Στα τελευταια νεα που διαβαζω οι γερμανοι σοφοι μιλανε για κουρεμα των ιδιοκτητων ακινητων σε Ελλαδα και Ισπανια μιας και οι καταθεσεις μπορουν να πεταξουν ευκολα απο την χωρα αλλα τα ακινητα οχι. Οποτε ετοιμασου...

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Στα τελευταια νεα που διαβαζω οι γερμανοι σοφοι μιλανε για κουρεμα των ιδιοκτητων ακινητων σε Ελλαδα και Ισπανια μιας και οι καταθεσεις μπορουν να πεταξουν ευκολα απο την χωρα αλλα τα ακινητα οχι. Οποτε ετοιμασου...

Θα μας παρουν τον δεύτερο οροφο να τον πανε στην γερμανια;

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Θα μας παρουν τον δεύτερο οροφο να τον πανε στην γερμανια;

τον 2ο οροφο δεν ξερω αλλα τον 'αερα' τον εχουν καβατζωσει....
βεβαια και τον 2ο οροφο γιατι να τον πανε στον βορρα...μια χαρα ειναι στον νοτο...και με τιμες σουδαν οπως θα καταντησουν...
στην κατοχη ακινητα αλλαζαν ιδιοκτητη για ενα τσουβαλι αλευρι η μερικες λιρες....
οι τιμες διαμορφωνονται αναλογα με την προσφορα-ζητηση και την κατασταση που υπαρχει στην οικονομια.
οι συνθηκες για τους απανταχου μαυραγοριτες δειχνουν να ωριμαζουν....περιμενουν το λιμιτ νταουν για να παρουν θεση...
αρχισαν απ τα νησια...

Εμμονη με τα σπιτια που θα μας παρουν...να τα παρουν οι μαυραγοριτες να τα κανουν τι,να πληρωνουν τα χαρατσια;Κοροιδα τους εχεις ή νομιζεις οτι ζουν με το ονειρο να παρουν το τριάρι 10ετιας στα Πετράλωνα;
Ειμαστε σε αποπληθωρισμο πλεον και με τις τιμες των σπιτιων σε ελευθερη πτωση,δεν προσφερουν προστασια κεφαλαιου οπως καποτε.

Φορους στα σπιτια προτεινουν αντι για κουρεμα στις καταθεσεις.

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Εμμονη με τα σπιτια που θα μας παρουν...να τα παρουν οι μαυραγοριτες να τα κανουν τι,να πληρωνουν τα χαρατσια;Κοροιδα τους εχεις ή νομιζεις οτι ζουν με το ονειρο να παρουν το τριάρι 10ετιας στα Πετράλωνα;
Ειμαστε σε αποπληθωρισμο πλεον και με τις τιμες των σπιτιων σε ελευθερη πτωση,δεν προσφερουν προστασια κεφαλαιου οπως καποτε.

...όμως το πρόβλημα των στεγαστικών δανείων υπάρχει και μέρα με τη μέρα διογκώνεται για τους γνωστούς λόγους... μπορεί όπως λές να είμαστε σε αποπληθωριστική φάση, αλλά φαίνεται αυτό δεν έχει αντίκρισμα στα στεγαστικά - προς το παρόν τουλάχιστον - όπως επίσης δεν παιζουν ρόλο οι αντικειμενικές αξίες και κυρίως οι σημερινές εμπορικές τιμές, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις τιμές που είχαν τότε που αγοράστηκαν... συνεπώς, 'κάποιοι' θα πρέπει να βρεθούν να πάρουν αυτά τα σπίτια, αλλιώς... (συμπλήρωσε ό,τι νομίζεις... ).

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Φορους στα σπιτια προτεινουν αντι για κουρεμα στις καταθεσεις.

...δεν γίνονται αυτά!..

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Φορους στα σπιτια προτεινουν αντι για κουρεμα στις καταθεσεις.

Υποτίθεται, ότι στην Ελλάδα δεν τίθεται θέμα κουρέματος καταθέσεων, διότι έχουμε πάρει τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών....
Άρα αφού δεν τίθεται θέμα τραπεζικού κουρέματος...δεν τίθεται και εναλλακτική του ...δηλαδή φόροι στα σπίτια.
Υποτίθεται.

Ο χρήστης Panosss'[b έγραψε:
Υποτίθεται[/b:2eb3t73c], ότι στην Ελλάδα δεν τίθεται θέμα κουρέματος καταθέσεων, διότι έχουμε πάρει τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών....
Άρα αφού δεν τίθεται θέμα τραπεζικού κουρέματος...δεν τίθεται και εναλλακτική του ...δηλαδή φόροι στα σπίτια.
Υποτίθεται.

...καλα δεν ειναι πολυ απιθανο το σεναριο του οτι,καποιο απο τα μνημονια δεν θα βγαινει,εφοσον απολυσεις γιοκ,και τρυπες απο εσοδα φορων ΝΑ με το συμπαθειο,κλπ κλπ,και μια Παρασκευη θα γινει αυτο που εγινε στην Κυπρο...που δεν ηταν τυχαιο...
Εδω που φτασαμε ΟΛΑ τα περιμενουμε πλεον...
Και φυσικα θα ακολουθησουν Ισπανιες Ιταλιες κλπ...

