Meanwhile in an irish automotive forum...

333333 wrote:
I dare ya all capitalist scums... Name one focking country that entered the focking IMF and got it's shit right.
We soulda barrowed from the stincking Russians.
Celtic tiger my ass...

Όπως στη Ζιμπάμπουε...

Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να μειώσει το έλλειμμα μαζεύοντας τα ρέστα της ελληνικής κοινωνίας πέτυχαν. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου όπου σταθεί κι όπου βρεθεί υπογραμμίζει ότι αυτό που κατάφερε (να μαζέψει 15 δις σ’ ένα χρόνο με την πολιτική της πιο άγριας λιτότητας που έχει γνωρίσει ο τόπος) δεν έχει προηγούμενο. Έλα όμως που οι τροϊκανοί φίλοι του περιμένουν ακόμη περισσότερα απ ‘ αυτόν και - δυστυχώς- από εμάς...

Είτε από πολιτική αφέλεια είτε από απελπισία η κυβέρνηση θεώρησε ότι μπορεί -παρουσιάζοντας τα «επιτεύγματα» του πρώτου της χρόνου- να παζαρέψει με τους Ευρωπαίους κάποια χρονική ελαστικοποίηση του μνημονίου. Οι ψευδαισθήσεις της διαλύθηκαν άμεσα από την ευρωπαϊκή απάντηση: «Να προσέχατε αυτά που υπογράφατε...»
Από δω και πέρα λοιπόν, αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε πολύ προσεκτικά τις πρόνοιες του μνημονίου, καθώς θα εφαρμοστούν κατά γράμμα, ειδικά όταν θα έρθει η στιγμή που οι πιστωτές μας θα ελέγξουν την πτώχευση της χώρας.

Η πτώχευση είναι αναπόφευκτη. Από τη στιγμή που χώρα δανείζεται μόνο και μόνο για να πληρώνει τοκοχρεολύσια παλαιότερων δανείων είναι μόνο ζήτημα χρόνου και πολιτικής επιλογής η στιγμή που το κανόνι θα ακουστεί. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως σύμφωνα με τους Financial Times (όπως το διαβάσαμε στην Καθημερινή) εφόσον το 90% του ελληνικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, οι όροι μιας αναδιάρθρωσης θα μπορούσαν να περάσουν γρήγορα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, υποχρεώνοντας στην ουσία όλους τους πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν τους όρους αυτούς. Αντίθετα, τα δάνεια από την ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ δεν μπορούν στην ουσία να αναδιαρθρωθούν, διότι η Ελλάδα, αντίθετα με την Αργεντινή το 2001, θα συνεχίσει να χρειάζεται χρηματοδότηση από αυτές τις πηγές και μετά την πτώχευση, όπως είχε γίνει στην περίπτωση της Ζιμπάμπουε.

Με πιο απλά λόγια, το χρήμα που δανειζόμαστε αυτήν την περίοδο μέσα από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης και το ΔΝΤ (για να ξεχρεώσουμε τόκους παλαιών δανείων) είναι όχι μόνο ακριβότερο αλλά προσφέρεται και με βαρύτερους όρους...

Για να συνοψίσουμε: Η κυβέρνηση κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να φέρει τη χώρα στο επίπεδο της... Ζιμπάμπουε. Το μόνο που απομένει είναι να ακούσουμε και το κανόνι της ελεγχόμενης (όποτε δηλαδή βολεύει τους πιστωτές) πτώχευσης. Οι Financial Times «προβλέπουν » ότι το κανόνι θα ακουστεί μέσα στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο του 2011. Εμείς άραγε (τα εργαζόμενα... υποζύγια ) θα ... ακουστούμε κάποια στιγμή ή θα αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα το άρμεγμα και της τελευταίας σταγόνας μας;

http://www.topontiki.gr/article/11678

Δεν ξέρω αν έχει απαντηθεί νωρίτερα, αλλά δεν εχω τη δυνατότητα να ανατρέξω σε όλες τις σελίδες αυτού του topic.
Θα ήθελα να ξέρω από κάποιον που ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι σημαινει ΠΡΑΚΤΙΚΑ για τις ζωές μας μια ενδεχόμενη χρεοκοπία ή ρύθμιση ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την. Πχ: Έστω οτι δουλεύω σε ιδιώτη και χρωστάω κάποια χρήματα σε κάρτα στην τράπεζα και κάποια στο ΤΕΒΕ από άλλη μου -προηγούμενη- δουλειά. Σενάριο όχι απίθανο, έτσι? Αρκετά ρεαλιστικό. Τι συμβαινει τότε?

Λαπαβίτσας: Η χώρα μπαίνει σε τροχιά αυτοκτονίας

Ποιοί οι λόγοι για τους οποίους οδηγούμαστε σε νέα μέτρα;

“Ο κυριότερος λόγος είναι ότι ναυάγησε η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η λιτότητα έφερε βαθειά ύφεση, δηλαδή μείωση του ΑΕΠ κατά 4.5% το τελευταίο τρίμηνο, ανεργία 12.2% τον Αύγουστο με παράλληλη συρρίκνωση της απασχόλησης, σημαντική πτώση των εξαγωγών τον Σεπτέμβριο, αδυναμία της κατανάλωσης, αδυναμία των επενδύσεων, υποχώρηση των πιστώσεων, αλλά και πληθωρισμό στο 5.2%. Οι εκτιμήσεις των ειδικών του Μνημονίου αποδεικνύονται τελείως λανθασμένες.

Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε καν να πετύχει το στόχο μείωσης του ελλείμματος. Τα έσοδα υπολείπονται, πρώτον, λόγω της ύφεσης που έχει περιορίσει την αποδοτικότητα των έμμεσων φόρων και, δεύτερον, λόγω της υποτονικής λειτουργίας του φοροσυλλεκτικού μηχανισμού, ο οποίος αντιδρά στις μισθολογικές περικοπές, αλλά και στο διασυρμό που έχει υποστεί. Η αναθεώρηση των στοιχείων από τη Γιούροστατ έφερε το έλλειμμα στο 9.4% για το 2010, τελείως πέρα από τις προβλέψεις του Μνημονίου.

Παρά την αποτυχία της η κυβέρνηση επιμένει ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Αυτό σημαίνει περαιτέρω περικοπές, ύψους περίπου 4 δις ευρώ, που θα προστεθούν στην καταιγίδα των φόρων που ήδη προβλέπονται από το Μνημόνιο για το 2011. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να πειράξει μισθούς και συντάξεις. Αμφιβάλλω πολύ ότι θα κρατήσει το λόγο της.

Αλλά ακόμη κι αν το κάνει, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Θα μειωθεί η δημόσια κατανάλωση και οι επενδύσεις, η ύφεση θα γίνει βαθύτερη και η ανεργία θα μεγαλώσει. Τα σχολεία, οι δρόμοι και κυρίως τα νοσοκομεία για τα οποία προβλέπονται τεράστιες περικοπές, θα εμφανίσουν τραγική εικόνα. Πρόκειται για πορεία διάλυσης του οικονομικού και κοινωνικού ιστού. Παράλληλα το άχθος του δημόσιου χρέους θα γίνεται σταδιακά μεγαλύτερο, χωρίς η Ελλάδα να αποκτά τη δυνατότητα αυτοδύναμης αποπληρωμής. Ήδη, μετά την αναθεώρηση, το χρέος πιθανώς να ξεπεράσει το 140% του ΑΕΠ για το 2010. Η χώρα φαίνεται να μπαίνει σε τροχιά αυτοκτονίας”.

Γιατί δεν έρχεται η ανάπτυξη στη χώρα μας;

“Το πρόβλημα της ανάπτυξης έχει να κάνει με την πτώση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η οποία οφείλεται στο μακροχρόνιο πάγωμα των μισθών στις χώρες του κέντρου της Ευρωζώνης και κυρίως στη Γερμανία. Την προηγούμενη δεκαετία η πτώση της ανταγωνιστικότητας δεν έγινε άμεσα αισθητή λόγω του φθηνού δανεισμού από το εξωτερικό, αλλά και της γιγάντωσης των εγχώριων τραπεζών. Φτιάχτηκε μια πλασματική εικόνα ευημερίας στηριγμένης στην υψηλή κατανάλωση. Η κρίση του 2007-9 αποκάλυψε όμως την πραγματική αδυναμία του ελληνικού κεφαλαίου.

Για να υπάρξει ανάπτυξη χρειάζεται να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Η βελτίωσή της εξαρτάται από το πως θα κινηθούν οι μισθοί αλλά και η παραγωγικότητα της εργασίας. Δυστυχώς το Μνημόνιο έχει επιβάλλει πολιτική που είναι βαθειά προβληματική στα θέματα αυτά και δεν ευνοεί την ανάπτυξη.
Από τη μιά, επιφέρει μείωση μισθών. Προσπαθεί δηλαδή να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα με τον βαρβαρότερο τρόπο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι λιτότητα έχει επιβάλλει και η υπόλοιπη Ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Άρα και οι ευρωπαϊκοί μισθοί πιέζονται προς τα κάτω. Δεν υπάρχει λοιπόν προοπτική ουσιαστικής βελτίωσης της ελληνικής θέσης, παρά το τεράστιο κόστος για τους εργαζόμενους.

