Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Να χαθείς ρε,παντρεμένος άνθρωπος

Φαντάσου σκηνικό

Τίγκα στο τάνγκα στο παραλίου,καί εσύ περικυκλωμένος ανάμεσά τους

Οπως λενε και εδω: 'Παντρεμενος ειναι, οχι νεκρος'

Ο χρήστης dimitrios έγραψε:

Αυτά από κάποιον που μένει έξω,και Αγγλία και Γερμανία,έχω και πιστοποιητικό για τον Γαβρίλη αν μου το ζητήσει....LOL

Εγραψα '...οι περισσοτεροι...'

Ηρεμηστε.

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

εγω θελω Χαβάι..
ν'ανοιξω εκει γυραδικο
μαμαει

Επηδει εχω περασει συνολο 8 εβδομαδες στην Χαβαι απο το 2000, δεν ειναι ασχημη ιδεα να ζεις στη Χαβαι απο την στιγμη που μπορεις να πληρωσεις τα εξοδα του ακινητου (σπιτιου/οικοπεδου). Ειναι ΠΕΡΑ απο πανακριβα, ειδικα στο Maui που ειναι και το καλυτερο νησι για ζωη ποιοτητας. Φαντασου μια συνχωνευση του ομορφοτερου Ελληνικου νησιου με πρασινο παντου (δεν εννοω το κατοικημενο μερος του νησιου αλλα τα βουνα) και ενα τονο λεφτα απο πλευρας infrustructure. Σαν Rodeo Drive εν θαλαση... Very nice...

Οταν λες πανακριβα, μπορεις να δωσεις μια εικονα; ποσο παει το τμ;

ο dimitrios ειναι πολυ σωστος btw
Οπως εχω πει απειρες φορες, Ελλαδα αξιζει αν εχεις λεφτα (+σταθερη δουλεια εννοειται)..
αν βγαζεις κανα χιλιαρι το μηνα, τα βγαζεις περα δυσκολα..

ΑΓΓΛΙΑ

Παλιόκαιρος. Ως Κρητικός που είσαι πιστεύω ότι θα σ' έπιανε κατάθλιψη μετά από μερικούς μήνες.

Δεν τον νοιάζει...έχει επηρεαστεί...

Την Ελλάδα δεν την αλλάζω με καμμία άλλη χώρα....Μ' αρέσει τρομερά ετσι οπως είναι, με τα στραβά της και με τα ωραία της......Μ' αρέσουν οι άνθρωποί της, (ισως βέβαια επειδή ζω σε επαρχιακή πολη κι οχι στην πρωτεύουσα που λίγο-πολύ λείπουν οι προσωπικές σχέσεις και τα πράγματα είναι πιο ''αγρια' κι απρόσωπα.....), μ' αρέσει το κλίμα της και η ύπαρξη τεσσάρων ολοκληρωμένων εποχών, (εντάξει, τα 'χει φτύσει λίγο το κλίμα τελευταία, αλλα δε παύει να απολαμβάνει κανείς το καλοκαίρι με τις υπέροχες παραλίες σε ΟΛΗ τη χώρα, αλλα και το χειμώνα στα 'αναρίθμητα' χιονισμένα βουνά με τα πανέμορφα, γραφικά χωριουδάκια τους), μ' αρέσει που κυκλοφορώ ελεύθερα και άφοβα ΟΛΕΣ τις ώρες της ημέρας ενω τριγύρω μου υπάρχει ζωντάνια και 'κινητικότητα' κι αλλα, παρα πολλά....Εντάξει, επαγγελματικά η χώρα μας δε προσφέρει στους περισσότερους σχεδόν τίποτα, αλλα δε θα θυσίαζα την προσωπική μου ζωή, για μια καριέρα με καλά χρήματα χωρίς ομως χρόνο να τα ξοδέψω....(ασε που πιστέυω πως κι εδω, οποιος έχει υπομονή και όρεξη για σκληρή δουλειά, μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά...)

