***'Μου είπε ότι πεθαίνει και μου ζήτησε να προσέχω το παιδί μας'
Τα τελευταία λόγια της γυναίκας του, που ξεψύχησε μαζί με το παιδί που κυοφορούσε αβοήθητη στο Βενιζέλειο νοσοκομείο, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του.
«Γιάννη πεθαίνω, να προσέχεις το μικρό». Ο Γιάννης Θεοδοσάκης φέρνει διαρκώς στο μυαλό του τις τελευταίες εικόνες της Μαρίας. Της γυναίκας που αγάπησε και μαζί της δημιούργησε μία επιτυχημένη οικογένεια, μέχρι τη στιγμή που ο θάνατος μπήκε ανάμεσά τους. Καταρρακωμένος ψυχολογικά στέκεται στα πόδια του για έναν και μόνο λόγο. Για το γιο του, ένα παιδί μόλις 2,5 ετών που όπως λέει, ζητά τη μητέρα του τα μεσημέρια που ξυπνάει. «Παλιότερα χαιρόμουν όταν μου έλεγαν πως ο γιος μου, μου μοιάζει. Θα ήθελα τώρα μεγαλώνοντας να μοιάσει στη μητέρα του. Να βλέπω μέσα από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τη γυναίκα μου».
Ο πόνος και ο θυμός έχουν κατακλύσει το μυαλό και την ψυχή του και είναι λογικό. Μία νέα γυναίκα χάθηκε άδικα. Και μαζί ο καρπός της αγάπης δύο νέων παιδιών.
«Το όνειρό μας ήταν τα παιδιά μας. Περιμέναμε πως και πως το δεύτερο παιδί. Οι γιατροί μας είχαν πει ότι ήταν αγόρι. Ο μικρός το περίμενε κι αυτός, γιατί ήθελε παρέα».
Ο Γιάννης Θεοδοσάκης γνώριζε τη Μαρία από το σχολείο. Κοινές παρέες, ίδια στέκια και η αγάπη ανάμεσά τους δεν άργησε... «Μαζί ήμασταν από το 1997, 13 χρόνια ολόκληρα. Πρωτομαγιά στο εξοχικό κοινών μας φίλων καταλάβαμε ότι θα είμαστε μαζί, ότι θα προχωρήσουμε στη ζωή, έχοντας ο ένας στο πλευρό του τον άλλο».
Ο 33χρονος με δυσκολία φέρνει στο μυαλό του το τελευταίο βράδυ που έζησε μαζί με τη γυναίκα του. Τα μάτια του βουρκώνουν κάθε φορά που επαναφέρει στη μνήμη του τις τελευταίες στιγμές που έζησε μαζί με τη σύντροφό του.
«Είχα επιστρέψει στο σπίτι γύρω στις 11.30 το βράδυ. Δέκα λεπτά μετά η Μαρία πετάχτηκε εξαιτίας ενός δυνατού πόνου. Ούρλιαζε, πονούσε και μου ζήτησε να ενημερώσω την αδερφή και τη μητέρα της. Κάλεσα ασθενοφόρο και όση ώρα περιμέναμε για να έρθει μου έλεγε πως θα πεθάνει. Διαρκώς μου ζητούσε να προσέχω το παιδί μας. Αυτή ήταν η έγνοια της, ο γιος μας».
Στο νοσοκομείο έφτασαν μετά από λίγα λεπτά. Αρχικά η άτυχη 33χρονη εξετάστηκε στα εξωτερικά ιατρεία, όπου ο γιατρός που την εξέτασε τους είπε πως θα πρέπει να μεταφερθεί στη μαιευτική κλινική.
«Γύρω στη μία τη νύχτα, αφού έκαναν κάποιες εξετάσεις τη μετέφεραν σε ένα δωμάτιο. Η γυναίκα μου από την πρώτη στιγμή, μέχρι και που πέθανε έλεγε ότι πονάει και ζητούσε τη βοήθεια των γιατρών. Ήξερε ότι έχει κάτι σοβαρό, γιατί λόγω της δουλειά της μπορούσε να καταλάβει πολλά πράγματα. Ο ειδικευόμενος γιατρός που την είδε, την καθησύχαζε. Έχω την εντύπωση πως την σνόμπαρε και δε δεχόταν αυτά που του έλεγε η Μαρία. Πίστευε ότι επειδή είναι γιατρός τα ξέρει όλα. Μου έδωσε την εντύπωση πως δεν ήθελε να δεχτεί τα όσα του έλεγε μία νοσοκόμα».
Ο ειδικευόμενος γιατρός όμως, όπως λέει ο Γιάννης, μόνο προσοχή στα όσα του έλεγε η 33χρονη δεν έδειξε. «Η Μαρία του έλεγε πως δεν είναι συσπάσεις αυτό που νιώθει, γιατί ήξερε τα συμπτώματα από το πρώτο μας παιδί, που χρειάστηκε λόγω συσπάσεων να μείνει οχτώ μήνες στο κρεβάτι. Ο γιατρός επέμενε και της έλεγε πως πρόκειται για συσπάσεις. Την καθησύχαζε, λέγοντάς της πως με τα φάρμακα που της έχουν χορηγήσει, οι πόνοι θα περάσουν».
Η 33χρονη όμως υπέφερε και ζητούσε να τη διασωληνώσουν. Ήξερε πως κάτι σοβαρό συμβαίνει, έχοντας την πείρα λόγω της δουλειάς της, αλλά και επειδή είχε ήδη γεννήσει. Οι συγγενείς της που βρίσκονταν στο πλευρό της δεν είχαν σταματήσει ούτε λεπτό να ζητούν τη βοήθεια των γιατρών. «Η Μαρία θα ζούσε σήμερα. Για να γίνει όμως αυτό θα έπρεπε να την είχε εξετάσει ένας ειδικευμένος γιατρός, κάτι που δεν έγινε. Θυμάμαι ότι ήρθαν και την είδαν ένας χειρουργός και ένας παθολόγος. Από ότι άκουσα να λένε, δεν πήγε το μυαλό τους στο πρόβλημα που είχε η Μαρία και ζήτησαν απλώς να κάνει έναν υπέρηχο άνω κοιλίας».
Κανένα ενδιαφέρον
Ο σύζυγός της τονίζει πως οι γιατροί δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον. «Δεν θυμάμαι να ήρθε ο αναπληρωτής διευθυντής της μαιευτικής ο κ. Στρατάκης να εξετάσει τη Μαρία. «Τον άνθρωπο αυτόν τον είδα πρώτη φορά, μετά που πέθανε η γυναίκα μου. Ορκίζομαι πως δεν πάτησε το πόδι του στο δωμάτιο που η Μαρία βρισκόταν και υπέφερε από τους πόνους. Τον είδα πρώτη φορά αφού είχε πεθάνει η Μαρία μου, όταν βγήκε από το θάλαμο. Ζήτησε τότε να εκκενωθεί η μαιευτική κλινική και να έρθει η ασφάλεια του νοσοκομείου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα ποιος ήταν. Ο άνθρωπος αυτός ζήτησε την ασφάλεια του νοσοκομείου, γιατί φοβήθηκε τις αντιδράσεις μας».
Η αντιμετώπισή του, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν ψυχρή, ακόμα και όταν τους ανακοίνωσε το θάνατο της 33χρονης. «Μας είπε μονάχα πως δεν ξέρει γιατί πέθανε η Μαρία και την απάντηση θα μας τη δώσει ο ιατροδικαστής. Ευτυχώς που ο ιατροδικαστής είπε τα πράγματα όπως έχουν. Πως μία έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση θα ήταν σωτήρια. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Δεν έγινε όμως και καμία εξέταση από το γιατρό που λέει ότι εξέτασε τη γυναίκα μου όσο ζούσε».
ΕΔΕ
Από τη διαδικασία της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης ο Γιάννης Θεοδοσάκης δεν περιμένει όπως λέει πολλά πράγματα. «Αν δικαιωθώ, θα είναι από αλλού, όχι από τους γιατρούς. Εύχομαι μονάχα ο κ. Μελισάς να μείνει ανεπηρέαστος και να κάνει καλά τη δουλειά του» τονίζει και προσθέτει «πρέπει να πω ότι ο καθηγητής ιατρικής που διενεργεί την ΕΔΕ μου μίλησε πολύ ανθρώπινα. Δεν έχω όμως καμία εμπιστοσύνη πλέον σε κανέναν. Τον ρώτησα πότε θα ολοκληρώσει την έρευνά του και μου είπε πως δέχεται πιέσεις να την ολοκληρώσει άμεσα, αλλά θέλει να την κάνει σωστά και ας καθυστερήσει. Εγώ θέλω το πόρισμά του να παραδοθεί άμεσα και να είναι σωστό, γιατί όσο περνάει ο καιρός φοβάμαι».
Απο την Πατρίδα