Από την άλλη, επιχειρεί να βελτιώσει την παραγωγικότητα μέσω της απελευθέρωσης των αγορών και της συρρίκνωσης του κράτους. Πρόκειται για τις πλέον συντηρητικές ιδέες στην οικονομική θεωρία, οι οποίες έχουν δυστυχώς επανακάμψει πρόσφατα. Ακούγεται όλο και πιο έντονα η άποψη ότι για να βγουν οι οικονομίες από την κρίση θα πρέπει να συρρικνωθεί το δημόσιο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μεγέθυνση του ιδιωτικού τομέα.

Πρωταγωνιστής είναι ο Αλμπέρτο Αλεσίνα, καθηγητής του Χάρβαρντ, γνωστός για τις νεοφιλελεύθερες αναλύσεις του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ έχει τηρήσει κριτική στάση απέναντι στις θέσεις του Αλεσίνα. Η ΕΕ είναι πολύ πιο σκληρή από το ΔΝΤ στο θέμα αυτό και πιέζει αφόρητα την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση ήδη προχωρεί σε τέτοια μέτρα με τις περικοπές δαπανών, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και τις εξαγγελίες για τις ΔΕΚΟ.

Πρόκειται για τραγική επιλογή που δεν πρόκειται να φέρει ανάπτυξη. Απεναντίας, η απότομη σμίκρυνση του κράτους και το ξαφνικό άνοιγμα των μεταφορών, των φαρμακείων, κλπ, πιθανόν να συμπαρασύρει προς τα κάτω και τον ιδιωτικό τομέα. Πλήθος ιδιωτικών επιχειρήσεων στηρίζονται στην κρατική ζήτηση και θα χτυπηθούν αν αυτή μειωθεί. Το ξαφνικό άνοιγμα των επαγγελμάτων μέσα σε συνθήκες ύφεσης θα μεγαλώσει την ανασφάλεια. Όσο αυξάνεται η ανεργία και χειροτερεύουν οι τραπεζικές πιστώσεις, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τις επενδύσεις. Υπάρχει κίνδυνος να λιμνάσει η ελληνική οικονομία για χρόνια”.

Δεν θα έχουμε όμως αναπτυξιακά οφέλη από τη συμμετοχή μας στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και στην Ευρωζώνη;

“Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι σφάλμα ιστορικών διαστάσεων που τη συνθλίβει. Η Ευρωζώνη παρουσιάστηκε ως απάνεμο λιμάνι και πεδίο σύγκλισης με τον πλούσιο βορρά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μηχανισμό δημιουργίας πλεονασμάτων για το κέντρο - ιδίως για την Γερμανία - και ελλειμμάτων για την περιφέρεια.

Η Ελλάδα υποφέρει από την πολύ υψηλή ισοτιμία με την οποία μπήκε στο σύστημα. Πιέζεται ακόμη από την απώλεια νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, από τα δεσμά του Συμφώνου Σταθερότητας και από τις δομικές πιέσεις στην αγορά εργασίας. Δεν αποφεύχθηκαν οι βαθύτατες κρίσεις, ενώ η ΕΕ μας δάνεισε με εξαιρετικά επαχθείς όρους και μόνον όταν υπήρξε μεγάλος κίνδυνος για τις τράπεζες του κέντρου από μια πιθανή ελληνική χρεοκοπία.

Όλες οι αλλαγές που έχουν λάβει χώρα στην Ευρωζώνη από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά είναι σε ακόμη πιο συντηρητική κατεύθυνση. Το αποκορύφωμα ήταν η τελευταία πρόταση της κ. Μέρκελ για μόνιμο μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων όπου μέρους του κόστους θα επωμίζονται και οι ιδιωτικές τράπεζες. Δε μπορεί κανείς βεβαίως να της προσάψει το ότι θέλει να αναγκάσει και τους άφρονες δανειστές και κερδοσκόπους να σηκώσουν μέρος του κόστους.

Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι η θεσμοθέτηση μόνιμης διαφοράς ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού των χωρών του κέντρου και της περιφέρειας. Η χώρα μας δηλαδή θα δανείζεται με σαφώς υψηλότερο επιτόκιο από τις χώρες του κέντρου. Άρα δεν θα απομείνει απολύτως κανένας θετικός λόγος για να συνεχίσει να ανήκει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Είναι άμεση ανάγκη να επανεξετάσει η ελληνική κοινωνία τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, αν θέλει να αντιμετωπίσει την κρίση και να μπειι σε τροχια ανάπτυξης”.

Μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους, αν είναι έτσι τα πράγματα;

“Θέλω καταρχήν να τονίσω ότι το χρέος είναι άμεσα συνδεμένο με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Όσο έπεφτε η ανταγωνιστικότητα, τόσο μεγάλωνε το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό. Άρα έπρεπε η χώρα να δανείζεται από τις τράπεζες του κέντρου για να καλύπτει το εξωτερικό της έλλειμμα. Παράλληλα γιγαντώθηκαν και οι ελληνικές τράπεζες που δάνειζαν για κατανάλωση και άλλα. Ο μεγάλος όγκος του δανεισμού στην χώρα μας είναι ιδιωτικός και όχι δημόσιος. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας. Στη ρίζα του περιφερειακού χρέους βρίσκεται το ευρώ.

Το χρέος που έχει πλέον συσσωρεύσει η Ελλάδα αποκλείεται να αποπληρωθεί αυτοδύναμα, ότι κι αν λέει ο κ. Παπανδρέου. Δεν είναι δυνατόν μια χώρα με ποσοστά χρέους που θα φτάσουν ίσως στο 170%-180% του ΑΕΠ στο άμεσο μέλλον, και με τις προοπτικές ανάπτυξης που έχει επιβάλλει η Ευρωζώνη, να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές. Το πρώτο βήμα για την ουσιαστική αντιμετώπιση του χρέους θα πρέπει λοιπόν να είναι η ευθεία παραγραφή του.

Εμμέσως πλην σαφώς και η ίδια η κυβέρνηση το αποδέχεται, δεδομένου ότι συχνά αναφέρεται στην αναδιάρθρωση. Η αναδιάρθρωση όμως του χρέους δεν αποτελεί πανάκεια από μόνη της. Εξαρτάται από το πως θα γίνει και κυρίως από το αν θα υπάρξει πρωτοβουλία από πλευράς του δανειζόμενου, με διαφάνεια και συμμετοχή των λαϊκών στρωμάτων.

Η επιμήκυνση την οποία συζητάει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ένα ακόμη παράδειγμα εσφαλμένης πολιτικής που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των τραπεζών και όχι της κοινωνίας. Δεν θα ελαττώσει ουσιαστικά το βάρος του χρέους, ενώ θα επιτρέψει σε διάφορους τραπεζικούς μεσολαβητές να πραγματοποιήσουν μεγάλα κέρδη. Υπάρχει ακόμη κίνδυνος να μεταβάλλει το νομικό καθεστώς του χρέους, που έχει συναφθεί υπό το ελληνικό δίκαιο κατά 90%. Αν το χρέος τεθεί υπό το αγγλικό ή το αμερικανικό δίκαιο, κερδισμένοι θα βρεθούν οι δανειστές διότι το νομικό πλαίσιο θα μεροληπτεί υπέρ αυτών. Κάτι τέτοιο θα κάνει μια μελλοντική παραγραφή του χρέους πολύ πιο δύσκολη”.

Τι πρέπει τότε να γίνει για να αντιμετωπιστεί το χρέος;

“Νομίζω ότι θα χρειαστεί, πρώτον, η χώρα να προχωρήσει σε μονομερή παύση πληρωμών ώστε να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία των κινήσεων. Θα πρέπει κατόπιν να υπάρξει πλήρης διαφάνεια, δηλαδή να ανοίξουν τα αρχεία τους το Υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδας ώστε να δει η κοινωνία τι πραγματικά συμβαίνει με το χρέος. Ποιό μέρος είναι απεχθές, ποιό παράνομο, ποιό παράτυπο; Ποιός έχει ευθύνες για θέματα όπως οι άκρως προβληματικές σχέσεις του δημοσίου με τράπεζες όπως η Γκόλντμαν Σακς τη δεκαετία που μας πέρασε; Θα πρέπει οι εργατικές οργανώσεις και η κοινωνία των πολιτών να λάβουν άμεση γνώση για να δούμε γρήγορα τι δεν πρόκειται να αποπληρωθεί.

Σε αυτή τη βάση, θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει σε συνολική αναδιαπραγμάτευση, υπό την ελληνική νομοθεσία, με την προοπτική να υπάρξει ουσιαστικό ‘κούρεμα’ των τραπεζών που κατέχουν το μεγάλο μέρος του χρέους. Αν κρίνουμε από την πρόσφατη εμπειρία άλλων χωρών, το ‘κούρεμα΄ δύσκολα θα είναι μικρότερο του 50%-60%. Θα εξαρτηθεί βέβαια από το τι θα δείξουν τα βιβλία, αλλά η επιδίωξη θα πρέπει να είναι η ταχύτερη δυνατόν συμφωνία με τις τράπεζες-δανειστές.