Αν έπρεπε να διαλέξω κάποια αλλη χώρα για καποιο λόγο, μάλλον Ιταλία θα διάλεγα που οπως ειπώθηκε ηδη, πλησιάζει στα δικά μας δεδομένα....

Σημ. Το οτι μου αρέσει η Ελλάδα τρομερά οπως είναι, δε σημαίνει οτι δεν επιβάλλεται να βελτιωθεί σε παρα πολλούς τομείς κι οτι είναι δεν είναι υποχρέωση ολων μας να παλεύουμε καθημερινά για το καλύτερο.

H Iταλια δεν ειναι Ελλαδα, και το ουνα φατσα ουνα ρατσα δεν ισχυει σε καμια περιπτωση, τουλαχιστον οσον αφορα κεντρικη και βορεια Ιταλια.

αυτα για το βιβλιαριο σας

Ο χρήστης elteo έγραψε:
Δεν τον νοιάζει...έχει επηρεαστεί...

Σωωωωστοοοοος!!!
Θυμησε μου, αν ποτε βρεθουμε, να σε κερασω ενα ποτο καλε μου ανθρωπε.

Ο χρήστης skye έγραψε:
H Iταλια δεν ειναι Ελλαδα, και το ουνα φατσα ουνα ρατσα δεν ισχυει σε καμια περιπτωση, τουλαχιστον οσον αφορα κεντρικη και βορεια Ιταλια.

Σωστά...Αυτοί είναι λίγο περισσότερο 'mafia'......

Ο χρήστης Spartan έγραψε:

H Iταλια δεν ειναι Ελλαδα, και το ουνα φατσα ουνα ρατσα δεν ισχυει σε καμια περιπτωση, τουλαχιστον οσον αφορα κεντρικη και βορεια Ιταλια.

Σωστά...Αυτοί είναι λίγο περισσότερο 'mafia'......

Καμμία σχέση...σε προδιαγραφές και τρόπο ζωής πλησιάζουν πιό πολύ τη Γερμανία, παρά οτιδήποτε άλλο.

Οι Έλλην... εεεε, ήθελα να πω οι Ιταλοί από το Πρίντεζι και κάτω, αν δεν ήταν μαζί με τους βόρειους παίζει να ήταν και χειρότεροι οικονομικά από Ελλάδα...

Ε, GeorgeTabs???

