θέλω την διαδρομή Αετομηλίτσα - Φούρκα - Σαμαρίνα -(εδώ έχει 2-3 διαφορετικές εναλλακτικές και μια στάση στο χωριό μου 'Κοσμάτι' ) Μοναχίτι - Μικρολίβαδο - Μηλιά - Μέτσοβο - Και όπου αλλού σε βγάλει! Φοβερή η διαδρομή σου από τον παλιό αλλά δεξασμένο Ε853.. Τι να πεί κανείς γι αυτά τα υπέροχα και ξεχασμένα τοπία. Keep Driving!

Αετομηλίτσα ακόμα δεν έχω πάει.

Το Φούρκα Σαμαρίνα θα έχει καταγραφεί, μαζί με Βόρεια Γρεβενών και Βόιο Κοζάνης.

Και μιλώντας για Μοναχίτι, το Τρίκωμο Μοναχίτι Μικρολίβαδο Κρανιά, είναι άσφαλτος ολόκληρο;

Για άλλη μια φορά άψογος! Πρέπει να ομολογήσω πως περισσότερο απόλαυσα την περιγραφή σου, παρά την ίδια διαδρομή όταν είχε τύχει να την κάνω παλιότερα (από Αρίστη - Θεσσαλονίκη). Είχα πει να μην επιστρέψω από Μέτσοβο (προ Εγνατίας) και τελικά μου είχε φανεί απίστευτα βαρετή διαδρομή.
Κάτι που με είχε εκπλήξει ήταν πως μετά την Κόνιτσα είχα συναντήσει φορτηγό από το Ιράκ

ΥΓ1. Τα 'νερά' στην φωτογραφία είναι Βίκος όχι Ζαγόρι
ΥΓ2. Ποιος κρατάει όλες αυτές τις σημειώσεις? Φαντάζομαι την κοπέλα σου σαν συνοδηγό σε ράλλυ, με το τετράδιο να κρατάει σημειώσεις. Ελπίζω να μη κάνεις και 2ο πέρασμα!

Βίκος! busted. Ντροπή

Και ναι όντως στο κομμάτι Πεντάλοφος - Τσοτύλι βαριέμαι ασύστολα. Για αυτό την έθαψα λίγο οδηγικά.

Συνήθως γίνεται με φίλο που τον παίρνω μαζί χωρίς να τον ρωτήσω. Ποτέ όμως καταγραφή την πρώτη φορά. Τουλάχιστο 3η η 4η φορά για να ξέρω τι να προσέξω.

Μερικές φορές που είμαι μόνος γράφω κάτι σανσκριτικά σαν pace notes με κωδικούς που μονο εγώ καταλαβαίνω...

Ορίστε εδώ δείγμα καταγραφής. Ναι, μόνο με αυτά δε κάνεις καταγραφή. Αλλά ξέρεις από που περνάς, βάζεις το google maps για επιβεβαίωση και από τις προηγούμενες φορές ξέρεις τι να σχολιάσεις.

Ναι, πάω για σιδέρωμα

[quote='JimClark']Βίκος! busted. Ντροπή

Και ναι όντως στο κομμάτι Πεντάλοφος - Τσοτύλι βαριέμαι ασύστολα. Για αυτό την έθαψα λίγο οδηγικά.

Συνήθως γίνεται με φίλο που τον παίρνω μαζί χωρίς να τον ρωτήσω. Ποτέ όμως καταγραφή την πρώτη φορά. Τουλάχιστο 3η η 4η φορά για να ξέρω τι να προσέξω.

/quote]
Αλλη μία εξαιρετική περιγραφή .
Το κομμάτι Κοζάνη - Κόνιτσα αποτελεί πάντα το αγαπημένο μου. Για κάποια χρόνια περνούσα 4-6 φορές το χρόνο και το ήξερα απέξω (πάντα βέβαια με εκπλήξεις γιατί από πεντάλοφο έως κόνιτσα πάντα υπήρχαν κατολισθήσεις, πέτρες, κομμάτια με χώμα). Εχει πολύ ενδιαφέρον οδηγικά, εντυπωσιακή φύση όλες τις εποχές, ερεθίσματα για ιστορικές σκέψεις (καλπάκι-1940, εμφύλιος-σημειώνων ότι η διαδρομή μέσα στην κοιλάδα του σαρανταπόρου έγινε το 1948 για στρατιωτικούς λόγους).
Πάντως και το κομμάτι από Τσοτύλι έως Πεντάλοφο έχει οδηγικό ενδιαφέρον και παγίδες γιατί έχει αρκετές ευθείες που πιάνεις χιλιόμετρα, και καταλήγουν σε περίεργες αργές παρατεταμένες, οπότε θέλει εγρήγορση

