@ililias

Μπου-α-χα-χα-χα . Εχει πλακα που επιμενεις κιολας.

Ο χρήστης ililias έγραψε:

Καταλαβαινω την λογικη του dstou, κυριως ως προς την επιλεκτικοτητα των δημοσιευματων καθε 'Εθνους'.
Απο την αλλη ειναι προφανες οτι τα λεφτα των τσιφλικαδων (ειτε τα ξοδευουν στην Παολα, ειτε σε μεζονετες 'για τα παιδια') ειναι προϊον της εκμεταλλευσης των μεταναστων, οποτε το να πεταγεται ο Ηλιας να υπερθεματισει ειναι καπως

Και τα λ7 των βιομηχάνων προϊόν της εκμετάλευσης των εργαζομένων τους, των μαγαζατόρων το ίδιο, για να μη σου πω για τα λ7 των εφοπλιστών. Οι ΜΟΝΟΙ που βγάζουν καθαρά λ7 κ δεν εκμεταλλεύονται κανέναν είναι οι ΔΥ του Ελ κ οι ιδιοκτήτες των πολυκαταστημάτων όπου ψωνίζουν οι ΔΥ του

Ε ναι, είναι ίδιες περιπτωσεις

Επειδή έχει πολύ γέλιο η φάση απαντάω, ντάξει?

επαγγελματίες της Λαχαναγοράς έχουν πολλά να πουν
όπως λένε χαρακτηριστικά όσοι έσπασαν τον νόμο της σιωπής
Οι παλιότεροι αφηγούνται ένα περιστατικό
όπως λένε ορισμένοι
λένε άτομα που έχουν συνεργαστεί μαζί του
Η πιάτσα έχει να λέει
λέει εργαζόμενος στου Ρέντη με χρόνια προϋπηρεσίας
όπως ισχυρίζονται
δήλωσε επιχειρηματίας της περιοχής
Όπως λένε
λέει ντόπιος που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα.
Πολλοί λένε ότι
δηλώνει ότι
Όπως λέει
πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής» αναφέρουν
Κάτοικοι της περιοχής λένε

Αποδείξεις λέμε, όχι αστεία.
Ειδικά η είδηση για την Αστραπή Μανωλάδας κ τα 400 Κ Ε που έδωσε για μεταγραφές ο φραουλάς με τα 1.500 στρέμματα κ τους >500 αλλοδαπούς εργάτες, είναι όλα τα λ7.

Στον Κεραυνο Βουπρασιας αναφερεται το δημοσιευμα και οχι στην Αστραπη Μανωλαδας.

Σε τι ακριβως απαντας ? Στο τι αναφερουν τα δημοσιευματα (6K ευρω για λουλουδια στην Παολα και 400Κ ευρω για μεταγραφες) αναφερθηκα και οχι σε καποιου ειδους αποδειξεις.

Επειδη εχει πλακα , εσυ πως ξερεις τα ποσα που δοθηκαν για μεταγραφες στις τοπικες ομαδες του νομου Ηλειας (ωστε να υποστηριζεις με βεβαιοτητα οτι αυτα που αναφερονται στα δημοσιευματα δεν ανταποκρινονται στην αληθεια) ?

Μπας και ξερεις και ποσα ηταν τα φραγκα για τα λουλουδια ?

Ερώτησις (το εχω ταραξει, το ξέρω, απλώς προσπαθώ να μαθω!). Υπάρχει προβλεπόμενο κατώτερο ημερομίσθιο για τους εργάτες γης;

Όχι.

έχετε πιάσει πολλα ζητηματα...

πολιτικα...ιδεολογικα...κοινωνικα...

και συζητάτε σε διαφορετική βάση ο καθένας...

ας πούμε το ότι ριξανε 6 χιλιάρικα λέλουδα στην Πάολα...το κατακρίνετε...γιατι αυτά τα 6000 ευρά ηταν ....ματωμένα λεφτά...για εσας...

αν όμως οι εργάτες ζουσαν σε καλες συνθήκες...παίρνανε 40 ευρω μεροκάματο...και ο εργοδότης κανόνιζε και 2-3 γλέντια στα χωράφια με κλαρίνα και διαφορους μουσικούς...που ξέραν τραγούδια της χωρας τους...

και 10.000 να εριχνε στην Παολα...θα λέγατε μπράβο του...
Μαγκας...Τζιμάνι...

