Δεν νομίζω ότι γράφει κάπου ο dimou ότι είναι ασήμαντη. Απλά ότι δεν κάνει 'παιχνίδι' που θα εξυπηρετούσε τους σκοτεινούς σκοπούς του όποιου ιδιώτη και της όποιας πολυεθνικής.

έχει συγκεκριμένο εύρος εργασιών που άπταται ως επί τω πλείστον στη εξασφάλιση της εύριθμης λειτουργίας της αγοράς και την έκδοση του Νομίσματος

Αυτό σου φαίνεται ασήμαντο; Δηλαδή το σημαντικό ποιό είναι; Να βγάλει μπουζουκοδάνειο;

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Kαλά, τέτοιο άρθρο ούτε ο πρωτοσάλτε μαζί με τον μπάμπη δεν θα μπορούσε να συγγράψει

http://www.vanityfair.com/business/feat ... nds-201010

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=209002

Ερώτηση: τα $800G που αναφέρει ως χρέος για το συνταξιοδοτικό (πέρα από τα ~300G) που τα βρήκε;

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Δεν νομίζω ότι γράφει κάπου ο dimou ότι είναι ασήμαντη. Απλά ότι δεν κάνει 'παιχνίδι' που θα εξυπηρετούσε τους σκοτεινούς σκοπούς του όποιου ιδιώτη και της όποιας πολυεθνικής.

έχει συγκεκριμένο εύρος εργασιών που άπταται ως επί τω πλείστον στη εξασφάλιση της εύριθμης λειτουργίας της αγοράς και την έκδοση του Νομίσματος

Αυτό σου φαίνεται ασήμαντο; Δηλαδή το σημαντικό ποιό είναι; Να βγάλει μπουζουκοδάνειο;

Τωρα γραφεις κατι ετσι για να περασει η ωρα ή να μου την πεις?
Αυτο ακριβως γραφω και εγω.Η ΤτΕ και καθε κεντρικη τραπεζα ειναι το σημαντικοτερο οργανο στον χρηματικοοικονομικο τομεα του καθε κρατους και δεν πρεπει με την καμμια να βρισκεται στα χερια ιδιωτων.

Η ΤτΕ οχι απλα κανει το παιχνιδι των ιδιωτων αλλα ανηκει και σε αυτους(να θυμηθουμε εδω και την ιστορια του σορταρισματος των ελληνικων ομολογων μετα απο την αποφαση της ΤτΕ ,θεμα για το οποιο δυο φορες εκανε ερωτηση στη βουλη η Β.Παπανδρεου χωρις να παρει καμμια απαντηση).

Το καθεστώς συμμετοχής των ιδιωτών στην ΤΤΕ είναι άλλο θέμα. Και στην Εθνική μεγάλο μερίδιο μετοχών έχουν οι παπάδες. Πάει να πει αυτό κάτι;
Εγώ απλά σχολίασα το 'ασήμαντο' που έγραψες που προφανώς δεν ισχύει.

Ενδιαφερον αρθο:

Παραμένουμε αμετανόητοι

Ας μην αυταπατώμεθα. Αν δεν μας άρεσε η κοινωνία μας, θα φροντίζαμε με κάποιο τρόπο, επίπονα, αργά, να την αλλάξουμε. Αλλά δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Εχουμε βολευτεί μέσα στο ελληνικής κοπής κοινωνικό νεφέλωμα όπου επιτρεπτό είναι αυτό που μας εξυπηρετεί. Και ενώ καταδικάζουμε τα κακώς κείμενα (δηλαδή όσα, συνήθως, θίγουν τα προσωπικά μας συμφέροντα) δεν κάνουμε τίποτα για να αναδιοργανώσουμε μια χώρα, τη δική μας, με μηχανισμούς διακυβέρνησης πολλαπλά στρεβλωμένους από τα ιδιωτικά και συντεχνιακά συμφέροντα.

Το υπολοιπο στην ιστοσελιδα της καθημερηνης.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 10_1292632

Νικος

Ο χρήστης madox έγραψε:
Η ΤτΕ και καθε κεντρικη τραπεζα ειναι το σημαντικοτερο οργανο στον χρηματικοοικονομικο τομεα του καθε κρατους και δεν πρεπει με την καμμια να βρισκεται στα χερια ιδιωτων.

H TτE δεν ειναι εδω και χρονια (απο την εισοδο μας στο ευρω) η Κεντρικη Τραπεζα στην Ελλαδα.Στη πραγματικοτητα ειναι ενα αδειο πουκαμισο ή στη καλυτερη περιπτωση ενα μικρο υποκαταστημα της ΕΚΤ στην Ελλαδα.

Δεν νομίζω ότι γράφει κάπου ο dimou ότι είναι ασήμαντη. Απλά ότι δεν κάνει 'παιχνίδι' που θα εξυπηρετούσε τους σκοτεινούς σκοπούς του όποιου ιδιώτη και της όποιας πολυεθνικής.

Oπως με την υποθεση Τ3 - Τ10 ας πουμε ??

έχει συγκεκριμένο εύρος εργασιών που άπταται ως επί τω πλείστον **στη εξασφάλιση της εύριθμης λειτουργίας της αγοράς... **

Τι προστιμα ειπαμε οτι εχει επιβαλλει στις εμπορικες τραπεζες για την υπαρξη καταχρηστικων ορων σε δανειακες συμβασεις ??

...και την έκδοση του Νομίσματος

Aσκει η ΤτΕ νομισματικη πολιτικη??
Εκδιδει* νομισμα??

*Αλλο το εκδιδω νομισμα κι αλλο το 'κοβω' κερματα κατα παραγγελιαν.

