Ο χρήστης Jacob έγραψε:
θα αρκεστώ σε Μαρή και Rankin.

Πολύ μυστήρια περίπτωση ο Ράνκιν. Έχοντας διαβάσει όλα του τα βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, τολμώ να πω ότι δεν θυμάμαι τίποτα! Δεν έμεινε και κάτι πέρα από τους δυνατούς 'καλούς' χαρακτήρες (αρκετά αδύναμος όμως στο να φτιάξει δυνατούς κακούς χαρακτήρες) και τις περιγραφές του ζειν στο Εδιμβούργο. Αλλά από την άλλη κι αυτό είναι κατόρθωμα, δε λέω. Βέβαια ο μεγαλύτερος αντίλογός μου είναι η ίδια μου η λαχτάρα να διαβάσω κάθε νέο του βιβλίο. Κι αυτό το παθαίνουν μαζί με μένα μερικά εκατομμύρια αναγνωστών.

Δεν ξέρω.. δεν μπορώ να τον κατατάξω σ' αυτούς που γράφουν/έγραψαν αστυνομικά noir masterpieces (Ellroy, Izzo, Manchette -άπαιχτοι αυτοί οι Γάλλο βρε παιδί μου!- Taibo II, γιατί όχι και Pelecanos ή Μάρκαρης!), αλλά απολαμβάνω όσο λίγες κάθε νέα περιπέτεια του Φοξ ή του Ρέμπους.

Της αστυνομικής λογοτεχνίας της ταιριάζει σφόδρα ο χειμώνας.

Έχω διαβάσει βιβλία του Rankin, αυτά με τον John Rebus (στο αγγλικό κείμενο), και είναι απόλαυση. Πράγματι, οι καλοί χαρακτήρες του είναι πολύ «δυνατοί».
Ναι, έτσι είναι, χειμώνας και αστυνομική λογοτεχνία πάνε μαζί. Σειρά θα πάρει τότε η Ann Cleeves, για την οποία έχω διαβάσει καλές κριτικές.

Jacob

Paco Ignacio Taibo II το ανάγνωσμα μέρος 2ο. Το παραδέχομαι, κόλλησα με τον Έκτορ άσχημα και σήμερα μπήκαν δύο νέα βιβλία στη συλλογή. Το 'Χωρίς αίσιο τέλος' και το 'Όνειρα συνόρων'.
Θα διαβαστούν στις διακοπές μαζί με τα 'Τηλεφωνήματα' του Roberto Bolano. Έντυπώσεις εν καιρώ!

Επειδή με πήξατε στα whodunnits, πάρτε ένα non-fiction να βρίσκεται:
Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας
Πέρασαν εύκολα οι 870κάτι σελίδες του, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με καθήλωσε ως ανάγνωσμα. Ο Κ.Κωστής -που οφείλω να ομολογήσω μου ήταν άγνωστος μέχρι πρότινος- πέρασε μάλλον εν τάχει και εν περιλήψει τη νεοελληνική ιστορία, αφιερώνοντας, κατ' εμέ, δυσανάλογα πολύ χώρο στα αρχικά κεφάλαια του βιβλίου του. Παρά ταύτα, είναι ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα, κυρίως γιατί, ιδίως από τη μέση και μετά δε διστάζει να 'στολίσει΄ διάφορες πολιτικάντικες μορφές της χώρας μας. Χωρίς να τον γνωρίζω, όπως είπα, εκτιμώ ότι είναι ένας μάλλον συντηρητικών (με την παλιά έννοια) απόψεων ιστορικός, που όμως δεν καταφεύγει σε ακρότητες, ούτε έντονους πολιτικούς χρωματισμούς στο λόγο του. Τολμάει επίσης να φτάσει τη θεώρησή του μέχρι και το 2010, αν και το τελευταίο αυτό κεφάλαιο μου φάνηκε κάπως επιπόλαιο.
Πάντως, να πω την αμαρτία μου, μου φαίνεται ότι πιο πολύ με τράβηξαν κάποιες βιβλιογραφικές αναφορές που χρησιμοποιεί, παρά το γραπτό του αυτό καθ'αυτό.

Α, προχτές που γυρνούσα με το τιμημένο ΚΤΕΛ ( ) πέτυχα στο σταθμό ένα μικρο-bazaar βιβλίων, που με βοήθησε να ξεπετάξω τις τελευταίες δυομιση ώρες της διαδρομής με το εξής whodunnit:
Ο θάνατος του εκατόνταρχου
...που είναι ένα μέτριο, όπως καταλήγει μυθιστόρημα, αλλά με πολύ καλή μετάφραση (η μεταφράστρια έχει πιάσει τέλεια το σαρκαστικό ύφος του Roberts), που το καθιστά ευχάριστο-στα-πεταχτά ανάγνωσμα (σε 3 ωρίτσες το'χα τελειώσει...). Είναι το τέταρτό του βιβλίο που διαβάζω και σίγουρα όχι το καλύτερό του.

Τέλος, στην αιώρα μου, παράλληλα με το ιστορικό πόνημα που είχα καταπιαστεί, (ξανα)διάβαζα παράλληλα και ένα ΄γυναικείο' ανάγνωσμα:
Το νησί κάτω απ' τη θάλασσα
...το οποίο, αν και στο τελευταίο 1/3 του ξεπέφτει σε επίπεδο καλογραμμένου ρομάντζου, παραμένει πολύ ενδιαφέρον, τόσο για το καλο-δουλεμένο γράψιμο της Aliente, όσο και για το ιστορικο-γεωγραφικό-κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται.

Πέθανε προχθές ο Elmore Leonard, σπουδαίος αμερικανός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, με πολλές συνεργασίες και στο σινεμά.
http://www.tanea.gr/news/culture/article/5036023/pethane-o-syggrafeas-toy-piaste-ton-konto-elmor-leonarnt/

Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Άγρα δυο του βιβλία, Tishomingo Blues και The Hot Kid (Ο Καπάτσος).

Μου ξεφυγει το Αρωμα του ζισκιντ, το διαβασα σε δυο παραλιες, καλο.
Επισης, αστροπλοιο Τιτανικος, συμπαθητικη τρολια, αλλα δεν ειναι του στυλ μου.

Διαβαζω διαφορα του Ποε τωρα για να περνουν ευχαριστα τα βραδυα

Τέλειωσαν τα λεφτά για γιαννιώτικα μοχίτια;

Εχω κρατησει κατι λιγα για ενα σετακι τσιπουρα ακομα

Δύσκολο αλλά θα δείξει αύριο.

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Μου ξεφυγει το Αρωμα του ζισκιντ, το διαβασα σε δυο παραλιες, καλο.
Επισης, αστροπλοιο Τιτανικος, συμπαθητικη τρολια, αλλα δεν ειναι του στυλ μου.

Διαβαζω διαφορα του Ποε τωρα για να περνουν ευχαριστα τα βραδυα

Απλά 'καλό' το 'Αρωμα'?
Τα δυο 'Αρώματα' που έχω διαβάσει (του Ζίσκιντ και του Ρόμπινς) είναι καταπλητικές μυθοπλασίες!
Το πρώτο μάλιστα νομίζω ότι αδικήθηκε σφόδρα από την κινηματογραφική του μεταφορά. Το άλλο όμως είναι σε μια κατηγορία από μόνο του (όπως και τα άλλα καλά του Ρόμπινς, με τον Τρυποκάρυδο να ξεχωρίζει).

Όταν γράφω απ το ipad, παραείμαι δωρικός, έπρεπε να βάλω ένα για το άρωμα
Ρόμπινς δε διάβασα καθόλου φέτος, θα περιμένει το επόμενο καλοκαίρι, γιατί του οφείλω να τον διαβάσω μετά τις φοβερές εντυπώσεις απ αυτά που έπιασα

Ο χρήστης dirtoulios έγραψε:

Μου ξεφυγει το Αρωμα του ζισκιντ, το διαβασα σε δυο παραλιες, καλο.
Επισης, αστροπλοιο Τιτανικος, συμπαθητικη τρολια, αλλα δεν ειναι του στυλ μου.

Διαβαζω διαφορα του Ποε τωρα για να περνουν ευχαριστα τα βραδυα

Απλά 'καλό' το 'Αρωμα'?
Τα δυο 'Αρώματα' που έχω διαβάσει (του Ζίσκιντ και του Ρόμπινς) είναι καταπλητικές μυθοπλασίες!
Το πρώτο μάλιστα νομίζω ότι αδικήθηκε σφόδρα από την κινηματογραφική του μεταφορά. Το άλλο όμως είναι σε μια κατηγορία από μόνο του (όπως και τα άλλα καλά του Ρόμπινς, με τον Τρυποκάρυδο να ξεχωρίζει).

Του Ρόμπινς δεν είναι σκέτο Άρωμα, αλλά Άρωμα του Ονείρου!
Και τα δύο φοιτητικά αναγνώσματα για εμένα, ωραία μυθιστορήματα, εντελώς διαφορετικού ύφους. Τα κουβεντιάζαμε με τον Ντρίφτη προ ημερών...

Λοιπόν τι διάβασα το τελευταίο διάστημα:
Εγκλημα στην βαρκελώνη του Antonio Hill. Μου άρεσε, συμπαθητική η πρωτη συγγραφικη αποπειρα του κυρίου
Ο υποβολέας του Donato Carrisi με κερδισε πολύ κι έτσι ειπα να πάρω κ το επόμενο του ιδίου:
Το δικαστήριο των ψυχών. Δυστυχώς δεν μου άρεσε όσο το πρώτο, με κούρασε λιγάκι. Καλή ιδεα, ωραίο υλικό αλλα θεωρω ήθελε λίγη δουλιτσα ακόμα.

Και τώρα είπα να ανακαλύψω το φαινόμενο Jo Nesbo και ξεκινησα το Nεμεσις. Γενικά δεν μου τραβούν το ενδιαφέρον οι συγγραφείς σουπερ μάρκετ αλλα αν δεν δοκιμάσεις, πως θα απορρίψεις; Το καλό ειναι οτι αν με κερδίσει, υπαρχει πολύ υλικο.

Τι ειναι αυτο το πραγμα με δαυτον, οπουδηποτε σταθεις μια γκομενα τον κουβαλαει ανα χειρας

Μα πραγματικά, ή αυτον ή τον άλλονΑ, τον Νταν τον Μπράουν. Είπα να δω λοιπόν τι του βρίσκουν οι γκομενες να μου φυγει κι εμένα η απορία.

O Νέσμπος είναι καλύτερος στα Αγγλικά ή στα Ελληνικά;

Είναι κι ένα τάλαρο διαφορά στην τιμή...

Το Τζο τον Νέσμπο καλύτερα να τόνε πάρεις στα εγγλέζικα. Απευθύνεσαι έτσι σε δύο κοινά, και στο ελληνικό και στο ξένο, άρα μεγαλύτερες οι επιτυχίες να σταυρώσεις τίποτα.

Μιλάς σε άνθρωπο που διάβαζε στην παραλία το θάνατο του Τιμόθεου Κώνστα.

Το Χ έχει πέσει από χιλιόμετρο μακρυά.

Nesbo...απλά φοβερός.....

Sent from my iPad using Tapatalk

Γενικά, είναι καλό να διαβάζει κανείς λογοτεχνία στη γλώσσα που έχει γραφεί. Προϋπόθεση, φυσικά, η πολύ καλή γνώση της γλώσσας. Στην περίπτωση του Nesbo, εφόσον δεν γράφει στην αγγλική γλώσσα, καλύτερα να διαβάσει κανείς κάποιες σελίδες στο βιβλιοπωλείο (αγγλική και ελληνική μετάφραση) και να αποφασίσει τι να επιλέξει – δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο του.

Jacob