αρα το θεμα σας δεν ειναι το πόσα λεφτα εριξε στην Παολα...
θα μπορουσε να μην πήγαινε καν στην Παολα και να τα έπαιζε στην ποκα...και να το μαθαίνανε ελαχιστοι...

μην αποπροσανατολίζεστε...
κακό στην επιχειρηματολογία σας κάνετε...
δεν μπορειτε να αποφασίσετε εσεις που θα τα τρωει ο καθένας τα λεφτά του...

κατηγορήστε τους αν θελετε για τον τρόπο που τα βγάζουν...αλλα όχι και για τον τρόπο που τα τρωνε...

κοίτα, όταν εγώ από τη μία φεσώνω κόσμο, αφήνω απλήρωτους τους εργαζομένους μου γιατί 'μαλάκες ΔΥ' 'κωλοκράτος μας πηδάει' και 'δεν βγαίνει το μαγαζί' και από την άλλη αγοράζω cayenne και σκάω τάληρα στο ΧΥΖ μπουζουξίδικο, μια χαρά θα έρθουν να με δείρουν.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι στο αν ήταν cayenne και όχι ΒΜW, μπουζουξίδικο και όχι μέγαρο. Το θέμα είναι ότι λέω παπαριές και φεσώνω κόσμο.

Αν τους πλήρωνα όλους μια χαρά, προφανώς και στα παπάρια όλων τι θα έκανα με τα λεφτά μου.

Δεν είναι και τόσο περίπλοκο.

όχι φίλος το βλέπεις λάθος...

το θεμα δεν ειναι ότι τα τρως στα μπουζουκια...το θεμα ειναι να μη φεσωνεις...

δηλαδη αν εσυ φεσωνεις η εκμεταλλεύεσαι τον κατωτατο μισθο και πληρωνεις 20 ευρω μεροκαματα...με 9ωρα και 10 ωρα...
με ανασφάλιστους εργαζόμενους...μεταναστες ή όχι...νόμιμους η μη...να ζητας εκτός από 5 πράγματα στη δουλεια....105...

και έχεις καραμέλα το δεν βγαινω..και η κριση...κλπ κλπ κι εσυ τα κανεις κομπόδεμα/off shore...και δεν τα σκορπάς σε λέλουδα...δεν είναι υποκρισία???

η μάλλον δεν είναι η απόλυτη υποκρισία????

κι έχεις φτιάξει και έναν οργανισμό-όμιλο για τα παιδια,την τριτη ηλικια,τους αστεγους...τους απορους, τους...κατατρεγμενους της ζωης...

και εκτελεις και κοινωνικό έργο...ΜΕΓΑΛΕ ΕΥΕΡΓΕΤΗ!!!

μην χάνετε την μπάλα αλάνια...

ο καθε Βαγγελατος ειναι δίπλα μας...
είτε λέγεται Βγενόπουλος ειτε λέγεται Μελισσανιδης...ειτε λέγεται Μπαρμπα-γιάννης!!!

δεν μας φταίνε αυτοι που τρώνε τα λεφτά τους στα μπουζούκια...

αυτοι που εκμεταλλεύονται καταστασεις και με ενα ξεροκόμματο μας πινουν το αίμα ....ελεω κρισης!!!

Δλδ πόσο δυσνόητο είναι αυτό;

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι στο αν ήταν cayenne και όχι ΒΜW, μπουζουξίδικο και όχι μέγαρο. Το θέμα είναι ότι λέω παπαριές και φεσώνω κόσμο.

Αν τους πλήρωνα όλους μια χαρά, προφανώς και στα παπάρια όλων τι θα έκανα με τα λεφτά μου.

Δεν είναι και τόσο περίπλοκο.

Μου λες ότι το βλέπω λάθος για να επαναλάβεις αυτό ακριβώς που έγραψα;

Διαφωνώ με τους 2 από πάνω.
Σημασία έχει να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου και να μη φεσώνεις.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Διαφωνώ με τους 2 από πάνω.
Σημασία έχει να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου και να μη φεσώνεις.

χμμμ

μαλλον συμφωνεις τοτε...αφου αυτο λέμε...και οι 2!!!

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Δλδ πόσο δυσνόητο είναι αυτό;

. Το θέμα είναι ότι λέω παπαριές και φεσώνω κόσμο.

εγω δεν μπαίνω καν στη διαδικασια αν λες παπαριες η οχι...
γιατι και οι παπαριες σχετικες ειναι...

