Α) Πρόσφυση:

1. Θέλω τα περιθώρια πρόσφυσης να είναι πολύ υψηλά, ακόμα και εις βάρος της ευελιξίας

Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν καταλαβαίνω πως συνδέονται αυτά τα δύο...

2. Η απόλυτη πρόσφυση μπορεί να θυσιαστεί για χάρη της ρυθμισιμότητας

Δώρον Άδωρον...

3. Η έννοια της πρόσφυσης πρέπει να είναι ανάλογη με το στυλ οδήγησης.

Ακατανόητο επίσης

Β) Υπερστροφή/Υποστροφή:

1. Το πίσω μέρος πρέπει να παρουσιάζει «ενδοτικότητα» κατά βούληση

Δυναμική αστάθεια.Μετάφραση: Γαλλικό.
Δεν θα πάρουμε αν και δεν είναι κακό...Ότι καλύτερο μετά το 3

2. Το αυτοκίνητο πρέπει να γλυστράει με τα τέσσερα παρουσιάζοντας ελάχιστη υπερστροφή/υποστροφή ό,τι και να κάνεις

Μακάρι...Ουτοπικό δεν είναι όμως; Λίγο Focus περιγραφή μου θυμίζει.
Το ερώτημά μου επ'αυτού: Μήπως έχει και άλλο το αμάξι; Αν όχι μπράβο!
3) Θέλω το πίσω μέρος να είναι βιδωμένο σε κάθε περίπτωση

Επικίνδυνο! Ιδιαίτερα για τους ελληνικούς δρόμους. Δεν το συζητώ

Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς:

1. Το αυτοκίνητο πρέπει να είναι στημένο ώστε να μην έχει καθόλου απότομες αντιδράσεις, ακόμα και εις βάρος της ρυθμισιμότητας.

Δεν είναι κακό αυτό.Ιδιαίτερα για οικογενειακά αυτοκίνητα.

2. Προτιμώ το αυτοκίνητο να είναι ρυθμίσιμο μέχρι κάποιο βαθμό χωρίς να επιτρέπει υπερβολές

Πιστεύω το ιδανικό για χρήση δρόμου και το πιο καλά στημένο.

3. Θέλω να έχω τον απόλυτο έλεγχο του εμπρός ή του πίσω μέρους με γκάζι και τιμόνι, ακόμα και αν οι αντιδράσεις είναι απότομες

Σε προσθιοκίνητο; Μην τα θέλουμε και όλα...Επιπλέον δεν υπάρχουν πολλοί οδηγοί WRC και F1 γύρω μας...Οπότε άστο καλύτερα...

Δ) Επιδόσεις:

1. Θέλω τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις τόσο σε ευθεία όσο και στις στροφές ακόμα και εις βάρος της ομοιογένειας

Προτείνω να χαλαρώσουμε λίγο...Τα χρόνια πέρασαν και ο Richards δεν περιμένει στην αγαπημένη μας στροφή από το γραφείο στο σπίτι για να μας αναδείξει σε ανερχόμενο αστέρι των Rallye.
Προτείνω Grand Tourismo πρωι-μεσημέρι-δράδυ μετά το φαγητό...

2. Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά

Μαζί σου...

3. Οι επιδόσεις «στα φανάρια» δεν παίζουν κανένα ρόλο στην επιλογή μου.

Πιστεύω ότι το αυτοκίνητο πρέπει να πιάνει τα 100.

Ε) Προβλεψιμότητα:

1. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή απλά επιβραδύνει το αυτοκίνητο

Πολύ απλά διατυπωμένο. Προφανώς εννοείτε ότι αν φρενάρω κι'άλλο θα παω ευθεία. Και το λέω διότι τελικά το αυτοκίνητο κάτι θα κάνει. Εκτός και αν έχεις ABS.

2. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή αποσταθεροποιεί την ουρά

Εξαρτάται...Αν έχει την τάση να ξαναπατήσει καλώς. Αν παρουσιάζει τάσεις ανεξαρτητοποίησης ΟΧΙ με τίποτα.

3. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά

**Δεν είναι κακό αυτό. Αν το κάνω πιο απότομα όμως;

Γενικά είναι αρκετά απλά διατυπωμένη η όλη διαδικασία. Πιστεύω ότι το καλύτερο είναι να είναι ουδέτερο και να ακολουθεί την πορεία που δείχνει το τιμόνι σε κάθε στιγμή (αν μπορείται κάντε το...)**

Ζ) Σχεδιαστική σχολή:

1. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα (με turbo ή supercharger) που να έχει άφθονη ροπή και αρκετή ιπποδύναμη
2. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα που να «ακούει» άμεσα στο γκάζι και στροφάρει μέχρι πολύ ψηλά.
3. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα με επαρκή ροπή και ιπποδύναμη και κερδίζει από το χαμηλότερο βάρος του

** Καλά είναι και τα τρία. Προτιμώ όμως το 3 μάλλον **

Η) Αίσθηση:

1. Προτιμώ το τιμόνι να είναι λιγώτερο «επικοινωνιακό» αλλά πιο βαρύ και σίγουρο.
2. Το τιμόνι πρέπει να είναι σαν από καρτ, ακόμα και αν κάποιες φορές γίνεται υπερβολικό
3. Το τιμόνι πρέπει να δίνει όσες πληροφορίες χρειάζεται ο οδηγός και ας μην είναι απόλυτα άμεσο ή γρήγορο.

** Προτιμώ το 2 **

Θ) Άνεση:

1. Δεν με ενδιαφέρει η άνεση, δεν με πήραν τα χρόνια!
2. Θα πρέπει να μπορώ να κάνω και μεγάλα ταξίδια χωρίς να κουράζομαι
3. Μπορώ να δεχτώ κάποιες θυσίες τόσο στην άνεση όσο και στην απόλυτη αίσθηση, προκειμένου να το χαίρομαι ποικιλοτρόπως.

** Δεν έχω βρει ακόμα αυτοκίνητο που να με κουράζει από πλευράς άνεσης. Μπορώ να πω όμως ότι ανακατεύομαι στα μαλακά αυτοκίνητα... **

Ι) Ιδανικές Διαδρομές

1. Πολύ καλό στα ανοιχτά κομμάτια, αρκετά καλό στα πιο κλειστά
2. Κορυφαίο στα κλειστά, κι'ας θέλει προσοχή στα ανοιχτά
3. Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο

** Απο την εμπειρία που έχω δεν θυσιάζω την σταθερότητα στα πολλα. Το 3 μου αρέσει περισσότερο. Γενικά αν το αυτοκίνητο θέλει προσοχή στα πολλά κάτι δεν πάει καλά. Οι αναρτήσεις στήνονται στα πολλά. Πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν και τα δύο. Σε όλες τις περιπτώσεις το αυτοκίνητο πρέπει να ακολουθεί την πορεία που δείχνει το τιμόνι χωρίς να ανεξαρτητοποιείται ποτέ η ουρά. Απλά να ακολουθεί πάντα.**
[/i]

Ο χρήστης Vasilios έγραψε:

Νίκο καλημέρα!
........

Επομένως το ζήτημα είναι ποια από τα χαρακτηριστικά θα επέλεγες εσύ, αν μπορούσες να αγοράσεις **ένα και μόνο ένα **προσθιοκίνητο. Τι θα ήθελες για να καλύπτεις (χωρίς παραχωρήσεις) τις ανάγκες σου, συνολικά;

Άντε ντε, ψήφισε!

Υ.Γ. Συμφωνώ με τις επιλογές σου στα αυτοκίνητα, κάπου εκεί είμαι και εγώ.

Η εξηγηση σου με καλυψε πληρως! Τωρα τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα. 306Race

Οταν βρω χρονο θα αναφερω ακριβως τις προτιμησεις μου, βαση του αρχικου post.
Πολυ ωραιο θεμα

Για να δούμε, τι θα δούμε.

Α) Πρόσφυση:
2) Η απόλυτη πρόσφυση μπορεί να θυσιαστεί για χάρη της ρυθμισιμότητας

Β) Υπερστροφή / Υποστροφή:

1. Το πίσω μέρος πρέπει να παρουσιάζει «ενδοτικότητα» κατά βούληση

Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς:
2) Προτιμώ το αυτοκίνητο να είναι ρυθμίσιμο μέχρι κάποιο βαθμό χωρίς να επιτρέπει υπερβολές

Δ) Επιδόσεις:
2) Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά

Ε) Προβλεψιμότητα:
3) Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά

Ζ) Σχεδιαστική σχολή:
2) Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα που να «ακούει» άμεσα στο γκάζι και στροφάρει μέχρι πολύ ψηλά.

Η) Αίσθηση:
3) Το τιμόνι πρέπει να δίνει όσες πληροφορίες χρειάζεται ο οδηγός και ας μην είναι απόλυτα άμεσο ή γρήγορο.

Θ) Άνεση:
3) Μπορώ να δεχτώ κάποιες θυσίες τόσο στην άνεση όσο και στην απόλυτη αίσθηση, προκειμένου να το χαίρομαι ποικιλοτρόπως.

Ι) Ιδανικές Διαδρομές
3) Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο.

Η αποψή μου κινείται στην λογική να υπάρχει ένα αυτοκίνητο που να ευχαριστιέσαι να το οδηγείς καθημερινά, ακόμα και προς/από την δουλεία σου. Αν σκεφτόμουνα για ένα δέυτερο αυτοκίνητο για να το οδηγώ όποτε έχω όρεξη οι επιλογές θα ήταν αλλιώς....
(= δυστυχώς αποφάσισα να απαντήσω ρεαλιστικά και προσγειωμένα.. )
Ιδού λοιπόν:
Α) Πρόσφυση:
2) Η απόλυτη πρόσφυση μπορεί να θυσιαστεί για χάρη της ρυθμισιμότητας

Β) Υπερστροφή/Υποστροφή:
2) Το αυτοκίνητο πρέπει να γλυστράει με τα τέσσερα παρουσιάζοντας ελάχιστη υπερστροφή/υποστροφή ό,τι και να κάνεις

Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς:

1. Το αυτοκίνητο πρέπει να είναι στημένο ώστε να μην έχει καθόλου απότομες αντιδράσεις, ακόμα και εις βάρος της ρυθμισιμότητας.

Δ) Επιδόσεις:
2) Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά

Ε) Προβλεψιμότητα:
3) Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά

Ζ) Σχεδιαστική σχολή:

1. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα (με turbo ή supercharger) που να έχει άφθονη ροπή και αρκετή ιπποδύναμη

Η) Αίσθηση:
2) Το τιμόνι πρέπει να είναι σαν από καρτ, ακόμα και αν κάποιες φορές γίνεται υπερβολικό

Θ) Άνεση:
3) Μπορώ να δεχτώ κάποιες θυσίες τόσο στην άνεση όσο και στην απόλυτη αίσθηση, προκειμένου να το χαίρομαι ποικιλοτρόπως.

Ι) Ιδανικές Διαδρομές
3) Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο

A)Προσφυση
Μαλλον θα εκτιμουσα τη μεγιστη δυνατη ελκτικη προσφυση.Οσο για τη πλευρικη,αρκετη ωστε να σηκωνεται ο πισω εσωτερικος τροχος...

Β)Υπερστροφη-υποστροφη
Ο πισω αξονας να ειναι βιδωμενος ,να μει κανει κιχ....

Γ)Ρυθμισιμοτητα σε χειρισμους
Να αλλαζει τροχια μονο με το τιμονι....

Δ)Αδιαφορο αρκει να μην ειναι εξαιτιας του βαρους....

Ε)Το βιαιο φρεναρισμα απλα να επιβραδυνει το αυτοκινητο...με ΑΒS ετσι...

Ζ)Το τελειο προσθιοκινητο εχει κινητηρα που ακουει αμεσα και στροφαρει πολυ ψηλα.Αν ειναι και ο κινητηρας στον διαμηκη για καλυτερη κατανομη βαρους ακομα και καλυτερα

Η)Αισθηση
Το τιμονι να κοβει σαν καρτ,αν γινοταν και λιγο πολυστροφο μετα απο καποια χλμ δεν θα με χαλουσε...

