Μια σημείωση για τα...σκ@τά
Μια φίλη είχε εφαρμόσει κάποτε το σύστημα...πολύ-μπαγκ! Είχε δηλαδή σακούλες για τα τρόφιμα, έβαζε το χέρι μέσα σ αυτήν, έπιανε τα σκατά, μετά τούμπα η σακκούλα και πέταμα!
Καλή τακτική, αν και μια φορά ήμασταν για καφέ και τελιώνοντας τη διαδικασία, μη βρίσκοντας κάδο, έβαλε το 'πακέτο' στην τσάντα της!!!
Με παρακάλεσε λοιπόν κάποτε να της κρατήσω το σκυλάκι. Ένας γλύκας αδέσποτος μαλλιαρός ήταν, που τον είχα χτυπήσει εγώ με το αυτοκίνητο, τον είχα μαζέψει, κτηνιάτρους κτλ (ακούς skye;;) και είχαμε αποφασίσει να τον έχουμε...εξ αδιαιρέτου. Δεδομένου οτι είχε αυλή κι εγώ τότε διαμέρισμα, σύντομα έγινε δικός της.
Τον φύλαξα λοιπόν εγώ τον μικρό και όλα καλά. Γκομενοπαγίδα πρώτη, με το ένα αυτί μάυρο και ολος ο υπόλοιπος κατάλευκος, πεερνούσαμε καλά!** Ωστόσο έπρεπε να κάνω το γνωστό...σύστημα: **Που να τα πιάσεις;;Αδύνατον! Εμετός με τη μια! Βάζεις τη σακκούλα και αυτά είναι ζεστά και αχνιστά και...δεν αντέχεται!
φυσικά η φίλη μου μού χε δώσει οδηγία να του δίνω μόνο ξηρά τροφή, για να μην κακομάθει με τις κονσέρβες.** Φυσικά εγώ δεν την άκουσα** και...το πλήρωσα: Μετά ήταν αδύνατο το σύστημα με τη σακκούλα, εκτός αν έχεζε απ ευθείας πάνω απο αυτήν! Χάλια!
Το κακόμοιρο το σκυλάκι είχε ξεκ#λιαστεί με την ξηρά τροφή - μια φορά το είδα και το λυπήθηκα - αλλά τουλάχιστον μπορούσες να μαζέψεις το 'λίπασμα', που ήταν ξερό του κερατά...