Να τονίσω ότι όσο περισσότερο καθυστερεί η Ελλάδα, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται το πρόβλημα. Αφενός, ο όγκος του χρέους θα μπαίνει σταδιακά κάτω από ξένη νομοθεσία δεδομένου ότι η χώρα θα συνεχίσει να παίρνει τα καταστροφικά δάνεια του Μνημονίου τα οποία προφανώς δεν εμπίπτουν στο ελληνικό δίκαιο. Αφετέρου, οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες θα βελτιώνουν σταδιακά τη θέση τους και άρα θα γίνουν πολύ σκληρότεροι διαπραγματευτές.

Η μονομερής παύση πληρωμών θα κάνει βέβαια την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές πολύ δύσκολη. Να θυμίσω όμως ότι η Ελλάδα είναι ήδη αποκλεισμένη από τις αγορές και δεν υπάρχει ρεαλιστική προοπτική αυτοδύναμης επιστροφής, παρά τις μονίμως αισιόδοξες διαβεβαιώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου. Η χώρα θα μπορέσει να επιστρέψει αυτοδύναμα μόνο όταν τακτοποιήσει τα του οίκου της. Αυτό σημαίνει ουσιαστική παραγραφή του χρέους, πράγμα που μεσοπρόθεσμα θα το δεχτούν οι αγορές γιατί η μνήμη τους είναι βραχεία.

Και επειδή πολλά λέγονται για τις καταστροφικές συνέπειες της πάυσης πληρωμών ως προς τη διεθνή θέση της Ελλάδας, να πω ότι η Αργεντινή, παρότι ‘κούρεψε’ τους πιστωτές της βαθειά και μονομερώς, έγινε μέλος του G20”.

Η παραγραφή του χρέους και το ‘κούρεμα’ των τραπεζών δεν θα δημιουργήσει προβλήματα όσον αφορά τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη;

“Το θέμα της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη θα τεθεί ευθέως. Όπως ήδη ανέφερα, το ευρώ βρίσκεται στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βάλει την οικονομία της σε πιο παραγωγική βάση αν δεν βγει από την Ευρωζώνη. Μια τέτοια κίνηση ενέχει βέβαια κινδύνους, δημιουργεί όμως προοπτικές ανάπτυξης και βαθειάς κοινωνικής αλλαγής.

Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση ώστε να αποφευχθεί κατα το δυνατόν η διαρροή κεφαλαίου στο εξωτερικό. Θα πρέπει ακόμη να κλείσουν οι τράπεζες για σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να μην υπάρξει πανικός των καταθετών. Η επιστροφή στη δραχμή, αλλά και η παραγραφή του χρέους, θα δημιουργήσει βεβαίως προβλήματα στις τράπεζες που θα πρέπει αμέσως να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία ώστε να προστατευτούν οι καταθέσεις. Ο δημόσιος έλεγχος θα επιτρέψει όμως στις τράπεζες να αρχίσουν ξανά να χρηματοδοτούν τον παραγωγικό τομέα που τώρα ασφυκτιά. Θα μπουν έτσι οι βάσεις για τη συνολική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού.

Η αλλαγή του νομίσματος θα φέρει σοκ στην αγορά και για ένα διάστημα θα υπάρξουν παράλληλες τιμές σε ευρώ και σε δραχμές. Θα υπάρξει επίσης υποτίμηση και άρα τόνωση των εξαγωγών που είναι απολύτως απαραίτητη. Θα ανέβουν όμως και οι τιμές των εισαγομένων, ιδίως του πετρελαίου, άρα θα χρειαστεί κρατική παρέμβαση για την εγγύηση της λειτουργίας μεγάλου φάσματος επιχειρήσεων. Θα χρειαστεί επίσης κρατική παρέμβαση για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, πράγμα που σημαίνει αναδιανομή μέσω φορολογίας και μισθολογικής πολιτικής.

Όσο για τα δημόσια ελλείμματα, η εμπειρία δείχνει ότι εξαλείφονται σε σύντομο χρονικό διάστημα εφόσον η χώρα μπει σε διαδικασία ανάκαμψης. Για ένα διάστημα μετά την έξοδο από το ευρώ θα μπορεί εξάλλου το κράτος να καλύπτει τις ανάγκες του με την έκδοση νομίσματος. Μεσοπρόθεσμα θα πρέπει βεβαίως να υπάρξει δραστική αλλαγή του φορολογικού συστήματος ώστε να συμπεριλάβει τους πλούσιους και το κεφάλαιο. Είναι προφανές, τέλος, ότι απαιτείται εκ βάθρων αναδιάρθρωση του κράτους, κάθαρση, διαφάνεια και δημοκρατικός έλεγχος από τα κάτω.

Τα μέτρα αυτά δεν είναι καθόλου ακραία, αν αναλογιστούμε το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί η Ελλάδα. Η τωρινή πολιτική επιβάλλει τρομακτικό κόστος, ενώ παράλληλα οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία. Η ιθύνουσα τάξη της Ελλάδας μοιάζει παραλυμένη και τρομοκρατημένη από το μέγεθος του προβλήματος. Τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία εξόδου από την κρίση αποδεχόμενα και το αναπόφευκτο κόστος.

Η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ μπορούν να βάλουν τη χώρα σε άλλη τροχιά ανάπτυξης, αλλάζοντας παράλληλα την κοινωνική ισορροπία υπέρ της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Το ιστορικό λάθος της εισόδου στην Ευρωζώνη μπορεί να διορθωθεί από την εργατική τάξη, δημιουργώντας πολύ καλύτερες συνθήκες για την κοινωνική εξέλιξη προς όφελος των πολλών”.

Που οδηγείται τελικά η Ευρώπη; Έχει μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση;

“Η Ευρώπη σταδιακά μεταλλάσσεται σε δευτερεύοντα παράγοντα του παγκοσμίου συστήματος. Πρόκειται για γιγαντιαία αποτυχία του κυρίαρχου νεοφιλελευθερισμού στην ήπειρο, αλλά και για μια ακόμη αποτυχία της Γερμανίας, η οποία και πάλι φαίνεται ότι δεν κατέχει το μυστικό της αυτοκρατορίας. Η Ευρωζώνη είναι απολύτως μη βιώσιμη με τη σημερινή μορφή της. Όλα δείχνουν επίσης ότι δεν επιδέχεται μεταρρύθμιση, ούτε υπέρ των πολλών, ούτε υπέρ των φτωχότερων.

Οι περιφερειακές χώρες αντιμετωπίζουν την προοπτική μόνιμης λιτότητας, η οποία θα συνεχίσει να αποφέρει καθαρά οφέλη στη Γερμανία. Το μέλλον τους περιλαμβάνει υψηλή ανεργία, χαμηλή ανάπτυξη, μείωση των εισοδημάτων και κοινωνική σκληρότητα.

Δεδομένου ότι η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Ιταλία, αντιμετωπίζουν τεράστιο όγκο χρέους, στην πράξη θα βρεθούν αντιμέτωπες με την παύση πληρωμών. Οι κίνδυνοι για τις τράπεζες του κέντρου είναι θανάσιμοι, καθώς τα ποσά είναι πολύ μεγάλα. Ήδη η Ιρλανδία αναγκάζεται να ακολουθήσει τα βήματα της Ελλάδας και να αποδεχτεί πρόγραμμα ΔΝΤ-ΕΕ.

Είναι πιθανόν, ως εκ τούτου, να αλλάξει άρδην η μορφή της Ευρωζώνης στο άμεσο μέλλον. Οι πιέσεις στην περιφέρεια μπορεί να δημιουργήσουν ρήγμα στο κοινό νόμισμα, ωθώντας τη Γερμανία στην εισαγωγή ενός ευρώ για το κέντρο και ενός για την περιφέρεια. Μπορεί ακόμη και να υπάρξει διάλυση της Ευρωζώνης με διατήρηση μόνο του σκληρού πυρήνα της και έξοδο των περιφερειακών χωρών.

Θα ήταν σφάλμα να θρηνήσει κανείς το τέλος της Ευρωζώνης, ή να το θεωρήσει τέλος της αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών. Οι νομισματικές ενώσεις είναι οικονομικοί μηχανισμοί με περιορισμένο χρόνο ζωής. Η Ευρωζώνη αποδείχτηκε ένα εκμεταλλευτικό και αντιφατικό κατασκεύασμα που δημιούργησε τεράστια προβλήματα, χωρίς προφανή οφέλη για τις περιφερειακές χώρες, πόσο μάλλον για τα εργατικά στρώματα της Ευρώπης. Το πραγματικό ζητούμενο είναι να γίνει η έξοδος με όρους που θα φέρουν αλλαγή υπέρ της εργασίας, άρα κοινωνική πρόοδο και ανάπτυξη. Η διαδικασία εξόδου θα ανοίξει επίσης πεδίο για ουσιαστική αλληλεγγύη ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς. Τα σημάδια δείχνουν ότι αυτό έχει αρχίσει πλέον να γίνεται αντιληπτό στη χώρα μας”.

http://tvxs.gr/news/

Ο χρήστης tasosdev έγραψε:

Οι** (υγιείς) συνδικαλιστικές δυνάμεις** παλεύουν για τα κάτω όρια, για εξασφάλιση θέσεων, για συνθήκες εργασίας κλπ.
δεν είναι δουλειά τους ούτε να κόβουν και να βάζουν ταβάνια, αλλα ούτε και θα βγουν στους δρόμους αν κόψουν φράγκα απ τις υψηλές αμοιβές. Αυτή την δουλειά κάνουν όταν κινητοποιούνται όπου κινητοποιούνται.