Θ)Δεν χρειαζεται να ειναι και κουτσουρο...

Ι)Να παταει παντου καλα ,ε κι αν δεν ταξιδευει με τελικη στη Autobahn ατελειωτα δε χαθηκε κι ο κοσμος...

Τα συμπερασματα δικα σας...

Α) Πρόσφυση:

1. Θέλω τα περιθώρια πρόσφυσης να είναι πολύ υψηλά, ακόμα και εις βάρος της ευελιξίας

Β) Υπερστροφή/Υποστροφή:

1. Το πίσω μέρος πρέπει να παρουσιάζει «ενδοτικότητα» κατά βούληση
2. Το αυτοκίνητο πρέπει να γλυστράει με τα τέσσερα παρουσιάζοντας ελάχιστη υπερστροφή/υποστροφή ό,τι και να κάνεις

Είμαι μεταξύ 1 και 2. Χμμμ μάλλον περισσότερο στο 2. Αντε, ψηφίζω το 2

Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς:

2. Προτιμώ το αυτοκίνητο να είναι ρυθμίσιμο μέχρι κάποιο βαθμό χωρίς να επιτρέπει υπερβολές

Σαν να λέμε δηλαδή με 'καλορυθμισμένο ηλεκτρονικό φύλακα άγγελο;;'

Δ) Επιδόσεις:

2. Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά

Ε) Προβλεψιμότητα:

1. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή απλά επιβραδύνει το αυτοκίνητο
2. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή αποσταθεροποιεί την ουρά
3. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά

σαφώς απορρίπτω απευθείας το 2. Όντας οδηγός ελληνικού δρόμου ψιλοφοβάμαι το ΒΙΑΙΟ φρενάρισμα. Θα ψήφιζα κάτι μεταξύ 1 και 3. Εαν φρενάρω προοδευτικά στη στροφή απλά να επιβραδύνει και αν φρενάρω βίαια, να κλείσει ελαφρά την τροχιά του...

Αποφάσισα: Ψηφίζω το 3.

Ζ) Σχεδιαστική σχολή:

2. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα που να «ακούει» άμεσα στο γκάζι και στροφάρει μέχρι πολύ ψηλά.

ναι! κάτι τέτοιο! Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει μοτέρ εξακύλινδρο με υπεραρκετή ροπή χαμηλά με δύναμη που σταδιακά τρελαίνει ανεβαίνοντας ψηλά παράλληλη με ουρλιαχτό. Λέω εξακύλινδρο για να έχει και αίσθηση ο ήχος. Δηλαδή τον κινητήρα μιας Alfa GTA. Τώρα αμα χαμηλώσουμε κατηγορία κινητήρα, διαλέγω αυτόν του Type R και του rallye. Όχι όμως κάποιον σαν της Corolla των 190 αλόγων, που τα δίνει ΜΟΝΟ ψηλά. θέλω και ροπή.

Η) Αίσθηση:

3. Το τιμόνι πρέπει να δίνει όσες πληροφορίες χρειάζεται ο οδηγός και ας μην είναι απόλυτα άμεσο ή γρήγορο.

Θ) Άνεση:

1. Δεν με ενδιαφέρει η άνεση, δεν με πήραν τα χρόνια!
2. Θα πρέπει να μπορώ να κάνω και μεγάλα ταξίδια χωρίς να κουράζομαι
3. Μπορώ να δεχτώ κάποιες θυσίες τόσο στην άνεση όσο και στην απόλυτη αίσθηση, προκειμένου να το χαίρομαι ποικιλοτρόπως.

ΟΧΙ ΤΟ 1!!!! δεν αντέχω άλλο να γίνομαι φραπές! Θα σου έδινα το 2, αλλά όχι! Παραμένω ακόμα κάγκουρας...
διαλέγω το 3!