εγω σου λεω ότι είτε τα λεφτα τα κανεις λελουδα στην Παολα ειτε τα κανεις δωρεα σε ιδρυματα...δεν με ενδιαφερει...
το θέμα μου ειναι ότι φεσωνεις/εκμεταλλεύεσαι κοσμο...και δη φτωχο κοσμο και ασθενεστερο από εσενα!!!!

και φυσικα καταδικαζουμε το γεγονος της Μανωλάδος...το οποιο πρωτα ειναι ταξικο και μετα ρατσιστικο!!!
αλλα μην κανουμε ότι ειναι τόσο εκτος πραγματικότητας...και μενουμε εκπληκτοι!!!

νεα παιδια, πτυχιούχοι ή μη...δουλεύουν 3 με 4ωρα συνήθως για 10 ευρω...
φυσικά ανασφάλιστοι..φυσικά με όχι αμεση πληρωμη...αλλα λιγα σημερα λίγα την αλλη εβδομαδα...για να μην πεις ότι δεν ξαναρχομαι...γιατι περιμενεις να σου δωσει τα χρωστούμενα...

είναι το ίδιο να φεσώσω επειδή όντως δεν βγήκε μία από το 'μαγαζί', και το ίδιο το να φωνάζω 'δεν βγαίνω, άτιμο κράτος' αλλά να εννοώ ότι δεν βγήκε μία πέρα από το '1μύριο' που κράτησα για μένα;

εσυ αυτό κατάλαβες ότι είπα?

τεσπα μαλλον δεν βγαζουμε και πολυ ακρη...

μάλλον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά κάποια πραγματα...

Last Friday, on a warm afternoon in Washington, D.C., I sat a few blocks from the White House with a woman named Kalpona Akter. Akter has many gifts, but one is particularly unusual. Over the years, she has perfected the art of maneuvering into Bangladeshi garment factories piled high with dead young people—factories that caught ablaze or collapsed (“like a human sandwich,” she says) due to reckless construction. Once inside, she takes photographs of the clothing scraps that she finds amidst the debris. Then she sends the pictures around the world, so that American consumers can see the retailers behind the charred labels: Walmart, Sears, a Sean Combs fashion line, and more.

A week ago, the world learned of the horrific collapse of Rana Plaza, an eight-story, concrete-and-glass building that housed at least five garment factories, near Dhaka, Bangladesh. When it happened, Akter, who is the executive director of the Bangladesh Center for Worker Solidarity, was touring America to speak about the safety crisis plaguing her country’s young garment workers. (Akter used to sew apparel in the factories; she started work at the age of twelve.) If the timing of her trip was apt, it was also bad; it left her weeping in a Starbucks near Farragut Square as she got grim updates from the Dhaka suburb of Savar. “I want to be there,” she told me over tea. “I need to be there.”

Over the weekend, a fire had broken out in the Rana rubble, even as rescue workers still searched for bodies. “At first, my friends began to write me, saying, Eight are dead, Nine are dead at a factory,” she told me. “Then it was forty or fifty. Now we are up to three hundred and four.” By Wednesday, the death toll had cleared four hundred, rendering it the single most lethal incident in the history of the garment industry. A massive crowd of angry protestors chanted, “Hang him! Hang him!” at Rana Plaza’s owner as he arrived in a Dhaka court on Monday; he and seven others linked to the illegally constructed building have been arrested, and he wore a bulletproof vest and a helmet for his public appearance.

“I know exactly what you’ll do when you get home,” said Akter’s travel companion, a slender twenty-four-year-old Bangladeshi garment worker named Sumi Abedin, who sat with us. “You are going to drop your bags and run straight to Rana Plaza.”

Akter nodded her head at Abedin, who wore a green sweater and a gold nose ring. “Of course.”

Last November, Abedin was sewing clothing for Walmart and other American brands at a factory called Tazreen Fashions, on the outskirts of Dhaka, when she heard a colleague yell, “Fire!” She thought of sprinting toward the stairs when the factory owner said, “He is lying,” and padlocked the doors. As the air of Tazreen Fashions filled with dark smoke, Abedin told me, “I was running around the factory floor, screaming, crying for help.” After the power went out, she followed the dim light of other workers’ cell phones to the factory’s third production floor, where she saw a man removing the bars from a window. She decided to leap.

