαβόητης αυτής φυλής-φάντασμα. Οι επικρατέστερες υποθεωρίες είναι δύο. Η πρώτη θα μπορούσε να ονομαστεί ινδογερμανική και λέει ότι οι Ινδοευρωπαίοι κατέβηκαν στην Ελλάδα από το Βορρά, από την Ουγγρική πεδιάδα, η οποία είτε ήταν η αρχική τους κοιτίδα είτε ένας ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι τους. Σύμφωνα με τη δεύτερη τώρα υποθεωρία, οι Ινδοευρωπαίοι μας ήρθαν κατευθείαν από τη βορειοδυτική Ινδία, από όπου κινούμενοι μέσω Καυκάσου και Ανάτολιας, έφτασαν στη Μικρά Ασία και κατόπιν με σχεδίες (!) διέπλευσαν το Αιγαίο και έφτασαν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μια τρίτη, ακόμα πιο παράλογη, υποθεωρία εμφανίστηκε πρόσφατα και μας λέει ότι οι Ινδοευρωπαίοι έφτασαν στην Ελλάδα μέσω Κίνας!!!

Όσον αφορά τώρα τη χρονολόγηση της 'καθόδου' των Ινδοευρωπαίων στην Ελλάδα, οι γνώμες των 'ειδικών' πάλι συγκρούονται, όπως ήδη αναφέρθηκε. Όμως, ο χρόνος ελεύσεώς τους έχει μεγάλη σημασία και χρήζει ειδικής αναφοράς. Όπως ήδη έχετε καταλάβει, το σύνολο της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας είναι απλώς γελοίο και ανυπόστατο. Καθίσταται όμως το ανυπόστατόν της ακόμα πιο εμφανές όταν οι ινδοευρωπαϊστές τοποθετούν την έλευση των Ινδοευρωπαίων στην Ελλάδα από το 3000 π.Χ. και μετά. Γνωρίζοντας όμως και οι ίδιοι τη γελοιότητα των ισχυρισμών τους, προσπάθησαν να μετατοπίσουν προς τα πίσω - σε μια προσπάθεια διάπραξης λαθροχειρίας επί των αρχαιολογικών ευρημάτων που καταρρίπτουν τις θεωρίες τους - την ημερομηνία έλευσης της φυλής-φάντασμα κατά δύο χιλιετίες, χωρίς να υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ εύρημα που να το δικαιολογεί! Απλά ρίχνουν ημερομηνίες από'δω κι από'κει, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι οι Έλληνες δεν ήταν Έλληνες κι έγιναν Έλληνες από τους 'πολιτισμένους' Ινδοευρωπαίους! Γι'αυτό και θεωρούν τόσο σημαντική την έλευση του λαού αυτού, ο οποίος, σύμφωνα πάντα με τους ινδοευρωπαϊστές έφερε στους 'βάρβαρους' 'Προέλληνες' την εξημέρωση του ίππου, τη γνώση του τροχού (συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του κεραμικού), και, πάνω απ'όλα, τη γνώση κατεργασίας των μετάλλων και ειδικότερα του χαλκού. Σε επόμενη δημοσίευση, θα δοθεί απάντηση στις ανόητες αυτές θεωρίες.

Θα παρακαλέσω επίσης να έχουν μερικοί το απαιτούμενο σθένος να αντιλαμβάνονται ότι τουλάχιστον σφάλλουν υιοθετώντας μια αστήρικτη θεωρία και να μην επιμένουν μόνον και μόνον επειδή είναι η 'επικρατέστερη'. Και η 'επίπεδη Γη' ήταν κάποτε η επικρατέστερη θεωρία, αλλά, αφού αποδείχθηκε πως ήταν γελοία, τέθηκε στο περιθώριο!

Νεολιθική Ελλάς και Ινδοευρωπαίοι

Γνωρίζοντας πλέον τις απαρχές της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, αλλά και τα όσα πρεσβεύει, είναι σκόπιμο να δούμε πώς τα αξιώματά της (καθώς οι πρεσβευτές της αρνούνται το διάλογό και αντιδρούν με τρόπο που δεν αρμόζει σε επιστήμονες όταν στριμώχνονται) στην ελληνική περίπτωση. Για το λόγο αυτό η αναφορά μας στα τεκταινόμενα στην Ελληνική χερσόνησο στην κρίσιμη περίοδο μεταξύ 5000 και 3000 π.Χ., βάσει των αρχαιολογικών ευρημάτων, αλλά και των φιλολογικών πηγών και της διασωθείσης λαϊκής παραδόσεως, της μυθολογίας.

Τα ως τώρα αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Ελλάδα κατοικείτο από παλαιοτάτων χρόνων. Τα ευρήματα του Άρη Πουλιανού στη Νέα Τρίγλια και στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής στη Μακεδονία αποδεινύουν την κατοίκηση της περιοχής ήδη από την Αρχαιότερη Παλαιολιθική. Φυσικά τα συγκεκριμένα ευρήματα αμφισβητούνται από 'προοδευτικούς' Έλληνες - κυρίως - επιστήμονες, οι οποίοι επιμένουν ότι κατάγονται από την Αφρικανή ανθρωπίδα 'Λούσυ'. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί εξ αυτών επικροτούσαν και επικροτούν τον χυδαίο, ανήθικο και μαφιόζικο πόλεμο που ο Πουλιανός υπέστη και από τη Χούντα των Επίορκων Συνταγματαρχών και από τη 'σοσιαλιστική' λαίλαπα. Ωστόσο, βάσει χρονολογήσεως από εγκυρότατα πανεπιστήμια της αλλοδαπής, ο Αρχάνθρωπος περίπου στο 700.000 π.Χ. και ΔΕΝ είναι Νεαντερταλιανός, αλλά Sapiens. Τα λείψανα Homo Erectus που ανεκάλυψε ο Πουλιανός στη Νέα Τρίγλια χρονολογήθηκαν από τη NASA στο 11.000.000 π.Χ. Είτε αυτό αρέσει στους ινδοευρωπαϊστές είτε όχι, η Ελλάς κατοικείτο τουλάχιστον από το 600.000 π.Χ. Ο παλαιολιθικός ελληνικός πολιτισμός εξελίχθηκε στον αντίστοιχο νεολιθικό μεταξύ 9ης και 7ης χιλιετίας π.Χ. (μεσολιθική και προκεραμική φάση αντίστοιχα). Κατά την περίοδο αυτή παρατηρείται πραγματική πολιτισμική και, βάσει του πλήθους των ευρεθέντων οικισμών, δημογραφική έκρηξη στον ελλαδικό χώρο. Αρχίζει η καλλιέργεια της γης και η μόνιμη ή έστω μεσο-μακροπρόθεσμη εγκατάσταση του πληθυσμού σε συγκεκριμένες θέσεις, κυρίως σε πεδιάδες αρδευόμενες από τα ύδατα κάποιου ποταμού. Η εγκατάσταση αυτή και η καλλιέργεια της γης δημιουργούν την έννοια της ιδιοκτησίας και κατ'επέκταση, της πατρίδος, σύμφωνα με τον καθηγητή Δ. Θεοχάρη. Σταδιακά, οι οικισμοί επεκτείνονται και στα τέλη της 6ης χιλιετίας δημιουργείται η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη, το Σέσκλο, το οποίο, βάσει ραδιοχρονολόγησης του Πανεπιστημίου της Πεννσυλβάνια των ΗΠΑ, χρονολογείται τουλάχιστον στο 5800 π.Χ. με απόκλιση +/- 97 έτη. Φυσικά υπάρχουν και παλαιότερα νεολιθικά ευρήματα από την Άργισσα (6200 π.Χ. βάσει ραδιοχρονολόγησης του UCLA), τη Νέα Νικομήδεια (40 χρόνια παλαιότερα αυτών της Άργισσας) και την Ελάτεια (90 χρόνια παλαιότερα αυτών της Άργισσας). Εμείς όμως θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας στη Θεσσαλία (την Ομηρική Ελλάδα), στο Σέσκλο, γιατί ακριβώς είναι η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης, τουλάχιστον, και στη Θεόπετρα, όπου έχουμε τα αρχαιότερα τεκμήρια καλλιέργειας σιτηρών στον ελλαδικό χώρο. Στην περίφημη μελέτη του 'Νεολιθικός Πολιτισμός', ο καθηγητής Θεοχάρης αναφέρει ότι μόνο στη Θεσσαλία είχαν ως τη δεκαετία του '80 ανακαλυφθεί περισσότεροι από 170 νεολιθικοί οικισμοί και συνοικισμοί! Ένας από αυτούς, εξαιρετικά σημαντικός, όσον αφορά την ιστορική του αξία, είναι και αυτός της Θεόπετρας Τρικάλων. Το σπήλαιο που βρίσκεται εκεί, κατοικείτο, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, τουλάχιστον από το 50.000 π.Χ. και ως το 3500 π.Χ. περίπου. Μέσα στο σπήλαιο, αλλά και γύρω από αυτό, έγιναν εκπληκτικές ανακαλύψεις. Ανακαλύφθηκαν τέσσερα αποτυπώματα ανθρώπινων πελμάτων και, το σημαντικότερο, σπόροι οσπρίων (φακές) και σιτηρών (κριθή), που μαρτυρά τη γνώση της καλλιέργειας της γης στην Ελλάδα πολύ πριν την υποτιθέμενη 'έλευση' των Ινδοευρωπαίων. Όσον αφορά δε τα αποτυπώματα, οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι ανήκαν σε παιδιά, ένα από τα οποία φορούσε κάποιο είδος υποδήματος! Τέλος, τα κεραμικά ευρήματα από αυτό το σπήλαιο ανάγονται στη μεσολιθική περίοδο (9η χιλιετία π.Χ.), γεγονός που δείχνει την πολιτιστική πρόοδο που είχε συντελεσθεί στη νεολιθική Ελλάδα. Τέλος, στο σπήλαιο της Θεόπετρας, βρέθηκε και ένα χρυσό περίαπτο του ίδιου τύπου με αυτά που κατά εκατοντάδες έχουν βρεθεί και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο, στο πεδίο δράσης δηλαδή όχι των 'Προελλήνων', αλλά των 'Πρωτοελλήνων'.