Ι) Ιδανικές Διαδρομές

1. Πολύ καλό στα ανοιχτά κομμάτια, αρκετά καλό στα πιο κλειστά
2. Κορυφαίο στα κλειστά, κι'ας θέλει προσοχή στα ανοιχτά
3. Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο

Όπως εκφράζεις το (2) με πωρώνεις. Αλλά επειδή το θέλω για κάθε μέρα και δεν θέλω να ιδρώνω κάθε φορά που αφήνω το γκάζι το απορρίπτω.
Μεταξύ του (1) και του (3) καλά μου φαίνονται και τα δύο. Πιστεύω ότι το (3) με καλύπτει καλύτερα καθώς πολλές από τις διαδρομές μου, μια που ζώ στην επαρχία, είναι κλειστά κομμάτια. Πάντως ναι, θα έκανα μερικές παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο...

Επειδή όμως τα αυτοκίνητα κινούνται σε δρόμο και όχι σε πίστες, και επειδή υπάρχουν οδηγοί νέοι κάγκουροι χωρίς αίσθηση φόβου (ο καλός οδηγός φοβάται το απρόοπτο που καραδοκεί κατά τη γνώμη μου), πιστεύω ότι τα σπόρ προσθικίνητα σε κάποιες υπερβολικές αντιδράσεις κάποιου πιθανώς άσχετου οδηγού, ΠΡΕΠΕΙ να μήν αντιδρούν υπερβολικά.

Καλά είναι τα 'παιχνίδια', αλλά πρέπει να τα σέβεσαι κι όλας. Και να μην τα δίνεις σε μικρά παιδιά και τα 'σπασουν'... κρίμα στα παιδιά που σκοτώθηκαν μέσα σε αυτοκίνητα που 'νόμιζαν' ότι τα ήξεραν. Όποιος λοιπόν ξέρει από οδήγηση και από φόβο (=σεβασμό προς το αυτοκίνητο και το δρόμο) ας μεταδώσει αυτή τη γνώση του κινδύνου της άγνοιας και στα παιδάκια που διαβάζουν περιοδικά, πωρώνονται και νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Στην κακή στιγμή και το στήσιμο του αυτοκινήτου πρέπει να τα βοηθήσει.

Κατ’ αρχήν τα συγχαρητήριά μου στον Vasilios για το πολύ καλό θέμα!

Προσωπικά, προτιμώ τα αυτοκίνητα που αντιδρούν προοδευτικά και δεν σε ξαφνιάζουν. Κάτι ακόμα που θεωρώ πολύ καλό, είναι τα όρια του να βρίσκονται σχετικά χαμηλά (σε συνδυασμό πάντα με την προοδευτική συμπεριφορά στο όριο και πέρα από αυτό). Έτσι μπορεί κανείς (ακόμα και ένας κουλομαρίας σαν και του λόγου μου) να διασκεδάσει με το αυτοκίνητό του χωρίς να αναπτύσσει τρελές ταχύτητες και άρα κινδυνεύοντας λιγότερο, τόσο εγω ο «τρελαμένος» όσο και οι υπόλοιποι οδηγοί. Αυτά ισχύουν για όλα τα αυτοκίνητα (ανεξαρτήτως του που μεταδίδεται η κίνηση). Ένα αυτοκίνητο με πολύ υψηλά όρια (και άρα πιο απότομο «ξεκόλλημα» πάνω από αυτά και με πιο απόλυτες αντιδράσεις) είναι κατ’ εμέ πιο επικίνδυνο από ένα αυτοκίνητο με σχετικά χαμηλά όρια και προοδευτικό ξεκόλλημα. Και αυτό διότι θα παρασυρθεί ο οδηγός και θα το οδηγήσει σε σαφώς πιο ψηλές ταχύτητες, όπου τα πράγματα εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα. Και, δυστυχώς, δεν μπορούν όλοι να το προλάβουν πριν καταλήξει στο χαντάκι.

