Δύσκολο πράγμα παιδιά!
Το έχω κάνει 2-3 φορές με πολύ βαριά καρδιά. Ήταν τόσο εμφανής η διάθεσή μου που οι φίλοι που το πήραν πήγαιναν με 0
Όλα ξεκινάνε από την πιθανότητα εμφάνισης της κακιάς στιγμής. Υπερβολική αντίδραση θα έλεγα, αλλά τόσο πραγματική.

Όχι γιατί θα βαριόμουνα να του δείξω πως μπαίνουν οι ταχύτητες.
Και 2ον δεν έχω καμία όρεξη να ακούσω καμία πρώτη να μπαίνει με γνωστό ήχο γραναζιών που σου σπαράζει την καρδιά! (και το σασμάν)

Τώρα σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις που θα αναγκαστεί ο άλλος να φτάσει στο σημείο να δανειστεί ένα Ami τότε τι να πω! Ας το πάρει!

Δεν υπάρχει πιθανότητα να το δανείσω , εκτός αν είναι ανάγκη .... οι λόγοι που το κάνω είναι

1. λυπάμε και αγαπώ το αυτοκίνητο και πραγματικά όσες φορές το έχω δώσει με έχει φάει η αγωνία
2. αν γίνει στραβή (ελαφριάς μορφής) θα τα βάλεις με τον εαυτό σου που το έδωσες και με τον φίλο σου που δεν πρόσεξε (άσχετα αν φταίει ή όχι)
3. αν γίνει στραβή (βαριάς μορφής) , θα σε φάνε οι τύψεις και η αμφιβολία αν έκανες καλά που το έδωσες ή όχι
4. αν η στραβή (βαριάς μορφής ) δεν είχε θύματα αλλά μόνο υλικές ζημιές και έφταιγε ο φίλος σου θα βρεθείς στην δυσάρεστη θέση να συζητάς μαζί του για τα χρήματα που χρειάζονται για να το φτιάξεις (και πιστέψτε με δεν είναι ότι καλύτερο )

το ρητό ήταν ....άλογο και γυναίκα δεν δανείζονται αλλά στις μέρες εξελιχθηκε.....:):)

Ο χρήστης giwrgosth έγραψε:
Στο κάτω κάτω βρε παιδιά τι είναι το αυτοκίνητο? Ένα κομάτι παλιοσίδερα που κατασκευάστικε να μας εξυπηρετεί και νομίζω ότι αγαπάμε πιο πολύ τους δικούς μας ανθρώπους από τα διαμορφομένα μέταλα...

πρεπει να διαβασεις το βιβλιο του Νικου Δημου 'Τελεια Διαδρομη'... αν και μετα συνεχισεις να το θεωρεις παλιοσιδερα τιποτα δεν προκειται να σε πεισει οτι δεν ειναι ετσι! Δεν ειναι απλα ενα μεσο μεταφορας! Για μενα τουλαχιστον. Δεν μετραει μονο το να πας απο το σημειο Α στο Β, ειναι η διαδρομη που μετραει τα συναισθηματα που νοιωθεις. Και με το λεωφορειο παω απο το Α στο Β αλλα δεν ειμαι με το χαμογελο μονιμως χαραγμενο στο προσωπο οπως με το αυτοκινητο. Τα αυτοκινητα εχουν ψυχη!

(νομιζω πως στο site του Ν.Δημου εχει καποια αποσπασματα απο την 'Τελεια Διαδρομη'
http://www.ndimou.gr)

Μονο εαν ειμαι πολυ κουρασμενος και μπω συνοδηγος για να ξεκουραστω!
Δηλ σχεδον ποτε!

Σχεδόν 'παρακαλάω'...να το 'δανείσω' σε ένα συνάδελφό μου, όποτε τύχει και συμπίπτουν οι διαδρομές μας...Του 'δανείζω' το δικό μου και παίρνω την 156, 1.8 !!!!

Ε ρε 'γλέντια', με την Alfa!!!

για να κανεις κατι πρεπει να εχεις οφελος η ευχαριστηση.
οποτε εγω φανειζω την COROLLA και εκεινος μου δανειζει την 147.
βεβαια μετα δεν τρεχω την δικια του εγω στο συνεργειο!!!!!!!!

Σε φίλο ποτέ δε θα το δάνειζα, όπως και οι φίλοι μου ποτέ δε μου δάνεισαν. Σε μέλος της οικογένειας φυσικά και θα το δάνειζα, διότι το αυτοκίνητο, ειδικά σε αυτή την ηλικία που είμαι δεν είναι προσωπικά ολόδικό μου.

Έίναι ευθύνη ρε παιδιά. Όπως είπε και ένας φίλος, ένα αυτοκίνητο, αν δεν είσαι συναισθηματικά δεμένος μαζί του και αρρωστημένος, είναι ένα κομμάτι παλιοσίδερα. Αλλά τί κομμάτι...Πανάκριβο! Γι αυτό και δεν είναι εύκολο να το δανείσεις, ειδικά αν το αγόρασες με κόπους μιας ζωής.

Από κει και πέρα υπάρχουν και νομικά κωλύματα. Για παράδειγμα, αν σε τσακώσουν με ξένο αυτοκίνητο, ούτε η άδειά του θα είναι στο όνομά σου, αλλά και πέρα από αυτό, ούτε η ασφάλειά του! Και εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν. Βλέπετε, δε φτάνει ότι έχεις ένα αμάξι, έρχονται και τα διάφορα παρελκόμενα, που σου δυσκολεύουν τη ζωή.

Στον κολλητό το έχω δανείσει μια φορά, όταν ήταν ανάγκη κ μάλλον θα του το ξαναδάνειζα αν το χρειάζονταν πραγματικά. Τώρα το να το δώσω κ να είμαι δίπλα είναι άλλο... Αυτό το κάνω συχνά κ με ευχαρίστηση. Δεν έχω πρόβλημα να οδηγήσει άλλος όταν είμαι κουρασμένος, μεθυσμένος, νυσταγμένος, κτλ...

Παιδιάστικο ή όχι το περί αμαξιού, στυλό και γυναίκας....
Γυναίκα δεν δανείζω (ούτε καν αφήνω προς επιτήρηση)!
Στυλό το δανείζω εύκολα και
Αυτοκίνητο δανείζω δύσκολα μόνο σε πολύ λίγους που εκτιμώ τις ικανότητές τους και το ήθος τους και ξέρω ότι θα το σεβαστούν (όπως και εγώ που πάω σαν γιαγιά όποτε έχω ξένο αυτοκίνητο). Προτιμώ να είμαι μέσα...! Σε μέλη της οικογένειας δανείζω εύκολα (εκτός από πατέρα που είναι ακατάλληλος....)
Στην Ελλάδα η ασφάλεια καλύπτει όλους τους οδηγούς (πάνω από 23 ή 25 ετών) οπότε αρκεί πριν το πάρεις να βεβαιωθείς ότι είναι ασφαλισμένο. Καλύτερα να έχει και άδεια κυκλοφορία και ΚΤΕΟ!

Λοιπόν, το 1988 η μάνα μου δάνεισε το αμάξι της σε ξάδερφο της δεν θυμάμαι ακριβώς την ζημιά (καπώ, φανάρι, φτερο, μάσκα)

Πρίν από ένα χρόνο δάνεισα το αμάξι μου σε ένα παρκαδόρο νυχτερινού κέντρου να μου το παρκάρει και μου στοίχισε 250,000 δρχ (Αυτό μετράει?)

Για βόλτα το δίνω σε φίλους μου χωρίς να έχω πρόβλημα. Ακόμα και αν δεν είμαι εγώ μέσα.
Για να το δανείσω με την έννοια ότι θα έχει ο άλλος το αυτοκίνητο για κανά δίωρο ή για όλη τη μέρα μόνο στον αδελφό μου.
Ούτε εγώ θα δεχόμουν αυτοκίνητο για τέτοιο 'δάνεισμα'. Ο διάολος έχει πολλά ποδια. Αν γίνει μία 'στραβή', πέρα από το κόστος, η όλη κατάσταση δεν είναι και ότι καλύτερο.

ΟΧΙ!!!
ΚΑΛΑ, ΚΟΡΟΪΔΟ ΨΑΧΝΕΙΣ;;;;

Ο χρήστης tsoukas77 έγραψε:
Το δυσκολο ειναι να βρεις δικαιολογια,ωστε να μην το δανεισεις!

Δεν έχεις λόγο να έχεις δικαιολογία.... λες απλά ΔΕΝ ΤΟ ΔΑΝΕΙΖΩ και θεωρείς το θέμα λήξαν.
Λόγω του ρητού που ήδη αναφέρθηκε γίνεται εύκολα αποδεκτό!
Αυτό έλειπε να πρέπει να βρείς δικαιολογία.... πολύ εύκολα νιώθεις ενοχές! Αν σε γνωρίσει το κατάλληλο άτομο θα σου πάρει και τα σόβρακα!

To Prelude APOKLIETE na danisth. Kai mia duo fores pou to odigise kapios allos h hmoun mesa h parakolou8ousa.

Nomizo den 8a daniza to oute kai to CRV.

To Sunbird to danizo no problem.

Καλά , το αυτοκίνητο δέν δανείζεται !!!!!!!

Τα παλιά και αναντικατάστατα , εξ ορισμού, βινίλιά σας (όσοι έχουν , τα παλιά long-play ) , τα δανείζετε ???????????

Έτσι , μιά , εκτός θέματος , ερώτηση , έκανα ..........

Αποστόλης.

Ο Χ Ι .Ειμαι τοσο κτητικος που οσοι με ξερουν δεν διανοουνται καν να το αναφερουν.Γενικα δεν δανειζω,απο χρηματα εως αυτοκινητο.
Ομως δεν δανειζομαι και απο κανεναν .Η στραβη μπορει να κατσει οποιαδηποτε στιγμη ,φαντασου να σου τυχει με ξενο αυτοκινητο.Ουτε να το σκεφτομαι δεν θελω.

Εξαρταται. Εχω δανεισει ολα τα αυτοκινητα για να πανε συγγενεις καπου κτλ. επισης εχω δανειστει αλλα αυτοκινητα απο συσγγενεις ( πχ ΤΤ καμπριολε, Α6 3.0 του πεθερου, PT Cruizer της πεθερας, κατι φορτηγα του κουνιαδου - Φορντ F150, Chevrolet 1500, Jeep Grand Cherokee, Ford Explorer, Lexus GS400, Lexus ES330 της κουνιαδας). Δεν εχω προβλημα να δανειζω τα δικα μας τουτου. Εφοσον αυτοι με εμπιστευονται το λιγωτερο που μπορω να κανω ειναι να τους επμιστευομαι και εγω. Επισης εχω δανεισει το Subaru σε αλλους φιλους και τους προετρεψα να πανε σε γρηγορο ρυθμο για να μου πουνε την γνωμη τους) Φυσικα και δεν θα ημουνα ευχαριστημενος αν τα χτυπαγανε αλλα καμμια φορα αυτο αποτελει δευτερη μοιρα. το εχω δωσει για βολτα στα παιδια(17-20 ετων) που μενουν διπλα απο το σπιτι μου και το πηγανε και στις 6 χιλ στροφες
Δεν εχω κιολας κανενα Ενζο για να το κραταω υπο φρουρα.
Αλλα βεβαια ειναι γεγονος οτι οι αντρες ειναι λιγακι συναισθηματικα δεμενοι με το αυτοκινητο τους.

Νικος

Ο χρήστης abarth έγραψε:

Στο κάτω κάτω βρε παιδιά τι είναι το αυτοκίνητο? Ένα κομάτι παλιοσίδερα που κατασκευάστικε να μας εξυπηρετεί και νομίζω ότι αγαπάμε πιο πολύ τους δικούς μας ανθρώπους από τα διαμορφομένα μέταλα...

πρεπει να διαβασεις το βιβλιο του Νικου Δημου 'Τελεια Διαδρομη'... αν και μετα συνεχισεις να το θεωρεις παλιοσιδερα τιποτα δεν προκειται να σε πεισει οτι δεν ειναι ετσι! Δεν ειναι απλα ενα μεσο μεταφορας! Για μενα τουλαχιστον. Δεν μετραει μονο το να πας απο το σημειο Α στο Β, ειναι η διαδρομη που μετραει τα συναισθηματα που νοιωθεις. Και με το λεωφορειο παω απο το Α στο Β αλλα δεν ειμαι με το χαμογελο μονιμως χαραγμενο στο προσωπο οπως με το αυτοκινητο. Τα αυτοκινητα εχουν ψυχη!

(νομιζω πως στο site του Ν.Δημου εχει καποια αποσπασματα απο την 'Τελεια Διαδρομη'
http://www.ndimou.gr)

Το έχω διαβάσει... Πολύ καλό!!!
Αν πρόσεξες την απάντηση που έδωσα και σε κάποιον άλλο φίλο θεωρώ το αυτοκίνητο 'παλιοσίδερα' και ότι άλλο υλικό απλά άχρηστο, σε σχέση πάντα με τις ανθρώπινες σχέσεις!
Για μένα το αυτοκίνητο είναι κάτι σαν αυτό που είναι και για σένα, είναι αυτόν τον καιρό που πνίγομε στη δουλειά μια από τις ελάχιστες στιγμές ψυχαγωγίας μου και το ότι είμαι εδώ και γράφω αν μη τι άλλο σημαίνει ότι το αυτοκίνητο για μένα δεν είναι μια απλή σιδεριά, είναι πολλά περισσότερα, αλλά προς Θεού δεν θα το έβαζα ποτέ πάνω από μια σχεσή μου με κάποιον άνθρωπο! Το είπα και πριν ότι θα το θεωρούσα τιμή μου να μου το ζητήσει ένας φίλος να πάει μια βόλτα και το μοναδικό που θα με ένοιαζε θα ήταν να μην πάθει κάτι αυτός!
Σε σχέση λοιπόν με τις ανθρώπινες σχέσεις ναι, το αυτοκίνητο και κάθε τι υλικό είναι 'παλιοσίδερο, 'παλιοπλαστκό', ακόμη και 'παλιοβυνίλιο', για να απαντήσω στο φίλο που ρωτά αν θα δάνειζα τα βινύλιά μου
Φυσικά και τα δανείζω και αυτά, αν κάποιος φίλος έχει ένα καλό συνδιασμό πλατο, βραχίονα, κεφαλής, γιατί όχι?
Με λίγα λόγια παιδιά, καλό είναι να αγαπάμε κάτι υλικό, που για μας μπορεί να είναι πολλά πράγματα, να είναι οι κόποι μιας ζωής, αλλά όχι να το βάζουμε πάνω από τις ανθρώπινες σχέσεις! Αυτή είναι η ένστασή μου προς αυτούς που είναι κατηγορηματικοί στον μη δανεισμό!