Ο Δον Κιχώτης, η Λερναία Ύδρα και ο εχθρός εντός των πυλών

Του Σταμάτη Ζαχαρού

Μπορεί τελικά οι πολιτικοί προϊστάμενοι να έχουν την ευθύνη για τα αποτελέσματα της διακυβέρνησής τους, ωστόσο η αλλαγή και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης περνά σε μεγάλο βαθμό και από τα χέρια των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι συχνά αρνούνται να συνεργαστούν.

Χωρίς καμία διάθεση υπεράσπισης ενός ανίκανου και διαβρωμένου πολιτικού συστήματος, οφείλει κανείς να δει την κατάσταση όπως έχει σήμερα. **Μαθημένοι για χρόνια σε μια πελατειακή σχέση με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους και γαλουχημένοι με το θράσος που επέτρεπε σε εργαζομένους η στρεβλή έννοια του συνδικαλισμού, στην πλειοψηφία τους οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να θεωρηθούν σήμερα αρωγοί σε μια προσπάθεια αλλαγής του υδροκέφαλου κράτους.

Είτε γιατί υπερασπίζονται συντεχνιακά κεκτημένα, είτε διότι εμμένουν σε δογματικές -και εν πολλοίς ξεπερασμένες- θέσεις είτε απλώς γιατί ουδέποτε υποχρεώθηκαν να λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας ιεραρχίας, οι Δ.Υ. δεν είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν σαρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση. Στελέχη που διαπραγματεύονται λόγω της κατάστασης σοβαρά θέματα για το μέλλον της χώρας, λειτουργούν σαν να βρίσκονται σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν.** Δεν κατανοούν τη σοβαρότητα των στιγμών και απειλούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Κάθε ένας έχει ευθύνη για την θέση που κατέχει. Δυστυχώς όμως οι συγκυρίες έφεραν έτσι τα πράγματα ώστε στελέχη των υπουργείων που για δεκαετίες είχαν μια βαρετή εργασιακή σχέση με το δημόσιο, να βρίσκονται σήμερα στη θέση να «παζαρεύουν» δύσκολα θέματα για το μέλλον της χώρας με την τρόικα. Εννοείται ότι η ευθύνη βαραίνει πολύ περισσότερο στις δικές τους πλάτες.

Πληροφορίες αναφέρουν όμως ότι σε πολλές περιπτώσεις οι υπάλληλοι έχουν «δική τους γραμμή» στις διαπραγματεύσεις ή επιχειρούν να διαφυλάξουν τα νώτα τους -μαθημένοι στην ευθυνοφοβία- με όσο ολέθριες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση.

Ακόμη όμως και όσες περιπτώσεις δημοσίων λειτουργών ξεχωρίζουν για την αποτελεσματικότητα και την εργατικότητά τους, λοιδορούνται από τους υπόλοιπους, αντιμετωπίζουν δεκάδες εμπόδια από τους «συναδέλφους» τους και ουσιαστικά οδηγούνται σε μια ιδιότυπη απομόνωση.** Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Λέανδρου Ρακιντζή του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης που ενώ εμμένει στην δύσκολη απόφασή του να καθαρίσει όσες περισσότερες υποθέσεις μπορεί, αντιμετωπίζεται στην καλύτερη σαν ένας ρομαντικός ονειροπόλος. Στη χειρότερη περίπτωση, και όσο είναι στο χέρι τους, διάφοροι «αρμόδιοι» αρνούνται να τελειώσουν τις υποθέσεις που φέρνει στο φώς της δημοσιότητας και του κόλλησαν το παρατσούκλι «Δον Κιχώτης».

Βεβαίως είναι στο χέρι των πολιτικών προϊσταμένων, του πρωθυπουργού και των υπουργών του, να ξηλώσουν όσους δεν συνεργάζονται. Να τους στείλουν σπίτι τους και να προχωρήσουνε με όσους θέλουν και μπορούν. «Είναι σαν τη Λερναία Ύδρα» εκμυστηρεύεται υπηρεσιακός παράγοντας του Υπ. Οικονομικών. Μια απόπειρα αλλαγής των επικεφαλής στις ΔΟΥ πείθει και τον πιο καλόπιστο Υπουργό ότι το σύστημα περιφρουρεί καλά τις στρεβλές δομές του. Πώς; Κατεβάζοντας τα μολύβια αν χρειαστεί.**

Ακόμη και αν τα κίνητρα δεν είναι απαραιτήτως κακοπροαίρετα, το αποτέλεσμα αυτής της αρραγούς συντεχνιακής προστασίας είναι το ίδιο. Στο Υπουργείο Ανάπτυξης για παράδειγμα ξηλώθηκε όλη η διεύθυνση εγκρίσεων για τις επιδοτήσεις αλλά χρειάστηκε μια εγκληματική ενέργεια για να μάθουμε την Παρασκευή ότι η υπόθεση του πολύπαθου επιχειρηματία από την Αργολίδα έχει βαλτώσει εκ νέου. Και δεν είναι η μόνη υπόθεση. Στους ορόφους και των δύο Υπουργείων που στεγάζονται στην οδό Νίκης μπορεί κανείς να ακούσει απίστευτες ιστορίες. Δεν είναι απαραίτητο να πρόκειται για σκάνδαλα.

Δυσλειτουργία προκαλούν ακόμη και όσοι δεν εργάζονται, όπως για παράδειγμα οι υπάλληλοι στις 12 ΔΟΥ όπου η αποτελεσματικότητα επί των φορολογικών εκκρεμοτήτων βρίσκεται σε επίπεδα κάτω του 20%. Αν ο υπουργός αποπειραθεί να δράσει θα συναντήσει την οργισμένη αντίδραση ολόκληρου του κλάδου.

**Τελικά ο εχθρός είναι εντός των πυλών. Η κυβέρνηση οφείλει να δράσει με αποφασιστικότητα. Να σπάσει αυγά με την -ούτως η άλλως χαμένη- εκλογική της πελατεία. **Να γκρεμίσει το «βαθύ κράτος» που τα κόμματα που την στηρίζουν εξέθρεψαν για δεκαετίες. Γι’ αυτό της έδωσε ο λαός τη στήριξή του και της αναλογεί και η μεγαλύτερη ευθύνη. Παράλληλα όμως θα πρέπει και ο καθένας από εμάς να συμβάλλει στην εθνική προσπάθεια. Είτε αναλαμβάνοντας το καθήκον που του αναλογεί (και στους Δ.Υ. αναλογεί μεγάλο μερίδιο) είτε καταγγέλλοντας τις άθλιες συμπεριφορές όπου και όταν τις εντοπίζει. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και ουδείς δικαιολογείται να μείνει αμέτοχος. Αν δεν είναι μέρος της λύσης, τότε απλά είναι μέρος του προβλήματος.

