Θα γίνει ενημέρωση, εννοείται.

Όταν σταματήσω να ανοίγω φωτογραφίες του 2003 , 4 από τις παλιές μου επισκέψεις... με ποδήλατο και παρέες (ναι το 2003 δεν είχα δίπλωμα) από τα σημεία που φαίνονται στη φωτογραφία, θα ανεβάσω την #19 διαδρομή. Όσο να ναι, τα πάτρια εδάφη σε ταξιδεύουν.

Αυτή είναι μια εκλεκτή διαδρομή. Ένας δρόμος που χωρίς να έχει το κάτι συναρπαστικό σε μαγεύει και σε προκαλεί να τον ξαναοδηγήσεις. Λίγο τα περάσματα του ποταμού Νέστου δίπλα στο δρόμο, λίγο η χάραξη της πορείας του δρόμου ανάμεσα στα βουνά, λίγο κάποια κομμάτια που σε εξιτάρουν οδηγικά και αρκετά οι πολλοί προορισμοί φαγητού και αναψυχής / εκδρομών.

Ακόμα και για εμάς τους Ξανθιώτες, ο {14}, ο δρόμος Ξάνθη - Δράμα μέσω Παρανεστίου ήταν μια ευκαιρία διαφυγής από τον «κανονικό» δρόμο, τον προς Καβάλα που αντικαταστάθηκε από την Εγνατία. Κάποτε η κίνησή του ήταν αυξημένη καθότι ήταν κανείς δεν επέλεγε να μετακινηθεί μέσω Καβάλας (προ Εγνατίας εποχή). Φανταστείτε το τρίγωνο Καβάλας Ξάνθης Δράμας. Πλέον σχεδόν όλοι προτιμάνε (και αποκλειστικά τα μεγαλύτερα οχήματα που μπορεί να σε έσπαζαν τα νεύρα δημιουργώντας τρενάκια οχημάτων) την Εγνατία για να πάνε στη Δράμα, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για αυτήν την ιδανική διαδρομή.

19. Ξάνθη – Παρανέστι – Δράμα. Παλιά εθνική οδός {14}

Χάρτης Διαδρομής

Ξάνθη. Ό,τι και να πω, πολωμένος είμαι. Γέννημα θρέμμα, τα πρώτα 27 χρόνια της ζωής μου. Ήρεμοι ρυθμοί, αρκετές εναλλακτικές λύσεις για βουνό – θάλασσα λίγο πιο κάτω, σταυροδρόμι πολιτισμών, η μουσουλμανική μειονότητα, η παλιά πόλη με τα αμέτρητα σημεία για επίσκεψη, το σαββατιάτικο παζάρι, περπάτημα, φωτογραφία. Κλισέ εκφράσεις, αλλά ισχύουν. Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 η πόλη αναπτύχθηκε ραγδαία, εκμεταλλευόμενη την κίνηση των φοιτητών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου και εκσυγχρονίστηκε. Και έτσι από αγροτική πόλη (επεξεργασία καπνών, παραγωγή αγροτική, θυμίζω βιομηχανίες ΣΕΚΑΠ, ΣΕΒΑΘ, κτλ) έγινε πιο αστικό κέντρο. Πλέον μαζί με τις παραδοσιακές γωνιές γλυκών (τα σιροπιαστά είναι απλά εμπειρία ζωής) και τα πάμπολλα ποιοτικά φαγάδικα που δε θα αφήσουν κανένα παραπονεμένο, πλέον και αρκετές λύσεις για καφέ ποτό.

Η παλιά πόλη της Ξάνθης, εκτός από τα παραδοσιακά κτίρια, μερικά ανακαινισμένα/αναστηλωμένα όσο πρέπει, μερικά σχεδόν ερείπια, κρύβει πολλές γωνιές πλέον και για χαλάρωση, καφέ και λοιπά. Το καρναβάλι της επίσης, είναι αν όχι η μεγαλύτερη, μια μεγάλη ατραξιόν, καθώς και οι γιορτές παλιάς πόλης στο τέλος του καλοκαιριού.

