Τι είναι κίτρινο και πετάει από δέντρο σε δέντρο;

Μια μπανάνα στον κώλο του Ταρζάν.

Ητανε που λετε ενας εκει που ειχε παει για εξετασεις αιματος.Παει εκει στον γιατρο για να παρει τα αποτελεσματα τον λεγανε ξερω γω Παπαδοπουλο Σταυρο.Παει του λεει ονοματεπωνημο ψαχνει ο γιατρος τους φακελους βλεπει δυο Παπαδοπουλους.Πες το μικρο του λεει.Σταυρος.Και οι δυο το ιδιο ονομα για τις εξετασεις.Πες του λεει ο γιατρος ονομα πατρος.Λεει ξερω γω Βαγγελης.Βλεπει και τον αλλον το ιδιο παλι.Πες ονομα μητρος.Δημητρα λεει και οι δυο το ιδιο.Πο λεει τωρα τι να κανουμε.Βλεπει τις εξετασεις ο ενας ειχε AIDS ο αλλος ζαχαρο.Του λεει ακου τι θα κανουμε.Θα πας σπιτι θα χλαπακωσεις μια τουρτα.Αν δεν πεθανεις τοτε δε πρεπει να γ@μησεις!!!

Ένας καλόγερος σε κάποια επίσκεψη στην Αθήνα, γυρίζει, γυρίζει και στο τέλος, κουρασμένος, κάθεται σ` ένα καφενείο.

Μια κυρία στο διπλανό τραπέζι τον ρωτάει:

• Είσαστε αληθινός καλόγερος;

• Να σου πω, ράσα φοράω, σε μοναστήρι μένω, σε όλες τις αγρυπνίες και τις ακολουθίες πάω, νηστεύω, προσεύχομαι, έχω γέροντα. Νομίζω ότι είμαι κανονικός καλόγερος...
  Εσύ τι είσαι;

-Εγώ, είμαι λεσβία.... Απ` το πρωί που θα σηκωθώ μέχρι το βράδυ που θα πάω για ύπνο όλο γυναίκες σκέφτομαι. Και στον ύπνο μου όλο γυναίκες ονειρεύομαι. Και για σεξ, μόνο γυναίκες θέλω....

Μετά από λίγο αδειάζει το διπλανό τραπέζι. Ο καλόγερος έχει πέσει σε σκέψεις.

Ένα ζευγάρι έρχεται και κάθεται διπλα του. Κι αυτοί σε λίγο, τον ξαναρωτούν:

• Είστε πραγματικός καλόγερος;

Και ο καλογερος:

• Έτσι νόμιζα, αλλά μάλλον λεσβία είμαι τελικά...

Μια μέρα ξεκίνησε ο μπαμπάς χελώνα, η μαμά χελώνα και το χελωνάκι να πάνε για πικνίκ σε απόσταση ενός χιλιομέτρου. Αφού λοιπόν, για να φτάσουν στον προορισμό τους, πέρασαν δέκα χρόνια, κάθισαν να φάνε. Εκεί που άνοιξε η μαμά χελώνα το μπόλ με τα κεφτεδάκια διαπίστωσε ότι...

ξέχασε να πάρει μαζί της το νερό, το λέει στον μπαμπά χελώνα και αποφασίζουν να στείλουν το μικρό χελωνάκι να πάει να φέρει απο το σπίτι το νερό. Προτού ξεκινήσει το μικρό χελωνάκι να πάει να φέρει το νερό, τους λέει:

• Εγώ θα πάω, αλλά αν βάλει κανένας χέρι στα κεφτεδάκια, δέν πάω!
  Μετά απο είκοσι δύο χρόνια δέ φάνηκε το μικρό χελωνάκι και ο πατέρας χελώνα λέει:
• Εγώ αρχίζω να τρώω γιατί με έχει κόψει η πείνα.
  Τότε η μαμά χελώνα άρχισε να φέρνει αντιρρήσεις, αλλά με λίγη δυσκολία εκείνος κατάφερε να την πείσει.
  Κάποια στιγμή αφου είχαν φάει απο πέντε κεφτεδάκια ο καθένας, πετάγεται πίσω απο τους θάμνους το μικρό χελωνάκι και τους λέει:
• Έτσι είστε έ; Τρώτε τα κεφτεδάκια! Δέν πάω για νερό!

Αυτό το τελευταίο μου θύμισε εναν φαντάρο που του ζητησα να μου φερει εναν καφε και αυτος εφυγε εξοδούχος απο μονος του , και ηρθε το πρωί με τον καφε λέγοντάς μου ότι οταν δεχτηκε να μου φερει τον καφε δεν ειχε αποφασίσει ακομα αν θα βγει εξοδούχος η οχι!!!,,,
Ωραιο το φανταρακι ,,,,,,,,να'ναι καλά!
ΥΓ .Την εβγαλε' καθαρη' ! ,,,αφου ημουν εγω εκει!!!,,,

Ο χρήστης coupeas έγραψε:

από coupeas » 14/11/09 0:38

Σε ένα αεροπλάνο ταξιδευουν ένας ελληνας ,ενας γερμανος και ενας γαλλος...

Αυτά τα ανέκδοτα έπαιζαν πριν από 30 χρόνια και μετά χάθηκαν.
Όλα είχαν το ίδιο σκηνικό, μια τριμελής ομάδα με πάντοτε έναν έλληνα μέσα, είτε σε ένα αεροπλάνο, είτε στη ζούγκλα, είτε στο διάστημα κ.α.
Όλοι ήξεραν τη δομή τους, ΠΑΝΤΑ εμφανιζόταν κάποια ανώτερη δύναμη, ένας φύλαρχος, ιθαγενείς της ζούγκλας, ο διάολος, ένας άγιος, γενικά κάτι το ανώτερο και τους έβαζε μια δοκιμασία ή ερώτηση από την οποία την γλίτωνε ΠΑΝΤΑ ο τελευταίος που ήταν ΠΑΝΤΑ ο έλληνας, αλλά παρόλα αυτά κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία στιγμή όπου το πατριωτάκι θα έλεγε την ξεκαρδιστική παπαριά του και θα την γλίτωνε, ενώ τους προηγούμενους θα τους είχε φάει το σκοτάδι.

Ήξερα δεκάδες τέτοια ανέκδοτα και δεν θυμάμαι ΟΥΤΕ ένα.

Σε ένα αεροπλάνο ταξιδευουν ένας ελληνας ,ενας γερμανος και ενας γαλλος... πεφτει το αεροπλάνο και τους πιανουν οι Ζουλου

Μολις τους βλέπει ο αρχηγός τοων Ζουλου τους λέει ...

'........... παλι εσεις ρε μ@λ@κες '

Είχε κυκλοφορήσει και με άλλο punch line:

'............. καλά, ο Πόντιος δεν ήταν μαζί σας??!...'

Πως ο Αδάμ πήρε την Έυα

Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις την ημέρα σου είναι με μια βιβλική ιστορία.

Ο Αδάμ ήτανε αραγμένος στο κήπο της Εδέμ. Αισθανότανε μοναξιά.

Οπότε ο Θεός τον ρώτησε, «Τι πρόβλημα έχεις?'

Ο Αδάμ του είπε ότι δεν είχε με κανέναν να μιλήσει.

Ο Θεός είπε ότι θα έφτιαχνε μια σύντροφο για τον Αδάμ,

που θα ήτανε γυναίκα.

Είπε, «Αυτή η όμορφη κοπέλα θα σου βρίσκει φαγητό, θα στο μαγειρεύει,

και όταν ανακαλύψετε τα ρούχα, θα στα πλένει,

Πάντα θα συμφωνεί μαζί σου σε κάθε σου απόφαση και δεν θα γκρινιάζει,

και πάντα θα είναι πρώτη να παραδεχτεί ότι έχει άδικο όταν διαφωνείτε για κάτι.

Θα σε προσκυνεί!

Θα σου κάνει τα παιδιά σου.

και ποτέ δεν θα σου ζητήσει να σηκωθείς το βράδυ να τα φροντίσεις.

«Ποτέ δεν θα έχει πονοκέφαλο και θα σου προσφέρει αγάπη και πάθος απλόχερα όποτε το χρειάζεσαι.

Ο Αδάμ ρώτησε τον Θεό, «Τι θα μου κοστίσει μια τέτοια γυναίκα?'

«Ένα χέρι και ένα πόδι.

?

?

Σκέφτηκε ο Αδάμ και μετά ρώτησε τον Θεό, «Τι μπορώ να πάρω με ένα παΐδι? ?

Την υπόλοιπη ιστορία την ξέρουμε... ... ...! !

1. Παλιό.

2. Μεταφρασμένο άσχημα (λέξη προς λέξη) απ' τα Αγγλικά. 'θα στοιχίσει ένα χέρι και ένα πόδι' (an arm and a leg = τα μαλλιά της κεφαλής σου)

Mιας που ειπατε Ευα θυμιθηκα και γω ενα.

Ο Γιωργος και η Μαρια αφου τα φτιαξαν και περασαν μαζι την πρωτη τους νυχτα καθονται στο κρεββατι και συζητανε και ακολουθει ο διαλογος
Γιωργος:Μαρια μπορω να σε λεω Ευα??
Μαρια:Γιατι???
Γιωργος:Γιατι εισαι η πρωτη μου.
Μαρια:Ναι δεν εχω προβλημα.Μπορω ομως και γω να σε λεω Peugeot???
Γιωργος:Ναι αλλα γιατι Peugeot???
Μαρια:Γιατι εισαι ο διακοστος εκτος!!!!!

Πάλι καλά ... φαντάσου να τον έλεγε porsche (911)

Ο χρήστης jean29 έγραψε:
Πάλι καλά ... φαντάσου να τον έλεγε porsche (911)

Ή Ferrari...F(uck)2008

Υπάρχει και το Πεζό 3008 και το 5007 που αναμένεται...

Ο χρήστης markvag έγραψε:
Υπάρχει και το Πεζό 3008 και το 5007 που αναμένεται...

Το 3008 πολυμορφίζει άρα μιλάμε για πολλούς ... επιβάτες οπότε το θέμα ξεφεύγει

Ήταν τρεις ξανθιές που ήθελαν να γίνουν αστυνομικίνες. Πάνε λοιπόν στην επιτροπή και ο εξεταστής λέει στην πρώτη:

• Αυτή είναι η φωτογραφία ενός υπόπτου. Πώς θα τον αναγνωρίσεις αν τον συναντήσεις στο δρόμο;...
• Από το ότι έχει ένα μάτι, λέει η ξανθιά.
  Τρελαίνεται ο εξεταστής και πριν την απορρίψει, της εξηγεί πως δεν έχει ένα μάτι, απλώς η φωτογραφία του υπόπτου έχει τραβηχτεί προφίλ.
  Έρχεται η σειρά της δεύτερης ξανθιάς και ο εξεταστής την ρωτάει ακριβώς το ίδιο πράμα, για να πάρει την απάντηση: 'Μπορώ να τον αναγνωρίσω από το ότι έχει ένα αυτί' και μη πιστεύοντας και στα δικά του αυτιά ο εξεταστής, την απορρίπτει και αυτή, λέγοντάς της ότι η φωτογραφία είναι προφίλ.
  Μπαίνοντας και η τρίτη ξανθιά, εκνευρισμένος ο εξεταστής της λέει δείχνοντάς της τη φωτογραφία:
• Αυτός είναι ένας ύποπτος. Πώς θα τον αναγνωρίσεις αν τον συναντήσεις στο δρόμο; Και πρόσεξε να σκεφτείς καλά πριν απαντήσεις.
• Αυτό είναι πανεύκολο, λέει η ξανθιά και συνεχίζει. Ο ύποπτος φοράει σίγουρα φακούς επαφής!.
  Ξαφνιασμένος ο εξεταστής και μη μπορώντας να καταλάβει από που προέκυψε αυτό το στοιχείο, τρέχει στα αρχεία για να δει αν η κοπέλα έχει δίκιο.
  Πράγματι! Ο ύποπτος φορούσε φακούς επαφής!
• Μα καλά, πώς το κατάλαβες; ρωτάει την ξανθιά.
• Είναι πολύ απλό, απαντά εκείνη. Με ένα αυτί και ένα μάτι δε μπορεί να φοράει γυαλιά!!!

Η δασκάλα στην τάξη του Τοτού:
'Παιδάκια σήμερα θέλω να σχηματίσετε φράσεις με το ρήμα 'μουλιάζει'.
Πρώτη που σηκώνει το χέρι της είναι η Ελενίτσα. Λέει λοιπόν:

'Κάθε πρωί η μαμά μού ετοιμάζει ένα φλυτζάνι γάλα μέσα στο οποίο βουτάω ένα μπισκότο που μουλιάζει, το τρώω και μ'αρέσει πολύ.'
'Μπράβο Ελενίτσα' λέει η δασκάλα. Εν συνεχεία θέλει ο Γιωργάκης να πει την φράση του. Λέει λοιπόν:

'Έχω μια μπλούζα, δώρο του μπαμπά που μ'αρέσει πολύ. Επειδή όμως ξεβάφει εύκολα, η μαμά μου δεν την βάζει στο πλυντήριο αλλά σε μία λεκάνη με νερό και απορρυπαντικό, μουλιάζει και έτσι καθαρίζει.'Μπράβο Γιωργάκη', άριστα και τα συναφή απο την δασκάλα.

Έρχεται και η σειρά του Τοτού:
'Το καλοκαίρι που κάνει πολύ ζέστη ο μπαμπάς μου με πάει κάθε Σαββατοκύριακο στην παραλία. Αράζω λοιπόν στην ξαπλώστρα, ανοίγω τα πόδια και ο ήλιος μου λιάζει τ' @ρχ....δια'

1. Aπόσπασμα Από Το Ημερολόγιό ΤΗΣ:

Το Σάββατο Το Βράδυ Τον Βρήκα Λίγο Παράξενο.
Είχαμε Πει Να Συναντηθούμε Στο Μπαρ Για Ένα Ποτό.
Επειδή Όλο Το Απόγευμα Είχα Βγει Για Ψώνια Με Τις Φίλες Μου,
Νόμιζα Ότι Ήταν Εξ Αιτίας Μου...επειδή Έφτασα Στο Ραντεβού Λίγο Καθυστερημένα.
Αυτός, Όμως, Δεν Είπε Τίποτα.
Η Συζήτησή Μας Δεν Είχε Τίποτα Το Ιδιαίτερο Και Τότε Του Πρότεινα Να Πάμε
Σ' ένα Μέρος Πιο Ήσυχο Και Πιο Ρομαντικό.
Ξεκινήσαμε Για Ένα Ωραίο Εστιατόριο, Αλλά Αυτός Συνέχισε Να Είναι Παράξενος.
Έδειχνε Να Είναι Απών.
Προσπάθησα Να Τον Διασκεδάσω Χωρίς Αποτέλεσμα.
Αναρωτιόμουν Επίμονα Αν Ήταν Δικό Μου Το Φταίξιμο.
Τον Ρώτησα Αν Ήταν Εξ Αιτίας Μου Και Μου Απάντησε
Πως Εγώ Δεν Είχα Να Κάνω, Αλλά Δεν Πείστηκα.
Στο Αυτοκίνητο, Καθώς Γυρίζαμε Σπίτι Του Είπα Ότι Τον Αγαπούσα Πολύ Κι Αυτός
Με Αγκάλιασε Ψυχρά, Χωρίς Να Βγάλει άχνα.
Δεν Μπορώ Να Εξηγήσω Τη Συμπεριφορά Του, Δεν Είπε Τίποτα, δε Μου Είπε Ότι Με Αγαπάει Κι
Αυτός...δεν Ξέρω Τι Να Πω, Είμαι Πολύ Ανήσυχη!
Επιτέλους, Φτάσαμε Σπίτι. Τη Στιγμή Εκείνη
Ήμουν Σίγουρη Πως Ήθελε Να Με Αφήσει.
Προσπάθησα Να Του Μιλήσω, Εκείνος, Όμως,
άναψε Την Τηλεόραση Κι άρχισε Να Παρακολουθεί Αφηρημένα,
Βυθισμένος Σε Σκέψεις, Σα Να Ήθελε Να Μου Πει Ότι Όλα Είχαν Τελειώσει.
Στο Τέλος Παραιτήθηκα Και Πήγα Για Ύπνο.
Δε Θα 'χαν Περάσει Ούτε 10 Λεπτά Κι Ήλθε Κι Αυτός Στο
Κρεβάτι Και Με Μεγάλη Μου Έκπληξη Τον Είδα Να Ανταποκρίνεται
Στα Χάδια Μου Και Κάναμε Έρωτα Αν Και Εξακολουθούσε Να Είναι Απόμακρος.
Προσπάθησα Να Του Μιλήσω Για Τη Σχέση Μας Ακόμη Μια Φορά,
Για Όσα Είχαν Συμβεί Εκείνο Το Βράδυ Αλλά Τον Έχει Ήδη Πάρει Ο Ύπνος.
Έβαλα Τα Κλάματα.
Έκλαιγα Όλη Νύχτα Μέχρι Που Με Πήρε Και Μένα Ο Ύπνος.
Είμαι Σχεδόν Βέβαιη Πως Σκεφτόταν Κάποια άλλη.
Η Ζωή Μου Είναι Ένα Μπάχαλο.

2. Απόσπασμα Από Το Ημερολόγιό ΤΟΥ:

Έχασε Ο Ολυμπιακός... Αλλά Τουλάχιστον Γάμησα.

Αυτο το ανεκδοτο πρεπει να ειναι απο το ετος ιδρυσεως του Ολυμπιακου

Δύο φίλοι συναντιούνται μετά από αρκετό καιρό. Ο ένας παρατηρεί ότι ο άλλος φοράει σκουλαρίκι στο αυτί και παραξενεύεται, γιατί τον ξέρει ότι είναι κάπως συντηρητικός. Τελικά, δεν ανθίσταται στον πειρασμό και τον ρωτάει:
-'Pε συ, φοράς σκουλαρίκι;'
-'Ε...ναι...'
-'Καλά, απο πότε; Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ!'
-'Ούτε 'γω θα το φανταζόμουν, αλλά έλα που το βρήκε η γυναίκα μου στο αυτοκίνητο...'