**Πυραυλική και Γενικά Υψηλή Τεχνολογία της Τουρκίας και η Αξιοποίησή της για Πολεμικούς Σκοπούς **

Ιστορικά και Γενικά Στοιχεία 2009

Η Τουρκία έθεσε όλως ιδιαίτερα φιλόδοξους στόχους και έχει περάσει από μια σειρά περιόδων τεχνολογικού εκσυγχρονισμού. Το 1963 ιδρύθηκε το Τουρκικό Ίδρυμα Έρευνας Επιστήμης και Τεχνολογίας (ΤUBITAK), το οποίο υπάγεται απ΄ευθείας στο Πρωθυπουργικό Γραφείο. Αυτό αποτελεί τον εγκέφαλο που καταγράφει, συντονίζει και χρηματοδοτεί ερευνητικές δραστηριότητες για στρατιωτικές εφαρμογές στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), τα Πανεπιστήμια και τον ιδιωτικό τομέα.

Διατηρεί έξι δικά του ερευνητικά κέντρα, μεταξύ των οποίων το Ινστιτούτο Βαλλιστικής Έρευνας, το Ινστιτούτο Ερευνών και το Ινστιτούτο Έρευνα Ηλεκτρονικών και Υπολογιστών. Δημιούργημα του ΤUBITAK είναι το Ινστιτούτο Έρευνας και Ανάπτυξης Αμυντικής Βιομηχανίας (Sanoyoo Arastirma Gelistirme Enstitusu – SAGE) καθώς και το Ίδρυμα Τεχνολογικής Ανάπτυξης (TTGV) που διαχειρίζεται με μεγάλη ευελιξία τα κονδύλια της Παγκόσμιας Τράπεζας, τα οποία διατίθενται για τη διανειοδότηση έργων τεχνολογικής και καινοτομικής ανάπτυξης.

Σήμερα στην Τουρκία υπάρχουν πολλοί δημόσιοι φορείς που ασχολούνται με την έρευνα και την τεχνολογία, οι σπουδαιότεροι από τους οποίους είναι : το Κέντρο Ερευνών του Μαρμαρά (Marmara Arastima Merkezi – MAM), το Εθνικό Κέντρο Προγραμματισμού (MPM), το Ινστιτούτο Βαλλιστικών Ερευνών (ΒΑΕ), το Κέντρο Τεχνολογίας Κατευθυνομένων Οχημάτων (GATOM) και η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας.

Με το νόμο 3283 περί Πολεμικής Βιομηχανίας και άλλους που ακολούθησαν εκτός πολλών άλλων μέτρων, συγκροτήθηκαν τα βασικά Όργανα και οι Φορείς καθοδήγησης, ελέγχου και ενίσχυσης της Πολεμικής Βιομηχανίας όπως είναι : Το Ανώτατο Συντονιστικό Συμβούλιο που αποτελείται από τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Άμυνας, τον Α/ΓΕΕΘΑ, 5 Υπουργούς της Κυβέρνησης και τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Η Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας που αποτελείται από τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Άμυνας, τον Α/ΓΕΕΘΑ και τον επικεφαλής του Υφυπουργείου για Πολεμικές Βιομηχανίες και αποτελεί την ανώτατη Αρχή λήψεως αποφάσεων για πομήθειες.

Το Υφυπουργείο Πολεμικής Βιομηχανίας (Savunma Sanayii Mustesarligi – SSM). To Ταμείο Υποστήριξης και Πολεμικής Βιομηχανίας. Το Ελεγκτικό Συμβούλιο με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού και αντιπροσώπων των Υπουργείων Άμυνας και Οικονομικών. **Η χώρα διαθέτει σημαντικό βιομηχανικό δυναμικό στο οποίο συμμετέχουν 110 μεγάλες και περί τις 1000 μικρές εταιρείες που απασχολούν 50.000 περίπου εργαζόμενους. **