υπαρχει κανενας λογος να αλλαξει η νοοτροπια, οταν η 1η δηλωση του πρωθυπουργου με το που ανελαβε καθηκοντα ηταν 'δεν θα απολυθει κανενας ΔΥ'?

Ο χρήστης spiros έγραψε:
υπαρχει κανενας λογος να αλλαξει η νοοτροπια, οταν η 1η δηλωση του πρωθυπουργου με το που ανελαβε καθηκοντα ηταν 'δεν θα απολυθει κανενας ΔΥ'?

Και τι θες, να τους απολύσουμε; Θα χρεοκοπήσουμε!

Ο χρήστης klong έγραψε:
....Πάντως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να κάνει κάποιος μια ανάλυση γιατί δεν πέφτουν οι τιμές σε προιόντα πρώτης ανάγκης.
Εγώ ομολογώ δεν έχω την πληροφορία, γι' αυτό και υποψιάζομαι καρτέλ κ.λ.π. αν κάποιοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω ας το πουν να το μάθουμε και οι υπόλοιποι και να μην κατηγορούμε άδικα.

Θα το πω άλλη μια φορά, αν κ δεν περιμένω (ούτε επιδιώκω) να με 'πιστέψει' κανείς: Το παράπονό μου λέω, δείτε το κ σαν ψυχοθεραπεία.

Οι τιμές δεν πέφτουν γιατί δεν τα παράγουμε. Το λάδι, ας πούμε, που παράγουμε σε επάρκεια, έχει πέσει. Πολύ.

Αφήστε τα μολύβια κ πιάστε κανα σπόρο ντομάτας, να δείτε για πότε πέφτει η τιμή της ντομάτας. Όσο εισάγουμε, ....

Ο χρήστης ililias έγραψε:

....Πάντως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να κάνει κάποιος μια ανάλυση γιατί δεν πέφτουν οι τιμές σε προιόντα πρώτης ανάγκης.
Εγώ ομολογώ δεν έχω την πληροφορία, γι' αυτό και υποψιάζομαι καρτέλ κ.λ.π. αν κάποιοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω ας το πουν να το μάθουμε και οι υπόλοιποι και να μην κατηγορούμε άδικα.

Θα το πω άλλη μια φορά, αν κ δεν περιμένω (ούτε επιδιώκω) να με 'πιστέψει' κανείς: Το παράπονό μου λέω, δείτε το κ σαν ψυχοθεραπεία.

Οι τιμές δεν πέφτουν γιατί δεν τα παράγουμε. Το λάδι, ας πούμε, που παράγουμε σε επάρκεια, έχει πέσει. Πολύ.

Αφήστε τα μολύβια κ πιάστε κανα σπόρο ντομάτας, να δείτε για πότε πέφτει η τιμή της ντομάτας. Όσο εισάγουμε, ....

Ηλία, σου ξεφεύγει κάτι: κανείς δεν πρόκειται να 'πιάσει κάνα σπόρο ντομάτας' για να πέσει η τιμή της ντομάτας. Αν κάποιος 'πιάσει κάνα σπόρο ντομάτας' θα τον πιάσει για τον ίδιο λόγο που τον 'πιάνουν' παγκοσμίως: το κέρδος.

Αν η ντοματοπαραγωγή είχε αξιόλογο κέρδος, οι ήδη υπάρχοντες εν Ελλάδι ντοματοπαραγωγοί θα αύξαναν την παραγωγή τους.
Και, μετά, ίσως, κάποιοι 'αφήναν τα μολύβια για να πιάσουν κάνα σπόρο ντομάτας'.
Κίνητρο είναι το κέρδος, όχι παρεναίσεις του τύπου 'πιάστε κάνα σπόρο'...

Ο χρήστης ililias έγραψε:

....Πάντως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να κάνει κάποιος μια ανάλυση γιατί δεν πέφτουν οι τιμές σε προιόντα πρώτης ανάγκης.
Εγώ ομολογώ δεν έχω την πληροφορία, γι' αυτό και υποψιάζομαι καρτέλ κ.λ.π. αν κάποιοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω ας το πουν να το μάθουμε και οι υπόλοιποι και να μην κατηγορούμε άδικα.

Θα το πω άλλη μια φορά, αν κ δεν περιμένω (ούτε επιδιώκω) να με 'πιστέψει' κανείς: Το παράπονό μου λέω, δείτε το κ σαν ψυχοθεραπεία.

Οι τιμές δεν πέφτουν γιατί δεν τα παράγουμε. Το λάδι, ας πούμε, που παράγουμε σε επάρκεια, έχει πέσει. Πολύ.

Αφήστε τα μολύβια κ πιάστε κανα σπόρο ντομάτας, να δείτε για πότε πέφτει η τιμή της ντομάτας. Όσο εισάγουμε, ....

μα οι παραγωγοι λενε οτι δεν 'βγαινουν', οποτε αν αυξηθει η παραγωγη, παλι η τιμη δεν θα πεσει ή αν πεσει δεν θα συμφερει πλεον να παραγεις

Υπάρχει μια χρυσή τομή. Οι δικοί μας παραγωγοί δεν είναι (στην πλειοψηφία τους) επαγγελματίες και δεν είναι η ντομάτα το μόνο προϊόν που εισάγουμε. Είναι, όμως, ενδεικτικό γιατί και 'δύσκολη' είναι η μεταφορά της και κοστίζει, οπότε έχει περιθώρια. Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά: κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.
Επίσης, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ντομάτα κ να πάμε σε κάτι βασισμένο σ' αυτήν, προϊόν μιας μικρής (τουλάχιστον γι' αρχή) βιοτεχνίας, με εξαγωγική (γιατί όχι?????) κατεύθυνση. Εκεί, όριο είναι μόνον η ικανότητά μας.
Οι 2 ώρες ξάπλα στην πολυθρόνα του χάι μαγαζιού μ' ένα φραπόγαλο αγκαλιά, είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Ελπίζω να βγαίνει νόημα, παράλληλα μιλάω για δουλειές.