Δεν θα ηθελα να παρεξηγησω τα λεγομενα σου αλλα για διευκρινησε πως καταλαβαινουμε ποιες ειναι αυτες οι δυναμεις, γιατι σε εμενα μου ερχονται στη μνημη δημοκρατικες πρακτικες καποιων συνδικαλιστων που σε μερες απεργειας γυριζουν τα εργοταξια δημοσιου και ιδιωτικου τομεα και με απειλες.... κατα των εργατων που, δεν θελουν βρε αδελφε να συμμετασχουν στην απεργεια (δημοκρατικο τους δικαιωμα κατα την αποψη μου), τους βγαζουν απο τους χωρους δουλειας για να πανε στην συγκεντρωση.....

Και μιας και τωρα διαβασα τις τελευταιες σελιδες θα ηθελα να επισημανω στον BEAMS οτι η προταση του για να φυγουν καποιοι και να μεινουν οι αλλοι να ανωρθωσουν τη χωρα, εχει και την αντιστροφη λυση.... αυτοι δλδ που ξερουν και εχουν την διαθεση να φτιαξουν - να παλαιψουν για κατι σωστο κατα την αποψη τους παντα, να βρουν ενα μερος -χωρα, και να κανουν εκει την ασκηση τους, οπου οι ανθρωποι εκει σιγουρα θα τους εκτημησουν αν πετυχουν στην προσπαθεια τους. Το λεω δε αυτο γιατι σιγουρα ειναι λιγωτεροι αυτοι που θελουν να κανουν κατι τετοιο και ειναι ευκολωτερο να μετακινηθουν.

Για δε την επαναλαμβανομενη ερωτηση του mjacob για το ισοζυγειο μεταξυ ελλειματων και πλεονασματων, και οτι η υπαρξη του ενος αυτοματα προυποθετει την υπαρξη του αλλου ειναι σωστη μεν στη θεωρια αλλα στην Γη που ζουμε εχουμε 6 δις ανθρωπους που χρειαζονται αναπτυξη και προιοντα που τα πλεονασματα μπορουν να κατευθυνθουν εκει για να βελτιωσουν τη ζωη τους... οταν δε ολοι σε αυτο τον πλανητη φτασουμε να εχουμε ιδιο περιπου επιπεδο ζωης (σε 200- 300 χρονια και βαλε...δλδ) τοτε θα εχει δυνατοτητα εφαρμογης?? και το αριστερο μοντελλο οποιο και να ειναι αυτο μεχρι τοτε...

Ειμαι μεγαλος σε ηλικια για να ελπιζω κατι σε γρηγορη λυση... ειδικα με τον κοσμο που βλεπω γυρω μου και πως βαζει τις προτεραιοτητες του, ομως νομιζω οτι οι αποτυχιες του πραγματικου καπιταλισμου... οχι του Ελληνικου φυσικα, θα οδηγησουν στην κρατικοποιηση του τραπεζικου συστηματος, αρα και ο λαος θα αποκτηση τα μεσα παραγωγης χωρις πολλες επαναστασεις.... απλα οι αποτυχοντες θα πεταξουν το μπαλακι της διακυβερνησης στις κυβερνησεις...δλδ στο λαο!!!

Η είδηση πως η Ιρλανδία προσέφυγε στους ίδιους τοκογλύφους με εμάς είναι γνωστή από χθες.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1900364

Αξίζουν προσοχής δυο πράγματα, για να διαλυθούν οι όποιες απορίες σχετικά με το κρύο ανέκδοτο που λέγεται ΕΕ

1. 'Στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προσέφυγε η Ιρλανδία, όπως επιβεβαίωσαν χθες αργά το βράδυ οι Βρυξέλλες. «Χαιρετίζουμε το αίτημα της ιρλανδικής κυβέρνησης'.

2.*** 'Η παροχή βοήθειας είναι αναγκαία για να διασφαλιστεί η χρηματοοικονομική σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση» δήλωσε ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν'. ***

'Χαιρετίζουμε το αίτημα....' λες και μιλάνε για εκδρομή στην παραλία.

'..διασφαλιστεί η χρηματοοικονομική σταθερότητα....'
Πουθενά, όσο και αν ψάξει κάποιος δεν θα δει μία αναφορά να μιλάει για τους ανθρώπους.
Στα παπάρια τους, αρκεί τα νούμερα να γίνουν όπως τα θέλουν αυτοί. Τώρα, αν στο ενδιάμεσο ψοφήσουν και μερικοί (πολλοί) τι να γίνει...παράπλευρες απώλειες. Θα τους κάνουμε στατιστική και αυτούς και όλα ΟΚ.
Επιμένει ακόμα κανείς, πως από τέτοια καθάρματα μπορείς να περιμένεις οτιδήποτε άλλο εκτός από την πλήρη υποδούλωσή σου;

Ο χρήστης spiros έγραψε:
Ο μεγάλος όγκος του δανεισμού στην χώρα μας είναι ιδιωτικός και όχι δημόσιος. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας.

Δεν ισχύει αυτό. Κάπου στο 30%-50% του ΑΕΠ το ιδιωτικό χρέος, σε σχέση με κάτι 150% της πχ. Ισπανίας (δε θυμάμαι ακριβώς τα νούμερα) και κάτι 300% ή κάτι τέτοιο της Ιρλανδίας είμαστε ΟΚ

Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βάλει την οικονομία της σε πιο παραγωγική βάση αν δεν βγει από την Ευρωζώνη.

Ναι, όσο δεν ήμασταν στην ευρωζώνη η οικονομία μας ήταν πολύ παραγωγική, το ευρώ κατέστρεψε αυτό το μικρό θαύμα

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι με το ευρώ και το φτηνό χρήμα που αυτό έφερε επί 10 χρόνια ζούσαμε σε ένα επίπλαστο παράδεισμο, όπου η αύξηση του ΑΕΠ ήταν λόγω της κατανάλωσης με δανεικά και εισαγόμενα (να το πλεόνασμα της Γερμανίας...) και όχι της παραγωγής. Και αυτό πληρώνουμε τώρα.

Θα υπάρξει επίσης υποτίμηση και άρα τόνωση των εξαγωγών που είναι απολύτως απαραίτητη.

Ναι, με την οικονομία τελείως σε κώμα, επί κανα χρόνο δεν θα κινείται τίποτα, οι εξαγωγές θα μας μαράνουν.
Και επειδή θα έχουμε τη φτηνή δραχμή θα σκίσουμε τους ναζίδες και τους κιτρινιάρηδες λες και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας μιας οικονομίας είναι αποκλειστικά θέμα νομίσματος, λες και το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι ότι εδώ και 30 χρόνια δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα εκτός δημοσίων έργων (δρόμους, αεροδρόμια, μετρό κτλ. -με λεφτά δανεικά ή της ΕΕ φυσικά) αλλά ότι τα παράγουμε και δεν μπορούμε να τα πουλήσουμε έξω λόγω ακριβού νομίσματος.

Ο δημόσιος έλεγχος θα επιτρέψει όμως στις τράπεζες να αρχίσουν ξανά να χρηματοδοτούν τον παραγωγικό τομέα που τώρα ασφυκτιά.

Με τι λεφτά ? Με τις δεσμευμένες καταθέσεις μας να υποθέσω ? Διότι τα δανεικά από ΕΚΤ ή αλλού κομμένα (λόγω χρεωκοπίας) για 2-3 χρόνια τουλάχιστον.

Η επιστροφή στη δραχμή, αλλά και η παραγραφή του χρέους, θα δημιουργήσει βεβαίως προβλήματα στις τράπεζες που θα πρέπει αμέσως να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία ώστε να προστατευτούν οι καταθέσεις.

Α, κρατικές τράπεζες... Τέλεια

Θα μπουν έτσι οι βάσεις για τη συνολική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού.

Αναγκαστικά, λόγω των παραπάνω και όσων άλλων αναφέρονται, σε κρατική βάση.
Back to 1975 ?
Ή σωστότερα, back to Albania 1975 ?

Για ένα διάστημα μετά την έξοδο από το ευρώ θα μπορεί εξάλλου το κράτος να καλύπτει τις ανάγκες του με την έκδοση νομίσματος.

Ε, ναι, ένας πληθωρισμός 80% για 2-3 χρόνια καθόλου δε θα μας χάλαγε

Θα χρειαστεί επίσης κρατική παρέμβαση για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, πράγμα που σημαίνει αναδιανομή μέσω φορολογίας και μισθολογικής πολιτικής.

Την οποία μισθολογική πολιτική, ακόμα και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, θα καθορίζει το κράτος.

Εχει πλάκα πως όλα αυτά τα τραγικά παρουσιάζονται ως φυσιολογικά.

Αλλά φυσικά έχει δίκιο ότι και όπως πάμε τώρα, πάλι για φούντο πάμε, οπότε πιθανότατα χρειάζονται (πιο...) ακραία μέτρα.

