Posts made by jacob

Λήμματα από το “Dictionary of English Language and Culture” του Longman, έκδοση (μάλλον) του 1992.
Τα παρουσιάζω «απλοποιημένα», χωρίς την προφορά των λέξεων, κλπ.

A. Συμπληρώστε τα κενά με τις λέξεις που λείπουν.

1. ___________ (a company which makes) a sporty type of Italian car.

2. ___________ a high quality, expensive German car, generally considered to be
   prestigious and usually driven by people who are successful in business.

3. Citroën. A French company that makes cars. Citroën cars are well-known for ___________ and modern design.

Jacob

Ευχαριστώ.
Το είδα τώρα κι εγώ το άρθρο στον ιστότοπο του “tannistest”.
Θα ήταν καλό να αναφέρατε κι εσείς, όπως στο αρχικό αγγλικό κείμενο, τη διάσταση των ελαστικών που φορούσαν τα αυτοκίνητα. Επίσης, ενώ στο αγγλικό κείμενο, αναφορικά με το Ford Mondeo αναφέρεται: “Very quick steering response – more direct than the Passat”, στο μεταφρασμένο κείμενο που δημοσιεύετε λείπει το υπογραμμισμένο κείμενο.
Κατά τα άλλα, θέματα όπως “Rising star!” (σελ. 31), Passo dello Stelvio, Rally Legend, “Ευ Οδηγείν», κ.α. (τεύχος 11/2014), που δείχνουν ότι κάποιος το έχει ψάξει, έχουν πάντοτε ενδιαφέρον.
Τέλος, η φωτό που συνοδεύει το RCZ στους πίνακες με τα τεχνικά χαρακτηριστικά είναι λάθος εδώ και πολλά τεύχη.
Jacob

Επαναφέρω την προηγούμενη ερώτηση και την επαναδιατυπώνω.
Στις σελίδες 52 και 53 του τεύχους Νοεμβρίου 2014 των 4T υπάρχει κείμενο με τίτλο 'Στα δύσκολα'.
Η απλή ερώτηση, προς τους ανθρώπους των 4Τ, είναι ποιός είναι ο συντάκτης του.
Jacob

Προς τους ανθρώπους των 4Τ:
Ποιος έχει γράψει το κείμενο στις σελ. 52 και 53 του τεύχους Νοεμβρίου 2014 των 4T;

Σίγουρα δεν θα πάρετε ακριβή ερευνητικά δεδομένα, όπως γράφουν κι άλλοι (κυρίως αναφορικά με το δείγμα της έρευνας) με τον τρόπο που κάνετε την έρευνα. Εκτός από αυτά που αναφέρθηκαν, εάν καποιος φοράει ζώνη για κάποιον άλλο λόγο (π.χ. του σπάει τα νεύρα το ηχητικό σήμα του αυτοκινήτου του όταν ο οδηγός δεν φοράει ζώνη), πως θα αποτυπωθεί στην έρευνα; Συνήθως στο ερωτηματολόγιο υπάρχει η επιλογή 'Κάτι άλλο, σημειώστε...'. Επίσης, δεν θα πρέπει να γίνουν συσχετίσεις με ανεξάρτητες μεταβλητές, όπως για παράδειγμα η ηλικία του/της οδηγού, κλπ.?

Γενικά, προσπαθήστε να αξιοποιήσετε ποιοτικές μεθόδους συλλογής δεδομένων, π.χ. ημιδομημένη συνέντευξη - είναι πιο κατάλληλες για την σε βάθος ανάλυση στάσων, αντιλήψεων, κλπ. Και βιβλιογραφικά υποστηρίζεται αυτό, όπως και η συνδυαστική χρησιμοποίηση μεθόδων ποσοτικής και ποιοτικής έρευνας (triangulation).

Καλή επιτυχία στην έρευνα.

