Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό όν.
Ακόμα και αυτό το Φόρουμ μια προσπάθεια επικοινωνίας και γνωριμίας με άλλους ανθρώπους είναι.

Αλλά μοναξιά δεν νομίζω ότι υπάρχει τώρα, περισσότερο από ότι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο.

Οσο για τις γυναικείες παρέες που βλέπουμε.
Για δοκιμάστε να τις προσεγγίσετε! Πάααααρα πολύ δύσκολα.
Πιστεύω ότι -στις περισσότερες περιπτώσεις- οι γυναίκες δοκιμάζουν να κάνουν αυτό που έβλεπαν/άκουγαν να κάνουν μόνο οι άντρες.

Δεν είναι κακό...!

Ο χρήστης skullone έγραψε:
Θα σας θέσω ορισμένα παραδείγματα, τα οποία αφορούν την εφηβεία και τη σχολική ζωή προς συζήτηση:

1. Κάποιος έχει γεννηθεί σε μια σχετικά μεγάλη επαρχιακή πόλη (πλην όμως, στη νοοτροπία παραμένει επαρχιακή), αλλά αμέσως οι γονείς του μετακομίζουν (π.χ. λόγω μετάθεσης) στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, λίγο πριν την εφηβεία του, επιστρέφουν στην γενέτειρά του, για τους ίδιους λόγους. Τι πιθανότητες έχει να γίνει αποδεκτός, αφού πλέον θα έχει μια νοοτροπία εντελώς διαφορετική και μη εγκρινόμενη από τις υπάρχουσες κλίκες;

Δεν έχω εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν είναι απόλυτο αυτό που λες.

2. Παιδιά εκπαιδευτικών... Ειδικά μάλιστα αν είναι καλοί μαθητές. Πόσο νομίζετε ότι θα αντέξουν το διαρκές 'α, εσύ παίρνεις βαθμούς γιατί είναι ο πατέρας ή η μάνα σου καθηγητής και τα κανονίζει με τους άλλους καθηγητές'; Και ο πιο εξωστρεφής έφηβος θα αποτραβηχτεί.

Λάθος!

3. Κάποιος δε γουστάρει αυτό που έχει πλασαριστεί ως 'cool' και 'must' (στη μουσική, στην τηλεόραση) και αυτομάτως σταμπάρεται ως 'περίεργος'. Δεν απομονώνεται;

Όχι!

Οσο για τις γυναικείες παρέες που βλέπουμε.
Για δοκιμάστε να τις προσεγγίσετε! Πάααααρα πολύ δύσκολα.

Ούτε αυτό είναι απόλυτο. Υπάρχουν γυναικείες παρέες που προσεγγίζονται ΠΟΛΥ εύκολα!

Ναι, αλλά σκέψου μια παρέα ανδρών, και να προσπαθήσει να προσεγγίσει μια γυναίκα. Ή μάλλον, ξέχνα το 'προσπαθήσει', μόλις εμφανιστεί σε ακτίνα 5 χλμ. θα πουν όλοι το ναι.

Εγώ πιστεύω πως η μοναξιά είναι ένα από τα σημεία των καιρών. Έχουν αλλάξει πολύ οι σχέσεις. Δεν αναφέρομαι μόνο σε σχέσεις ερωτικές, αλλά και σε φιλικές. Έχουμε μία πολύ ανταγωνιστική πλέον κοινωνία.

Πάντως, πέρα από την πλάκα, δεν είναι μόνο οι γυναίκες απρόσιτες. Φταίμε και εμείς οι άνδρες.

It takes two to tango.

Ο χρήστης Krusenstern έγραψε:

Θα σας θέσω ορισμένα παραδείγματα, τα οποία αφορούν την εφηβεία και τη σχολική ζωή προς συζήτηση:

1. Κάποιος έχει γεννηθεί σε μια σχετικά μεγάλη επαρχιακή πόλη (πλην όμως, στη νοοτροπία παραμένει επαρχιακή), αλλά αμέσως οι γονείς του μετακομίζουν (π.χ. λόγω μετάθεσης) στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, λίγο πριν την εφηβεία του, επιστρέφουν στην γενέτειρά του, για τους ίδιους λόγους. Τι πιθανότητες έχει να γίνει αποδεκτός, αφού πλέον θα έχει μια νοοτροπία εντελώς διαφορετική και μη εγκρινόμενη από τις υπάρχουσες κλίκες;

Δεν έχω εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν είναι απόλυτο αυτό που λες.

