Ο χρήστης Trelos έγραψε:

Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το σχολείο,καλυτερα ανεργος πούστης με 8 παιδιά.Αντιθετα το πανεπιστήμιο μπορεί να ειναι πολυ καλη φάση.

Άνεργος με 8 παιδιά !Ζωή είναι αυτή?

Ρε συ, αυτό σε πείραξε; Το 'πούστης', το μασάς;;;;;

Ôï èåþñçóá ó÷Þìá ëüãïõ!
ÁëëÜ ðïýóôçò ìå 8 ðáéäéÜ ,åóÝíá óïõ êÜíåé?

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το σχολείο,καλυτερα ανεργος πούστης με 8 παιδιά.

Γιατί βρε Τίγρη;;; Προσωπικά πέρασα πολύ ωραία στο σχολίο (ιδίως στην 3η Λυκείου - όσο περίεργο κι αν φαίνεται αυτό... )

Αντιθετα το πανεπιστήμιο μπορεί να ειναι πολυ καλη φάση.

Συμφωνώ!!!!!

Μια 'εύκολη' διάλεξη.

Ένας Μαθηματικός (ΜΑΘ) και ένας Μηχανικός (ΜΗΧ) παρακολουθούσαν μια διάλεξη που έδινε
ένας Φυσικός. Το θέμα αφορούσε τις
θεωρίες Kulza-Kleinπεριλαμβανομένων των φυσικών διαδικασιών σε 11,
12 και ανωτέρου βαθμού -διάστατους χώρους. Ο Μαθηματικός καθόταν και φαινόταν να διασκεδάζει την
διάλεξη την ώρα που ο Μηχανικός κατσούφιαζε, και ήταν εμφανώς μπερδεμένος. Στο τέλος της διάλεξης
ο Μηχανικός είχε ένα τρομερό πονοκέφαλο ενώ ο Μαθηματικός έκανε κάποια θετικά σχόλια για την
ομιλία. Τότε ο Μηχανικός γυρνάει στον Μαθηματικό και τον ρωτάει: 'Πώς μπορείς και καταλαβαίνεις
αυτά τα πράγματα;'

ΜΑΘ: 'Απλώς φαντάζομαι νοερά την διαδικασία'.

ΜΗΧ: 'Μα πως είναι δυνατόν να φαντάζεσαι νοερά κάτι με 11, 12 διαστάσεις;;;'

ΜΑΘ: 'Απλά πρώτα σκέφτομαι το πρόβλημα σε Ν-διάστατο χώρο και μετά θέτω όπου
Ν=12'.

2 * 2 = ;

Σε ένα συνέδριο με τα πιο ταλαντούχα 'μυαλά' δόθηκε το εξής πρόβλημα.

'Πόσο κάνει 2*2;'

Ο Μηχανικός βγάζει το λογαριθμικό του κανόνα τον κουνά πίσω μπρος και στα γρήγορα ανακοινώνει
3,99. Ένας Φυσικός φτιάχνει ένα κατάλληλο πρόγραμμα στον υπολογιστή του και σε λίγη ώρα
συμπεραίνει πως το αποτέλεσμα βρίσκεται με αρκετή πειραματική ακρίβεια μεταξύ του 3,98 και του 4,2.
Τέλος ένας Μαθηματικός μετά από ώρα σκέψης κοιτάζει τους υπόλοιπους με το χαμόγελο της επιτυχίας
και λέει: 'Δεν ξέρω ποιά είναι η απάντηση αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχει λύση!'.