...και για να ειμαστε ON topic τον δευτερο οροφο,δεν μπορουν φυσικα να τον παρουν στην Γερμανια,αλλα κατι θα σκαρφιστουν να σου φορτωσουν εναν γειτονα που θα το παρει τσαμπα,αφου θα θελεις να το ξεφορτωθεις οσο-οσο...
Επιστημονικη φαντασια?Ναι,αλλα εδω που εχουμε φτασει ειπαμε ολα να τα περιμενουμε απο τους φωστηρες του γενους μας...

Κανένας γερμανός και καμμία τράπεζα δεν θα έρθει στις Κουκουβάουνες, στην Ευκαρπία, στου Γκύζη κ.α. για να πάρει ένα κατασχεμένο διαμέρισμα. Δεν τον ένδιαφέρει, αλλά και να τον ενδιέφερε δεν θα το κάνει για στην πρώτη ευκαιρία που θα πάει στην χώρα του έστω και για λίγες μέρες, όταν γυρίσει θα το βρει καλοκαιρινό από 'αγνώστους' και την αστυνομία να του κάνει την παλαβή.
Αυτοί που θα το πάρουν, και αν, και για ένα κομμάτι ψωμί, είναι οι ντόπιοι μαυραγορίτες του δόγματος 'βάστα Ρόμμελ'.

Ο χρήστης dstou έγραψε:
Αυτοί που θα το πάρουν, και αν, και για ένα κομμάτι ψωμί, είναι οι ντόπιοι μαυραγορίτες του δόγματος 'βάστα Ρόμμελ'.

Γι αυτους ακριβως μιλαω,και ξερω πολλους που παραφιλανε για το limit down...

Tα ακίνητα δεν μπορούν να φύγουν . Γερμανούς σοφούς του κώλου έχουν πολλούς .

Και αν αύριο εγώ ο ιδιοκτήτης του κουρεμένου ακινήτου , ζητήσω δικαστικά τα λεφτά που έχουν δοθεί στις τράπεζες να επιστραφούν και να αφαιρεθούν από το χρέος , τι θα γίνει ?

Και κάτι τελευταίο . Στην κατοχή τα πήρανε τα ακίνητα οι μαυραγορίτες , αλλά το 1946 με νόμο όσοι ζήσαν τα ξαναπήραν πίσω η πήραν το σωστό τίμημα .

Παίζουν παιχνιδάκια οι γερμανοί με τα τσιράκια της κομισιόν . γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως θα καταλήξει το θέμα των αποζημιώσεων .

Και κάτι τελευταίο , ένα κόμμα ιδιοκτητών θα έπαιρνε άνετη πλειοψηφία .

Βλακείες λένε οι γερμανοί , βλακείες λέμε και εμείς .

Τα ακίνητα φορολογήθηκαν πάντως ήδη .

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Φορους στα σπιτια προτεινουν αντι για κουρεμα στις καταθεσεις.

Ε καλα αυτο δεν ειναι καινουριο
Ξεκινησε με το χαρατσι και θα συνεχιστει τωρα που θα ερθουν μαζεμενα κατι ΕΤΑΚ
Το σπιτι απο asset εγινε liability

Ο χρήστης criuser έγραψε:

Και κάτι τελευταίο . Στην κατοχή τα πήρανε τα ακίνητα οι μαυραγορίτες , αλλά το 1946 με νόμο όσοι ζήσαν τα ξαναπήραν πίσω η πήραν το σωστό τίμημα .

Σου 'χω ξαναγράψει ότι γράφεις ανιστόρητες βλακείες αλλά εσύ το χαβά σου, επαναλαμβάνεις μπούρδες που δεν ισχύουν (τα ίδια γράφει και ο πανηλίθιος aplos+politis στο forum του capital)

viewtopic.php?p=2329466#p2329466

Τα ακίνητα έχουν ευχή και κατάρα , ότι είναι ακίνητα .
Ετσι ούτε να τα πάρεις μαζί σου μπορείς , ούτε να τα βγάλεις στο εξωτερικό , αλλά ούτε και να στα πάρουν μπορούν με δημοκρατικές διαδικασίες .

**Μην ξεχνάτε ότι μετά την Κατοχή , όλες οι αγοραπωλησίες που έγιναν κατά την διάρκεια της ακυρώθηκαν και έτσι όποια λαμόγια επωφελήθηκαν από τις ειδικές συνθήκες , τελικά υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν τα ακίνητα **, ακριβώς γιατί τα ακίνητα ήταν εκεί και δεν μπορούσαν να μετακινηθούν η να κρυφτούν .
Δεν μπορούσε βέβαια να γίνει το ίδιο , με τα κινητά , κοσμήματα , χρυσάφια , λίρες που έμειναν στους 'αγοραστές' , ενώ οι καταθέσεις και οι μετοχές απλά εξαφανίστηκαν , όπως είδαμε και αυτές τις μέρες με την τράπεζα της Ανατολής .

Κάνεις τεράστιο λάθος, δεν τα ξέρεις καλά. Δεν έχω καθόλου χρόνο να ψάξω τώρα (το έχω κάνει αρκετά παλιά στα νιάτα μου) αλλά οι ζημιές του λεγόμενου 'οικονομικού δωσιλογισμού' ουδέποτε απεκατεστάθησαν στη μετακατοχική Ελλάδα (όπως άλλωστε συνέβη και με τους 'κοινούς' δωσιλόγους και συνεργάτες των Γερμανών).