Για τον 20άχρονο JimClark, αυτά όλα ήταν μέρος της καθημερινότητας. Ψάχνοντας μια περαιτέρω, πιο μακρυνή διέξοδο να δει κάτι διαφορετικό, και μένοντας πολύ κοντά στις απαρχές της διαδρομής, έπαιρνε πόδια, ποδήλατο και έφευγε στις καταπράσινες διαδρομές στα γύρω χωριά. Για πάμε. Θέτουμε ως (0.0) ένα χαρακτηριστικό σημείο φεύγοντας από την πλατεία προς τα πάνω, σχεδόν στο τελείωμα της πόλης. Από όπου και να έρχεστε, ακολουθείστε σήμανση προς Δράμα, Σταυρούπολη. Υψόμετρο (100m) για αρχή.

Πρώτα μέτρα της διαδρομής και βρισκόμαστε στην περιοχή της δασικής αναψυχής της πόλης. Στα δεξιά η Ξάνθη και το αλσύλιο, σύνηθης τόπος αναψυχής και περιπάτων για ανήσυχα πιτσιρίκια. (1.0) και χαρακτηριστικό σημείο. Αριστερά αφήνετε το αμάξι με αλάρμ στο πάρκινγκ αριστερά και αγναντεύετε από το πιο προσιτό σημείο πανοραμικά την πόλη. Η θέα φτάνει ως το νομό Ροδόπης. Σε καλή μέρα, φτάνει μέχρι και τη Σαμοθράκη και τα σύνορα με Τουρκία [Εικ. 03]. Σε εκείνο το σημείο λειτουργεί και καφέ που τους ζεστούς μήνες έχει μπαλκόνι σε αυτή τη θέα.

Συνεχίζουμε μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο. Ένα φαράγγι που ορίζεται αριστερά τα βουνά της Ξάνθης και δεξιά οι μαίανδροι του ποταμού Κόσυνθου που διαπερνά την Ξάνθη με έναν μικρό ορεινό όγκο πιο πίσω. Γενικά ο δρόμος είναι στενός, αλλά όχι επικίνδυνος και χωρίς κάποια ύπουλα σημεία στο οδόστρωμα. Η σήμανση είναι άριστη, καθώς πρόκεται για παλιά εθνική οδό.

(3.6) και περνάμε από γεφύρι, αφήνοντας τον Κόσυνθο αριστερά, όπου και θα μείνει από εδώ κ στο εξής. Σε εκείνο το σημείο φαίνεται αριστερά και η παλιά Οθωμανική γέφυρα [Εικ. 06]. Τα γεφύρια της Ξάνθης, κυρίως 18ου 19ου αιώνα, είναι πολλά τον αριθμό και βρίσκονται διάσπαρτα στο βόρειο τμήμα του νομού. Μπορεί να μην έχουν την ιστορία και την αίγλη των ηπειρώτικων γεφυριών, αλλά αποτελούν ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της ντόπιας αρχιτεκτονικής.

(4.4) και έχουμε φτάσει σε βενζινάδικο. Στα δεξιά αρχίζει πλάγια ανηφορικά ο δρόμος προς το γνωστό Μοναστήρι της Παναγίας Καλαμούς. Ο δρόμος ήταν συχνά «γυμναστικό» τεστ με το ποδήλατο, πανέμορφος ως προς το πράσινό του [Εικ. 08 και [09]](http://static.panoramio.com/photos/large/87912402.jpg), αλλά χωρίς ιδιαίτερα θέα στην πόλη της Ξάνθης, λόγω της πυκνής βλάστησης. (5.1) και στα αριστερά θέα προς τα βουνά της Ξάνθης και ένα ακόμα γεφύρι.

