Thanks hrdoukas

Ο χρήστης TakisB έγραψε:

...λύσεις υπάρχουν αλλά ψάχνω την φθηνότερη!

...'κονέ' από A.T.A. και το Ami χωράει μια χαρά στην καρότσα ενός Steyr...

ναι, τώρα που είμαι και στην Π.Α πρέπει να γίνει

αυτή είναι η λύση!

http://www.cats-citroen.net/citroen_mus ... r75_06.jpg

από : http://www.cats-citroen.net/citroen_mus ... index.html

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
Οργανωμενοι βλεπω οι Σιτροενακηδες.Εχουν μεγαλη εμπειρια απο ρυμουλκυσεις φαινεται !!

Κωστα χιουμορ κανω ετσι;

εκεί είναι Ολανδία!

Τις αντίκες τις κρατάνε!

Εδώ στο Ελλάντα είμαστε πιο μάγκες και τα κάνουμε παλιοσίδερα φίλε Βασίλη !

Ο χρήστης jojo έγραψε:
Νομιζω και με οδικη μπορεις να το πας, αλλα φοβαμαι θα σου πιασουν λιγο τον...πωπο! Δε χανεις τιποτα να ρωτησεις και εκει...Δε χρειαζεται να γραφτεις για να σε εξυπηρετησουν, απλα θα πληρωσεις κατι παραπανω.

ναι θα τον πιάσουν λίγο και δεν λέει!

onyx...καλή ιδέα!

dimitrios πολύ ρίσκο! Δεν μου πάει να ρίξω ami σε χαντάκι!

Ο χρήστης onyx ! έγραψε:
Στην Αγγλία ένας φίλος νοίκιασε τέτοιο τρέιλερ (μπορείς να νοικιάσεις φορτηγάκι κλούβα ή τρέιλερ μπαγκαζιέρα ή τρέιλερ για βάρκα ή αυτοκίνητο) για να μεταφέρει μια παλιά Jensen/Lotus από το παλιό του γκαράζ στο νέο του σπίτι.
Στην Ελλάδα μπορεί να γίνει αυτό?
Μήπως τέτοια τρέιλερ διαθέτουν κλάμπ αυτοκινήτων? Ίσως κανένας συλλέκτης/μουσείο....
Ίσως από αγωνιζόμενους?

και πως να βρω τέτοιο τρέιλερ στην Λάρισα?
Νομίζω πως βρήκα αυτοκίνητο με κοτσαδόρο στη Λάρισα...αλλα τρέιλερ??

Παρασκεύη πρωί… φεύγω από Αθήνα με το Ami με σκοπό το άλλο ami που έχω βρει στην Λάρισα όπως σας έλεγα. Όλα φαίνονται έτοιμα και το ταξίδι αρχίζει… κατά τις 10.10 είμαι στην Εθνική. Ζέστη, ήλιος και το αυτοκίνητο να τρέχει με τους δικούς του ρυθμούς σε όλη την διαδρομή… άντε μετά τα πρώτα διόδια, ανηφόρα και τρίτη με 60. Περνάω Αγ Κων/νο, Καμένα βούρλα, και πάω για Λαμία. Χάνω την ταμπέλα (όπως έχει γίνει και από πολλούς απ’ότι έμαθα) και κατευθύνομαι για Στυλίδα. Το κατάλαβα αργά. Ήδη είχα φτάσει Στυλίδα. Με προσοχή κάνω αναστροφή και χαμένα τα 30 kms περίπου και τα 40 λεπτά. Η φίλη από Λάρισα να περιμένει με αγωνία γιατί έπρεπε να φύγει για εκδρομή το πσκ. Να και ο Δομοκός, αρχίζουν οι ανηφόρες και η 3η για ένα μισάωρο μέσα να ζορίζεται. 43 C έδειχνε το θερμόμετρο μέσα, και όλα αυτά… για ένα δεύτερο ami για ανταλλακτικά.
Λόγω ζέστης εξήγησα κάποιες μικρές διακοπές που έκανε, ασήμαντες βέβαια αλλά εγώ τις πρόσεχα και δεν ήταν και ότι καλύτερο. Κάθε 5 λεπτά ένα μικρό κενό, μια παύση πάλι μετά από 5 λεπτά και περιέργως το ami να πηγαίνει καλά μόνο με την 2 πεταλούδα του καρμπυρατέρ ανοιχτή. Ήμουν λιγότερο από 50 kms μακρυά από τα Φάρσαλα που θα έκανα την πρώτη μικρή στάση. Ατελείωτες ευθείες στα Βρυσιά και το Νέο Μοναστήρι και τελικά τα Φάρσαλα ήρθαν... Στάση για 15 λεπτά νομίζοντας ότι θα κρυώσει το ami και δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Ξεκινάω για Λάρισα κατά τις 4 τελικά και το αυτοκίνητο να μην θέλει να φτάσει. Εντονότερες διακοπές, μεγάλες παύσεις σαν να αφήνω το γκάζι και το άγχος τρομερό πλέον ! Κάθε χιλιόμετρο που έκανα και χειρότερη η κατάσταση! Δεν πήγαινε άλλο! Είχα ήδη αρχίσει να σκέφτομαι τι να έχει χαλάσει. Αμέσως θυμήθηκα ότι με παρόμοια συμπτώματα είχε καεί κάποτε ο πυκνωτής. Μετά από τηλεφωνική συνομιλία με τον μηχανικό μου , επαλήθευσε ότι κατά 99% είναι πυκνωτής και πλέον 4.30 το μεσημέρι έπρεπε να φτάσω στην Λάρισα και εκεί να βρω και συνεργείο Citroen που να έχει πυκνωτή και πλατίνες για 2cv. Κεντρική αντιπροσωπεία Citroen λίγο πιο κάτω και τους φάνηκε ότι ζητούσα να αγοράσω καινούργιο Ami.

Τηλέφωνο αμέσως στην φίλη η οποία ήξερε παλιό συνεργείο Citroen, τον κάλεσε και είχε αυτό που χρειαζόμουν.
Έφτασα εκεί και ένα μεγάλο μπράβο στον μηχανικό που είχε πλατίνες και βρίσκοντας κάποιον με χαλασμένο Ami αποφάσισε να τις πουλήσει 20 ευρώ αντί για 10 περίπου. Κρίμα που είχε και δύο DS απέξω γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να συντηρούν παλιά αυτοκίνητα. Δεν πειράζει, τουλάχιστον –νόμιζα- ότι είχα βρει την λύση. Φτάνω στο σπίτι της φίλης μου βλέποντας για πρώτη φορά το άλλο ami. Για την χρήση που το θέλω εγώ, θα έλεγα ότι είναι σε άριστη κατάσταση οπότε κάπου ξέχασα το πρόβλημα. Σύντομα όμως θυμήθηκα ότι είχα λίγη ώρα μέχρι να αλλάξω πλατίνες-πυκνωτή για επιστροφή στα Φάρσαλα με τον γερανό μπροστά φορτωμένο με το άλλο ami. Ξέχασα τα δίωρα που χρειάζομαι για να τις αλλάξω και σε ρυθμούς pits είχαν αλλαχθεί ενώ εκείνη την ώρα φτάνει ο γερανός.
Βάζω και την τελευταία βίδα και … έτοιμος του λέω.
Βάζω μπρος και όλα έμοιαζαν εντάξει, βάζω πρώτη να κάνω λίγα μέτρα και ... τέλος.
Πάλι διακοπές και το ami αδύνατον να προχωρήσει
Τελικά δεν ήταν ηλεκτρικό πρόβλημα. Ελάχιστες πιθανότητες θα είχα να φταίνε οι πλατίνες όταν τις είχα αλλάξει 600 kms πιο πριν ενώ σχεδόν πάντα χαλασμένος πυκνωτής κάνει και μικρό-εκρήξεις ενώ εγώ ούτε μια δεν είχα ακούσει.

-Πήγαινε εσύ στα Φάρσαλα θα συναντήσεις τον κύριο που έχει το μέρος που θα βάλει το ami και εγώ θα έρθω αργότερα.
-Θες να πάρω και το δικό σου μήπως στα Φάρσαλα?
-Δρομολόγια θα κάνεις τώρα? Άστο δεν πειράζει
-Βρε σου λέω μαζί να τα πάρω και τα 2
-Μα, γίνεται?
-ΘΕΣ Ή ΌΧΙ?

Σε ελάχιστα λεπτά η πλατφόρμα με το κόκκινο ami είχε σηκωθεί και το μπεζ χαλασμένο ami από Αθήνα ήταν από κάτω.

-Μόνο ανέβασε λίγο το κόκκινο γιατί σε καμιά λακκούβα βλέπω το δικό μου να κοπανάει στην πάνω πλατφόρμα, του είπα θυμίζοντας του τις απίστευτα μαλακές αναρτήσεις!

Δεν ήξερα αν έπρεπε να στεναχωρηθώ ή να βάλω τα γέλια που έψαχνα να βρω γερανό από την Αθήνα για το κόκκινο ami και τελικά κουβαλούσαμε μαζί και το δικό μου.
Η διαδρομή Λάρισα Φάρσαλα ήταν κάτι το απίστευτο.
Δεν περιγράφονται τα βλέμματα, οι ατάκες και σχόλια που ακούγαμε στο δρόμο από μικρά παιδάκια που βλέπανε 2 τέτοια αυτοκίνητα πάνω σε ένα γερανό μέχρι και τους μεγαλύτερους.

Μάλλον τελευταία φορά που βρίσκονται 2 ami τουλάχιστον πάνω σε γερανό στην Ελλάδα θα είναι στα τέλη του 70 που θα τα έφερνε η Citroen οδικώς (ή με τραίνο)
Φτάνουμε Φάρσαλα και ξεφορτώνουμε τα 2 ami στον χώρο που θα μου έδινε ο καλύτερος οικογενειακός μας φίλος.
Το φως έπεφτε και εγώ αναγκαστικά θα άφηνα όλες τις ιδέες για το δικό μου αυτοκίνητο για το Σάββατο το πρωί.
Πέρασε η μέρα και με το πρώτο φως ήμουν έτοιμος για την επιχείρηση επισκευής!
Πυκνωτής καινούργιος, πλατίνες καινούργιες, πολλαπλασιαστής εντάξει, βενζίνη έμπαινε στο καρμπυρατέρ άρα τρόμπα χωρίς πρόβλημα, μπουζί φυσιολογικά….ένα είχε μείνει…το ίδιο το καρμπυρατέρ!
Μετά από 10 μαγαζιά και βενζινάδικα καταφέραμε να βρούμε ένα καθαριστικό σπρέι για καρμπυρατέρ…
Το ξεβιδώνω και αυτό ήταν! Όλο το φυτικό βασίλειο της Εθνικής ήταν μέσα. Κλαδάκια μικρά που τα έβγαζα με το χέρι και μικροσκοπικά φύλλα. Ξεβιδώνω ζιγκλέρ και αφήνω το μικρό για το τέλος. Το ξεβιδώνω και αυτό αλλά για να το βγάλεις πρέπει να φυσήξεις από μια τρύπα λίγο αέρα για να πεταχτεί προς τα έξω. Βάζω το σπρέι για το καρμπ. πατάω και βλέπω να εκτινάσσεται το ζιγκλέρ διαστάσεων μεγάλου μυρμηγκιού. Ακούω ένα μικρό θόρυβο σαν να ακούμπησε σε ένα μεταλλικό σημείο και … εξαφανίστηκε.
Παύση για ένα λεπτό. Μάλλον είχα βρει το πρόβλημα και έχασα το ζιγκλέρ μέσα σε ένα χωράφι.
Ούτε διάθεση να ψάξω δεν είχα! Απογοήτευση σε σημείο πανικού χωρίς υπερβολή!

Να έβγαζα το ζιγκλέρ από το άλλο ami? Και αν δεν έκανε?

Δεν πήρε πάνω από 1 λεπτό ψαξίματος, για να δω ένα χρυσό μικροσκοπικό πραγματάκι να λάμπει μέσα στο ami, στο σασί του. ΝΑΙ! Δεν είχε βγει έξω και νόμιζα ότι είχα βρει κάτι σαν θησαυρό! Το βάζω γρήγορα γρήγορα μέσα σαν να ήθελα να το κρύψω και βιδώνω με προσοχή το καρμπ.

Βάζω μπρος και …αυτό ήταν… είχα βρει το πρόβλημα. Τι πιο λογικό … ένα σκουπιδάκι ή μάλλον σκουπίδι για το μέγεθος των ζιγκλέρ είχε βουλώσει το πρώτο και γιαυτό δούλευε μόνο στο ρελαντί και με την 2η πεταλούδα.