Ούτε κατά διάνοια δεν ακυρώθηκαν ΟΛΕΣ οι αγοραπωλησίες, αμφιβάλλω αν επεστράφη καν (χωρίς συμβιβασμό*) το 5% των ακινήτων μέσω του σχετικού Αναγκαστικού Νόμου. Η αποτυχία του μέτρου ήταν παταγώδης και φυσικά οι μαυραγορίτες (μικρού και μεγάλου βεληνεκούς) έμειναν με τα ακίνητα στα χέρια, χωρίς καμία συνέπεια.
Αυτά που λες δεν ισχύουν, αν θες ψάξτο : τα ακίνητα έκανα φτερά τζάμπα και ουδέποτε επέστρεψαν στους ιδιοκτήτες τους.

*Όπου ο μαυραγορίτης έδινε ακόμα 5 ψείρες και κρατούσε το ακίνητο, αλλά και αυτές οι περιπτώσεις ήταν πολύ λίγες (και φυσικά ουδεμία δικαιοσύνη απέδιδαν) σε σχέση με τον όγκο των αγοραπωλησιών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της κατοχής

Και μιας και τώρα έψαξα λίγο κάτσε διάβασε μπας και σταματήσεις να καταπίνεις αμάσητο ό,τι σου σφύριξε κάνας μπάρμπας ψηφοφόρος του Ελληνικού Συναγερμού https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q= ... gcGFS1icJQ

Λίγα μόνο στοιχεία από την ανωτέρω εργασία (έχει πολύ ενδιαφέρον γενικά) :

*Συνολικά τα ακίνητα που άλλαξαν χέρια κατά τη διάρκεια της κατοχής σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε και επεξεργάστηκε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πωλησάντων τα ακίνητά των επί κατοχής ήταν 350.000. Κατανέμονται ως εξής:
Πωλήσεις ακινήτων
ΑΣΤΙΚΑ 110.000
ΑΓΡΟΤΙΚΑ 239.000
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ 1.000
ΣΥΝΟΛΟ 350.000

Έτη Ακίνητα
1941 96000
1942 163.000
1943 66.000
1944 25.000
ΣΥΝΟΛΟ 350.000

...................

Η Κυβέρνηση Αλ. Διομήδη τελικά στις 25 Νοεμβρίου 1949 δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης τον Αναγκαστικό Νόμο 1323/1949 «Περί των επί κατοχής συναφθεισών αγοραπωλησιών ακινήτων». Ο νόμος αυτός είναι προϊόν της μετεμφυλιακής εποχής.
Οι νικητές ήθελαν να ξεμπερδεύουν με δυσάρεστα, επικίνδυνα θέματα που γέννησαν ή θα μπορούσαν στο μέλλον να γεννήσουν, κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις.** Όπως ξεχάστηκε το ζήτημα των συνεργατών των κατακτητών, με τον ίδιο τρόπο έπρεπε να λυθεί και το πρόβλημα με τον οικονομικό δωσιλογισμό και τις περιουσίες που αρπάχτηκαν κατά την κατοχή. Στα πλαίσια αυτά ο Α.Ν 1323/1949 με σειρά διατάξεων έβαζε εμπόδια στην επιστροφή των ακινήτων στους πωλητές και επέβαλλε το συμβιβασμό μεταξύ των θυτών και των θυμάτων.**

Συγκεκριμένα:

1. Τα μεγάλα, ακριβά ακίνητα εξαιρούνταν από τις ρυθμίσεις του νόμου και έμεναν στα χέρια των αγοραστών. Οι πωλητές δικαιούνταν να ζητήσουν δικαστικά συμπλήρωμα των χρημάτων που πήραν στην κατοχή (Άρθρο 9, παρ.1). Το συμπλήρωμα αυτό είναι το 75% της διαφοράς μεταξύ της κατοχικής τιμής και της τιμής που είχε το ακίνητο, το τελευταίο τρίμηνο πριν τη δημοσίευση του νόμου. Αν αληθεύει η πληροφορία (Περ. ΑΝΤΑΙΟΣ, τεύχος 3-4, 1-2-50, σελ. 148-150) ότι οι τιμές των ακινήτων το 1950, ήταν κατά 2/3 μικρότερες από τις προπολεμικές τιμές, συμπεραίνουμε ότι με λίγα ακόμα χρήματα μεγάλα και πανάκριβα προπολεμικά ακίνητα (πολυκατοικίες, θέατρα, βιομηχανικά κτίρια, μεγάλοι αμπελώνες, ελαιώνες κλπ) έμεναν στα χέρια των αγοραστών που ήδη είχαν βγάλει αρκετά χρήματα από την εκμετάλλευσή τους.

