Δύσκολο θέμα. Πολύ δύσκολο θέμα και δεν ξέρω αν ενδείκνυται ο χώρος για απόψεις περί τέτοιου θέματος.
Σίγουρα όμως τέτοια θέματα επηρεάζονται πολύ και από άλλους τομείς της κοινωνίας μας καθώς και από υποκειμενικές αντιλήψεις που σχετίζονται ακόμη και με πολιτικές ιδεολογίες.

Νομίζω ότι πρέπει να απευθυνθείς σε πολλούς δικηγόρους καθώς και εδώ: http://www.sos-sygapa.eu/

Φιλε μου δε ξερω να σε βοηθησω αλλα σου ευχομαι ολυψυχα να ξεμπερδεψεις και να γινει ο,τι καλυτερο για το παιδι.

Πολυ δυσκολα μια μανα χανει την επιμελεια σε γενικες γραμμες......

Στάλθηκε από το SM-A510F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ο χρήστης japanese1 έγραψε:
Ξέρεις το κακό ποιο είναι; ότι μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι η υπομονή του διπλανού τους, είναι ανεξάντλητη.
Προσωπικά, δε θα είμαι μάρτυρας να βλέπω την κόρη μου να καταστρέφεται.

Όταν τελειώσει η υπομονή, θα αναλάβω δράση.Γιατί τον αποφασισμένο άνθρωπο, απλά και όμορφα, δεν τον σταματάει κανείς.

Άποψή μου είναι ότι σε τέτοια θέματα δεν θα πρέπει να μας καταλαμβάνει ο πανικός, οι εγωισμοί και οι 'εκρήξεις'.
Δεν είμαι παντρεμένος, δεν έχω παιδιά, οπότε δεν μπορώ να μπω στην ψυχολογία μίας τέτοιας κατάστασης.
Εγώ, αν κρίνω από τον εαυτό μου, ως πρώτη κίνηση θα ήταν ο ειλικρινής και πολιτισμένος διάλογος με την πρώην σύζυγό μου με γνώμονα πάντα το καλό του παιδιού.
Από εκεί και πέρα και εφόσον διαπίστωνα ότι με το διάλογο δεν βγαίνει άκρη θα προχωρούσα παρακάτω σε νηφάλιες και πολιτισμένες κινήσεις, πάντα με γνώμονα το καλό του παιδιού. Δεν είμαι όμως σε θέση να πω κάτι παραπάνω, γιατί δεν έχω εμπειρία από έγγαμη ζωή.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά και κυρίως για το παιδί...

Πολυ λυπαμαι γι αυτα που διαβαζω. Κουραγιο Ηρακλη. Ου μπλεξεις...

Εγω θα σου ελεγα να κανεις υπομονη αλλα 4 χρονακια να ενηλικιωθει η κορη σου κ μετα θα εχεις ολο τον χρονο να ζησετε μαζι και να μεγαλωσει σε ενα σωστο περιβαλλον

Ο χρήστης japanese1 έγραψε:
ΥΓ: αν και έχω προσπαθήσει, με τέρατα δεν υπάρχει συννενόηση αδερφέ.Διψάνε τα κοράκια για χρήμα και η συγκεκριμένη επειδή ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΟ 2 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ διατροφές για 2 διαφορετικά παιδιά, κάνει τα αδύνατα δυνατά φοβούμενη μη χάσει το 'μισθό'.

Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε προσωπικά σου ζητήματα.

Θεωρώ όμως ότι και εμείς οι ίδιοι ως άνθρωποι έχουμε μέρος των ευθυνών που μας αναλογούν αλλά είμαστε και υπόλογοι για τις πράξεις μας και κυρίως για τις επιλογές μας. Και, όπως και να το κάνουμε, πρέπει να δεχόμαστε και τις συνέπειες, αρνητικές ή θετικές και να προσπαθούμε να βρούμε την πλέον λογική λύση.

Άποψή μου; Υπομονή, νηφαλιότητα, διάλογος με πρώτη σκέψη πάντα το καλό του παιδιού και όλα θα διορθωθούν.

μακαρι να μπορεσεις να βγαλεις ακρη αν και πολυ δυσκολο, μεχρι τοτε απο κοντα στο παιδι μεχρι να μπορει νομικα να αποφασισει μονο του.
τις 'παλαβες' σκεψεις βγαλτες απο το μυαλο σου.

Ο χρήστης Ηλιας Α έγραψε:

τις 'παλαβες' σκεψεις βγαλτες απο το μυαλο σου.

Ψυχραιμία Ηρακλή!!
Δύσκολη κατάσταση και οι συμβουλές περριτεύουν αλλά χρειάζεται τρομερή αυτοσυγκράτηση....
Εύχομαι να πάνε όλα καλά