Και πάλι εύγε στον Jim Clark! Υποκλίνομαι!
Μακάρι να 'ρθει μια μέρα να κάτσω στο δεξί του μπάκετ, ή εκείνος στο δικό μου δεξί μπάκετ, αν θέλει

@Jim Clark

2.5/5 οδηγικά ; Πολύ αυστηρό σε βρίσκω ... Για μένα χειρότερο κομμάτι πάντως είναι αυτό μετά την Κόνιτσα, ίσως επειδή στο κομμάτι Τσοτύλι- Πεντάλοφος είμαι ακόμα στην αρχή (με φορά από Κοζάνη για Γιάννενα).

τώρα με δεύτερη σκέψη είναι λίγο... λίγο, αλλά όχι πάνω από 3. 3.5. Λίγο η ταλαιπώρια μέχρι να φύγεις από Γιάννενα, λίγο εκείνο το κομμάτι με το χάλια δρόμο από το πεντάλοφο ως το τσοτίλι που με τα χαλάσματά του παραέχει γίνει το κακό... Για αυτό.

Σήμερα το πρόγραμμα είχε λίγο πατριδογνωσία ακόμα.

Έκανα τη βόρεια πλευρά της λίμνης Αώου και είδα ότι ήταν πιο όμορφη , με αρκετούς ψαράδες , παράνομους και καλά.

Επίσης, δοκίμασα να δω το κομμάτι Κρανιά Μικρολίβαδο Μοναχίτι Τρίκωμο και Γρεβενα. Ως το Μικρολίβαδο όλα άριστα, μετά προς Μοναχίτι είναι ακόμα χώμα. Είδα και 2 3 φαγώματα στην αρχή, δεν το πήγα, αν κ ένας ντόπιος με παρότρυνε ότι σιγά σιγά βγαίνει. Θα περιμένουμε. Commissar, ατύχησα.

Επίσης, Σαββάτο που έρχεται γυρίζω από σεμινάριο και οργανώνω διαδρομάρα, μπούκα τώρα στη καταλογάρα, μέρβέγιέ.

Άρα το κομμάτι που παραμένει χώμα είναι το Μικρολίβαδο - Μοναχίτι που είναι περίπου 7χλμ. Το είχα κάνει πρίν 3 χρόνια περίπου με το γκόλφ και όντως περνούσε με λίγη προσοχή. Τώρα δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι. Πάντως μετά το Μοναχίτι είναι άσφαλτος. Θέλω να μάθω περισσότερα για τα του Σαββάτου αν γίνεται.

Μετά από σύντομη σκέψη και οργάνωση, ξεκινώ Χαράματα Σαββάτου. Αθήνα Γιάννενα είναι το γενικό θέμα εξετάσεων, με τα εξής ζητήματα:

1. Καταγραφή διαδρομής: 'Ράλυ Παλάδιου' - Ελικώνα=Ανάβαση Θίσβης - Αγίας Άννας - Διστόμου - Ιτέας. Ώ ρε μάνα μου, η ανατριχίλα, ιδίως στο τελευταίο κομμάτι, ποιος δεν έχει παρανομήσει... Σεμνάαα http://goo.gl/maps/gMNr η διαδρομή. Αν κανείς έχει κάτι να προτείνει εναλλακτικό πάσο από Αθήνα ως και Θίσβη, ας το κάνει. Από εκεί και πέρα είναι winner, δεν αλλάζει.

Το συγκεκριμένο ως έχει το έκανα 4-5 φορές στη ζωή μου από το 2008 ως κ τώρα και το υπεραγαπώ.