Ο χρήστης 224.v έγραψε:

Οι** (υγιείς) συνδικαλιστικές δυνάμεις** παλεύουν για τα κάτω όρια, για εξασφάλιση θέσεων, για συνθήκες εργασίας κλπ.
δεν είναι δουλειά τους ούτε να κόβουν και να βάζουν ταβάνια, αλλα ούτε και θα βγουν στους δρόμους αν κόψουν φράγκα απ τις υψηλές αμοιβές. Αυτή την δουλειά κάνουν όταν κινητοποιούνται όπου κινητοποιούνται.

Δεν θα ηθελα να παρεξηγησω τα λεγομενα σου αλλα για διευκρινησε πως καταλαβαινουμε ποιες ειναι αυτες οι δυναμεις, γιατι σε εμενα μου ερχονται στη μνημη δημοκρατικες πρακτικες καποιων συνδικαλιστων που σε μερες απεργειας γυριζουν τα εργοταξια δημοσιου και ιδιωτικου τομεα και με απειλες.... κατα των εργατων που, δεν θελουν βρε αδελφε να συμμετασχουν στην απεργεια (δημοκρατικο τους δικαιωμα κατα την αποψη μου), τους βγαζουν απο τους χωρους δουλειας για να πανε στην συγκεντρωση.....

Δεν λέει και τίποτα να απαντήσω μιας κι εσύ έχεις δει με τα μάτια σου όπως μας έχεις ξαναπεί συνδικαλιστές να διεκδηκούν να πηγαίνουν στην δουλειά με ταξί και όχι με λεωφορείο της εταιρείας. Εγώ θα σου αλλάξω μυαλά;
Αλλά επειδή υπάρχουν και παιδιά που επιβάλλεται να πάρουν την απόφαση να συμμετέχουν επιτέλους σε συλλογικά όργανα σου λέω πως οι συνδικαλιστικοί φορείς αποφασίζουν δημοκρατικά, ψηφίζουν για τις αποφάσεις, αντιπροσωπεύουν τους εργαζόμενους και τις αποφάσεις είναι καλό να τις ακολουθούν όλοι, όπως κάνουμε και με τις αντίστοιχες που αφορούν εκλογές αντιπροσώπευσης.

Αν δεν σου αρέσουν οι αποφάσεις συμμετέχεις στα όργανα και θέτεις τις δικές σου απόψεις υπο ψήφιση.
Το να γράψεις στα παλιά σου τα παπούτσια τις συλλογικές αποφάσεις 'βρε αδερφέ' δεν είναι η πιο δημοκρατική απόφαση που μπορείς να πάρεις.

Ο χρήστης 224.v έγραψε:

Και μιας και τωρα διαβασα τις τελευταιες σελιδες θα ηθελα να επισημανω στον BEAMS οτι η προταση του για να φυγουν καποιοι και να μεινουν οι αλλοι να ανωρθωσουν τη χωρα, εχει και την αντιστροφη λυση.... αυτοι δλδ που ξερουν και εχουν την διαθεση να φτιαξουν - να παλαιψουν για κατι σωστο κατα την αποψη τους παντα, να βρουν ενα μερος -χωρα, και να κανουν εκει την ασκηση τους, οπου οι ανθρωποι εκει σιγουρα θα τους εκτημησουν αν πετυχουν στην προσπαθεια τους. Το λεω δε αυτο γιατι σιγουρα ειναι λιγωτεροι αυτοι που θελουν να κανουν κατι τετοιο και ειναι ευκολωτερο να μετακινηθουν.

Δεν κατάλαβες καλά.
Εγώ δεν προτείνω σε κανέναν να φύγει έτσι εκ του μη όντος, ούτε σε κανέναν άλλο επειδή δεν μου αρέσει η φάτσα του. Όσοι γουστάρουν να μείνουν και να δουλέψουν, καλοδεχούμενοι.
Όμως, τύποι που λένε 'εγώ έχω λεφτά στην τράπεζα και αν πτωχεύσει η χώρα τι θα γίνει και μη μου πολυκολλάτε, γιατί τα στέλνω στην Ελβετία, στη Βραζιλία, στη γη του πυρός' η απάντησή μου είναι, 'στείλε τα λεφτά σου και πήγαινε μαζί τους να μην είναι μόνα τους' .
Οι υπόλοιποι, που ούτε φράγκα στην τράπεζα έχουμε αλλά πιστεύουμε πως το χωράφι αυτό αν δουλευτεί σωστά έχει τη δυνατότητα να βγάλει χρυσάφι, θα κάτσουμε εδώ και θα το προσπαθήσουμε.

Εκεί κολλάει αυτό που είπα, πως τώρα είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της Ελλάδας να απαλλαγεί από το σάπιο πολιτικό σύστημα, τη σάπια συνδικαλιστική συμμορία, τον κάθε ευρωπαίο ξεκωλιάρη που ρουφάει με το μπουρί της σόμπας, το κάθε λαμόγιο, απόγονο κοτζαμπάσηδων και δοσιλόγων γιατί πολύ απλά, όλοι αυτοί είναι πάρα πολύ λίγοι σε σχέση με τους υπόλοιπους. Αρκεί, να ξεπεραστούν κάποιοι φόβοι του τύπου θα πεινάσουμε, θα πέσει λοιμός, ισπανική γρίππη, χολέρα και δεν ξέρω γω τι άλλη μαλακία.
Όλος ο κόσμος είναι σε φάση αλλαγής. ΟΛΟΣ.
Δεν είμαστε ΚΑΘΟΛΟΥ τα μαύρα πρόβατα της υφηλίου, που κάποιοι πολύ έντεχνα προσπαθούν να μας κάνουν να το πιστέψουμε. Πάνω λοιπόν σε αυτή την αναμπουμπούλα, λέω πως είναι ώρα να κάνουμε το δικό μας παιχνίδι με όποιον μπορεί και θέλει να μας βοηθήσει.
Τι κάνουν όμως τα σούργελα που κυβέρνησαν και κυβερνούν ακόμα τον τόπο; Παραμένουν αυτιστικά προσκολλημμένοι, σε μια ΕΕ που σε χώρες σαν τη δική μας δεν έχει να προσφέρει τίποτα άλλο εκτός από δυστυχία.
Και στο καπάκι, βλέπουν τρομαγμένοι εταιρείες τύπου 3Ε (καρτελοεταιρεία του κερατά) να απειλούν πως θα φύγουν, γιατί τα κέρδη τους δεν καλύπτουν όλα τα Ιμαλάια αλλά φτάνουν μέχρι την κορυφή Κ2
Και σε αυτούς πήγαινε το 'θέλετε να φύγετε; ώρα καλή στη πρύμη σας'. Θα απαλλαγεί ο τόπος από ένα καρτέλ και θα βρεθούν 10 ελληνικές εταιρείες να καλύψουν το κενό, διότι πολύ απλά παντού και πάντα η φύση απεχθάνεται τα κενά. Σιγά μη σταματήσει και η περιστροφή της γης αν φύγει η κόκα κόλα από την Ελλάδα.
Φοβίες αγαπητέ λέγονται αυτές, τις οποίες έντεχνα καλλιέργησαν κάποιοι τόσα χρόνια και μας έκαναν να νομίζουμε πως είμαστε απολύτως εξαρτημένοι από τα κάθε λογής κοπρόσκυλα και πως πρέπει να χορεύουμε στο ρυθμό που αυτοί γουστάρουν γιατί χωρίς αυτούς το χάος.
Πέη μπλε. Μπορούμε πάρα πολλά να κάνουμε, αρκεί να το πιστέψουμε και να κάνουμε τις σωστές κινήσεις.
Και ξαναλέω. Τώρα είναι η καταλληλότερη ώρα. Τέτοια ευκαιρία πολύ δύσκολα ξαναπαρουσιάζεται.

@ ΒΕΑΜS

συμφωνω για την ευκαιρια που λες, και σε αυτα που προτεινεις να γινουν για να μπει μια ταξη ας πουμε... που θα επρεπε να υπαρχει εδω και 30 χρονια.. γιατι κακα τα ψεματα αν τα λεφτα της ΕΕ τα ειχε διαχειρηστει το κρατος σωστα... μαζυ με την εργατικοτητα.. ας πουμε των κατοικων σε αυτη τη χωρα θα ειμαστε σε ιδια μοιρα πλεον με αλλα ευρωπαικα κρατη... οχι Γερμανια φυσικα αλλα οχι και αυτο που ειμαστε τωρα να χρωσταμε σε ολους.... και να ζουμε με δανεικα αφου δεν παραγουμε σχεδον τιποτα που να το θελει - συμφερει τον αλλο να το παρει. Ουτε και εσυ φανταζομαι θα αγοραζες απο καποιον κατι επειδη ειναι φιλος σου... αλλα πουλαει ακριβα...

Η διαφωνια μας ειναι οτι προτεινεις σαν διαδικασια να πτωχευσουμε και να παλεψουμε με οτι εχουμε να ορθοποδησουμε... Δεν ειναι ετοιμος ο κοσμος για αυτο...πιστευω. Εσυ πραγματικα πιστευεις οτι ειναι???

Εγω θα προτεινα ας πουμε σαν διαπραγματευτικο χαρτι να πουμε σαν κρατος, να μετατρεψουνε τα χρωστουμενα η Γερμανια κ.λ.π σε Δωρεαν βοηθεια!!! - επιδοτηση, αφου με μερος αυτων των χρηματων αγοραστικαν οπλα.... απο αυτους...και να πεσει το ποσο που χρωσταμε...ομως δεν θα το δεχτουν... Οτι εκανε δλδ η Αμερικη με την Αμερικανικη δωρεα βοηθεια καποτε που στην ουσια σου εδεινε λεφτα να παρεις οπλα της, ειτε τα χρειαζωσουνα ειτε οχι, αφου δημιουργουσε πολιτικο και στρατιωτικο κινδυνο με την γειτωνα...