Σήμερα η Τουρκία κατασκευάζει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που χρησιμοποιούν οι Ένοπλες Δυνάμεις της, ενώ η ηγεσία της αισιοδοξεί ότι σύντομα θα είναι σε θέση να καλύπτει με εγχώρια παραγωγή το σύνολο σχεδόν των αμυντικών αναγκών. Για την ενίσχυση του επιστημονικού προσωπικού η Τουρκία διαθέτει το** Κέντρο Εκπαίδευσης Αμυντικής Βιομηχανίας και Τεχνολογίας, υπό το ΥΕΘΑ, το οποίο καταρτίζει επιστήμονες απ΄όλους τους χώρους – στρατιωτικό, αμυντικής βιομηχανίας, Ινστιτούτα και Οργανισμούς. Παράλληλα χορηγείται μεγάλος αριθμός υποτροφιών για την εκπαίδευση στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού σε επιστήμες σχετιζόμενες με την παραγωγή πολεμικού υλικού σε εκπαιδευτικά ιδρύματα του εσωτερικού και εξωτερικού. Η Τουρκία συμμετέχει σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς που ασχολούνται με την παραγωγή οπλικών συστημάτων και τους ελέγχους των εξοπλισμών.**

Βλέπεις Αλέξανδρε να έχουμε εμείς καμμία σχέση με την οργάνωση την στοχοπροσύλωση και την στρατηγική σχεδίαση βάση της οποίας προχωρά η Τουρκία ?

Εμείς μια ΕΑΒ και τα ΕΑΣ έχουμε και τα έχουμε υπό τον έλεγχο του υπουργείου οικονομικών, αφήνοντας τους λογιστές να αξιολογούν τι χρειάζεται η άμυνα της χώρας αγνοώντας τις προτάσεις και τις αγωνίες των Ε.Δ, ενώ θα έπρεπε η αμυντική βιομηχανία μας να υπάγετε στο υπουργείο άμυνας.

Μη μου λες λοιπόν ότι τους υπερεκτιμώ, αυτοί έχουν στόχους που τους εκπληρώνουν, έχουν στρατηγική βάθους, εδεν έχουν αντιπολίτευση να μπλοκάρει τα πάντα και να φοβούνται οι εκάστοτε υπουργοί να βάλουν μια υπογραφή, έχουμε πυροβολήσει για τα καλά τα πόδια μας, ο Ερντογάν είναι ενός ανδρός αρχή, εμείς νοιαζόμαστε μόνο για τις συντάξεις, όταν έρθει λοιπόν η ώρα θα πολεμήσουμε εμείς με τις συντάξεις και αυτοί με σύγχρονα όπλα.

Σημ: Οι συντάξεις είναι σχήμα λόγου, μπορείς να προσθέσεις στη θέση τους ότι άλλο θέλεις, τα στοιχεία για την Τουρκία είναι του 2009, σκέψου πόσο έχουν προχωρήσει τα τελευταία 11 χρόνια.

Η μεγάλη πλάκα είναι ότι ο κλέφτης ο Άκης για να γεμίζει την τσέπη του αγόραζε όπλα και τώρα ότι έχει απομείνει στο οπλοστάσιο μας προέρχεται από εκείνη την εποχή, για δες πως αλλάζουν οι καιροί, θα πούμε μπράβο στους κλέφτες και θα συχτηρίζουμε τους λογιστές των ΣαμαροΒενιζέλων, του Τσίπρα και του Μητσοτάκη, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα

http://www.elesme.gr/elesmegr/periodika/t58/t58_3.html

21 Quadra wrote:

Ακόμα και σήμερα απείλησε την Αρμενία με πόλεμο και έχει βάλει το Αζερμπαϊτζάν να κάνει τσαμπουκάδες στα σύνορα της Αρμενίας, ο Ερντογάν αυτή τη στιγμή έχει ανοίξει 4 μέτωπα, έχει στρατό σε 9 χώρες, έχει την μέθη του πανίσχυρου αγνοώντας τα προβλήματα της υπερέκτασης και από εκεί θα την πάθει, την οποία την κάνει με την ανοχή των υπολοίπων, έφτασε μια απάντηση της Γαλλίας στην Αλ Ουατίγια για να συμμαζευτεί στη Λιβύη, να δούμε πως θα προχωρήσει εκεί.

Τους υπερεκτιμάς συστηματικά τους Τούρκους, φίλε Παναγιώτη. Το πρόβλημα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και γενικά μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν είναι πολύ παλιό και δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία. Δεν τους έβαλε ξαφνικά ο Ερντογάν να μαλώσουν, αυτοί βομβαρδίζονται μεταξύ τους 30 χρόνια τώρα, από την διάλυση της ΕΣΣΔ. Η Τουρκία απλά θέλει να υποστηρίξει τους μουσουλμάνους Αζέρους. Οι Τούρκοι δήλωσαν δήθεν ότι θα στείλουν F16 που θα υποστηρίξουν τους Αζέρους, κάνοντας έτσι επίδειξη ισχύος. Προφανώς και δεν θα το κάνουν όμως, γιατί ξέρουν ότι στην Αρμενία σταθμεύουν 2 Μοίρες της Ρωσικής Π.Α., με περίπου 60 Su-30, ως δύναμη ασφαλείας της CSTO (το νέο Σύμφωνο της Βαρσοβίας).

