Την είχα από τον Οκτώβριο του 1990 μέχρι το Νοέμβριο του 1999 που τη διέλυσα.... και θα είμαι για πάντα ερωτευμένος μαζί της. Ήταν μαύρη με μπεζ καθίσματα (μάλλον μισοδερμάτινα, suede στη μέση). Για μένα το πιο όμορφο από τα προσιτά αυτοκίνητα ever!
Έβγαινε από το 1990 μέχρι το 1993-4 που βγήκε η επόμενη η προσθιοκίνητη. Περιείχε το facelift του pininfarina με άλλα πίσω φώτα, προφυλαχτήρες, πορτμπαγκάζ με ενσωματωμένο αεροδυναμικό βοήθημα.
Στην Ελλάδα υπήρχε σαν 1,6 και 2,0 ενώ σε άλλες χώρες μόνο σα 2,0 που ήταν καταλυτική. Η 2,0 ήταν με injection και μόνο 120 άλογα ενώ οι προηγούμενες μη καταλυτικές είχαν περίπου 130+. Με τσιπάκι που έχει η superchips νομίζω φτάνεις στα αντίστοιχα. Η 1,6 ήταν μη καταλυτική με δύο διπλά Webber 40, DCO? νομίζω. Εξαιρετικός ήχος ειδικά στις στροφές της μέγιστης ροπής αν καταργήσεις το μαμά φίλτρο αέρα. Ήθελα να βάλω χωνιά με κάλτσες-φίλτρα.
Το δίλιτρο είχε μπλοκέ διαφορικό (με μακρύτερη σχέση) το 1,6 μάλλον όχι.
Το δίλιτρο είχε ηλεκτρικά παράθυρα, δερμάτινο τιμόνι και μοχλό ταχυτήτων.
Λάστιχα 185/70-14 το 1,6 και 195/60-15 το 2,0. Φαρδύτερα βρίσκουν στους θόλους οπότε χρειάζεται ψάξιμο με offset ή άλλες εργασίες....
Στρεπτική ακαμψία χάλια, φίλος που με ακολουθούσε την έβλεπε να παραμορφώνεται.... Στην Αμερική είχε κυκλοφορήσει κάποιο πλαίσιο ενισχυτικό που βελτίωνε λίγο τα πράματα. Σίγουρα να βάλεις τη γκρίλια προστασίας του κάρτερ (υπάρχουν φτηνές απομιμήσεις που επαρκούν αν και κόβονται και θέλουν κόλληση) που είναι μεγάλο, χαμηλό και ακριβό.
Τα αμορτισέρ του δεν κρατήσαν πολύ και τα Koni τα κόκκινα μάλλον δεν είναι επαρκώς σκληρά. Από την άλλη αν το παρακάνεις μπορεί να κόψεις και κανένα θόλο....ιταλικό είναι....
Τα ελατήρια έκατσαν και το αυτοκίνητο έβρισκε κάτω εύκολα, υπάρχουν της eibach για το μοντέλο αλλά άντε να τα βρεις.
Στα τρακαρίσματα από πίσω (μου συνέβη 3+ φορές...καντεμιά) η επισκευή θέλει καλό μάστορα, η Alfa Romeo δεν έκανε δουλειά. Μπορείς να καταλάβεις αν αυτό έχει συμβεί από παραμόρφωση στις γωνίες στο βάθος του πορτμπαγκάζ και από τις ενώσεις των πάνελς πίσω κάτω από τα φώτα φαίνεται αν έχουν πειραχτεί. Επίσης νομίζω υπήρχαν δύο ειδών πίσω φώτα με λίγο διαφορετικό συνδυασμό χρωμάτων, προσοχή αν χρειαστεί να αλλάξεις το ένα.
Η οροφή πολύ εύχρηστη αλλά μερικές φορές θέλει δύναμη στο κλείσιμο ιδίως όταν είναι κρύα (με τη ζέστη διαστέλλεται και είναι πολύ πιο εύκολο). Η δική μου γενικά ήταν εύκολη αλλά έχω ακούσει ιστορίες για μπράτσα που χρειάζονται....στην ανάγκη μπορείς να τη ρυθμίσεις με κάτι βίδες κλπ.
Η οροφή δεν είναι υφασμάτινη καλής ποιότητας αλλά απλό βινύλιο μονού στρώματος. Δεν μπάζει νερά όμως και δεν φουσκώνει καθόλου όταν ταξιδεύεις. Εμένα μου είχε ανοίξει συμμετρικά στα πλάγια πίσω, φαίνεται εκεί τρίβεται όταν ανοίγει....
Το πίσω τζαμάκι που είναι πλαστικό είναι θαύμα το ότι δεν κιτρινίζει όπως σε άλλα ανοιχτά MX5, Barchetta κλπ.
Το αριστερό σωληνάκι αποχέτευσης της υδρορροής της οροφής βγήκε από τη θήκη του και έστελνε το νερό μέσα!
Το πορτμπαγκάζ για να κλείσει δε θέλει κοπάνισμα αλλά κατέβασμα και σπρώξιμο μόνο για το τελικό κλίκ. Αρκετός χώρος αποσκευών και χώρος πίσω από τα καθίσματα που χωράνε μέχρι και 2 άτομα σε περίπτωση ανάγκης...καλύτερα μόνο ένα....
Οι θήκες στις πόρτες κρεμάνε και χτυπάνε γιατί κάτι ελάσματα που τις κρατάνε δεν αρκούν.
Έχει σχετικά μικρό ντεπόζιτο (ίσως 47 λίτρα) και ο δείκτης βενζίνης από τη μέση και κάτω τρελλαίνεται και εύκολα μπαίνει ρεζέρβα στιγμιαία και ανάβει λαμπάκι.... Κατανάλωση αρκετή στην πόλη αν το πιέζεις (το δίλιτρο ήταν μάλλον οικονομικότερο) μέχρι πάνω από 15λτ/100χλμ αλλά στην εθνική απόλυτα λογική 8-9λτ/100χλμ με νόμιμες ταχύτητες.
Το συρματόσχοινο (ή του ρεζερβουάρ ή του πορτμπαγκάζ κόπηκε).
Το κάλυμα του μοχλού του χειροφρένου δείχνει πολυτελές αλλά είναι απλό πλαστικό και έχει μια βιδούλα που χαλαρώνει και γίνεται ευκίνητο.
Η μηχανή σηκώνει βάρη και δεν κλατάρει αλλά δεν βάζει φωτιά στο δρόμο. Πολύ ευχαριστημένος με λάδι Selenia Racing (ήταν καλύτερο από το Mobil 1). Για βελτιώσεις κινητήρα υπάρχει το βιβλίο βίβλος ειδικά για Alfa Romeo από τον Καρταλαμάκη.
Το κιβώτιο είναι μια άλλη ιστορία....η πρώτη ή και η όπισθεν μπαίνουν δύσκολα, αν πρώτα αγγίξεις τη δευτέρα όμως όλα φίνα! Τα συγχρονιζέ φθείρονται και θέλουν σεβασμό. Είχα καταφέρει να διαλύσω την τρίτη τελείως.... Έχω σπάσει 2 ημιαξόνια, αυτό συμβαίνει όταν σπινάρει η ρόδα και απότομα παύει να σπινάρει πχ αλλαγή συντελεστή πρόσφυσης από χώμα σε άσφαλτο ή απότομη αλλαγή ταχύτητας σε αγγλική άσφαλτο κλπ
Φρένα φανταστικά με 4 δισκόφρενα, μαλακό πεντάλι αλλά με φοβερή προοδευτικότητα και αίσθηση. Αν όμως μπεις μετά από γερμανικό αισθάνεσαι μια ανησυχία ότι πατάς και δε φρενάρει από τα 2 πρώτα εκατοστά.... Η Alfa γενικά έχει χρησιμοποιήσει διάφορα σέρβο διάφορων μαρκών που μερικά είναι πιο καλά από άλλα.
Το υδραυλικό τιμόνι ήταν στάνταρ σε αυτή την έκδοση (ευτυχώς γιατί λένε ότι χρειάζεται) και μου είχε κάνει άριστη εντύπωση, χωρίς υπερβολική υποβοήθηση. Θέρμανση πολύ καλή. AC δεν προβλέπεται από μαμά οπότε πρέπει να κάνεις μεταμοσχεύσεις.... Ηλεκτρικά κλειδώματα γιόκ. Ηλεκτρική κεραία στα 44 εκατοστά αν θυμάμαι καλά από την άκρη του πίσω δεξιού φτερού στάνταρ. Οι ζώνη του συνοδηγού ποτέ δεν ήταν σόι, κολλούσε και δεν έβγαινε εύκολα. Φώτα συμπαθέστατα.
Δεν μπορεί να είναι μοναδικό αυτοκίνητο, το νιώθεις ότι κουράζεται για συχνά ταξίδια και άμα βρέχει καλύτερα να μην το κυκλοφορείς θα σε κουράσει ή θα σκοτωθείς. Γενικά έχει την τάση να στρίβει με το πίσω μέρος πάντα....θές δε θες. Δεν μπορείς να ακολουθήσεις κάποιον ζωηρά, χρειάζεσαι μια λωρίδα παραπάνω για να απλώνεται η ιταλίδα...και η ψυχή σου.... Σημασία έχει να καταλάβεις ότι δεν πρόκειται για σπόρ αυτοκίνητο αλλά για αυτοκίνητο βόλτας και την απόλυτη .....παγίδα. Αν τις συμπεριφέρεσαι ανάλογα δεν θα έχεις τα προβλήματα που τις δημιούργησα....