ΥΓ. Υπάρχει ένα από τα ωραιότερα Ελληνικά έργα, όπου ο υπάλληλος μπαίνει στη δουλειά 'προσωρινός' με 3,60 κ καταλήγει γέρος να περιμένει ακόμα κάτι να γίνει. Συγκινητικό, διδακτικό, ΩΡΑΙΟ.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Υπάρχει μια χρυσή τομή. Οι δικοί μας παραγωγοί δεν είναι (στην πλειοψηφία τους) επαγγελματίες και δεν είναι η ντομάτα το μόνο προϊόν που εισάγουμε. Είναι, όμως, ενδεικτικό γιατί και 'δύσκολη' είναι η μεταφορά της και κοστίζει, οπότε έχει περιθώρια. Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά: κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.
Επίσης, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ντομάτα κ να πάμε σε κάτι βασισμένο σ' αυτήν, προϊόν μιας μικρής (τουλάχιστον γι' αρχή) βιοτεχνίας, με εξαγωγική (γιατί όχι?????) κατεύθυνση. Εκεί, όριο είναι μόνον η ικανότητά μας.
Οι 2 ώρες ξάπλα στην πολυθρόνα του χάι μαγαζιού μ' ένα φραπόγαλο αγκαλιά, είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Ελπίζω να βγαίνει νόημα, παράλληλα μιλάω για δουλειές.

Στην Λαικη αγορα της Καλαματας οι ντοματες κοστιζουν απο 30 - 90 λεπτα του €. Και με 50 λεπτα παιρνεις πολυ ωριαες για σαλατα.
Στην λαικη της γειτονιας μου στην Αθηνα οι τιμες ειναι διπλασιες. Κατω απο 1,20€ δεν εχει καλη ντοματα για σαλατα.

Πως το εξηγεις αυτο , μιας και αν καταλαβα καλα εχεις καποια σχεση με το αντικειμενο ?

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά:

Α, αυτοί γιατί δεν αυξάνουν την παραγωγή τους ώστε να μηδενιστούν οι εισαγωγές ντομάτας; Φοβούνται μην πλουτίσουν;

κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.

Ποιος αναφέρθηκε σε 'χοντρή κονόμα'; . Κάτι διάβασες, σίγουρα όχι αυτά που έγραψα...

Επίσης, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ντομάτα κ να πάμε σε κάτι βασισμένο σ' αυτήν, προϊόν μιας μικρής (τουλάχιστον γι' αρχή) βιοτεχνίας, με εξαγωγική (γιατί όχι?????) κατεύθυνση. Εκεί, όριο είναι μόνον η ικανότητά μας.
Οι 2 ώρες ξάπλα στην πολυθρόνα του χάι μαγαζιού μ' ένα φραπόγαλο αγκαλιά, είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Ελπίζω να βγαίνει νόημα, παράλληλα μιλάω για δουλειές.

Προφανώς είσαι ο μόνος εργατικός σ' αυτή τη χώρα, πρέπει να το πάρεις απόφαση.
Πού να σε καταλάβουμε εμείς οι φραπογαλάδες;

Κι επειδή λεφτά υπάρχουν δεν υπάρχει λόγος βιασύνης:

OIKONOMIA
Παρασκευή, 3 Αυγούστου 2012 - 09:49
Πως θα 'πιάσουν' τα ανασφάλιστα Ι.Χ.

Της Έφης Καραγεώργου

Την υπουργική απόφαση περιμένει η ασφαλιστική αγορά για να προχωρήσει η ηλεκτρονική διασταύρωση και ο εντοπισμός όλων των ανασφάλιστων ΙΧ που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους και υπολογίζονται περίπου στα 2 εκατ. οχήματα.

Όπως λέει στο Capital.gr ο κ. Κώστας Μπερτσιάς, εκπρόσωπος του κλάδου αυτοκινήτου της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, είναι έτοιμη η ηλεκτρονική βάση δεδομένων στην οποία και έχουν καταχωρηθεί όλα τα κυκλοφορούντα οχήματα, με βάση τα τέλη κυκλοφορίας που εκδίδουν κάθε χρόνο οι Εφορίες (στοιχεία ΚΕΠΥΟ).

Το σύστημα ενημερώνεται σε καθημερινή βάση από όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες για τα ασφαλιστήρια συμβόλαια που εκδίδουν, όπως και για αυτά που διακόπτονται. Παράλληλα υπάρχει διασύνδεση με τη γενική γραμματεία πληροφοριακών συστημάτων για όλες τις άδειες κυκλοφορίας των ΙΧ και ενημέρωση για τα τέλη κυκλοφορίας.

***Και ενώ όλα είναι έτοιμα για να εντοπισθούν τα εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστα ΙΧ, η διαδικασία καθυστερεί καθώς δεν έχει υπογραφεί η υπουργική απόφαση. ***

«Έχει γίνει σοβαρή δουλειά, το πλαίσιο είναι έτοιμο και θα είναι κρίμα να μην προχωρήσει η αυτόματη διασταύρωση όλων των ανασφάλιστων ΙΧ» σημειώνει ο κ. Μπερτσιάς. Το κράτος θα μπορούσε να εισπράξει αρκετά εκατομμύρια ευρώ αν προχωρούσε η διαδικασία, αφού το πρόστιμο είναι 250 ευρώ αν το όχημα δεν είναι ασφαλισμένο, ενώ ο ιδιοκτήτης είναι υποχρεωμένος εντός 20ημέρου να προσκομίσει την απόδειξη πληρωμής, αλλά και το ασφαλιστήριο συμβόλαιο του οχήματος, που θα έχει κάνει, για να μην πληρώσει και δεύτερο πρόστιμο 500 ευρώ, ενώ αφαιρούνται οι πινακίδες και η άδεια κυκλοφορίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία πρώτου εξαμήνου 2012 του «Επικουρικού Κεφαλαίου Ασφάλισης Ευθύνης από Ατυχήματα Αυτοκινήτων», οι αναγγελθείσες ζημιές από ανασφάλιστο όχημα έφθασαν στο εξάμηνο φέτος τις 2.589, από 1.750 το ίδιο διάστημα πέρυσι. Παράλληλα το α’ εξάμηνο του 2012 καταβλήθηκαν αποζημιώσεις σε 1.500 περιπτώσεις που αφορούσαν ανασφάλιστα οχήματα ύψους 4,86 εκατ. ευρώ έναντι 1.371 περιπτώσεων το α’ εξάμηνο του 2011 για τις οποίες καταβλήθηκαν αποζημιώσεις ύψους 4,25 εκατ. ευρώ.

Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ανασφάλιστων ΙΧ και όπως σημειώνει ο κ. Μπερτσιάς: «Δυστυχώς ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι σε περίπτωση δυστυχήματος, η αποζημίωση έχει οριστεί στο 1 εκατ. ευρώ, που σημαίνει οικονομική καταστροφή για τον ανασφάλιστο οδηγό».

Αλλά και σε περίπτωση ατυχήματος με υλικές ζημιές, ο ανασφάλιστος οδηγός κινδυνεύει να χάσει περιουσιακά του στοιχεία. Τα χρήματα της ζημιάς θα καλυφθούν από το επικουρικό κεφάλαιο, το οποίο στη συνέχεια θα τα διεκδικήσει από τον ανασφάλιστο οδηγό. Στην περίπτωση που δεν έχει να καταβάλει το ποσό, τότε η υπόθεση θα ακολουθήσει την δικαστική οδό με την έκδοση διαταγής πληρωμής, που μπορεί να οδηγήσει σε πλειστηριασμό κινητής ή ακίνητης περιουσίας του ανασφάλιστου οδηγού.

Πηγή:www.capital.gr

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Υπάρχει μια χρυσή τομή. Οι δικοί μας παραγωγοί δεν είναι (στην πλειοψηφία τους) επαγγελματίες και δεν είναι η ντομάτα το μόνο προϊόν που εισάγουμε. Είναι, όμως, ενδεικτικό γιατί και 'δύσκολη' είναι η μεταφορά της και κοστίζει, οπότε έχει περιθώρια. Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά: κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.
Επίσης, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ντομάτα κ να πάμε σε κάτι βασισμένο σ' αυτήν, προϊόν μιας μικρής (τουλάχιστον γι' αρχή) βιοτεχνίας, με εξαγωγική (γιατί όχι?????) κατεύθυνση. Εκεί, όριο είναι μόνον η ικανότητά μας.
Οι 2 ώρες ξάπλα στην πολυθρόνα του χάι μαγαζιού μ' ένα φραπόγαλο αγκαλιά, είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Ελπίζω να βγαίνει νόημα, παράλληλα μιλάω για δουλειές.

ΥΓ. Υπάρχει ένα από τα ωραιότερα Ελληνικά έργα, όπου ο υπάλληλος μπαίνει στη δουλειά 'προσωρινός' με 3,60 κ καταλήγει γέρος να περιμένει ακόμα κάτι να γίνει. Συγκινητικό, διδακτικό, ΩΡΑΙΟ.

καταλαβαινω τι λες, αλλα το προβλημα δεν ειναι μονο η ντοματα.
ειμαστε μια απο τις ακριβοτερες χωρες της ΕΕ, ενω ταυτοχρονα οι μισθοι ειναι απο τους χαμηλοτερους.
ειναι γενικοτερο λοιπον το θεμα.

προφανως κανενα θεμα δεν λυνεται με το να κανουμε απλα διαπιστωσεις

Ο χρήστης nikospappas έγραψε:

Υπάρχει μια χρυσή τομή. Οι δικοί μας παραγωγοί δεν είναι (στην πλειοψηφία τους) επαγγελματίες και δεν είναι η ντομάτα το μόνο προϊόν που εισάγουμε. Είναι, όμως, ενδεικτικό γιατί και 'δύσκολη' είναι η μεταφορά της και κοστίζει, οπότε έχει περιθώρια. Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά: κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.
Επίσης, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ντομάτα κ να πάμε σε κάτι βασισμένο σ' αυτήν, προϊόν μιας μικρής (τουλάχιστον γι' αρχή) βιοτεχνίας, με εξαγωγική (γιατί όχι?????) κατεύθυνση. Εκεί, όριο είναι μόνον η ικανότητά μας.
Οι 2 ώρες ξάπλα στην πολυθρόνα του χάι μαγαζιού μ' ένα φραπόγαλο αγκαλιά, είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Ελπίζω να βγαίνει νόημα, παράλληλα μιλάω για δουλειές.

Στην Λαικη αγορα της Καλαματας οι ντοματες κοστιζουν απο 30 - 90 λεπτα του €. Και με 50 λεπτα παιρνεις πολυ ωριαες για σαλατα.
Στην λαικη της γειτονιας μου στην Αθηνα οι τιμες ειναι διπλασιες. Κατω απο 1,20€ δεν εχει καλη ντοματα για σαλατα.

Πως το εξηγεις αυτο , μιας και αν καταλαβα καλα εχεις καποια σχεση με το αντικειμενο ?

να απαντησω εγω?
επειδη στην καλαματα σιγουρα υπθρχαν και αρκετοι παραγωγοι
στην αθηνα , τουλαχιστον στις λαικες βριλλησιων και αγιας παρασκευης
πραγματικοι παραγωγοι ειχα γνωρισει μονο δυο.
και φερναν σπανακι απο βοιωτια .
οι υπολοιποι ψωνιζουν απο λαχαναγορα και κατι λιγοι απο μαραθωνα.
ολες σχεδον τις αδειες λαικης τις εδωσε το κρατος οχι σε παραγωγους αλλα με τα γνωστα πελατιακα κρητηρια.
διαβαστε λιγα πραγματα απο το ιντερνετ πανω στην καλιεργεια ενος φρουτου και καντε καμμια ερωτηση στον δηθεν παραγωγο και αμα
σου απαντησει γραψε μου.

Ο χρήστης lokatzis έγραψε:
Κι επειδή λεφτά υπάρχουν δεν υπάρχει λόγος βιασύνης:

OIKONOMIA
Παρασκευή, 3 Αυγούστου 2012 - 09:49
Πως θα 'πιάσουν' τα ανασφάλιστα Ι.Χ.

Της Έφης Καραγεώργου

Την υπουργική απόφαση περιμένει η ασφαλιστική αγορά για να προχωρήσει η ηλεκτρονική διασταύρωση και ο εντοπισμός όλων των ανασφάλιστων ΙΧ που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους και υπολογίζονται περίπου στα 2 εκατ. οχήματα.

Όπως λέει στο Capital.gr ο κ. Κώστας Μπερτσιάς, εκπρόσωπος του κλάδου αυτοκινήτου της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, είναι έτοιμη η ηλεκτρονική βάση δεδομένων στην οποία και έχουν καταχωρηθεί όλα τα κυκλοφορούντα οχήματα, με βάση τα τέλη κυκλοφορίας που εκδίδουν κάθε χρόνο οι Εφορίες (στοιχεία ΚΕΠΥΟ).