Η απόλυτη ικανοποίηση που κατάφερα να το επισκευάσω και έτσι επιστρέφω για λίγη ξεκούραση.
Έρχεται το απόγευμα και βόλτα στην Αγχίαλο για μπάνιο. Ωραία διαδρομή στους επαρχιακούς δρόμους, ο ήλιος είχε πέσει και το ami έτοιμο για παραθαλάσσια βόλτα.

Όλα εντάξει στη διαδρομή αλλά με την βιασύνη που είχα αλλάξει πλατίνες πυκνωτή, το αβάνς ήταν τραγικό…πυράκια σε ψηλές στροφές. Κάτι όχι μόνο κουραστικό στο αυτί αλλά και επικίνδυνο για την μηχανή.
Το ερώτημα απλό. Το φτιάχνω τώρα ή με το καλό στην Αθήνα?

Η απόφαση (για μένα) ήταν η προφανής.
Επισκευή στα Φάρσαλα. Επιστροφή από Αγχίαλο στις 8.00 και με το λίγο φως αρχίζω την ρύθμιση. Ρυθμίζω και το διάκενο στις πλατίνες πάω να σφίξω λίγο την βίδα και…έλα που δεν έσφιγγε με τίποτα ! Θαυμάσια! Μετά από 30 χρόνια και τόσες φορές χρήσης της, η βίδα είχε διαλύσει το σπείρωμα. Και όλα αυτά στα Φάρσαλα, 280 kms μακριά από το σπίτι μου. Όχι κάποια τυχαία βίδα στο τασάκι ας πούμε αλλά η βίδα που κρατάει τις πλατίνες ακίνητες! Μηχανουργείο Σάββατο βράδυ στα Φάρσαλα? Ή μήπως είχα λύση Κυριακή πρωί? Πανικός και πάλι! Τo ami έπρεπε να περιμένει στα Φάρσαλα, να γυρίσω με τραίνο και να ξαναπάω μετά από καιρό με άλλο «πλατινοκούτι».
Μια ιδέα πέρασε και ήταν και η μοναδική λύση. Τι άλλο? Να έπαιρνα το κουτί από το άλλο ami ! Εξοπλισμένος με φακό, σφυρί (για να ξεκολλήσει η –σίγουρα- κολλημένη φτερωτή) και όλα τα σχετικά εργαλεία βρίσκομαι στις 21.00 στο άλλο ami. Σε 15 λεπτά είχε βγει και εγώ κατά τις 21.30 πίσω στο σπίτι. Τέλος υπομονής και αναγκαστικά θα περίμενα σήμερα το πρωί με το φως και καθαρό μυαλό να το φτιάξω. 7.30 σήμερα το πρωί όρθιος και έτοιμος για την επισκευή. Ανοίγω το 2ο πλατινοκούτι και επειδή είναι αναμενόμενο ότι όλα τα αυτοκίνητα έχουν τις ίδιες ευπάθειες, η βίδα και το σπείρωμα ήταν σε 1000 φορές χειρότερη κατάσταση ! Μάλλον είχε έρθει η στιγμή που έπρεπε να κλείσω εισιτήρια για επιστροφή με τραίνο ή λεωφορείο!!! Πριν το κάνω έπρεπε να βρω μια τελευταία ιδέα!!! Η βίδα εντάξει, αλλά το σπείρωμα χάλια. 2 ροδέλες γιατί αλλιώς η βίδα έβγαινε από την άλλη άκρη λίγο και τυχαία δοκιμάζω να βγάλω την μία από τις δύο ροδέλες. Κάτι έγινε τότε! Δεν είχε χαλάσει όλο το σπείρωμα γιατί με τις 2 ροδέλες η βίδα δεν έφτανε μέχρι το τέλος. Έτσι με την μία που άφησα έπιασε στο τελευταίο μισό της διαδρομής όπου το σπείρωμα ήταν σχετικά καλά ! Έμοιαζε να πιάνει κάπως και φυσικά ούτε που τόλμησα να το σφίξω και πολύ αλλά με την λίγη δύναμη για έφτανε για 300 kms? Φαινόταν γερό και το μυαλό κατέβαζε κιάλλες πατέντες. Βόλτα στο μικρό περίπτερο ...

-Καλημέρα, έχετε κόλλα στιγμής?
-Βέβαια, 3 ευρώ.
-Ευχαριστώ!!!!!

Πίσω στο αυτοκίνητο και λίγες σταγόνες προσεκτικά στην βίδα και γύρω γύρω από το σίδερο της πλατίνας.

Αναγκαστικά θα ρίσκαρα. Ή θα έφτανε Αθήνα κανονικά ή κάποια στιγμή στην Εθνική θα με άφηνε

280 kms χωρίς κανένα πρόβλημα. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα στα Βρυσιά ένα άσπρο ami με πινακίδες ΤΖ ???? με χαιρέτησε ! Άψογο αβάνς με τις πλατίνες με την κόλλα στιγμής και καθαρό καρμπυρατέρ. Πέρασα και τα τελευταία διόδια και το άγχος άρχισε να φεύγει Εύκολη θέση για παρκάρισμα και τώρα χαλαρώνω με τις μοναδικές τύψεις που δεν είχα μια φωτογραφική μηχανή για όλη αυτή την περιπέτεια.

Συμπέρασμα.

-Το κλασικό : Αν είναι να πάει κάτι στραβά, τότε θα πάει σίγουρα!
-Ένα αυτοκίνητο που νομίζεις ότι θα δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα μπορεί να πάει πολύ χειρότερα , ακόμα και αν κάνεις και μικρή στάση για να ξεκουραστεί, από το ίδιο που έχει μια πρόχειρη επισκευή με κόλλα στιγμής!
-Στα παλιά αυτοκίνητα θα μείνεις λόγω μιας βίδας ενώ στα καινούργια λόγω ενός καλωδίου!
-Τέλος καλό όλα καλά…Πλέον υπάρχει ένα 2ο ami για ανταλλακτικά που αυτό σημαίνει πάρα πολλά για το πόσο εύκολα θα μπορώ να συντηρήσω το δικό μου πλέον (αν και το 2ο αυτοκίνητο επιβάλλεται να βρεθεί σύντομα). Ήδη αν και όχι τόσο όμορφα λόγω άλλου χρώματος, τα καθίσματα είναι σχεδόν καινούργια. Ενώ μπορώ να πω ότι έχω λύσει σε μεγάλο ποσοστό το πρόβλημα των ανταλλακτικών φανοποιίας.

Θέλω να ευχαριστήσω όσους με βοήθησαν από αυτό το forum. Ένα forum που έδειξε και πάλι το επίπεδο που σε γενικές γραμμές έχει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους είχαν από απλές ιδέες μέχρι διάθεση να ρυμουλκήσουν το αυτοκίνητο με όσο ρίσκο έχει κάτι τέτοιο. Τους φίλους που από το τηλέφωνο έδιναν ιδέες για το τι μπορεί να φταίει.
Θα με συγχωρέσουν βέβαια οι φίλοι Λαρισαίοι που δεν τους πήρα ένα τηλέφωνο αλλά νομίζω θα καταλάβουν σε τι κατάσταση ήμουν.

Ο Χρήστος από το Citroen Forum ο sakinen, calibrator, ο MKII που μου γνώρισε τον εξυπηρετικότατο φίλο του με τον γερανό ,ο Tsoukas που θα ρίσκαρε με την ρυμούλκηση, ο κολλητός Νάσος (spitfire) , αλλά και ο κολλητός μου Δημήτρης (speedaddict) για τις τεχνικές συμβουλές (η πρώτη του ιδέα ήταν το καρμπ αλλά εγώ δεν τον άκουσα!!!) και όποιον άλλον δυστυχώς ξεχνάω.

Αλλά τι να πω για την Βάγια που γνωρίζοντας με, ελάχιστα μέσω λίγων email από το internet (http://www.ami8.com) μου χάρισε ένα αυτοκίνητο! Τόσα χρόνια δεν κατάφερα να την πείσω να μην το πάρω αλλά να την βοηθήσω να το κάνουμε σαν καινούργιο. Έτσι με χαρά μου έδωσε ένα ami 8 (cimos – κατασκευασμένο στην Γιουγκοσλαβία) …γιατί όπως χαρακτηριστικά είπε στο ami της ψιθυριστά «πάει σε νέο μπαμπά τώρα» και έτσι είναι …πάει σε καλά χέρια και σε κάποιον που πραγματικά αγαπάει τα ami 8 για διάφορους λόγους.

Σας ευχαριστώ

Κώστας

ΤΕΛΟΣ