Ο δρόμος συνεχίζει στροφάτος, λίγο πιο ανοιχτός γύρω γύρω σε δέντρα. Στο (5.9) περνάμε τη διασταύρωση για Πίλημα, χωριουδάκι γνωστό για την ταβέρνα του που μαζεύει πιστά πολύ κόσμο, ήσυχο και απόμερο στους πρόποδες των βουνών [Εικ. 11]. Στα αριστερά, στην αρχή του δρόμου για Πίλημα, ακόμα ένα παλιό γεφύρι. Στη φώτο φαίνεται, μαζί με την οδό {14} με κατεύθυνση προς Ξάνθη.

(7.4) και ο δρόμος σπάει δεξιά προς τα Πομακοχώρια. Πομάκοι. Λεπτό κεφάλαιο. Οι περισσότεροι εξισλαμισμένοι γηγενείς κάτοικοι, άλλοι νομάδες, άλλοι με καταγωγή από τις γείτονες χώρες. Το σίγουρο είναι ότι το θρήσκευμά τους είναι μουσουλμανικό, για αυτό και σε κάθε χωριό θα δείτε τέμενος μαζί με τις εκκλησίες. Τα ορεινά του νομού Ξάνθης είναι μια όμορφη και ιδιαίτερη εξόρμηση, πάσης φύσεως, την οποία σκέφτομαι εντός των επόμενων ημερών να υλοποιήσω. Στο σημείο αυτό της διαδρομής κάποτε (μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80) υπήρχε αστυνομικός έλεγχος. Αρκετές φορές έπρεπε να έχεις χαρτί ή κάποιο λόγο να ανέβεις προς τα πάνω. Τώρα στη θέση του μικρού κτίσματος, υπάρχει απλά ενημερωτικός οικίσκος για τα ορεινά χωριά του νομού.

Ο δρόμος μας συνεχίζει προς την Σταυρούπολη. Από το σημείο αυτό οι στροφές χαλαρώνουν, βλέπετε φώτο κάτω και οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι και με λιγότερη κίνηση. Στα αριστερά ένας παραπόταμος του Κόσυνθου [Εικ. 14].

Ο δρόμος ελαφρώς ανηφορίζει με τεμπέλικους ρυθμούς. Στο (12.4) υπάρχει διασταύρωση αριστερά προς ένα χώρο αναψυχής, που βλέπετε και από τον κυρίως δρόμο, καθώς οι 2 δρόμοι για 1 χιλιόμετρο βαδίζουν παράλληλα. Είναι το «14ο» χιλιόμετρο (μετρημένο από το κέντρο της Ξάνθης), γνωστό σημείων παιδικών μας εκδρομών [Εικ. 16]

(14.3) και η ανηφόρα τελειώνει, δεξιά μια μικρή παράκαμψη προς το όμορφο χωριουδάκι του Λυκοδρόμιου. Συνεχίζουμε κατηφορικά και η βλάστηση πυκνώνει. Στο (15.4) σημείο πικ νικ και κατά παλιούς καιρούς τροχαίας. (16.5) και φτάνουμε σε μια ψαρωτική στροφή, που δεν την έχουν σημάνει ως τώρα, με κακή κλίση στο οδόστρωμα. Πολύ προσοχή καθώς η ρεματιά στα αριστερά μας το χειμώνα και φθινόπωρο προκαλεί επικίνδυνη γλίτσα. Από εδώ κ πέρα οδηγικά το κομμάτι αρέσει πολύ με όμορφες σταθερές στροφές και καλή σήμανση / οδόστρωμα. Στο (17.7) περνάμε την πρώτη διασταύρωση για ένα πολύ όμορφο δρόμο (άσφαλτος και χωματόδρομος) προς το δρυμό της Χαϊντού με τελικό προορισμό το Λειβαδίτη και τη δασική του έκταση με τον περίφημο καταρράκτη. Αν θέλουμε, όμως, πλήρως ασφάλτινη πρόσβαση, ανεβαίνουμε από αλλού.