'Ψυχολογικά' Μαθηματικά

Ένας Μαθηματικός και ένας Φυσικός συνεννοούνται να επισκεφθούν έναν ψυχολόγο ώστε να κάνουν
τα απαραίτητα τεστ. Ο ψυχολόγος καλεί πρώτα τον (πεινασμένο ως συνήθως) Μαθηματικό και τον
βάζει σ' ένα άδειο δωμάτιο. Τον βάζει να κάτσει σε μια καρέκλα που βρίσκεται στην μια γωνία του
δωματίου και στην άλλη γωνία τοποθετεί το αγαπημένο του φαγητό τέλεια σερβιρισμένο πάνω σ' ένα
τραπέζι. Του εξηγεί κατόπιν ότι απαγορεύεται να σηκωθεί απ' τη θέση του αλλά κάθε λεπτό θα τον
μετακινεί ακριβώς στην μέση της απόστασης με το τραπέζι. Τότε ο Μαθηματικός κοιτάζει όλο αηδία τον
ψυχολόγο και λέει: 'Τίίίίίί;;;;; Δεν πρόκειται να το κάνω αυτό το πείραμα!!! Αφού το ξέρεις ότι ποτέ δεν
θα φθάσω στο φαγητό!!!' Σηκώνεται απ' τη θέση του βαράει την πόρτα με δύναμη και φεύγει. Κατόπιν ο
–όλο απορία- ψυχολόγος καλεί τον Φυσικό και αφού του εξηγήσει τη διαδικασία τον ρωτάει:
'Συνειδητοποιείς οτι ποτέ δεν θα φθάσεις το φαγητό;;'. Και του απαντάει ο Φυσικός με ένα μεγάλο
χαμόγελο: 'Φυσικά! Αλλά θα είμαι αρκετά κοντά για πρακτικούς λόγους!'.

Ο χρήστης markvag έγραψε:
Γιατί βρε Τίγρη;;; Προσωπικά πέρασα πολύ ωραία στο σχολίο (ιδίως στην 3η Λυκείου - όσο περίεργο κι αν φαίνεται αυτό... )

Αντιθετα το πανεπιστήμιο μπορεί να ειναι πολυ καλη φάση.

Συμφωνώ!!!!!

Συμφωνώ και εγώ με αυτά!

Ο χρήστης funkyreverend έγραψε:

Γιατί βρε Τίγρη;;; Προσωπικά πέρασα πολύ ωραία στο σχολίο (ιδίως στην 3η Λυκείου - όσο περίεργο κι αν φαίνεται αυτό... )

Αντιθετα το πανεπιστήμιο μπορεί να ειναι πολυ καλη φάση.

Συμφωνώ!!!!!

Συμφωνώ και εγώ με αυτά!

Βασικά έισαι ο άρχων του προγράμματός σου και αυτό είναι το κορυφαίο! !

Ο χρήστης Kid έγραψε:
sirbasil αν θες έλα εσύ να δώσεις πανελλήνιες για μένα, έτσι, για να θυμηθείς το σχολείο.
Πέρα από πλάκα, όλοι οι 'μεγάλοι' αυτό μου λένε, ότι θα τελειώσω και θα θέλω να γυρίσω πίσω..

Εγώ πάντως φίλε μου, ούτε μία στιγμή δεν έχω επιθυμήσει το λύκειο! Μέχρι και κάποες μέρες του στρατού έχω επιθυμήσει, αλλά όχι του λυκείου. Βέβαια, κι εγώ όπως κι εσύ είχα φάει χοντρό πακέτο με το διάβασμα, ίσως γι' αυτό...

Επιτυχία στις εξετάσεις φίλε μου!

Εγώ πάλι την 3η λυκείου δεν τη θυμάμαι καθόλου.

Εντάξει, είχε μερικές καλές στιγμές (5ήμερη κ.α.) αλλά από το καλοκαίρι μέχρι τον Ιούνιο διάβαζα σαν πού@@ης.

Τουλάχιστον είχα θετικό αποτέλεσμα...

Ο χρήστης Trelos έγραψε:

Άνεργος με 8 παιδιά !Ζωή είναι αυτή?