2. Οι ιδιοκτήτες των μικρών και μεσαίων ακινήτων (αξίας κάτω από 750.000 δρχ, προπολεμικά) μπορούσαν δικαστικά να διεκδικήσουν την ακύρωση της αγοραπωλησίας (Άρθρο 2, παρ. 1,2).
   Στην περίπτωση αυτή η διαδικασία ήταν η εξής:
   α) Ο πωλητής έπρεπε να αποδείξει στον Πρωτοδίκη ότι δεν είχε και ούτε έχει καμία αξιόλογη περιουσία (Άρθρο 2 , Β).
   β) Μετά έπρεπε να επιστρέψει στον αγοραστή τα χρήματα που πήρε στην κατοχή, εντόκως (επιτόκιο 6%) σε 4 δόσεις.
   Ο αγοραστής, αν ο πωλητής καθυστερούσε έστω 2 δόσεις, είχε δικαίωμα να ζητήσει την κατοχύρωση του ακινήτου στο όνομά του ( Άρθρο 3, παρ. 4).
   Η δεύτερη λύση που έδινε ο νόμος ήταν ο δικαστικός συμβιβασμός (Άρθρο 9, παρ. 1). Ο αγοραστής δίνοντας στον πωλητή το 75% της διαφοράς της τιμής του ακινήτου, έπαιρνε οριστικά τίτλο ιδιοκτησίας και απαλλασσόταν από κάθε απαίτηση του πωλητή. Όπως είπαμε παραπάνω η διαφορά καθοριζόταν με βάση όχι την προπολεμική αξία του ακινήτου αλλά την τιμή που είχε αυτό το τελευταίο τρίμηνο πριν τη δημοσίευση του νόμου (Άρθρο 9, παρ. 1). Επειδή η τιμή των ακινήτων ήταν κατά 2/3 μικρότερη, τα χρήματα που έπαιρνε ο πωλητής ήταν πολύ λίγα. Με τη λύση αυτή ο αγοραστής ξεμπέρδευε μια και καλή και οι εξαθλιωμένοι πωλητές θα έβρισκαν ένα κεφάλαιο, έστω και μικρό, για να ξεκινήσουν ξανά τη ζωή τους. Το τραγικό εδώ είναι ότι ο πωλητής έπρεπε να πληρώσει φόρο (από 5 έως 30%) στο κράτος για τα χρήματα της διαφοράς που θα έπαιρνε (Άρθρο 14, παρ. 1,2,3).
   Η τρίτη λύση ήταν ο εξωδικαστικός συμβιβασμός (σε κάποιο συμβολαιογραφικό γραφείο στο οποίο γινόταν τα συμβόλαια και κανονιζόταν η διαφορά). Όσοι προτιμούσαν αυτή τη λύση απαλλάσσονταν από κάθε έξοδο, τέλος και φόρο. Είχαν δικαίωμα όλοι να την επιλέξουν για διάστημα ενός χρόνου από τη δημοσίευση του νόμου και μέχρι να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο (Άρθρο 17).
   Ο νόμος τέλος έδινε διορία 6 μηνών να κατατεθούν στα Πρωτοδικεία της χώρας αιτήσεις ακύρωσης αγοραπωλησιών (Άρθρο 16, 2)

..............................
Τελικά στις 28 και 29 Μαρτίου 1951 δημοσιεύτηκε στον Τύπο η ανακοίνωση του Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Λαγάκου, όπου παρουσιάζονται συγκεντρωτικά στοιχεία για τις αιτήσεις ακύρωσης αγοραπωλησιών που κατέθεσαν οι πωλητές ακινήτων. Από αυτά τα στοιχεία προκύπτουν τα εξής:

Συνολικά στα Πρωτοδικεία της χώρας έγιναν 74.548 αγωγές. Από αυτές μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 1950 περίπου 32.000 οδηγήθηκαν σε συμβιβασμό στα αρμόδια συμβολαιογραφεία των 48 Πρωτοδικείων. Από τις υπόλοιπες 32.000 αιτήσεις θα πρέπει να αφαιρεθούν: α) όσες οδηγήθηκαν σε συμβιβασμό το υπόλοιπο διάστημα από 27 Νοεμβρίου 1950 μέχρι Ιούλιο 1951 β) όσες οδηγήθηκαν σε συμβιβασμό στα υπόλοιπα 10 Πρωτοδικεία για τα οποία δεν υπάρχουν στοιχεία και γ) όσες οδηγήθηκαν σε συμβιβασμό σε 26 συμβολαιογραφεία που δεν έδωσαν στοιχεία. Τελικά η συντριπτική πλειοψηφία των αγωγών έληξε με συμβιβασμό και ελάχιστες (πιθανόν κάτω από 10.000) έκλεισαν με επιστροφή των ακινήτων στους πωλητές……*
..........................

*Με τη λήξη του Πολέμου, παρά τις υποσχέσεις, πολύ λίγα έγιναν για να αποκατασταθεί η αδικία και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Το μίσος και η οργή φώλιαζαν στις ψυχές των ανθρώπων. Ακολούθησε ο εμφύλιος πόλεμος που έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Μετά τον εμφύλιο, οι νικητές ήθελαν περισσότερο να ξεμπερδεύουν με το ζήτημα των κατοχικών αγοραπωλησιών, παρά να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ο Α.Ν 1323/1949 προωθούσε το συμβιβασμό μεταξύ θυμάτων και θυτών, έλυνε με νομότυπο τρόπο το πρόβλημα και έβαζε οριστικό τέλος στις διεκδικήσεις των θυμάτων.

Με τις τελευταίες δίκες που έγιναν στα Πρωτοδικεία της χώρας τον Ιούλιο του 1951 έκλεισε και τυπικά μια ολόκληρη περίοδος της ιστορίας της Ελλάδας. Οι πληγές έπρεπε να επουλωθούν. Το σκοτεινό παρελθόν της κατοχής έπρεπε να ξεχαστεί. Η Ελλάδα ξεκινούσε μια νέα προσπάθεια ανάπτυξης, εκβιομηχάνισης και προόδου. Οι «νεόπλουτοι», με την οικονομική ισχύ που απέκτησαν μέσα στις στάχτες της κατοχής, διεκδικούσαν μερίδιο και ρόλο. Στα δικά τους κεφάλαια στηρίχτηκε ένα μέρος της ανάπτυξης της δεκαετίας 1950-1960. Έτσι ή αλλιώς κανείς πια δε νοιαζόταν να ρωτήσει πώς και πού τα βρήκαν…… 

To ότι είσαι εμπαθής και αγενής είναι γνωστό . Επίσης προσπαθείς να πουλήσεις εξυπναδούλες λέγοντας στους άλλους , πόσο μάγκας διαχειριστής περιουσίας είσαι , που αγοράζεις - πουλάς ακίνητα και μετοχές και είσαι ΠΑΝΤΑ κερδισμένος .