Jacob

Μπορείς να το δανειστείς από κάποια βιβλιοθήκη. Για παράδειγμα: http://opac.nlg.gr/ipac20/ipac.jsp?sess ... earch&ri=2

Jacob

Έτσι έχουν τα πράγματα για την αστυνομική λογοτεχνία, πολύ σωστή η παραπάνω ανάλυση. Βέβαια, είναι πολύ εύκολο στην κριτική σου (αναφέρομαι στο άρθρο που έκανα παραπομπή και θεωρεί 'παραλογοτεχνία' την αστ. λογοτεχνία) να μένεις σε δακρύβρεχτα και 'ασφαλή' κλισέ που θεωρούν αυτή τη λογοτεχνία κατώτερο είδος. Από την ανάλυση του εν λόγω άρθρου καταλαβαίνει κανείς ότι τα αναγνώσματα είναι τα 'κλασσικά', και δε γνωρίζει τη νεότερη εξέλιξη της αστυνομικής λογοτεχνίας (όχι ότι τη γνωρίζω εγώ...)

Εξάλλου, κάνεις περισσότερο θόρυβο εάν αμφισβητείς τα πάντα. Από εδώ:

http://www.tanea.gr/news/culture/books/ ... h-fortikh/

καταλαβαίνω ότι και ο Καβάφης θεωρείται από τον εν λόγω που σπούδασε 'νομικά και μεταφραστική' ως μετρίου διαμετρήματος (αν και η 'ανιδιοτελής' αμφισβήτηση προάγει, βασικά, τη συζήτηση ενός θέματος, οπότε κι εδώ είναι ευπρόσδεκτη).

Τελικά, έτσι είναι, ας διαβάζουν αυτοί την 'υψηλή' λογοτεχνία με τα υψηλά νοήματα.

Ή ας διαβάζουν λογοτεχνία όπως αυτή. Είναι περιγραφή 'ευπώλητου' βιβλίου από γυναίκα συγγραφέα (δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, οπότε εάν είναι ένα μικρό αριστούργημα ζητάω ταπεινά συγνώμη):

'«Άντρας και γυναίκα είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος». Αυτό πίστευε πάντα ο Ανδρέας και αυτό ακριβώς έψαχνε: την άλλη πλευρά του δικού του νομίσματος…Γεννημένος σ’ ένα μικρό χωριό, κουβαλώντας μια έμφυτη συστολή μα συνάμα και τη λαχτάρα να ξεφύγει από τα στενά όρια του τόπου του, θα βρεθεί στην Αθήνα. Οι εμπειρίες πολλές, όχι πάντα ευχάριστες, και οι πειρασμοί αμέτρητοι, αλλά ο Ανδρέας δεν κάνει πίσω σε καμία πρόκληση.
Η Νίκη θα βρεθεί στο δρόμο του. Μια γυναίκα πλούσια, μεγαλύτερή του, που θα του προσφέρει μια ζωή αστραφτερή, την οποία δεν είχε φανταστεί ποτέ του. Η Αρετή θα έρθει αναπάντεχα. Είναι νέα και άπειρη, αλλά η ζωή μαζί της φαντάζει σαν την επιστροφή στην πρόωρα χαμένη αθωότητά.
Στην τρίλιζα του πάθους, όταν τα όρια στενεύουν, τα διλήμματα γίνονται επιτακτικά…
Ένας άντρας με δύο γυναίκες…
Ένα νόμισμα με δύο πλευρές…
Στο σταυροδρόμι της καρδιάς, διαλέγεις κατεύθυνση εσύ'.

Λέτε να το διαβάσω?

Jacob

Έχετε πει σε κάποια φιλική συζήτηση ότι διαβάζετε αστυνομική λογοτεχνία και λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας? Αν είχατε το κουράγιο να το αποκαλύψετε και δεν σας κοίταξαν με βλέμμα συμπόνοιας ('και φαίνονταν κανονικός άνθρωπος, τι κρίμα'), είστε τυχεροί.

Και αυτό γιατί, σε αυτή τη χώρα (δεν ξέρω τι γίνεται αλλού) εμείς που διαβάζουμε, ανάμεσα στα άλλα, αστυνομική λογοτεχνία και λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας θεωρούμαστε λίγο-πολύ ως 'περίεργοι', ασχολούμενοι με κλέφτες και αστυνόμους, εξωγήινους και διαστημόπλοια. Βέβαια, συχνά σε αυτή τη χώρα και μόνο το γεγονός ότι διαβάζεις βιβλία, και δεν στήνεσαι μπροστά στην τηλεόραση ή δεν σπαταλάς 3 ώρες για να πιείς τον καφέ σου στην καφετέρια, από μόνο του αρκεί για να σε κατατάξει στους 'περίεργους'.

Φυσικά, αυτά τα λένε, κατά βάση, είτε οι άσχετοι είτε αυτοί που δεν έχουν διαβάσει αρκετά από τα συγκεκριμένα είδη - ή ήταν άτυχοι να διαβάσουν 1-2 κακά δείγματα και γενικεύουν με βάση τις δικές τους περιορισμένες εμπειρίες.

Κατά συνέπεια, κείμενα όπως αυτό http://www.koutsourelis.gr/index1.php?s ... &do=arthra, που θεωρούν την 'αστυνομική παρα λογοτεχνία' ως είδος 'παρακατιανό', δεν μας ξενίζουν, καθώς εκφράζουν μια αντίληψη η οποία έχει εκφραστεί από παλιά. Φυσικά τα προσπερνάμε με ένα χαμόγελο και συνεχίζουμε να διαβάζουμε για 'κλέφτες και αστυνόμους' ή για 'εξωγήινους με 15 ποδάρια'.

Jacob

Πράγματι, ενδιαφέρουσα η συνέντευξη - αν και στην πραγματικότητα είναι ένα κείμενό του σε πρώτο ενικό πρόσωπο.
Κείμενο από το οποίο συνάγει κανείς ότι...μέγας αντιγραφέας ο τύπος...της ζωής του, φυσικά (η ιστορία με το ντάινερ του πατέρα του, ο χαρακτήρας του, ακόμη και ο πυροβολισμός, αλλά και άλλα στοιχεία, μεταφέρονται αυτούσια σχεδόν στο 'Αδιέξοδο'), όπως πολλοί μεγάλοι συγγραφείς που αξιοποιούν δημιουργικά αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Και το ύφος του πολύ καλό - ούτε λιτό/απλό, αλλά ούτε και με υπερβολικές περιγραφές/'καλολογικά' στοιχεία που σε απωθούν γιατί τα βαριέσαι. Όταν περιγράφει κάτι σχετικά λεπτομερώς, υπάρχει λόγος για να το κάνει αυτό.

Και με αγάπη για το μπάσκετ, ο συγγραφέας. Εδώ ο μεταφραστής ατύχησε, καθώς προφανώς ο 'Μπράιαντ Κόουμπ' που αναφέρεται στο βιβλίο πρέπει να είναι ο Kobe Bryant, το όνομα του οποίου δεν προφέρεται 'Κόουμπ'. Αν και με μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο βλέπω ότι το αγγλικό κείμενο γράφει απλά 'Kobe', το οποίο, μεταφράστηκε ως 'Μπράιαντ Κόουμπ'. Τεσπά, λεπτομέρεια.

Jacob

'Το αδιέξοδο' ('The turnaround'), του George Pelecanos, στα ελληνικά, μτφρ.Θ. Γιαννακόπουλος, εκδ. Πατάκη.
Πολύ καλό, καιρό είχα να διαβάσω τόσο ενδιαφέρον βιβλίο. Και με αρκετές αναφορές σε μουσική και αυτοκίνητα. Ο συγγραφέας θα μπορούσε άνετα να γράφει σε αυτό το φόρουμ, καθώς... http://www.hachettebookgroup.com/featur ... rs/gt.html.

Jacob

Σχετικά με την θεατρική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Δ. Αβδελιώτης, παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, που βασίζεται στο διήγημα του Βιζυηνού 'Το αμάρτημα...', και αναφέρθηκε στην προγούμενη σελίδα.