Γιατι το να σε εξετάζουν κάθε μέρα και να πρέπει να αφομοιώσεις απο θρησκευτικά μέχρι Χημεία είναι ζωή ή ναζιστικό πρόγραμμα;Δεν ξερω τι γινεται στις άλλες χώρες,εδω παντως αν καποιος σκοπεύει να μπει στο πανεπιστήμιο,το σχολείο σιγουρα δεν θα ειναι η καλυτερη φαση της ζωής του.

Όταν θα περάσεις πανεπιστήμιο θα σταματήσεις να το σκέφτεσαι έτσι!Δεν λέω το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας δεν είναι και το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει αλλά σίγουρα με λίγο κόπο μπορείς άνετα να περάσεις.

Εχω περασει απο 2 πανεπιστήμια ήδη και απο στρατό και εργάζομαι εδω και 3 χρόνια
Το οτι στο πανεπιστημιο περασα καλα δεν σημαινει οτι το σχολείο ξαφνικα 'καλυτέρεψε'.Σιγουρα εχει τις καλες στιγμές του δεν το συζητάω,αλλα σχεδον οτι δουλεια και να κανεις,αποκλείεται να κρίνεσαι καθημερινα σε τοσους πολλούς τομείς ,και να πρέπει να αφομοιώσεις τόσο πολλά και διαφορετικα πραγματα.Η πίεση ειναι μεγάλη και το εκπαιδευτικο μας συστημα την κανει χειροτερη με το να αναγκαζει τους μαθητες σε βαθμοθηρια,φροντιστήρια κτλ

Κρήτη στά χρόνια τής Γερμανικής κατοχής:

Ο γερμανός αξιωματικός,κάθε πρωί,απολάμβανε τόν καφέ του στό καφενείο του χωριού,καί κάθε μέρα έβλεπε να γυρνάνε από τό χωράφι τους,ένα ηλικιωμένο ζευγάρι.
Ο γέρος καβάλα στό γαϊδουρι,καί καμιά εικοσαριά μέτρα πίσω του η γριά φορτωμένη μέ ξύλα στήν πλάτη καί μέ τα πόδια.
Κάθε μέρα τά ίδια,γιά χρόνια.
Ο αξιωματικός τούς παρατηρούσε συνεχώς,αλλά δέν επενέβαινε.

Πέρασε ο καιρός,τέλειωσε η κατοχή,ο γερμανός γύρισε σπίτι του,αλλά πάντα ήθελε νά πηγαίνει τα καλοκαίρια διακοπές σέ αυτό χωριό τής Κρήτης.

Ξεκινάει λοιπών,τό πρώτο καλοκαίρι,παίρνει γυναίκα καί παιδιά,καί σάν τουρίστας γυρνάει στό ίδιο αυτό χωριό.
Κάθε πρωί,στό ίδιο καφενείο καί παρατηρούσε καί πάλι τό ηλικιωμένο ζευγάρι,τό οποίο όμως είχε αλλάξει τόν τρόπο πού γυρίζανε από τό χωράφι.
Εμπρός περπατούσε η γριά φορτωμένη μέ τα ξύλα στήν πλάτη,καί καμιά εικοσαριά μέτρα πίσω της,ο γέρος καβάλα στό γαϊδούρι.

κάθε μέρα τό ίδιο.

Ο γερμανός αποφάσισε νά τόν ρωτήσει τήν μέρα πού θα έφευγε γιά τήν πατρίδα του.

-Ρέ γέρο,παλιά θυμάμαι ότι,μπροστά πήγαινες εσύ με το γαϊδούρι,καί πίσω σου ερχότανε η γριά.Γιατί άλλαξε αυτό;

-Αχ,παιδί μου,ξέρεις πόσες νάρκες αφήσανε εδώ οι Γερμανοι μετά τόν πόλεμο;

Ο χρήστης Kid έγραψε:
sirbasil αν θες έλα εσύ να δώσεις πανελλήνιες για μένα, έτσι, για να θυμηθείς το σχολείο.
Πέρα από πλάκα, όλοι οι 'μεγάλοι' αυτό μου λένε, ότι θα τελειώσω και θα θέλω να γυρίσω πίσω..