Εγώ δεν έχω υπερεκτιμήσει την Τουρκία, εσύ την έχεις υποτιμήσει, δες εδώ και απόλαυσε, γιατί δεν είναι μοναδικό αυτό, έχει συνεργασίες με 29 Τουρκόφωνα ισλαμικά κράτη σε όλο τον κόσμο, έχοντας φτιάξει μια δική τους κοινή αγορά χωρίς δασμούς, με ελεύθερη διακίνηση αγαθών και ατόμων, επιστημόνων κλπ, έτσι για να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας και πόσο πίσω και κοιμισμένη είναι η δική μας εξωτερική πολιτική. Ετοιμάζει ο Ερντογάν και πανισλαμικό στρατό από όλες τις Σουνιτικές ισλαμικές χώρες, Οι Ε.Ε κοιμάται όρθια, όταν περάσει ο έλεγχος της ενέργειας της Ευρώπης στα χέρια της Τουρκίας τότε θα καταλάβουν τη μαλακία που έκαναν να ζεσταίνουν το φίδι στον κόρφο τους.

** Πέντε από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες της περιοχής, ήτοι το αχανές Καζακστάν, το καυκάσιο Αζερμπαϊτζάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν και η Κιργισία αποτελούν πεδίο μιας πρωτοφανούς οικονομικής -και όχι μόνο- διείσδυσης εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία ομολογήθηκε αμέσως μετά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα του Δεκεμβρίου 1991. Το αξιέπαινο επιχειρηματικό δαιμόνιο των Τούρκων οικονομικών παραγόντων, σε συνδυασμό με την αμέριστη κρατική υποστήριξη μιας κεντρικής κυβέρνησης η οποία παραδοσιακά διακρινόταν για τον στρατηγικό σχεδιασμό της, απέδωσαν θαύματα. **

Αρκεί να μελετήσει κανείς το πασίγνωστο πλέον και στην Ελλάδα βιβλίο του ακαδημαϊκού και πολιτικού A.Davutoğlu «Στρατηγικό Βάθος» (Stratejik Derinlik, 2001), το οποίο αναδεικνύει, με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο, τον σημαίνοντα ρόλο που διαδραματίζει για την Υψηλή Στρατηγική (Grand Strategy) της σύγχρονης Τουρκίας όλη αυτή η αχανής ευρασιατική ενδοχώρα στα ανατολικά της.

Και, πραγματικά, 27 χρόνια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, ολόκληρη η Κεντρική Ασία, εκτεινόμενη από τον Νότιο Καύκασο και την Κασπία Θάλασσα μέχρι την οροσειρά του Αλτάι, σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, αποτελεί «ζωτικό χώρο» συμφερόντων της Τουρκίας. Μάλιστα, η τουρκική στροφή προς την καρδιά της Ευρασίας δεν είναι, κατ’ ανάγκη, αλληλοαποκλειόμενη με την ευρωπαϊκή της πορεία – αντίθετα μάλιστα: «Όσο πιο πολύ τεντώνουμε την χορδή του τόξου προς την Ασία, τόσο πιο μακριά θα μπορέσουμε να ρίξουμε το βέλος προς την Ευρώπη», γράφει ο Davutoğlu στο προαναφερθέν έργο.

https://www.foreignaffairs.gr/articles/72296/basilis-sitaras/i-toyrkia-kai-oi-xores-tis-kentrikis-asias?page=show

Σημ:. Βλέπεις λοιπόν ότι η Τουρκία δε αναμείχθηκε χτές στο Αζερμπαϊτζάν αλλά από το 1991 επίσημα έχει πατήσεθι εκεί πόδι, το ότι έχει εκεί στην περιοχή, στην Αρμενία σοβιετική βάση μάλλον δεν καταλαβαίνει τίποτα η Τουρκία αφού απείλησε ότι θα ανατινάξει το πυρηνικό εργοστάσιο ενέργειας της Αρμενίας.

https://www.news.gr/kosmos/article/2301415/to-azermpaitzan-apili-me-piriniko-olethro-tin-armenia.html

Storm wrote:

REALZEUS wrote

Ας ορίσετε πρώτα τι είναι η Πατρίδα και μετά δείτε ποιο κόμμα είναι υπέρ αυτής...