“I didn’t jump to save my life,” she told me, much as she has told reporters, students, and anyone who would listen over the past several weeks of touring the country. “I jumped to save my body, because if I stayed inside the factory I would burn to ash, and my family wouldn’t be able to identify my body.” When she landed, she broke her foot and arm. She considers herself lucky; a hundred and twelve of her colleagues died in the Tazreen fire. The parallels to New York’s Triangle Shirtwaist Factory fire, in 1911, where doors were locked and a hundred and forty-six workers died in the space of twenty minutes, are obvious.

Deaths in modern garment factories tend to be different from plane crashes or many other catastrophic traumas in the slow-motion extravagance of their pain. For minutes, or even hours, workers’ lungs fill up with smoke. For days, even a week, workers struggle to survive under rubble until someone digs them out. Akter told me about a mother in a rural village who came to her for help after Tazreen. During that fire, the woman had gotten a call from her twenty-four-year-old son, a garment worker. “Mom,” he’d said, “there is a fire in the factory. I’m trying my best to escape, but smoke is filling my lungs.”

“Run to the stairs!” his mother told him, according to Akter. “Run to the window, and I’ll hop on a bus to come and get you.”

Ten minutes later, he called again. The stairs were jammed by a stampede. “Mom, I’m trying my best. There is no way I can get out.”

“Go to the toilet,” his mother told him, “and run the water so that it clears the smoke and you can breathe.” The son said, “O.K., I’m doing that.” He tried this, without luck, then returned to the factory floor, where his colleagues’ bodies were piling up in the dark.

Finally, he called home once more. This time, he rang with an apology. “Mom,” he cried, “it will be my last call—I’m dying for sure. I am sorry. I tried my best. I cannot breathe.” He wanted to convey a message. “I’m removing my shirt from my body, and I will tie it to my waist, so you can find me.” So he ripped off his shirt, made a knot around his torso, and collapsed so as to be found the next day by his mother.

Kalpona Akter is now trying to help his family receive compensation; the process has been slow, and American companies have been reluctant to coöperate, she says. But Akter wants more than just compensation for the survivors and their families: she wants profitable companies like Gap and Walmart to sign on to the Bangladesh Fire and Building Safety Agreement, and to ensure that their subcontractors pay more than the standard, barely livable fifty-five dollars per month. In Bangladesh, the garment industry brings in more than twenty billion dollars each year. Most of its source companies do not require, or allow, independent monitoring of their factories. Watching the Rana Plaza tragedy unfold, Akter can’t help but think of the many promises she’s heard from the government before, even recently. “After Tazreen, they said, ‘Yes, we’ll check out all the factories and make sure they are safe,’ ” she told me. “And nothing happened.”

Now hundreds of desperate parents are arriving to search for their daughters and sons at Rana Plaza. The bodies of the newly dead, many of whom were brightly clad young women in their teens and twenties, have been taken to a local high school in Savar, where their families can line up to look among them.

This past weekend, after our meeting, Akter and Abedin flew back to Bangladesh to do what they could. Akter is likely en route now to the still-smoldering factory, to sort through the ruins. She will look for U.S. retailers’ records and tags. She will do what she did after the Tazreen fire that Sumi Abedin escaped and that the young man who tore off his shirt did not: she will try to name names, and will demand signatures on a the binding Bangladesh Fire and Building Safety Agreement.

“Already, I heard they found Benetton,” she told me. “After the Tazreen fire, it was a cemetery, human bodies all over the floor. And now we have another one … American companies, they know this is happening. We’ve told them: Remember these human faces. You killed these girls.”

Photograph by Munir Uz Zaman/AFP/Getty.

Ο χρήστης cpp έγραψε:
...she wants profitable companies like Gap and Walmart to sign on to the Bangladesh Fire and Building Safety Agreement, and to ensure that their subcontractors pay more than the standard, barely livable fifty-five dollars per month. In Bangladesh, the garment industry brings in more than twenty billion dollars each year. Most of its source companies do not require, or allow, independent monitoring of their factories....

Είστε οφ τόπικ, κύριε. Δεν μας ενδιαφέρουν τα οφ τόπικ εδώ μέσα, άλλωστε τι μας νοιάζει εμάς τι γίνεται εκεί πέρα, η ευαισθησία μας τελειώνει στα Ελ σύνορα.

Ε ναι, οταν κανει το ΚΚΕ κινητοποιησεις για το μπαγκλαντες η απαντηση ειναι εμεις θα το σωσουμε?

ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ.

Μία φορά να πεις τπτ διαφορετικό από αουαουαουα, κ τι στον κόσμο.