Διάβασα κριτική της παράστασης σε κυριακάτικη εφημερίδα, καθώς η παράσταση παίχτηκε και στην Αθήνα. Αν δεν είχε παιχτεί στο κλεινόν άστυ, κανείς κριτικός από την πρωτεύουσα δε θα είχε γράψει κριτική για την παράσταση. Το λέω αυτό, γιατί η παράσταση είχε ήδη κάνει τον κύκλο της στην επαρχία το καλοκαίρι, χωρίς να διαβάσω κάποια κριτική για την παράσταση σε αθηναική εφημερίδα, (οκ, μπορεί και να γράφτηκε κριτική και να μην τη διάβασα, οπότε mea culpa). Φαίνεται ότι οι κριτικοί των αθηναικών εφημερίδων ασχολούνται μόνο με τις παραστάσεις της Αθήνας. Τόσο δύσκολο είναι να κάνουν κάποιο ταξίδι για να δουν και να γράψουν για κάποια παράσταση στην Πάτρα, τα Ιωάννινα, τη Λάρισα, κλπ?

Jacob

Θα μπορούσα να το ποστάρω στη συζήτηση για τις εκδρομές ή για τις τέχνες, αλλά, εφόσον μιλάμε για αισθητική και (καλό) γούστο, κι εδώ ταιριάζει.

Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο. Έργα από τους πιο γνωστούς Έλληνες καλλιτέχνες (κυρίως ζωγράφους, χαράκτες και γλύπτες), με μερικά έργα που τα ξέρουν σχεδόν όλοι (π.χ. 'Η Πυρπόληση...', από τον Ν. Λύτρα ή τα 'Πρώτα βήματα του Ιακωβίδη). Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να δω από κοντά για πρώτη φορά Μαλέα, Αλταμούρα (αν κι όχι τα έργα τους που μου αρέσουν περισσότερο), Λεμπέση, Βολανάκη και Αλεκτορίδη. Αν δεν τα δεις από κοντά, δεν μπορείς να εκτιμήσεις την αξία τους.

Πολύ ωραίος και ο χώρος. Περισσότερα εδώ: http://www.averoffmuseum.gr/site/content.php

Jacob

Προσωπικά δεν αισθάνομαι τον παραμικρό φόβο για αεροπορικά ταξίδια. Μάλιστα, τις ημέρες πριν από την πτήση συνήθως με πιάνει μια ανυπομονησία για το ταξίδι.
Αγαπημένη ασχολία κατά την πτήση, με την οποία ασχολήθηκα σχετικά πρόσφατα, το 'μάθημα γεωγραφίας' από ψηλά, η ταυτοποίηση βουνών, πόλεων, κλπ. Και το διάβασμα του 'επίσημου' περιοδικού του αεροδρομίου, όπου (π.χ. περιοδικό Ελ. Βεν.) σημείο ενδιαφέροντος αποτελούν τα κείμενα στα αγγλικά και ελληνικά.

Jacob

Κάποια ενδιαφέροντα θέματα στο τ. Οκτωβρίου των 4Τ. Για π.χ., τα κείμενα με τις πόρσε, οι δοκιμές οικονομίας, συνεντεύξεις με στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών (π.χ. επικεφ. σχεδ. Renault), που, εκτός των άλλων, σου δείχνουν τον τρόπο που σκέφτονται, το κομμάτι με τους αγώνες. Ευπρόσδεκτη η σχετική ανανέωση στους πίνακες τεχν. χαρακτηριστικών – ωστόσο χρειάζονται πιο φωτεινές φωτό κάποιες φορές, και εμπλουτισμός με τις διαστάσεις των αυτοκινήτων. Και περισσότερη δημιουργικότητα στο εξώφυλλο.