Ο καθηγητής Τσούντας, όταν πραγματοποίησε τις πρώτες του έρευνες στο Σέσκλο, ανακάλυψε αρχικά ένα μικρό οικισμό το πολύ 50 οικιών. Συνεχίζοντας όμως τις ανασκαφές αποδείχθηκε ότι το νεολιθικό Σέσκλο ήταν τελικά μια ολόκληρη πόλη με έκταση 100 στρεμμάτων και με πληθυσμό τουλάχιστον 3000 κατοίκων, έχουσα ως κέντρο οχυρή ακρόπολη στο λόφο Καστράκι. Οι οικίες των κατοίκων είχαν κατασκευασθεί στους πρόποδες του λοφίσκου της ακρόπολης. Επάνω στην ακρόπολη δε αυτή ανακαλύφθηκε η πρώτη μορφή μεγάρου. Εδώ πρέπει να πούμε ότι μέγαρο ανακαλύφθηκε και στη θέση Μαγούλα, το οποίο θεωρήθηκε αρχαιότερο αυτού του Σέσκλου. Δυστυχώς, αυτό καταστραφηκέ από τα ναζιστικά στρατεύματα. Υπήρξε μόνον μια δημοσίευση περί αυτού στην εφημερίδα 'Λαϊκός Παρατηρητής', όργανο του ναζιστικού κόμματος, από το Γερμανό αρχαιολόγο Benecke. Οι ανασκαφές που διεξήχθησαν στις αρχές της δεκαετίας του '70 αποκάλυψαν μόνον δάπεδα. Επιστρέφοντας στο Σέσκλο, η περιγραφή των Τσούντα και Θεοχάρη μας επιτρέπει να καταλάβουμε τις ομοιότητες που παρουσιάζει η πόλη του Σέσκλου με αυτή των Μυκηνών ή των Αθηνών. Στο Σέσκλο βρίσκουμε για πρώτη φορά το κλασσικό υπόδειγμα ελληνικής πόλεως ήδη από την 5η χιλιετία π.Χ., για να μην πούμε από την 6η. Η ύπαρξη οχυρής ακρόπολης επιβεβαιώνει και την ύπαρξη συγκροτημένης κοινωνικής ζωής και κάποια διοίκηση (πιθανώς κάποιον βασιλέα) με έδρα το μέγαρο. Μέσα στις οχυρώσεις της ακρόπολης δεν υπήρχε μόνον το μέγαρο. Δίπλα του υπήρχε το εργαστήριο του κεραμοποιού (τα αγγεία που βρέθηκαν εκεί είναι εμφανώς δουλεμένα στον ΤΡΟΧΟ, καταρρίπτοντας έτσι άλλον έναν ισχυρισμό των ινδοευρωπαϊστών) και άλλα οικήματα, μεταξύ των οποίων υπήρχαν πλακόστρωτες αλέες (πλατείες). Ο Τσούντας εντόπισε και τάφρο, η οποία προστάτευε τμήμα του τείχους της ακρόπολης. Οι οχυρώσεις της ακρόπολης έχουν λαβυρινθώδη διάταξη, ώστε ο εχθρός που πιθανώς θα εισέβαλε από την κύρια πύλη να βρίσκεται μπροστά σε συνεχόμενες γραμμές άμυνας. Η ακρόπολη είχε τρεις πύλες, οι δύο εξ'αυτών ήσαν βοηθητικές. Στους πρόποδες του λοφίσκου Καστράκι βρέθηκαν υπολείμματα τουλάχιστον 500-800 οικιών. Ορισμένοι ερευνητές εξακολουθούν, για τους δικούς τους λόγους, να αμφισβητούν τα παραπάνω στοιχεία. Ιδαιτέρως όσον αφορά στο τείχος, λένε ότι δε θα μπορούσε να έχει αμυντικό χαρακτήρα, γιατί το πάχος του είναι μόνον ένα μέτρο. Όμως τότε δεν υπήρχαν πολιορκητικές μηχανές, άρα ποιος θα μπορούσε να γκρεμίσει ένα τείχος πάχους ενός μέτρου; Ανάλογες άλλωστε οχυρώσεις με τείχη και τάφρους έχουν βρεθεί και σε άλλες νεολιθικές θέσεις της Θεσσαλίας, όπου και εκεί υπήρχαν μικρές πόλεις. Κάποιοι άλλοι ινδοευρωπαϊστές 'μελετητές' άδραξαν την ευκαιρία και αυθαίρετα κατέληξαν στο συμπερασμά (ξεκινώντας από το μικρό για τα δεδομένα πολύ μεταγενέστερων εποχών πάχος του τείχους) ότι οι κάτοικοι του Σέσκλου έσπευσαν βιαστικά να οχυρωθούν για να αντιμετωπίσουν τους επήυδες κατοίκους του γειτονικού Διμηνίου, το οποίο λένε ότι ιδρύθηκε από Ινδοευρωπαίους εποίκους. Όμως, αυτή η άποψη δεν ευσταθεί, γιατί απλά η ακρόπολη του Σέσκλου καταστράφηκε το 4400 π.Χ., 4 αιώνες δηλαδή πριν την ανάπτυξη του οικισμου του Διμηνίου και 2400-1400 χρόνια πριν από την ευρύτερα αποδεκτή ημερομηνία 'έλευσης' των Ινδοευρωπαίων. Ωστόσο, η εφαρμογή της αμφισβητούμενης από ορισμένους μεθόδου χρονολογήσεως με θερμοφωταύγια από τον καθηγητή Ι. Λυριτζή σε κεραμικό υλικό από το Σέσκλο και το Διμήνι έδειξε ότι το τελευταίο είχε κατοικηθεί από το 4800 π.Χ. περίπου. Αυτό όμως απλώς δείχνει ότι οι δυο πόλεις συνυπήρξαν για ένα διάστημα, ενώ η ομοιότητα των ευρημάτων απλώς αποδεικνύει την ελληνικότητα του Διμηνίου.

Όλα αυτά αναφέρθηκαν μόνο και μόνο για να αναδειχθεί ή ποιότητα του ελληνικού νεολιθικού πολιτισμού και κατ'επέκταση η ισχύς των νεολιθικών Ελλήνων. Όμως, η εικόνα γενικευμένων καταστροφών που έχουμε για αυτήν ακριβώς την περίοδο οδήγησε σε πολλούς ινδοευρωπαϊστές να συμπεράνουν ότι τότε τελικά εισέβαλαν στην Ελλάδα τα πρώτα κύματα των Ινδοευρωπαίων. Κατ'αυτούς, μια επιπλέον απόδειξη είναι και τα νέα διακοσμητικά μοτίβα στην κεραμική της εποχής. Όμως, τα παλαιότερα μοτίβα δεν εξαφανίσθηκαν, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα συνυπήρξαν με τα νεότερα. Αυτό μας δείχνει ότι μάλλον η αλλαγή οφείλεται στην εξέλιξη των υπαρχόντων μοτίβων σε συνδυασμό πιθανώς και με κάποια μη ελληνικά (ή και ελληνικά από άλλες περιοχές), τα οποία θα μπορούσαν οι νεολιθικοί Έλληνες να έχουν γνωρίσει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους, αλλά θα μπορούσε αυτή η εξέλιξη απλά να οφείλεται σε βελτίωση της τεχνικής των κεραμέων, χωρίς εξωτερικές επιρροές. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι Έλληνες κατασκεύαζαν πλοιάρια τουλάχιστον από την 5η χιλιετία. Οι δε επιβεβαιωμένες καταστροφές των νεολιθικών οικισμών και πόλεων, από τα Σέρβια ως το Σέσκλο, γιατί πρέπει ντε και καλά να αποδοθούν σε εισβολή Ινδοευρωπαϊκών φύλων, των οποίων η ύπαρξη και έλευση είναι έτσι κι αλλιώς αμφίβολη; Θα μπορούσαν μια χαρά να έχουν συντελεσθεί κι από εμφύλιο πόλεμο με αιτία τον έλεγχο της πλούσιας θεσσαλικής πεδιάδας. Άλλωστε, και αργότερα, οι ελληνικές πόλεις-κράτη συνήθιζαν να πολεμούν η μία την άλλη. Επίσης, το Σέσκλο σίγουρα δεν καταστράφηκε από ινδοευρωπαϊκή εισβολή, γιατί η διάδοχος ισχυρή πόλη της θεσσαλικής πεδιάδας, το Διμήνι, ακολουθεί το ίδιο πολεοδομικό σχέδιο με το Σέσκλο, με οχυρή ακρόπολη, με επάλληλους οχυρωματικούς περιβόλους και μέγαρο. Είναι προφανές ότι η ακρόπολη του Διμηνίου αποτελεί εξέλιξη της ακρόπολης του Σέσκλου. Στα μέσα της 5ης χιλιετίας δεν είχαμε όμως μόνον στη Θεσσαλία πολιτισμική ανάπτυξη. Και στην Αττική υπήρξαν δεκάδες νεολιθικές θέσεις, ακόμη και σε περιοχές που φαντάζουν μάλλον απίθανες, π.χ. στην Παλαιά Κοκκινιά και τον Κορυδαλλό. Το σημαντικότερο όμως εύρημα της νεολιθικής εποχής στην Αττική είναι ασφαλώς τα λείψανα πλακόστρωτης οδού, τα οποία ανακαλύφθηκαν στη Νέα Μάκρη.

Αυτό το εύρημα προφανώς καταρρίπτει τον ισχυρισμό των ινδοευρωπαϊστών ότι οι επήλυδες έφεραν στην Ελλάδα τον ίππο και τον τροχό. Έργα οδοποιίας δεν κάνει ένας πρωτόγονος λαός, ούτε κάποιος λαός που δεν τα χρειάζεται. Έργα οδοποιίας δε φτιάχνονται άλλωστε έτσι για πλάκα! Δρόμους χρειάζεται ένας πολιτισμός που έχει εξελίξει το εμπόριο και τις μεταφορές και χρησιμοποιεί κατά πάσα πιθανότητα άμαξες και άρματα. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μ. Παντελίδου-Γκόφα, η συγκεκριμένη οδός στη Νέα Μάκρη κατασκευάστηκε με λίθους από τη θάλασσα και είχε κυρτό σχήμα, για να μη λιμνάζουν επάνω της τα νερά! Η ίδια καταλήγει: 'Ακόμα μπορούμε να σκεφτούμε ότι η στερεή κατασκευή του (του δρόμου) επιβλήθηκε από την συχνή και βαρειά κυκλοφορία ανθρώπων και ζώων από τον οικισμό προς την θάλασσα ή και διερχομένου πλήθους από άλλους οικισμούς'.

Ο οικισμός της Νέας Μάκρης ήταν, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, μάλλον εκτεταμένος και εκτεινόταν καθ'όλο το μήκος της εκεί ακτογραμμής. Επίσης, στη Νέα Μάκρη δεν παρατηρείται καμία διαταραχή κατά τη διάρκεια της μετάβασης από την αρχαιοτέρα στη μέση νεολιθική περίοδο. Αυτό λοιπόν μας αποδεικνύει ότι δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να μιλάμε για γενικευμένη εισβολή στην Ελλάδα κάποιων ξένων φυλών. Η περίπτωση των καταστροφών στη Θεσσαλία είναι λοιπόν μεμονωμένη και δεν επαναλαμβάνεται ούτε στην Αττική ούτε στην Εύβοια, όπου στον οικισμό στο Λευκαντί η κατοίκηση συνεχίζεται αδιάκοπα από τα νεολιθικά μέχρι τα βυζαντινά χρόνια!

Εκτός των άλλων, οι ανασκαφείς των οικισμών της Αττικής, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι παράκτιοι, συμπεραίνουν από τα ευρήματα ότι οι κάτοικοι της νεολιθικής Αττικής ταξίδευαν διά θαλάσσης και διατηρούσαν εμπορικές επαφές με τις γειτονικές νήσους τουλάχιστον. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο στο όρος Παγγαίο, όσο και στην Άνδρο (περιοχή Στρόφιλας) έχουν βρεθεί εγχάρακτες παραστάσεις πλοίων. Ιδιαιτέρως η παράσταση από το Παγγαίο απεικονίζει ιστιοφόρο, κωπήλατο πλοίο και χρονολογείται στα μέσα της 5ης περίπου χιλιετίας. Στην 4η χιλιετία χρονολογούνται οι παραστάσεις στην Άνδρο, όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια πρώιμη απεικόνιση της τοιχογραφίας της νηοπομπής από τη Θήρα, αφού και στον Στρόφιλα δεν εικονίζεται ένα πλοίο, αλλά ολόκληρος στολίσκος.

Το λογικό συμπέρασμα στο οποίο θα κατέληγε, βάσει των ευρημάτων, ένας καλόπιστος και τουλάχιστον στοιχειωδώς ευφυής (και ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ) μελετητής είναι ότι οι νεολιθικοί Έλληνες είχαν αναπτύξει έναν προηγμένο για την εποχή τους πολιτισμό, πολύ ανώτερο από αυτόν που έχουν να παρουσιάσουν οι υποτιθέμενοι Ινδοευρωπαίοι στις ουγγρικές πεδιάδες ή στις ουκρανικές στέππες την ίδια εποχή. Και, εφ'όσον οι Έλληνες θάλασσοπορούσαν ήδη από τότε και είχαν συγκροτήσει ισχυρές πόλεις, πώς επέτρεψαν στους εισβολείς να έλθουν και να εγκατασταθούν στη γη τους; Πώς ένας ναυτικός λαός, με κωπήλατα, ιστιοφόρα πλοία επέτρεψε στους εισβολείς να διασχίσουν το άγριο Αιγαίο και μάλιστα με μονόξυλα και σχεδίες; Και πώς είναι δυνατόν ένας ανεπτυγμένος και ισχυρός πολιτισμός να ηττηθεί από τους υποτιθέμενους αυτούς ταλαίπωρους; Πώς νίκησαν σε... ναυμαχία οι Ινδοευρωπαίοι με τις σχεδίες τους τα ιστιοφόρα των Ελλήνων; Και πού έμαθαν οι Ινδοευρωπαίοι τη ναυτική τέχνη; Στις ρωσικές στέππες; Στις πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης; Ήδη έχει καταστεί σαφές ότι η ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι εξίσου γελοία με τη θεωρία της επίπεδης γης. Οι ινδοευρωπαϊστές βεβαίως εμμένουν στις απόψεις τους με φανατισμό και υποστηρίζουν ότι εμφανίζονται πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ των νεολιθικών ελληνικών πολιτισμών και των αντιστοίχων βαλκανικών (από τη Σερβία ως τη Μολδαβία), τους οποίους βέβαια θεωρούν ινδοευρωπαϊκούς. Άρα, καταλήγουν, οι κατοικήσαντες αρχικά τη βόρειο Βαλκανική, κατέβηκαν και στην Ελλάδα. Όμως, η παλαιότης των ελληνικών ευρημάτων μάλλον τεκμηριώνει την πρώιμη εξάπλωση των νεολιθικών Ελλήνων στον ανέκαθεν ζωτικό χώρο της Μικράς Ασίας και της Βαλκανικής χερσονήσου. Οι πανάρχαιοι ελληνικοί μύθοι για την εκστρατεία του Διόνυσου ως τη μακρινή Ινδία αποτελούν ανάμνηση της πρώτης εξερευνητικής απόπειρας των Ελλήνων. Είναι βέβαια παρακινδυνευμένο να στηριχθεί κανείς στη μυθολογία, αλλά γιατί μόνον στην Ελληνική Μυθολογία έχουν καταγραφεί τέτοια γεγονότα κι όχι στις μυθολογίες των άλλων 'ινδοευρωπαϊκών' λαών; Η μόνη μυθολογία που παρουσιάζει πολλά κοινά με την ελληνική είναι, όχι τυχαία, η σουμεριακή.

Δεν είπε κανείς οτι οι μετακινήσεις πλυθησμών έγινε με πλοία!Μάλλον με τα πόδια!Ούτε αμφισβήτησε κανείς την ύπαρξη κατοίκων στην χερσόνησό μας απο πολύ παλιά!
Αλλά οτι μετακινήθηκαν φύλα,λόγω κυρίως του πάγου που εξαπλωνόταν στα Βόρεια είναι γεγονός βρε Κωνσταντίνε!
Οι Μυκηναίοι ήταν γηγενείς!Οι Αχαιοί το ίδιο?
Ο Απόλλων και ο Διόνυσος δεν έχουν Ινδικές επιρροές?
Οι βασιλείς της Κρήτης δεν ήταν ξανθοί ενω οι κάτοικοι μελαχρινοί?
Η εκστρατεία για το χρυσόμμαλο δέρας δεν μας λέει κάτι?