Ανηφόρα ως τα (19.5) και πλέον ο δρόμος «παλιώνει» και στενεύει πλέον, κατηφορίζοντας. Προσοχή στο χάλασμα του (19.9) και τη σχετική υγρασία στο μέρος αυτό. Επόμενη στάση στο «αγνάντι», ένα ύψωμα πάνω από τη Σταυρούπολη, το κεφαλοχώρι που έρχεται σε λίγο στη διαδρομή, φώτο με το δρόμο να φτάνει στο αγνάντι [Εικ. 18]. Πανοραμικό σημείο, από τα βουνά της Ροδόπης, ως τους μαιάνδρους του Νέστου και τις παρυφές του Όρους Λεκάνης, από τα οποία σας ταξίδεψα στην προηγούμενη βόλτα. Στη φώτο η Σταυρούπολη από το σημείο αυτό.

Κατηφορίζουμε, περνάμε το πανέμορφο σημείο που ο δρόμος περνά κόβωντας το λόφο στη μέση στο (22.6) και στο (25.2) είμαστε στη Σταυρούπολη. Από εδώ και στο εξής, πάλι η διαδρομή ανοίγει, καθώς έχουμε πολύ ανοιχτά τμήματα. Δίπλα μας αριστερά ο Νέστος πλέον και οι γραμμές του τρένου που θα μας κρατάνε παρέα σε πολλά τμήματα μέχρι σχεδόν τη Δράμα. «Βαρταλαμίδι» once again, και πολλές οι φορές που εδώ πετύχαινα τρένα στο πήγαινε για Θεσσαλονίκη και κίνησης επιτρέπουσας, έβαζα 3η (με το λείψιππο φιέστα τότε, μετά με το πολυτελείας σοβάρεψα και σταματούσα κάθε 150 μέτρα για φώτος) έκανα ανοίγματα με τα τρένα στις μικρές ευθείες, κορνάροντας χαιρετώντας τους μηχανοδηγούς.

(29.7) και περνάμε το χωριό του Δαφνώνα, μετά το οποίο μας φέρνει στην τυπική διασταύρωση προς Καρυόφυτο και Λειβαδίτη. Γνωστό το δασικό χωριό «Ερύμανθος» στα 1350 μέτρα ψηλα. Καθαρός αέρας, πλούσια βλάστηση, και ο μεγαλύτερος καταρράκτης των Βαλκανίων στη 1 -1.30 ώρα από το σημείο. Εμπειρία ζωής να τον δεις παγωμένο...

Παρανέστιας Γης συνέχεια. (33.5) και περνάμε το Νεοχώρι. Εδώ ο δρόμος περνά παράλληλα με το τρένο και τον Νέστο. Μπαίνεις οδηγικά σε ένα mood ασύλληπτης χαλάρωσης και απλά θες να οδηγείς. Ανοιχτωσιές και απανωτές ανοιχτές στροφές, με σημεία όπου δέντρα ορίζουν το δρόμο, το καλοκαίρι κρύβοντας το φως του ήλιου καμιά φορά [Εικ. 23].

Στο (37.9) περνάμε τη διασταύρωση για Δρυμιά και τα χωριά «κάτω» από το Νέστο. Ο δρόμος από εκεί ξαναβγάζει στην κύρια διαδρομή, αλλά είναι πιο στροφάτος. Περνάμε τα όρια νομών Ξάνθης και Δράμας και στο (46.0) και φτάνουμε στο χωριό Κάτω Θόλος και αμέσως κολλητά το κεφαλοχώρι του Παρανεστίου. Ο σιδηροδρομικός του σταθμός σύνηθες σημείο για φώτο [Εικ. 25]

Αν πεινάσατε, αναζητήστε την ταβέρνα του Μποζίδη δίπλα στις γραμμές του τρένου. Σαββατοκύριακα, μέχρι πρότινος γινόταν προσκύνημα. Περισσότερες εναλλακτικές, στο Πίλημα, στην ταβέρνα του χωριού, στη «Γερακοφωλιά» στο δρόμο για το χωριό Γέρακας και στο «Στέκι» στην Σταυρούπολη καθώς και πολλά άλλα.