Ο χρήστης zorz έγραψε:

Kαλά, τέτοιο άρθρο ούτε ο πρωτοσάλτε μαζί με τον μπάμπη δεν θα μπορούσε να συγγράψει

http://www.vanityfair.com/business/feat ... nds-201010

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=209002

Ερώτηση: τα $800G που αναφέρει ως χρέος για το συνταξιοδοτικό (πέρα από τα ~300G) που τα βρήκε;

αυτή είναι η ερώτηση του ενος εκατομμυρίου ευρώ ζορζ, αν την απαντήσεις δικά σου

@ αιδεσιμότατο: ενδιαφέρουσα προσέγγιση

''Μετά από ένα μεγάλο γλέντι, που κράτησε χρόνια, η κελτική τίγρη Ιρλανδία, ξύπνησε απότομα με πονοκέφαλο, ένα άδειο πορτοφόλι, και έναν απλήρωτο λογαριασμό. Τη περασμένη Πέμπτη, η κυβέρνησε εξέπληξε τον τρομαγμένο λαό, αποκαλύπτοντας πως το συνολικό οικονομικό κόστος για τη διάσωση των τραπεζών της χώρας, θα φτάσει στο δυσθεώρητο νούμερο των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το ποσό αυτό είναι σημαντικά μεγαλύτερο αυτού που μέχρι τώρα υπολογίζονταν, με αποτέλεσμα να σοκαριστούν τα 5 εκατομμύρια Ιρλανδών

Το πακέτο διάσωσης θα στοιχήσει περίπου 10.000 ευρώ για τον κάθε κάτοικο της χώρας, η οποία και θα πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές δαπανών για τα επόμενα τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Και όπως προειδοποιεί η ΕΕ, η νησιώτικη αυτή χώρα δεν μπορεί να παραμείνει σε καθεστώς χαμηλής φορολόγησης. Ο υπουργός Οικονομικών Brian Lenihan, παραδέχεται ότι τα νούμερα τρομάζουν, αλλά παραμένει αισιόδοξος πως θα υπάρξει μια αποτελεσματική διαχείριση μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Η αντίδραση των ΜΜΕ στο Δουβλίνο, όπως και των ΜΜΕ στις οικονομικές πρωτεύουσες του πλανήτη, ήταν η ίδια: Η κελτική τίγρη πέθανε.

Η εφημερίδα Daily Star του Δουβλίνου δημοσίευσε στη πρώτη σελίδα της ένα τάφο με την ένδειξη «Ενθάδε Κείται η Ιρλανδία».

Το έργο της κυβέρνησης συνασπισμού του πρωθυπουργού Brian Cowen, είναι τώρα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να πείσει τις διεθνείς χρηματαγορές ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί το αλματώδες δημόσιο χρέοςΤο οποιο στην ουσια ειναι καθαρα Ιδιωτικο χρεος-αποτελεσμα απληστιας και κακων επιχειρηματικων κινησεων. Προς το παρόν, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να μην δανειστεί χρήματα από τους ξένους επενδυτές για έναν τουλάχιστο χρόνο.

Η τραγωδία που ζει η Ιρλανδία είναι το αποτέλεσμα αθρόων δανεισμών εκ μέρους των τραπεζών της στη διάρκεια των ετών της ανάπτυξης, που τερματίστηκε το 2007, και που καθώς οι τιμές των ακινήτων πέφτουν, έχει μετατραπεί σε μια από τις χειρότερες καταρρεύσεις όλων των εποχών.

Το κόστος μόνο για τη διάσωση της Anglo Irish bank, υπολογίζεται στα 34 δισ.Οσο δηλαδη το ελλειμα του δικου μας ΟΣΕ για 34 χρονια!!!! Οι επικεφαλής της δάνειζαν εξωφρενικά ποσά σε επιχειρήσεις ώστε να αγοράσουν οικόπεδα και ακίνητα, τα οποία σήμερα δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Ακόμη πιο σοκαριστικό για μια χώρα στην οποία οι τράπεζες θεωρούνταν ως οι στιβαροί πυλώνες της υποδομής του κράτους, είναι το γεγονός πως μια από τις δυο μεγαλύτερες, η Allied Irish Banks, στην ουσία κρατικοποιήθηκε, καθώς το κράτος έβαλε 3 δισ. ευρώ για να τη συνεφέρει. Ο Brian Lenihan δηλώνει πως προσπαθεί να βάλει τέλος σε «έναν εφιάλτη με τον οποίο ζει αυτός και η Ιρλανδία από τον Σεπτέμβριο του 2008».

Εν τω μεταξύ, το φετινό έλλειμμα του προϋπολογισμού θα αγγίξει το 32% του ΑΕΠ, δέκα φορές πάνω από το όριο που υπάρχει για τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι ο λαός είναι δικαίως οργισμένος, αφού καλείται να επωμιστεί το βάρος των ασύδοτων δαπανών των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων. Η οργή αυτή έγινε φανερή πριν από τέσσερις ημέρες, όταν ένας 40χρονος διαδηλωτής οδήγησε ένα φορτηγό με τσιμέντο στις πύλες του ιρλανδικού κοινοβουλίου στη πρωτεύουσα.

Όπως λένε πολλοί, η Ιρλανδία βρίσκεται στο σημείο μηδέν, και θα πρέπει να ξεκινήσει την αναδόμησή της το συντομότερο δυνατό.''

@imago.
Τελικα τα πραματα ειναι πολυ πιο απλα απο τις εξισωσεις του Maxwell.

Ο χρήστης titsataki έγραψε:
Ενδιαφερον αρθο:

Παραμένουμε αμετανόητοι

Ας μην αυταπατώμεθα. Αν δεν μας άρεσε η κοινωνία μας, θα φροντίζαμε με κάποιο τρόπο, επίπονα, αργά, να την αλλάξουμε. Αλλά δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Εχουμε βολευτεί μέσα στο ελληνικής κοπής κοινωνικό νεφέλωμα όπου επιτρεπτό είναι αυτό που μας εξυπηρετεί. Και ενώ καταδικάζουμε τα κακώς κείμενα (δηλαδή όσα, συνήθως, θίγουν τα προσωπικά μας συμφέροντα) δεν κάνουμε τίποτα για να αναδιοργανώσουμε μια χώρα, τη δική μας, με μηχανισμούς διακυβέρνησης πολλαπλά στρεβλωμένους από τα ιδιωτικά και συντεχνιακά συμφέροντα.

