Σήμερα το πρωϊ στην Αγία Παρασκευή:
Επι της Αγίου Ιωάννου, στο ύψος Alpha Bank - Joe Weider.
Παππούς γύρω στα 80, πεζός, αποφασίζει να διασχίσει τον δρόμο δίχως αύριο. Κατεβάζει λοιπόν το κεφάλι και το κόβει ευθεία.
Κατεβαίνοντας με το μηχανάκι τον βλέπω και του κορνάρω. Δεν σήκωσε κεφάλι (σιγά μη με άκουσε). Με μαθηματική ακρίβεια συγκλίναμε και οι δύο στο ίδιο σημείο.
Ο παππούς ή εγω λοιπόν; Ο παππούς ή εγω; Ο παππούς ή εγω; Ο παππούς ή εγω; ΕΓΩ!
Πλακώνομαι στα φρένα γνωρίζοντας οτι σε εκείνο το σημείο η άσφαλτος είναι γυαλί, και σωριάζομαι 2μ. απο τον παππού, αλλά ευτυχώς μακρυά απο οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να με σακατέψει.
-Παππού έπρεπε να γίνει τώρα αυτό; Δεν κοιτάς πριν περάσεις τον δρόμο;
-Εεεεεεααααγκουχμ, έτρεχες!
-Παππού άμα έτρεχα θα είχα γίνει κομμάτια τώρα, ή πάνω στα διπλανά αυτοκίνητα θα είχα πέσει, ή σε κανένα πεζοδρόμιο.
-ΕΕΕΕΕααααα χχχχχχχ-φτου αφού έτρεχες!
Άει καλά λέω, σιγά μην συννενοηθώ. Μάλλον τελικά και οι δύο μας ήμασταν κωλόφαρδοι.
Απολογισμός: Μερικές μελανιές στα πόδια, γρατζουνιές στο μηχανάκι και ένα στραβό τιμόνι.
Περαστικά μου!