στο καπάκι

2. Καταγραφή του Μπαλκονιού Γκιώνας http://goo.gl/maps/qTri με Λιδορίκι, βουνό και λίμνη, πέρασμα από το Κάλιο με τα βουλιαγμένα ερημόσπιτα και μετά Συκιά Στρόμη Παύλιανη και άλλες συναφείς ανατριχίλες. Αυτό το έχω κάνει μόνο 2 φορές, με άλλο 1 πέρασμα από τη δυτική πλευρά του (Μόρνου, Κόκκινο, Πενταγιοί, Τρίστενο Αρτοτίνα Γραμμένη Οξυά και άλλες ανατριχίλες πάλι...)

Το τελείωμα της διαδρομής, είναι υπο διερεύνηση, αναλόγως με τι θα συλλέξω από πληροφορίες.

Αγγαρεία Λαμία Καρπενήσι Ε 952 με καφέ στάση για φαΐ καφέ κτλ.

3. Παρυφές Αγράφων - Αχελώου κατέβασμα. Ευρυτανία Άρτα. Εδώ πρώτη φορά θα πατήσω, ιδίως στο κομμάτι 'δεξιά' από τη Λίμνη Κρεμαστών:
   3α έτσι http://goo.gl/maps/Xyva ή 3βέτσι (πιο βουνίσια) http://goo.gl/maps/KvQi . Στα χάιλάιτ εκτός των τοπίων, το μεγάλο γεφύρι της Τέμπλας και το πέρασμα από το μοναδικό σημείο που δένουν 4 νομοί μαζί. Στο Αρδάνοβο, στη γεφυρα Αυλακίου που δένει Άρτα, Αιτωλακαρνανία, Ευρυτανία και Καρδίτσα. Μεσόπυργος Άρτας, Αστροχώρι Άρτας. Αν και εδώ ξέρω ότι έχει 6 χμ χωματόδρομο από Βρουβιανά προς Μεσόπυργο, οπότε ίσως με γυρίσει ελαφρώς προς Περδικάκι, Έμπεσο και τελικά Κομπότι, Άρτα και Γιάννενα.

Πρώτα ο Θεός.

Αυτό, ναι, είναι Ταξίδι. Τα άλλα είναι βόλτες.

Έχει αρκετό διάβασμα για τα 'ψιλά γράμματα' των διαδρομών. Το ξέρω είναι σκότωμα, αλλά έχω κάνει αρκετά τέτοια. Μια προσευχή είναι να έχει κανα συννεφάκι πάνω....

1. Πολύ ενδιαφέρον εγώ έκανα λόγω ακρόπολις το http://goo.gl/maps/dloZ

κάπου εκεί στην αγία άννα μπερδεύτηκα και τελικά συνέχισα προς τα πάνω, ενώ στην αρχή σχεδίαζα να κάνω το δικό σου JimClark

Ο χρήστης JimClark έγραψε:
Μετά από σύντομη σκέψη και οργάνωση, ξεκινώ Χαράματα Σαββάτου. Αθήνα Γιάννενα είναι το γενικό θέμα εξετάσεων, με τα εξής ζητήματα:

3. Παρυφές Αγράφων - Αχελώου κατέβασμα. Ευρυτανία Άρτα. Εδώ πρώτη φορά θα πατήσω, ιδίως στο κομμάτι 'δεξιά' από τη Λίμνη Κρεμαστών:
   3α έτσι http://goo.gl/maps/Xyva ή 3βέτσι (πιο βουνίσια) http://goo.gl/maps/KvQi . Στα χάιλάιτ εκτός των τοπίων, το μεγάλο γεφύρι της **Τέμπλας **και το πέρασμα από το μοναδικό σημείο που δένουν 4 νομοί μαζί. Στο Αρδάνοβο, στη γεφυρα Αυλακίου που δένει Άρτα, Αιτωλακαρνανία, Ευρυτανία και Καρδίτσα. Μεσόπυργος Άρτας, Αστροχώρι Άρτας. Αν και εδώ ξέρω ότι έχει 6 χμ χωματόδρομο από Βρουβιανά προς Μεσόπυργο, οπότε ίσως με γυρίσει ελαφρώς προς Περδικάκι, Έμπεσο και τελικά Κομπότι, Άρτα και Γιάννενα.

Πρώτα ο Θεός.

Αυτό, ναι, είναι Ταξίδι. Τα άλλα είναι βόλτες.

Έχει αρκετό διάβασμα για τα 'ψιλά γράμματα' των διαδρομών. Το ξέρω είναι σκότωμα, αλλά έχω κάνει αρκετά τέτοια. Μια προσευχή είναι να έχει κανα συννεφάκι πάνω....

Οι περιοχές της Βόρειας Ευρυτανίας (ειδικά στο «τετραεθνές») είναι πολύ όμορφες. Είχα πάει πριν από 10 χρόνια (με 4Χ4) και είδα εκπληκτικά μέρη και πολύ χωματόδρομο. Καλό δρόμο. Μία φωτογραφία από το γεφύρι της Τέμπλας έτσι για πρόγευση

Έχει να δω όμορφο πράγμα εκεί πέρα. Αν και είπαμε ποτέ δε 'κάνει' να καταγράφω με την πρώτη, αλλά έχω κάνει αρκετά περάσματα από τα σημεία εκείνα, διάσπαρτα οπότε.... το βλέπουμε!

Τελικά λόγω πίεσης χρόνου και δύσκολου ξυπνήματος έγινε μόνο το 1. σκέλος, επιτυχώς με βίδεο και φωτό + καταγραφή. Για γαρνίρισμα κατέγραψα και το πανυπέροχο κομμάτι της Ιόνιας Αιτωλακαρνανίας από Αστακό ως Πάλαιρο όπου κ έριξα το πρώτο μου μπανάκι

Αύριο φώτο και τέτοια...

Σήμερα το απόγευμα μου τη βάρεσε στον εγκέφαλο και πήρα το 'Μήτσο' 6,30 το απόγευμα και έφυγα με γκάζια προς το Ψηλορείτη. Έκανα ένα πολύ καλό ξεκάπνισμα στο φορτηγάκι, στις περισότερες στροφές έτριζαν τα λάστιχα. Έφτασα πάνω στο οροπέδιο αλλά είπα να ανέβω μέχρι το σπήλαιο. Ανέβηκα περίπου 1 χιλιόμετρο μέτριο χωματόδρομο και έφτασα στην είσοδο του σπηλαίου όπου με περίμενε μια μικρή έκπληξη. Ήταν φραγμένη απο χιόνι. 'Εφυγα απο εκεί και πήγα προς τα πίσω. Πήρε δεξιά τη διασταύρωση για το αστεροσκοπίο. Τα πρώτα χιλιόμετρα ήταν άσφαλτος αλλά μετά άρχισε η περιπέτεια. Χωματόδρομος με απίστευτο γκρεμό απο κάτω, σε 1-2 σημεία ήταν και πολύ στενός, άγρια φύση. Ότι έπρεπε δηλαδή για ένα 4Χ4, το διασκέδασα πολύ!!! Σε κάποιο σημείο ξαναμπήκα σε άσφαλτο και αργά αργά με πολύ κατηφορικό στροφιλίκι κατέβηκα το βουνό, πέρασα απο Γέργερη, μετά έπιασα Αγ. Βαρβάρα και μετά έπιασα πεδιάδα προς Ηράκλειο.
Συμπέρασμα. Και η διαδρομή πρόσφερε όμορφο θέαμα, καθαρό αέρα αλλά όσο αφορά το 'Μήτσο' έχω να πω ότι το 4Χ4 δουλεύει εξίσου καλά στο χώμα αλλά και στην άσφαλτο, προσφέροντας όμορφες στιγμές.
Στεναχωρήθηκα λίγο που δεν είχα κάμερα αλλά επιφυλάσομαι για το μέλλον!!!

Απο Χανι Γραβιάς απόγευμα έως ψηλά το εργοτάξιο προς Αμφισσα και ακόμα .........με όσα. Δεν ξέρω αλλά εκεί μπαίνει τούβλο στο γκάζι. Δυσκολο τιμονι ο ιταλός δε λέω αλλά η διαδρομή μοιάζει ''ειδική''.