Το σύστημα ενημερώνεται σε καθημερινή βάση από όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες για τα ασφαλιστήρια συμβόλαια που εκδίδουν, όπως και για αυτά που διακόπτονται. Παράλληλα υπάρχει διασύνδεση με τη γενική γραμματεία πληροφοριακών συστημάτων για όλες τις άδειες κυκλοφορίας των ΙΧ και ενημέρωση για τα τέλη κυκλοφορίας.

***Και ενώ όλα είναι έτοιμα για να εντοπισθούν τα εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστα ΙΧ, η διαδικασία καθυστερεί καθώς δεν έχει υπογραφεί η υπουργική απόφαση. ***

«Έχει γίνει σοβαρή δουλειά, το πλαίσιο είναι έτοιμο και θα είναι κρίμα να μην προχωρήσει η αυτόματη διασταύρωση όλων των ανασφάλιστων ΙΧ» σημειώνει ο κ. Μπερτσιάς. Το κράτος θα μπορούσε να εισπράξει αρκετά εκατομμύρια ευρώ αν προχωρούσε η διαδικασία, αφού το πρόστιμο είναι 250 ευρώ αν το όχημα δεν είναι ασφαλισμένο, ενώ ο ιδιοκτήτης είναι υποχρεωμένος εντός 20ημέρου να προσκομίσει την απόδειξη πληρωμής, αλλά και το ασφαλιστήριο συμβόλαιο του οχήματος, που θα έχει κάνει, για να μην πληρώσει και δεύτερο πρόστιμο 500 ευρώ, ενώ αφαιρούνται οι πινακίδες και η άδεια κυκλοφορίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία πρώτου εξαμήνου 2012 του «Επικουρικού Κεφαλαίου Ασφάλισης Ευθύνης από Ατυχήματα Αυτοκινήτων», οι αναγγελθείσες ζημιές από ανασφάλιστο όχημα έφθασαν στο εξάμηνο φέτος τις 2.589, από 1.750 το ίδιο διάστημα πέρυσι. Παράλληλα το α’ εξάμηνο του 2012 καταβλήθηκαν αποζημιώσεις σε 1.500 περιπτώσεις που αφορούσαν ανασφάλιστα οχήματα ύψους 4,86 εκατ. ευρώ έναντι 1.371 περιπτώσεων το α’ εξάμηνο του 2011 για τις οποίες καταβλήθηκαν αποζημιώσεις ύψους 4,25 εκατ. ευρώ.

Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ανασφάλιστων ΙΧ και όπως σημειώνει ο κ. Μπερτσιάς: «Δυστυχώς ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι σε περίπτωση δυστυχήματος, η αποζημίωση έχει οριστεί στο 1 εκατ. ευρώ, που σημαίνει οικονομική καταστροφή για τον ανασφάλιστο οδηγό».

Αλλά και σε περίπτωση ατυχήματος με υλικές ζημιές, ο ανασφάλιστος οδηγός κινδυνεύει να χάσει περιουσιακά του στοιχεία. Τα χρήματα της ζημιάς θα καλυφθούν από το επικουρικό κεφάλαιο, το οποίο στη συνέχεια θα τα διεκδικήσει από τον ανασφάλιστο οδηγό. Στην περίπτωση που δεν έχει να καταβάλει το ποσό, τότε η υπόθεση θα ακολουθήσει την δικαστική οδό με την έκδοση διαταγής πληρωμής, που μπορεί να οδηγήσει σε πλειστηριασμό κινητής ή ακίνητης περιουσίας του ανασφάλιστου οδηγού.

Πηγή:www.capital.gr

αυτο βεβαια επηρεαζει αμεσα και εσενα στη καθημερινοτητα σου, που τρεμεις μην τυχει και εχεις ψιλοατυχημα γιατι μετα ποιος βρισκει ακρη με το μπατιρισμενο επικουρικο.

ποιος ειναι ο υπουργος που καθυστερει την υπογραφη;

Ο χρήστης otso έγραψε:

Υπάρχει μια χρυσή τομή. Οι δικοί μας παραγωγοί δεν είναι (στην πλειοψηφία τους) επαγγελματίες και δεν είναι η ντομάτα το μόνο προϊόν που εισάγουμε. Είναι, όμως, ενδεικτικό γιατί και 'δύσκολη' είναι η μεταφορά της και κοστίζει, οπότε έχει περιθώρια. Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά: κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.
Επίσης, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την ντομάτα κ να πάμε σε κάτι βασισμένο σ' αυτήν, προϊόν μιας μικρής (τουλάχιστον γι' αρχή) βιοτεχνίας, με εξαγωγική (γιατί όχι?????) κατεύθυνση. Εκεί, όριο είναι μόνον η ικανότητά μας.
Οι 2 ώρες ξάπλα στην πολυθρόνα του χάι μαγαζιού μ' ένα φραπόγαλο αγκαλιά, είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα.
Ελπίζω να βγαίνει νόημα, παράλληλα μιλάω για δουλειές.

Στην Λαικη αγορα της Καλαματας οι ντοματες κοστιζουν απο 30 - 90 λεπτα του €. Και με 50 λεπτα παιρνεις πολυ ωριαες για σαλατα.
Στην λαικη της γειτονιας μου στην Αθηνα οι τιμες ειναι διπλασιες. Κατω απο 1,20€ δεν εχει καλη ντοματα για σαλατα.

Πως το εξηγεις αυτο , μιας και αν καταλαβα καλα εχεις καποια σχεση με το αντικειμενο ?

να απαντησω εγω?
επειδη στην καλαματα σιγουρα υπθρχαν και αρκετοι παραγωγοι
στην αθηνα , τουλαχιστον στις λαικες βριλλησιων και αγιας παρασκευης
πραγματικοι παραγωγοι ειχα γνωρισει μονο δυο.
και φερναν σπανακι απο βοιωτια .
οι υπολοιποι ψωνιζουν απο λαχαναγορα και κατι λιγοι απο μαραθωνα.
ολες σχεδον τις αδειες λαικης τις εδωσε το κρατος οχι σε παραγωγους αλλα με τα γνωστα πελατιακα κρητηρια.
διαβαστε λιγα πραγματα απο το ιντερνετ πανω στην καλιεργεια ενος φρουτου και καντε καμμια ερωτηση στον δηθεν παραγωγο και αμα
σου απαντησει γραψε μου.

Κια εγω απο παραγωγο αγοραζω, τουλαχιστον ετσι λεει η αποδειξη και το ταπελακι στον παγκο, αλλα η τιμη στα υψη.

Μηπως αυτο γινεται επιδη στα ΣΜ η τιμες ειναι αναλογες οποτε δεν υπαρχει εναλλακτικη ?

Υποβάθμιση της Σλοβενίας κατά 3 βαθμίδες από την Moody's

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 2002_18301

http://www.inews.gr/152/i-SOFTEX-esto-k ... nnoula.htm

Τα παραπάνω, αν και παλιά, για να μην υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση περί αποκρατικοποιήσεων.

Μπουένος 'Αιρες, Αργεντινή
Η πλέον οδυνηρή -οικονομικά και κοινωνικά- περίοδος στη μεταδικτατορική Αργεντινή έλαβε και επίσημα τέλος την Παρασκευή.

Η κυβέρνηση κατέβαλε και την τελευταία δόση του δεκαετούς ομολόγου που εκδόθηκε το 2002, προκειμένου να αποζημιωθούν οι πολίτες που έχασαν περίπου 66 δισ. δολάρια σε καταθέσεις, στην οικονομική κρίση του 2001.

Πολλοί ήταν εκείνοι που κατέφυγαν στα δικαστήρια προκειμένου να βρουν το δίκιο τους και πέτυχαν τελικά να δικαιωθούν μετά από χρόνια.

Αρκετοί άλλοι προτίμησαν να δεχθούν το 10ετές ομόλογο που εξέδωσε η μεταβατική κυβέρνηση του 2002, ώστε να εισπράξουν ένα μέρος των χρημάτων που έχασαν. Στην πορεία -όπως άλλωστε συμβαίνει συχνά- αρκετοί πούλησαν αυτά τα ομόλογα, για να εισπράξουν μετρητά.

Σε κάθε περίπτωση, η τελευταία δόση, ύψους σχεδόν 2,5 δισ. δολαρίων καταβλήθηκε στους δικαιούχους την Παρασκευή. Το συνολικό ποσό που κάλυψε το ομόλογο ήταν σχεδόν 20 δισ. δολάρια.

«Τα χρήματα αυτά έπρεπε να τα έχουν πληρώσει οι τράπεζες» υπενθύμισε.

Στην ομιλία της ο πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες είπε ότι η κρίση στην Ευρωζώνη θυμίζει την Αργεντινή εκείνης της περιόδου, γνωστή ως «corralito».

Mιλώντας σε εκδήλωση του Χρηματιστηρίου του Μπουένος Αίρες, η πρόεδρος είπε χαρακτηριστικά:

«Τι θυμίζει η κρίση που υπάρχει αυτή τη στιγμή; Μήπως τη Γαλλική Επανάσταση; Μήπως τη δική μας Μάχη για την Ανεξαρτησία; Θυμίζει την Αργεντινή του 2001, όταν η «σωτηρία» του 2000, το μεγάλο κούρεμα του 2001 έκαναν τους πολίτες να πιστέψουν ότι οι καταθέσεις τους ήταν διασφαλισμένες.

» Έχω την εντύπωση ότι στην Ευρώπη δεν καταλαβαίνουν. Πώς θα υπάρξει ανάπτυξη αν ο κόσμος χάνει τη δουλειά του, χάνει το σπίτι του και τις οικονομίες του;»

Η ίδια πάντως, ξεκαθάρισε ότι η καταβολή της τελευταίας δόσης «δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς, αλλά για προβληματισμό».

http://news.in.gr/world/article/?aid=1231207936

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Ο Δον Κιχώτης, η Λερναία Ύδρα και ο εχθρός εντός των πυλών

Του Σταμάτη Ζαχαρού

Μπορεί τελικά οι πολιτικοί προϊστάμενοι να έχουν την ευθύνη για τα αποτελέσματα της διακυβέρνησής τους, ωστόσο η αλλαγή και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης περνά σε μεγάλο βαθμό και από τα χέρια των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι συχνά αρνούνται να συνεργαστούν.

Χωρίς καμία διάθεση υπεράσπισης ενός ανίκανου και διαβρωμένου πολιτικού συστήματος, οφείλει κανείς να δει την κατάσταση όπως έχει σήμερα. **Μαθημένοι για χρόνια σε μια πελατειακή σχέση με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους και γαλουχημένοι με το θράσος που επέτρεπε σε εργαζομένους η στρεβλή έννοια του συνδικαλισμού, στην πλειοψηφία τους οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να θεωρηθούν σήμερα αρωγοί σε μια προσπάθεια αλλαγής του υδροκέφαλου κράτους.

Είτε γιατί υπερασπίζονται συντεχνιακά κεκτημένα, είτε διότι εμμένουν σε δογματικές -και εν πολλοίς ξεπερασμένες- θέσεις είτε απλώς γιατί ουδέποτε υποχρεώθηκαν να λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας ιεραρχίας, οι Δ.Υ. δεν είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν σαρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση. Στελέχη που διαπραγματεύονται λόγω της κατάστασης σοβαρά θέματα για το μέλλον της χώρας, λειτουργούν σαν να βρίσκονται σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν.** Δεν κατανοούν τη σοβαρότητα των στιγμών και απειλούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Κάθε ένας έχει ευθύνη για την θέση που κατέχει. Δυστυχώς όμως οι συγκυρίες έφεραν έτσι τα πράγματα ώστε στελέχη των υπουργείων που για δεκαετίες είχαν μια βαρετή εργασιακή σχέση με το δημόσιο, να βρίσκονται σήμερα στη θέση να «παζαρεύουν» δύσκολα θέματα για το μέλλον της χώρας με την τρόικα. Εννοείται ότι η ευθύνη βαραίνει πολύ περισσότερο στις δικές τους πλάτες.

Πληροφορίες αναφέρουν όμως ότι σε πολλές περιπτώσεις οι υπάλληλοι έχουν «δική τους γραμμή» στις διαπραγματεύσεις ή επιχειρούν να διαφυλάξουν τα νώτα τους -μαθημένοι στην ευθυνοφοβία- με όσο ολέθριες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στην παρούσα φάση.

Ακόμη όμως και όσες περιπτώσεις δημοσίων λειτουργών ξεχωρίζουν για την αποτελεσματικότητα και την εργατικότητά τους, λοιδορούνται από τους υπόλοιπους, αντιμετωπίζουν δεκάδες εμπόδια από τους «συναδέλφους» τους και ουσιαστικά οδηγούνται σε μια ιδιότυπη απομόνωση.** Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Λέανδρου Ρακιντζή του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης που ενώ εμμένει στην δύσκολη απόφασή του να καθαρίσει όσες περισσότερες υποθέσεις μπορεί, αντιμετωπίζεται στην καλύτερη σαν ένας ρομαντικός ονειροπόλος. Στη χειρότερη περίπτωση, και όσο είναι στο χέρι τους, διάφοροι «αρμόδιοι» αρνούνται να τελειώσουν τις υποθέσεις που φέρνει στο φώς της δημοσιότητας και του κόλλησαν το παρατσούκλι «Δον Κιχώτης».

Βεβαίως είναι στο χέρι των πολιτικών προϊσταμένων, του πρωθυπουργού και των υπουργών του, να ξηλώσουν όσους δεν συνεργάζονται. Να τους στείλουν σπίτι τους και να προχωρήσουνε με όσους θέλουν και μπορούν. «Είναι σαν τη Λερναία Ύδρα» εκμυστηρεύεται υπηρεσιακός παράγοντας του Υπ. Οικονομικών. Μια απόπειρα αλλαγής των επικεφαλής στις ΔΟΥ πείθει και τον πιο καλόπιστο Υπουργό ότι το σύστημα περιφρουρεί καλά τις στρεβλές δομές του. Πώς; Κατεβάζοντας τα μολύβια αν χρειαστεί.**

Ακόμη και αν τα κίνητρα δεν είναι απαραιτήτως κακοπροαίρετα, το αποτέλεσμα αυτής της αρραγούς συντεχνιακής προστασίας είναι το ίδιο. Στο Υπουργείο Ανάπτυξης για παράδειγμα ξηλώθηκε όλη η διεύθυνση εγκρίσεων για τις επιδοτήσεις αλλά χρειάστηκε μια εγκληματική ενέργεια για να μάθουμε την Παρασκευή ότι η υπόθεση του πολύπαθου επιχειρηματία από την Αργολίδα έχει βαλτώσει εκ νέου. Και δεν είναι η μόνη υπόθεση. Στους ορόφους και των δύο Υπουργείων που στεγάζονται στην οδό Νίκης μπορεί κανείς να ακούσει απίστευτες ιστορίες. Δεν είναι απαραίτητο να πρόκειται για σκάνδαλα.

Δυσλειτουργία προκαλούν ακόμη και όσοι δεν εργάζονται, όπως για παράδειγμα οι υπάλληλοι στις 12 ΔΟΥ όπου η αποτελεσματικότητα επί των φορολογικών εκκρεμοτήτων βρίσκεται σε επίπεδα κάτω του 20%. Αν ο υπουργός αποπειραθεί να δράσει θα συναντήσει την οργισμένη αντίδραση ολόκληρου του κλάδου.

**Τελικά ο εχθρός είναι εντός των πυλών. Η κυβέρνηση οφείλει να δράσει με αποφασιστικότητα. Να σπάσει αυγά με την -ούτως η άλλως χαμένη- εκλογική της πελατεία. **Να γκρεμίσει το «βαθύ κράτος» που τα κόμματα που την στηρίζουν εξέθρεψαν για δεκαετίες. Γι’ αυτό της έδωσε ο λαός τη στήριξή του και της αναλογεί και η μεγαλύτερη ευθύνη. Παράλληλα όμως θα πρέπει και ο καθένας από εμάς να συμβάλλει στην εθνική προσπάθεια. Είτε αναλαμβάνοντας το καθήκον που του αναλογεί (και στους Δ.Υ. αναλογεί μεγάλο μερίδιο) είτε καταγγέλλοντας τις άθλιες συμπεριφορές όπου και όταν τις εντοπίζει. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και ουδείς δικαιολογείται να μείνει αμέτοχος. Αν δεν είναι μέρος της λύσης, τότε απλά είναι μέρος του προβλήματος.

+00
Να συμπληρώσω εδώ ότι ακόμη και κάποια μέτρα που πάρθηκαν π.χ. οριζόντιες μειώσεις μισθών χτύπησαν κυρίως τους χαμηλόμισθους, σαφώς, δεν είναι το ίδιο το να πάς από 1200€ στα 700€ με το να πας από τα 2500€ στα 2000€
Αλλά υπάρχαν και τρανταχτές περιπτώσεις όπου οι χαμηλόμισθοι πέσανε έως 500€ ενώ οι υψηλόμισθοι όχι μόνο δεν πέσανε αλλά κάποιοι πήρανε και αύξηση
Τρανταχτή περίπτωση όπου τα συνδικαλικόσκυλα κοιτάξανε τον ευτούλη τους και μόνο και π$^&νε τους μικρούς και τους νέους!!!
Εγώ θα μείνω στην φράση:
Τελικά ο εχθρός είναι εντός των πυλών.
και θα πάω στην τιμή της ντομάτας και στην Ελληνική παραγωγή.
@illilias
Η άποψή μου ήταν και είναι ότι για να ξεφύγει η χώρα από τη κρίση έπρεπε (και πρέπει) να χτυπηθουν τα 'μαγαζάκια' του δημοσίου (και όχι μόνο) και οι πελατειακές σχέσεις και η κυβέρνηση (όποια και αν ηταν αυτή) να δώσει βαρύτητα στην παραγωγή και στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμη και με επιδοτήσεις και βοήθεια με κάθε τρόπο (οικονομική, συμβουλευτική, νομική ) της επιχειρηματικότητας και ειδικά της νέας και της εξαγωγικής.
Όλο αυτό, φυσικά κόλλησε στην ανικανότητα των κυβερνώντων ΚΥΡΙΩΣ .
Οι πολιτικοί σχεδόν κάθε κόμματος αυτής της χώρας στάθηκαν ανάξιοι να την κυβερνήσουν οι μεν διότι θελανε πασει θυσία να κυβερνήσουν για να διατηρήσουν την πελατειακή τους σχέση και τα μαγαζάκια τους και οι δε διότι δεν θέλανε να κυβερνήσουν και να πάρουν την καυτή πατάτα στα χέρια τους αλλά εκ του ασφαλούς να κάνουν αντιπολίτευση απλώς κατηγορώντας ή προτείνοντας ανεφάρμοστες λύσεις.
Οι πολιτικοί μας είναι οι κύριοι υπεύθυνοι που φέρανε την χώρα σε αυτό το χάλι (τα τελευταία 40 χρόνια) και αυτοί είναι που δεν μπορούν να την σώσουν. Για την ακρίβεια δεν προσπαθούν καν, ή μάλλον προσπαθουν αλλά χωρίς να θιγούν τα μαγαζάκια τους, οπότε ούτε μνημόνιο εφαρμόζουν ούτε το καταγγέλουν διασύρωντας συνεχώς την χώρα και σύροντάς την στην καταστροφή.
Το κακό είναι ότι ούτε και από αυτούς τους πολιτικούς μπορούμε να ξεφύγουμε διότι αυτό είναι το πιο κλειστό επάγγελμα (καρτελ) που υπάρχει σε αυτήν την χώρα!!!
Οπότε δεν υπάρχει εναλλακτική! Ακόμη και όταν πάει να βγεί κάποιος 'σωστός' πολιτικός υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός Πολιτικών - ΜΜΕ - δικαιοσύνης που θα τον αφανίσει ή θα τον διαφθείρει και θα τον κάνει δικό τους.
Τζάμπα διαφωνείτε λοιπόν αγαπητοί συμφορουμήτες, η σημερινή Ελλάδα δεν διαφέρει και πολύ από την Ελλάδα της Βασιλείας ή της Χούντας ή και της Τουρκοκρατίας (μιας και έχουμε και ξένο δεινάστη πλέον). Για να μην πω ότι, τότε, μπορεί και κάποιος από τους διοικούντες να ενδιαφερόταν και λίγο για την χώρα ή τουλάχιστον να την αγνοούσε και να μην την βούλιαζε έτσι.
Πιστεύω ότι η ιστορία σε μερικές 10ετίες θα γράψει για την Ελλάδα, είτε υπάρχει πλέον είτε όχι, ότι είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που καταστράφηκε (αφανίστηκε) εν καιρό ειρήνης λόγω των πολιτικών της...
Ίσως η Ευρωπαική ομοσπονδία να σώσει την κατάσταση ... Α! Μπα ποιός έλληνας πολιτικός θα δεχθεί να βάζουν οι ξένοι χέρι στο χαρέμι του ...
Δυστυχώς μέρα με την μέρα βλέπω, με τρόμο, ότι η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε ένα τέτοιο αδιέξοδο που μόνο με ακραίες λύσεις θα μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Δεν ξέρω αν αυτό γίνετια λόγω ανικανότητας, λόγω βλακείας, ή είναι προμελετημένο (παγκόσμια συνωμοσία ) αλλά τρομάζω βλέποντας ότι, αντί να προστίθενται, κόβονται ένα - ένα όλα τα νήματα που μας κρατάνε .

Ο χρήστης klong έγραψε:
@illilias
Η άποψή μου ήταν και είναι ότι για να ξεφύγει η χώρα από τη κρίση έπρεπε (και πρέπει) να χτυπηθουν τα 'μαγαζάκια' του δημοσίου (και όχι μόνο) και οι πελατειακές σχέσεις και η κυβέρνηση (όποια και αν ηταν αυτή) να δώσει βαρύτητα στην παραγωγή και στον ιδιωτικό τομέα. Ακόμη και με επιδοτήσεις και βοήθεια με κάθε τρόπο (οικονομική, συμβουλευτική, νομική ) της επιχειρηματικότητας και ειδικά της νέας και της εξαγωγικής.
Όλο αυτό, φυσικά κόλλησε στην ανικανότητα των κυβερνώντων ΚΥΡΙΩΣ .

Εσύ λες τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι.
Εγώ λέω τι να κάνω εγώ.

Κια εγω απο παραγωγο αγοραζω, τουλαχιστον ετσι λεει η αποδειξη και το ταπελακι στον παγκο, αλλα η τιμη στα υψη.
Μηπως αυτο γινεται επιδη στα ΣΜ η τιμες ειναι αναλογες οποτε δεν υπαρχει εναλλακτικη ?

Το τι λέει η απόδειξη κ ποιά είναι η πραγματικότητα, είναι δυο πολύ διαφορετικά πράγματα.
Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι παραγωγοί με δικά τους προϊόντα στις λαϊκές της Αθήνας, καταλαβαίνεις? Στην Καλαμάτα, από την άλλη, μπορούν.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Και υπάρχουν παραγωγοί που την παράγουν κ είναι μια χαρά:

Α, αυτοί γιατί δεν αυξάνουν την παραγωγή τους ώστε να μηδενιστούν οι εισαγωγές ντομάτας; Φοβούνται μην πλουτίσουν;

κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγει απ' τ μυαλό μας η χοντρή κονόμα κ να γυρίσει το λογικό κέρδος που θα μας προσφέρει μια (απλά) άνετη ζωή.

Ποιος αναφέρθηκε σε 'χοντρή κονόμα'; . Κάτι διάβασες, σίγουρα όχι αυτά που έγραψα......

Θα σου απαντούσα, αλλά έχω καταλάβει ότι δεν θέλεις στ' αλήθεια απάντηση: Θέλεις μόνο να πεις τα δικά σου.
Για την ιστορία, με το πρώτο σου σχόλιο ... απαντάς στο δεύτερο (ή το ανάποδο).

καταλαβαινω τι λες, αλλα το προβλημα δεν ειναι μονο η ντοματα.
ειμαστε μια απο τις ακριβοτερες χωρες της ΕΕ, ενω ταυτοχρονα οι μισθοι ειναι απο τους χαμηλοτερους.
ειναι γενικοτερο λοιπον το θεμα.
προφανως κανενα θεμα δεν λυνεται με το να κανουμε απλα διαπιστωσεις

Σπύρο, η γενική διαπίστωση είναι ότι αυτά που λες συμβαίνουν γιατί είμαστε (με διαφορά) αυτοί που παράγουν λιγότερο στην ΕΕ. Προσωπικά, το έχω ξαναπεί, ψάχνω τρόπους να βγώ από την 'δική μου' τρύπα εγώ, οι άμεσοι συνεργάτες μου, μετά οι έμμεσοι κλπ, σε ομόκεντρους κύκλους. Με ενδιαφέρει το χωριό μου, ο νομός μου, η χώρα μου, η ήπειρός μου, με την σειρά - όπως ακριβώς με ενδιαφέρει η οικογένειά μου, οι συγγενείς, γνωστοί κ φίλοι, συμπατριώτες, συνεργάτες κοκ.
Αυτή είναι η ιδέα μου, αυτός ο τρόπος που έχω σκεφτεί. Σωστός / λάθος, μέχρι να βρω κάτι καλύτερο αυτό ακολουθώ.