Επί της ουσίας τώρα και χωρίς τις ύβρεις και ειρωνίες που ξεστομίζεις απέναντι μου και απέναντι ενός τρίτου , θέλω να σου πω τα εξής .

Νόμος λοιπόν όπως παραδέχεσαι και εσύ ΥΠΗΡΞΕ . Θύματα μαυραγοριτών που πήραν πίσω τα ακίνητα τους η και αποζημιώθηκαν ΥΠΗΡΞΑΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ .

Εγραψα

Στην κατοχή τα πήρανε τα ακίνητα οι μαυραγορίτες , αλλά το 1946 με νόμο **όσοι ζήσαν **τα ξαναπήραν πίσω η πήραν το σωστό τίμημα

Αρα μέχρι εδώ είμαι σωστός .

Δεν είμαι νομικός και η ενημέρωση μου είναι από νομικό . Προφανώς εσύ ασχολήθηκες περισσότερο με το θέμα και μας δείχνεις ένα άρθρο .

Ας δούμε τι γράφει το άρθρο

Η Κυβέρνηση Αλ. Διομήδη τελικά στις 25 Νοεμβρίου 1949 δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης τον Αναγκαστικό Νόμο 1323/1949 «Περί των επί κατοχής συναφθεισών αγοραπωλησιών ακινήτων». Ο νόμος αυτός είναι προϊόν της μετεμφυλιακής εποχής

Αρα το σωστό είναι ότι ο νόμος είναι το 1949 και όχι το 1946 . Τι σημαίνει αυτό ? Σημαίνει ότι πέραν των 390000 νεκρών της κατοχής , πολλοί πέθαναν , απήχθησαν , μετανάστευσαν στο εξωτερικό , έφυγαν στις ανατολικές χώρες , μετανάστευσαν στο εσωτερικό , άρα πρακτικά δεν μπορούσαν να κάνουν χρήση του νόμου . Δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να συνέβη .

ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΟ 1/4 ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΧΕΡΙΑ , ΕΠΙΣΤΡΑΦΗΚΑΝ Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΘΗΚΑΝ .

Δεν ξεχνάμε επίσης , ότι ακόμα και στην διάρκεια της κατοχής , είχαμε γάμους και γεννήσεις , ιδιαίτερα στην επαρχία και στα χωριά , άρα ΜΕΡΟΣ των 350000 μεταβιβάσεων της εποχής , μπορεί να ήταν προίκες η άλλες μεταβιβάσεις και προφανώς δεν ήταν όλα μαυραγορίτικα .

Μάλιστα από τα 239000 αγροτικά ακίνητα η συντριπτική πλειοψηφία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μαυραγορίτικα , γιατί η επαρχία ΔΕΝ πείνασε όπως η Αθήνα και οι πόλεις .

Εκεί λοιπόν που πρέπει να σταθούμε είναι τα 110.000 αστικά ακίνητα και τα 1000 βιομηχανικά .

Αν δεχθούμε ότι όλα αυτά ήταν μαυραγορίτικα που και αυτό δεν ισχύει , αφού όπως είπαμε παραπάνω η ζωή συνεχιζόταν , έστω στην επαρχία και στις μικρές πόλεις , ακόμα και το 30 % των αγροτικών που επίσης είναι υπερβολή να ήταν μαυραγορίτικα , σημαίνει ότι το 50 % των μαυραγορίτικων επιστράφηκαν η αποζημιώθηκαν , ποσοστό τεράστιο που αν ληφθεί υπ' όψη το ποσοστό των ανθρώπων που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ φυσικά να ζητήσουν αποζημίωση , είτε γιατί είχαν πεθάνει , είτε γιατί είχαν φύγει , πρακτικά το ποσοστό πλησιάζει ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ , ΤΟ 100 % .

Αρα δικαιώνομαι ΑΠΟΛΥΤΑ και εσένα σου μένει μόνο η εμπάθεια . Χαλάρωσε λοιπόν λίγο , γιατί θα σου κάνει κακό και στην δουλειά σου .

Το άρθρο γράφει

Το συμπλήρωμα αυτό είναι το 75% της διαφοράς μεταξύ της κατοχικής τιμής και της τιμής που είχε το ακίνητο, το τελευταίο τρίμηνο πριν τη δημοσίευση του νόμου. Αν αληθεύει η πληροφορία (Περ. ΑΝΤΑΙΟΣ, τεύχος 3-4, 1-2-50, σελ. 148-150) ότι οι τιμές των ακινήτων το 1950, ήταν κατά 2/3 μικρότερες από τις προπολεμικές τιμές, συμπεραίνουμε ότι με λίγα ακόμα χρήματα μεγάλα και πανάκριβα προπολεμικά ακίνητα (πολυκατοικίες, θέατρα, βιομηχανικά κτίρια, μεγάλοι αμπελώνες, ελαιώνες κλπ) έμεναν στα χέρια των αγοραστών που ήδη είχαν βγάλει αρκετά χρήματα από την εκμετάλλευσή τους.