Στα «οδοιπορικά» συνεχίζει να μην υπάρχει καλή «πένα» - όχι ότι τα κείμενα δεν είναι καλά, αλλά δεν δίνουν το κάτι παραπάνω. Έχω και «κόλλημα» όταν βάζουν φωτό χωρίς ένα σχόλιο, από ποιο μέρος είναι η φωτό – δείχνει και προχειρότητα, απλά βάζω τη φωτό και ξεμπέρδεψα.

Προσωπικά, θα μου λείψει η στήλη του Μάργαρη, όχι τόσο επειδή συμφωνούσα μαζί του, αλλά επειδή, συνήθως, είχε μια διαφορετική ματιά και «έβλεπε» πράγματα σε ζητήματα που οι άλλοι προσπερνούν χωρίς να δώσουν σημασία (χαρακτηριστικό ανθρώπων με δημιουργική σκέψη). Π.χ. το κείμενο 02/1991, τ. 245, απόσπασμα από το οποίο δημοσιεύεται στη σελ. 17. Θυμόμουν το περιεχόμενό του, αλλά όχι το τεύχος στο οποίο είχε δημοσιευτεί – κι όταν θυμάσαι μια στήλη που διάβασες πριν από 22 χρόνια, κάτι λέει αυτό.

Jacob

Σωστά, ο Banville, τουλάχιστον στη 'Θάλασσα', σε φτάνει στα όριά σου ως αναγνώστη. Η αφορμή για να διαβάσω το βιβλίο ήταν η υπέροχη εκπομπή της ΕΤ1 'Οι κεραίες της εποχής μας' (ή κάτι τέτοιο, όπου είχε και συνέντευξη με τον συγγραφέα). Γενικά, οι περισσότεροι συγγραφείς φαίνονται πιο ενδιαφέροντες τύποι στα γραπτά τους - αν τους δεις σε συνέντυξη, συνήθως, είναι κατώτεροι από αυτό που περιμένεις (εξαίρεση αποτελούν οι έλληνες ποδοσφαιριστές, τους οποίους όταν τους ακούς σε συνεντεύξεις είναι σκέτη απογοήτευση...ούτε δύο λέξεις/σκέψεις δεν μπορούν να ταιριάξουν μαζί - με εξαιρέσεις, φυσικά, που επιβεβαιώνουν το προηγούμενο συμπερασμα).

, πάμε παρακάτω.

Έτσι, σιγά μην άφηνε έτσι εύκολα τον Rebus ο Ράνκιν. Και να ήθελε, δεν το αφήνει ο εκδότης του - 'είναι πολλά τα λεφτά, Ίαν'. Μάλιστα στο Amazon ήδη μπορεί κάποιος να παραγγείλει το βιβλίο που κυκλοφορεί το καλοκαίρι του 2014 (έξυπνη επιλογή - οι περισσότεροι το καλοκαίρι διαβάζουν περισσότερο). Σίγουρα, βέβαια, όταν 'τελείωσε' τον Rebus ήδη είχε στο μυαλό του ότι επέρχεται 'ανάσταση' sometime in the (near) future.

Μια και η αναφορά περί λεφτών, στην εισαγωγή του 'Let it Bleed' (στη συγκεκριμένη έκδοση που το διαβάζω, δλδ. Orion Books, 2005), o Ράνκιν αναφέρει ότι το βιβλίο αυτό, και ιδιαίτερα τη (φοβερή, πράγματι) αρχική σκηνή της καταδίωξης με αυτοκίνητα θα ήθελε να τη δει 'on the big screen, done Hollywood style'. Φυσικά, και να πουλήσει το σενάριο με το αζημίωτο. Ανθρώπινο, κι εγώ το ίδιο θα ήθελα να κάνω. Βιβλία του, αλλά και σενάρια, πάντως, έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση. Αν στη δική μας τηλεόραση δεν είχαν τόσο υψηλή τηλεθέαση τηλεσκουπίδια σίριαλ και εκπομπές, ίσως κάποιο κανάλι να έκανε τον κόπο να τα μεταδώσει - αν και ο επιθεωρητής Βαλάντερ του Μάνκελ, και σειρές από βιβλία του Π. Μάρκαρη με Χατζησάββα ως Χαρίτο (και σειρές βασισμένες σε βιβλία του Μαρή παλαιότερα), έχουν μεταδοθεί από την κρατική τηλεόραση.

