Με την γυναικα μου εχουμε ξεχωριστο ταμειο σε οτι αφορα καποια προσωπικα εξοδα,δηλαδη εαν εγω θελω να παρω πχ ipod,αυτο δεν θ αγοραστει με κοινα χρηματα.Εαν η γυναικα μου θελει να αγορασει το 50στο ζευγαρι παπουτσια για την συλλογη της,παρομοιως.
Εχουμε επισης κοινο λογαριασμο που συντομα θα συνδεεται με δυο πιστωτικες,για να χρεωνουμε κοινα εξοδα οπως σουπερμαρκετ κτλ
Δεν τηρουνται ολα με θρησκευτικη ευλαβεια βεβαια...

Θα ταχθώ κι εγώ απέναντι από τους θιασώτες του γάμου!

Πραγματικά, είναι το τελευταίο που σκέφτομαι- τόσο τη δημιουργία οικογένειας, όσο και την επέκταση της ευρύτερης 'οικογένειας' με τους συγγενείς της νύφης κτλ- αυτό μου φαίνεται έως και αστείο!

Δεν είναι θέμα αμυντικής αναδίπλωσης, απλά προτιμώ να διαθέτω το χρόνο μου σε αυτά που θέλω και με ευχαριστούν, παρά να αναλώνομαι σε οικογενειακές υποχρεώσεις- γιατί αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου ισχύει η εξίσωση 'γάμος=υποχρεώσεις'.

Ενδεχομένως φταίει το ότι στην ηλικία που έχω φτάσει, βρίσκομαι ακόμη στο πανεστήμιο, χωρίς ρουτίνα ή χρονικά αυστηρά καθορισμένες υποχρεώσεις, γεγονός που μου επιτρέπει να διατηρώ την χαώδη μη- οργάνωση των πρώιμων φοιτητικών ετών (που παραλίγο να χαθεί μια περίοδο που δούλευα).

Όπως είπε ο skye, ακόμη μου αρέσει να ξενυχτάω με παρέες, να βγαίνω όποια ώρα θέλω, δίχως να έχω στο μυαλό μου πως με περιμένει κάποιος στο σπίτι. Ούτε κατοικίδιο δεν παίρνω για τον ίδιο λόγο- πολλώ δε σύζυγο!

Βέβαια, οι σχέσεις μου έχουν μια σεβαστή διάρκεια- αλλά δεν είναι θεσμοθετημένες, ούτε έχω αναλάβει κάποια αντίστοιχη δέσμευση.

Και, για να καταλήξω, για μένα ο γάμος συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία κατάλληλων κι ασφαλών συνθηκών για αναπαραγωγή, και προφανώς δεν θα μπορούσα ποτέ, με το συγκεκριμένο τρόπο ζωής, να προβώ σε τεκνοποίηση.

Όταν πάψω να ζω κατά αυτό τον τρόπο, δηλαδή με την ελάχιστη δυνατή οργάνωση και την ανάληψη των απαραίτητων και μόνο ευθυνών, είτε επειδή δε με παίρνει, είτε επειδή απλά βαρέθηκα, τότε ναι, θα στραφώ προς οτιδήποτε κρίνω πως θα με καλύπτει τότε- και γιατί όχι στον γάμο...!

Κάθε πράγμα στον καιρό του- που λένε...

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Με την γυναικα μου εχουμε ξεχωριστο ταμειο σε οτι αφορα καποια προσωπικα εξοδα,δηλαδη εαν εγω θελω να παρω πχ ipod,αυτο δεν θ αγοραστει με κοινα χρηματα.Εαν η γυναικα μου θελει να αγορασει το 50στο ζευγαρι παπουτσια για την συλλογη της,παρομοιως.
Εχουμε επισης κοινο λογαριασμο που συντομα θα συνδεεται με δυο πιστωτικες,για να χρεωνουμε κοινα εξοδα οπως σουπερμαρκετ κτλ
Δεν τηρουνται ολα με θρησκευτικη ευλαβεια βεβαια...