Παιδιά νομίζω ένα από τα χειρότερα αν όχι το χειρότερο σαυτή τη χώρα, είναι το ότι είναι πολύ δύσκολο να ζήσει τη ζωή του με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ότι κι αν σημάινει αυτό. Πιστεύω πως ο μέσος πολίτης που έχει μια άλφα (καλώς νοούμενη) κουλτούρα κι ένα ήθος αλλά δεν έχει κάποια εξασφαλισμένη πηγή ικανών εσόδων (είτε από δουλειά είτε από εισοδήματα..) βιώνει σχεδόν καθημερινά μια αίσθηση εν δυνάμει ταπείνωσης, δηλ απλά δε σε παίρνει στα σοβαρά σχεδόν κανείς αν δεν μπορείς (λόγω έλλειωης δύναμης) ή δε θέλεις (λόγω κουλτούρας) προσωπικά να επιδεικνύεις πως έχεις τη δύναμη και τον τρόπο να βάλεις εσύ κι όχι κάποια συντεταγμένη αρχή (νόμος, πολιτεία κλπ) τα πράγματα στη θέση τους. Η αξιοπρέπεια φυσικά σε πολύ μεγάλο βαθμό έχει να κάνει και με την αναξιοκρατία που ζει κ βασιλεύει παντού, είναι δυστυχώς μέρος της ζωής του νεοέλληνα, κι αυτό δε νομίζω πως έχει τη δύναμη ή και τη θέληση να το αλλάξει ούτε η νέα γενιά (οι σημερινοί 20άρηδες). Είμαι 33 ετών, με καλές σπουδές (πολυτεχνείο μηχανολόγος μηχ, μεταπτυχιακό κλπ). Απλά η ατυχία μου είναι πως έμαθα κάποια πράγματα από τους γονείς μου, έμαθα να σέβομαι το διπλανό μου, να λειτουργώ βάσει των νόμων και των κανόνων. Δεν είμαι πουριτανός (κάθε άλλο) αισθάνομαι και είμαι ζωντανός, απλός, καθημερινός, σκεπτόμενος άνθρωπος. Έχω μια δουλειά στο αντικείμενό μου, αλλά δυστυχώς ξεκίνησα από το μηδέν την περιπέτεια της ζωής μου. Οι γονείς μου δε μπορούν (και δε θέλω) να μου προσφέρουν τίποτα (σε αντιδιαστολή με αρκετούς άλλους ελαφρά τη καρδία λειτουργούντες βολεψάκηδες παρτάκηδες κλπ συνέλληνες της γενιάς μου κι όχι μόνο βέβαια). Επίσης δεν είχα-έχω κανένα απολύτως γνωστό, βύσμα κλπ. Είναι τόσο απίστευτη η διαφθορά, διαπλοκή, αναξιοκρατία, ανοργανωσιά και δε συμμαζεύεται σαυτή τη χώρα που αμφιβάλλω αν εγώ προσωπικά όσο ζω θα καταφέρω με το μυαλό που κουβαλώ και με το χαρακτήρα-κουλτούρα που έχω να καταφέρω κάτι έστω κατ ελάχιστο συμβατό με τους κόπους μου και το ήθος μου, πράγματα αυτονόητα σε στοιχειωδώς ευνομούμενες κοινωνίες. Και μη μου πείτε για δημόσιο κ ιδιωτικό τομέα. Τα ίδια σκ.. είναι. Ειλικρινά. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα αντικρύσεις χαμογελαστά αρπακτικά να σε κοιτάνε περιμένοντας ή να join the club ή να αυτοδιαγραφείς από το χάρτη. Και μη μου λέτε βρε παιδιά για παραλίες, βουνά χαμογελαστούς ανθρώπους, μηδενική εγκληματικότητα κλπ γιατί δε θα πάρω... Τα τοπία είναι υποκειμενική υπόθεση αφενός. αφετέρου για να τα χαρείς χρειάζονται λεφτά, χρόνος κ διάθεση. τα 2 πρώτα τα ψάχνουν όλο κ περισσότεροι νεοέλληνες, το 3ο είναι συνάφεια με τα προηγούμενα..οπότε αυτό ψόφησε.... Για τους περιβόητους χαμογελαστούς ανθρώπους, μια βόλτα έξω στα μέρη της μάζωξης του σαββ/ου, στους χώρους εργασίας, στο δρόμο που περπατάμε κλπ νομίζω θα πείσει κ τον πιο αδαή για το αν υφίστανται πλέον. Βασιλεύει μιζέρια, κατήφια, υποκρισία, ματαιοδοξία, αλλαζονεία (κάποιων). Διαβάστε σχετικά το πολύ εύστοχο άρθρο του Θάνου Κάππα στην Athens Voice:

http://www.athensvoice.gr/93/2811/7/7/7/showdoc.html

Για την εγκληματικότητα είμαστε γενικά χαμηλά αλλά το παλεύουμε φιλότιμα το πράγμα. Είμαι 100% βέβαιος πως σε 10-15 χρόνια θα φτάσουμε σε ένα καλό επίπεδο κι εμείς. Έχουμε τη φερέλπιδα νεολαία (υπόθεση Άλεξ Βέροιας, μια βόλτα σε δημόσιο σχολείο σε ώρα διαλείμματος κλπ...). Τι μένει βρε παιδιά; Μήπως οι ευτυχισμένοι κάγκουρες 18-28 ετών με τα καγκουράμαξά τους που ακόμα δεν έχουν βγει (πολλοί πρακτικά δε βγαίνουν ποτέ) από το βρακί του μπαμπά κ της μαμάς και οι απείρου κάλλους εμφανίσεις τους στα μοδάτα στέκια ανά την Ελλάδα; Μήπως οι κουνιστοί κώλοι στις παραλίες τα καλοκαίρια στα δελτία ειδήσεων;
Καταλαβαίνω πως ανακάτεψα ευρύτερα ίσως θέματα από το στενό ερώτημα του νήματος, και ζητώ συγνώμη γιαυτό, αλλά πραγματικά νομίζω πως τα θέματα που (όχι στο βάθος που πρέπει) άγγιξα σχετίζονται 100% με το ερώτημα που τίθεται... Η απάντηση που δίνει ο καθένας νομίζω έχει να κάνει καθαρά με το στρατόπεδο στο οποίο ανήκει. Αν είναι με τους νικητές (θιασώτες, ευνοημένους της νεοελληνικής πραγματικότητας που περιέγραψα) ή με τους ηττημένους ( αυτούς που καθημερινά παλεύουν για την αξιοπρέπειά τους σε κάθε επίπεδο και βιώνουν -συνήθως- την ταπείνωση, που επίσης περιέγραψα). Έχοντας ταξιδεύσει για επαγγελματικούς λόγους τα τελευταία χρόνια σε κάποιες κεντροευρωπαικές χώρες για μερικούς μήνες, θα τολμούσα να πω πως σε μένα τουλάχιστον, καλή περίπτωση χώρας είναι η **Αυστρία **. Χώρα μικρή, όμορφα τοπία, ευγενείς με βαθιά κουλτούρα άνθωποι, τυπικοί όσο πρέπει, απλοί, οργανωτικοί, πρακτικοί, καλλιεργημένοι, ανεπτυγμένοι... Όποιος έχει πάει κ ζήσει (όχι τουριστικά), για μερικές εβδομάδες κ χειμώνα κ καλοκαίρι μάλλον θα συμφωνήσει πιστεύω...

Η μάζα είναι μάζα παντού. Υπάρχει η δυνατότητα να την αποφύγεις.
Τι κλαίγεται ο αρθρογράφος; Δεν γουστάρει τα κλαμπ λόγω 'μειωμένης λίμπιντο'; Τόσο το καλύτερο για τον ίδιο: τεράστιος χώρος για 'πέσιμο' στα άτομα του αντίθετου φύλου. Θέλει όλοι να την πέφτουν σαν απελευθερωμένα σπερματοζωάρια; Δεν τον καταλαβαίνω ειλικρινά.

Στα υπόλοιπα συμφωνώ. Κάθε κοινωνία όμως χαρακτηρίζεται από την πάλη μεταξύ καλού και κακού, υγιούς και σάπιου. Ας νιώθει καλά ο καθένας με τον εαυτό του, αυτό μετράει κυρίως.

Φίλε Μάνο, δε ξέρω αν ο συγκεκριμένος αρθρογράφος δε γουστάρει τα μπαρ-κλαμπ λόγω μειωμένης λίμπιντο απλά και μόνο, αλλά κι έτσι να είναι, σκέψου κάτι απλό. Αν δε μπορείς να γνωρίσεις άτομα σε τέτοιους χώρους, λόγω του κλίματος που περιγράφει στο άρθρο, που θα κάνεις γνωριμίες; Στο δρόμο; στη δουλειά; στο PC; στις διακοπές, 1-2 φορές το χρόνο; Μέσω γνωστών απλά; (αυτό το τελευταίο μάλλον είναι και το μόνο που ουσιαστικά παίζει νομίζω σήμερα, ένα ιδιότυπο προξενιό..) Πάντως αυτό που γράφεις περί τεραστίου χώρου για πέσιμο στα άτομα του αντίθετου φύλου κλπ δεν ισχύει απλά γιατί αυτή η νωχελική, αδιάφορη στάση διακατέχει εξίσου άνδρες και γυναίκες... Προς αποφυγή παρανοήσεων απλά, δηλώνω πως προσωπικά μάλλον έχω βγει απ το υποτιθέμενο παιχνίδι των φύλων στους προαναφερθέντες χώρους (ένεκα και της 6χρονης σχέσης μου...), αλλά δεν παύω να γίνομαι θεατής αυτής της κατάστασης όποτε σχεδόν κυκλοφορώ σε αυτούς και, ακόμα περισσότερο, από συζητήσεις με πλείστους φίλους, φίλες κλπ. Μη ξεχνάμε πως, όπως μας λέγανε και στο σχολείο, 2 είναι τα κύρια πράγματα που απασχολούν έναν νέο άνθρωπο: οι σχέσεις του με το άλλο (ή το ίδιο πλέον ) φύλο και το επάγγελμα που θα ακολουθήσει..