Γιατί δεν γράφεις εσύ την δική σου εκδοχή για την έννοια 'Πατρίδα';

Εγώ θα ήθελα να διαβάσω τι σημαίνει Πατρίδα για σένα.Πατρίδα για εμένα είναι το έδαφος, αλλά κυρίως οι άνθρωποι της χώρας. Περισσότερο δε τα συμφέροντα αυτών των ανθρώπων, των πολλών, όχι των λίγων. Σίγουρα όμως δεν είναι ο Εθνικισμός και η μισαλλοδοξία που πουλάει η Δεξιά.

Ούτε είναι τα ανοιχτά σύνορα της αριστεράς και της ιδεοληψίας που πουλάει η δεξιά

21 Quadra wrote:

REALZEUS wrote:

21 Quadra wrote:

Ακόμα και σήμερα απείλησε την Αρμενία με πόλεμο και έχει βάλει το Αζερμπαϊτζάν να κάνει τσαμπουκάδες στα σύνορα της Αρμενίας, ο Ερντογάν αυτή τη στιγμή έχει ανοίξει 4 μέτωπα, έχει στρατό σε 9 χώρες, έχει την μέθη του πανίσχυρου αγνοώντας τα προβλήματα της υπερέκτασης και από εκεί θα την πάθει, την οποία την κάνει με την ανοχή των υπολοίπων, έφτασε μια απάντηση της Γαλλίας στην Αλ Ουατίγια για να συμμαζευτεί στη Λιβύη, να δούμε πως θα προχωρήσει εκεί.

Τους υπερεκτιμάς συστηματικά τους Τούρκους, φίλε Παναγιώτη. Το πρόβλημα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και γενικά μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν είναι πολύ παλιό και δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία. Δεν τους έβαλε ξαφνικά ο Ερντογάν να μαλώσουν, αυτοί βομβαρδίζονται μεταξύ τους 30 χρόνια τώρα, από την διάλυση της ΕΣΣΔ. Η Τουρκία απλά θέλει να υποστηρίξει τους μουσουλμάνους Αζέρους. Οι Τούρκοι δήλωσαν δήθεν ότι θα στείλουν F16 που θα υποστηρίξουν τους Αζέρους, κάνοντας έτσι επίδειξη ισχύος. Προφανώς και δεν θα το κάνουν όμως, γιατί ξέρουν ότι στην Αρμενία σταθμεύουν 2 Μοίρες της Ρωσικής Π.Α., με περίπου 60 Su-30, ως δύναμη ασφαλείας της CSTO (το νέο Σύμφωνο της Βαρσοβίας).

Εγώ δεν έχω υπερεκτιμήσει την Τουρκία, εσύ την έχεις υποτιμήσει, δες εδώ και απόλαυσε, γιατί δεν είναι μοναδικό αυτό, έχει συνεργασίες με 29 Τουρκόφωνα ισλαμικά κράτη σε όλο τον κόσμο, έχοντας φτιάξει μια δική τους κοινή αγορά χωρίς δασμούς, με ελεύθερη διακίνηση αγαθών και ατόμων, επιστημόνων κλπ, έτσι για να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας και πόσο πίσω και κοιμισμένη είναι η δική μας εξωτερική πολιτική. Ετοιμάζει ο Ερντογάν και πανισλαμικό στρατό από όλες τις Σουνιτικές ισλαμικές χώρες, Οι Ε.Ε κοιμάται όρθια, όταν περάσει ο έλεγχος της ενέργειας της Ευρώπης στα χέρια της Τουρκίας τότε θα καταλάβουν τη μαλακία που έκαναν να ζεσταίνουν το φίδι στον κόρφο τους.

**Πέντε από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες της περιοχής, ήτοι το αχανές Καζακστάν, το καυκάσιο Αζερμπαϊτζάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν και η Κιργισία αποτελούν πεδίο μιας πρωτοφανούς οικονομικής -και όχι μόνο- διείσδυσης εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία ομολογήθηκε αμέσως μετά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα του Δεκεμβρίου 1991. Το αξιέπαινο επιχειρηματικό δαιμόνιο των Τούρκων οικονομικών παραγόντων, σε συνδυασμό με την αμέριστη κρατική υποστήριξη μιας κεντρικής κυβέρνησης η οποία παραδοσιακά διακρινόταν για τον στρατηγικό σχεδιασμό της, απέδωσαν θαύματα. **

Αρκεί να μελετήσει κανείς το πασίγνωστο πλέον και στην Ελλάδα βιβλίο του ακαδημαϊκού και πολιτικού A.Davutoğlu «Στρατηγικό Βάθος» (Stratejik Derinlik, 2001), το οποίο αναδεικνύει, με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο, τον σημαίνοντα ρόλο που διαδραματίζει για την Υψηλή Στρατηγική (Grand Strategy) της σύγχρονης Τουρκίας όλη αυτή η αχανής ευρασιατική ενδοχώρα στα ανατολικά της.