Εμεις σαν κρατος καναμε κακοδιαχειριση στα λεφτα... ομως παλι εμεις σαν πολιτες βγαζαμε αυτους τους κυβερνοντες... που μας δωσανε το δωλομα... που ως γνωστον ειναι το μονο τζαμπα πραμα που σου δεινει καποιος και τσιμπας και μετα τρεχεις και δεν φτανεις.... Και σε αυτο δεν φταει μονο η αμορφωσια... γιατι πλεον δεν υπαρχουν τοσοι αγραμματοι... κουτοπονηροι ομως υπαρχουν πολλοι που νομιζουν οτι θα 'ριξουν' τους εχοντες και κατεχοντες σε αυτο τον κοσμο...
ομως αργα η γργορα ερχεται ο 'λογαριασμος'..

@tasosdev
μου φαινεται οτι και εσεις ο,τι θελετε βλεπετε.... αμα δεν συμφερει κατι κανετε την στρουθοκαμηλο.. γιατι φανατζεσαι οτι οι συνδικαλιστες ειναι μωρες παρθενοι και δεν εκμεταλλευονται τις θεσεις τους... για μελλοντικη εξελιξη... παραδειγματα πολλα φυσικα οπως ξερεις..

Τα μυαλα δεν θα τα αλλαξω οταν ξερω κατι απο πρωτο χερι, οπως και εσυ τα δικα σου.... Ειχα πει καιτοτε να κανεις μια βολτα απο Θηβα να μαθεις και να ακουσεις, μαλλον δεν το εκανες ακομα....

http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=91827

Θετικές οι πρώτες αντιδράσεις για την πρόταση Σάλλα

Θετικές είναι οι πρώτες αντιδράσεις στην πρόταση της διοίκησης της Τράπεζας Πειραιώς περί προσωρινής εθελούσιας εξόδου για τους εργαζομένους, σε ένα ζήτημα η αποκάλυψη του οποίου το Σάββατο από το protothema.gr έχει προκαλέσει αίσθηση.

Ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Γιάννης Κακάς, που παρακολουθούσε στενά από την αρχή τη διαμόρφωση της πρότασης, δήλωσε στο protothema.gr ότι 'είναι μια θετική εξέλιξη, ένα ισχυρό όπλο απέναντι στις απολύσεις. Οι πρώτες που ενδιαφέρθηκαν είναι μητέρες ανηλίκων παιδιών που θα επιθυμούσαν να απέχουν δύο χρόνια από την αγορά εργασίας χωρίς να χάσουν τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματά τους'.

Η συγκεκριμένη πρόταση αφορά στην αποχώρηση για ένα, δύο ή και τρία χρόνια των εργαζομένων από τη δουλειά τους, με τις ασφαλιστικές τους εισφορές να καλύπτονται κανονικά κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου και με τις αμοιβές τους να ορίζονται στο 40%, στο 45% και στο 50% αντιστοίχως των σημερινών τους αποδοχών. Μετά το πέρας του προκαθορισμένου διαστήματος, οι εργαζόμενοι επανέρχονται κανονικά στην δουλειά τους.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της αγοράς, η συγκεκριμένη πρόταση θα μπορούσε να δώσει μια κάποια λύση και στο Δημόσιο και στους οργανισμούς του, οι οποίοι βρίσκονται στο στόχαστρο της Τρόικας για απολύσεις.

Ποια είναι η πρώτη αντίδραση των δημοσίων υπαλλήλων, στην περίπτωση που η κυβέρνηση υιοθετούσε την πρόταση και την εφάρμοζε με την ίδια ή παραπλήσια μορφή και στο Δημόσιο ώστε να μειώσει τις μισθολογικές δαπάνες τα δύο επόμενα δύσκολα χρόνια;

“Θα μπορούσε να εφαρμοστεί υπό προυποθέσεις”, απαντά ο γεν.γραμματέας της ΑΔΕΔΥ κ. Ηλίας Ηλιόπουλος. “ Όταν μια ιδιωτική τράπεζα”, συνεχίζει, “αναλαμβάνει το κόστος καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών, δεν επιβαρύνονται τα ταμεία. Με το Δημόσιο όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το ζητούμενο για μάς είναι να συνεχίσει ο κρατικός προϋπολογισμός να καταβάλει τις εισφορές στα επικουρικά και στα ταμεία πρόνοιας τα οποία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού”.

Η Τράπεζα Πειραιώς είναι το πρώτο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της χώρας που διατυπώνει τη συγκεκριμένη πρόταση, ενώ έως τώρα οι περικοπές στις τράπεζες αφορούν τα μπόνους, την χρήση πιστωτικών καρτών, τα κινητά τηλέφωνα για τα στελέχη κ.α.

Η απαγόρευση των προγραμμάτων εθελουσίας εξόδου που προβλέπει ο νέος ασφαλιστικός νόμος, στερεί από τις τράπεζες ένα σημαντικό εργαλείο για μείωση του αριθμού των εργαζομένων, που είχε ακολουθηθεί κατά κόρον στο παρελθόν, ιδιαίτερα σε περιόδους εξαγορών και συγχωνεύσεων, με εξαιρετικά υψηλό όμως κόστος.

Στην τρέχουσα περίοδο, το υψηλό κόστος καθιστά απαγορευτική ακόμη και οποιαδήποτε σκέψη περί εθελουσίας εξόδου στις τράπεζες, ακόμη κι αν διέθεταν τη νομική ευχέρεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δύο - τρία τελευταία χρόνια, όπου επιχειρήθηκε να εφαρμοσθεί έστω και περιορισμένα, πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, είχε εξαιρετικά μικρή ανταπόκριση, λόγω των περιορισμένων σε σχέση με το παρελθόν, οικονομικών κινήτρων. Δεδομένου όμως ότι το μισθολογικό κόστος αποτελεί έχει την υψηλότερη ποσοστιαία συμμετοχή στο λειτουργικό κόστος, οι τράπεζες από την αρχή της κρίσης εστίασαν σε ενέργειες που θα απέφεραν οικονομίες κλίμακας έστω και περιορισμένες.

Η μεγαλύτερη εξοικονόμηση μέχρι στιγμής προέκυψε από τη μη καταβολή bonus στα στελέχη των τραπεζών, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να φορολογήσει με 90% τις παροχές αυτές, με το σκεπτικό ότι σε εποχή τόσο μεγάλης κρίσης αποτελούν πρόκληση για την κοινωνία τα bonus των «golden boys». Η περικοπή αυτή μείωσε το κόστος, όχι όμως σε ικανοποιητικό βαθμό, το δε όφελος εξανεμίζεται όσο διαρκεί και βαθαίνει η κρίση στην οικονομία.

Πέραν αυτών οι τράπεζες όχι μόνον δεν προχωρούν σε προσλήψεις, πλην ελαχίστων περιπτώσεων εξειδικευμένων στελεχών, αλλά αντίθετα είναι από τις πρώτες που προσπάθησαν να περιορίσουν το μισθολογικό κόστος, χωρίς να προσφύγουν σε απολύσεις, αλλά ακολουθώντας πιο ήπιες μορφές, όπως η μη ανανέωση συμβάσεων που λήγουν. Επιπλέον πολλές τράπεζες προχώρησαν ακόμη και σε μειώσεις αποδοχών είτε ευθέως, κόβοντας ένα ποσοστό επί του μηνιαίου μισθού, είτε εμμέσως περιορίζοντας σημαντικά την αξία άλλων παροχών όπως τα όρια των εταιρικών πιστωτικών καρτών, το σημαντικό περιορισμό εξόδων παράστασης, μετακινήσεων κ.λ.π. Σημαντική εξοικονόμηση προσπαθούν επίσης να πετύχουν οι τράπεζες με τον δραστικότατο περιορισμό της διαφημιστικής δαπάνης.
Παρ’ όλα αυτά η διατήρηση της αβεβαιότητας για την πορεία της οικονομίας, η έλλειψη ρευστότητας και η πλήρης σχεδόν εξάρτηση των τραπεζών από την ΕΚΤ, οι αυξανόμενες επισφάλειες και οι αυστηροί δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και κυρίως η ύφεση που απομακρύνει την ανάπτυξη συνεπώς και στην κατανάλωση, φέρνει τις τράπεζες ολοένα και πιο κοντά σε ζημίες και καθιστά επιτακτική την ανάγκη εξοικονομήσεων και περιορισμού του κόστους. Εστω κι αν κανείς δεν τολμά να το ομολογήσει, οι τραπεζίτες «φλερτάρουν» με την ιδέα των απολύσεων ως αναπόφευκτη εξέλιξη.