Η αντίδραση του δικαστή είναι απόλυτα φυσιολογική. Προσοχή, δεν λέω σωστή. Λέω φυσιολογική. Επειδή αντιμετώπισα κι εγώ ακριβώς το ίδιο πρόβλημα, για να πάρεις την κηδεμονία πρέπει να αποδείξεις ότι είναι τρελή εντελώς για δέσιμο, ότι είναι πόρνη ή ότι έχει σοβαρότατη ασθένεια.
Σε γενικές γραμμές από πριν ξεκιν΄σει μια τέτοια δίκη είσαι χαμένος κατά 95% με άντρα δικαστή. Υπάρχει τεράστια προκατάληψη εναντίον του πατέρα, δύσκολα του δίνουν το παιδί. Αν έχεις υπομονή, επιμονή και προπάντον ένα σκασμό λεφτά να πληρώνεις δικηγόρους, ίσως τα καταφέρεις.
Το πολύ σημαντικό όμως που βλέπω εγώ, είναι ότι αφού η μικρή θέλει να είναι μαζί σου πού είναι το πρόβλημα? Μπορεί μαμά της να την υποχρεώσει να είναι μαζί της? Ας έρθει να μείνει μαζί σου όποτε θέλει το παιδί και όλα καλά. Σε λίγο καιρό ενηλικιώνεται έτσι κι αλλιώς. Και τα λεφτά που θα έδινες σε δικηγόρους, δίνε τα στην μαμά της. Σε λίγα χρόνια στα μάτια του παιδιού εσύ θα φαίνεται ότι παρόλο που έμενε μαζί σου εσύ στήριζες τη μαμά της. Κι ούτε αυτή θα μπορεί να σου πεί τίποτα. Το παιδί μετράει όχι τα χρήματα. Αν είναι καλά η μικρή τα χρήματα είνια δευτερεύων παράγοντας.

Εννοείς με γυναίκα δικαστή που είναι πλέον και η πλειοψηφία επειδή κάποιοι ηλιθιοι θεώρησαν ότι το να δίνεις ξανά εξετάσεις στα βασικά μαθήματα της νομικής είναι το κριτήριο για να γίνεις δικαστής. Με τον τρόπο αυτό και επειδή η πλειοψηφία των γυναικών συναδέλφων ειναι πιο διαβαστερες και έχουν μόνο θεωρητική γνώση περνάνε στη σχολή και αλλοιωνουν τη βασική έννοια του φυσικού δικαστή.
Το να πάει το παιδί να μείνει με τον πατέρα θέλει άλλη προσέγγιση η οποία δυστυχώς συνεπάγεται μισθό στην πουτανα που λέει και ο φίλος Ηρακλής.
Απλα πρέπει να γίνει με πολύ προσεκτικά τρόπο για να ανοίξει την όρεξη και για άλλα λεφτά στην πρώην. Επίσης η ενηλικιωση δεν παίζει ρόλο στη διατροφή γιατί αν σπουδάσει το παιδί θα υποχρέωση συνεχίζει.....
Γενικώς καλό είναι κάποια στιγμή να επιτραπουν τα προγαμιαια συμβόλαια να συμφωνούνται αυτά από την αρχή όπως σε κάθε άλλη σύμβαση.

Εγώ είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ που κάνει μια μαμά και δεν μπορεί να το κάνει ο μπαμπάς. ΤΙΠΟΤΑ. Επομένως καλό είναι επιτέλους κάποια στιγμή αυτές οι αντιδικίες να ξεκινάνε με ένα πραγματικό 50-50% .

Ο χρήστης iceman7 έγραψε:
Εννοείς με γυναίκα δικαστή που είναι πλέον και η πλειοψηφία επειδή κάποιοι ηλιθιοι θεώρησαν ότι το να δίνεις ξανά εξετάσεις στα βασικά μαθήματα της νομικής είναι το κριτήριο για να γίνεις δικαστής. Με τον τρόπο αυτό και επειδή η πλειοψηφία των γυναικών συναδέλφων ειναι πιο διαβαστερες και έχουν μόνο θεωρητική γνώση περνάνε στη σχολή και αλλοιωνουν τη βασική έννοια του φυσικού δικαστή.

Και στο δικό μου εργασιακό χώρο (τραπεζικά/χρηματοοικονομικά) οι γυναίκες είναι προ πολλού η συντριπτική πλειοψηφία έναντι των αντρών. Και επειδή είμαι και σε τομέα μηχανικών και τεχνολογιών, πλέον έχουν κυριεύσει και αυτόν το τομέα.
Δεν θα αναφερθώ στα προβλήματα που έχουν προκύψει (τα οποία είναι πραγματικά τεράστια). Όμως όλο αυτό το θέμα ξεκινά από την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία των αντρών που δίνει την ευκαιρία στις γυναίκες μόλις τελειώσουν μία σχολή να μπαίνουν κατευθείαν στον επαγγελματικό στίβο σε αντίθεση με τους άντρες.

Μάλιστα οι άντρες μετά τον στρατό αντί να έχουν ανδρωθεί και να έχουν ένα ανάστημα, μάλλον έχουν υποταχθεί και έχουν χάσει και την όποια κριτική σκέψη είχαν και φυσικά έχουν ξεχάσει οτιδήποτε από τις φοιτητικές τους γνώσεις. Ο άντρας μετά το στρατό υποχρεώνεται να ξεκινά ξανά από την αρχή.

Στην εργασία μου οι γυναίκες έχουν και ένα ακόμη θετικό σημείο. Μένουν εγκυμονούσες και εξαφανίζονται για ένα ή και δύο χρόνια. Και όταν επιστρέψουν, έχουν ακριβώς την ίδια θέση, με τη διαφορά ότι πλέον είναι 'μανούλες' με ότι αυτό συνεπάγεται.

Φαντάσου τώρα ομάδες εργασίας στις οποίες πλειοψηφίες να είναι γυναίκες. Χάος... Εγώ πάντως σε ένα τέτοιο περιβάλλον εργάζομαι τα τελευταία 10 χρόνια. Χάος.