Έξω από το Παρανέστι και ακριβώς πριν η γέφυρα του Νέστου αφήσει το ποτάμι να έρθει δεξιά μας πλέον, αλλάζοντας ελαφρά τη μορφολογία της διαδρομής, στο (48.4) υπάρχει χώρος αναψυχής και δραστηριοτήτων. Μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας δίπλα από το Νέστο που κελαρύζει [Εικ. 26]. Διάφορες 'στεγνές και μη' δραστηριότητες (ιππασία, περιηγήσεις, rafting κτλ) καθώς και μια μικρή επίσκεψη στη γέφυρα του τρένου παραδίπλα.

(50.0) και αλλάζουν όλα. Πρώτα όμως μια αναφορά. Στη διασταύρωση δεξιά μπορούμε να κατευθυνθούμε προς τα υδροηλεκτρικά φράγματα του Θησαυρού. Είναι φράγματα του ποταμού Νέστου, επισκέψιμα με μέτρια βατό ασφάλτινο οδικό δίκτυο. Η «δαμασμένη» ομορφιά του Νέστου σε όλο της το μεγαλείο, όταν τα νερά «ελέγχονται» δίνουν μαγευτικές εικόνες [Εικ. 28]

Πώς αλλάζουν όλα; Στενεύει ο δρόμος, στροφιλίκι και κακό με κάθε είδους συνδυασμό στροφής, κοφτή, ανοιχτή, συνεχή, παρατεταμένη, τυφλή, με σωστή και όχι κλίση. Συμπυκνωμένη ασφάλτινη ειδική μέχρι το (55.3). Υψόμετρο ελαφρώς ψηλότερο από αυτό που αρχίσαμε, κοντά στα (250m).

Από εδώ ο δρόμος ανοίγει ξανά και αποκτά πάλι γρήγορο ρυθμό. Πέρασμα από την αγαπημένη μου ψευτοστροφή στο (57.6) (μη ψάχνετε για κάποια περίεργη χάραξη στο google maps, είναι ένα kink με απίστευτο συνδυασμό γεωμετρίας πριν κ μετά τη στροφή που με ορισμένα χιλιόμετρα τοποθετεί το αμάξι όπως πρέπει για τη συνέχεια). Σταδιακά βλέπουμε μπροστά – δεξιά το Φαλακρό και αριστερά πίσω μας τα όρη Λεκάνης [Εικ. 30].

Άφιξη στο (60.4). Μια διασταύρωση, όπου σε 100 150 μέτρα βρίσκεται ένας εγκαταλελειμμένος σταθμός τρένου. «Ανοιχτός» στο κοινό (πάντα με προσοχή αν είσαστε μόνοι σας, δεν παύει να είναι μια μοναχική περιοχή). Τα κτίρια, τα χρώματα, η σκουριά, τα παλιά μηχανήματα αλλαγής γραμμών και σηματοδότησης. Στην επίσκεψή μου έκανα μια από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίσεις.

Συνέχεια με χαλαρούς και «ανοιχτούς» ρυθμούς ως το (66.4) όπου περνάμε (προσεκτικά και αργά μην πάρουμε τα αμορτισέρ στο χέρι) τις γραμμές του τρένου, πλέον στα δεξιά μας. Στο (68.8 ) περνάμε από τα ερείπια του παλιού υδραγωγείου έξω από το χωριό Μαρμάρια [Εικ. 37].

Νικηφόρος, το επόμενο χωριό πάνω στο δρόμο στο (70.3) [Εικ. 39]. Ακόμα ένα χωριό που αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο σιδηροδρομικό σταθμό που άλλοτε είχε μεγάλη «δόξα» και τα παλιά σπίτια, άλλα αρχοντικά, άλλα όχι. Από εδώ και προς τη Δράμα ο δρόμος χάνει το ενδιαφέρον του. Μπαίνουμε στον κάμπο. Ευθεία προς Αδριανή, στο (75.7), κοντά από τα κτήματα των κρασιών του Λαζαρίδη, και στο (82.5) βγαίνουμε στον Καβάλας – Δράμας.