Πως κρατάτε ξεχωριστό ταμείο..?Υποθέτω οτι δουλεύετε και οι δύο.Οπότε και οι δύο έχετε εισόδημα.

Κάθε μήνα λέτε: (έστω οτι οι μισθοί σας είναι ίσοι, κ των δύο, με 1000 ευρώ)
Από τα 1000 διαθέτουμε τα 800+800 για τον κοινό λογαριασμό και τα υπόλοιπα 200 έκαστος είναι για προσωπικά μη κοινά έξοδα τα οποία έκαστος μπορεί να τα χρησιμοποιήσει όπως νομίζει?

Γιατί αυτό εγώ το θεωρώ κοινό ταμείο.

Με την προυπόθεση όμως ότι, στον κοινό λογαριασμό θα μπαίνουν και όλα τα υπόλοιπα εισοδήματα, ουσιαστικά να μην ισχύει το ότι, Α! πέθανε ο μακρινός θείος μου, μου άφησε 2000 ευρώ και αυτά είναι δικά μου, αυτά ανήκουν στον κοινό λογαριασμό.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Στην Ελλάδα δεν χρειάζονται τέτοιες άθλιες εξασφαλίσεις. Ο ελληνικός νόμος είναι πολύ δίκαιος και δεν κάνει πλούσιο έναν από τους δύο εξαιτίας του διαζυγίου.

δεν εχεις ιδεα για το τι παιζει εκει εξω. γιαυτο αστο

Η ελληνικη νομοθεσια προστατευει το γαμο εκβιαζοντας τον πιο πλουσιο απο το ζευγαρι ετσι ωστε να μην εχει το περιθωριο να την κανει γιατι αλλιως θα χασει.

Για πες μου τι προβλέπει η ελληνική νομοθεσία.

Ο χρήστης Katerina K. έγραψε:

Πως κρατάτε ξεχωριστό ταμείο..?Υποθέτω οτι δουλεύετε και οι δύο.Οπότε και οι δύο έχετε εισόδημα.

Κάθε μήνα λέτε: (έστω οτι οι μισθοί σας είναι ίσοι, κ των δύο, με 1000 ευρώ)
Από τα 1000 διαθέτουμε τα 800+800 για τον κοινό λογαριασμό και τα υπόλοιπα 200 έκαστος είναι για προσωπικά μη κοινά έξοδα τα οποία έκαστος μπορεί να τα χρησιμοποιήσει όπως νομίζει?

Γιατί αυτό εγώ το θεωρώ κοινό ταμείο.

Με την προυπόθεση όμως ότι, στον κοινό λογαριασμό θα μπαίνουν και όλα τα υπόλοιπα εισοδήματα, ουσιαστικά να μην ισχύει το ότι, Α! πέθανε ο μακρινός θείος μου, μου άφησε 2000 ευρώ και αυτά είναι δικά μου, αυτά ανήκουν στον κοινό λογαριασμό.

Γίνεται και το ανάποδο...

από τα 1000, 200+200 για τα κοινά έξοδα πχ (κοινόχρηστα/Super M/λογαριασμοί και περισσότερα αν υπάρχει δάνειο) και τα υπόλοιπα καθένας μόνος του κι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ο καθένας το κινητό μόνος του

Για το θείο/θεία που άφησε κληρονομιά, προφανώς τα παίρνει ο ΕΞ ΑΙΜΑΤΟΣ συγγενής κι ας τα κάνει ότι θέλει

Έτσι που το πάτε θα βλέπουμε καυγάδες για το ποιος θα πληρώσει το παγωτό του παιδιού και σε τι ποσοστό.