Ο χρήστης lazarefa έγραψε:
Φίλε Μάνο, δε ξέρω αν ο συγκεκριμένος αρθρογράφος δε γουστάρει τα μπαρ-κλαμπ λόγω μειωμένης λίμπιντο απλά και μόνο, αλλά κι έτσι να είναι, σκέψου κάτι απλό. Αν δε μπορείς να γνωρίσεις άτομα σε τέτοιους χώρους, λόγω του κλίματος που περιγράφει στο άρθρο, που θα κάνεις γνωριμίες; Στο δρόμο; στη δουλειά; στο PC; στις διακοπές, 1-2 φορές το χρόνο; Μέσω γνωστών απλά; (αυτό το τελευταίο μάλλον είναι και το μόνο που ουσιαστικά παίζει νομίζω σήμερα, ένα ιδιότυπο προξενιό..)

Αυτό που λες ομως αγαπητέ, ισχύει στην Ελλάδα λιγότερο απο οπουδήποτε....Η χρήση του PC την οποία κατηγορείς είναι περιορισμένη και η λιγότερη σε σχέση με τις υπόλοιπες 'ανεπτυγμένες' χώρες (δόξα τω θεω), στο δρόμο κυκλοφορούμε νωχελικά και πιο 'αργά' απο οποιονδήποτε Ευρωπαίο πολίτη (αφθονος χρόνος για ...γνωριμίες), στη δουλειά δε μασάμε, αν παίζει κανα καλό μωρό χαλαρά θα χωθούμε, ενω αν κάποιος συνάδελφος έχει κοινά ενδιαφέροντα με μας ανετα μπορούμε να γίνουμε φίλοι, ενω διακοπές δε κανουμε 1-2 φορές το χρόνο, αλλα 'καθε εβδομάδα' κι εκτός αυτού οι διακοπές δε προσφέρονται συνήθως για σχέση παρα μόνο για κανα πηδηματάκι.Οσο για το 'ιδιότυπο προξενιό', όλων των ειδών οι γνωριμίες, ιδιότυπα προξενιά είναι. Που 'ναι το μεμπτό ???

Και μη μου λέτε βρε παιδιά για παραλίες, βουνά χαμογελαστούς ανθρώπους, μηδενική εγκληματικότητα κλπ γιατί δε θα πάρω... Τα τοπία είναι υποκειμενική υπόθεση αφενός. αφετέρου για να τα χαρείς χρειάζονται λεφτά, χρόνος κ διάθεση. τα 2 πρώτα τα ψάχνουν όλο κ περισσότεροι νεοέλληνες, το 3ο είναι συνάφεια με τα προηγούμενα..οπότε αυτό ψόφησε.... Για τους περιβόητους χαμογελαστούς ανθρώπους, μια βόλτα έξω στα μέρη της μάζωξης του σαββ/ου, στους χώρους εργασίας, στο δρόμο που περπατάμε κλπ νομίζω θα πείσει κ τον πιο αδαή για το αν υφίστανται πλέον.** Βασιλεύει μιζέρια, κατήφια, υποκρισία, ματαιοδοξία, αλλαζονεία (κάποιων). Διαβάστε σχετικά το πολύ εύστοχο άρθρο του Θάνου Κάππα στην Athens Voice: **

Ολα τα παραπάνω και ιδιάιτερα τα bold έχουν να κάνουν με αυτό που λέει ο λαός.Οτι δηλαδή καποιοι βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και καποιοι μισογεμάτο....Οσο για το Athens Voice, να θυμήσω οτι το thread αναφέρεται σε χώρα και οχι στο Athens, διότι αν και τετριμμένο, καλό είναι να θυμόμαστε πως Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα...(απο αρχαιοτάτων χρόνων μάλιστα....).

Απλά η ατυχία μου είναι πως έμαθα κάποια πράγματα από τους γονείς μου, έμαθα να σέβομαι το διπλανό μου, να λειτουργώ βάσει των νόμων και των κανόνων.

Και γω, ολα αυτά έμαθα απο τους γονείς μου, αλλα δε το θεωρώ ατυχία, σε αντίθεση με σένα, το θεωρώ μεγάλη ΤΥΧΗ....!!! (κι αυτό επίσης, εμπίπτει στην παραπάνω θεωρία περι 'ποτηριού'....)

Για την εγκληματικότητα είμαστε γενικά χαμηλά αλλά το παλεύουμε φιλότιμα το πράγμα. Είμαι 100% βέβαιος πως σε 10-15 χρόνια θα φτάσουμε σε ένα καλό επίπεδο κι εμείς.

Εγω πάντως για 15 χρόνια μετά , δεν είμαι βέβαιος για απολύτως τίποτα....Πόσο μάλλον για το αν θα εξακολουθώ να θέλω να παραμείνω στη χώρα που λέγεται Ελλάδα.(παρόλα αυτά εχω μια υποψία πως οσον αφορά την εκληματικότητα, η επαρχία τουλάχιστο θα κάνει πολλάααα χρόνια να φτάσει στα επίπεδα που εννοείς, για να μη πω ακόμα και η Αθήνα...)

Έχω μια δουλειά στο αντικείμενό μου, αλλά δυστυχώς ξεκίνησα από το μηδέν την περιπέτεια της ζωής μου. Οι γονείς μου δε μπορούν (και δε θέλω) να μου προσφέρουν τίποτα (σε αντιδιαστολή με αρκετούς άλλους ελαφρά τη καρδία λειτουργούντες βολεψάκηδες παρτάκηδες κλπ συνέλληνες της γενιάς μου κι όχι μόνο βέβαια). Επίσης δεν είχα-έχω κανένα απολύτως γνωστό, βύσμα κλπ.

Εγω πάλι το οτι ξεκίνησες απ' το μηδέν δε το θεωρώ 'δυστυχές'.Μάλλον απόλυτα φυσιολογικό είναι και μαγκιά σου κιόλας.Γιατί θα επρεπε να ανήκεις στις κατηγορίες ανθρώπων που αναφέρεις στην παρένθεση??? Γιατι να μην είσαι περήφανος για αυτό που κατάφερες και αγωνίζεσαι καθημερινά να καταφέρεις με τον ιδρωτα σου και την πρόσπάθειά σου, σε αντίθεση με κάποιους αλλους ανθρώπους που βρήκανε μια υποδομή??? (μεταξύ αυτών κι εγω...). Ποιος είπε οτι η ζωή είναι εύκολη, πως παίρνουμε πάντα αυτό που μας αξίζει (σε επίπεδο οικονομικών,ηθικών, και λοιπών απολαβών) και πως 'δικαιούμαστε' κατι παραπάνω απο αυτό που έχουμε???

Ο χρήστης Megane98hp έγραψε:
ΑΓΓΛΙΑ

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:

ΑΓΓΛΙΑ

Ειδικά Λίβερπουλ.

Koύβα με ελληνικό μισθό...

Πουράκλες μέχρι απέναντι, Ferrer ολη μερα και βόλτες στα σοκακια παρέα με αντίκες του 60 εν κινήσει. Λες και μπαίνεις σε μηχανή του χρόνου είναι.

Γειά σας,

Άν και συμφωνώ σε αρκετά σημεία με την τοποθέτηση του 'lazarefa', δεν μπορώ να διαφωνήσω με τις απόψεις του 'Spartan' !!

Αντέχουμε ακόμα σαν χώρα και σαν κοινωνία, το παλεύουμε αλλά...
Έχουμε πρόβλημα παιδείας και κυρίως έκπτωση ηθικών αξιών.
Το φιλότιμο είναι πλέον είδος σε ανεπάρκεια, έχουμε γίνει καχύποπτοι και επιφυλακτικοί.
Ίσως, στην περιφέρεια τα πράγματα να είναι καλύτερα και οι σχέσεις να είναι διαφορετικές, έρχεται όμως η ...Βέροια και τα ανατρέπει!
Συνήθως, αναζητούμε κάτι που μας λείπει, αλληλοσεβασμός, αξιοκρατία, εμπιστοσύνη κλπ.

Αν μπορούσα να διαλέξω με όσα έχω γνωρίσει σαν τουρίστας στην Κεντρική Ευρώπη, θα ήταν η Αυστρία, γιατί συγκεντρώνει αρκετά από όσα θάθελα να με περιβάλλουν σαν άτομο και σαν πολίτη, χωρίς βέβαια να γνωρίζω σε βάθος την κοινωνική της κουλτούρα.

Φιλικά

Μάξιμος

Φίλε Spartan, νομίζω πως δεν κατάλαβες την ειρωνεία που χρησιμοποίησα στα λεγομένα μου (όχι όλα βέβαια). Μιλώντας για ατυχία που έμαθα κάποια πράγματα από τους γονείς μου, προφανώς δεν αισθάνομαι άτυχος. Η όποια ατυχία έγκειται απλά στο ότι σκέφτομαι πράγματα που πολλοί θεωρούν πως απλά δεν υφίστανται, κι έτσι, κατά τη λογική της μάζας, κάνω τη ζωή μου δύσκολη. Ένα απλό παράδειγμα: Έχω φύγει από μέρος απλά επειδή δε βρήκα κανονική θέση να παρκάρω, την ίδια στιγμή που πολλοί παρκάραν όπου να ναι και στα....τους για τους άλλους. Όσο για το δυστυχώς που ξεκίνησα από το μηδέν, και πάλι πρέπει να διευκρινίσω πως σαφέστατα δεν αισθάνομαι άσχημα γιαυτό, απλά είναι κάτι που μοιραία με κάνει να βλέπω τα πράγματα από άλλη βάση (πιο ρεαλιστική από άλλους ίσως) και να μην είμαι τόσο ματαιόδοξος. Η περηφάνεια που λες αγαπητέ μου προφανώς και υπάρχει μέσα μου, αλλά διάολε, δε ζω μόνος μου σαυτή την κοινωνία. Όταν σχεδόν παντού και πάντα, αντιμετωπίζομαι σαν ανθρωπάκι (ξέρεις, το καλό παιδί που λένε εννοόντας αυτόν που δε θα πρέπει να φοβούνται απλά..) επειδή δεν έχω να επιδείξω ή/και επειδή δε θέλω να επιδείξω ή να το παίξω κάποιος, αυτό εσένα σου φαντάζει ασήμαντη λεπτομέρεια στο να τη βιώνεις στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου; Και μη μου πεις πως αν είσαι καλά με τον εαυτό σου Its OK. Αυτό είναι μέρος της αλήθειας, δεν είναι όλη η αλήθεια. Από τη στιγμή που ζούμε σε μια συντεταγμένη (υποτίθεται) κοινωνία, έχουμε το αίσθημα του κοινού δικαίου κι επιζητούμε την αναγνώριση και την καταξίωση μέσα στους κόλπους αυτής της κοινωνίας κι όχι στο μικρόκοσμό μας. Όταν λοιπόν για συγκεκριμένους λόγους αυτού του τύπου το δούναι και λαβείν δεν υφίσταται, πως πιστεύεις πως αισθανόμαστε; Αναίτια και άδικα ριγμένοι, κι εν τέλει ταπεινωμένοι. Για σκέψου το λίγο..