Ο χρήστης kouk έγραψε:
Ξέραμε όμως τι θα κάναμε!
Κι εμείς το ίδιο, επίσης και όσοι φίλοι έχουν πάει φαντάροι τα τελευταία χρόνια... Θα ξυριστούμε / γυαλιστούμε και θα αρπάξουμε τις σφουγγαρίστρες με πλήρη κρανοεξάρτηση, αφού έχουμε στοιχίσει ακριβώς τις κονσέρβες στην κουζίνα... Και με αυτά τα εφόδια + ξεσκονόπανο που θα βρούμε επί τόπου θα καθαρίζουμε το άρμα, το οποίο (αν πάρει μπροστά) θα σκονιστεί από την κίνηση.
Για να σου δώσω να καταλάβεις, είχαμε μάθει ο καθένας ένα παραμύθι για το τι κάνουμε σε τέτοια περίπτωση (θα πάρω αυτά, θα μπω στο τάδε όχημα και θα μεταβώ στον τάδε χώρο συγκέντρωσης), ώσπου ένα απόγευμα, ένας λοχαγός μας είπε ότι αυτά δεν ισχύουν και δεν θα γίνουν έτσι, απλά μας τα μαθαίνουν 'για να μπερδέψουν τον εχθρό'... Πιάνει τόσο πολύ που μπερδεύουν κι εμάς...
Α! στη μία άσκηση συναγερμού που κάναμε είδα και πάλι την απύθμενη ηλιθιότητα. Φάγαμε 1 πρωινό για να φορτώσουμε την αποθήκη της πυροβολαρχίας μας στα οχήματα (οι άλλοι έκαναν περισσότερο) κι αυτό γιατί τα πάντα γίνονταν με το χέρι. Τη στιγμή που στο στρατόπεδο υπήρχε περονοφόρο (το οποίο ούτε καν κουνήσαμε φυσικά... να λερωθεί;;;). Εάν όλα τα μπαούλα ήταν πάνω σε παλέτες και κουνούσαμε το περονοφόρο, θα είχαμε φορτώσει όλες τις αποθήκες σε μισή ώρα και θα μπορούσαμε να φύγουμε ΑΜΕΣΩΣ!!! Δηλαδή, σε περίπτωση ξαφνικής ανάγκης εμείς θα φορτώνουμε εφόδια στα φορτηγά με τα χέρια, αντί με το μηχάνημα χάνοντας ώρες ολόκληρες μέχρι να βγούμε από την πύλη του στρατοπέδου... Σύγχρονος στρατός που δεν έχει 50 κωλοπαλέτες...
Δίνουμε τόσα λεφτά για σύγχρονα οπλικά συστήματα και δεν δίνουμε το 1 χιλιοστό για στοιχειώδη εκσυγχρονισμό και εκπαίδευση... όχι τίποτα φοβερό...
@giorgosm:
Προφανώς και είχες τελείως διαφορετική θητεία από τη δική μου, ίσως και γι' αυτό δεν είσαι τόσο αρνητικός. Πάντως, προσωπικά δεν έχω ακούσει κάποιον από τον κύκλο μου που να πήγε στρατό τα τελευταία χρόνια και που να έκανε πραγματικά χρήσιμη θητεία (χρήσιμη = να εκπαιδευτείς στο όπλο σου και να μάθεις 5 πράγματα εκτός από αγγαρείες)
Όσο για τους Γεωργιανούς που αναφέρεις, απλά θα σε ρωτήσω εάν πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο να πολεμήσεις για μία μάχη που όχι απλά έχει χαθεί, αλλά έχει διαλύσει τελείως το στρατό σου, απλά και μόνο για να σκοτωθείς προβάλλοντας την τελευταία αντίσταση για την τιμή των όπλων, απέναντι σ' έναν εχθρό που έχει συντριπτική υπεροχή σε όλα τα επίπεδα και απέδειξε ότι μπορεί να διαλύσει το στρατό της χώρας σου με ελάχιστη προετοιμασία και σε ελάχιστες ημέρες... Προσωπικά (το είπα και πιο πάνω) θεωρώ τον εαυτό μου πολύ πολύτιμο για να σκοτωθώ για το τίποτα...