Ετοιμαζόμουν για κάπου βορειότερα όμως ο καιρός έδειχνε άστατος. Υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα έπρεπε να κάνω τίποτα καθώς ήμουν ψιλοάρρωστος, όχι με πυρετό αλλά με εκνευριστικό βήχα και μπούκωμα (τελικά είχα Covid...). Όμως είχα ανοιχτούς λογαριασμούς στα ανατολικά του νομού Λακωνίας και η εξαιρετική μέρα που θα επικρατούσε εκεί, δεν άφηνε τη συνείδησή μου ήσυχη σε καμία περίπτωση. Ήταν μια καλή ευκαιρία να κατέβω και ας ήμουν όπως ήμουν, άλλωστε στο παρελθόν είχα ανέβει και στην κορυφή του Πάρνωνα με covid και είχα επιστρέψει παραδόξως σε καλύτερη κατάσταση! Το ταξίδι είναι ευεργετικό!

Πρώτος στόχος της εξόρμησης ήταν το Γκιότσαλι, ένα ερειπωμένο πια χωριό το οποίο δημιουργήθηκε από διωγμένους Ηπειρώτες και Κρητικούς περίπου το 1.500 μ.Χ. Η περιοχή που σήμερα βρίσκονται τα απομεινάρια του οικισμού κοντά στον Άγιο Δημήτριο Ζάρακος, απαριθμούσε εφτά πηγές με νερό και λίγες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Στοιχεία αρκετά για να εγκατασταθούν εδώ οι κυνηγημένοι και να στήσουν μια καινούρια ζωή.

Η χωμάτινη διαδρομή μήκους πάνω από 10km ξεκινά κοντά στον Άγιο Δημήτριο Ζάρακος και είναι πολύ βατή.

Youtube Video

Γκιότσαλι από την πάνω πλευρά.

Διερεύνηση κάποιων σύντομων χωματόδρομων τριγύρω

Προς το κέντρο του ερειπωμένου οικισμού.

Το Γκιότσαλι άκμασε για περισσότερο από 300 χρόνια φτάνοντας να απαριθμεί στις μεγάλες του δόξες 58 οικογένειες (απογραφή Ενετών του 1.700). Μάλιστα, τα χρόνια της Επανάστασης αποτέλεσε ένα καλό καταφύγιο για αρματολούς και οπλαρχηγούς. Αξιοσημείωτο είναι πως δεν κατακτήθηκε ποτέ από τους Τούρκους. Μέχρι το 1920 οι Γκιοτσαλίτες κατοικούσαν στον ορεινό οικισμό μόνο τους θερινούς μήνες ενώ ξεχειμώνιαζαν στο σημερινό χωριό, Άγιο Δημήτριο.

Από εκεί επέστρεψα πίσω στην άσφαλτο καθώς ο χωματόδρομος είναι αδιέξοδος και συνέχισα μέχρι τη Ρειχέα από όπου κατέβηκα στην πανέμορφη παραλία της Βλυχάδας. Πολύ όμορφη διαδρομή με θέα το απέραντο γαλάζιο αν και αρκετά στενός ο δρόμος.

Youtube Video

Είχε ξένους κατασκηνωτές αυτήν την εποχή! Δεν το περίμενα να πω την αλήθεια.

Επιστρέφοντας προς τα πάνω για να συναντήσω τον χωματόδρομο που θα με οδηγούσε στη διπλανή παραλία. Στο βάθος διακρίνεται ένα τεράστιο σε μήκος φαράγγι το οποίο καταλήγει στην παραλία. Κάποτε ίσως επιστρέψω για να κάνω ένα κομμάτι του.

Βλυχάδα από ψηλά!

Συνάντησα τον χωματόδρομο και τον πήγα μέχρι το τέλος. Τα τελευταία μέτρα του είναι αυστηρά για τουλάχιστον ψηλό τετρακίνητο SUV.

Youtube Video

Στο τέλος του δρόμου δε θέλω να σκεφτώ τι μπλέξιμο θα γίνει εδώ κάποια στιγμή με τόσο στενό δρόμο.

Χαμηλά η παραλία Μπαλογκέρι η οποία όπως θα αντιληφθήκατε και εσείς προσεγγίζεται μόνο από απότομο μονοπάτι που ξεκινά από τον δρόμο.

Στην παραλία καταλήγει και ο βασικός στόχος της εξόρμησης, το εντυπωσιακό φαράγγι Μπαλογκέρι. Είναι εντυπωσιακό και το γνωρίζει.

Κατεβαίνοντας προς την παραλία.

Είπαμε το μονοπάτι είναι οριακά ορειβατικό. Δεν είναι δηλαδή να πας να κατέβεις με παντόφλες κάτω κλπ και σίγουρα υπό ζεστές συνθήκες θα ταλαιπωρήσει κουβαλώντας και τα απαραίτητα πράγματα, ειδικά ανεβαίνοντας. Αυτά φυσικά ουδόλως με απασχολούν αυτήν την κρύα και αρκετά ''αέρινη'' μέρα.

Η είσοδος στο φαράγγι.

Δώσε μου φυσικά γλυπτά και πάρε μου την ψυχή. Βρίσκομαι σε ένα ακόμη υπαίθριο μουσείο!

Σε αυτό το σημείο το φαράγγι είναι αρκετά επίπεδο χωρίς σκαμπανεβάσματα. Δεν έχω ιδέα τι θα συναντήσω μετά.

Φυσικά δεν υπάρχει χρόνος για να το διασχίσω όλο αλλά στόχος μου είναι να διεισδύσω όσο γίνεται για να το θαυμάσω

Πολύ σύντομα φτάνω σε ένα απροσπέλαστο σημείο χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό. Το σηματοδοτημένο μονοπάτι μου δείχνει ότι παρακάμπτεται νωρίτερα από τη δεξιά πλευρά, κάτι που φυσικά θα έκανα και εγώ.

