Δεν θέλω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, αλλά θα ήθελα να διευκρινήσω κάτι, το οποίο αποτελεί καθαρά προσωπική μου άποψη και νομίζω πως δεν πέφτω πολύ έξω.
Θα μιλήσω για 'κάποτε', γιατί μάλλον αυτό το 'κάποτε' αναπολεί ο Νίκος (FiestaMAN). Τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω τι ισχύει απ'αυτά...
Καλώς ή κακώς, το TFRC γεννήθηκε στα Λιμανάκια. Εξω από forums και chat rooms. Μάλιστα η αρχική πεντάδα που είχε σκεφτεί το TFRC, ήταν παιδικοί φίλοι και γείτονες. Αυτή η πεντάδα λοιπόν, αναγκαστικά 'μέσα στα πράγματα' (κάθε βράδυ στα 'παράνομα' στέκια) άρχισε να γνωρίζετε με οδηγούς ίδιας φιλοσοφίας και κατά κάποιο τρόπο να παραδίδει 'μαθήματα' συμπεριφοράς μέσα κι έξω από το αυτοκίνητο. Δεν το έκαναν συνειδητά βέβαια αυτό, αλλά κοιτόντας σήμερα μερικά χρόνια πίσω, κάπως έτσι μου φαίνεται.
Τα 'μαθήματα' βέβαια δεν είχαν να κάνουν με το πως θα μπεις πιο τσίτα στο πέταλο ή πόσες περισσότερες μούντζες θα φας κάνοντας σφήνες. Προσπαθούσαν να συναναστραφούν με πολλούς ανώριμους και θερμόαιμους πιτσιρικάδες (όλοι μας δεν ήμασταν κάποτε; ), για να τους μάθουν κάτι το οποίο ίσως ακούγεται ακατόρθωτο. Να κάνουν την κ@ύλα τους, γιατί είναι κάτι το οποίο δύσκολα περιορίζεται ειδικά σε μικρή ηλικία, αλλά χωρίς να ενοχλούν τους γύρω τους. Και ειλικρινά πιστεύω πως πολλά νέα παιδιά μάθανε να τρέχουν με όσο το δυνατόν περισσότερη ασφάλεια, να διαβάζουν το δρόμο, να μαντεύουν τις κινήσεις των μπροστινών, και τελικά να πηγαίνουνε όλοι σπίτι τους τα βράδια σώοι και χαρούμενοι. Χαρούμενοι γιατί κάναν την πλάκα τους και παράλληλα πρακτικά δεν ενοχλήσανε κανέναν. Και κατ'επέκταση βέβαια οι γύρω τους στο δρόμο πηγαίναν σώοι και αβλαβείς σπίτι τους. Ακόμα και στα κυνηγητά σε έρημους ή πολυσύχναστους δρόμους, προτεραιότητα είχε η ασφάλεια όλων και όχι ποιός θα περάσει ποιόν. Αυτό ήταν κανόνας και όσοι τον παραβλέπανε, παίρνανε πόδι αργά ή γρήγορα.
Οι περισσότεροι έχουν τρακάρει για να το καταφέρουν, αλλά δεν έχω ακούσει κάποιον να έχει πέσει κάπου αλλού εκτός από τοίχο, μπαριέρα, κολώνα ή δέντρο. Εχω ένα πολύ κοντινό μου παράδειγμα, ένα παιδί που πλέον κάνουμε πάρα πολύ παρέα και του ρίχνω 5-6 χρόνια, τον οποίο τον γνώρισα τυχαία με τον τρόπο που ανέφερα παραπάνω. Ο Γιάννης ήταν τόσο μουρλοκομείο και θερμόαιμος λόγω ηλικίας τότε (18 ), που πιστεύω πως αν δεν είχαμε γνωριστεί και να του πιπιλάω το μυαλό συνέχεια για το πως θα τρέχει με ασφάλεια, ίσως να μην ήταν μαζί μας σήμερα και να φυλάει το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Εμαθε να πατάει φρένο, έμαθε να συγκρατεί την κ@ύλα του. Ισως αν τον δείτε κανένα βράδυ έξω να μου πείτε πως βγήκε ο Χάρος παγανιά και πως σας λέω αρλούμπες τόση ώρα, αλλά εγώ είμαι χαρούμενος που ο Γιάννης έχει μάθει πλέον να κάνει το χαβαλέ του, με ασφάλεια γι'αυτόν και τους γύρω του και χαίρομαι που έχω βάλει κι εγώ το χεράκι μου για να κουλάρει. Μπορεί να μου πείτε βέβαια πως 'στους τυφλούς βασσιλεύει ο μονόφθαλμος'. ΟΚ, δεκτό. Απλά παίρνουν σαν δεδομένο πως γουστάρουν την ταχύτητα και την αδρεναλίνη, και κοιτάνε από'κει και πέρα πως μπορούν να βελτιωθούν ώστε να μην θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τη δική τους ή των γύρω τους, καθώς βέβαια και τα οχήματα τα δικά τους ή των γύρω τους.
Δεν ξέρω αν μπόρεσα να γράψω καλά αυτά που έχω στο μυαλό μου, αλλά σας παρακαλώ δεν θα ήθελα να τα σχολιάσω άλλο αυτά που έγραψα. Το έγραψα πιο πολύ σαν επεξήγηση και όχι κάτι άλλο. Αναγνωρίζω πως μερικοί, ίσως οι περισσότεροι, θα πουνε πως μου έχει λασκάρει καμιά βίδα, αλλά εγώ έτσι το βλέπω. Δεν θέλω και ούτε πρέπει να σας πείσω πως να το δείτε εσείς. Ούτε υπάρχει βέβαια περίπτωση να με πείσει κανείς πως τα βλέπω τόσο λάθος. Απλά εύχομαι έστω και λίγοι, να μπορέσουν να μπουνε στα μυαλά του 'κάποτε' και να σκεφτούν μήπως τελικά δεν κυκλοφορούν όλοι με το δρεπάνι και χωρίς καμία έννοια για το τι θα τους φέρει η επόμενη στροφή. Και υπάρχουν κάποιοι (οι παλαιότεροι τουλάχιστον) που έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο να κάνουν περισσότερο πολιτισμένους τους κάφρους στα Λιμανάκια και στην Παραλιακή. Μην τους λέτε τώρα πως όλος αυτός ο χρόνος και ο κόπος δεν βοήθησαν σε τίποτα.
Προσωπικά ήμουν ανέκαθεν κατά της δημοσιότητας σ'αυτό το θέμα και κατά του 'κοκορευόμαστε' και 'είμαστε οι άρχοντες του δρόμου'. Είμαι της άποψης πως όλοι χωράμε στους δρόμους.