Θάλασσα. Αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας. Όσο έχω γυρολογίσει στην ηπειρωτική τουλάχιστον Ελλάδα, προσπάθησα να βρω μια διαδρομή η οποία θα συνδυάζει το οδηγικό ενδιαφέρον, την ομορφιά του μπλε, γαλανού, και την ευκαιρία να σταματάς και σε 3 λεπτά να μπορείς να κάνεις τα μπάνια σου.

Μπορεί να σκεφτείτε ότι, «έλα μωρέ, Ελλάδα είσαι, θα βρεις πολλούς τέτοιους δρόμους». Δύσκολο όμως να συνδυάσεις και τα 3 στοιχεία. Αυτό που μου έρχεται πρώτο και τελευταίο στο μυαλό κομμάτι, είναι σε ένα νομό που δε σου πηγαίνει ο νους τόσο πολύ για τις παραλίες του (καλό αυτό για μερικούς που προτιμούν στη θάλασσα την ηρεμία, από τη κοσμοσυρροή) και είναι ο νομός της Αιτωλακαρνανίας (που κρύβει πολλές εκπληκτικές παραλίες). Αντηλιακό, κατέβασμα το παράθυρο και φύγαμε.

14. Παρά θιν Αλός. Marine Drive. Αστακός – Μύτικας – Πάλαιρος.

Χάρτης διαδρομής

Ίσως θα έπρεπε να την παρουσιάσω ανάποδα, για να είμαι και στη λωρίδα δίπλα στη θάλασσα. Η περιπέτεια είναι να βρεθείς στον Αστακό για να αρχίσεις τη διαδρομή. [Εικ. 02]

Είτε κατεβαίνοντας στο κομμάτι Ιονίας οδού που παρακάμπτει Αγρίνιο και έξοδος Ρίγανη, ΠαλιοΜάνινα και (βοήθα ο θεός καρόδρομος σε μερικά σημεία) ή λίγο πιο μακρόσυρτα, αλλά πιο πολιτισμένα από Αιτωλικό, Νεοχώρι, Λεσίνι και πάει λέγοντας.

(0.0) Στην κωμόπολη του Αστακού, σύνηθης τόπος επίσκεψης τους καλοκαιρινούς μήνες, διαλέγουμε τη διασταύρωση για Πάλαιρο. Στρίβουμε δεξιά. Ο δρόμος ανηφορίζει και βλέπουμε σύντομα το πόσο όμορφα τοποθετημένος στη καρδιά του κόλπου βρίσκεται ο Αστακός. Ακριβώς στα δεξιά μας οι παρυφές των Ακαρνανικών Ορέων, δεσπόζουν μέσα στην ξεραΐλα τους. Δέντρα μπορεί να μη βλέπεις τόσο πολύ, αλλά το μπλε χρώμα στα αριστερά σου, σε κάνει να κατεβάσεις το παράθυρο και να αφήσεις το αριστερό σου χέρι να το καίει ο ήλιος.

Η άσφαλτος χαρακτηριστικά λευκή και καμμένη από τον ήλιο [Εικ. 04], ο δρόμος πλατύς αρκετά και στα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα έχουμε πάρει ένα ύψος από τη παραλία (από τα λίγα σημεία που γίνεται αυτό) και στα αριστερά βλέπουμε τα διάσπαρτα ξερονήσια του Πίστρου, της Δρακόνερας και του Λαμπρινού να ομορφαίνουν το μπλε του Ιονίου [Εικ. 05 και [06]](http://img.photobucket.com/albums/v468/Excell79/tripanalysis/14_marine_drive/A2.jpg).

Στο (6.3) φτάνουμε στο τέλος του παράλληλου με το κόλπο του Αστακού κομματιού και παίρνουμε βόρεια τροχιά. Μέχρι το (12.1) ο δρόμος μπαίνει λίγο μέσα στις παρυφές των βουνών [Εικ. 08] και μετά ακολουθεί πιστά την ακτογραμμή.

Από το (12.7) και μετά βλέπουμε στη θάλασσα ιχθυοτροφεία [Εικ. 10]. Το απέναντι μεγάλο νησί που δεσπόζει είναι του Κάλαμου.