Μιλάμε για μια εποχή αλλαγών!
Το να υποστηρίξει κάποιος οτι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι αποτέλεσμα των πρώτων κατοίκων της περιοχής είναι -τουλάχιστον- τραβηγμένο απο τα μαλλιά!
Και δεν μπορώ να καταλάβω και σε τι εξυπηρετεί μια τέτοια κουβέντα!

Οποιοι και αν ήρθαν,έμειναν και δημιούργησαν εναν φοβερό πολιτισμό που έφτασε μέχρι την Ινδία!!

Νίκο, κάνε υπομονή και θα δεις ότι όλοι οι ισχυρισμοί των ινδοευρωπαϊστών είναι τουλάχιστον γελοίοι. Ήδη θα κατάλαβες και το επιζήμιο και επίβουλο για τα συμφέροντα της πατρίδας μας. Καθώς θα προχωράω, θα δεις ότι η ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι όχι απλώς τραβηγμένη απ'τα μαλλιά, αλλά απολύτως γελοία από κάθε άποψη. Μόνο κάνε υπομονή και προσπάθησε να θέσεις στον εαυτό σου τα ερωτήματα που θέτει κάθε λογικός άνθρωπος όταν του λένε κάτι. Μην αντιμετωπίζεις την ινδοευρωπαϊκή θεωρία που μας μάθανε στο σχολείο ως υπέρτατη αλήθεια, γιατί, όπως ήδη θα έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις, δεν υπάρχει τίποτα που να την τεκμηριώνει.

Η ανατροπή της πλάνης

Δύο χιλιετίες εισβολών

Έχουμε ήδη εξετάσει εν μέρει γιατί ήταν απίθανο να έχει συντελεσθεί ινδοευρωπαϊκή ή οποιαδήποτε άλλη εισβολή στην Ελλάδα κατά τους νεολιθικούς χρόνους. Τώρα, θα επιχειρήσουμε να αντιμετωπίσουμε τα κυρίως επιχειρήματα των ινδοευρωπαϊστών σχετικά με την 'έλευση' των προστατευομένων τους στην πατρίδα μας κατά την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. Οι περισσότεροι ινδοευρωπαϊστές ισχυρίζονται ότι οι Ινδοευρωπαίοι μετανάστευσαν από την αρχική τους κοιτίδα, τη Βόρειο Ινδία ή τον Καύκασο, στις αρχές της 3ης χιλιετίας. Πρώτο τους θύμα ήταν ο πολιτισμός των Χαράπα, στις εκβολές του Ινδού. Εκεί, μεταξύ 3000 και 2500 π.Χ. ήκαμσε η θαυμαστή πόλη Μοχέντζο Ντάρο. Οι κάτοικοί της τεκμηριωμένα είχαν επαφές με τους Σουμέριους, οι οποίοι βρίσκονται στο απόγειο της δόξας τους περίπου την ίδια εποχή, καθώς και με τον θρυλικό πολιτισμό του Ντιλμούν, στο σημερινό Μπαχρέιν. Το παράδοξό όμως για τους ινδοευρωπαϊστές είναι ότι τρεις πολιτισμοί εκείνης της εποχής (Σουμεριακός, του Ντιλμούν και ο γειτονικός της Νοτίου Υεμένης) παρουσιάζουν έντονες ομοιότητες με τους σύγχρονούς τους ελληνικούς. Στο Ντιλμούν έχουν ανακαλυφθεί πολλά εγχειρίδια και ξίφη ελληνικού υποδείγματος, όπως αυτά που ήταν σε χρήση ως και την πρώιμη μυκηναϊκή περίοδο (φάσγανα). Η εκδοχή της ελληνικής επιρροής, όπως αυτή σχηματοποιείται από τα αρχαιολογικά ευρήματα, ενισχύεται από τις φιλολογικές πηγές. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει μια μαρτυρία των συγχρόνων του κατοίκων της Υεμένης, σύμφωνα με την οποία ήσαν απόγονοι των Ελλήνων! Δηλαδή, οι ίδιοι οι αρχαίοι κάτοικοι της Υεμένης διαψεύδουν τον ινδοευρωπαϊσμό! Την ίδια εποχή, οι Σουμέριοι ιδρύουν πόλεις-κράτη, οι οποίες πολεμούν μεταξύ τους, αλλά και κατά των γειτονικών βαρβάρων, με φάλαγγες δορυφόρων!

Ας εξετάσουμε τώρα τι μας λένε οι ινδοευρωπαϊστές. Σύμφωνα με αυτούς, οι Ινδοευρωπαίοι ανέπτυξαν έναν μάλλον προηγμένο πολιτισμό (ασχέτως αν αυτό δεν προκύπτει από ΚΑΝΕΝΑ αρχαιολογικό εύρημα) - αφού τους αποδίδεται η εξημέρωση του ίππου, η εφεύρεση του τροχού και η αρχή της κατεργασίας του χαλκού - στην περιοχή μεταξύ Υπερκαυκασίας και Τουρκμενιστάν ή στην Ουγγρική πεδιάδα, αποφάσισαν να μεταναστεύσουν σε πιο θερμά κλίματα, καθοδηγούμενοι ίσως και από τα αλτρουιστικά τους αισθήματα. Ως πιο πολιτισμένοι, άλλωστε, είχαν θείον χρέος να μεταλαμπαδεύσουν τις πολυθρύλητες (πλην όμως αμφισβητούμενες από την αρχαιολογία) γνώσεις τους.

Έτσι, σύμφωνα πάντα με τους ινδοευρωπαϊστές, κατέστρεψαν το Μοχέντζο Ντάρο και ίδρυσαν στην Ινδία το δικό τους Άρειο πολιτισμό. Άλλοι κλάδοι τους βρήκαν μάλλον ανυπόφορη τη ζέστη και την υγρασία της Ινδίας και κινήθηκαν σε πιο υγιεινά κλίματα. Έτσι, ένα τμήμα τους εποίκησε το ιρανικό υψίπεδο, αλλά και την εύφορη κοιλάδα του Τίγρη και του Ευφράτη. Από τους Ινδοευρωπαίους οι Σουμέριοι και οι λοιποί κάτοικοι της Μέσης Ανατολής διδάχθηκαν τη χρήση των αρμάτων και την εξημέρωση του ίππου. Ένα άλλο τμήμα τους κινήθηκε προς δυσμάς και έφτασε στα όρια της Βαλκανικής χερσονήσου, όπου και εγκαταστάθηκε. Από αυτούς μια ομάδα, οι 'Έλληνες', κατέβηκαν νοτιότερα και αρχικά εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της σημερινής Σερβίας και Αλβανίας. Άλλος 'Ελληνικός' κλάδος, οι 'Πρωτοέλληνες bis', εγκαταστάθηκε στη σημερινή Ρουμανία, όπου αναμίχθηκε με τους ντόπιους. Αφού οι 'Έλληνες' παρέμειναν εκεί για μερικούς αιώνες, αποφάσισαν να κινηθούν ακόμα πιο νότια, εισβάλλοντας τελικά στις περιοχές της σύγχρονης ελληνικής επικράτειας. Έτσι εξηγούν οι ινδοευρωπαϊστές τις καταστροφές που σημειώνονται σε διάφορες ελληνικές θέσεις στην υπό εξέταση Πρωτοελλαδική περίοδο (2300-2000 π.Χ.). Η βασική τους θέση έγκειται στον τεχνικό διαχωρισμό μεταξύ Ελλήνων και Προελλήνων, περιορίζοντας τη διάρκεια ζωής του ελληνικού πολιτισμού σε 4000 έτη συνολικά.

Το σενάριο αυτό όμως πάσχει σε όλες του τις παραμέτρους. Πρώτον, ο πολιτισμός δε θα μπορούσε παρά να είχε γεννηθεί σε έναν τόπο ευνοημένο από τις κλιματολογικές συνθήκες. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χρ. Ντούμας παραδέχεται: 'ΠΑντού στον κόσμο μεγάλοι πολιτισμοί αναδείχθηκαν εκεί όπου οι περιβαλλοντικές συνθήκες ευνόησαν την συγκέντρωση πληθυσμών μετά την εποχή των παγετώνων'. Εδώ βρίσκεται και το κλειδί για την απόρριψη ολόκληρης της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας. Οι περίοδοι πήξης και τήξης των πάγων, μεταξύ των οποίων έχουμε τους διάφορους κατακλυσμούς - τρεις εκ των οποίων έχουν καταγραφεί από την ελληνική παράδοση (του Ωγύγου, του Δαρδάνου και του Δευκαλίωνος) - έχουν άμεση σχέση με τη γένεση και ανάπτυξη του πολιτισμού. Από τη στιγμή λοιπόν που, ως την ύστερη παλαιολιθική εποχή οι περιοχές βορείως του όρους Αίμος (αλλά βεβαίως και οι αντίστοιχες ανατολικότερες και δυτικότερες περιοχές) ήσαν καλυμμένες από πάγους, ΟΥΔΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΗΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ, είτε αυτό αρέσει στους ινδοευρωπαϊστές είτε όχι. Οι παγετώνες εκτείνονταν σε όλη την περιοχή με το ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Άρα, η υποτιθέμενη κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων ήταν καλυμμένη από πάγους ως την παλαιολιθική εποχή.