Νομίζω το είχα γράψει και πιο πίσω, πάντως μου φαίνεται αυτονόητο ότι δυο άνθρωποι που παντρεύονται έχουν και κοινό ταμείο. Τουλάχιστον έτσι έχω δει και στους γονείς μου, αλλά και στο στενό μου κύκλο.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Έτσι που το πάτε θα βλέπουμε καυγάδες για το ποιος θα πληρώσει το παγωτό του παιδιού και σε τι ποσοστό.

κοινά έξοδα είπαμε

Εγκάθετη απορία... πριν το γάμο ποιος/α πληρώνει τα έξοδα;

Πάλι ψάχνεις για προίκα;

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Πάλι ψάχνεις για προίκα;

αυτό είναι το πρόβλημα... ΔΕΝ ΘΕΛΩ

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Για πες μου τι προβλέπει η ελληνική νομοθεσία.

Χωρις να ειμαι ειδικος, χωρις να εχω καμια σχεση με νομικη (το αντικειμενο το σπουδων μου ηταν εντελως ασχετο) και απλα απο εμπειριες φιλων και γνωστων.
Η 'αδικια' ξεκιναει στο οτι κατα πασα πιθανοτητα, το παιδι παει στη γυναικα. (ο νομος αν θυμαμαι καλα, λεει οτι παει στον πιο καταλληλο, ο οποιος ομως ειναι στο 99% των περιπτωσεων η γυναικα.
Για να μη γινει αυτο, πρεπει να αποδειχτει οτι η γυναικα δεν ειναι σε θεση να μεγαλωσει το παιδι, συνηθως αυτο γινεται αν το ζητησει η ιδια η αν εχει πολυ σοβαρα ψυχικα νοσηματα. Ετσι ο αντρας προβλεπεται να πληρωνει διατροφη, η οποια ειναι αντιστοιχη του εισοδηματος του.
Επισης, το δικαστηριο οριζει καποιες μερες που μπορει να παιρνει το παιδι (συνηθως 2-3 φορες τη βδομαδα απο λιγες ωρες, καθε δευτερο ή τριτο σ/κ, και καποιες γιορτες.
Το κρατος (διαφωνω με τον Μανγκο) δεν προστατευει το γαμο, μαλλον τη γυναικα προστατευει, αφου συνηθως αυτη παιρνει και το παιδι + διατροφη, η οποια θεωρητικσ μπορει να'ναι για το παιδι, αλλα
Παντως, η ελλαδα εχει πολυ δικαιοτερη νομοθεσια πανω στο θεμα απ'οτι οι ΗΠΑ.
Σχετικα με τις περιουσιες. Αν δεν εχει οριστει αλλιως, αν θυμαμαι καλα, προβλεπεται μοιρασια σ'αυτα που χτιστηκαν μετα το γαμο. Θα ρωτησω φιλο, προσφατα χωρισμενο και επανερχομαι.

Ειναι σιγουρο οτι αν χωρισει ενα ζευγαρι τοτε μοιραζονται τα περιουσιακα στοιχεια που εχουν αποκτησει απο την στιγμη που παντρευτηκαν.
Αλλα ειμαι αντιθετος σε κατι τετοιο.Δηλαδη π.χ εγω εχω αρκετα καλη οικονομικη ευχερεια και αποκτησω ακριβο αυτοκινητο,δευτερο σπιτι,οτιδηποτε και η συζηγος μου ή δεν δουλευει ή βγαζει πολυ λιγοτερα σε σχεση με μενα.Ειναι λογικο να εχει τα ιδια δικαιωματα οταν χωρισουμε ενω δεν εχει προσφερει το ιδιο για την αποκτηση τους?
Γι'αυτο η καλυτερη λυση ειναι ενα προγαμιαιο συμβολαιο οπως κανουν οι Αμερικανοι και εχουν το κεφαλι τους ησυχο.Ξερω φαινεται το συμβολαιο λες και φτιαχνεις επιχειρηση αλλα το προτιμω απο το να τρεχω στα δικαστηρια και να μου τρωνε τα λεφτα οι δικηγοροι για να μοιρασουμε 1 αυτοκινητο και ενα σπιτι.
Τωρα οσον αφορα τα παιδια ειναι αλλο θεμα.Αν ειναι πολυ μικρο ας μεινει οπου ειναι καλυτερο γι'αυτο για να μην ταλαιπωρηθει.Αμα ειναι μεγαλο και καταλαβαινει τι γινεται ας διαλεξει με ποιον θελει να μεινει.Αλλα εννοηται οτι δεν το βαζουμε στην μεση για να κερδισουμε κατι γιατι τοτε μ@μησε τα.
Αυτα κατα την γνωμη μου.