(14.4) και ερχόμαστε δίπλα στη θάλασσα. (15.7) και αρχίζουν οι πρώτες παραλίες κυριολεκτικά δίπλα στο δρόμο, πρώτη από αυτές η παραλία της Βέλας. Το μάτι συνεχίζει να χαζεύει τις πετρώδεις παραλίες [Εικ 12 και [13]](http://img.photobucket.com/albums/v468/Excell79/tripanalysis/14_marine_drive/A19.jpg) και πώς το άσπρο γίνεται μπλε βαθύ, περνώντας εναλλάξ δίπλα από μικρές παραλίες ή όρμους.

Συνεχίζοντας πάλι βλέπουμε ιχθυοκαλλιέργειες από το (19.2) ως το (21.2). (24.2) παραλία Αγριλιάς με θέα τον Κάλαμο ακριβώς δίπλα. Πλησιάζουμε στο Μύτικα (26.2) οδηγώντας με θέα τα Ακαρνανικά [Εικ. 15]. Ανοιχτό κομμάτι ελαφρώς δίπλα από τη θάλασσα, όπως περνά μέσα από εκτάσεις δέντρων, συγκεκριμένα ελιών.Κάπου λίγο μετά η παραλία Αλύζιας, Λύσιμου, Αρχοντοχώρι και τελικά του Μύτικα, επιλογές για πιο οργανωμένο μπάνιο και λίγο παραπάνω κόσμο.

(29.2) και πρακτικά είμαστε σε μια μεγάλη ευθεία με μπασίματα προς τις εξόδους των παραλιών, προσοχή για αφηρημένους οδηγούς. (32.7) και περνάμε δίπλα από το Μύτικα.

Μερικά χιλιόμετρα έπειτα και πάλι ο δρόμος γίνεται η ακτογραμμή. Έρωτας. Η μικρή παραλία της Ελιάς [Εικ. 16]. Χωράει δε χωράει 10 άτομα. Αφήνεις το αμάξι πάνω, κάνεις τη βουτιά σου στα πρασινογάλαζα νερά και συνεχίζεις.

(37.1) και....

(38.3) και περνάμε από μια ακόμα παραλία που με κέρδισε και έκανα την πρώτη μου βουτιά φέτος. [Εικ. 19 20 και [21]](http://img.photobucket.com/albums/v468/Excell79/tripanalysis/14_marine_drive/A26.jpg)

Η χάραξη του δρόμου συνεχίζεται διασκεδαστική και με όμορφη θέα (40.0) [Εικ. 26]. Η άσφαλτος είναι εξαιρετική σε αρκετά σημεία και μας οδηγεί στην Πάλαιρο, επίσης κωμόπολη με δυνατότητες διαμονής και γενικότερα καλοκαιρινών διακοπών.

Από εκεί, είτε επιστρέφεις ευθεία προς Βόνιτσα είτε κόβεις αριστερά από το χωριό Στενό (και πραγματικά υπάρχει πολύ στενός δρόμος σε σημεία). Φτάνεις σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό, την παλιά Πλαγιά χτισμένη σε ύψωμα, που παρέχει πολλές δυνατότητες φωτογραφίας με πανέμορφη θέα προς τη Λευκάδα.

Καλό καλοκαίρι μας!

Άσφαλτος: 4 / 5
Φύση: 4 / 5
Θέα: Ελληνικό γαλάζιο / 5
Κίνηση: 4 / 5
Οδηγικά: 4 / 5 (συνήθως σε κερδίζει η θάλασσα)

Η συγκεκριμενη διαδρομη, προ παρακαμψης αγρινιου, ηταν η εναλλακτικη του πατρα λευκαδα οταν ο αλλος δρομος επηζε στην κινηση. Εχω χρονια να την περπατησω, αλλα αυτο που θελει ΠΟΛΥ προσοχη ειναι τα κοπαδια ειδικα κοντα στην παλαιρο. Αδιαψευστος μαρτυρας οι λεκεδες απ τα κατουρα στο οδοστρωμα
Δεν την εκανα ποτε βραδυ, γι αυτο το λογο.

Πολύ ξεραϊλα όμως ρε παιδάκι μου.
Και η θάλασσα ψιλομέτρια (πέτρες).
Ομως όντως πολύ όμορφη διαδρομή έτσι δίπλα στη θάλασσα.