2. Παιδιά εκπαιδευτικών... Ειδικά μάλιστα αν είναι καλοί μαθητές. Πόσο νομίζετε ότι θα αντέξουν το διαρκές 'α, εσύ παίρνεις βαθμούς γιατί είναι ο πατέρας ή η μάνα σου καθηγητής και τα κανονίζει με τους άλλους καθηγητές'; Και ο πιο εξωστρεφής έφηβος θα αποτραβηχτεί.

Λάθος!

3. Κάποιος δε γουστάρει αυτό που έχει πλασαριστεί ως 'cool' και 'must' (στη μουσική, στην τηλεόραση) και αυτομάτως σταμπάρεται ως 'περίεργος'. Δεν απομονώνεται;

Όχι!

Από προσωπική εμπειρία, τα 2 και 3 δεν ισχύουν καθόλου μα καθόλου!

Για το 1, νομίζω πως εφευρεθεί μια ανθρώπινη αρετή που λέγεται προσαρμοστικότητα, αν και δε νομίζω να χρειάζεται και κάμποση από δαύτην...

Για να αισθάνεσαι μοναξιά, θα πρέπει να σου λείπει κάτι. Άλλο το να είσαι μόνος, άλλο το να σου λείπει κάποιος. Εσύ δηλαδή στο πατρικό σου ήθελες να είσαι μόνος, και φυσικά δεν ένιωθες μοναξιά. Ή αν ένιωθες, δεν σε πείραζε.

Και εγώ την έχω περάσει την φάση αυτή. Το ανησυχιτικό είναι αν γίνει μόνιμη η κατάσταση αυτή. Χωρίς να μου αρέσει ο διαχωρισμός φυσικό-αφύσικο, νομίζω πως είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου η διεπαφή με άλλους.

Ο χρήστης drdino έγραψε:

Εγώ πιστεύω πως η μοναξιά είναι ένα από τα σημεία των καιρών. Έχουν αλλάξει πολύ οι σχέσεις. Δεν αναφέρομαι μόνο σε σχέσεις ερωτικές, αλλά και σε φιλικές. Έχουμε μία πολύ ανταγωνιστική πλέον κοινωνία.

Αυτή είναι και η δική μου άποψη. Σημεία των καιρών.
Οι σχέσεις (κάθε είδους) τείνουν να γίνουν όλο και πιο τυπικές και δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος και χρόνος να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση.

Φίλος είναι πολύ βαριά κουβέντα.
Πόσους φίλους κάνεις στην ζωή σου?
Και μιλάω για ανθρώπους που θα τους εμπιστευτείς όσο δεν πάει.

Οι πιο πολλές σχέσεις μας είναι γνωριμίες και παραμένουν επιφανειακές.

Ο χρήστης citastak έγραψε:
Πάντως εγώ κατάλαβα πως πρέπει να ανοιξουμε τα μάτια μας και οι αντρες, να ξαναγίνουμε κυνηγοί.. Σας αρέσει κύριοι μια κοπέλα που δεν τη θέλετε μόνο για κρεββάτι;; Κυνηγήστε το αν υπάρχει έστω και 1% πιθανότητα.

Μπορεί να είμαι πολύ νέος ακόμα, αλλά για το μόνο πράγμα που μετάνοιωσα πραγματικά, είναι για τις κοπέλες που δεν κυνήγησα...

Καλυτερα να μετανιωσεις για πράγματα που έκανες παρα για πράγματα που δεν εκανες!!

Βεβαια ακόμα καλυτερα να μη χρειαστει να μετανιωσεις καθόλου αλλά αυτο είναι πάνω από δύσκολο!!

Ο χρήστης citastak έγραψε:

Εχουμε γίνει καταναλωτικοί ΚΑΙ στον έρωτα. Δεν ερωτευόμαστε εύκολα, δεν εμπιστευόμαστε εύκολα... Σε γενικές γραμμές νομίζω οτι φοβόμαστε...

Πώς να εμπιστευθείς εύκολα όταν ακούς πολλές σημερινές θυληκές να λένε ότι το δίνουν σε πολλούς ή έχουν παράλληλους/πολλαπλούς δεσμούς(άλλες βγαίνουν και το υπερηφανεύονται και σε εκπομπές στην τηλεόραση);
Δηλαδή τι να τους πεις, μπράβο που γ΄#μιέστε κάθε δεύτερη μέρα με άλλον; Φυσικό είναι όταν ακούς τέτοια πράγματα αρκετά συχνά, και όταν ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ καυτηριάζονται από τις φίλες τους να μην μπορείς και να ερωτευτείς εύκολα(ελλείψη εμπιστοσύνης).
ΕΙΔΙΚΑ στις μεγάλες πόλεις, η πουτ@νι@ δίνει και παίρνει και είναι και μαγκιά.

Εδώ άλλοι ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΙ έχουν φτάσει στο σημείο να λένε 'ας κάνει η γυναίκα μου τη ζωή της και εγώ τη δική μου', παρά να λένε 'ΠΡΕΠΕΙ να ξαναπροσπαθήσουμε να τα βρούμε και αν τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα, ας χωρίσουμε στο τέλος βρε αδερφέ, παρά ο καθένας να γ@μιέται με άλλους!'- γ@μησέ τα ιδεολογία δηλαδή.

Ο χρήστης citastak έγραψε:

Αυτό θεωρείς οτι είναι μόνο χαρακτηριστικό των γυναικών;; Γιατί εγώ νομίζω ότι ήταν κάποτε μόνο των αντρών ενώ τώρα εχουμε γίνει 'όλοι ίδιοι'..

Και εγώ το κατακρίνω βέβαια, αν και το έχω κάνει κάποιες φορές..

Απλά αναφέρω κάποια πράγματα και δεν ισχυρίστηκα ότι είναι το μόνο χαρακτηριστικό των γυναικών.

Φυσικά και κάποτε αυτά τα έκαναν μόνο οι άνδρες: αυτό τι σημαίνει, ότι τις μ@λακίες των ανδρών πρέπει να τις αντιγράφουν και οι γυναίκες;

Η ανταγωνιστικότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι ένα από τα αποτελέσματα των σημερινών ρυθμών ζωής και ένα βασικό αίτιο για την αποξένωση.
Φίλοι πραγματικοί πλέον είναι ελάχιστοι.
Οι φιλικές σχέσεις έχουν γίνει πιο τυπικές, τα δε νέα ζευγάρια συνεχώς θεωρούν ότι έχουν να αποδείξουν πράγματα ο ένας στον άλλο και είναι και νέα παιδιά...

Όσο και να κακοφαίνεται σε μερικούς, οι άνδρες και οι γυναίκες ΔΕΝ είναι ΙΣΟΙ και ΙΔΙΟΙ στον τρόπο που λειτουργούν: κάποια πράγματα είναι όμοια και στους δύο, κάποια άλλα είναι τελείως διαφορετικά λόγω και της διαφορετικότητας των δύο φύλων(άλλο να προορίζεσαι να φέρεις ζωή και άλλο όχι- υπάρχουν ΕΝΣΤΙΚΤΑ που είναι εμφυτευμένα και καθορίζουν συμπεριφορές στις γυναίκες, ενώ οι άνδρες όσο και να ωριμάσουν πάντα κρύβουν μέσα τους ένα παιδάκι που του αρέσει να παίζει και με έναν εγωϊσμό ΝΑ, με το συμπάθειο... Αλλιώς ξεπερνάει μια γυναίκα ένα πρόβλημα ή μια απιστία και αλλιώς ένας άνδρας, χωρίς να δικαιολογώ αυτόν που ήταν υπαίτιος για την απιστία).

ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να καταλάβουν τα ζευγάρια ότι όταν έχουν ΠΑΙΔΙ, να σταματούν τις μ@λακίες και τις ανωριμότητες και να κοιτάξουν να αναθρέψουν σωστά το νέο πολίτη. Δεν μπορεί όλη την ώρα να κοιτάζουν πόσες φορές θα απιστήσουν: ένα παιδί απαιτεί σοβαρότητα και κανείς δεν είπε ότι οι παντρεμένοι δεν έχουν και στιγμές απόλαυσης...