Το άρθρο έχει και πολιτική χροιά , ενώ θα έπρεπε να έχει μόνο ιστορική και αυτό υποσκάπτει την αξιοπιστία του .
Ακόμα δημοσιεύει πληροφορίες σαν τις υπογραμμισμένες , όπου έχει άγνοια της αληθείας , αλλά παρ' όλα αυτά προχωρά σε αστήρικτες υποθέσεις .

Επίσης αποκρύπτει την αλήθεια , αφού η σύγκριση των τιμών των ακινήτων πριν την κατοχή ήταν σε δραχμές και μετά την κατοχή το 'επίσημο' νόμισμα της χώρας ήταν η χρύσή λίρα , αφού με αυτήν γίνονταν οι συναλλαγές .
Παλαιοί οικοδόμοι πριν 30 χρόνια , κοντά στην σύνταξη τότε , μου έλεγαν ότι έπαιρναν μία χρυσή λίρα μεροκάματο και έβριζαν τον εαυτό τους , που δεν αγόραζαν οικόπεδα , αλλά τα έτρωγαν στα μπαρμπούτια και στις γυναίκες .

Οι τιμές των ακινήτων , ήταν σίγουρα μικρότερες από τις προπολεμικές και αυτό ήταν λογικό , αφού ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ περιουσία , ΠΛΗΝ των ακινήτων και των χρυσών λιρών , είχε εξαυλωθεί , είτε επρόκειτο γιά καταθέσεις , είτε γιά μετοχές , είτε γιά ομόλογα .

Αρα ο αρθρογράφος απλά εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες , όταν κάνει συγκρίσεις με τις προπολεμικές τιμές .

Τελειώνοντας λοιπόν ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ , ότι η τοποθέτηση μου ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΩΣΤΗ .

Οσοι μπορούσαν το 1949 , μετά σπό 9 χρόνια κατοχή και εμφύλιο , διεκδίκησαν και πήραν πίσω τις περιουσίες τους .

Αρκετοί δεν μπόρεσαν , είτε γιατί δεν ήταν στην ζωή , είτε γιατί δεν ήταν στην χώρα , είτε γιατί δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στον τόπο τους και να διεκδικήσουν , είτε ήταν εξόριστοι , είτε φυλακισμένοι , είτε οτιδήποτε άλλο είχε συμβεί σε μιά τόσο χρονικά μεγάλη περίοδο ανωμαλίας .

Αυτό που λέω λοιπόν ΚΑΙ ΙΣΧΥΕΙ , είναι ότι το ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ .
Επίσης ευτυχώς ,ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ τα ίδια προβλήματα με την κατοχή και τον εμφύλιο , άρα αν ξαναυπάρξει θέμα οι αιτούντες αποζημίωση θα είναι περισσότεροι .

Ελπίζω αγαπητέ φίλε να κατάλαβες το λάθος σου και να σταματήσεις να μου επιτίθεσαι , γιατί δεν μου αρέσουν οι εύκολες νίκες .

Φιλικά πάντα .

Το προηγούμενο σχόλιο , το έγραψα απαντώντας στο σχόλιο σου , σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσες .

Τώρα διαβάζω το άρθρο και θα σχολιάσω επ' αυτού .

Διαπίστωσα , ότι τελικά δεν πρόκειται περί άρθρου , αλλά περί μιάς φοιτητικής εργασίας , του 2010 , δηλαδή είναι γραμμένη από νέο άνθρωπο ηλικίας περί τα 25 χρόνια .

Αναφέρει μάλιστα ότι βασίζεται σε πρωτογενείς πηγές , αλλά όλοι γνωρίζουμε πόσο αξιόπιστες είναι αυτές οι πηγές , όταν αναφέρονται σε τόσο συναισθηματικά φορτισμένες εποχές .

Ο μεταπτυχιακός φοιτητής λοιπόν του τμήματος 'Πολιτικής επιστήμης και Ιστορίας' , φοιτών ων στο ομώνυμο μεταπτυχιακό πρόγραμμα , αναφέρει

1.         Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας και η εμφάνιση της μαύρης αγοράς.
   

Από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τον Απρίλη του 1941,για περίπου έξι μήνες, πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, ο ελληνικός στρατός ταπείνωνε τις ιταλικές στρατιές. Η αδύναμη Ελλάδα αντιστεκόταν και νικούσε. Τον Απρίλη, οι Γερμανοί ανέλαβαν να βγάλουν από τη δύσκολη θέση τους συμμάχους τους. Περνώντας την ελληνική μεθόριο από τα βουλγαρικά σύνορα στις 6 Απριλίου 1941 και εφαρμόζοντας την τακτική του κεραυνοβόλου πολέμου προήλασαν ταχύτατα προς την Αθήνα.

Προφανώς στο μάθημα της ιστορίας , θα είχε άλλη δουλειά να κάνει , αφού , δεν γνωρίζει ότι οι Γερμανοί κατέβηκαν από την Γιουγκοσλαβία , από την κοιλάδα του Αξιού και στις 9 Απριλίου κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη και τότε υπεγράφη η ανακωχή , ενώ στα οχυρά , ακόμη οι Γερμανοί δεν είχαν μπορέσει να περάσουν τα σύνορα .

Ελπίζω αργότερα να το έμαθε .