Βέβαια, εδώ θα πρέπει να εξηγήσω ότι για μένα απόλαυση στην οδήγηση είναι το αυτοκίνητο να γλιστράει (πάντα ελεγχόμενα) όσο πιο συχνά γίνεται, οδηγούμενο πάνω από τα όριά του, αλλά σαφώς εντός των ορίων του οδηγού του. (δεν λέω ότι τα καταφέρνω πάντα ή ότι ο λέοντας πηγαίνει πάντα έτσι… μακάρι να μπορούσα. Αλλά όπου βρίσκω έρημους και στριφτερούς δρόμους με ελληνικό (= μηδενικό) συντελεστή τριβής, το ευχαριστιέμαι, στις στροφές με ορατότητα…ποτέ όμως δεν πάω συνειδητά πάνω από τα (χαμηλά) όριά μου). Ίσως για άλλους η απόλαυση να έγκειται στο να πάρουν μια στροφή με την μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Για άλλους να πάνε με 200+ σε μια ευθεία. Σεβαστά και τα δύο, μιας και για τίποτε δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος. Αρκεί όλοι μας να προσέχουμε τους άλλους χρήστες του δρόμου και να μην ξεχνάμε ότι στον δημόσιο δρόμο η ασφάλεια είναι πάνω απ’ όλα…

Μετά από αυτήν την μικρή (καλά τεράστια, μην βαράτε…) εισαγωγή λαμβάνω την τιμή να ψηφίσω:

Α) Πρόσφυση: 2) Η απόλυτη πρόσφυση μπορεί να θυσιαστεί για χάρη της ρυθμισιμότητας (τι λέμε τόση ώρα…)
Β) Υπερστροφή/Υποστροφή: 1) Το πίσω μέρος πρέπει να παρουσιάζει «ενδοτικότητα» κατά βούληση
(γι’ αυτό πήρα το 206 με την κλασσική γαλλική πίσω ανάρτηση…)
Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς: Δεν μπορώ να πω ότι με καλύπτει 100% κάποια από τις επιλογές. Μάλλον το: 2) Προτιμώ το αυτοκίνητο να είναι ρυθμίσιμο μέχρι κάποιο βαθμό χωρίς να επιτρέπει υπερβολές.
Δ) Επιδόσεις: 2) Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά
3) Οι επιδόσεις «στα φανάρια» δεν παίζουν κανένα ρόλο στην επιλογή μου.
(μπορώ και τα 2; Μπορώ δεν μπορώ, αυτά ψηφίζω.. )
Ε) Προβλεψιμότητα: Λίγο περιοριστικές οι επιλογές, μιας και το αν το του-του είναι προβλέψιμο δεν εξαρτάται μόνο από το φρενάρισμα στην στροφή… αλλά θα πάρω το: 3) Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά.
Να μπορείς να χρησιμοποιήσεις εν ανάγκη το φρένο στην στροφή (τρακτέρ σταματημένο στην κορυφή της και αμάξι να πάει με όσα έχει, σας έχει τύχει;;; Ευτυχώς εμένα όχι, αλλά δεν είναι και σπάνιο ) χωρίς να βρεθείς στο χαντάκι, αλλά και για να διορθώσεις καταστάσεις, εν ανάγκη πάντα…
Ζ) Σχεδιαστική σχολή: 3) Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα με επαρκή ροπή και ιπποδύναμη και κερδίζει από το χαμηλότερο βάρος του.
Light is right εξάλλου. Αλλά αν ο κινητήρας έχει αρκετά κυβικά (για ροπή και απόκριση από χαμηλά) τόσο το καλύτερο.
Η) Αίσθηση: 3) Το τιμόνι πρέπει να δίνει όσες πληροφορίες χρειάζεται ο οδηγός και ας μην είναι απόλυτα άμεσο ή γρήγορο.
Είπαμε, το μόνο και καθημερινό μας αυτοκίνητο… ας κάνουμε και κάποιες παραχωρήσεις και στην άνεση. Όχι τίποτα αναίσθητο όμως…
Θ) Άνεση: 2) Θα πρέπει να μπορώ να κάνω και μεγάλα ταξίδια χωρίς να κουράζομαι.
Γι’ αυτό και δεν πήρα το Rallye, αν και πάντα το ζαχαρώνω. Προτεραιότητες…
Ι) Ιδανικές Διαδρομές: 3) Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο.
Είπαμε, δεν μ’ ενδιαφέρουν τα απόλυτα όρια…

και συγνώμη για το μεγάλο post, αλλά το θέμα είναι εξαιρετικό!

Α-3
Β-1
Γ-2
Δ-2
Ε-1
Ζ-2
Η-2
Θ-1
Ι-2

Α) Πρόσφυση:

1. Θέλω τα περιθώρια πρόσφυσης να είναι πολύ υψηλά, ακόμα και εις βάρος της ευελιξίας

2. Η απόλυτη πρόσφυση μπορεί να θυσιαστεί για χάρη της ρυθμισιμότητας

3. Η έννοια της πρόσφυσης πρέπει να είναι ανάλογη με το στυλ οδήγησης.

    **Νομίζω το 1  είναι αρκετά δεσμευτικό.Γιατί ένα καλοστημένο αυτοκίνητο να μη συνδυάζει  πολύ καλή πρόσφυση και αρκετά ικανοποιητική ευελιξία; Το 2 δεν με καλύπτει, ως προς τις ικανότητές μου, οπότε ψηφίζω το 3. Να μπορώ να το «ξεκολλάω» όταν θέλω, αλλά όταν δε θέλω να μπορεί να  στρίβει σταθερά και με γραμμές. **
   

Β) Υπερστροφή/Υποστροφή:

1. Το πίσω μέρος πρέπει να παρουσιάζει «ενδοτικότητα» κατά βούληση
2. Το αυτοκίνητο πρέπει να γλυστράει με τα τέσσερα παρουσιάζοντας ελάχιστη υπερστροφή/υποστροφή ό,τι και να κάνεις
3. Θέλω το πίσω μέρος να είναι βιδωμένο σε κάθε περίπτωση

Η επιλογή 2 είναι αυτό που θέλω.Θέλω μεν να παίζω με το πίσω μέρος, αλλά καλύτερα σε δημόσιο δρόμο να μην παίρνει μεγάλες διαστάσεις η υπερστροφή. Δεν έχουμε όλοι την ικανότητα να μαζεύουμε την ουρά σε 3ψήφια νούμερα (ταχύτητας).Σε μικρότερες ταχύτητες (μέχρι 80 ας πούμε) καλά είναι να παίζουμε ,αλλά better safe than sorry.Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα,ε;

Γ) Ρυθμισιμότητα σε χειρισμούς:

1)Το αυτοκίνητο πρέπει να είναι στημένο ώστε να μην έχει καθόλου απότομες αντιδράσεις, ακόμα και εις βάρος της ρυθμισιμότητας.
2) Προτιμώ το αυτοκίνητο να είναι ρυθμίσιμο μέχρι κάποιο βαθμό χωρίς να επιτρέπει υπερβολές
3) Θέλω να έχω τον απόλυτο έλεγχο του εμπρός ή του πίσω μέρους με γκάζι και τιμόνι, ακόμα και αν οι αντιδράσεις είναι απότομες

Με την λογική του Β, επιλέγω και εδώ το 2. (Αν μιλούσαμε για πίστα θα ήταν αλλιώς)

Δ) Επιδόσεις:

1. Θέλω τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις τόσο σε ευθεία όσο και στις στροφές ακόμα και εις βάρος της ομοιογένειας
2. Μπορώ να θυσιάσω την απόλυτη απόδοση για μια πιο ομοιογενή συμπεριφορά
3. Οι επιδόσεις «στα φανάρια» δεν παίζουν κανένα ρόλο στην επιλογή μου.

Όπως έχει τεθεί η ερώτηση οδηγεί τους περισσότερους στο 2. Το ίδιο και μένα. Μια αναλογία κιλών/ίππο είναι πιστεύω το 8-8,5.

Ε) Προβλεψιμότητα:

1. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή απλά επιβραδύνει το αυτοκίνητο
2. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή αποσταθεροποιεί την ουρά
3. Το βίαιο φρενάρισμα στη στροφή κλείνει ελαφρά την τροχιά

Δε νομίζω ότι το 3 είναι ρεαλιστική επιλογή. Για να γίνει αυτό πρέπει το αυτοκίνητο να κινείται αρκετά κάτω από τα όρια του, ώστε να βίαιο φρενάρισμα να κλείσει την τροχιά του. Αν υπάρχει αυτοκίνητο που το καταφέρνει αυτό, να μου πείτε πιο είναι να το έχω στα υπόψιν μου για την επόμενη αγορά μου. Ψηφίζω το 1. Το 2 απορρίπτεται γιατί το τελευταίο που θέλω σε ένα φρενάρισμα πανικού σε στροφή είναι να τρέχω να μαζεύω υπερστροφή.Τώρα αν εννοείς να φρενάρουμε βίαια για να προκαλέσουμε υπεστροφή, νομίζω καλύτερα να το πετυχαίνουμε με άλλη μέθοδο (άφημα π.χ.)

Ζ) Σχεδιαστική σχολή:

1. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα (με turbo ή supercharger) που να έχει άφθονη ροπή και αρκετή ιπποδύναμη
2. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα που να «ακούει» άμεσα στο γκάζι και στροφάρει μέχρι πολύ ψηλά.
3. Το τέλειο προσθιοκίνητο έχει κινητήρα με επαρκή ροπή και ιπποδύναμη και κερδίζει από το χαμηλότερο βάρος του

**Είμαι μεταξύ των 1 και 2. Το 3 το απορρίπτω καθώς δεν είμαι φαν των μινιμαλιστικών οχημάτων. Παρότι μικρός ακόμη, δε μπορώ να απαρνηθώ τις ανέσεις ενός καλοεξοπλισμένου μοντέλου για χάρη του μικρού βάρους. Δηλαδή το 106ραλύ δεν κάνει για μένα. Νομίζω θα διαλέξω το 2. Καλό το turbo και η ροπή του αλλά θα προτιμήσω την άμεση απόκριση και το στροφάρισμα της ατμόσφαιρας. 2 λοιπόν! **

Η) Αίσθηση:

1. Προτιμώ το τιμόνι να είναι λιγώτερο «επικοινωνιακό» αλλά πιο βαρύ και σίγουρο.
2. Το τιμόνι πρέπει να είναι σαν από καρτ, ακόμα και αν κάποιες φορές γίνεται υπερβολικό
3. Το τιμόνι πρέπει να δίνει όσες πληροφορίες χρειάζεται ο οδηγός και ας μην είναι απόλυτα άμεσο ή γρήγορο.

Καμία απο τις 3 δε με καλύπτει 100%.Το τιμόνι το θέλω και βαρύ και επικοινωνιακό και γρήγορο και άμεσο. Μάλλον για 2 με κόβω... αρκεί να γίνεται κουραστικό μερικές φορές και όχι όλες τις φορές.

Θ) Άνεση:

1. Δεν με ενδιαφέρει η άνεση, δεν με πήραν τα χρόνια!
2. Θα πρέπει να μπορώ να κάνω και μεγάλα ταξίδια χωρίς να κουράζομαι
3. Μπορώ να δεχτώ κάποιες θυσίες τόσο στην άνεση όσο και στην απόλυτη αίσθηση, προκειμένου να το χαίρομαι ποικιλοτρόπως.

Το 3 είναι αβίαστα η επιλογή μου, καθώς εδώ μιλάμε για ένα all around όχημα.Εντάξει να μην είναι και Citroen στην άνεση αλλά να κάνεις και ταξίδια χαλαρός και ξεκούραστα.Και ας μην είναι και Focus RS στην άισθηση.

Ι) Ιδανικές Διαδρομές

1. Πολύ καλό στα ανοιχτά κομμάτια, αρκετά καλό στα πιο κλειστά
2. Κορυφαίο στα κλειστά, κι'ας θέλει προσοχή στα ανοιχτά
3. Το ίδιο καλό τόσο σε κλειστά όσο και ανοιχτά κομμάτια, με κάποιες παραχωρήσεις σε σχέση με το απόλυτο

Και πάλι αβίαστα το 3. Αμάξι που να θέλει προσοχή στα ανοικτά είναι για μένα επικίνδυνο. Μια έξοδος στα κλειστά σε στέλνει συνήθως φαναρτζή, ένα λάθος στα ανοικτά και με πολλά σε στέλνει... άσε καλύτερα. 3 λοιπόν