Δεδομένου ότι ο τραπεζικός κλάδος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, μετά ο δημόσιο και απασχολεί συνολικά περισσότερους από 60.000 υπαλλήλους και με ισχυρά ακόμη συνδικαλιστικά σωματεία, οποιαδήποτε προσπάθεια μείωσης του προσωπικού μέσω απολύσεων, κινδυνεύει να δημιουργήσει εκρηκτικές έως και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Κι αυτό είναι το τελευταίο που θα ήθελαν σήμερα οι τράπεζες. Η προσπάθεια της τράπεζας Πειραιώς, παρ’ όλο που κανείς άλλος δεν είναι προετοιμασμένος να ακολουθήσει, δεν αποκλείεται να αποτελέσει μια ικανοποιητική διέξοδο. Σύμφωνα με ορισμένες πρώτες εκτιμήσεις, η χρήση του προγράμματος της προαιρετικής μακροχρόνιας άδειας, από ένα ικανό αριθμό υπαλλήλων, της τάξεως π.χ. των 1000 εργαζομένων, μπορεί να επιφέρει μείωση του μισθολογικού κόστους της τάξεως του 10% περίπου σε μια διετία, ποσοστό αρκετά σημαντικό, αν μάλιστα συνοδεύεται και από γενικότερες οικονομίες και με την ελπίδα ότι μέσα στην προσεχή τριετία, η κατάσταση θα εμφανίσει σαφή βελτίωση και η οικονομία θα επανέλθει σταδιακά σε αναπτυξιακή τροχιά.

Ο χρήστης 224.v έγραψε:
@ ΒΕΑΜS

Η διαφωνια μας ειναι οτι προτεινεις σαν διαδικασια να πτωχευσουμε και να παλεψουμε με οτι εχουμε να ορθοποδησουμε... Δεν ειναι ετοιμος ο κοσμος για αυτο...πιστευω. Εσυ πραγματικα πιστευεις οτι ειναι??? 2

Εγω θα προτεινα ας πουμε σαν διαπραγματευτικο χαρτι να πουμε σαν κρατος, να μετατρεψουνε τα χρωστουμενα η Γερμανια κ.λ.π σε Δωρεαν βοηθεια!!! - επιδοτηση, αφου με μερος αυτων των χρηματων αγοραστικαν οπλα.... απο αυτους...και να πεσει το ποσο που χρωσταμε...ομως δεν θα το δεχτουν... Οτι εκανε δλδ η Αμερικη με την Αμερικανικη δωρεα βοηθεια καποτε που στην ουσια σου εδεινε λεφτα να παρεις οπλα της, ειτε τα χρειαζωσουνα ειτε οχι, αφου δημιουργουσε πολιτικο και στρατιωτικο κινδυνο με την γειτωνα... 1

1. Μα αν υπάρχει άλλος τρόπος, ευχαρίστως να τον ακούσω και να τον υποστηρίξω.
   Όμως όταν βλέπω πως ο χαζοθίασος του ΓΑΠ μας έστειλε χειροπόδαρα δεμένους σε ένα τοκογλυφικό μηχανισμό,
   α) χωρίς να έχει συντάξει μία γραμμή σε ένα σχέδιο ανάπτυξης,
   β) αναλώθηκε σε ψευτολεονταρισμούς με πιστόλια πάνω στα τραπέζια ,
   γ) οι ιθύνοντες του μηχανισμού χάιδευαν αυτιά πως η μόνη λύση είναι η προσφυγή σε αυτούς,
   δ) μετά την υπογραφή αυτής της λεόντειας σύμβασης, οι ίδιοι που παρακάλαγαν να προσφύγουμε σε αυτούς για να σωθούμε, άρχισαν να διαδίδουν δεξιά και αριστερά πως το φούντο δεν αποφεύγεται
   ε) όταν ξέρεις πως ο τοκογλύφος πάντα και παντού θέλει το θύμα χρεωμένο, υποχείριο και αδύναμο για να συνεχίζει να το ελέγχει, μέσω των εξωφρενικών τόκων των δανείων που το αναγκάζει να παίρνει και όλο αυτό ο συγκεκριμένος τοκογλύφος το ονομάζει νομισματική και δημοσιονομική σταθερότητα
   και στ) όταν όλοι μα όλοι λένε πως στο τέλος της τριετίας, θα βγούμε όχι σωμένοι όπως τα παπαγαλάκια διατείνονταν αλλά αντιθέτως πολύ πιο χρεωμένοι
   τότε η μόνη ορατή και εφαρμόσιμη λύση, είναι να τους κάνουμε να ταρακουνηθούν τόσο πολύ, που να φτάσουν στο σημείο να καίγονται αυτοί για τη 'σωτηρία' μας και όχι να προσπαθούν όπως τώρα να μας βυθίσουν και τη μύτη κάτω από το νερό.

2. Έχω ξαναπεί και εγώ και άλλοι σχολιαστές, πως ο δρόμος ο σωστός είναι πολύ δύσκολος να ακολουθηθεί. Όχι μόνο σε αυτήν την περίπτωση αλλά και σε όλες τις ανάποδες στιγμές της ζωής ενός ανθρώπου.
   Έλα όμως που αυτή η στιγμή, έρχεται για ΟΛΟΥΣ σε αυτή τη ζωή. Είτε είσαι ένας άνθρωπος, είτε χώρα ολόκληρη.
   Και τότε, αποκαλύπτεται από τι μετάλλο έλεγε ο καθένας πως είναι φτιαγμένος και από τι πραγματικά είναι.
   Όσοι δεν είναι έτοιμοι...λυπάμαι, ούτε τίποτα μπορώ να κάνω,ούτε φταίω αν νόμιζαν πως η ζωή είναι μια ευθεία γραμμή καλοστρωμένου δρόμου που ο ήλιος λάμπει συνέχεια.
   Ας φρόντιζαν να το μάθουν όσο ήταν καιρός, έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν το κατάλληλο mindset για την ανηφόρα που έρχεται.
   Ξαναλέω και κλείνω.
   Τα καθάρματα, έχουν διαλέξει να μας βάλουν να βαδίσουμε ένα δρόμο κάργα ανηφορικό και κάργα κακοτράχαλο που οδηγεί στο πουθενά.
   Ο άλλος δρόμος, είναι δέκα φορές πιο ανηφορικός, δέκα φορές πιο δύσκολος, χιονίζει, έχει λάσπες και τύπους που μας πετάνε πέτρες. Έχει όμως και τέλος. Μπορεί να μην είναι ο γαμάουα δρόμος το τέλος αυτού του ανήφορου, αλλά να είναι μικρός. Θα είναι όμως ίσιος και το κυριότερο δικός μας.
   Για να μην μπορεί καμιά κουφάλα μετά να μας πει, 'περπατάτε στο δικό μου το δρόμο άρα χορέψτε όπως γουστάρω εγώ'.
   Το ποιον δρόμο τελικά θα αποφασίσουμε να βαδίσουμε, θα το δούμε προσεχώς όλοι.
   Και εκεί θα αποδειχτεί αν ως λαός έχουμε άντερα, ή αν τελικά είμαστε ένα κοπάδι φασαριόζικες κότες.

Ο χρήστης BEAMS έγραψε:
Και εκεί θα αποδειχτεί αν ως λαός έχουμε άντερα, ή αν τελικά είμαστε ένα κοπάδι φασαριόζικες κότες.

Το 2. Και δεν χρειάζεται να αποδειχτεί, έχει αποδειχτεί.

Και ξαναλέω. Τώρα είναι η καταλληλότερη ώρα. Τέτοια ευκαιρία πολύ δύσκολα ξαναπαρουσιάζεται.

Η ευκαιρία παρουσιάστηκε τότε, κ ο δρόμος (για να ακολουθήσω την δική σου σημειολογία) ήταν ίσιος, με μικρή ανηφοριά.
Προτιμήσαμε (όλοι) την κατηφόρα.

Η coca cola mania έκλεισε πάρα πολλές Ελληνικές εταιρίες που έφτιαχναν αναψυκτικά, οι περισσότερες καλής ποιότητας. Άντε κ φεύγει η παραγωγή της από Ελλάδα κ πηγαίνει κάπου κοντά, απ' όπου θα συνεχίσει να μας πουλάει το προϊόν κ μάλιστα σε καλύτερη τιμή. Ποιός Έλληνας έχει 'λάγαρο' να φτιάξει εταιρία παραγωγής αναψυκτικών, να γεμίσει το 'κενό', με τις σημερινές συνθήκες?
Ούτε ένας παραπάνω από κανέναν. Ακόμα κ αν είχες τα λ7 κ την όρεξη σήμερα, 1000 φορές θ' άνοιγες το εργοστασιάκι σου αλλού.

Τελικά, κ απολύτως φιλικά, μήπως μπορείς να εξηγήσεις που βλέπεις (ή τι εννοείς όταν λες) 'ευκαιρία'???

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Τελικά, κ απολύτως φιλικά, μήπως μπορείς να εξηγήσεις που βλέπεις (ή τι εννοείς όταν λες) 'ευκαιρία'???

Τα έγραψα στο ποστ που μίλησα για ευκαιρίες. Μη με βάζεις να τα ξαναγράφω.
Μπορούμε να απαλλαγούμε από το πολιτικό σκηνικό (γνωστοί και μη εξαιρεταίοι) που πάρα πολλοί το στήριξαν και που μας έφερε ως εδώ;
Αν ναι, όλα τα άλλα γίνονται.
Αν όχι, αντίο ζωή.
Eκεί είναι η ουσία του πράγματος, διότι αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις άσχετα από το τι λέμε ή τι γουστάρουμε εμείς εδώ.