Άσφαλτος: 4.5 / 5
Φύση: 4.5 / 5
Θέα: 2 / 5
Κίνηση: 3.5 / 5
Οδηγικά: 5 / 5

Ταξίδι!

Μπράβο Καλτοφών! Οντως αυτή η διαδρομή χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο σου μένει χαραγμένη στο μυαλό και έχει αυτό το 'κάτι' που σε κάνει να θες να την ξαναπεράσεις.

Μου βαλες ιδεες ρε Ξενοφων και εχω κατι δουλιτσες προς τα κει.

Όταν τελειώσεις με τις δουλειές, γύρισε από εκεί, για να μην έχεις άγχος με ωράρια προγράμματα κτλ.

Μετά, βέβαια, όσο ορεξάτος και να είσαι το Δράμα - Αμφίπολη για να βγεις Εγνατία, είναι μια καμπίσια χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαδρομή, που έχει και κάποια σημεία ταλαιπωρημένου δρομου. (Μπορείς πάντα να βγεις 'λίγο πίσω', δηλαδή Δράμα -> Καβάλα και να γυρίσεις από Εγνατία.)

To Δραμα -> Καβάλα είναι τρις χειρότερο από το Δράμα -> Αμφίπολη

(Από άποψη οδοστρώματος οχι. Αλλά από το ότι περνάς μέσα από 10 χωριά με τις κάμερες να στέκονται εκεί και να θελω εγώ να πέσω στα 60 χμ/ω και ο αλλος πίσω να βουτάει στα φρένα γιατί πήγαινε με 120, ναι, έχεις δίκαιο αυτό ούτε εμένα μου αρέσει.)

edit: και εγώ αν βρεθώ Δράμα, ποτέ δε γυρίζω μέσω Καβάλας για Θεσ/νίκη..

Παιδια... Απο Σερρες θα γυρισω

A, οκ μεσιέ, γενικά μιλάμε.

Οποιος θελει να ευχαριστηθει διαδρομη, ΤΩΡΑ (οχι σε λιγο) παει στο Ντραφι.

Αν δεν τροπετιασει σημερα το αυτοκινητο του στο πρωτο κομματι φευγοντας απο Πεντελη (προσπαθωντας να παει γρηγορα προφανως, οχι να σουρνεται), δεν θα το τροπετιασει ποτε.-

Προσοχη, γλιστραει και με 5 χλμ/ωρα.

ΙΔΑΝΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ, οχι αστεια

Προς Jim Clark: προσπαθώ να σου στείλω πμ αλλά αυτό μένει στα Εξερχόμενα. Μήπως έχεις γεμάτο inbox?

Edit: εστάλη μαιλ στο hotmail που έχεις δηλώσει.

Τρικαλα - Μεσοχωρα - Αρτα.

Η απολυτη διαδρομη για καποιον που αγαπα το στροφιλικι. Ζειν επικινδυνως βεβαια καθως κομματια του δρομου ειναι ακομα με 3Α αλλα η φυση αποζημιωνει.

έχει παρουσιαστεί αναλυτικά και δοκιμαστεί απ'ακρη σ'άκρη 6 7 φορές. Και την αγαπώ ιδιαίτερα

Να πω εδώ ότι οι ιδανικές διαδρομές θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται και στο yourgear.gr, αφού η πρόταση των παιδιών, ιδιοκτητών μέσω του χρήστη kavy άρεσε ιδιαιτέρως. Σιγά σιγά θα αναρτώνται, με τις απαραίτητες αλλαγές και κατα τι πιο πλούσιο υλικό, καθώς μερικές είναι γραμμένες 2 έτη πριν. Just in case εδώ πέρα στο παρόν φόρουμ

