Πέμπτη μεσημέρι, έχω πάρει το Almera της αδερφής μου (μικρότερη κατανάλωση σε σχέση με το δικό μου Huyndai Lantra 1. και μετά από σύντομη επίσκεψη στα Γιάννενα γυρνώ σπίτι μου στη Θεσ/νίκη... Ο δρόμος ως το Μετσοβο κλειστός λόγω ποδηλατικών αγώνων και αναγκαστικά φεύγω από Κονιτσα-Κοζανη καθώς επρεπε να είμαι 6 οπωσδήποτε Θεσσαλονίκη. Σε ένα σημείο, 90 km απο Κοζάνη πιανει μια περίεργη βροχή... Περιεργη οταν λεω εννοώ ότι ενω πριν ο δρόμος ηταν στεγνος και δεν έπεφτε ψιχάλα, ξαφνικά από κάποιο σημείο και έπειτα που προφανώς έβρεχε για κάποια ώρα, ο δρόμος είναι βρεμένος και γλίτσα. Η επόμενη στροφή είναι μια 180 μοιρών στο βουνό, κατηφορική και με κλίση για γέλια (οσοι ξέρουν τον δρόμο καταλαβαίνουν τι εννοω). Εγώ πάω με 40 το πολύ και στη μέση της στροφής... Μούτρα μούτρα μούτρα... Εντρομος βλέπω διπλή νταλίκα μεταφοράς αυτοκινήτων να ανεβαίνει στο αντίθετο ρεύμα με αρκετά στο κοντερ... Ο γρεμός δεξιά μας... Το αμάξι με άκουγε σα να οδηγούσα σε πάγο, και καρφώνομαι στη γωνία του προφυλακτήρα του ανθρώπου... To Nissan εξαφανίζεται στον προφυλακτήρα της νταλίκας, αρχίζει να βγάζει καπνούς δε ξέρω κι εγώ από που, ανοιχτοί αερόσακοι και το πρόσωπο μου έχει φτασει μισό μέτρο από τη ρόδα του τύπου... Τη γλύτωσα με πολύ ελαφρά εγκαύματα στο χέρι και μπόλικες μελανιές απ τη ζώνη και τον αερόσακο... Απ' την νταλίκα έκοψα τα αερόφρενα, σωληνακια των υδραυλικών απ' το τιμόνι και τον μισό προφυλακτήρα τον κατέβασα. Το Nissan παλιοσίδερα... Θα βάλω φωτογραφίες όταν πάω στη Nissan να το δω και να μου πούν τι μου προτείνουν να κάνω... Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανεναν το post μου, απλά ηθελα να μοιραστώ την χειρότερη εμπειρία της ζωής μου μαζί σας...
Υ.Γ. Καμια ζωή δεν περνά μπροστά απο τα μάτια του ανθρώπου που βλέπει τον θάνατό του να'ρχεται... Το μόνο που έλεγα είναι: 'Πω ρε πούστη μου, νταλίκα, νταλίκα... ΝΤΑΛΙΚΑΑΑ'
Ευχαριστώ πολύ τον άνθρωπο που παρόλου που του κατέστρεψα το δρομολόγιο, με βοήθησε να βγω απ' το σοκ μου...

Πέμπτη μεσημέρι, έχω πάρει το Almera της αδερφής μου (μικρότερη κατανάλωση σε σχέση με το δικό μου Huyndai Lantra 1. και μετά από σύντομη επίσκεψη στα Γιάννενα γυρνώ σπίτι μου στη Θεσ/νίκη... Ο δρόμος ως το Μετσοβο κλειστός λόγω ποδηλατικών αγώνων και αναγκαστικά φεύγω από Κονιτσα-Κοζανη καθώς επρεπε να είμαι 6 οπωσδήποτε Θεσσαλονίκη. Σε ένα σημείο, 90 km απο Κοζάνη πιανει μια περίεργη βροχή... Περιεργη οταν λεω εννοώ ότι ενω πριν ο δρόμος ηταν στεγνος και δεν έπεφτε ψιχάλα, ξαφνικά από κάποιο σημείο και έπειτα που προφανώς έβρεχε για κάποια ώρα, ο δρόμος είναι βρεμένος και γλίτσα. Η επόμενη στροφή είναι μια 180 μοιρών στο βουνό, κατηφορική και με κλίση για γέλια (οσοι ξέρουν τον δρόμο καταλαβαίνουν τι εννοω). Εγώ πάω με 40 το πολύ και στη μέση της στροφής... Μούτρα μούτρα μούτρα... Εντρομος βλέπω διπλή νταλίκα μεταφοράς αυτοκινήτων να ανεβαίνει στο αντίθετο ρεύμα με αρκετά στο κοντερ... Ο γρεμός δεξιά μας... Το αμάξι με άκουγε σα να οδηγούσα σε πάγο, και καρφώνομαι στη γωνία του προφυλακτήρα του ανθρώπου... To Nissan εξαφανίζεται στον προφυλακτήρα της νταλίκας, αρχίζει να βγάζει καπνούς δε ξέρω κι εγώ από που, ανοιχτοί αερόσακοι και το πρόσωπο μου έχει φτασει μισό μέτρο από τη ρόδα του τύπου... Τη γλύτωσα με πολύ ελαφρά εγκαύματα στο χέρι και μπόλικες μελανιές απ τη ζώνη και τον αερόσακο... Απ' την νταλίκα έκοψα τα αερόφρενα, σωληνακια των υδραυλικών απ' το τιμόνι και τον μισό προφυλακτήρα τον κατέβασα. Το Nissan παλιοσίδερα... Θα βάλω φωτογραφίες όταν πάω στη Nissan να το δω και να μου πούν τι μου προτείνουν να κάνω... Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανεναν το post μου, απλά ηθελα να μοιραστώ την χειρότερη εμπειρία της ζωής μου μαζί σας...