Ο χρήστης nasos/156ti έγραψε:
εγω παλι δεν μπορω να καταλαβω γιατι ενας αντρας θεωρει μοναξια το να μην εχει θυληκο συντροφο?
θα πρεπε να θεωρει τυχερο τον εαυτο του..

Σωστό το πρώτο σκέλος. Μοναξιά μπορεί να νιώσει ένας άντρας ακόμα κι αν ΕΧΕΙ θηλυκό σύντροφο

Στο δεύτερο θα διαφωνήσω. Δεν είναι τύχη να μην έχεις γυναίκα. Τύχη είναι να έχεις τη σωστή γυναίκα

Αν και ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί με τους φίλους μου, ξέρω αρκετές περιπτώσεις όπου πραγματικοί φίλοι λειτούργησαν π*****α. Βέβαια έτσι δείχνουν ότι δεν είναι πραγματικοί φίλοι. Η κοινωνία μας έχεο οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο. Υπάρχει δυσπιστία στις σχέσεις. Ενώ σε μια σχέση η ανιδιοτέλεια πρέπει να είναι η σημαία, πλέον δεν θεωρείται δεδομένο.

Εγώ δεν μετάνιωσα για καμία γυναίκα που δεν κυνήγησα. Ίσως γιαυτό ο αριθμός χυλόπιτας είναι υπερπολλαπλάσιος από τον αριθμό των περιπτώσεων που είχα επιτυχία.

Ο χρήστης nasos/156ti έγραψε:
πας καθε βδομαδα μ ενα τσεχακι κ εχεις κ το κεφαλι σου ησυχο

nasos/OctaviaRS ...δεν σε αναγνωρίζω!!!

Στο γυμνάσιό μου, είχαμε στο τμήμα μου μια κοπέλα που ο πατέρας της ήταν τότε φιλόλογος στο ίδιο σχολείο. Ευτυχώς για εκείνη, δεν δίδασκε στο τμήμα μας, γιατί δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι πώς θα της φέρονταν οι συμμαθητές μου. Η αντιμετώπιση που της επεφύλασσαν οι περισσότεροι ήταν από καχύποπτη μέχρι εντελώς εχθρική. Αριστούχος μαθήτρια ήταν (κάτι που δεν αποτελούσε τρομερό κατόρθωμα, αφού το τμήμα μου είχε δέκα αριστούχους έτσι κι αλλιώς ανάμεσα στα 35 άτομα που το αποτελούσαν), αλλά ΟΛΟΙ έλεγαν ότι τους βαθμούς τους έπαιρνε 'χαριστικά'. ΟΛΟΙ όμως ήξεραν (και το έβλεπαν και στην τάξη) ότι δεν ήταν έτσι. Από τα αγόρια, ήμουν ο μοναδικός που της μιλούσε και δεν είχε κόμπλεξ απέναντί της. Τα κορίτσια... Οι πιο πολλές ήταν παρατρεχάμενες, μπας και πάρουν κάνα SOS για τα διαγωνίσματα. Μόνον τρεις-τέσσερεις κοπέλες όντως ήταν εν τάξει απέναντί της. Και να πω ότι έδινε δικαιώματα με τη συμπεριφορά της, πάει κι έρχεται. Αλλά ήταν πολύ καλός χαρακτήρας. Της άξιζε τέτοια συμπεριφορά από τους συμμαθητές μου; ΟΧΙ. Αυτά τα περί 'κενωνίας' που αναφέρθηκαν προηγουμένως είναι λοιπόν ανοησίες. ΠΟΛΛΟΙ έχουν κόμπλεξ και τα βγάζουν στους άλλους.

Επίσης, φέτος γνώρισα μια ακόμη κοπέλα, της οποίας ο πατέρας ήταν διευθυντής του λυκείου στο οποίο ήταν εκείνη. Τα βιώματά της ήταν ακριβώς τα ίδια μ'αυτά που σας περιγράφω παραπάνω.