Ένας χρόνος και περίπου 1,5 μήνας πέρασε από την τελευταία φορά που προσπάθησα να φτάσω στο Μαντάνι του Δαίμονα, κοντά στην Τζούρτζια Ασπροποτάμου. Ήταν αρχές Μαϊου και τα βουνά είχαν ακόμα χιόνια οπότε τα ρέματα κατέβαζαν αρκετό νερό, κάτι που κακώς δεν είχα υπολογίσει. Έτσι η πορεία μου σταμάτησε στο ρέμα Μουργκάτσου, το οποίο δε θυμόμουν καν την προηγούμενη φορά που είχα περάσει (γιατί είχα περάσει καλοκαίρι). Εκείνη τη μέρα στις 7-5-2023 η πορεία μου τερμάτισε εκεί και δε συνέχισα γιατί ακόμη και με τα πόδια να περνούσα, θα βρεχόμουν και είχα αρκετή πεζοπορία για να φτάσω στο Μαντάνι του Δαίμονα. Καθόλου καλή ιδέα η πεζοπορία με βρεγμένα πόδια.

Μέσα Ιουνίου τα πάντα είναι διαφορετικά και τα βουνά είναι σαφώς πιο φιλόξενα. Το ίδιο ρέμα είναι ένα συνηθισμένο απλό καλοκαιρινό πέρασμα .

Από πέρισυ λοιπόν είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα επιστρέψω για να φτάσω στο Μαντάνι του Δαίμονα. Στη ζωή είναι καλό να μην αφήνουμε απωθημένα. Αυτή τη φορά οι συνθήκες ήταν ιδανικές, χωρίς πολλή ζέστη και χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες ως προς την προσέγγιση. Σύντομη στάση στο Νεραϊδοχώρι και στο όμορφο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Απέναντι το όρος Αυγό.

Από εκεί σε περίπου 25 λεπτά έφτασα στη Τζούρτζια Ασπροποτάμου ή Αγία Παρασκευή που βρίσκεται σε υψόμετρο 950m.

Youtube Video

Από τη Τζούρτζια τράβηξα τον σχετικά δύσβατο χωματόδρομο που διεισδύει στο όρος Κακαρδίτσα και κατέληξα στην τοποθεσία Τσακνί από όπου θα συνέχιζα με τα πόδια.

Youtube Video

Εκεί υπήρχε ένα μάλλον παρατημένο μαντρί.

Περπατώντας στον παρατημένο δασικό χωματόδρομο για να συναντήσω το μονοπάτι. Απέναντι στο βάθος διακρίνεται το Αυγό και στα αριστερά μας ένα κομμάτι του Χαλικόβουνου.

Υπέροχα τοπία!

Συνάντηση με το μονοπάτι μου θα με κατεβάσει χαμηλά στο ρέμα ώστε να συναντήσω το Μαντάνι του Δαίμονα.

Το μονοπάτι είναι δυσδιάκριτο και για καλή μου τύχη συνάντησα έναν ορειβάτη ο οποίος μου έδειξε από ψηλά που περίπου βρίσκεται ο καταρράκτης και πως θα έπρεπε να κινηθώ. Με βοήθησε αρκετά καθώς είναι πολύ πιθανό να ξόδευα αρκετή ώρα ψάχνοντας.

Όταν επέστρεφα συνειδητοποίησα πως ο λόγος που είναι ασαφές το μονοπάτι είναι γιατί σηματοδοτήθηκε από κάτω προς τα πάνω. Δηλαδή κάποιοι έφτασαν χαμηλά και ανεβαίνοντας έβαλαν σημάδια. Όμως αυτά τα σημάδια δε βοηθούν καθόλου στο πήγαινε...

Έφτασα στη ράχη την οποία μου είχε υποδείξει ο συνάδελφος ορειβάτης από ψηλά και τη διέσχισα κατά μήκος.

Κοιτώντας πίσω. Ποιά Highlands?

Αραιά και που υπήρχαν σημάδια

Από αυτό το χαρακτηριστικό δέντρο θα συνέχιζα αριστερά σε απότομη κατάβαση που οδηγεί στο ρέμα.

Έχουν τοποθετηθεί κάποια σχοινιά για ασφάλεια. Υπερβολή κατά τη γνώμη μου. Ένας αρχάριος δε θα καταφέρει να φτάσει καν μέχρι εδώ λόγω ελλιπούς σήμανσης.

Κατεβαίνοντας μέσα σε πανέμορφο δάσος

Μέχρι και στο ρέμα υπήρχαν σημάδια και από τις δύο πλευρές. Ακολούθησα αυτά που πήγαιναν δεξιά.

Σύντομα βέβαια αντιλήφθηκα πως ο καταρράκτης βρισκεται από την άλλη πλευρά.

Αλλά και αυτό το σημείο ήταν μαγικό!

Πηγαίνοντας προς την άλλη πλευρά

Μέσα από την πυκνή βλάστηση διακρίνεται ο τεράστιος καταρράκτης, το Μαντάνι του Δαίμονα! Αναρωτιέμαι για ποιό λόγο ονομάστηκε έτσι!

Λίγα λόγια μπορούν να περιγράψουν αυτή τη μαγική τοποθεσία!

Youtube Video

Επιστρέφοντας μου τράβηξε την προσοχή ένας νεκρός γίγαντας που δεν είχα προσέξει κατεβαίνοντας.

Επέστρεψα στο Qashqai και σκέφτηκα να κάνω ξανά μια φανταστική αλλά και πολύ δύσκολη διαδρομή που είχα κάνει παλιότερα με το Honda NC700. Είναι κυκλική, ανεβαίνει μέχρι τα 1900m και είναι πραγματικά πολύ δύσβατη για μαμά SUV. Με τη μηχανή και πάλι είχα ζοριστεί αλλά τώρα τα χρειάστηκα πραγματικά.

Youtube Video

Μερικά στιγμιότυπα της διαδρομής

Που είναι ο δρόμος οέο?

Και μεγάλες κλίσεις και πολύ σαθρές

Έχοντας περάσει το no return point. Ο δρόμος μου έδειχνε ότι πιθανότατα δε βγαίνει πια αλλά δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να κατέβω από εκεί που ανέβηκα. Θα πήγαινα μέχρι όσο πάει.

Μοναδικό σημείο με τις ψηλότερες κορυφές της Κακαρδίτσας!

Κατεβαίνοντας ενώ τα θυμόμουν όλα κάπως πιο βατά, συναντούσα κάποια σημεία που έλεγα ''μέχρι εδώ είμαι''

Με αποκορύφωμα αυτή τη φουρκέτα που απορούσα πως ανέβηκα με τη μηχανή αυτό το πράγμα κάποτε. Είχα κάνει ανάποδα τη διαδρομή.

Ο υποτιθέμενος δρόμος. Εννοείται ακούμπησα 2-3 φορές την κάτω ποδιά της μηχανής και κάποιες βίδες έφυγαν από τη μία πλευρά. Πρέπει να την τραυμάτισα! Νομίζω θα χρειαστώ ψήλωμα νωρίτερα από όσο υπολόγιζα!

Ο χάρτης της διαδρομής! Προχωράτε με δική σας ευθύνη!

Έχοντας καταφέρει να βγω σε πιο βατό δασικό δρόμο. Ανακουφισμένος αλλά και προβληματισμένος ως προς το ψήλωμα γιατί ναι μεν πολύ σπάνια βρίσκω κάτω αλλά στα βουνά ποτέ δε μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι θα αντιμετωπίσω. Από την άλλη η οδική συμπεριφορά του υπάρχοντος εργοστασιακού σεταπ είναι υποδειγματική και δε θα ήθελα να την αλλοιώσω. Θα κάνω λίγη υπομονή ακόμα μέχρι να καταστρέψω τελείως την πλαστική ποδιά του μοτέρ

Επιστρέφοντας από τη μαγεία του βουνού.

Και κάπως έτσι μια ακόμα περιπετειώδης εξόρμηση έλαβε τέλος! Ένα απωθημένο καλύφθηκε με επιτυχία. Η ομορφιά του τοπίου δικαίως το έκανε απωθημένο. Ήταν μια φανταστική εμπειρία. Θα επιστρέψω στην περιοχή μετά από ένα μήνα περίπου για ακόμη έναν στόχο που πρέπει να επιτευχθεί απαραιτήτως.

Να είστε καλά και τα λέμε την επόμενη φορά!

@civil357 said in Πίνδος- Το Μαντάνι του Δαίμονα 16-6-2024:

@billy84 said in Πίνδος- Το Μαντάνι του Δαίμονα 16-6-2024:

Αναρωτιέμαι για ποιό λόγο ονομάστηκε έτσι!

Αν και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις , άντε να το παίξω παντογνώστης και να πώ ότι μαντάνια είναι οι νεροτριβές ( μάλλον οι ξύλινες κατασκευές που έχουν οι νεροτριβές για να δημιουργούν τη κυκλική ροή του νερού) , και λόγω βοής ,δύσβατου μέρους και πολύ υψηλής πτώσης του νερού , αφού οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πλύνουν τις φλοκάτες τους στο συγκεκριμένο σημείο , ε σου λέει ποιος άλλος θα πλένει τις δικές του, εκτός από τον ακατανόμαστο....

Αυτό ξέρω , ως μία εκδοχή .

χαχαχα ναι ήξερα τι είναι τα μαντάνια αλλά δεν το είχα φανταστεί έτσι! Μόνο ο Δαίμονας σου λέει κατεβαίνει εκεί να πλύνει τα χαλιά του!