Υ.Γ. Καμια ζωή δεν περνά μπροστά απο τα μάτια του ανθρώπου που βλέπει τον θάνατό του να'ρχεται... Το μόνο που έλεγα είναι: 'Πω ρε πούστη μου, νταλίκα, νταλίκα... ΝΤΑΛΙΚΑΑΑ'
Ευχαριστώ πολύ τον άνθρωπο που παρόλου που του κατέστρεψα το δρομολόγιο, με βοήθησε να βγω απ' το σοκ μου...

Πέμπτη μεσημέρι, έχω πάρει το Almera της αδερφής μου (μικρότερη κατανάλωση σε σχέση με το δικό μου Huyndai Lantra 1. και μετά από σύντομη επίσκεψη στα Γιάννενα γυρνώ σπίτι μου στη Θεσ/νίκη... Ο δρόμος ως το Μετσοβο κλειστός λόγω ποδηλατικών αγώνων και αναγκαστικά φεύγω από Κονιτσα-Κοζανη καθώς επρεπε να είμαι 6 οπωσδήποτε Θεσσαλονίκη. Σε ένα σημείο, 90 km απο Κοζάνη πιανει μια περίεργη βροχή... Περιεργη οταν λεω εννοώ ότι ενω πριν ο δρόμος ηταν στεγνος και δεν έπεφτε ψιχάλα, ξαφνικά από κάποιο σημείο και έπειτα που προφανώς έβρεχε για κάποια ώρα, ο δρόμος είναι βρεμένος και γλίτσα. Η επόμενη στροφή είναι μια 180 μοιρών στο βουνό, κατηφορική και με κλίση για γέλια (οσοι ξέρουν τον δρόμο καταλαβαίνουν τι εννοω). Εγώ πάω με 40 το πολύ και στη μέση της στροφής... Μούτρα μούτρα μούτρα... Εντρομος βλέπω διπλή νταλίκα μεταφοράς αυτοκινήτων να ανεβαίνει στο αντίθετο ρεύμα με αρκετά στο κοντερ... Ο γρεμός δεξιά μας... Το αμάξι με άκουγε σα να οδηγούσα σε πάγο, και καρφώνομαι στη γωνία του προφυλακτήρα του ανθρώπου... To Nissan εξαφανίζεται στον προφυλακτήρα της νταλίκας, αρχίζει να βγάζει καπνούς δε ξέρω κι εγώ από που, ανοιχτοί αερόσακοι και το πρόσωπο μου έχει φτασει μισό μέτρο από τη ρόδα του τύπου... Τη γλύτωσα με πολύ ελαφρά εγκαύματα στο χέρι και μπόλικες μελανιές απ τη ζώνη και τον αερόσακο... Απ' την νταλίκα έκοψα τα αερόφρενα, σωληνακια των υδραυλικών απ' το τιμόνι και τον μισό προφυλακτήρα τον κατέβασα. Το Nissan παλιοσίδερα... Θα βάλω φωτογραφίες όταν πάω στη Nissan να το δω και να μου πούν τι μου προτείνουν να κάνω... Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανεναν το post μου, απλά ηθελα να μοιραστώ την χειρότερη εμπειρία της ζωής μου μαζί σας...
Υ.Γ. Καμια ζωή δεν περνά μπροστά απο τα μάτια του ανθρώπου που βλέπει τον θάνατό του να'ρχεται... Το μόνο που έλεγα είναι: 'Πω ρε πούστη μου, νταλίκα, νταλίκα... ΝΤΑΛΙΚΑΑΑ'
Ευχαριστώ πολύ τον άνθρωπο που παρόλου που του κατέστρεψα το δρομολόγιο, με βοήθησε να βγω απ' το σοκ μου...