Συνεπώς, ο πολιτισμός γεννήθηκε στις εύκρατες περιοχές της Μεσογείου, όπως μαρτυρούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Και είναι απολύτως λογικό να συμπεράνουμε (κάτι που ενισχύεται ΠΑΛΙ από τα αρχαιολογικά ευρήματα) ότι ο πολιτισμός της Μεσογείου, έχοντας προηγηθεί χρονικά αρκετά έναντι των πολιτισμών των βορειότερων πολιτισμών, διετήρησε το αρχικό του πολιτιστικό προβάδισμα. Στην κρίσιμη δε περίοδο μεταξύ 3ης και 2ης χιλιετίας π.Χ. δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ αρχαιολογικό τεκμήριο που να αποδεικνύει ότι υπήρξε ανάπτυξη ενός προηγμένου πολιτισμού στις περιοχές του Καυκάσου ή του σημερινού Πακιστάν. Ο πολιτισμός των 'κουργκάν' (των τύμβων), όπως ονομάστηκε από τους ινδοευρωπαϊστές, δεν άφησε πίσω του κανένα τεκμήριο για την ύπαρξή του. Άλλωστε, ως και τους μεταχριστιανικούς αιώνες, το πολιτιστικό χάσμα μεταξύ Μεσογείου και στεππών ήταν αγεφύρωτο. Ακόμα και ο περίφημος Σκυθικός πολιτισμός, γνωστός στους Έλληνες των κλασσικών χρόνων, ήταν τόσο βαθιά επηρεασμένος από τον ελληνικό, ώστε όλα σχεδόν τα ευρήματα που μας άφησε να μην ξεχωρίζουν από τα παλαιότερα ελληνικά.

Όταν λοιπόν η νεολιθική Ελλάς είχε, όπως είδαμε από τα αρχαιολογικά ευρήματα, προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό πολιτιστικά, ώστε να εντοπίζουμε ακόμα και υπολείμματα οδών, πόσο είχαν προχωρήσει πραγματικά οι νομάδες μετανάστες των στεππών; Όσο ίσως και οι σημερινοί Αθίγγανοι (Ρομά) σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, είναι η λογική απάντηση. Ακολουθώντας τη συλλογιστική του καθηγητή Ντούμα (αλλά και όσα μας έχει δείξει η ιστορία και η αρχαιολογία, αλλά και η κοινή λογική) καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι: 'οι πληθυσμιακές εκρήξεις στις περιοχές αυτές (όπου αναπτύχθηκε πολιτισμός) υπήρξαν συνέπεια της βελτίωσης των συνθηκών ζωής αφ'ενός χάρη στην ανακάλυψη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, και αφ'ετέρου χάρη στη μόνιμη εγκατάσταση. Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την πληθυσμιακή έκρηξη - επισιτιστικά, στέγασης, ύδρευσης, αποχέτευσης κλπ - οι αντίστοιχες κοινωνίες δεν τα αντιμετώπισαν εγκαταλείποντας τον τόπο τους και μεταναστεύοντας αλλού'. Πράγματι, ενώ ήδη από την 5η χιλιετία π.Χ. εμφανίζονται πόλεις (ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ για την πολιτιστική ανάπτυξη) στον ελλαδικό χώρο, στις στέππες θα εμφανιστούν μερικές χιλιετίες αργότερα! Η γένεση των πόλεων συνεπάγεται βεβαίως και την ανάπτυξη αρδευτικού και υδρευτικού δικτύου, αλλά και οχυρώσεων, για την προστασία των κεκτημένω, καθώς και κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Επίσης, τότε δημιουργείται και η ανάγκη συγκρότησης στρατών, για την προστασία της ηγετικής τάξης, αλλά και του συνόλου των πολιτών, οι οποίοι ως καλλιεργητές αποτελούν σημαντικότατο παραγωγικό κεφάλαιο για τη νεοσύστατη πόλη. Αυτοί ακριβώς είναι οι 'Άρειοι', οι ευγενείς πολεμιστές, για τους οποίους συνέχεια μιλάνε οι ινδοευρωπαϊστές. Η τάξη αυτή των επαγγελματιών πολεμιστών συνέχισε να υπάρχει στην Ελλάδα ως τους αρχαϊκούς χρόνους. Η ύπαρξή της όμως ουδέποτε περιόρισε το ρόλο του πολίτη-οπλίτη, ήδη από τα νεολιθικά χρόνια όπως μαρτυρά η ελληνική παράδοση. Αργότερα ο ρόλος τους μάλλον αναβαθμίζεται, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και τα ομηρικά έπη. Έτσι, στην Πολιόχνη της Λήμνου, μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης (περίπου στο 3000 π.Χ.) οι Ιταλοί αρχαιολόγοι που την ανέσκαψαν ανεκάλυψαν ένα προϊστορικό βουλευτήριο! Αυτό και μόνο μας λέει πολλά για την κοινωνική οργάνωση των προϊστορικών Ελλήνων και για το χρόνο γένεσης πολιτευμάτων που απομακρύνονται από την απόλυτη μοναρχία: ολιγαρχία και, αργότερα, δημοκρατία. Ήδη λοιπόν, τα πανάρχαια ευρήματα μας δείχνουν αυτόχθονες, προηγμένες κοινωνίες με αμιγώς ελληνικά πολιτιστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, ενώ δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ απολύτως εύρημα που να αποδεικνύει την ύπαρξη ανεπτυγμένου πολιτισμού εκεί που τοποθετείται η κοιτίς των Ινδοευρωπαίων, ενώ ακόμα και η ύπαρξητων Ινδοευρωπαίων θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολη.

Το κλίμα όμως από μόνο του δεν αρκεί για να αναπτυχθεί πολιτισμός. Όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, οι μογγολικής προελεύσεως Τούρκοι βρίσκονται στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου από το 15ο αιώνα μ.Χ. Ναυτικοί όμως δεν έγιναν ποτέ. Αντίθετα, οι Έλληνες εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο τα πλεονεκτήματα του κλίματος και της φύσης της χώρας τους, μετατρέποντας ακόμα και τις φυσικές αντιξοότητες σε κίνητρο προόδου. Και οι Έλληνες εκμεταλλεύθηκαν το φυσικό περιβάλλον χωρίς να το τραυματίσουν και στράφηκαν στον κύριο αιμοδότη της Ελλάδος, τη θάλασσα, από πολύ νωρίς. Πέρα από τα ευρήματα της 8ης χιλιετίας στο Φράγχθι της Ερμιονίδος, υπάρχουν οι βραχογραφίες του Παγγαίου και του Στρόφιλα, αλλά και οι νεολιθικές θέσεις στα παράλια της Αττικής, που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Ακόμα και στην κεντρική Θεσσαλία, που είναι κάπως απομακρυσμένη από τη θάλασσα, έχουν βρεθεί πήλινα ομοιώματα πλοίων. Η καθηγήτρια Μ. Παντελίδου-Γκόφα στο βιβλίο της 'Νεολιθική Αττική' αναφέρεται εκτενώς στις ναυτικές ικανότητες των τότε Ελλήνων. 'Κατ'αρχάς δεχόμαστε ότι σε ένα τέτοιο ταξίδι (στο Αιγαίο) ο άνθρωπος δε μπορεί να είναι μόνος, αλλά είχε ανάγκη βοήθειας και συντροφιάς. Πέντε με έξι άτομα και μάλλον περισσότερα θα ήταν απαραίτητα για να εναλλάσσονται στα κουπιά. Δεν αποκλείεται μάλιστα να υπήρχε επιπλέον κάποιο ιστίο από ύφασμα ή δέρμα, ορθογώνιο, στερεωμένο σε κεντρικό κατάρτι, για να αυξάνει την ταχύτητα του πλοίου και να ξεκουράζει τους κωπηλάτες. Ακόμα, πρέπει να σκεφτούμε ότι το σκάφος, κατασκευασμένο από ενωμένες σανίδες ή λεπτούς κορμούς, είχε να αντιμετωπίσει τη θάλασσα του Αιγαίου και γι'αυτό δεν θα έμοιαζε με τις απλές κατασκευές των ποταμοπλοίων. Για να μην μπαίνει μέσα το κύμα έπρεπε ασφαλώς να είχε ανασηκωμένη πλώρη καθώς και κάποια καρίνα για να μην ανατρέπεται. Το πηδάλιο στην πρύμνη ήταν εύκολη προσθήκη, αρκεί να το είχαν σκεφθεί'. Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται από την αρχαιολογική έρευνα. Σε ένα από τα λεγόμενα τηγανόσχημα σκεύη, το οποίο ανακαλύφθηκε στη Σύρο και χρονολογείται στο 2800 π.Χ., εικονίζεται σκάφος με 14 κουπιά ανά πλευρά, που μοιάζει πάρα πολύ με τριαντακόντορο. Το εικονιζόμενο σκάφος έχει υπερυψωμένη πλώρη και τροπίδα. Η Μ. Παντελίδου-Γκόφα μάλιστα συμπεραίνει από τα ευρήματα του οικισμού της Νέας Μάκρης ότι οι κάτοικοί του ταξίδευαν συχνά στις Κυκλάδες και ιδιαίτερα στη Μήλο και στην Πάρο. Την ίδια εποχή στην Αίγυπτο της 1ης Δυναστείας, ιδρυτής της οποίας ήταν ο Φαραώ Μιν (!) βρίσκουμε παραστάσεις ιστιοφόρων πλοίων. Αν λοιπόν είχαν ιστιοφόρα πλοία οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι τεκμηριωμένα ποτέ και ως τις μέρες μας δεν ανέπτυξαν ιδιαίτερους δεσμούς με το υγρό στοιχείο, θα ήταν δυνατό οι θαλασσοκράτορες Έλληνες να μην έχουν θαλασσοπορήσει;

Ας επιστρέψουμε όμως στην πολυθρύλητη κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων, τη στέππα. Εκεί '... δεν ανιχνεύονται διαδικασίες όμοιες με εκείνες που οδήγησαν προς την οργάνωση πρωτοαστικών κοινωνιών', γράφει ο Χρ. Ντούμας, καθοδηγούμενος από τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. 'Παρατηρείται μάλιστα το αντίθετο. Μέχρι τον Ελληνικό αποικισμό στον Εύξεινο Πόντο, οι πληθυσμοί της στέππας παρέμειναν νομάδες. Συνεπώς τόσο η πλημμυρίδα των λεγομένων Ινδοευρωπαίων, που ως λάβα ξεχύθηκε ανατολικά ως τον Ινδό ποταμό και δυτικά ως τον Ατλαντικό Ωκεανό, όσο και η μετανάστευση του κλάδου τους που αποκαλούμε Πρωτοέλληνες, ηχεί σαν μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας'.

Ας δεχθούμε όμως ότι αυτή η φυλή-φάντασμα υπήρξε. Από πού και πώς εισέβαλε στην Ελλάδα; Δυο είναι οι υποτιθέμενοι δρόμοι για να πραγματοποιηθεί μια τέτοια εισβολή. Ο πρώτος είναι από Βορρά και είναι ο δυσκολότερος. Πανύψηλα όρη, εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες - ακόμα και το καλοκαίρι - , άγρια θηρία... Οι 'μετανάστες-εισβολείς' ήταν σίγουρο ότι θα αποδεκατίζονταν. Η δε πορεία τους, ΕΑΝ δεχθούμε ότι έγινε ποτέ, κατέστη ακόμα δυσκολότερη και βραδύτερη από τα γυναικόπαιδα και τα κοπάδια τους. Για όσους ακόμα ελπίζουν ότι μπορεί να ήσαν ικανοί να τα βγάλουν πέρα, αρκεί να αναφέρουμε ότι υπό παρόμοιες συνθήκες το 55 π.Χ., 400.000 Ελβετοί χρειάστηκαν ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ για να διανύσουν 150 χιλιόμετρα. Το αποτέλεσμα ήταν να τους προλάβουν οι λεγεώνες του Ιουλίου Καίσαρος και να τους εξοντώσουν. Οι Ελβετοί του 55 μ.Χ. δεν ήταν πιο ανεπτυγμένοι από τους υποτιθέμενους Ινδοευρωπαίους, αν εξαιρέσουμε ότι είχαν άλογα και σιδερένια όπλα. Πώς ανταπεξέρχονται στον σκόπελο αυτό οι ινδοευρωπαϊστές; Λένε ότι οι προπάτορές τους είχαν εξημερώσει τον ίππο και είχαν ανακαλύψει τον τροχό, και χρησιμοποίησαν τα μέσα αυτά για να κινηθούν ταχύτερα και να επικρατήσουν έναντι των αντιπάλων τους. Αναφέρουν εδώ ως παράδειγμα την ήττα των Αιγυπτίων του Αρχαίου Βασιλείου από τους εποχούμενους σε άρματα Υξώς περί το 1700 π.Χ. Ισχυρίζονται δε ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχαν ίπποι. Αυτό βεβαίως είναι απολύτως γελοίο. Στην Ελλάδα υπήρχαν ίπποι εδώ και εκατομμύρια χρόνια, όπως αποδεικνύεται από τις έρευνες του Άρη Πουλιανού. Έχει βρεθεί συγκεκριμένα αποτύπωμα γνάθου ίππου στη Χαλκιδική, το οποίο χρονολογείται περίπου σε 11.000.000 χρόνια πριν την εποχή μας, ενώ και καθ'όλη τη μετέπειτα περίοδο, υπάρχουν λείψανα ίππων σε όλη την Ελλάδα. Πέραν αυτού όμως, στο Παγγαίο υπάρχει βραχογραφία του 4500 π.Χ. που απεικονίζει ΕΦΙΠΠΟ ΑΝΔΡΑ. Ένα άλλο εύρημα, το οποίο έχει χαρακτηρισθεί ως 'τελετουργική μάσκα' ή πύραυνο (σκεύος μεταφοράς της πυράς), μάλλον σχετίζεται με τον ίππο και την εξημέρωσή του, γιατί παραείναι μικρό για να φορεθεί σε πρόσωπο ανθρώπου, οι δε οπές που φέρει ταιριάζουν στα ρουθούνια του αλόγου. Πρόκειται μάλλον για έναν προϊστορικό κημό (φίμωτρο) που έμπαινε μπροστά στο στόμα των πουλαριών για να μη δαγκώνουν. Γράφει ο Ξενοφών στο 'Περί Ιππικής': 'Ειδέναι χρη τον ιπποκόμον και τον κημών περιτιθέναι τω ίππω... Ο γαρ κημός αναπνείν μεν ου κωλύει, δακνείν δε ουκ εά'. Παραδοσιακά υπήρχαν στην Ελλάδα τρεις περιοχές που ανέτρεφαν ίππους: Η Θεσσαλία, η Μακεδονία και η Θράκη. Ήδη από την ομηρική εποχή έχουμε πληροφορίες για την ιππική τέχνη και την ποιότητα των ίππων της Θεσσαλίας. Από την άλλη, στην Ελλάδα δεν έχουμε απεικονίσεις Κενταύρων (έφιππων πολεμιστών) στους νεολιθικούς χρόνους, παρά την πληθώρα αναφορών στη μυθολογία για τη δράση τους, ενώ όλη η βόρειος Βαλκανική είναι γεμάτη με ειδώλια Κενταύρων; Μάλλον γιατί οι Έλληνες ήσαν ήδη εξοικειωμένοι με τη θέα του ιππέως και δεν είχαν λόγο να τον θεοποιήσουν... Ή μήπως ξεχνάμε το μύθο του πολέμου Κενταύρων και Θεσσαλών Λαπιθών, όπου οι Θεσσαλοί επεκράτησαν των βαρβάρων (σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς) Κενταύρων;

Εξετάζοντας μόνον τα αρχαιολογικά τεκμήρια για να κάνουμε μια αναδρομή στην εξημέρωση του ίππου, θα δούμε ότι οι πρώτες παραστάσεις αρμάτων υπάρχουν ήδη από το 2600 π.Χ. στο 'Λάβαρο της Ουρ' της Σουμερίας. Εκεί εικονίζονται πολεμικά άρματα συρόμενα από τέσσερεις ονάγρους. Αφού λοιπόν ήδη από το πρώτο μισό της 3ης χιλιετίας οι Σουμέριοι, που δεν είχαν άλογα, γνώριζαν το πολεμικό άρμα και τον τροχό, γιατί οι Έλληνες, που τα είχαν στην περιοχή τους, δεν είχαν καταφέρει να τα εξημερώσουν και να τα ιππεύσουν; Όσον αφορά δε τον τροχό αμάξης, είναι προφανές πως συνδέεται με την οδοποιία: Το τροχοφόρο όχημα έχει ανάγκη από δρόμο. Αν λοιπόν οι φορτωμένες με εφόδια και γυναικόπαιδα ινδοευρωπαϊκές άμαξες κατάφεραν να διασχίσουν τις οροσειρές του Καυκάσου και τα μικρασιατικά υψίπεδα και την Πίνδο, γιατί δε μπορούσαν οι ελληνικές να πάνε από την Αττική στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία; Εδώ οι ινδοευρωπαϊστές μας λένε ότι, ακόμα κι αν οι Σουμέριοι γνώριζαν τελικά τον τροχό, δεν είχαν εξημερώσει τον ίππο, και γι'αυτό δεν υπάρχουν παραστάσεις ιππήλατων αρμάτων παρά μόνο μετά το 2200 π.Χ. που μπαίνουν στο προσκήνιο οι Σημίτες Ακκαδαίοι. Για πρώτη φορά, οι ινδοευρωπαϊστές λένε κάτι που δεν είναι παράλογο, πλην όμως αφορά μόνον την περιοχή της Μεσοποταμίας, η οποία ως το Μεσαίωνα δε φημιζόταν για τους ίππους της. Ανέκαθεν οι μεγάλες αυτοκρατορίες της περιοχής προμηθεύονταν ίππους από την Κασπία (Ουραρτού). Το συμπέρασμα αυτό όμως δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα, γιατί ήδη εδώ και εκατομμύρια χρόνια είχαμε ίππους, καθώς και τρεις περιοχές εκτροφής ίππων αρίστης ποιότητος. Μια ακόμη απάντηση επί της θεωρίας 'του ίππου' έδωσε ο καθηγητής Β. Αραβαντινός, σε διάρκεια συνεδρίου στη Γερμανία, απαντώντας στις αιτιάσεις Γερμανών αρχαιολόγων και με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα που ο ίδιος έφερε στο φως στη Θήβα. Τόνισε λοιπόν την πληθώρα των αναφορών περί ίππων, ιπποσκευής και ιπποτρόφων στις πινακίδες της Γραμμικής Γραφής Β' που βρήκε στην περιοχή, αλλά και τα σχετικά ευρήματα και τις παραστάσεις σε ελεφαντοστούν. Ιδιαίτερη περίπτωση προκάλεσε στον καθηγητή Αραβαντινό η ομοιότητα των παραπάνω ευρημάτων με αυτά που παρουσίασε Γερμανός καθηγητής ως προερχόμενα από την 'ευρασιατική' στέππα. 'Οι παραστάσεις στα πλακίδια του ελεφαντοστού ήταν παραστάσεις αρμάτων, με τους Μυκηναίους επάνω σε αυτά', κατέληξε ο Αραβαντινός.

Συνεχίζεται...

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη δημοσίευση...

Το επόμενο καίριο ζήτημα είναι η ανακάλυψη του τροχού, η οποία αποδίδεται στους Ινδοευρωπαίους. Είναι δύσκολο να πούμε με σιγουριά αν προηγήθηκε ο κεραμικός τροχός του τροχού των οχημάτων (αμαξών και αρμάτων) ή το αντίστροφο. Το πιθανότερο είναι να έχει συμβεί το πρώτο. Κατά τους ινδοευρωπαϊστές, οι Έλληνες δεν εγνώριζαν τον κεραμικό τροχό και τον έμαθαν από τους 'εκπολιτιστές εισβολείς Ινδοευρωπαίους', οι οποίοι ανέπτυξαν την κεραμική τέχνη στις περιοχές της βορείου Βαλκανικής όπου πρωτοεγκαταστάθηκαν πριν κατεβούν προς τα μέρη μας. Και πάλι όμως, τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ελλάδα τους διαψεύδουν. Πρώτα απ'όλα ξέρουμε ότι οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν τον τροχό τόσο στα άρματα όσο και στην κεραμοποιία τουλάχιστον από το πρώτο μισό της 3ης χιλιετίας π.Χ. Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδος ήδη από την 5η χιλιετία π.Χ. κατασκεύαζαν αγγεία τόσο τέλεια που μόνο με τροχό μπορούν να κατασκευαστούν. Φυσικά, λόγω κλίματως δε διασώθηκαν κεραμικοί τροχοί, οι οποίοι σχεδόν σίγουρα ήταν κατασκευασμένοι από ξύλο, όπως συνηθιζόταν άλλωστε για χιλιάδες χρόνια. Υπάρχουν όμως ενδείξεις από τη βόρεια Βαλκανική που χρονολογούνται στην 5η χιλιετία (πριν δηλαδή από την υποτιθέμενη κάθοδο των Ινδοευρωπαίων) περί ύπαρξης κεραμικού τροχού. Ρουμάνοι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει ευρήματα που συνηγορούν υπέρ της άποψης αυτής. Η Πολωνή αρχαιολόγος Αλεξάνδρα Βόκσοβιτς θεωρεί βέβαια την ύπαρξη ξύλινων κεραμικών τροχών στη νεολιθική Ελλάδα, στηριζόμενη στα ευρήματα των Ρουμάνων συναδέλφων της και στην ποιότητα των νεολιθικών ελληνικών αγγείων.

Το επόμενο ζήτημα είναι η γνώση της κατεργασίας του χαλκού. Και πάλι, η γνώση αυτή υποτίθεται ότι έφτασε στην Ελλάδα χάρη στους Ινδοευρωπαίους επήλυδες. Ήδη έχουμε καταλάβει ότι η ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι γελοία, αλλά εδώ πλέον υπερβαίνεται κάθε όριο γελοίοτητος! Η κατεργασία μετάλλων στον ελλαδικό χώρο είχε τεκμηριωμένα αρχίσει ήδη από τα τέλη της 6ης χιλιετίας π.Χ. Αυτό αποδεικνύεται από τα πάμπολλα χρυσά κοσμήματα που έχουν βρεθεί σε ολόκληρη τη σημερινή ελληνική επικράτεια, αλλά και στις κατά παράδοση ελληνικές περιοχές της βορείου Βαλκανικής, της Μικράς Ασίας και, φυσικά, της Κύπρου. Η μετάβαση από την επεξεργασία του χρυσού σε αυτήν του χαλκού και του ορείχαλκου αργότερα έγινε, σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, όμαλά, μεταξύ των μέσων της 4ης χιλιετίας και των αρχών της 3ης. Αντίθετα, οι πολιτισμοί της στέππας, λόγω και του νομαδικού τους βίου, δεν θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ανάλογη ενασχόληση με την κατεργασία των μετάλλων. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ανάπτυξη τεχνογνωσιών προϋποθέτει τη σταθερή εγκατάσταση ενός πληθυσμού σε μια περιοχή πλούσια σε πρώτες ύλες ή τουλάχιστον σε μια περιοχή από όπου αυτές θα ήταν ευχερώς προσβάσιμες, είτε διά της μεταβάσεως σε τόπο εξόρυξης είτε διά της εμπορικής οδού. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις ένας ναυτικός πολιτισμός, όπως ο ελληνικός, διατηρούσε ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι των συγχρόνων του, ακόμα και έναντι των θεωρουμένων μεγάλων πολιτισμών της Ανατολής. Αυτός που ταξίδευε είχε τη δυνατότητα όχι μόνο να προμηθεύεται πρώτες ύλες, αλλά και να ανταλλάσσει τεχνογνωσία. Από την άλλη πλευρά, οι ινδοευρωπαϊστές έχουν να μας αντιπαρατάξουν μόνον την λεγόμενη 'γλωσσολογική μαρτυρία', η οποία και αυτή είναι προβληματική. Όπως αναφέρει ο καθηγητής Ντούμας, '... καμμία απολύτως μαρτυρία ή έστω ένδειξη υπάρχει για την γλώσσα που μιλιόταν στο Αιγαίο της πρώιμης χαλκοκρατίας... άλλωστε και η πεισματική άρνηση της ελληνικότητας της γλώσσας των πινακίδων της Γραμμικής Β' (που η ελληνικότητα αυτή έχει πολλάκις αποδειχθεί) από αρκετούς γλωσσολόγους σε τέτοιου είδους 'γλωσσολογικές μαρτυρίες' στηριζόταν αρκετά χρόνια μετά την αποκρυπτογράφησή της. Η θεωρία αυτή, όσο δελεαστική κι αν φαίνεται στα χαρτιά, έρχεται σε αντίθεση τόσο με την ίδια την λογική, όσο και με την έως τώρα αρχαιολογική μαρτυρία'. Κατά συνέπεια, η θεωριά της από τον Βορρά ελεύσεως των Ινδοευρωπαίων είναι εντελώς αστήρικτη και βασίζεται σε υποθέσεις και μόνον και δη ατεκμηρίωτες.

Εξ άλλου, οι υποτιθέμενοι Ινδοευρωπαίοι δνε άφησαν πίσω τους κανένα απολύτως σημάδι του πολιτισμού τους στις χώρες της βορείου Βαλκανικής, όπου και ισχυρίζονται οι ινδοευρωπαϊστές ότι εγκαταστάθηκαν αρχικώς. Κανένα απολύτως εύρημα του πλούσιου, υποτίθεται, και λαμπρού υλικού πολιτισμού των Ινδοευρωπαίων δεν έχει βρεθεί. Στους δε υποτιθέμενους τόπους εγκαταστάσεώς τους δεν έχουν αφήσει ούτε καν ίχνη κατοικήσεως!!! Πώς λοιπόν ένας λαός, του οποίου η ίδια η ύπαρξη δεν τεκμηριώνεται από πουθενά, πόσο μάλλον η ικανότης να χτίσει έστω μια κακότεχνη καλύβα, χρεώνεται με την επινόηση του μεγάρου και την κατεργασία του χαλκού; Από την άλλη πλευρά, δεν τεκμηριώνεται - όπως ήδη αποδείχθηκε σε προηγούμενη δημοσίευση - από πουθενά ότι οι όποιες καταστροφές σημειώθηκαν στον ελλαδικό ηπειρωτικό χώρο στα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. πρέπει να αποδοθούν στους Ινδοευρωπαίους. Εξ άλλου όλες οι καταστροφές περιορίζονται σε παράκτιες περιοχές, γεγονός που μας δίνει ένδειξη περί της ταυτότητος των επιδρομέων. Και, βεβαίως, αποκλείεται να ήταν οι υποτιθέμενοι Ινδοευρωπαίοι, οι οποίοι, ΑΝ ΥΠΗΡΞΑΝ δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τη θάλασσα.

Για να παρακάμψουν κι αυτό το λογικό εμπόδιο οι ινδοευρωπαϊστές επινόησαν μια νέα, ακόμα πιο βλακώδη, παραλλαγή, η οποία μας μιλά για από θαλάσσης επιδρομή στην Ελλάδα! Αυτή η παραλλαγή του ινδοευρωπαϊκού μυθεύματος θέλει τους Ινδοευρωπαίους, μετά την εγκατάστασή τους στη βόρειο Βαλκανική (όπου όμως, όπως προαναφέρθηκε, δεν άφησαν ούτε καν ίχνη κατοίκησης), να φτιάχνουν πλοία και να πραγματοποιούν επιδρομές σε όλα τα ανατολικά παράλια της ηπειρωτικής Ελλάδας. Εδώ όμως είναι που πρέπει να τεθούν ορισμένα ερωτήματα: Πρώτον,που τα βρήκαν οι Ινδοευρωπαίοι τα πλοία; Δεύτερον, οι ντόπιοι γιατί δεν επιχείρησαν να τους σταματήσουν; Τρίτον, γιατί οι κάτοικοι του Αιγαίου, οι οποίοι τεκμηριωμένα ήταν ναυτικοί από την 8η χιλιετία τουλάχιστον, ανέχθηκαν αυτόν το στόλο των εισβολέων και δεν τον έστειλαν στον πάτο της θάλασσας;

Πώς απαντούν λοιπόν οι ινδοευρωπαϊστές σε όλα αυτά; Διαβάστε και, αν μπορείτε, κρατηθείτε για να μην ξεσπάσετε σε τρανταχτά γέλια. Αρχικά δέχονται ότι οι Ινδοευρωπαίοι δεν ήξεραν από ναυτοσύνη. Έτσι, δεν κατασκεύασαν πλοία, αλλά σχεδίες (!!!), στις οποίες επιβιβάστηκαν, με τις οικογένειες , τους ίππους , τα κοπάδια τους , την οικοσκευή τους και διέσχισαν το Αιγαίο!!! Και μόνον το γεγονός ότι οι ινδοευρωπαϊστές θεωρούν πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό δείχνει πόσο πανάσχετοι και αναξιόπιστοι είναι. Γιατί; Μα απλούστατα, ακόμα κι αν οι Έλληνες δεν αντιδρούσαν στην Ινδοευρωπαϊκή απόβαση, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι το σύνολο, αυτής της απίθανης αρμάδας σχεδιών, ομού μετά του φορτίου της (έμψυχου και άψυχου) θα έπρεπε να αναπαύεται στο βυθό του Αιγαίου, το οποίο ποτέ δεν είχε τη φήμη της ήσυχης και γαλήνιας θάλασσας, κάτι που ισχύει και για τον Εύξεινο Πόντο. Παραδείγματα έχουμε άλλωστε από την ιστορία. Καλοκαίρι δεν ήταν όταν ο στόλος του Μαρδόνιου βούλιαξε στον Άθω; Καλοκαίρι δεν ήταν όταν 200 πλοία του Ξέρξη βούλιαξαν στο βόρειο Ευβοϊκό το 480 π.Χ.; Και οι Πέρσες είχαν πραγματικά πλοία και όχι σχεδίες. Παρ'όλα αυτά απέτυχαν, γιατί με τη ναυτοσύνη δεν είχαν καμία απολύτως σχέση και τα χούγια της ελληνικής θάλασσας δεν τα γνώριζαν. Πώς λοιπόν οι ινδοευρωπαϊστές εξάγουν το συμπέρασμα ότι οι Ινδοευρωπαίοι κατάφεραν με... σχεδίες και χωρίς καμία γνώση της ναυτικής τέχνης, να διασχίσουν το βόρειο μάλιστα Αιγαίο και από τις ακτές της Χαλκιδικής έφτασαν στις ανατολικές ακτές της Πελοποννήσου; Και, αλήθεια, τι έπραξαν οι Έλληνες κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου; Περιορίσθηκαν να τους παρατηρούν, όπως η σημερινή 'κυβέρνηση' παρατηρεί τις... 'αβλαβείς διελεύσεις' των τουρκικών πολεμικών πλοίων, αντί να σπεύσουν να τις βυθίσουν με τα μακρά πλοία τους (τα πολεμικά πλοία της εποχής); Άλλωστε, οι εισβολείς θα ήταν αδύνατο να αντιδράσουν. Ή μήπως οι Ινδοευρωπαίοι μάθανε στις στέππες να ναυμαχούν;

Αλλά οι ινδοευρωπαϊστές, αντί να σοβαρευτούν και να σταματήσουν να λένε βλακείες, προσπαθώντας απεγνωσμένα να παρακάμψουν τη λογική και υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες δε ναυσιπλοούσαν, τουλάχιστον ως την άφιξη των - τεκμηριωμένα πανάσχετων περί τα ναυτικά - Ινδοευρωπαίων. Σύμφωνα με ορισμένους... 'Έλληνες', οι Έλληνες πλατσουρίζανε γιαλό-γιαλό με παπυρένια σκαφάκια και πολύ αργότερα έμαθαν από τους (επίσης άσχετους με τη θάλασσα) Αιγύπτιους και τους διαβόητους και υπερτιμημένους Φοίνικες (στους οποίους για αιώνες αποδιδόταν και η εφεύρεση του αλφαβήτου, αλλά κι αυτός ο μύθος κατερρίφθη και ακόμη κι αυτός ο απίστευτος Μπαμπινιώτης αναγκάστηκε να παραδεχθεί την ελληνική πατρότητα του αλφαβήτου) να κατασκευάζουν πλοία που να αξίζει να λέγονται πλοία.

Έλα όμως που και πάλι η χώρα μας προσφέρει στοιχεία τα οποία για πολλοστή φορά καταδεικνύουν το γελοίον της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας και την ανυποληψία των σύγχρονων μυθοπλαστών. Χιλιάδες ευρήματα στις Κυκλάδες, στη Λήμνο και στις ακτές τις Πελοποννήσου, στη νησίδα Δοκό, τεκμηριώνουν ότι το προϊστορικό Αιγαίο ήταν μια θάλασσα με έντονη κίνηση πλοίων. Στη Δοκό ανακαλύφθηκε ναυάγιο έμφορτου εμπορικού πλοίου της 3ης χιλιετίας π.Χ., το οποίο μάλλον κατευθυνόταν προς τις Κυκλάδες. Τα άλλα ευρήματα (τηγανόσχημα σκεύη, σφραγίσματα κλπ) είναι εξίσου σημαντικά, αλλά το ναυάγιο της Δοκού είναι σαφώς σημαντικότερο, γιατί αποτελεί χειροπιαστή απόδειξη της ικανότητος των Ελλήνων να ναυσιπλοούν από τους χρόνους εκείνους, αν όχι από παλαιότερους, όπως οι βραχογραφίες αποδεικνύουν (φυσικά οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποσιωπούνται από τους γνωστούς ινδοευρωπαϊστές και τα εγχώρια τσιράκια τους).

Συνεχίζεται...

Κωνσταντινε μη νομιζεις οτι σου μπαινω αλλα νομιζω οτι δεν συζητας,αλλα κανεις διαλεξη.
Τυπωσα τα γραφομενα σου και χρειαζομαι ενα Σ/Κ για να τα διαβασω.
Καλα ολα αυτα που γραφεις μα 15 σελιδες ειναι πολλες .Και οπως ελεγαν οι αρχαιοι ημων προγονοι (Ινδοευρωπαιοι ? ):ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ.