Jan 2, 2004, 4:13 PM

Πρωτοχρονιάτικα είπα να μην γκρινιάξω στο δρόμο.

Προσπαθώ να ξεπαρκάρω, άδειο το στενάκι, βγάζω φλας βγαίνω σιγά σιγά, βλέπω κάτι φώτα που στρίβουν στο δικό μου στενό και σταματάω. Όχι δεν με αφήνει να βγω, περνάει σιγά σιγά με δυσκολία (είπαμε, στενάκι με δεξιά αριστερά παρακαρισμένα) δεν προλαβαίνει να κάνει 5 μέτρα, αλάρμ ανοίγουν πόρτες κατεβαίνει αυτός, η γυναίκα του μία γιαγιά με μπαστούνι, ξεφορτώνουν δώρα φαγητά, κάνει και νόημα 'μισό λεπτό δεν θ'αργήσω', βοηθούν τη γιαγιά να περπατήσει, αφήνουν όλα τα υπάρχοντα στο πεζοδρόμιο και ξαναμπαίνει με όλη του την άνεση στο αυτοκίνητο και φεύγει

Ίσως να ήθελε να τον δω και να τον λυπηθώ με όλα αυτά που τραβούσε, γιατί άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω