Oct 22, 2005, 1:20 PM

Ο χρήστης boofy έγραψε:
Συνεπώς διαπιστώνουμε το ίδιο πράγμα. Το συμπέρασμα όμως είναι κατα τί διαφορετικό. Και κάτι άλλο. Στο τέλος μας περιγράφει ο σκηνοθέτης για το πού κατέληξε ο καθένας απο τους άμεσους συνεργάτες του σχιζοφρενή. Μου κάνει τρομερή εντύπωση πως πολλοί έζησαν έως και τη δεκαετία του 80 και λίγοι έως και το 90. Πόσο χοντρή πέτσα πρέπει να έχει κανείς για να μήν τον φάνε οι τύψεις και να ζήσει τόσα χρόνια? Και αυτή η γραμματέας είχε την πιό χοντρή πέτσα απο όλες. Δηλαδή τί? Ήθελε να μας πείσει πως δεν ήξερε τίποτα?? Και τί έκανε δίπλα στον τρελο?? Και οι άλλες οι κότες αυτοκτόνησαν για να μή τους πιάσουν οι Ρώσσοι. Σιγά μην αυτοκτόνησαν για το γέρο...

Υποθέτω πως είδες την ταινία αρκετά προκατειλημένος,ή κάνω λάθος;

Οι άνθρωποι δεν ήταν χοντρόπετσοι,πίστευαν αυτά που έκαναν.Πίστευαν στο μεγαλείο της ναζιστικής Γερμανίας,στην φυλετική καθαρότητα κλπ.Γι' αυτό και δεν τους έφαγαν οι τύψεις.

Η γραμματέας ήταν 'μαγεμένη' από την προσωπικότητα του Χίτλερ,δεν είχε επαφή με τον έξω κόσμο,έζησε το ναζισμό στο απόγειό του,ήταν νέα και προφανώς δεν ήθελε κιόλας να καταλάβει.

Μάλλον όμως δεν πρόσεξες την τελευταία της φράση,με την οποία έδειξε ότι δεν συγχωρεί τον εαυτό της.Είπε ότι ΟΦΕΙΛΕ να είχε καταλάβει...