Ρε παιδια να ρωτησω κατι,σε περιπτωση πτωχευσης ελεγχομενης η μη και επιστροφη στην δρχ.εστω και για λιγο τι γινεται με τις καταθεσεις,ισοτιμια,στεγαστικα δανεια που σχεδον ολοι εχουμε γιατι σε περιπτωση επιστροφης στην δρχ.αυτο συνεπαγεται και υποτιμηση?

@BEAMS,
Μα οταν λες οτι ο δρομος θα ειναι πολυ δυσκολος, και σωστα το λες... σημαινει αυτοματα οτι λιγοι θα ακολουθησουν οικιοθελως.. Αρα με δεδομενο αυτο σημαινει εσυ και οι αλλοι που αναφερεις.. (αριστερο καφενειο θα ελεγαν καποιοι εδω μεσα), θα πρεπει με καποιο τροπο να πειθαναγκασεις αυτους που δεν θελουν - δεν καταλαβαινουν, οτι θες διαλεγεις τελος παντων, να ακολουθησουν τα δυσκολα 'που ομως εχουν ενα τελος' κατα την αποψη σου καθολα σεβαστη, αλλα ελαχιστα πειστικη με δεδομενο τα 70 χρονια πειραματος.... απο τους αλλους. Αυτο λοιπον το αναγκαστικο κακο, κατ εσε, δεν το επιλεγουν οι πολλοι.. αποτελεσμα θα ειναι ή, η δικτατορια ή η φυγη σε αλλο μερος που θα θελουν τις δυσκολειες.... αν υπαρχει κατι τετοιο.. Σκεψου μονο τι πετυχε ο Τσε!!! στο Κογκο η Αγκολα νομιζω, οταν πηγε και δεν καταφερε να πεισει τους πραγματικα εξαθλιομενους να κανουν επανασταση... Αν διαλεγεις τη δικτατορια σαν λυση παλι νομιζω οτι κανεις δεν θα ακολουθησει λεγοντας οτι αυτος ο οποιοςδηποτε, θα εχει καλλυτερη λυση!!! (ολοι αυτο λενε... )
Για το 2 θα ελεγα τα εξης: Την εποχη του Ανδρεα του τρισμεγιστου οταν δανιζοτανε, και παραλληλα παραμυθιαζε τον κοσμο για ταχα μου ανεξαρτητη και περηφανη Ελλαδα!!! και κανεις δεν του την εβγαινε κοντρα μιας και ολοι υπολογιζαν να τσιμπισουν κατι απο τα δανεικα... ε τωρα ηρθε ο λογαριασμος για ολους ομως φυσικα... Θα μπορουσε φυσικα να εχουν οργανωθει πραγματα, και θαματα με τοσα λεφτα... αλλα οι Οπαδοι και λοιποι παρατρεχαμενοι δεν ενδιαφεροντουσαν... και μαλιστα επιβεβαιονοντουσαν με τα αποτελεσματα των Εκλογων τοτε... 'Τυχαιο'????

Ο χρήστης spyros έγραψε:
Ρε παιδια να ρωτησω κατι,σε περιπτωση πτωχευσης ελεγχομενης η μη και επιστροφη στην δρχ.εστω και για λιγο τι γινεται με τις καταθεσεις,ισοτιμια,στεγαστικα δανεια που σχεδον ολοι εχουμε γιατι σε περιπτωση επιστροφης στην δρχ.αυτο συνεπαγεται και υποτιμηση?

Νομιζω χωρις να ειμαι ειδικος.... οτι οπως μπηκαμε στο Ευρω ετσι και θα βγουμε αλλα με αλλη ισοτιμια.... Δλδ. μπηκαμε με 345,75 αν θυμαμαι καλα αλλα θα βγουμε Π.Χ. με 1000. αρα τα δανεια και υποχρεωσεις (για αυτο ενδιαφερεσαι αν καταλαβα καλα) θα αποτιμηθουν με την νεα ισοτιμια.... χρωστας 1000 ευρω αρα θα χρωστας 1000000 δρχ.... λεμε τωρα!!! Αν καποιος πιστευει οτι θα γινει διαφορετικα ας το αναφερει... για την μεθοδο φυσικα οχι για την τυχαια ισοτιμια που εβαλα για ευκολια...

Μετα βεβαια η κατρακυλα σε πληθωριστικο χρημα αλα μεταπολεμικη κατασταση με τα δις να τυπωνονται .... αναλογα τις αναγκες του κρατους.. δεν εχει πατο!!! Διαλεγετε και παιρνετε....

http://www.datafilehost.com/download-aa1f9854.html

26 χρόνια μετά τα ίδια λέμε. Βέβαια έκτοτε διώξαμε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, γίναμε περισσότερο δημοκράτες, στηρίξαμε το εισόδημα του χαμηλόμισθου και τους κοινωνικούς θεσμούς, επιλέξαμε όλο και καλύτερους ηγέτες και βασιστήκαμε στην αειφόρο ανάπτυξη.
Πραγματικά φοβερό το τι λέγαμε ΑΠΟ ΤΟΤΕ 'μεταξύ μας', τι κάναμε τελικά και που καταλήξαμε. Κάθε σελίδα λες και βγήκε από το σήμερα.

(προσέξτε και ποιος εξέδωσε το ημερολόγιο )

Η 2η σελίδα δε είναι να τραβάς τα μαλλιά σου, γνωρίζοντας τι ακολούθησε:

Ο χρήστης BEAMS έγραψε:
Μπορούμε να απαλλαγούμε από το πολιτικό σκηνικό (γνωστοί και μη εξαιρεταίοι) που πάρα πολλοί το στήριξαν και που μας έφερε ως εδώ;
Αν ναι, όλα τα άλλα γίνονται.
Αν όχι, αντίο ζωή.
Eκεί είναι η ουσία του πράγματος, διότι αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις άσχετα από το τι λέμε ή τι γουστάρουμε εμείς εδώ.

Βλέπεις να αλλάζουν πρόσωπα?
Βλέπεις πολίτες να ασχολούνται?
Γιατί εγώ βλέπω πολίτες να απέχουν.
Και μην αρχίσουμε πάλι με το ποιός κατεβαίνει σε πορείες, ν' αρχίσουμε αν θέλεις με το 80 % που πήραν τα 2 'μεγάλα' κόμματα στις τελευταίες εκλογές, καθώς κ με την ψήφιση κομματικών υποψηφίων στις φετινές 'τοπικές'. Αφού η πλειοψηφία του λαού συνεχίζει να στηρίζει τα ίδια πρόσωπα, υπάρχει ελπίδα αυτά ν' αλλάξουν νοοτροπία κ σκεπτικό?

Αν επιστρέψουμε στη δραχμή (λέμε τώρα απλά αυτό δεν γίνεται πάντως και υπάρχουν άλλοι λόγοι) τότε το σύνολο των απλών καταθέσεων θα δραχμοποιηθεί. Το ίδιο δεν ισχύει όμως για τα χρεόγραφα του Ελληνικού Δημοσίου που είναι σε €.

Αυτό που συμβεί στην περίπτωση αυτή θα είναι αν υπάρξει στη συνέχεια μία ευρεία υποτίμηση της νέας δραχμής (από τις 340.75 στις 400.00 δρχ/€) ενώ το χρέος σε δραχμές θα αυξάνεται το σύνολο των καταθέσεων στη χώρα αλλά και το Ελληνικών χρεογράφων στο εξωτερικό θα παραμείνει σταθερό. Το κόστος δε δανεισμού από τούδε και στο εξής θα φτάσει και πάλι στα επίπεδα του 90 με διψήφια ποσοστά. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και με τη φυγή από το Ευρώ στη δραχμή η χρεωκοπία είναι αδύνατο να αποφευχθεί καθώς μία υποτίμηση του νομίσματος κατά 25% δεν θα είχε και τρομερή επίπτωση στις εξαγωγές γιατί απλά δεν παράγουμε και τίποτα της προκοπής (ήτοι μεγάλης προστιθέμενης αξίας) ώστε αυτές να αποπληρώσουν το χρέος.

Λογικό είναι (και για λόγους νομισματικής ευστάθειας) η Ελλάδα να μην φύγει από το ευρώ. Αυτό γιατί η βλάβη που θα υποστεί το ευρώ ως νόμισμα βάσης θα είναι τεράστια. Κοινώς αν οι Γερμανοί συνεχίσουν να εμμένουν στο ευρώ θα προτιμήσουν να μας χρεωκοπήσουν (δεχόμενοι ένα hair-cut της τάξης του 30% που για το ποσό που θα έχει μείνει στα χέρια τους θα είναι της τάξης των 10 δις ευρώ (μετά την μερική μετατροπή του χρέους από μη εγγυημένο σε εγγυημένο) και επιβάλλοντας στη συνέχεια μία υπερδεκαετή έλεγχο της Ελληνικής Οικονομίας) παρά να μας αφήσουν να φύγουμε. Αυτό σημαίνει χώροι ελεύθερων επενδύσεων στη χώρα όπου ο Γερμανός θα απολαμβάνει το σταθερό Γερμανικό Φορολογικό περιβάλλον με Ελληνικό κόστος Εργασίας (που θα είναι ανταγωνιστικό της Βουλγαρίας) και άλλα ωραία.