Καλά, μην τρέχεις να ρωτάς τους χωρισμένους.
Το παιδί (που δεν είναι το θέμα μας γιατί μιλούσαμε για περιουσιακά) πηγαίνει όντως στη μητέρα κατά κανόνα. Αυτό δεν το επιβάλλει όμως ο νόμος αλλά η δικαστική πρακτική - είναι ζήτημα μάλλον κοινωνικό που αντανακλά στις δικαστικές αποφάσεις (μάνα είναι μόνο μία, η αγάπη της μάνας κλπ λες και οι πατεράδες κατούρησαν στο πηγάδι).

Όσα πράγματα έχουν οι σύζυγοι πριν τον γάμο, εξακολουθούν να τα έχουν οι ίδιοι και μετά.
Εξαιρείται το σπίτι, εφόσον υπάρχουν παιδιά - αν πάρει η μητέρα τα παιδιά, τότε παίρνει και το σπίτι. Όχι όμως κατά κυριότητα αλλά κατά χρήση. Επειδή λοιπόν αφενός τις περισσότερες φορές, όπως είπαμε, το παιδί το παίρνει η μητέρα και αφετέρου συνήθως υπάρχει ένα οικογενειακό σπίτι, δημιουργείται η εντύπωση ότι η γυναίκα τα παίρνει όλα και φεύγει > λάθος.

Για πράγματα που αποκτήθηκαν μετά τον γάμο ισχύουν πολύ απλά τα εξής:

'Άρθρο 1400 Αστικού Κώδικα
Αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα
Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέστηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή.
Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που διάρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια.
Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ό,τι αυτοί απέκτησαν από δωρεά, κληρονομία ή κληροδοσία ή με διάθεση των αποκτημάτων από αυτές τις αιτίες.'

Ισότητα σου λένε μετά

Μανο, δηλαδη περναει το σπιτι στη γυναικα αλλα ο αντρας κραταει την επικαρπια;

Ο χρήστης skye έγραψε:
Μανο, δηλαδη περναει το σπιτι στη γυναικα αλλα ο αντρας κραταει την επικαρπια;

Το ανάποδο κατάλαβα απ' ότι είπε. Κυριότητα ο άντρας και επικαρπία η γυναίκα.

'Άρθρο 1393
Ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης
Σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας ενόψει των ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των τέκνων, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολόκληρου ή τμήματος του ακινήτου που χρησιμεύει για κύρια διαμονή των ιδίων (οικογενειακή στέγη), ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του. Η απόφαση του δικαστηρίου υπόκειται σε αναθεώρηση, όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις. Αν το δικαίωμα χρήσης της οικογενειακής στέγης πηγάζει από σχέση εργασίας ανάμεσα στον ένα από τους συζύγους και έναν τρίτο, η παραχώρηση της χρήσης της στον άλλο σύζυγο από το δικαστήριο, σύμφωνα με τους όρους της προηγούμενης παραγράφου, μπορεί να γίνει μόνο εφόσον συναινεί σ' αυτό και ο τρίτος.'

Το δικαίωμα είναι ενοχικής φύσης, δεν σχετίζεται δηλαδή με κυριότητες και επικαρπίες. Λέει το δικαστήριο 'Πάρε το σπίτι για να μένεις και βλέπουμε πότε θα στο πάρουμε πίσω'.