Συνεχίζει

1.1 Η Ελλάδα υπό τριπλή κατοχή:
Το μέτωπο στην Αλβανία κατέρρευσε, ο στρατός άρχισε να υποχωρεί και σύντομα ο στρατηγός Τσολάκογλου, σαν έτοιμος από καιρό, υπόγραψε τη συνθηκολόγηση. Στις 27 Απριλίου ο γερμανικός στρατός εισερχόταν νικητής στην Αθήνα. Πέρασε από τους έρημους δρόμους της και ύψωσε στην Ακρόπολη τη γερμανική σημαία με τα ναζιστικά σύμβολα. Ο κόσμος αμήχανος, είδε την Κυβέρνηση και το Βασιλιά να αναχωρούν και να τον αφήνουν έρμαιο στις διαθέσεις των κατακτητών. Για άλλη μια φορά ένιωσε απογοητευμένος και προδομένος

Ούτε το μέτωπο είχε καταρρεύσει πριν την συνθηκολόγηση , αλλά ο τρόπος γραφής , δείχνει ότι το παιδάκι , έχει μάθει ιστορία από κομματικές μπροσούρες .

Επί της ουσίας τώρα , διαβάζοντας το άρθρο , παραθέτει ουσιαστικά , τα στοιχεία της επιτροπής Πωλησάντων .

Αυτή η διαδικασία έγινε κατά την διάρκεια του εμφυλίου , επίσης ανώμαλη περίοδος , με έξαψη των παθών και διαβάζοντας τους αριθμούς των αγοραστών

2.5 Οι «αγοραστές»

Τα στοιχεία των αγοραστών

1 ακίνητο 40.000
2 ακίνητα 10.000
3 ακίνητα 5.000
4-10 ακίνητα 3.000
11-20 ακίνητα 1.500
21-50 ακίνητα 400
51 και άνω ακίνητα 100
ΣΥΝΟΛΟ 60.000

Διαπιστώνουμε ότι οι 55000 από τους 60000 αγοραστές , αγόρασαν από 1-3 ακίνητα . Ουδείς μπορεί επισήμως και ασφαλώς να γνωρίζει πόσα από αυτά ήταν έντιμες συναλλαγές , αλλά στην επόμενη περίοδο μπορεί να υπήρχαν και προσωπικές διαφορές που πήραν άλλο χαρακτήρα .

Συνεχίζοντας παρακάτω την ανάγνωση διαβάζω

3.2 Ο δικαστικός αγώνας για τα ακίνητα

• Η Συντακτική Πράξη 114/1946 :
  Στις 29 Μαρτίου 1946 παραμονές των μοιραίων εκλογών (31 Μαρτίου 1946: απέχει το ΚΚΕ και άλλα φιλοεαμικά κόμματα- ξεκινά ο Εμφύλιος) η Κυβέρνηση Θ. Σοφούλη για να κατευνάσει τα πάθη, την αγανάκτηση και τα μίση εκδίδει την Συντακτική Πράξη 114/1946«Περί της τύχης των κατά τη διάρκειαν της εχθρικής κατοχής πωλήσεων ακινήτων» (30)
  Η Σ.Π 114/1946 ακυρώνει τις πωλήσεις μικροϊδιοκτησιών που έγιναν στην Κατοχή, υπέρ των πωλητών. Σταματά κάθε πράξη σχετική με τα επί κατοχής πωληθέντα ακίνητα (άδειες οικοδομής, πωλήσεις, μεταβιβάσεις κλπ), μέχρι να ρυθμιστεί το θέμα με ειδικό νόμο τον οποίο θα ψηφίσει η νέα Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές.

Αρα σωστά με είχαν πληροφορήσει ότι ο νόμος έγινε το 1946 .
Λόγω του εμφυλίου όμως δεν εφαρμόστηκε και έγινε νέος νόμος το 1949 μετά την λήξη του .

Ενδιαφέρον

Ο νόμος τέλος έδινε διορία 6 μηνών να κατατεθούν στα Πρωτοδικεία της χώρας αιτήσεις ακύρωσης αγοραπωλησιών (Άρθρο 16, 2).

• Από τις 25 Νοεμβρίου 1949 μέχρι 25 Μαΐου 1950, που έληγε η προθεσμία των 6 μηνών την οποία προβλέπει ο Α.Ν 1323 για την κατάθεση αιτήσεις ακύρωση, επικρατούσε χάος. Η Ομοσπονδία Αγοραστών προσπαθούσε με απανωτές προσφυγές να βγάλει αντισυνταγματικό τον Α.Ν 1323. Ουσιαστικά ήθελε να εμποδίσει τις μαζικές προσφυγές των πωλητών στα Πρωτοδικεία. Από την άλλη η Ομοσπονδία Πωλησάντων προσπαθούσε να πείσει τον κόσμο να κάνει προσφυγή. Η σύγχυση μεγάλωνε γιατί κάποια Πρωτοδικεία αποδέχονταν το νόμο και ακύρωναν τις αγοραπωλησίες (Αθηνών, Τριπόλεως, Σάμου, Φλωρίνης). Κάποια Πρωτοδικεία έκριναν τον νόμο αντισυνταγματικό και δεν αποδέχονταν τις αιτήσεις ακύρωσης (Πειραιώς, Κατερίνης). (32)

• Στις 7 Μαρτίου 1950, ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Δημ. Κιουσόπουλος, άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου Πειραιά και υπέρ του Α. Ν 1323/1949. Την οριστική απόφαση έπρεπε να την πάρει η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου που ορίστηκε να συνεδριάσει στις 20 Απριλίου 1950. (33)

• Τελικά επειδή υπήρχε προσφυγή αγοραστή ακινήτου ο οποίος ήθελε να κτίσει αλλά λόγω της Σ.Π 114/1946 και του Α.Ν 1323/1946 δεν του δινόταν άδεια οικοδομής, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου συζήτησε τη συνταγματικότητα των δύο νομοθετημάτων στις 11 Μαΐου 1950. Η συζήτηση δημοσιεύτηκε στον Τύπο. (34)

• Στις 12/5/50, διέρρευσε στον Τύπο, (35) ότι μετά από σφοδρή συζήτηση η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε την Σ.Π 114 και τον Α.Ν 1323, συνταγματικό.