Και, πραγματικά, 27 χρόνια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, ολόκληρη η Κεντρική Ασία, εκτεινόμενη από τον Νότιο Καύκασο και την Κασπία Θάλασσα μέχρι την οροσειρά του Αλτάι, σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, αποτελεί «ζωτικό χώρο» συμφερόντων της Τουρκίας. Μάλιστα, η τουρκική στροφή προς την καρδιά της Ευρασίας δεν είναι, κατ’ ανάγκη, αλληλοαποκλειόμενη με την ευρωπαϊκή της πορεία – αντίθετα μάλιστα: «Όσο πιο πολύ τεντώνουμε την χορδή του τόξου προς την Ασία, τόσο πιο μακριά θα μπορέσουμε να ρίξουμε το βέλος προς την Ευρώπη», γράφει ο Davutoğlu στο προαναφερθέν έργο.

https://www.foreignaffairs.gr/articles/72296/basilis-sitaras/i-toyrkia-kai-oi-xores-tis-kentrikis-asias?page=show

Σημ:. Βλέπεις λοιπόν ότι η Τουρκία δε αναμείχθηκε χτές στο Αζερμπαϊτζάν αλλά από το 1991 επίσημα έχει πατήσεθι εκεί πόδι, το ότι έχει εκεί στην περιοχή, στην Αρμενία σοβιετική βάση μάλλον δεν καταλαβαίνει τίποτα η Τουρκία αφού απείλησε ότι θα ανατινάξει το πυρηνικό εργοστάσιο ενέργειας της Αρμενίας.

https://www.news.gr/kosmos/article/2301415/to-azermpaitzan-apili-me-piriniko-olethro-tin-armenia.html

Προφανώς οι Τούρκοι προσπαθούν, και καλά κάνουν από την πλευρά τους φυσικά, να έχουν εμπορικές σχέσεις και ερείσματα σε όσες χώρες νιώθουν ότι είναι πολιτισμικά συναφείς. Άλλο αυτό όμως και εντελώς διαφορετικό το ότι μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω. Το ότι λένε κάτι δεν σημαίνει και ότι μπορούν να το κάνουν. Πως θα χτυπήσουν την Αρμενία όταν αυτή ανήκει στον Οργανισμό της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας και σταθμεύουν εκεί Ρωσικά στρατεύματα; Δεν πιστεύουμε άκριτα όποια βλακεία λέει ο Ερντογάν για εσωτερική κατανάλωση! Ουσιαστικά όλες αυτές οι χώρες (Λευκορωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν) προστατεύονται και εξαρτώνται από την Ρωσία. Η Τουρκία μόνο να γαβγίζει από μακριά μπορεί. Αρχικά δε, ήταν μέλος και η Γεωργία, αλλά δεν ανανέωσε την συμμετοχή της και για αυτό την έφαγε η μαρμάγκα το 2008 όταν οι Ρώσοι μπήκαν στο Τμπλίσι.

https://en.wikipedia.org/wiki/Collective_Security_Treaty_Organization

Εγώ δεν ξέρω τι μπορεί να κάνουν και τι έχουν στο μυαλό τους, εγώ βλέπω μια Τουρκία που δεν είναι καθόλου απρόβλεπτη ούτε ο Ερντογάν είναι παλαβός όπως θέλουν να μας τον παρουσιάζουν, Βλέπω μια Τουρκία που προχωράει και υλοποιεί όσα κατά καιρούς μας ανακοινώνει, αυτό βλέπω και αυτό λέω, εσύ μιλάς για Ρωσία, αλλά όταν τις έριξε ο Ερντογάν το αερπλάνο έβαλε την ουρά στα σκέλια, σίγουρα είχε τους λόγους της που δεν αντέδρασε αλλά την μη αντίδραση της την κατέγραψε ο απλός πολίτης, όπως κατέγραψε και την ακαριαία αντίδραση της Τουρκίας, 5¨πτήση εντός του εναέριου χώρου της και έγινε η κατάρριψη, εμείς αν το είχαμε κάνει αυτό από την πρώτη ημέρα οι Τούρκοι δεν θα τολμούσαν να ξαναστείλουν αεροπλάνα, και σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να κόβουν βόλτες όπου θέλουν αύριο θα πετάξουν και πάνω από την Ακρόπολη, τόσο κότα μια χώρα, η δική μου χώρα, δεν υπάρχει στον πλανήτη.