Jacob

Bράδυ, βροχή και (λίγο) κρύο και να διαβάζεις Poe, ξανά το Raven... (Poe διαβάζω συνήθως από το 'The Complete Illustrated Works of E.A. Poe', Bounty Books - φοβερά illustrations).

'And my soul from that shoadow that lies floating on the floor
shall be lifted-nevermore!'

Επίσης, πρόσφατα και το 'Landors' Cottage' - μάλλον ένα 'αδύναμο' κείμενό του.

'Αμφιβολίες' του Γ. Μαρή - ο Μπέκας εμφανίζεται στο τελευταίο μέρος του μάλλον μέτριου βιβλίου. Τα ονόματα που χρησιμοποιεί απίστευτα - 'Ρομπέρ Ντενόγιας'...'Μαρίνα Μοντεσάντου'...

Το 'The Sea' του John Banville με βασανίζει και το βασανίζω - σελίδα 103 από 264, θα το διαβάσω τελικά. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν είναι αυτό που μου αρέσει να διαβάζω.

Και, 'Let It Bleed', του Ian Rankin (το είχα αφήσει παλιότερα στη μέση) - κλασσικός Rebus, Εδιμβούργο το χειμώνα. Η αρχή: 'a winter night, screaming out of Edinburgh. The front caρ was being chased by three others. In the chasing cars were police officers. Sleet was falling through the darkness, blowing horizontally...'.

Τα καλά νέα στο τέλος...νομίζει κανείς ότι ο Rankin τελείωσε με τον Rebus? Το επόμενο καλοκαίρι...He'll be back...
Ιδού... http://www.ianrankin.net/pages/content/ ... PageID=183

Καλές αναγνώσεις.

Jacob

Για να μη φανεί ότι δε διαβάζω τι γράφουν οι άλλοι, διάβασα τα σχετικά με τη γνώση και τη δύναμη της επιστήμης και την εξιχνίαση θεμάτων στα οποία απουσιάζει η άμεση παρατήρηση. Δεν έχω κάτι να απαντήσω για το θέμα αυτό, όπως και μέχρι τώρα δεν ασχολήθηκα με αυτό το ερώτημα που δε με ενδιαφέρει, αλλά και δε νομίζω ότι μπορώ να συνεισφέρω στη συζήτηση. Για αυτό το λόγο δεν αναφέρομαι ούτε στα σχετικά με τη δύναμη των μαθηματικών, την ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs, κλπ..

Όταν γράφω «ιερά βιβλία» αναφέρομαι στον ορθόδοξο χριστιανισμό – όχι σε άλλες θρησκείες. Αυτά, λοιπόν, τα βιβλία δεν τα κρίνεις με βάση τα κριτήρια που κρίνεις ένα επιστημονικό βιβλίο. Για παράδειγμα, το αυριανό ευαγγέλιο (Λουκ. ζ´ 11-16), τι σημαίνει να το κρίνω επιστημονικά?

Πως αντιμετωπίζονται ακραίες απόψεις σε μια συζήτηση? Το έχω ήδη απαντήσει: “Σε μια συζήτηση επιλέγουμε σε τι πιστεύουμε ότι αξίζει να απαντήσουμε και σε τι όχι. Γενικά, στη ζωή μας δεν κρινόμαστε μόνο από το τί κάνουμε, αλλά και από το τι επιλέγουμε να απέχουμε”.

Και επειδή δεν αισθάνομαι ότι είμαι σε κάποια αποστολή για να εξοντώσω με επιχειρήματα αυτούς που έχουν την αντίθετη άποψη, συμμετέχω σε αυτή τη συζήτηση όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου, αλλά και στο βαθμό που πιστεύω ότι αξίζει να παρέμβω, να απαντήσω και να σχολιάσω. Αν πιστεύω ότι δεν μπορώ να συνεισφέρω ένα εποικοδομητικό σχόλιο, απλά δε γράφω.