Σιγά μη θες!Αν με το καλό περάσεις εκεί που γουστάρεις και μένεις μόνος σου και αρχίσει να γεμίζει το σπίτι γκομενάκια, τότε ναι θα σου λέιψει το σχολείο...Τι λέμε τώρα...

LMFAO!

Δεν είναι ακριβώς έτσι....

Αλλά μου αρέσει ο ενθουσιασμός σου!

Ο χρήστης inimic έγραψε:
LMFAO!
Δεν είναι ακριβώς έτσι....

Αλλά μου αρέσει ο ενθουσιασμός σου!

Τι σημαίνει αυτό;

Οι δυο κολλητές αποφασίζουν ένα βράδυ να το ρίξουν έξω, να θυμηθούν τα παλιά. Οι σύζυγοι στο σπίτι, λοιπόν, κι αρχίζει μια μακριά νύχτα, γεμάτη διασκέδαση: Πρώτα φαγητό σε in εστιατόριο, μετά μπαρότσαρκα, χορό και χαβαλέ με τα 'καμάκια', τα οποία άφηναν σε κάθε μαγαζί στα κρύα του λουτρού κι έφευγαν για την επόμενη 'περιπέτεια'. Ψιλοτύφλα, αλλά κα ικανοποιημένες που η μπογιά τους περνούσε ακόμα, παίρνουν το δρόμο της επιστροφής για τα σπίτια τους, λίγο πριν ξημερώσει. Λίγο πριν φτάσουν, έπρεπε επειγόντως να πάνε για πιπί. Κίνηση στο δρόμο δεν είχε, σταμάτησαν λοιπόν σε μιαν άκρη και πήγαν πίσω από τον πρώτο τοίχο που είδαν. Βρέθηκαν μέσα σε νεκροταφείο, αλλά αυτό τις έκανε να γελάσουν ακόμα περισσότερο. Δεν είχαν μαζί τους και χαρτί, αλλά σκουπίστηκαν με τα εσώρουχά τους και τα πέταξαν πάνω σε δυο μνήματα, γελώντας με την καρδιά τους με τα μούτρα που (ήσαν σίγουρες ότι) θα έκαναν την επόμενη μέρα αυτοί που θα τα έβλεπαν.
Αργά το μεσημέρι της επόμενης μέρας, οι δυό σύζυγοι τηλεφωνήθηκαν. Ακούγονταν μουδιασμένοι στο τηλέφωνο, η στιχομυθία ήταν πάνω - κάτω η εξής: -Ήλθε εντάξει η γυναίκα σου χθες βράδυ; -Τι να σου πω, η δική σου; -Άστα, ρε φίλε, ηλθε τύφλα, κοιμάται ακόμα και το χειρότερο είναι ότι δεν φοράει βρακί. -Τι λες, αυτό είναι μόνο; Η δικιά μου έχει και μια κορδέλα στον κώλο που λέει 'δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ'...............

Καταπληκτικό!!!

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Καταπληκτικό!!!

Δεν είναι; Ειδικά αν προσπαθήσεις να μπεις στη θέση του τύπου!

Êáëü!!! áëëÜ êÜðïéïò ôï Ý÷åé îáíáãñÜøåé óå êÜðïéá ðñïçãïýìåíç óåëßäá.

Ο χρήστης Trelos έγραψε:
Καλό!!! αλλά κάποιος το έχει ξαναγράψει σε κάποια προηγούμενη σελίδα.

Μόνο εκείνο το 'best of' θα μας σώσει.

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Êáëü!!! áëëÜ êÜðïéïò ôï Ý÷åé îáíáãñÜøåé óå êÜðïéá ðñïçãïýìåíç óåëßäá.

Ìüíï åêåßíï ôï 'best of' èá ìáò óþóåé.

ÐåñéìÝíïõìå ôïí migf1 íá âãÜëåé ôá äéêÜ ôïõ.