Ομορφιές!

Το τερέν είναι από την αρχή δύσβατο αλλά υπάρχουν περάσματα.

Σε μερικά σημεία η ίδια η φύση είναι σαν να έχει μεριμνήσει για μας!

Φαντασία!

Κοιτώντας πίσω μετά από 50 λεπτά από τη στιγμή που ξεκίνησα. Να σημειωθεί πως έχω σταματήσει να βήχω αρκετή ώρα! Ούτε φάρμακο δε χρειάζεται όταν η ίδια η επαφή με τη φύση είναι το καλύτερο φάρμακο!

Κάπου εδώ το στόμα παραμένει ανοιχτό μπροστά στο μεγαλείο αυτού του φαραγγιού. Ομολογώ πως δεν το περίμενα τόσο όμορφο! Διαφέρει από τα ''στενά'' φαράγγια αλλά δημιουργεί μια απόκοσμη αίσθηση.

Όταν η ίδια η φύση έφτιαχνε σκαλοπάτια πολύ πριν δημιουργηθεί ο άνθρωπος!

Υπήρξε δυσκολία σε μερικά περάσματα καθώς ήταν εκτεθειμένα.

Μετά από περίπου 1,5 ώρα συνολικά έφτασα σε ένα απροσπέλαστο σημείο. Τα σημάδια που έβλεπα μέχρι εκεί μου έδειχναν ότι το φαράγγι συνήθως το κατεβαίνουν και κατά πάσα πιθανότητα με εξοπλισμό. Κοιτώντας για αρκετή ώρα το σημείο δεν έβρισκα ασφαλή τρόπο για να σκαρφαλώσω. Μόνο με ρίσκο θα γινόταν και σίγουρα ένα από τα τελευταία μέρη που θες να χτυπήσεις είναι ένα άγνωστο σχετικά φαράγγι. Έτσι και αλλιώς η ώρα ήταν περασμένη και δε θα πήγαινα και πολύ παραπέρα. Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής!

Λίγο παιχνίδι μακράς έκθεσης με τα χρώματα να με ευνοούν.

Επιστρέφοντας προς Ρειχέα μου χαρίστηκε ακόμα μια εικόνα που θα θυμάμαι, λες και δεν είχα χορτάσει εκείνη τη μέρα. Ήταν ίσως κάτι σαν ανταμοιβή για τον κόπο που έκανα!

Σαν τελευταίο αξιοθέατο της εξόρμησης είχα βάλει έναν ακόμη ερειπωμένο οικισμό, το Λογγάρι. Ανεβαίνοντας τον βατό χωματόδρομο που τα παλιότερα χρόνια δεν υπήρχε και η κίνηση από και προς το χωριό γινόταν αποκλειστικά μέσω μονοπατιών. Ο δρόμος ξεκινά από τον δρόμο Γέρακα-Μονεμβασιάς.

Στο σημείο που είχα σταματήσει βρισκόταν ακόμη ένας ερειπωμένος οικισμός ο οποίος ονομαζόταν Τραγάνα.

Ήδη έχω ξεκινήσει να κερδίζω ύψος.

Άφιξη στο Λογγάρι με τα εντυπωσιακά πέτρινα διώροφα κτίσματα. Ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι το οποίο δυστυχώς αφέθηκε στην τύχη του.

Τα οποία σπίτια έφεραν και πολεμίστρες παρακαλώ!

Στον κάτω όροφο βρισκόταν ο σταύλος από αυτά που διάβασα.

Κατάβαση από το Λογγάρι στον δρόμο για Μονεμβασιά.

Youtube Video

Γεμάτος από εικόνες και εμπειρίες επέστρεψα στο σπίτι. Είχα πλέον θεραπευτεί όσο και απίστευτο αν ακούγεται. Αρνητικό της εποχής η μικρή μέρα αλλά πολλές φορές αυτά τα στενά χρονικά πλαίσια σε κρατούν σε εγρήγορση και με σωστό προγραμματισμό μπορείς να κάνεις πράγματα που ίσως πιστεύεις ότι θα γίνονταν σε περισσότερες μέρες!

Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

@babisstinson said in Βλυχάδα Λακωνίας- Φαράγγι Μπαλογκέρι- Λογγάρι 3-11-2024:

Χαζεύω, "ζηλεύω", ταξιδεύω.

Γειά σου φίλε! Χαρά μου να ταξιδεύουμε παρέα!

@jorge_greek said in Βλυχάδα Λακωνίας- Φαράγγι Μπαλογκέρι- Λογγάρι 3-11-2024:

Εξαιρετικό! Υπέροχη βόλτα και φωτογραφίες! Μια απορία, αλλάζεις σε παπούτσια/μποτάκια trekking όταν φτάνεις στον προορισμό σου ή πας με τα ίδια της οδήγησης;

Σε ευχαριστώ φίλε μου να είσαι καλά. Εννοείται έχω κανονικά ψηλά μποτάκια στο αυτοκίνητο με χοντρές ορειβατικές κάλτσες (χειμώνα καλοκαίρι απαραίτητες), μπατόν, κολάν, ισοθερμικά, τσάντα με διάφορα πράγματα. Φυσικά είναι και κάτι που συνιστώ πάντα, ποτέ με χαμηλά αθλητικά παπούτσια σε τέτοια τερέν γιατί ο τραυματισμός καραδοκεί. Επίσης με κανονικά παπούτσια ταλαιπωρείσαι αν μπλέξεις σε θάμνους, άγρια χόρτα κλπ και γλιστράνε σε σαθρό τερέν. Ορειβατικό μποτάκι μεσαίο ή και ψηλό απαραίτητα!