• Στις 13 Μαΐου συλλαμβάνονται και προσάγονται σε δίκη, για απειλές και εκφοβισμό, 9 άτομα, «εκπρόσωποι» των Αγοραστών Ακινήτων. Με δύο αμάξια πήγαν έξω από τα σπίτια δύο Αρεοπαγιτών δικαστών (του Προέδρου κι ενός μέλους) και τους απειλούσαν. Η αστυνομία, για λόγους τάξης, απαγόρευσε τη συγκέντρωση που είχε καλέσει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αγοραστών Ακινήτων, στο θέατρο Αργυροπούλου για τις 14/5/50. (36)

• Στις 16 Μαΐου 1950 δημοσιεύτηκε στον Τύπο η απόφαση του Αρείου Πάγου που ήταν, με μεγάλη μειοψηφία, υπέρ του Α.Ν 1323 και της Σ.Π 114. Δεν δινόταν η παράταση για την υποβολή αιτήσεων ακυρώσεων αγοραπωλησιών, που είχε ζητήσει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πωλησάντων. (37)
  ρχισε έτσι ένας αγώνας δρόμου για να προλάβουν οι πωλητές να καταθέσουν αγωγές.

• Παρά την απεργία διαρκείας των Δημοσίων Υπαλλήλων (ξεκίνησε στις 20 Μαΐου και έληξε στις 27 Μαΐου 1950), κατεξαίρεση, το Πρωτοδικείο Αθηνών εργάστηκε πυρετωδώς. Μέχρι 21/5/1950 είχαν κατατεθεί 24.000 αιτήσεις. Οι πρώτες θα εκδικάζονταν περίπου τον Απρίλη του 1951. (38)

• Τελικά στις 28 και 29 Μαρτίου 1951 δημοσιεύτηκε στον Τύπο 39 η ανακοίνωση του Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Λαγάκου, όπου παρουσιάζονται συγκεντρωτικά στοιχεία για τις αιτήσεις ακύρωσης αγοραπωλησιών που κατέθεσαν οι πωλητές ακινήτων.

Τελικά βλέπουμε ότι όλη η κατάσταση , συν το γεγονός ότι ακολούθησε ο εμφύλιος , έγινε με τρόπο που δεν εξασφαλίστηκε η αντικειμενικότητα και η δικαιοσύνη , αφού οι προσωπικές έχθρες εντάθηκαν και πολλές φορές ενεδύθηκαν πολιτικό μανδύα .

Κάτι που δεν αποφεύγει και ο νεαρός αρθρογράφος

Με τη λήξη του Πολέμου, παρά τις υποσχέσεις, πολύ λίγα έγιναν για να αποκατασταθεί η αδικία και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Το μίσος και η οργή φώλιαζαν στις ψυχές των ανθρώπων. Ακολούθησε ο εμφύλιος πόλεμος που έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
** Μετά τον εμφύλιο, οι νικητές ήθελαν περισσότερο να ξεμπερδεύουν με το ζήτημα των κατοχικών αγοραπωλησιών, παρά να αποδώσουν δικαιοσύνη. **Ο Α.Ν 1323/1949 προωθούσε το συμβιβασμό μεταξύ θυμάτων και θυτών, έλυνε με νομότυπο τρόπο το πρόβλημα και έβαζε οριστικό τέλος στις διεκδικήσεις των θυμάτων

θεωρώντας τους νικητές , όπως τους θεωρούσαν οι ηττημένοι .

Τέλος πάντων , ήταν ενδιαφέρουσα η ιστορική αναφορά , η οποία βέβαια με δικαίωσε πλήρως .

Ευχαριστώ koutsan
Υ.Γ. Ευτυχώς που ξυπνάω πρωί και είχα χρόνο να το σχολιάσω το περισπούδαστο σχόλιο σου

Τι ΧΟΝΤΡΟκέφαλος θεέ μου
Ναι κι εγώ νομίζω ότι δικαιώθηκες πλήρως.(κι εγώ δε μαθαίνω βέβαια - ακόμα μετά από 10 χρόνια - και κάθομαι και ασχολούμαι σοβαρά με τύπους σαν τον cruiser )

Όποιος γουστάρει πάντως ας διαβάσει την εργασία, είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα.

Μιλάμε 10 χρόνια ? Πως πέρασε ο καιρός βρέ παιδί μου

Και εσύ δεν μεγάλωσες καθόλου , όλα αυτά τα χρόνια .

Γιά την ταμπακιέρα θα πεις τίποτα , η απλά πετάμε την μπάλλα έξω από το γήπεδο ?

μπουρου μπουρου δεν πάτε αλλού να βγάλετε άκρη με τα σεντόνια σας λέω εγώ..... σιγά μην κάτσουμε να τα διαβάσουμε...