Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
...
Τι πλεονέκτημα έχει πχ το Σταυράκι ή η Μπάφρα από το κέντρο κατάκεντρο των Ιωαννίνων;
Τα περί φοιτητικής ζωής με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.
Ποτέ δεν έχω νιώσει να με καταπιέζει η Αθήνα όσο είμαι εδώ. Ίσα ίσα, αναπνέω ελεύθερα.

Έχει την ηρεμία, την ησυχία όπως και τον καθαρό αέρα, είσαι σε πόλη αλλά είσαι και σε χωριό ταυτόχρονα! Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα προάστια των Ιωαννίνων που είναι και πολύ 'παλιά' πλέον. Υπάρχουν και άλλες περιοχές (Καρδαμίτσια (αν και αυτό πίταρε πια και ουσιαστικά ενοποιήθηκε με την πόλη. Πριν 5-10 χρόνια όμως ήταν εξαιρετικό), Νέα Ζωή(αεροδρόμιο), Ολυμπιάδα (το νέο χιτ της πόλης!) κ.α.).

Δεν είμαι ειδικός και όπως είπα και πιο πάνω το γούστο μας είναι αυτό που καθορίζει κάποιες φορές τις επιλογές ή απλά τα θέλω μας. Απο προσωπική και μόνο εκτίμηση η Αθήνα δεν σε έχει 'καταπιέσει' ακόμη αφενός γιατί παίρνεις 'ανάσες' ζώντας κάποια διαστηματα μακριά της ή απλά γιατί σου ικανοποιεί κάποια τωρινά σου θέλω. Άλλωστε η Αθήνα είναι μεγάλη πόρνη και σαγηνεύει εύκολα. Πάντως γνωρίζω πολύ κόσμο (στα 35-40. Παίζει ρόλο και η ηλικία σε αυτές τις σκέψεις) που ευχαρίστως την έκαναν με ελαφρά αν είχαν δουλειά (όπως είπε και ο Pai Mei πιο πάνω). Και αυτό είναι και το σημαντικότερο (που έχει και σχέση με το θρεντ) καθώς πολλοί βρέθηκαν εδώ από επαρχία για δουλειά είτε παραμένουν εδώ πάλι για τη δουλειά και μόνο.

@Kacey, αυτό που γράφεις ισχύει αλλά μόνο εν μέρει και μέχρι κάποια ηλικία. Πολλοί φίλοι μου από επαρχία 'ζήλευαν' την Αθήνα. Αλλά όταν περάσανε τα χρόνια και είτε είδαν από κοντά είτε από όσα τους περιέγραψα εγώ και άλλοι, η Αθήνα διαγράφηκε από τις επιθυμίες τους. Τώρα πια κανένας από τους γνωστούς μου δεν εκφράζει κάποια επιθυμία να έρθει Αθήνα (μόνο για κανά θέατρο οι κουλτουριάρηδες, για κανά μπουζούκι οι πιο λαϊκοί και για κανά νοσοκομείο οι άρρωστοι ! ). Αντίθετα , γνωρίζω τρεις που την έκαναν (αφού βρήκαν πρώτα δουλειά φυσικά). Οι μεν δύο για Κύπρο (όλη η Κύπρος είναι μικρότερη σε αριθμό κατοίκων από τη Θεσσαλονίκη για να πάρετε μια ιδέα) και ο άλλος για Γιάννενα.

Ο χρήστης Professeur έγραψε:

...
Τι πλεονέκτημα έχει πχ το Σταυράκι ή η Μπάφρα από το κέντρο κατάκεντρο των Ιωαννίνων;
Τα περί φοιτητικής ζωής με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.
Ποτέ δεν έχω νιώσει να με καταπιέζει η Αθήνα όσο είμαι εδώ. Ίσα ίσα, αναπνέω ελεύθερα.

Έχει την ηρεμία, την ησυχία όπως και τον καθαρό αέρα, είσαι σε πόλη αλλά είσαι και σε χωριό ταυτόχρονα! Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα προάστια των Ιωαννίνων που είναι και πολύ 'παλιά' πλέον. Υπάρχουν και άλλες περιοχές (Καρδαμίτσια (αν και αυτό πίταρε πια και ουσιαστικά ενοποιήθηκε με την πόλη. Πριν 5-10 χρόνια όμως ήταν εξαιρετικό), Νέα Ζωή(αεροδρόμιο), Ολυμπιάδα (το νέο χιτ της πόλης!) κ.α.).

Το μόνο αξιοπρόσεκτο προάστιο των Ιωαννίνων είναι η Αμφιθέα , στο κομμάτι της πάνω από τον δρόμο, λόγω της καταπληκτικής θέας και κάποια σημεία της Δροσιάς επειδή είσαι δίπλα στο δάσος. Αλλά προφανώς και είναι πολύ χειρότερες από την Γλυφάδα και Φιλοθέη πχ...

Αν έπρεπε να μείνω στα Γιάννενα θα διάλεγα ένα διαμέρισμα στο κέντρο. Οι τιμές των νεόκτιστων βέβαια, είναι πάνω από 3000 € /τμ
Ο μόνος αξιοπρόσεκτος συμβιβασμός είναι η Κιάφα, αλλά είναι πανάκριβη και με ελάχιστα διαθέσιμα σπίτια...
Σταυράκια, Καρδαμίτσια, Νεοχωρόπουλα, Σεισμόπληκτα, Νέες και Παλιές Ζωές, μακριά από μένα!

Ελπίζω να έχει την ίδια άποψη και όποια θελήσει να ζήσει μαζί μου αργότερα μόνον!

Δεν είμαι ειδικός και όπως είπα και πιο πάνω το γούστο μας είναι αυτό που καθορίζει κάποιες φορές τις επιλογές ή απλά τα θέλω μας. Απο προσωπική και μόνο εκτίμηση η Αθήνα δεν σε έχει 'καταπιέσει' ακόμη αφενός γιατί παίρνεις 'ανάσες' ζώντας κάποια διαστηματα μακριά της ή απλά γιατί σου ικανοποιεί κάποια τωρινά σου θέλω. Άλλωστε η Αθήνα είναι μεγάλη πόρνη και σαγηνεύει εύκολα. Πάντως γνωρίζω πολύ κόσμο (στα 35-40. Παίζει ρόλο και η ηλικία σε αυτές τις σκέψεις) που ευχαρίστως την έκαναν με ελαφρά αν είχαν δουλειά (όπως είπε και ο Pai Mei πιο πάνω). Και αυτό είναι και το σημαντικότερο (που έχει και σχέση με το θρεντ) καθώς πολλοί βρέθηκαν εδώ από επαρχία για δουλειά είτε παραμένουν εδώ πάλι για τη δουλειά και μόνο.

Είμαι 34. Ελπίζω να μπορέσω να ζήσω στην Αθήνα, αν και με την κρίση, με έχει πιάσει ένας φόβος πια...
Δεν είναι θέμα δουλειάς, περνάω τέλεια εδώ, με τα ίδια χρήματα στην επαρχία θα περνούσα πολύ χειρότερα. Δεν ξέρω τι θα γίνει αν αποφασίσω να κάνω οικογένεια, λογικά θα μετακομίσω σε ένα πιο ήσυχο προάστιο και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι! Και το Ελληνικό που μένω μια χαρά είναι για οικογένεια τώρα που το σκέφτομαι! Ένα σπίτι με ένα δωμάτιο ακόμη και είμαι έτοιμος!

διαφωνώ σε δύο πράγματα

1. οτι η ζωή σε επαρχιακή πόλη ή πέριξ αυτής είναι πιο φθηνή
2. οτι μπορείς να μεταβείς σχεδόν παντού τάχιστα

η ποιότητα ζωής στην Αθήνα πέφτει και πέφτει γρήγορα, άλλοι θωρακίζονται αυτοπεριοριζόμενοι άλλοι αλλάζοντας συνήθειες και στέκια άλλοι αλλάζοντας πόλη.

Οταν κανεις οικογενεια θα ξοδευεις περισσοτερα χρηματα.Θα χρειαστεις μεγαλυτερο σπιτι ,θα θες ησυχια,περισσοτερη βενζινη,ανχος,οποτε ενα προαστιο 200χιλιομετρων θα ηταν οτι πρεπει για σενα.
Με τα ιδια χρηματα μονο σε μικρη πολη δεν θα εχεις μεγαλες απωλειες.
Σε βλεπω για μακρινο προαστιο.

Επαρχία for teh win. Να πάρουμε επιτέλους και πετρέλαιο

...Koτα που ηρθε η ωρα να επιβεβαιωθει η (στους τοιχους του Κολωνακιου γραμμενη) γραφη:

ΒΛΑΧΟΙ ΓΥΡΙΣΤΕ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΣΑΣ !!!

Αλλα οσοι 'δε μπορουν' την 'επαρχια' μαλλον θα ειχαν γιαγια τη ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ που εφυγε απο το Βυθουλα και πηγε στο Κολωνακι.

Θα επαναλάβω:

Σε χωριό δεν έχω ζήσει(με την έννοια της αγροτικής ζωής). Θεωρώ όμως ότι μια ζωή σε χωριό κοντά σε αστικό κέντρο συνδυάζει τα καλά και των δύο κόσμων, τουλάχιστον για το ΔΙΚΟ ΜΟΥ τρόπο ζωής.

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

0-25 Θεσσαλονίκη το χειμώνα
0-10 Πολύγυρος τα καλοκαίρια
10-25 Παραλιακό χωριό της Χαλκιδικής τα καλοκαίρια
25-26 Φαντάρος(υποτίθεται)
26-28 6 μήνες Θεσσαλονίκη- 6 μήνες στο χωριό
28 μέχρι σήμερα μόνιμα στο χωριό...

Ψηφίζω δαγκωτό στο χωριό

Εσύ μιλάς για τουριστικό χωριό κι εγώ για αγροτικο-κτηνοτροφικό... Καμία σχέση.

Σε τι νομίζεις διαφέρει η ζωη στο τουριστικό χωριό το χειμώνα, από τη ζωή στο αγροτικό χωριό;; Χώρια που το τουριστικό δεν το ζει κανείς μας λόγο δουλειάς. Και το τουριστικό δεν καταργεί το μισό πλυθυσμό του χωριού που ασχολείται με τη γεωργία(λάδι-μέλι).
Τα καθημερινά έξοδα στο χωριό είναι κατά 30% μειωμενα. Αν έχεις και μπαξέ κατά 50%. Υπάρχει ένα θέμα με τις υπηρεσίες. π.χ. η εφορία είναι 40 χλμ μακρυά, η ΔΕΗ το ίδιο. Με τον Καλλικράτη απομακρύνονται για κάποιους οι δημοτικές αρχές κλπ. Αλλά αυτές οι αποστάσεις δεν τρομάζουν. Ακούγονται μεγάλες σε απόσταση αλλά είναι περιορισμένες σε χρόνο. Για να σφραγίσω τις ιατρικές εξετάσεις μου στην πόλη, έκανα Καλαμαριά-Βαρδάρη διπλάσιο χρόνο από όσο να πάω στον Πολύγυρο. Για να πιω ένα καφέ έπερνα το αυτοκίνητο, τώρα πάω με τα πόδια. Το S/M είναι πιο κοντά από ότι στην πόλη.
Συμφωνώ ότι έχεις περιορισμένες επιλογές στο ... συνταίριασμα γιατί μάλλον θα σε φάει το . Αλλά προφανώς και δεν μιλάω για φοιτητικά χρόνια, αλλά για το που θα ζήσεις τη ζωή σου, όταν κατασταλλάξεις. Τα περι καθαρού αέρα-φύσης-ασφάλειας(όχι βέβαια σε απόλυτο βαθμό πλέον) τα θεωρώ αυτονόητα.
Το χωριό όμως κρύβει μια μεγάλη παγίδα. Πρέπει να γεμίσεις κάποιες ώρες της ημέρας που στην πόλη δεν έχεις(λόγο αποστάσεων δουλειάς κ.α.) και έχει μειωμένες επιλογές. Χρειάζονται δραστηριότητες που να μη σε μετατρέψουν από χωρικό σε χωριάταρο. Αλλιώς θα σε φάει το καφενείο, η τσόχα, και τα ουίσκια από τις 10 το πρωί(κάποια στιγμή)

Ο χρήστης kacey έγραψε:
Ελα ρε παιδια, οποιος εχει μεγαλωσει στην πολη ονειρευεται επαρχια κ οποιος εχει μεγαλωσει στην επαρχια (ειδικα σε κανα κωλοχωρι) του φαινεται η Αθηνα παραδεισος. Απλο ειναι.

Εγώ Αθήνα μεγάλωσα και δεν ονειρεύομαι καθόλου την επαρχία

Νομίζω, δε, ότι συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που γράφεις kacey.
Πολύ συχνό είναι, όσοι μεγάλωσαν σε επαρχία να μην προσαρμόζονται στην Αθήνα, και όσοι μεγάλωσαν στην Αθήνα να μην προσαρμόζονται στην επαρχία.
[Προφανώς με εξαιρέσεις εκατέρωθεν]

Αλλα οσοι 'δε μπορουν' την 'επαρχια' μαλλον θα ειχαν γιαγια τη ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ που εφυγε απο το Βυθουλα και πηγε στο Κολωνακι.

Παίζουν ρόλο τα βιώματα του καθενός, οι συνήθειες του και το τι θέλει τελικά απ' τη ζωή του. Έχω κάμποσα παραδείγματα φίλων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα, όμως κατέβηκαν τελικά στην Κρήτη για μόνιμα και φυσικά πλέον δε γυρίζουν με τίποτα.

Αν λύσεις το επαγγελματικό, δεν υπάρχει επιστροφή κατά τη γνώμη μου

Ο χρήστης 888888 έγραψε:

Αλλα οσοι 'δε μπορουν' την 'επαρχια' μαλλον θα ειχαν γιαγια τη ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ που εφυγε απο το Βυθουλα και πηγε στο Κολωνακι.

Έτσιιιιι!
Πρέπει με το ζόρι να μας αρέσει η επαρχία και το τελευταίο τελειωμένο κωλ χώρι, αλλιώς είμαστε ψηλομύτηδες, σνομπ, νεόπλουτοι, 'πρωτευουσιάνοι'!

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Παίζουν ρόλο τα βιώματα του καθενός, οι συνήθειες του και το τι θέλει τελικά απ' τη ζωή του. Έχω κάμποσα παραδείγματα φίλων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα, όμως κατέβηκαν τελικά στην Κρήτη για μόνιμα και φυσικά πλέον δε γυρίζουν με τίποτα.

Αν λύσεις το επαγγελματικό, δεν υπάρχει επιστροφή κατά τη γνώμη μου

Πολύ σωστά, κατά την γνώμη σου.
Προφανώς για το θέμα μπορούν να υπάρχουν πολλές γνώμες και η κάθε πλευρά έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. win-win καταστάσεις ΔΕΝ υπάρχουν.

Όπως είμαι τώρα, χωρίς οικογένεια δηλαδή, ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό. Αν αργότερα αλλάξει κάτι, εδώ είμαι να ενημερώσω και ν' αναθεωρήσω.

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Παίζουν ρόλο τα βιώματα του καθενός, οι συνήθειες του και το τι θέλει τελικά απ' τη ζωή του. Έχω κάμποσα παραδείγματα φίλων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα, όμως κατέβηκαν τελικά στην Κρήτη για μόνιμα και φυσικά πλέον δε γυρίζουν με τίποτα.

Αν λύσεις το επαγγελματικό, δεν υπάρχει επιστροφή κατά τη γνώμη μου

Πολύ σωστά, κατά την γνώμη σου.
Προφανώς για το θέμα μπορούν να υπάρχουν πολλές γνώμες και η κάθε πλευρά έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. win-win καταστάσεις ΔΕΝ υπάρχουν.

Win-win κατάσταση σαφώς και υπάρχει, απλώς αλλάζει ανάλογα με το άτομο

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:

Παίζουν ρόλο τα βιώματα του καθενός, οι συνήθειες του και το τι θέλει τελικά απ' τη ζωή του. Έχω κάμποσα παραδείγματα φίλων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα, όμως κατέβηκαν τελικά στην Κρήτη για μόνιμα και φυσικά πλέον δε γυρίζουν με τίποτα.

Αν λύσεις το επαγγελματικό, δεν υπάρχει επιστροφή κατά τη γνώμη μου

Πολύ σωστά, κατά την γνώμη σου.
Προφανώς για το θέμα μπορούν να υπάρχουν πολλές γνώμες και η κάθε πλευρά έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. win-win καταστάσεις ΔΕΝ υπάρχουν.

Win-win κατάσταση σαφώς και υπάρχει, απλώς αλλάζει ανάλογα με το άτομο

Αν ήσουν...μοναχός-καλόγερος ίσως! Αλλά επειδή λογικά θα παίζουν κι άλλοι γύρω σου, δεν νομίζω...

και η επαρχία για τους αστούς είναι καταναλωτικό προϊόν.
γουστάρεις 3ήμερα στην ενδοχώρα με καλή παρέα, καλοκαίρι στο νησί, χειμώνα στο χιόνι....

άντε κάτσε μόνιμα σε χωριό μεταναστεύοντας από το άστυ με περιποίηση μπαξέ, κοτόπουλων, μέρα-νύχτα ξύλα στο τζάκι και η ανασφάλεια της υγείας (λόγω απόστασης από νοσοκομεία) παιδείας (λόγω έλλειψης προπαιδείας), διασκέδασης (θέατρο, κινηματογράφο, συναναστροφές ) κλπ κλπ.
γουστάρει κανένας όταν βλέπει ρεπορτάζ με σχολεία 2-3 μαθητών και ηλικιωμένους σε ερειπωμένα χωριά?
για εβδομαδιαία απόδραση καλό μου ακούγεται αλλά για πάντα αδύνατον.
κουμπάρος μου μετακόμισε στο χωριό του και η εξέλιξη ήταν να γυρίσουν τα παιδιά στην πόλη...να γίνει καφενόβιος...και να μαλώνει με την γυναίκα του λόγω βαρεμάρας.

Μένω στα Μελίσσια:
--> Απέχω 5-10 λεπτά από νοσοκομείο / μένοντας στο χωριό μου απέχω 20 (σιγά τη διαφορά)
--> Για να βγω με τους φίλους μου θέλω min 10-15 λεπτά / στο χωριό είτε θέλω 0 λεπτα με τα πόδια είτε 15-20 λεπτά
--> Στην Αθήνα ούτως η άλλως σε 5-10 στέκια κυκλοφορώ / ομοίως και στο Ρέθυμνο

και η λίστα συνεχίζεται.....

Είναι ΑΠΛΑ θέμα προτεραιοτήτων του καθενός

'Ρε άμα ήταν καλά στο χωριό, γιατί όλοι φύγανε για την Αθήνα'?
Τάδε έφη ...η γυναίκα μου.

Πάντως εγώ τα χωριά τα χωρίζω σε δύο κατηγορίες. Αυτά που έχουν κάποια ζωή γιατί είναι τουριστικά ή ίσως να έχουν κάποια σοβαρή επαγγελματική ασχολία (το δεύτερο σπανίζει), και αυτά που δεν έχουν και ο κόσμος φυτοζωεί απασχολούμενος με τον μπαξέ του, τα ζωντανά και το καφενείο.
Τα πρώτα, κάτι πάει κι έρχεται μπορεί κάποιος να πάει και να μείνει έστω κάποια περίοδο της ζωής του ,αν και για μόνιμα δύσκολα, τα δεύτερα είναι τόπος αβίωτος για τον μέσο Αθηναίο.

Να μου έλεγες 'για τον μέσο ΝΥορκέζο', να το καταλάβω.
Αλλά να μου λες ότι ο κάτοικος του ενός κωλοχωριού ('Αθήνα' - απ' άκρη σ' άκρη) 'δεν μπορεί να ζήσει' στο αλλο κωλοχώρι, ε αυτό είναι από αστείο μέχρι ανέκδοτο...

Έχω μεγαλώσει και ζήσει κυρίως σε μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσ/κη, Λονδίνο) οπότε είμαι παιδί της πόλης αλλά έχω ζήσει και σε μικρότερα μέρη (βλέπε πιο κάτω) (ακόμα και σε χωριά αλλά μόνο σε καλοκαιρινές διακοπές). Βλέπω πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε κάθε μέρος αλλά τελικά όλα είναι σχετικά αφού εξαρτώνται από τον κάθε άνθρωπο και τις καταστάσεις (συνήθειες, εργασία κλπ). Δηλαδή το ίδιο πράμα για κάποιον είναι + ενώ για άλλον -. ...και ούτε όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι ούτε όλα τα μέρη.

Διαφορές προορισμού: με δυσκόλεψε η απομόνωση της Κύμης (γυναίκες κλεισμένες μέσα, μεσημεριανή νέκρα και μετά τις 6 όλοι μέσα και μακριά από πόλη) ή η κοινωνία της Λιβαδειάς (αγροτικός πληθυσμός με μεγάλα ποσοστά αγράμματων αρβανίτικης προέλευσης) αλλά είμαι μια χαρά στην Αλεξανδρούπολη που είναι βασικά αστικού τύπου πόλη με θάλασσα και εμπορικό κέντρο, βορειοελλαδίτες (πιο ευγενείς, καλό φαί), ζωντανή (βοηθάει και το πανεπιστήμιο) έστω κι αν οι ντόπιοι είναι λίγο ξενοφοβικοί. Τα τουριστικά μέρη τα βρίσκω απλά ενοχλητικά, κλειστά όλα το μισό χρόνο και φασαρία πανικός ενόχληση και εκμετάλλευση τον άλλο μισό.

Διαφορές ανθρώπων: γνωστός μου θέλει έξοδο και ποτάκι σχεδόν κάθε μέρα με τους φίλους του σε κοσμικά και χάι στέκια με χάζι επώνυμου κόσμου και θα στεναχωρηθεί αν δεν το πετύχει (και δεν τον σταματάνε τα 2 παιδιά του). Σε μικρή πόλη ή σε χωριό αυτός και μόνο από αυτό ή και την έλλειψη κυριλέ πιασοκολέ ψευτοκοσμοπολίτικων εστιατορίων θα δυσκολευόταν. Εγώ πάλι ακόμα και όταν ήμουν ελεύθερος, η έξοδος και το ποτάκι μου ήταν αδιάφορα, πραγματικά τα αποφεύγω και δεν θα μου λείψουν ενώ αντίθετα θα εκτιμήσω την μάζωξη λίγων καλών φίλων στο σπίτι ή την περιστασιακή επίσκεψη σε ταβερνάκια με το πιο αγνό φαγητό του χωριού. (θα μου έλειπε βέβαια το αγαπημένο μου ινδικό....)

Αποκέντρωση είναι για έναν Αθηναίο να πάει στη Λαμία/Πάτρα/Ιωάννινα, αποκέντρωση είναι να πάει και σε ορεινό χωριό 15 κατοίκων.... δεν είναι το ίδιο φυσικά οπότε πρέπει να ξεκαθαρίζουμε ποιο εννοούμε όταν λέμε κάτι.
Χωριό ή επαρχία δεν σημαίνει απαραίτητα αγρότης, κτηνοτρόφος ή τουριστοκυνηγός ούτε καρόδρομος και τρακτέρ ούτε τζάκι και ξυλόσομπα, το ρεύμα και το πετρέλαιο κυκλοφορεί πρακτικά παντού εδώ και χρόνια. Και στα χωριά επιβιώνουν ΔΥ, ΕΕ και ΙΥ όλων των ειδών και μάλιστα ωραιότατα. Βασικό μειονέκτημα πιθανόν είναι τα σχολεία αλλά κι αυτό εξαρτάται από το μέρος. Υπάρχουν μέρη πιο φτηνά και πιο ακριβά ή πιο ζωντανά πάλι ανάλογα το μέρος. Γενικά υπάρχει εύκολη επαφή με την φύση, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ για τα χόμπυ σου και σχετική ως απόλυτη χαλαρότητα, καλύτερο φαγητό αλλά και κουτσομπολιά, γλωσσοφαγιά, παρεξηγήσεις και κακίες. Η έννοια της ουράς σε δημόσιες υπηρεσίες ή τράπεζας είναι αστεία και γενικά οι εξωτερικές δουλειές τέτοιου τύπου ολοκληρώνονται συντομότατα.
Η επαφή με τον συνάνθρωπο και η έλλειψη ανωνυμίας έχουν καλή και κακή όψη ανάλογα οπότε δεν τα αξιολογώ... Επίσης δεν αξιολογώ το θέμα πάρκινγκ γιατί πλέον και στο μικρό χωριό μπορεί να έχεις πρόβλημα (ειδικά σε ορεινά) αφού όλοι πάνε με το αυτοκίνητό τους στην πλατεία για καφέ και φιγούρα.
Στα μεγάλα μειονεκτήματα όμως για μένα είναι τα ζώα και δεν εννοώ τα κατοικίδια ούτε καν τα 'μυρωδάτα' της κτηνοτροφίας που επίσης δεν τα θέλεις και πολύ κοντά σου. Εννοώ τις κατσαρίδες, αράχνες, σκουλήκια, κάμπιες, κουνούπια, σφήκες κλπ ιπτάμενα, φίδια, σαύρες κλπ έρποντα, ποντίκια, αρούρια και πάει λέγοντας. Γενικά τον αριθμό αυτών, όσοι πάνε από πόλη σε καλό ξενοδοχείο και μόνο, τον έχουν εντελώς υποτιμήσει...

Όταν λέμε χωριό, εννοούμε χωριό.
Άλλο πόλη-πρωτεύουσα νομού, και από τις μεγάλες σχετικά, με όλες τις ανέσεις και παροχές και επιπλέον και αεροδρόμιο για να εκμηδενίζεις τον χρόνο μετακίνησης, και λιμάνι και σύνορα για κάποια άλλα ταξίδια. Έχει μεγάλη διαφορά.
Παρεμπιμπτόντως γνωρίζω οικογένεια που ασχολείται με τα τουριστικά και το παίζει δίπορτο επί σειρά δεκαετιών. Χειμώνα στην Αθήνα (και σε ταξίδια ανά την υδρόγειο...), και από Πάσχα και μετά και έως Οκτώβριο στο κοσμοπολίτικο νησί τους όπου έχουν μια μικρή πανσιόν στο χτήμα που ο παππούς τους είχε στο παρελθόν το μαντρί και το αλώνι. Στην Αθήνα πήγαν το 1960 από αφραγκία, και την πανσιόν την έκαναν τη δεκαετία του '80.
Παλιά είχαν μέσον να μπουν στο δημόσιο, και γέλαγαν όταν τους το θύμιζες. Τα παιδιά τους γέλαγαν επίσης με εμάς που σπουδάζαμε, αλλά δεν καταλάβαιναν ότι μιλάνε εκ του ασφαλούς διότι τους ήρθε απλώς ένα τζακποτ από τον ουρανό.