Jacob

Έγραψα: 'Δεκτό το point, αλλά, αν αντικαταστήσουμε το 'χλευασμός' με 'σκληρή κριτική' είναι, πιστεύω, καλύτερα', και η απάντηση είναι: 'και απαιτεί να συμπεριφερόμαστε σε αυτόν τον χρήστη χωρίς ειρωνεία'.

Αν κάποιος βλέπει ότι απαιτώ κάτι με το παραπάνω, χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση στο reading comprehension.

Επίσης, σχετικά με τη διαφορά ανάμεσα στην επιστήμη και τη θρησκεία, αυτό που γράφω είναι ότι επειδή ακριβώς είναι διαφορετικά, τα ιερά βιβλία δεν πρέπει να κρίνονται με επιστημονικά κριτήρια, ούτε αυτό μειώνει την αξία τους (δε λέμε το ίδιο πράγμα, αλλά το αντίθετο). Αυτό ακριβώς κάνει τόσος κόσμος και πιστεύει σε αυτά τα ιερά βιβλία (και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό), χωρίς να ενδιαφέρεται για τις μπουκιές των ιπποπόταμων στην κιβωτό.

Δεν έλαβα, πιστεύω, ικανοποιητικό αντίλογο σε αυτό, αλλά δεν το κάνω θέμα εάν δεν έλαβα ικανοποιητική, κατά τη γνώμη μου, απάντηση (για αποφυγή και δεύτερης παρανόησης, δεν απαιτώ, απάντηση σε αυτό, ούτε η έλλειψη αντίλογου σημαίνει υποχρεωτικά έλλειψη των αντίθετων επιχειρημάτων - ίσως απλά κάποιος δεν ηθελε να ασχοληθεί για να απαντήσει σοβαρά, ή, όπως κι εγώ, δεν έχει πολύ χρόνο - άλλωστε οι ειρωνίες και οι χλευασμοί είναι γενικά πολύ ευκολότεροι από την παράθεση επιχειρημάτων).

To: 'να κόψουμε τον λαιμό μας', από που απορρέει? Τόσο σημαντική θεωρείται η γνώμη μου που δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς αυτή? Σε μια συζήτηση επιλέγουμε σε τι πιστεύουμε ότι αξίζει να απαντήσουμε και σε τι όχι. Γενικά, στη ζωή μας δεν κρινόμαστε μόνο από το τί κάνουμε, αλλά και από το τι επιλέγουμε να απέχουμε.

Jacob

Δεν επιμένω να προσπαθώ να βγάλω άκρη στη συζήτηση περί εξέλιξης των ειδών, γιατί, όπως έχω ήδη πει, η συζήτησή σας δε με ενδιαφέρει - το ίδιο και τα σχετικά με παρατήρηση, πείραμα, αποδείξεις, πετρώματα, κλπ.

Αυτό που (ξανα)λέω είναι ότι εάν η Βίβλος ήταν επιστήμη, οι φοιτητές του μαθηματικού δε θα μελετούσαν απειροστικούς λογισμούς, αλλά θα 'Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη'. Οι πιστοί που διαβάζουν τη Bίβλο βρίσκουν σε αυτή κάτι άλλο, και γι'αυτό εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ οι άλλοι απορούν για το πως είναι δυνατόν να γίνεται αυτό.

Jacob

Ο καθένας διασκεδάζει όπως μπορεί, μέχρι εκεί που φτάνει το μυαλουδάκι του, και όπως έχει συνηθίσει - δεν κρίνω κανένα. Προσωπικά η διασκέδαση μέσα από τον χλευασμό δε μου λέει τίποτα. Ευτυχώς η ζωή μου μου παρέχει τόσα σε επίπεδο διασκέδασης/ευχαρίστησης, ώστε να μη χρειάζεται να χλευάσω κάποιον για να ευχαριστηθώ.

Jacob