Το υπολοιπο στην ιστοσελιδα της καθημερηνης.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 10_1292632

Νικος

Εχω βαρεθει να διαβαζω αρθρα που απλως αναμασουν με 'νατουραλιστικη' διαθεση των συνθηκων που επικρατουν σε μια κοινωνια σαν την Ελληνικη μοιραζοντας ισες ευθυνες εδω και εκει ,αγνοωντας επιδεικτικα οτι το ιδιο το καπιταλιστικο συστημα ευνοει και επιβραβευει πλουσιοπαροχα την προσωπικη ευημερια σε βαρος του διπλανου ή ακομα και ολοκληρης της κοινωνιας.
Ειναι απολυτως θεμιτο και επαναστατικο οι πολιτες να πηδανε κανονικα με τον τροπο που μπορει ο καθενας ,το κρατος που ευνοει μια μικρη ομαδα ανθρωπων σε βαρος των πολλων.

(πεστε να με φατε ελευθερα )

Ο χρήστης 888888 έγραψε:
''Μετά από ένα μεγάλο γλέντι, που κράτησε χρόνια, η κελτική τίγρη Ιρλανδία, ξύπνησε απότομα με πονοκέφαλο, ένα άδειο πορτοφόλι, και έναν απλήρωτο λογαριασμό. Τη περασμένη Πέμπτη, η κυβέρνησε εξέπληξε τον τρομαγμένο λαό, αποκαλύπτοντας πως το συνολικό οικονομικό κόστος για τη διάσωση των τραπεζών της χώρας, θα φτάσει στο δυσθεώρητο νούμερο των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το ποσό αυτό είναι σημαντικά μεγαλύτερο αυτού που μέχρι τώρα υπολογίζονταν, με αποτέλεσμα να σοκαριστούν τα 5 εκατομμύρια Ιρλανδών

Το πακέτο διάσωσης θα στοιχήσει περίπου 10.000 ευρώ για τον κάθε κάτοικο της χώρας, η οποία και θα πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές δαπανών για τα επόμενα τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Και όπως προειδοποιεί η ΕΕ, η νησιώτικη αυτή χώρα δεν μπορεί να παραμείνει σε καθεστώς χαμηλής φορολόγησης. Ο υπουργός Οικονομικών Brian Lenihan, παραδέχεται ότι τα νούμερα τρομάζουν, αλλά παραμένει αισιόδοξος πως θα υπάρξει μια αποτελεσματική διαχείριση μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Η αντίδραση των ΜΜΕ στο Δουβλίνο, όπως και των ΜΜΕ στις οικονομικές πρωτεύουσες του πλανήτη, ήταν η ίδια: Η κελτική τίγρη πέθανε.

Η εφημερίδα Daily Star του Δουβλίνου δημοσίευσε στη πρώτη σελίδα της ένα τάφο με την ένδειξη «Ενθάδε Κείται η Ιρλανδία».

Το έργο της κυβέρνησης συνασπισμού του πρωθυπουργού Brian Cowen, είναι τώρα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να πείσει τις διεθνείς χρηματαγορές ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί το αλματώδες δημόσιο χρέος. Προς το παρόν, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να μην δανειστεί χρήματα από τους ξένους επενδυτές για έναν τουλάχιστο χρόνο.

Η τραγωδία που ζει η Ιρλανδία είναι το αποτέλεσμα αθρόων δανεισμών εκ μέρους των τραπεζών της στη διάρκεια των ετών της ανάπτυξης, που τερματίστηκε το 2007, και που καθώς οι τιμές των ακινήτων πέφτουν, έχει μετατραπεί σε μια από τις χειρότερες καταρρεύσεις όλων των εποχών.

Το κόστος μόνο για τη διάσωση της Anglo Irish bank, υπολογίζεται στα 34 δισ. Οι επικεφαλής της δάνειζαν εξωφρενικά ποσά σε επιχειρήσεις ώστε να αγοράσουν οικόπεδα και ακίνητα, τα οποία σήμερα δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Ακόμη πιο σοκαριστικό για μια χώρα στην οποία οι τράπεζες θεωρούνταν ως οι στιβαροί πυλώνες της υποδομής του κράτους, είναι το γεγονός πως μια από τις δυο μεγαλύτερες, η Allied Irish Banks, στην ουσία κρατικοποιήθηκε, καθώς το κράτος έβαλε 3 δισ. ευρώ για να τη συνεφέρει. Ο Brian Lenihan δηλώνει πως προσπαθεί να βάλει τέλος σε «έναν εφιάλτη με τον οποίο ζει αυτός και η Ιρλανδία από τον Σεπτέμβριο του 2008».

Εν τω μεταξύ, το φετινό έλλειμμα του προϋπολογισμού θα αγγίξει το 32% του ΑΕΠ, δέκα φορές πάνω από το όριο που υπάρχει για τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι ο λαός είναι δικαίως οργισμένος, αφού καλείται να επωμιστεί το βάρος των ασύδοτων δαπανών των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων. Η οργή αυτή έγινε φανερή πριν από τέσσερις ημέρες, όταν ένας 40χρονος διαδηλωτής οδήγησε ένα φορτηγό με τσιμέντο στις πύλες του ιρλανδικού κοινοβουλίου στη πρωτεύουσα.

Όπως λένε πολλοί, η Ιρλανδία βρίσκεται στο σημείο μηδέν, και θα πρέπει να ξεκινήσει την αναδόμησή της το συντομότερο δυνατό.''

Πάντως πολλοί φιλελεύθεροι μνημόνευαν την Ιρλανδία ως χώρα-πρότυπο για την δική μας περίπτωση. Χαρακτηριστική περίπτωση η παρακάτω αρθρογραφία του δημοσιουγράφου Π.Μανδραβέλη

Απο: http://e-rooster.gr/02/2010/2248

Τι έπαθαν οι Ιρλανδοί

Είναι εκπληκτικό, αλλά τα περισσότερα δάκρυα για την Ιρλανδία τα χύνουν αυτοί που την απεχθανόταν. Ολοι έχουν ένα κακό λόγο να πουν για τον «κέλτικο τίγρη που γονάτισε», για τον λαουτζίκο που φορά το «σφιχτό κουστούμι», για τις περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα του ανελέητου φιλελευθερισμού και άλλα λυπηρά. Πιο χαιρέκακοι εμφανίζονται οι παντός απόχρωσης «αριστεροί»: «Δεν σας τα λέγαμε εμείς; Δείτε τώρα τι έπαθε η Ιρλανδία! Περικόπτει τους μισθούς. Τι λένε τώρα όλοι αυτοί που δοξολογούσαν το «ιρλανδικό θαύμα»;».

Η αλήθεια είναι ότι η Ιρλανδία υποφέρει. Το ίδιο και η Ελλάδα που έκανε τα ακριβώς αντίθετα με τον «κέλτικο τίγρη». Δηλαδή στην Ιρλανδία, απελευθερώθηκαν τα κλειστά επαγγέλματα (πράγμα που δεν έκανε η Ελλάδα), μειώθηκε ο δημόσιος τομέας (ένα θέμα ταμπού για την Ελλάδα), πουλήθηκαν νωρίς οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ (εδώ το όνομα της «Ολυμπιακής» ήταν μέρος της ψυχής μας), οι εργασιακές σχέσεις έγιναν πιο ευέλικτες (αυτό που ο κ. Τσίπρας ονομάζει «εργασιακό μεσαίωνα» και τον έχουμε αποφύγει εμείς) και γενικώς ακολούθησε τις κατά την αριστερή αργκό «νεοφιλελεύθερες πολιτικές». Παρ’ όλα αυτά πλήττονται από την κρίση όπως και η σοσιαλιστική Ελλάς. Η Ιρλανδία περικόπτει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 7%, όπως αναγκάζεται να κάνει και η ελληνική κυβέρνηση.

πριν κλάψουμε για το παντεσπάνι που χάνουν οι Ιρλανδοί ας δούμε πώς θα βγάλουμε το δικό μας ψωμί. Και τα δικά μας προβλήματα είναι βαθύτερα και πιο δομικά, από το γύρισμα του κύκλου της παγκόσμιας οικονομίαςΥπάρχει όμως μια μικρή διαφορά που αποσιωπάται από τους θρηνωδούς του «ιρλανδικού θαύματος». Το 2008 το μέσο ετήσιο εισόδημα των Ιρλανδών δημοσίων υπαλλήλων ήταν 49.006 ευρώ, ενώ στο ελληνικό Δημόσιο ήταν 23.791 ευρώ. Με άλλα λόγια οι δυστυχείς Ιρλανδοί δημόσιοι υπάλληλοι θα απομείνουν με περίπου 46.000 ευρώ τον χρόνο και οι Ελληνες με 22.000 ευρώ τον χρόνο. Είναι να μην τους κλαις; Τους Ιρλανδούς φυσικά και όχι τους Ελληνες που επιτυχημένα αντιστάθηκαν σε όλα τα κελεύσματα του -θου Κύριε!- «νεοφιλελευθερισμού».

Φυσικά, δεν είναι όλα καλά κι άγια στην Ιρλανδία, αλλά είναι διπλά καλύτερα από εδώ (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους μισθούς στον δημόσιο τομέα). Η ανεργία αυξάνεται -πρέπει να αγγίζει την πραγματική ελληνική ανεργία και όχι τη στατιστική που μαθαίνουμε- και το μοντέλο ανάπτυξης που επέλεξε έφτασε σε αδιέξοδο. Υπάρχει όμως διαφορά: η Ιρλανδία καβάλησε τη χρηματοπιστωτική φούσκα κι έβγαλε λεφτά. Εμείς χρησιμοποιήσαμε τη χρηματοπιστωτική φούσκα για διαιωνίσουμε και να διογκώσουμε τις αγκυλώσεις μας. Αυτοί μπορούν να ελπίζουν στο γύρισμα της παγκόσμιας οικονομίας, εμείς πρέπει αν αντιμετωπίσουμε σε καιρούς φτώχειας όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές που ήταν πολύ πιο εύκολες όταν το χρήμα διεθνώς μοιραζόταν. Η Ελλάδα έχασε το τρένο, και τώρα κάποιοι θρηνούν επειδή το ιρλανδικό τρένο φρενάρισε. Είναι να μην τους κλαίμε τους φουκαράδες;

Ας σταματήσουμε λοιπόν να θρηνούμε για το ιρλανδικό θαύμα και ας κοιτάξουμε να δούμε πώς θα πληρώσουμε συντάξεις. Αρκετά μας κοίμισαν οι μύθοι της ανερμάτιστης δήθεν Αριστεράς. Διότι πριν κλάψουμε για το παντεσπάνι που χάνουν οι Ιρλανδοί ας δούμε πώς θα βγάλουμε το δικό μας ψωμί. Και τα δικά μας προβλήματα είναι βαθύτερα και πιο δομικά, από το γύρισμα του κύκλου της παγκόσμιας οικονομίας.

Πάσχος Μανδραβέλης

Αν βρεις πουθενα μεσα στα αρθρα των διαφορων ΜανδραβελοΠορδοσαλτηδων κλπ νεοφιλελευθερου σκυλολογιου, τι οδηγησε την Ιρλανδια στη καταστροφη κερδιζεις 5κιλο κεριγκολντ ρεγκατο.

Το e-rooster ειναι πνευματικο παιδι του νεοφιλελευθερου 'κατεβαστε τα τανκς Μανου'. Λογικο να γραφονται εκει καθε ειδους ασυναρτησιες απο 'αρθρογραφους' της κωλοτουμπας.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Το καθεστώς συμμετοχής των ιδιωτών στην ΤΤΕ είναι άλλο θέμα. Και στην Εθνική μεγάλο μερίδιο μετοχών έχουν οι παπάδες. Πάει να πει αυτό κάτι;
Εγώ απλά σχολίασα το 'ασήμαντο' που έγραψες που προφανώς δεν ισχύει.

Αφου καταλαβαινεις την διαφορα μιας οποιαδηποτε τραπεζας με την κεντρικη γιατι παραθετεις το παραδειγμα με την Εθνικη.Η Εθνικη και καθε Εθνικη υποκεινται στις πολιτικες της ΤτΕ οποτε ειναι εγκληματικο η κεντρικη τραπεζα να βρισκεται στα χερια ιδιωτων.Αν δε μπορεις να καταλαβεις την διαφορα δε φταιω εγω.

Κουβεντιάζαμε τις προάλλες με φίλους -ομοϊδεάτες και ομοιοπαθείς της ελεγχόμενης χρεοκοπίας- τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα, τι σχέση έχει με ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη, στον κόσμο, πώς συμπεριφέρονται οι τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα, ποια συμφέροντα συντίθενται ή αντιτίθενται σε κάθε επί μέρους πρόβλημα, πώς μεταφράζονται όλα αυτά στην οικονομία, τι σημαίνουν για την πολιτική και πώς ερμηνεύουν τις συμπεριφορές των κομμάτων, των πολιτικών ελίτ. Τακτοποιημένες κι εύκολες όλες οι επιμέρους απαντήσεις μπαίνουν στα «κουτάκια» τους. Έχουμε πολλά κομμάτια της εικόνας, άψογα φιλοτεχνημένα. Αλλά ολόκληρη την εικόνα δεν την έχουμε. Η κουβέντα έφτασε πάλι σε εκείνο το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο φανατικός χομπίστας που αποφασίσει να ανασυνθέσει ένα puzzle 10.000 τεμαχίων, αλλά χωρίς να έχει ιδέα για την πρωτότυπη εικόνα. Από πού ν’ αρχίσει; Ποια είναι η συνολική εικόνα που πρέπει να συνθέσει; Χρειάζεται μια ιδέα, μια βάση για την «ολιστική» σύλληψη της πραγματικότητας που εμφανίζεται κατακερματισμένη, αντιφατική, χαοτική. .............................................................................................................................................................................................................................................................Η συνεχεια εδω http://youpayyourcrisis.blogspot.com/20 ... _6919.html

Ο χρήστης 888888 έγραψε:
Αν βρεις πουθενα μεσα στα αρθρα των διαφορων ΜανδραβελοΠορδοσαλτηδων κλπ νεοφιλελευθερου σκυλολογιου, τι οδηγησε την Ιρλανδια στη καταστροφη κερδιζεις 5κιλο κεριγκολντ ρεγκατο.

Για να είμαι ειληκρινής ούτε εγώ πολυπιστευω τις απόψεις Μανδραβέλη. Απλά κάνω μια παρατήρηση ότι αυτή η χώρα που πάει προς τον γκρεμό μας εντλώς περίεργα μας πλασαριζόταν απο αυτους τους ανθρώπου ως χώρα-προτυπο.

Πχ εδώ ο Μανδραβέλης γράφει για τον πρωθυπουργό της Ουγγρίας που αρνήθηκε να συμμορφωθεί πλέον με τις υποδείξεις του ΔΝΤ.

Απο: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 10_1292775

Οι περιπέτειες της λαϊκιστικής Κεντροδεξιάς

Του Πασχου Mανδραβελη

Πολλοί θυμούνται την πρώτη περίοδο της πρωθυπουργίας του Βίκτορ Ορμπάν (1998 - 2002), επειδή ανέβαλε τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου για να παρακολουθήσει τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας στην γειτονική Κροατία. Ομως, ο Ούγγρος πρωθυπουργός μάλλον θα μείνει στην ιστορία για την δαιδαλώδη πολιτική του πορεία, η οποία μπορεί να συνοψιστεί στο ρητό του Γκράουτσο Μαρξ: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Αν δεν σας αρέσουν, έχω κι άλλες».

Ο γεννημένος το 1963 πολιτικός προέβαλε στο σκηνικό της Ουγγαρίας το 1989. Στην ομιλία του, στην «Πλατεία Ηρώων» με αφορμή την εκταφή του Ιμρε Νάγκι και των άλλων εθνικών ηρώων της ουγγρικής επανάστασης του 1956, ζήτησε ελεύθερες εκλογές και αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων. Ηταν ιδρυτικό μέλος του φιλελεύθερου κόμματος Fidesz (ακρωνύμιο των ουγγρικών λέξεων «Συμμαχία Νέων Δημοκρατών») και το 1990 εκλέχθηκε βουλευτής και αρχηγός. Υπό την καθοδήγησή του, το κόμμα έγινε ακραία συντηρητικό και άρχισε να φλερτάρει με την Ακροδεξιά.

Το 1998, έγινε ο δεύτερος πιο νέος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας και ακολούθησε νεοσυντηρητική πολιτική: φιλελεύθερη στην οικονομία, χωρίς σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς. Μείωσε τούς συντελεστές φορολογίας, τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και τις... συνεδριάσεις της Βουλής σε μία ανά τρεις εβδομάδες. Ο ίδιος ο Ορμπάν έκανε να εμφανιστεί στη Βουλή πάνω από δέκα μήνες. Αντικατέστησε ταχύτατα τους επικεφαλής των ανεξάρτητων αρχών (κεντρική τράπεζα, ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο κ. λπ.) με κομματικούς γκαουλάιτερ και, φυσικά, έδεσε την Ουγγαρία στο άρμα των ΗΠΑ.

Η σφιχτή οικονομική του πολιτική τον πρώτο καιρό απέδωσε καρπούς. Ο πληθωρισμός από 15% έπεσε στο 7,8% το 2001, το δημοσιονομικό έλλειμμα από 3,9% στο 3,4% και το δημόσιο χρέος περιορίστηκε στο 54% του ΑΕΠ. Με το αζημίωτο όμως. Οπως συμβαίνει με όλες τις νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις, η υπονόμευση των αρχών ελέγχου και ισορροπιών στη διακυβέρνηση άφησε πολλά περιθώρια για να αναπτυχθεί η διαφθορά. Τον δεύτερο μόλις χρόνο της διακυβέρνησης του Ορμπάν, δύο υπουργοί του παραιτήθηκαν για σκάνδαλο δωροδοκίας από την εταιρεία οπλικών συστημάτων Λόκχιντ - Μάρτιν. Την ίδια χρονιά, ο επικεφαλής της δίωξης οικονομικού εγκλήματος παραιτήθηκε έπειτα από κατηγορίες για περίεργες επιχειρηματικές συναλλαγές. Τα μεγάλα σκάνδαλα δωροδοκιών του 2001 διέλυσαν τον κυβερνητικό συνασπισμό και το 2002 οι Σοσιαλιστές πήραν την εξουσία. Η μετακίνηση του Ορμπάν σε πιο συντηρητικές θέσεις δημιούργησε στην Ουγγαρία αυτό που θα ονομάζαμε «πολιτικό παράδοξο». Οι σοσιαλιστές άρχισαν να εμφανίζονται σε πολλά οικονομικά ζητήματα πιο... φιλελεύθεροι από την Δεξιά.

Οι σοσιαλιστές τα πρώτα χρόνια πήγαιναν καλά. Προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις και επανεκλέχτηκαν με μεγάλη πλειοψηφία το 2006, φέρνοντας τον Ορμπάν σε δύσκολη θέση. Επέζησε της εσωκομματικής αμφισβήτησης και η μεγάλη του ευκαιρία εμφανίστηκε με την διεθνή κρίση του 2008. Το χρέος της Ουγγαρίας που είναι κυρίως στο εξωτερικό δεν μπόρεσε να επαναχρηματοδοτηθεί και η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φέρεκ Γκιουρσκάνι ζήτησε τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπως και στην περίπτωση της Ελλάδος, η Ε. Ε. προέκρινε ένα μεικτό σχήμα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εγκρίθηκε ένα δάνειο είκοσι δισεκατομμυρίων ευρώ κι ένα σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που προέβλεπε περιορισμό του ελλείμματος στο 3,8% του ΑΕΠ το 2010.

Αυτή ήταν η μεγάλη πολιτική ευκαιρία του Ορμπάν. Σήκωσε τη σημαία κατά του Μνημονίου ζητώντας άλλη οικονομική πολιτική, ανεξάρτητη από τον «ζουρλομανδύα του ΔΝΤ». Τον Απρίλιο κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με συντριπτική πλειοψηφία (52%), ενώ το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα από 43,2% έπεσε στο 19,3%. Τρίτο κόμμα ήταν το ακροδεξιό Τζόμπικ με ποσοστό 16,7%.

Η προηγούμενη προεκλογική ρητορική, φυσικά, οδήγησε την κυβέρνηση Ορμπάν σε σύγκρουση με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Βασικό σημείο διαφωνίας ήταν ο στόχος για περιορισμό του ελλείμματος στο 3,8%, όπως προέβλεπε η συμφωνία. Οι δηλώσεις Ορμπάν σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης στους καθ’ ημάς αριστερούς. «Ούτε το ΔΝΤ ούτε τα χρηματοπιστωτικά όργανα της Ε. Ε. είναι αφεντικά μας. Δεν είμαστε υποτελείς τους. Πρέπει να δεχθούμε ότι θα διαπραγματευτούμε με τους δανειστές μας και θα διαπραγματευθούμε. Αλλά στόχος των συνομιλιών δεν είναι να υπακούσουμε σε διαταγές...», είπε.

Μετά τη βαθιά συγκίνηση, όμως, ήρθε η σκληρή πραγματικότητα. Οπως ήταν αναμενόμενο, το πρόγραμμα δανειακής στήριξης από το ΔΝΤ και την Ε. Ε. διακόπηκε. Το κόστος δανεισμού από τις αγορές άρχισε να ανηφορίζει και τα ομόλογα τής Ουγγαρίας άρχισαν να μένουν στα αζήτητα.

Επειτα από τρεις μήνες λεκτικών πυροτεχνημάτων, ο Βίκτορ Ορμπάν έκανε ό, τι και ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις βάσεις. Συνεχίζει μεν τη ρητορεία κατά του ΔΝΤ, αλλά ταυτόχρονα εφαρμόζει τις πολιτικές του. Ο υπουργός Οικονομικών Γκίοργκι Ματόλσκι δήλωνε στις 17 Σεπτεμβρίου ότι «εφόσον το ΔΝΤ νομίζει πως μπορεί να φορτώσει την ουγγρική κυβέρνηση με μια νέα δέσμη μέτρων λιτότητας, βρισκόμαστε σε λάθος πορεία». Ταυτόχρονα όμως στην ίδια συνέντευξη δήλωνε ότι «δεν φοβάμαι μια υποβάθμιση της ουγγρικής οικονομίας. Η κυβέρνηση μένει προσηλωμένη στην συμφωνία με ΔΝΤ - Ε. Ε. με στόχο τη μείωση του ελλείμματος στο 3,8% φέτος και αυτό σημαίνει ότι το έλλειμμα θα είναι κάτω του 3% το επόμενο έτος». Η Ουγγαρία πήρε την τελευταία δόση του δανείου από τον μηχανισμό στήριξης, ύψους 1,15 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο, ενώ ο Ματόλσκι ανακοίνωσε ότι για να πετύχει τη μείωση του ελλείμματος η χώρα πρέπει να αντλήσει περί τα 680 εκατ. ευρώ από έναν ειδικό φόρο στις τράπεζες και άλλα τόσα από περικοπές στον δημόσιο τομέα.

Ο βραβευμένος από το American Enterprise Institute, Βίκτορ Ορμπάν, συνεχίζει την ρητορική αντιπολίτευση στον νεοφιλελευθερισμό. «Τελείωσε ο χρόνος των νεοφιλελεύθερων πειραματισμών», είπε σε ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα την περασμένη εβδομάδα. «Η εξουσία των αγορών και της αυτοοργάνωσης υπάρχει μόνο στη θεωρία, ενώ ο ρόλος του κράτους είναι η πραγματικότητα... Το κυβερνών κόμμα Fidesz καλείται να χτίσει μια επιτυχημένη πραγματικότητα στην Ουγγαρία και στην Ευρώπη», προσθέτοντας ότι «αν η πραγματικότητα προσφέρει ελπίδα, τότε οι άνθρωποι θα προτιμήσουν την πραγματικότητα από τις παραπλανητικές ουτοπίες».

Προς το παρόν, βέβαια, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η Ουγγαρία είναι αυτή των μεγάλων ελλειμμάτων και των αναγκαίων περικοπών. Οταν το κράτος ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα εισπράττει, αναγκαστικά πρέπει να δανειστεί. Κι όταν αυτοί που δανείζουν κλείνουν την στρόφιγγα, τότε τα ελλείμματα μηδενίζονται αυτόματα, αλλά εις βάρος ουσιαστικών κοινωνικών παροχών και όχι εις βάρος της σπατάλης.

«Περήφανη» οικονομική πολιτική

Ο Βίκτορ Ορμπάν, θύμα της προεκλογικής του ρητορικής, κατάφερε με το αντιμνημονιακό του σμπάρο δύο πράγματα. Και να χάσει το –κατά τον πρόεδρο της Εθνικής Τράπεζας, Αντράς Σιμόρ– δίχτυ ασφαλείας απέναντι στις αγορές που τού προσέφερε η Ε. Ε. και το ΔΝΤ και να εφαρμόζει τις πολιτικές των τελευταίων. Καλώς ή κακώς αυτές οι πολιτικές δεν υπαγορεύονται (όπως λένε οι λαϊκοί θρύλοι της Προόδου) από τους γραφειοκράτες των οργανισμών αλλά κυρίως από την πραγματικότητα που επικρατεί στις αγορές. Μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει κακή, ψυχρή, ανάποδη και νεοφιλελεύθερη, αλλά όταν ένα κράτος ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα μαζεύει, αναγκαστικά πρέπει να δανειστεί για να καλύψει τη διαφορά. Οι δανειστές, ακόμη και οι πιο μικροί, ελέγχουν δύο πράγματα: την απόδοση της επένδυσής τους και το ρίσκο να μην πάρουν τα λεφτά τους πίσω.

Το ρίσκο αυτό μετρείται πολύ διαφορετικά απ’ ό, τι νομίζουν οι περισσότεροι. Οπως γράφει η Βερονίκ ντε Ρούγκι στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Reason», «οι επενδυτές δεν κρίνουν τις πιθανότητες χρεοκοπίας από το ποσοστό του δημόσιου χρέους στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Αντιθέτως, οι επαγγελματίες των ομολόγων βαθμολογούν με βάση μια καμπύλη που απεικονίζει τη δημοσιονομική συμπεριφορά μιας χώρας σε σχέση με τις άλλες. Οταν οι επενδυτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους για τη δημοσιονομική συμπεριφορά ενός κράτους σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, αποσύρονται και η χώρα υποφέρει. Οντας σπάνιο αγαθό το κεφάλαιο, το αποτέλεσμα είναι αυξημένα επιτόκια και μεγαλύτερο κόστος για το χρέος».

Αυτό είναι που δεν κατανοούν οι δεξιοί και αριστεροί αγωνιστές κατά του Μνημονίου. Η Ε. Ε. και το ΔΝΤ λειτουργούν ως εξωοικονομικοί παράγοντες για να μην εφαρμοστούν μέχρις εσχάτων οι νόμοι της αγοράς. Χωρίς τους μηχανισμούς στήριξης, οι χώρες απλώς θα χρεοκοπούσαν. Τότε θα τσεκούρωναν μονομιάς όλες τις κρατικές δαπάνες (υγεία, παιδεία, συντάξεις κ. λπ.) με μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος μέχρι να πείσουν τις αγορές ότι αξίζει να τους δανείσουν και πάλι.

Το μεγάλο πρόβλημα του Ορμπάν ήταν ότι υπερήφανη οικονομική πολιτική ασκείται μόνο χωρίς δανεικά. Από την στιγμή που το κεφάλαιο έχει παγκοσμιοποιηθεί και η πολιτική παραμένει εθνική, οι κανόνες χρηματοδότησης δεν αλλάζουν. Μπορεί, δηλαδή, ο Ούγγρος πρωθυπουργός να χτυπάει το σαμάρι του ΔΝΤ, αλλά αυτό είναι μόνο ένα σόου για λαϊκή κατανάλωση. Φροντίζει ταυτόχρονα να ακολουθεί τις επιταγές των αγορών, τις περικοπές των ελλειμμάτων ώστε να μπορεί να δανειστεί. Είπαμε: οι επενδυτές κοιτούν μόνο καμπύλες και όχι ποιος στηρίζει όταν αυτοί δεν δανείζουν. Η ουγγρική περιπέτεια των τελευταίων μηνών δεν είναι παρά ένα θέατρο σκιών χωρίς ουσία.

Και μέσα σ' ολα αυτά το πάρτυ του μαύρου χρήματος στον χώρο της υγείας καλά κρατεί.
Προχτές εισάγαμε την γιαγιά μου στο νοσκοκομείο (δημόσιο) λόγω σπασίματος του ισχύου, το οποίο θέλει επέμβαση για να αποκατασταθεί (αν αποκατασταθεί). Ο αγαπητός χειρούργος μας είπε ότι υπάρχει μεγάλη αναμονή για χειρουργείο, αλλά με 1000 ευρώ προκαταβολή (προφανώς θα ζητήσει και άλλα στη συνέχεια) θα την βάλει σε χειρουργείο εντός της εβδομάδας (τι απέγινε η ουρά αναμονής??). Και όλα αυτά με έναν ηλικιωμένο ασθενή ο οποίος ουρλιάζει από τους πόνους όταν δεν είναι σε ορό με παυσίπονο.

Κατι δε μου κολλαει

Τα επειγοντα περιστατικα δε μπαινουν σε λιστα αναμονης.

Η μητερα μου με σπασιμο ισχυου μπηκε κατευθειαν χειρουργειο (κατ) και κανεις δε ζητησε φακελακι/μπερμουαρ/(γ)κα(ι)φε κλπ...

Ο χρήστης 888888 έγραψε:

''Μετά από ένα μεγάλο γλέντι, που κράτησε χρόνια, η κελτική τίγρη Ιρλανδία, ξύπνησε απότομα με πονοκέφαλο, ένα άδειο πορτοφόλι, και έναν απλήρωτο λογαριασμό. Τη περασμένη Πέμπτη, η κυβέρνησε εξέπληξε τον τρομαγμένο λαό, αποκαλύπτοντας πως το συνολικό οικονομικό κόστος για τη διάσωση των τραπεζών της χώρας, θα φτάσει στο δυσθεώρητο νούμερο των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το ποσό αυτό είναι σημαντικά μεγαλύτερο αυτού που μέχρι τώρα υπολογίζονταν, με αποτέλεσμα να σοκαριστούν τα 5 εκατομμύρια Ιρλανδών

Το πακέτο διάσωσης θα στοιχήσει περίπου 10.000 ευρώ για τον κάθε κάτοικο της χώρας, η οποία και θα πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές δαπανών για τα επόμενα τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Και όπως προειδοποιεί η ΕΕ, η νησιώτικη αυτή χώρα δεν μπορεί να παραμείνει σε καθεστώς χαμηλής φορολόγησης. Ο υπουργός Οικονομικών Brian Lenihan, παραδέχεται ότι τα νούμερα τρομάζουν, αλλά παραμένει αισιόδοξος πως θα υπάρξει μια αποτελεσματική διαχείριση μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Η αντίδραση των ΜΜΕ στο Δουβλίνο, όπως και των ΜΜΕ στις οικονομικές πρωτεύουσες του πλανήτη, ήταν η ίδια: Η κελτική τίγρη πέθανε.

Η εφημερίδα Daily Star του Δουβλίνου δημοσίευσε στη πρώτη σελίδα της ένα τάφο με την ένδειξη «Ενθάδε Κείται η Ιρλανδία».

Το έργο της κυβέρνησης συνασπισμού του πρωθυπουργού Brian Cowen, είναι τώρα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να πείσει τις διεθνείς χρηματαγορές ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί το αλματώδες δημόσιο χρέοςΤο οποιο στην ουσια ειναι καθαρα Ιδιωτικο χρεος-αποτελεσμα απληστιας και κακων επιχειρηματικων κινησεων. Προς το παρόν, η κυβέρνηση υποσχέθηκε να μην δανειστεί χρήματα από τους ξένους επενδυτές για έναν τουλάχιστο χρόνο.

Η τραγωδία που ζει η Ιρλανδία είναι το αποτέλεσμα αθρόων δανεισμών εκ μέρους των τραπεζών της στη διάρκεια των ετών της ανάπτυξης, που τερματίστηκε το 2007, και που καθώς οι τιμές των ακινήτων πέφτουν, έχει μετατραπεί σε μια από τις χειρότερες καταρρεύσεις όλων των εποχών.

Το κόστος μόνο για τη διάσωση της Anglo Irish bank, υπολογίζεται στα 34 δισ. Οσο δηλαδη το ελλειμα του δικου μας ΟΣΕ για 34 χρονια!!!!Οι επικεφαλής της δάνειζαν εξωφρενικά ποσά σε επιχειρήσεις ώστε να αγοράσουν οικόπεδα και ακίνητα, τα οποία σήμερα δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Ακόμη πιο σοκαριστικό για μια χώρα στην οποία οι τράπεζες θεωρούνταν ως οι στιβαροί πυλώνες της υποδομής του κράτους, είναι το γεγονός πως μια από τις δυο μεγαλύτερες, η Allied Irish Banks, στην ουσία κρατικοποιήθηκε, καθώς το κράτος έβαλε 3 δισ. ευρώ για να τη συνεφέρει. Ο Brian Lenihan δηλώνει πως προσπαθεί να βάλει τέλος σε «έναν εφιάλτη με τον οποίο ζει αυτός και η Ιρλανδία από τον Σεπτέμβριο του 2008».

Εν τω μεταξύ, το φετινό έλλειμμα του προϋπολογισμού θα αγγίξει το 32% του ΑΕΠ, δέκα φορές πάνω από το όριο που υπάρχει για τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι ο λαός είναι δικαίως οργισμένος, αφού καλείται να επωμιστεί το βάρος των ασύδοτων δαπανών των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων. Η οργή αυτή έγινε φανερή πριν από τέσσερις ημέρες, όταν ένας 40χρονος διαδηλωτής οδήγησε ένα φορτηγό με τσιμέντο στις πύλες του ιρλανδικού κοινοβουλίου στη πρωτεύουσα.

Όπως λένε πολλοί, η Ιρλανδία βρίσκεται στο σημείο μηδέν, και θα πρέπει να ξεκινήσει την αναδόμησή της το συντομότερο δυνατό.''

@imago.
Τελικα τα πραματα ειναι πολυ πιο απλα απο τις εξισωσεις του Maxwell.

To κολπο ειναι οτι δανειζονται αλλα εκτιμουν οτι τα λεφτα αντι να τα πληρωσουν τωρα τα πληρωνουν σε μερικα χρονια (με τοκους βεβαια αλλα οχι αμεσως). Αυτο το θεωρουν καλο οι αγοραστες των Ιρλανδικων ομολογων μια και τα επιτοκια κατεβηκαν σημαντικα για την Ιρλανδια.

Ειναι φυσικα οδυνηρο να βλεπουμε μια χωρα με τοσο πολυ ο χρεος να μην χρειαζεται να παει στο ΔΝΤ αλλα τουλαχιστον εχουν σχεδιο και εχουν φως στο τελος του τουνελ. Εμεις τι εχουμε. τι σχεδιο; Μετα απο το μαγειρεμα των στατιστικων για χρονια τι περιμενουμε να μα βγαλουν λαδι οι αγοραστες ομολογων και να μας δανεισουν με Γερμανικο επιτοκιο; Αμ δε...

Νικος

Ο χρήστης 888888 έγραψε:
Κατι δε μου κολλαει

Τα επειγοντα περιστατικα δε μπαινουν σε λιστα αναμονης.

Η μητερα μου με σπασιμο ισχυου μπηκε κατευθειαν χειρουργειο (κατ) και κανεις δε ζητησε φακελακι/μπερμουαρ/(γ)κα(ι)φε κλπ...

Τι να σου πω, δεν είμαι αρμόδιος για θέματα διαδικασιών σε νοσοκομεία. Πάντως αυτό που σου λέω δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Ο χειρούργος ζήτησε 1000 προκαταβολή.

Περαστικα για την γιαγια σου