Ο Νίκος Γκάλης των... Boston Celtics
Το 1979, ο Νίκος Γκάλης ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο την θητεία του στο πανεπιστήμιο Seton Hall, ως 3ος σκόρερ στις ΗΠΑ, με μ.ο 27.5 πόντους, πίσω από τον Larry Bird, παίκτη τότε του Indiana State, που είχε 28.6 πόντους.
Αμφότεροι δήλωσαν συμμετοχή στο draft του ΝΒΑ. O Bird “φρέσκος” από τη συμμετοχή στον τελικό του κολλεγιακού πρωταθλήματος, απέναντι στο Michigan State του Magic Johnson, επιλέχθηκε στο Νο. 6 του draft από τη Βοστώνη. Ο Γκάλης “κατρακύλησε” στον δ’ γύρο και το Νο. 68, πληρώνοντας την αδιαφορία του ατζέντη του Bill Madden, που τον συμβούλεψε να μην προπονηθεί για λογαριασμό καμίας ομάδας του ΝΒΑ πριν το draft. Απλά να συμμετάσχει σε διάφορα camps και αγώνες επιλέκτων. Ο Madden εκείνη την εποχή είχε ανοίξει παρτίδες με τη showbiz και αφιέρωνε περισσότερο χρόνο για να κλείσει το πρόγραμμα της παγκόσμιας περιοδείας της Donna Summer, παρά με τον σγουρομάλλη μπασκετμπολίστα που είχε επίσης πελάτη. Η στρατηγική του Madden, αποδείχθηκε λανθασμένη, ωστόσο ο Γκάλης ήταν τυχερός μέσα στην ατυχία του, αφού επιλέχθηκε κι εκείνος στους Celtics.
Βλέπετε ο πατριάρχης της Βοστώνης, Red Auerbach, παρακολουθώντας τον Bird, στον αγώνα επιλέκτων Pizza Hut All American Game, στο Λας Βέγκας, κράτησε σημειώσεις και για τον μελαχροινό συμπαίκτη του πρώτου. Ο Bird ανακηρύχθηκε MVP του αγώνα με 17 πόντους, και ο Γκάλης πρώτος πασέρ με 7 ασίστ.
Οταν ήρθε η σειρά των Celtics για να κάνουν χρήση της επιλογής τους, στο Νο. 68, ο Auerbach εξεπλάγη ευχάριστα, όταν διαπίστωσε πως μετά από 4 γύρους στο draft, ο Γκάλης παρέμενε διαθέσιμος. Τον επέλεξε και μετά τον κάλεσε στο camp των Celtics.
Από εκεί ξεκίνησε η κακοδαιμονία για τον Γκάλη. Τραυματίστηκε στον αστράγαλο κι έπρεπε να μείνει εκτός προπονήσεων για μερικές εβδομάδες. Τότε ο Auerbach αποφάσισε να “κόψει” τον Γκάλη και να δώσει συμβόλαιο στον Gerald Henderson. Εκείνη τη σεζόν ο προπονητής των Celtics, Chris Ford, ξεκινούσε στη βασική πεντάδα τους Nate Archibald και Larry Bird, με τον rookie Henderson να έρχεται από τον πάγκο. Στα μέσα της σεζόν η Βοστώνη, υπέγραψε και τον “Pistol” Pete Maravich, για περισσότερη ασφάλεια στην θέση του σούτινγκ γκαρντ. Ο Γκάλης τότε ήταν ήδη παίκτης του Αρη, αφού έφτασε στην Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου του 1979. Μετά από μερικά χρόνια, όταν ο Red Auerbach ερωτήθηκε για το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα του ως πρόεδρος των Celtics, χωρίς δισταγμό παραδέχθηκε: “Το ότι δεν έδωσα συμβόλαιο στον Γκάλη ήταν το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα μου”. O Auerbach των 9 πρωταθλημάτων του ΝΒΑ ως προπονητής, είπε ότι το πιο σωστό θα ήταν να προσέφερε μονοετές συμβόλαιο στον Γκάλη και απλά να περίμενε να τον επαναξιολογήσει, όταν θα επέστρεφε από τον τραυματισμό του.
Το πόσο διαφορετική θα ήταν η καριέρα του Γκάλη, αν τελικά έμενε στους Celtics, δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να φανταστεί. Πόσο μοναδικό όμως θα ήταν να μοιράζεται το παρκέ με τον Bird, όπως στο Pizza Hut All American Game το 1979 και να κατακτούσε μαζί του τίτλους;
Το ΝΒΑ ήταν πάντα ένα θέμα που πείραζε τον Γκάλη. Ηταν πάντα “κουμπωμένος” στις αναφορές του στο ΝΒΑ, βγάζοντας πολλές φορές θυμό, αλλά και σιγουριά πως αν δεν είχε τραυματιστεί θα έκανε καριέρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και όχι στην Ελλάδα: “Ο μάνατζερ που είχα δεν με πρόσεξε όπως θα έπρεπε, γιατί ήταν πολυάσχολος. Στην Αμερική, αν δεν έχεις μάνατζερ, είσαι χαμένος από χέρι. Εγώ διάλεξα τον καλύτερο, τον Bill Madden, που την ίδια περίοδο έπρεπε να αναδείξει την Donna Summer, εμένα θα κοιτούσε; Με ανέλαβε, αλλά δεν ασχολήθηκε καθόλου μαζί μου.
Αν τα πράγματα είχαν κυλήσει διαφορετικά, είτε με τον τραυματισμό μου ή με την επιλογή του ατζέντη μου, τότε πιστεύω πως θα είχα μείνει στο ΝΒΑ και δεν θα έπαιζα ποτέ στην Ελλάδα”.
Ετσι ο Γκάλης για 14 χρόνια μεσουράνησε στην Ελλάδα και την Ευρώπη με τη φανέλλα του Αρη, της Εθνικής ομάδας αλλά και του Παναθηναϊκού,στη δύση της καριέρας του. Το ΝΒΑ παρέμεινε το μεγαλύτερο απωθημένο του. Πιο μεγάλο κι από το Ευρωπαϊκό που δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει με τη φανέλλα του Αρη. Το American Dream του ΝΒΑ, δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα για τον Γκάλη. Κι έτσι εμείς είχαμε την τύχη να δούμε μπροστά στα μάτια μας να γράφεται ιστορία από έναν βραχύσωμο ομογενή από το Νιου Τζέρσεϊ, που έστω και για λίγα δευτερόλεπτα μπορούσε να περπατήσει στον αέρα!
αυτα για Γκαλη.
p.s. Παμε μωρη Ολυμπιακαρα σημερα
p.s.2 Γκομενα ο Σπανουλης δεν εχει να του πει τουλαχιστον τι ταιριαζει και τι οχι....ή και πως να ντυνεται ναουμ...