Το ελληνικό δίκαιο είναι πολύ σωστό και στα θέματα διατροφής. Ο χωρισμός δεν συνεπάγεται (όπως στο πανάθλιο ΗΠΑμερικάνικο δίκαιο) εφ όρου ζωής διατροφή. Εφόσον ο σύζυγος μπορεί να εργαστεί και δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι να μην το κάνει, δεν επιδικάζεται διατροφή ή επιδικάζεται διατροφή πολύ χαμηλή για τον ίδιο.

Με λίγα λόγια το ελληνικό δίκαιο προάγει την οικογένεια (ως οφείλει βάσει του Συντάγματος), αλλά δεν μετατρέπει τον γάμο σε επένδυση. Όχι ότι δεν μπορεί να φτιαχτεί κάποιος από ένα 'καλό' γάμο, αλλά όχι σε εξωφρενικά επίπεδα. Ως εξαίρεση μπορεί να θεωρηθεί η διατροφή 'καλοζωισμένων' κηφήνων (και των 2 φύλων) - αν κάποιος/-α έχει μάθει στα πλούτη και ξύνεται (βλ. πχ Αγάπη Βαρδινογιάννη), το δικαστήριο δεν την πετάει στο δρόμο αλλά της δίνει τη δυνατότητα να ζει περίπου το ίδιο καλά. Στόχος να μην διαταραχθεί απότομα η ζωή ενός τ. συζύγου εξαιτίας του χωρισμού, πάντα βέβαια εφόσον υπάρχει η οικονομική δυνατότητα προς τούτο από τον άλλο σύζυγο.

Για οσους ειναι κατα του γαμου: Ο καθενας κανει τις επιλογες του,αλλα μπορω να σας διαβεβαιωσω οτι αν ζησετε πολυ καιρό με την λογικη του 'μονος περναω καλα',μετα απο μια ηλικια θα σας φαινεται παραλογισμος ο γάμος.
Να κανετε υποχωρησεις;Να φροντίζετε τον αλλον;Να πλένετε τα εσωρουχα του;Να ξοδευετε για κοινα πραγματα αντι να αγοραζετε κοσμηματα ή αεροτομες για το αυτοκινητο;Θεος φυλάξει θα λετε.Αλλα αν δειτε τον εαυτο σας απο μακρια,θα δείτε εναν εγωπαθή και απομονωμένο ανθρωπο,που η εξελιξη του εχει σταματησει.

Για τα διαζύγια και τον ελληνικο νομο:
Η Αγαπη εχει ισως την μεγαλυτερη διατροφη που εχει επιδικαστει ποτε στα ελληνικα δικαστηρια,2-3Κ,τα οποια ειναι ψιχουλα αν θελετε την γνώμη μου
Το μεγαλυτερο στραβο ειναι αυτο που γινεται με τα παιδια,οπου η μανα εχει το πανω χερι με το ετσι θελω.Φταινε βεβαια και οι πατεραδες που εχει παγιωθει αυτη η αποψη,καθοτι τις περισσοτερες φορες βολευονται με αυτη την κατασταση,ενω και οι δικαστες το εχουν ως οδηγο για να μην καθονται να ζυγιζουν.

Οσο για τα κοινα λεφτα,λογικα τα ερωτηματα που μου εθεσαν καποιοι,ειλικρινα δεν μπορω να τα απαντησω ορθολογικα.Ισως φταιει το οτι ειμαστε νιόπαντροι και ακομα δεν εχουμε βρει τον δρομο που θα ακολουθησουμε.Θεωρω οτι ειναι καλο να παραμεινουμε χωρια οικονομικα για λιγο καιρο,ελεγχοντας καλυτερα ετσι τα οικονομικα μας αντι να πουμε 'α ωραια,τωρα ξοδευουμε 2 μισθους αντι για εναν'.