Επι τη ευκαιρία (σορρυ Κων/νε, θα διαβώ πάνω από την Εγνατία) την Πέμπτη καταγράφεται το Πεντάλοφος - Νεστόριο - Καστοριά - Πισοδέρι - Φλώρινα - Βίτσι - Σκλήθρο (ακούς Ιάκωβε;; ) Βεγορίτιδα με στάση στην Καστοριά για καφέ με τον kavy

Ο χρήστης JimClark έγραψε:
....θα διαβώ πάνω από την Εγνατία την Πέμπτη , καταγράφεται το Πεντάλοφος - Νεστόριο - Καστοριά - Πισοδέρι - Φλώρινα - Βίτσι - Σκλήθρο (ακούς Ιάκωβε;; ) Βεγορίτιδα με στάση στην Καστοριά για καφέ με τον kavy

Καλό δρόμο!

έλα μη θυμώνεις. όταν Ξυπνήσει ο χοντρός από τη θερινή νάρκη και μεγαλώσει καλά η 'μικρή' θα περάσω μια βόλτα. Άφού με ξέρεις.

Για οσους κινουντε απο Κιλκις για Σερρες προτείνω την εναλλακτική διαδρομή μεσω τις παλιας εθνικης οδου μεσα απο τα Κρουσια (μικρο ορεινο συγκρότημα δυτικα της λιμνης Κερκίνη)

Διαδρομη με μηδενική κίνηση (βαρια βαρια κανενα αλογο να συναντήσετε), άσφαλτος μετρια πρως κακη θα ελεγα!

Μπορει καποιος να ξεκινήσει απευθείας μεσω Κιλκις για Ευκαρπια κ να κατεβει μετα Ροδοπολη, εναλλακτικα προσωπικά περασα πρωτα απο το χωριο Μεταλλικο να πάρω λιγο αγαπημένο Ξινό νερο (φυσικο νερο με λιγο ανθρακικό)

http://www.panoramio.com/photo/54348168

κ μετα απο τη διασταυρωση του Χερσου βγηκα στο προαναφερομενο δρόμο, η διαδρομη ειναι πολυ μικρη κ η δυσκολια ειναι πανευκολη:

https://maps.google.gr/maps?saddr=�%9 ... 7&t=m&z=13

τελος κ ενα βιντεο σε ταχύτητα επι 5 για κάποιον που θελει να δει χονδρικά το ωραιο κομμάτι της διαδρομή:

Youtube Video

(ειναι απο το χωριο Μαυροπλαγια μεχρι εξω απο την Ροδοπολη)

Χαίρομαι που βλέπω κι άλλους να εκτιμούν τη διαδρομή Δράμα-Ξάνθη μέσω παλιάς εθνικής. Προσωπικά προτιμώ (όπως φαντάζομαι και κάθε άνθρωπος που εκτιμά το τοπίο και ένα καλό στροφιλίκι) να πηγαίνω από Σερρες Ξάνθη με αυτό το δρόμο αντί για Εγνατία μέσω Καβάλας.

Μια μέρα που γυρνούσα μάλιστα με τον ήλιο να πέφτει και soundtrack το παρακάτω, ήταν ίσως η απολαυστικότερη βόλτα μου μέχρι στιγμής.

Youtube Video

Του GeorgeT τη διαδρομή θα τη θυμάμαι για το 'ανυπόφορο' πράσινό της που δε σε αφήνει να δεις κάτι αριστερά δεξιά του δρόμου. Αυτό για το Μεταλλικό όντως δεν το ήξερα όμως.

Antipasti λατρεμένη η ε.ο. {14} από όπου κ να την πιάσεις.

Να αναφέρω ότι οι ιδανικές αρχίσαν από σήμερα να ανεβαίνουν στο σάιτ που αναφέρθηκε πιο πάνω, πάντα με τις απαραίτητες προσθήκες / διορθώσεις των παλιών άρθρων και περισσότερες φωτογραφίες

εδώ μια μικρή ιστορία με το πώς ξεκινήσαν όλα http://goo.gl/zmJq0 και σύντομα (σχετικά) το 'northwestern leg' που λέει κ ο kavy.