Τώρα έρχεται και ο Μπορέλ και λέει η Ε.Ε να τα βρεί σε όλα με την Τουρκία, θέλουν να μοιράσουν τις δικές μας θάλασσες με την Τουρκία και εμείς τους κοιτάμε αντί να τους στείλουμε στον διάβολο, αν είναι να χαθεί η χώρα ας χαθεί με το κεφάλι ψηλά και όχι προσκυνημένη, τόσες φορές το έχουμε κάνει, ας το κάνουμε μια φορά ακόμα.

Συνέχεια της απάντησης στον Άλεξ ότι έχω υπερεκτιμήσει την Τουρκία, θα ήθελα εδώ να μου παραθέσει αντίστοιχα νούμερα της δικής μας αμυντικής βιομηχανίας, ανεξάρτητα από την εξάρτηση της από ξένα κονδύλια και ξένα ( εισαγώμενα ) εξειδικευμένα προϊόντα και Α! ύλες η οσχεδιασμός και η άνοδος της σε λιγότερο από 20 χρόνια είναι τουλάχιστον εντυπωσιακός, μιλάω για τα νούμερα και όχι για κάτι άλλο φαντασιακό όπως παληκαριά, σθένος, τσαγανό, εξυπνάδα κλπ.

Τουρκική πολεμική βιομηχανία: success story ή απατηλό όραμα;

Η τουρκική πολεμική βιομηχανία, μπορούμε να πούμε ότι συγκροτείται από τρεις ομάδες επιχειρήσεων, με ξεχωριστά αντικείμενα εργασιών. Η πρώτη ομάδα επιχειρήσεων, η Turkish Armed Forces Foundation (TSKGV), βρίσκεται τα τελευταία 30 χρόνια υπό τον έλεγχο του στρατού και διοικείται από απόστρατους στρατηγούς. Περιλαμβάνει πολλές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων τις περισσότερο τεχνολογικά προοδευμένες και πρωτοπόρες στο αντικείμενό τους.

Αναφέρουμε: την Aselsan (επικοινωνιακή τεχνολογία, ραντάρ, και πληροφοριακή τεχνολογία), την Roketsan (παραγωγή ρουκετών και πυραυλικών συστημάτων), την Havelsan (ηλεκτρονικό πόλεμο), την Isbir (ηλεκτρικά συστήματα) και την Aspilsan (παραγωγή στρατιωτικών μπαταριών). Από το Δεκέμβριο του 2017, ο όμιλος βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Ερντογάν. Η δεύτερη ομάδα αποτελείται από επιχειρήσεις joint ventures.

Πρόκειται για επιχειρήσεις που συνεργάζονται στενά με αντίστοιχες ξένες επιχειρήσεις (partners) για την κατασκευή τμημάτων, ή τελικών προϊόντων. Εμφανίστηκαν στις αρχές του 2000 ως ανταγωνιστές της Turkish Armed Forces Foundation, χωρίς να καταφέρουν σημαντικά αποτελέσματα. Αναφέρουμε τις σημαντικότερες : Nurol Defense Industry, MIKES και Koc Holding's Otokar. Η τρίτη ομάδα επιχειρήσεων (πρόκειται για ανερχόμενη ομάδα) διοικείται από ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος του Ερντογάν και αφοσιωμένους σε αυτόν.

Σύμφωνα με το δημοσιογράφο Metin Gurcan (Al Monitor), τρεις είναι οι ανερχόμενες μεγάλες επιχειρήσεις: η Baykar Makina που ανήκει στην οικογένεια του γαμπρού του Ερντογάν, Selcuk Bayraktar, η BMC που ανήκει στην οικογένεια Ozturk και στον Ethem Sancak, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και η Tumosan που ανήκει στο Albayrak Group. Εξ αυτών η πλέον φιλόδοξη εμφανίζεται να είναι η BMC, η οποία το 2019, κατάφερε να εισέλθει στη λίστα των 100 πρώτων επιχειρήσεων παγκοσμίως, αναφορικά με τις πωλήσεις (85η θέση, με 554,18 εκατομμύρια πωλήσεις).

Στην ίδια λίστα, το 2019, υπάρχουν ήδη ακόμη τέσσερις τουρκικές αμυντικές εταιρείες: Aselsan (52η), Turkish Aerospace Industries (69η), STM Savunma Teknolojileri Muhendislik ve Ticaret A.S.(85η) και Roketsan A.S (89η). Πρόκειται για την κυρίαρχη εταιρεία στην παραγωγή λεωφορείων, φορτηγών, σιδηροδρομικών συστημάτων, οχημάτων που φέρουν οπλισμό και θωρακισμένων οχημάτων. Ο Sancak κατέχει το 25% των μετοχών του ομίλου, η οικογένεια Ozturks το 25.1%, και το υπόλοιπο 49.9% ανήκει στην εταιρεία Qatar Armed Forces Industry Committee.

Κυρίαρχη η αμυντική βιομηχανία

Η αμυντική βιομηχανία φαίνεται ότι αποτελεί τον νέο προνομιούχο τομέα της τουρκικής οικονομίας, αφού ο προηγούμενος, ο κατασκευαστικός, έχει υποστεί μεγάλη συρρίκνωση και δεν ανταποκρίνεται στα οράματα του Τούρκου προέδρου. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι βέβαια:

η προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης και η αποστροφή της από τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση

το διπλωματικό παίγνιο, όπου η τουρκική αμυντική βιομηχανία, πρέπει να έχει σημαντικό ρόλο, εκφράζοντας με ευθύ τρόπο την ισχύ της Τουρκίας του Ερντογάν. Ο στόχος αυτός συναρτάται ευθέως, με τη σταδιακή απεξάρτηση της Τουρκίας από τις εισαγωγές οπλικού υλικού από το εξωτερικό και υποκατάστασης αυτού από εγχωρίως παραγόμενο. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, την περίοδο 2015-2019, οι εισαγωγές της μειώθηκαν κατά 48,0%, παρότι την περίοδο αυτή οι τουρκικές δυνάμεις έχουν εμπλακεί σε πολεμικές συρράξεις (Συρία, Λιβύη). Υπολογίζεται ότι η εγχώρια παραγωγή καλύπτει το 68,5% των αναγκών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από το 24,0% το 2002.

οι εξαγωγές αμυντικού υλικού σε χώρες όπως Κατάρ, Πακιστάν, Ουκρανία, Ουζμπεκιστάν, Μαλαισία, Μπαγκλαντές και ορισμένες αφρικανικές (Μαυριτανία, Μπουρκίνα Φάσο, Γκάνα, Σενεγάλη, Τσαντ), όλες ισλαμικού προσανατολισμού (εκτός βεβαίως της Ουκρανίας). Οι στόχοι, εκτός του οικονομικού κινήτρου, συνδέονται και με την προσπάθεια επηρεασμού όλων αυτών των χωρών και την ένταξή τους στην τουρκική επιρροή.

Μεγαλεπήβολοι στόχοι

Όμως οι περισσότερες από αυτές τις χώρες συμμετέχουν ελάχιστα στις εξαγωγές οπλικών συστημάτων και αμυντικού υλικού της Τουρκίας. Οι κυριότεροι εισαγωγείς οπλικών συστημάτων από την Τουρκία, το 2019, είναι οι εξής χώρες (σε εκατομμύρια δολάρια) : ΗΠΑ (600), Γερμανία (190), Ομάν (180), Κατάρ (175), Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (100), Ολλανδία (60), Ηνωμένο Βασίλειο (40), Ινδία (40), Πολωνία (30), και Γαλλία (20), (σύμφωνα με τα στοιχεία Turkish Exporters Assembly).

Επίσης οι εξαγωγές της Τουρκίας, την περίοδο 2015-2019, αποτελούν το 0,8% των παγκόσμιων εξαγωγών, αυξημένες κατά 80,0% σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία (2010-2014). Είναι προφανές ότι οι εξαγωγές προς τις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης, αποτελούν κυρίως μέρη των τελικών προϊόντων μετά από συμφωνίες συμπαραγωγής. Οι εξαγωγές προς τις αναπτυγμένες οικονομίες της Δύσης αποτελούν περίπου το 50,0% των συνολικών εξαγωγών της Τουρκίας, δείχνοντας την εξάρτηση της από τις αγορές (μέσω κυβερνητικών συμφωνιών) των χωρών αυτών.

Οι στόχοι βέβαια του 11ου Αναπτυξιακού Πλάνου της Προεδρίας της Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSB), μέχρι το 2023 , είναι τουλάχιστον μεγαλεπήβολοι, για να μην πούμε εξωπραγματικοί. Σύμφωνα λοιπόν με το 11ο Αναπτυξιακό Πλάνο η τουρκική αμυντική βιομηχανία θα πρέπει να καταγράψει, μέχρι το 2023, κύκλο εργασιών 26,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από τα 10,9 δισ. που ήταν το 2019 (αύξηση της τάξεως του 155%, ή 16 δισεκατομμύρια δολάρια σε απόλυτους αριθμούς).

Εξωπραγματικός σχεδιασμός

Οι εξαγωγές θα πρέπει να αυξηθούν από τα τρία δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν το 2019, στα 10,2 δισ. το 2023 (αύξηση της τάξεως του 240%, ή επτά δισ. σε απόλυτους αριθμούς), ενώ οι εργαζόμενοι στον κλάδο θα πρέπει να αυξηθούν από τα 44.700 στα 79.300 άτομα (αύξηση της τάξεως του 77,40%, ή 34.600 άτομα σε απόλυτους αριθμούς).

Τέλος, το ποσοστό κάλυψης των αναγκών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας από συστήματα εγχώριας σχεδίασης, ανάπτυξης και παραγωγής, θα πρέπει να αυξηθεί από το 65% που είναι σήμερα, στο 75% το 2023. Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός της Προεδρίας της Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSB) είναι τουλάχιστον εξωπραγματικός : μέχρι το 2053 απόλυτη αυτάρκεια σε οπλικά συστήματα και εξαγωγές αξίας 50 δισ. δολαρίων!

Η εξωπραγματική διάσταση του σχεδιασμού αφορά κατ’ αρχάς αυτό καθ’ αυτό τον μακροχρόνιο σχεδιασμό (κανείς δεν μπορεί να σχεδιάζει για τόσο μακρινό διάστημα). Επιπλέον, οι πρόσφατες εμπειρίες 'μικρών' χωρών που επιχείρησαν να εισέλθουν επιθετικά στις εξαγωγές όπλων (Βραζιλία, Σουηδία), δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Επίσης, ο σχεδιασμός αυτός απαιτεί συνεχώς νέα επενδυτικά κεφάλαια, παραγωγή νέας τεχνολογίας, νέες αγορές σε ένα έντονα ανταγωνιστικό τομέα, πολιτικές συμμαχίες και σταθερή οικονομία.

Δυσκολίες για την τουρκική αμυντική βιομηχανία

Η Τουρκία αντιμετωπίζει σειρά προκλήσεων που δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες σε όλα τα παραπάνω. Συγκεκριμένα, καταρχήν, έχει εξάρτηση από πλήθος στρατηγικών πρώτων υλών, απαραίτητων για την κατασκευή των τελικών προϊόντων (παράδειγμα από την εισαγωγή ειδικευμένου χάλυβα από τη Φινλανδία). Αντιμετωπίζει την φυγή πλήθους τεχνιτών και ειδικευμένου προσωπικού, που εγκαταλείπουν την Τουρκία λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά και του συνεχούς περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Επιπλέον, αντιμετωπίζει μία διπλή κρίση. Κρίση στην εξωτερική της πολιτική, που δυσκολεύει αφάνταστα τη συνεργασία στο στρατιωτικό και τεχνολογικό επίπεδο, αλλά και μία βαθιά οικονομική κρίση που αποδυναμώνει συνεχώς το νόμισμα και δημιουργεί έντονες ανησυχίες στους ξένους επενδυτές, πολλοί εκ των οποίων αποχωρούν από την γείτονα (κάτι που στερεί απαραίτητους πόρους, στους οποίους κτίστηκε το οικονομικό 'θαύμα' του Ερντογάν).

Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε και τις αδυναμίες τεχνολογικού χαρακτήρα που αντιμετωπίζει (κυρίως στην παραγωγή των κινητήρων που αποτελούν τον βασικό παράγοντα στα εξελιγμένα οπλικά συστήματα). Η συνεργασία με την Ουκρανία για την εισαγωγή κινητήρων, προκειμένου να υλοποιηθεί το πρόγραμμα των μη επανδρωμένων αεροπλάνων AKINCI, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

https://slpress.gr/oikonomia/toyrkiki-polemiki-viomichania-success-story-i-apatilo-orama/