Για να ξεκαθαρίσω εξ αρχής τη θέση, μη τυχόν και γίνουν παρανοήσεις, που δεν νομίζω βέβαια.
Αυτή τη δήθεν 'ευαισθησία' του 'ολα έιναι ίδια', 'το γατάκι καμία διαφορά από το παιδάκι', 'κι αυτό την ίδια ψυχούλα έχει', κλπ κλπ, τη βρίσκω να αρμόζει μόνο σε παιδάκια που δεν έχουν τη δυνατότητα να 'τα βγάλουν πέρα' με πιό σοβαρές αναζητήσεις ούτε την ωριμότητα να συνειδητοποιήσουν το νόημα ορισμένων λέξεων όπως 'ευαισθησία'. Εϊναι απλώς η εύκολη απάντηση σε ένα δύσκολο ερώτημα και για μένα δεν υποδηλώνει κάτι πολύ παραπάνω από την ευθυνοφοβία.
Μπροστά στο ζήτημα της ζωής, το πιο εύκολο πράγμα να απαντήσεις είναι 'δεν αγγίζω' και σίγουρα η πιο εύκολη οδός για να νιώσεις δήθεν ευαίσθητος και συνειδητοποιημένος.
Χάρις συζήτησης και ορισμένα 'ερωτήματα'.
Για ποια 'ψυχούλα' του ζώου μιλάμε;
Αυτή την ψυχούλα που θα αφήσει τα αδερφάκια του να λιμοκτονήουν μόνο και μόνο επειδή έχει τη δύναμη να το κάνει τρώγωντας το μερίδιό τους από τη γονικώς παρεχόμενη τροφή τους;
Αυτή την ψυχούλα που θα βασανίσει έως θανάτου οποιδήποτε άλλη ψυχούλε μόνο και μόνο γιατί μπορεί και για κανέναν άλλο ουσιαστικό λόγο (i.e. όχι για να τραφεί);
Αυτή την ψυχούλα που θα 'δολοφονήσει' (κατά τα πρότυπα της ψυχής) τα παιδιά του για να μην το αμφισβητήσουν αργότερα;
Προφανώς και τα παραπάνω μόνο τους 'ευαίσθητους' θα μπορούσαν να απασχολήσουν, γιατί κατά τα άλλα οι απαντήσεις είναι προφανείς. Και μάλλον περιστρέφονται γύρω από το 'ένστικτο'. Και φυσικά δεν χωρούν ποιοτικές αξιολογήσεις.
Γύρω από το αυτό λοιπόν για μένα υπάρχει μια κάποια ποιότική διαφορά μεταξύ του πως ορίζεται η ζωή ενός ζώου και ενός ανθρώπινου ζώου. Αν αυτό δεν μπορείτε να το καταλάβετε από την ίδια τη ζωή των ζώων, τότε αυτό είναι πρόβλημά σας. Τα κακόμοιρα τα ζώα προσπθαούν να σας το δείξουν όποτε μπορούν, αλλά εμείς δεν χαμπαριάζουμε από τέτοια, γιατί είμαστε 'και πολύ ευαίσθητοι'.
Αλήθεια πόσο καλό νομίζετε πως κάνετε σε ένα -βαριά- τραυματισμένο ζώο όταν το βοηθάτε; Πότε θα υποφέρει περισσότερο; Αν το σκοτώνατε βλέποντας το σε αυτήν την κατάσταση, ή όταν του 'χαρίσετε' μια ζωή δυσπραγίας και εξάρτησης;
Αν σώσεις ένα ζώο τι ακριβώς περισσότερο θα καταφέρει στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του;
Αν σώσεις έναν άνθρωπο;
Επίσης για να μην παρεξηθώ.
Προφανώς και θα λυπηθώ αν σκοτώσω ένα ζώο κατά λάθος (εγώ ή όποιος άλλος), απλώς και μόνο γιατί κι εγώ έχω 'κόμπλεξ ευαισθησίας'.
Πολύ περισσότερο πάντω αν το δω να υποφέρει και να πονάει. Τουλάχιστον εκεί υπάρχει λόγος. Ο πόνος έχει διάρκεια και μέγεθος.
Παρ' ολ' αυτά η σύγκριση του θανάτου ενός ζώου και ενώς ανθρώπινου ζώου έχει αυτόματη απάντηση για μένα.
Κι εγώ με όσα ζώα συμβίωσα τα έθαβα στο τέλος τους και τους έβαζα και μια δραχμή τα τα περάσει ο Χάροντας. Αλλά αυτό μάλλον έχει να κάνει με την δική μου σύνδεση παρά με την αξία του θανάτου τους.
Τέσπα, αν εσείς προτιμάτε να δίνετε φτηνές απαντήσεις και να χαίρεστε ότι είστε και ευαίσθητοι, όπως αγαπάτε.
Απλώς προσωπικά θα ήλπιζα καμιά μέρα να αρχίζουμε να βρίσκουμε τα κότσια να ασχοληθούμε με λιγότερο εύκολες και περισσότερο επιπονες απαντήσεις από αυτές....
ΥΓ Επίσης τα παραπάνως σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούνε με το 'στ'@@ μου για τα ζώα δε πανε να ψοφήσουνε εγώ για το αμάξι μου νοιάζομαι'...
