Μονο αναρχοκουμμουνια σπάνε αυτοι μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk 4

Πρεπει να εισαι και λιγο τριντεντ για να μην καταλαβεις οτι παραθετει θεμο για να τονισει την κωλοτουμπα κι οχι για να βρει στοιχεια για το ποιον της ΧΑ.
Εν ολιγοις, για οποιονδηποτε σεβεται λιγο το μυαλο του παραμενει κωλοφυλλαδα και μαλλον προς το χειρον

Ο χρήστης mirage έγραψε:
Μονο αναρχοκουμμουνια σπάνε αυτοι μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk 4

να σαι καλα, τωρα ησυχασα.
Κοιμαστε ήσυχοι εσεις εκει στα ξενα, εχετε τετοιους εκει ή ειναι ολα αυτα σαν ταινια την τηλεοραση?

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Πρεπει να εισαι και λιγο τριντεντ για να μην καταλαβεις οτι παραθετει θεμο για να τονισει την κωλοτουμπα κι οχι για να βρει στοιχεια για το ποιον της ΧΑ.
Εν ολιγοις, για οποιονδηποτε σεβεται λιγο το μυαλο του παραμενει κωλοφυλλαδα και μαλλον προς το χειρον

Πεστα, δεν το καταλαβαμε ρε γαμωτο και μας εβαλες τον ισιο δρομο.
Αν διαβαζες και καλυτερα τι γραφτηκε, ισως το καταλαβαινες και εσυ.

Σύντομη ιστορική αναδρομή (για όσους δεν θυμούνται ή απλά δεν τους συμφέρει να θυμούνται).

Σωτήριο έτος του Κυρίου 2008 μ.χ.
Ένας σερίφης σκοτώνει ανήλικο μαθητή και ένα το call to arms από το κομαντάντε Τσίπρα, ένα η ανικανότητα του Πάκη-θα τον πλάκωνα στο ξύλο αν δεν υπήρχαν γυναίκες-Παυλόπουλου δημιουργούν ένα καθεστώς όπου η αστυνομία είναι επισήμως σάκος του μποξ για όποιον έχει ανάγκη να εκτονωθεί.

Δυο άμεσες συνέπειες:

• το να χτυπας/σκοτώνεις αστυνομικό είναι cool
• η αστυνομία απροστάτευτη πολιτικά μετατρέπεται (ειδικά τα ΜΑΤ) σε μια συμορία

Αυτά προϋπήρχαν των so called Δεκεμβριανών αλλά μετά από αυτά έγιναν πολύ έντονα (κάσκες των ΜΑΤ με διακριτικά των SS, εμβολισμός διαδηλωτών με μηχανάκι (όχι σύλληψη), αναίτιο σπάσιμο κεφαλιών και από την άλλη πλευρά δολοφονικές απόπειρες με καλάζνικοφ-ρουκέτες, ερυθρές ταξιαρχίες Χολαργού κλπ)

Οπότε τώρα χρειάζεται άμεσα:

• ξεβρώμισμα της αστυνομίας/αποβολή του στίγματος της συμορίας
• λεύκανση πρωκτού για όποιον παίζει με κουμπούρια και καριοφίλια στο όνομα οποιασδήποτε ιδεολογίας

Για να μπορούμε να χαιρόμαστε όλοι μας τις καθαρές θάλασσες και αυτό το καλοκαίρι.

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Οπότε τώρα χρειάζεται άμεσα:

• ξεβρώμισμα της αστυνομίας/αποβολή του στίγματος της συμορίας
• λεύκανση πρωκτού για όποιον παίζει με κουμπούρια και καριοφίλια στο όνομα οποιασδήποτε ιδεολογίας

Για να μπορούμε να χαιρόμαστε όλοι μας τις καθαρές θάλασσες και αυτό το καλοκαίρι.

Αυτο.-

^νοικοκυραίοι

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
Σύντομη ιστορική αναδρομή (για όσους δεν θυμούνται ή απλά δεν τους συμφέρει να θυμούνται).

Σωτήριο έτος του Κυρίου 2008 μ.χ.
Ένας σερίφης σκοτώνει ανήλικο μαθητή και ένα το call to arms από το κομαντάντε Τσίπρα, ένα η ανικανότητα του Πάκη-θα τον πλάκωνα στο ξύλο αν δεν υπήρχαν γυναίκες-Παυλόπουλου δημιουργούν ένα καθεστώς όπου η αστυνομία είναι επισήμως σάκος του μποξ για όποιον έχει ανάγκη να εκτονωθεί.

Δυο άμεσες συνέπειες:

• το να χτυπας/σκοτώνεις αστυνομικό είναι cool
• η αστυνομία απροστάτευτη πολιτικά μετατρέπεται (ειδικά τα ΜΑΤ) σε μια συμορία

Αυτά προϋπήρχαν των so called Δεκεμβριανών αλλά μετά από αυτά έγιναν πολύ έντονα (κάσκες των ΜΑΤ με διακριτικά των SS, εμβολισμός διαδηλωτών με μηχανάκι (όχι σύλληψη), αναίτιο σπάσιμο κεφαλιών και από την άλλη πλευρά δολοφονικές απόπειρες με καλάζνικοφ-ρουκέτες, ερυθρές ταξιαρχίες Χολαργού κλπ)

Οπότε τώρα χρειάζεται άμεσα:

• ξεβρώμισμα της αστυνομίας/αποβολή του στίγματος της συμορίας
• λεύκανση πρωκτού για όποιον παίζει με κουμπούρια και καριοφίλια στο όνομα οποιασδήποτε ιδεολογίας

Για να μπορούμε να χαιρόμαστε όλοι μας τις καθαρές θάλασσες και αυτό το καλοκαίρι.

Το call to arms το ανέλαβαν άλλοι, σαφώς περισσότερο 'ειδικοί' από τον Αλέξη, ο οποίος ήταν απλά μια βιτρίνα και πιθανόν να μην ήξερε κι ο ίδιος τί ακριβώς έκανε. Άλλωστε, το σενάριο 'αποσταθεροποίηση χώρας με αφορμή συγκεκριμένη ενέργεια κρατικού λειτουργού' διδάσκεται σε ορισμένα 'σχολεία' ανά την υφήλιο...

@trident
Μάνο μου όχι, εμείς μονο σινεμά βλέπουμε

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk 4

Ο χρήστης mirage έγραψε:
@trident
Μάνο μου όχι, εμείς μονο σινεμά βλέπουμε

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk 4

Παντα τετοια ευχομαι, να περνάτε καλα στας εξοχάς.
(Δε με λενε Μανο ΒΤW).

Παιδες καλα τα λετε, αλλα εγω εχω αλλη μια απορια:

εκεινη η μυνηση του Δενδια στον guardian για τους βασανισμους μεταναστων (καμια σχεση με ΧΑ) μπηκε κι αυτη στο φακελο?

Ο χρήστης trident1971 έγραψε:

Μονο αναρχοκουμμουνια σπάνε αυτοι μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk 4

να σαι καλα, τωρα ησυχασα.
Κοιμαστε ήσυχοι εσεις εκει στα ξενα, εχετε τετοιους εκει ή ειναι ολα αυτα σαν ταινια την τηλεοραση?

Στη Γαλλία με το που πατήσει στο δρόμο αριστερό, φωνάζουν τους ghostbusters, ο mirage θα σε διαφωτίσει για το πώς λέγονται στα γαλλικά

@EDDIE_147
είχα γράψει ένα μεγάλο κειμενάκι ως απάντηση αλλά δεν το βάζω.
Επιγραμματικά αν θες την άποψή μου:

1. Ο Δεκέμβρης κατά τη γνώμη πολύ ειδικότερων από εσένα και από εμένα ήταν ένα ξέσπασμα παλαιότερων συσσωρευμένων καταστάσεων μέσα στην κοινωνία και όχι ο θάνατος καθεαυτός, ο οποίος στην ουσία έκανε trigger το όλο θέμα.
2. Μπερδεύεις τις αφηγήσεις περί πολιτικής κάλυψης. Άλλο η αστυνομία του Παυλόπουλου και άλλο η αστυνομία εκφραστής της βούλησης του κράτους επί Παπουτσή και έπειτα, με πλήρη ασυλία σε βία, καταστολή και βασανισμούς.
3. Κάτι που δεν δημιουργήθηκε από γκλομπ δεν λύνεται από γκλομπ.

Ο χρήστης Red Garland έγραψε:

1. Ο Δεκέμβρης κατά τη γνώμη πολύ ειδικότερων από εσένα και από εμένα ήταν ένα ξέσπασμα παλαιότερων συσσωρευμένων καταστάσεων μέσα στην κοινωνία και όχι ο θάνατος καθεαυτός, ο οποίος στην ουσία έκανε trigger το όλο θέμα.

μπορεις να το αναλυσεις περισσοτερο;

Ο χρήστης Red Garland έγραψε:
@EDDIE_147
είχα γράψει ένα μεγάλο κειμενάκι ως απάντηση αλλά δεν το βάζω.

και γιατι να μη το βαλεις?

Το Δεκέμβρη του '08 ο κομαντάντε Τσίπρας έκανε ένα χαρακτηριστικό 'γούτσου-γούτσου' προς κάθε ενδιαφερόμενο που ήταν έτοιμος να σπάσει-να κάψει-να ρημάξει με αποτέλεσμα να πάρουν αβάντα ακόμα και τα 15χρονα αμούστακα (βλέπε λιθοβολισμοί αστυνομικών τμημάτων από παιδάκια - λολ) μερικά εκ των οποίων αντρώθηκαν αργότερα στις ερυθρές ταξιαρχίες Χολαργού, επαναστατικά τσιφλίκια Νέου Ψυχικού, αγωνιζόμενοι αγωνιστές Πέρα Κλού κλπ.

Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω μπάτσους ( ) βλέπω ότι είτε ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ από φόβο (πχ βάζουν άλλο πουκάμισο πάνω από τη στολή για να πάνε σπίτι τους - true story), είτε έχουν δει τη φάση συμμορία (θα μου ρίξεις μολότωφ - θα σπάσω το κεφάλι του επόμενου που θα δω και θα σου μοιάζει).

Εικόνα διόλου επαγγελματική και σοβαρή για αστυνομία.

Το συσσωρευμένη αγανάκτηση πάντως μας το παν κι άλλοι (χρυσάβγουλα) που δικαιολογούν τα τραμπουκιλίκια τους με την αγανάκτηση του λαού τόσα χρόνια από τους λάθρο και τους Πάκηδες.
Θες να αλλάξεις λεκτικό ή συνεχίζεις με το συγκεκριμένο;

Απλά σου θυμίζω ότι δεν έχεις αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 013_519961
Απαραδεκτα πραγματα αυτα Τωρα τι θα τρωνε οι ψηφοφοροι του;

Οι μέρες μας, της Βαϊμάρης
18/09/2013 23:12

Η Ελλάδα, η Κύπρος και άλλα τμήματα της Ευρώπης και του κόσμου οπισθοδρομούν σε συνθήκες Μεσοπολέμου. Είναι κοινότυπο πια αλλά και πολύ μεγάλη αλήθεια για να την προσπερνάμε.

Βεβαίως, απ' τα ερείπια της γερμανικής Δημοκρατίας τής Βαϊμάρης μέχρι σήμερα υπάρχει απόσταση. Kαταστάσεις και πράγματα όμως μπορεί να φέρνουν κοντά τις εποχές. Όπως η Ακροδεξιά και η σπασμωδία τού 'συνταγματικού τόξου'.

Σήμερα στην Ευρώπη και σ' ολόκληρο τον κόσμο, οι 'αγορές', υπερσυντηρητικά επιτελεία διεθνών κερδοσκόπων εντείνουν την εκμετάλλευση των κοινωνιών. Καταργούν το κράτος δικαίου και την κοινωνική συνοχή, με τη συμβολή αποδυναμωμένων κυβερνητικών μηχανισμών και ανήμπορων διεθνών οργανισμών.

Νομικές και διαχειριστικές δομές με διεθνή εμβέλεια και ισχύ 'κυβερνούν' παράλληλα με τους εθνικούς/υπερεθνικούς θεσμούς και ορίζουν αυθαίρετα την οικονομική πορεία κρατών και ολόκληρων περιοχών τού κόσμου. Χωρίς πολιτική νομιμοποίηση.

Παράλληλα, παντού στον κόσμο επανενεργοποιείται ο υπερσυντηρητισμός. Επιθετικά. Στην Αμερική επαναπροωθείται το από δεκαπενταετίας ακροδεξιό πολιτικό-κυβερνητικό σχέδιο, απροκάλυπτα απειλητικά πια για τη διοίκηση Ομπάμα.

Στην Ευρώπη λειτουργεί νεοφασιστικό δίκτυο κάτω από τη μύτη των αρχών, οι οποίες βεβαίως δεν... έχουν συνάχι. Λειτουργεί προστατευόμενο στην περιοχή παρά τω κράτει. Χρηματοδοτείται αδρά και από τον ιδιωτικό τομέα, με -αξιοσημείωτους για τις σημερινές εποχές ένδειας- άδηλους πόρους.

Η ελλαδική και κυπριακή συμμετοχή σε εκδηλώσεις των ναζί στη Γερμανία και αλλού, καθώς και η μετάκληση ευρωπαίων εκπροσώπων τους στην Αθήνα και τη Λευκωσία επιβεβαιώνουν τον διευρωπαϊκό χαρακτήρα τού νέου φασισμού.

[spoiler='Πατήστε εδώ':1m7e3b22]Στην Ελλάδα, η βίαιη μετεξέλιξη τού καθ' όλα διαβλητού οικονομικού μοντέλου σε 'τύπου-ανατολικής-Ευρώπης' και η χρεωκοπία μεγάλου μέρους της κοινωνίας 'βοηθούν' την υπερσυντηρητική ή την ασυλλόγιστη θεώρηση των πραγμάτων και τη στροφή στην Ακροδεξιά. Το ίδιο και περισσότερο 'βοηθούν' η απαξίωση του κράτους και η παρακμή της Δημοκρατίας. Όμως, μην κρυβόμαστε-μην εθελοτυφλούμε:

Η άνθιση του νεοφασισμού οφείλεται πρωτίστως στους φασίστες που υπάρχουν, πέρα από την ψευδεπίγραφη ταυτότητα με την οποία βολεύθηκαν στην ακμή τής μεταπολίτευσης. Αυτοί παραείναι πολλοί για μια χώρα που, όπως η Ελλάδα, βίωσε δικτατορίες και ναζιστική κατοχή.

Εξ ου και η -δήθεν 'από το πουθενά'- σημερινή υποστήριξη προς τον απόλυτο εχθρό τής δημοκρατίας, με αφορμή την παρούσα φάση παρακμής της. Και στην Κατοχή όμως δεν ήταν αμελητέα η κοινωνική μειοψηφία που συγχρωτίσθηκε με τους κατακτητές, μακρυά από την αντίσταση της πλειοψηφίας στους κατακτητές.

Η Νέμεσις του εμφυλιακού κράτους όμως απέφυγε την πραγματική τιμωρία τού δοσιλογισμού. Και η πρώϊμη μεταπολιτευτική δημοκρατία απέφυγε την αποχουντοποίηση από το 1974. Επικαλείτο 'κίνδυνο νέου πραξικοπήματος'. Ήταν και που μόνον ελάχιστοι είχαν αντισταθεί στη χούντα.

Σήμερα πολλοί δεν θεωρούν φασίστες τους θιασώτες του σύγχρονου φασισμού. Αναλόγως αντιμετώπιζαν και τη λάϊτ Ακροδεξιά που άνοιξε δρόμο στον ομογάλακτό της ναζισμό των ημερών μας. Ανεκτικοί δείχνουν και σταθεροί φίλοι κάθε μεταπολιτευτικού κυβερνητισμού. Οι σκοπιμότητές τους είναι πιο 'ηχηρές' από τις αντιφασιστικές κορώνες τους.

Το 'συνταγματικό τόξο' ζέσταινε επί δεκαετίες το αυγό τού φιδιού στον κόρφο του. Σήμερα πολιτεία και κοινωνία δείχνουν να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το ίδιο το φίδι όπως υποδεικνύει η Ιστορία.

Εγκαλούντες,...

Η κυβερνώσα Δεξιά μιλά εναντίον τής Ακροδεξιάς αλλά δεν την αντιμετωπίζει. Τη διαχειρίζεται. Αντιμετωπίζει ως εχθρά την Αριστερά. Δεν τη διαχειρίζεται. Ο κυβερνητισμός λίγα πράττει για να ανακόψει τον υπερσυντηρητισμό και την απήχηση του φασισμού σε θύλακες του κράτους αλλά και στην κοινωνία.

Η κυβέρνηση προτιμά να εγκαλεί την Αριστερά με αφορμές κατά το δοκούν: Για τον εμφύλιο, για την έντονη φρασεολογία επιμέρους στελεχών της, για το πελατειακό κράτος που, όμως, ο δικομματισμός καθιέρωσε.

Βεβαίως, ο παραταξιακός ανταγωνισμός για την πολιτική ηγεμονία με την -κατά το συντηρητικό επιτελείο- 'αριστεροκρατία' είναι απόλυτα θεμιτός στόχος. Γίνεται όμως αθέμιτος κι' επιβλαβής για τη χώρα, ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες, αν:

•Εκπίπτει σε 'ξεκαθάρισμα' πολιτικών και άλλων λογαριασμών
•Καταντά ίντριγκα κακής ποιότητας, με μόνο έπαθλο την κυβερνητική εξουσία
•Πριμοδοτεί την ακροδεξιά θεώρηση και τους παραστρατιωτικούς σε βάρος τής κοινωνικής συνοχής
•Νοθεύει την ακεραιότητα, τη σωφροσύνη, τη μετριοπάθεια που απαιτεί η διαχείριση ευαίσθητων κρατικών μηχανισμών.
•'Εγκλωβίζεται' από τους σχεδιαστές τής πολιτικής αναμέτρησης στα όρια του απολίτικου διπόλου 'μνημονιακή νομιμότητα ή αντιπολιτευτική ανομία'.
Σ' αυτή την ανομία προσπαθεί η κυβέρνηση να στριμώξει κάθε αξιόπιστη ή μη θέση των αντιπάλων της, κάθε σπασμωδία τής κοινωνίας εναντίον τής μνημονιακής ασφυξίας, κάθε διαφορετικότητα. Και κάθε άλλη ενδεχόμενη κυβέρνηση.

Στα ίδια και η κυβερνητική Κεντροαριστερά. Έχασε το κοινό της μόλις αυτό έχασε την 'αριστεροσύνη' τού κρατικού κορβανά. Τώρα τα υπολείμματα των μηχανισμών της αναζητούν πολιτικό μέλλον το οποίο, προς το παρόν, δείχνει εφικτό μόνον εντός κυβερνητικών μνημονιακών συμπράξεων.

...και εγκλήσεις

Από την άλλη: Η αξιωματική αντιπολίτευση ταλαιπωρείται από μιαν ανισομερή 'κομμουνιστικότητα' στο εσωτερικό της. Περιδινίζεται μεταξύ 'εξεγερσιμότητας' και 'κυβερνησιμότητας'. Πιέζεται και από το βάρος να επαληθεύει καθημερινά τη συνοχή της.

Το βάρος αυτό θα γίνει ασήκωτο αν η Αριστερά κληθεί να αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα. Ή, πολύ περισσότερο, αν κληθεί να κυβερνήσει. Προσώρας, εγκαλείται από τους αντιπάλους της και για τον 'αριστερισμό' της και για τον 'κυβερνητισμό' της και για το κενό μεταξύ των δύο.

Η σημερινή κυβερνητική σύμπραξη έχει τους 'καλούς' που θέλει και τους 'κακούς' που πρέπει. Όποτε χρειασθεί βρίσκει και τους 'πολύ κακούς' που χρειάζεται: 'Τρομοκράτες'. Της φωτιάς. Που -σε ανύποπτους χρόνους- αυξομειώνουν τη δράση τους ή χάνουν την αποτελεσματικότητά τους στο να κρύβονται.

Ασφυκτιούν μεν 'υπό κλοιό των αρχών' αλλά τα ενσταντανέ αντάρτικου-τύπου και τύπου-ληστών-τών-ορέων μπορεί ν' αυγατίζουν μέσα σ' ένα τέρμινο. Εν τω μεταξύ, οι αρχές ανακαλύπτουν και αποκαλύπτουν το...πολιτικό σκέλος τού εξτρεμισμού: Το σύγχρονο, ας πούμε, ΚΚΕ εσωτερικού.

Μερικοί από τους κόλπους του, χωρίς καν να αναφέρονται σε ζητήματα αρχής γι' αυτούς, 'πασσάρουν' ανενδοίαστα στην κυβέρνηση και τη διευκολύνουν να κανοναρχεί περί 'άκρων'. Κάπως έτσι αποφεύγεται ο διάλογος για:

•Το αβίωτο του δημόσιου χρέους και την οικονομική ασφυξία
•Την κατάργηση ή την κατάρρευση του προνοιακού συστήματος
•Το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, για τις πραγματικές σκοπιμότητες και προσδοκίες γύρω απ' τις ιδιωτικοποιήσεις
•Τη διαχείριση των ενεργειακών -αποκλειστικών λεγομένων- θαλασσίων ζωνών
•Την προωθούμενη λύση στο Μακεδονικό και για τα επερχόμενα στο Αιγαίο και την Κύπρο
•Τη διολίσθηση μέρους τής κοινωνίας στον φασισμό και για την απρόσκοπτη δράση των ναζί.
Πάρτυ τέλος
Εν τω μεταξύ, το σύστημα 'σπάει ταμπού': Στέλνει στη φυλακή πολιτικές, επιχειρηματικές και άλλες πρώην φίρμες. Η Δικαιοσύνη δείχνει πιο κινητική από ποτέ άλλοτε σχετικά με την τιμωρία μερικών εκ των παραβατικών τού συστήματος.

Στην κοινωνία: Η παράκρουση εισβάλλει στην καθημερινότητα. Κοινωνικές αρχές και δομές καταλύονται. Η διοίκηση αποσυντίθεται. Όλοι εναντίον όλων και...στη μέση οι φασίστες. Καταφύγιο απελπισμένων, ορμητήριο πορωμένων.

Η Ακροδεξιά μαζεύει 'βολεμένους' τής μεταπολιτευτικής οπερέττας και πολλούς απ' όσους συνθλίβουν σήμερα η κρίση και η πολιτική για τη διαχείρισή της. Κάποιοι σ' αυτές τις 'δεξαμενές' νομίζουν πως ξαφνικά απέκτησαν το προνόμιο να ορίζουν μπράβους που θα τους βγάλουν από το αδιέξοδο.

Που θα τους διατάζουν να φτύνουν -για λογαριασμό τους, χωρίς αντάλλαγμα και χωρίς επιπτώσεις- τη δημοκρατία που τους πλήγωσε. Οι ναζί το κάνουν. Μέχρι να δείξουν γιατί το κάνουν και για λογαριασμό ποίων.

Προς το παρόν, 'ο κοσμάκης' θέλει να εκδικηθεί 'τα λαμόγια, τους πολιτικούς'. Όλους. Γενικώς. Όχι μόνον τα λαμόγια. Όλους. Επειδή 'μας φάγαν τα λεφτά'. Όλοι.

Όχι μόνον οι ανάξιοι της ψήφου, την οποία ο μισός και βάλε 'κοσμάκης' έδινε απλόχερα ακόμη και σε γνωστά λαμόγια. Αρχικά για το 'κοινό καλό'. Μετά για το ημέτερο καλό: Για ένα διορισμό, για ένα κοκκαλάκι από το φαγοπότι. Στο τέλος από εθισμό στην ασυδοσία.

Το πάρτυ κράτησε αρκετά αλλά τέλειωσε. Μετά τη συμπαιγνία ήλθε ο ζόφος. Οι καλεσμένοι λένε 'όλοι ίδιοι είναι' και 'είναι απατεώνες'. Πιστεύουν πως δικαιούνται εκδίκηση από τους διοργανωτές του. Ποιος θα την πάρει;

'Γεια στα χέρια σας'

Η κοινωνία; Όχι. Η κοινωνική πλειοψηφία βολεύεται πάντα όταν κάποιος (λέει πως) καθαρίζει για πάρτη της. Επί μισόν αιώνα, αυτή η κοινωνία, η ίδια κοινωνία αρκείτο να λέει 'γειά στα χέρια σας':

•Στη χούντα του 1967, επειδή 'έφερε ευημερία...μπορούσαμε να βγάζουμε ένα ψωμί', 'έσωσε τη χώρα από τον κομμουνισμό και από την παρακμή' τής δημοκρατίας, 'έφτιαξε ταξί, περίπτερα, στάδια και γυμναστήρια...'
•Στον πρεσβύτερο Καραμανλή, επειδή -έστω δίχως αποχουντοποίηση- 'έφερε τη Δημοκρατία' και 'μας έβαλε στην ΕΟΚ'.

•Στη μόδα τής '17 Νοέμβρη' (ένα φεγγάρι) και στη θεσμική Αριστερά, που 'ξέπλυναν' τη φιλοχουντική αδράνεια τής πλειοψηφίας κατά την επταετία στο 'πλυντήριο' του μεταπολιτευτικού κράτους
•Στον Αντρέα, επειδή ακύρωσε την 'αλλαγή φρουράς τού ΝΑΤΟ στην Ελλάδα', έφερε 'στις δεκαοχτώ σοσιαλισμό' και έδωσε το κράτος 'δωράκι' στους 'δικούς' του
•Στον Μητσοτάκη, επειδή 'έριξε τη χούντα των πρασινοφρουρών' και το 'ταμπού του κρατισμού'
•Στον Παπανδρέου που επανήλθε για 'να ρίξει τον αποστάτη πριν ξεπουλήσει τα πάντα'
•Στον Σημίτη, που -με αντίτιμο πληρωτέο σήμερα- 'έφτιαξε την ισχυρή Ελλάδα τού ευρώ', από την οποία έχουν μείνει μόνον οι ίδιοι ισχυροί έλληνες που νέμονται, όπως νέμονταν, το κράτος
•Στον νεώτερο Καραμανλή που ήθελε 'επανίδρυση του κράτους' αλλά τα κατάφερε μόνον μέχρις εκεί που οι δικοί του υποθήκευσαν το κράτος
•Στον Γιώργο Παπανδρέου που ήλθε 'να αντιμετωπίσει την ανομία', που είπε 'Ναι, μπορούμε...Πάμε'. Μπορέσαμε. Και πήγαμε: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μετά, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός αποκεφαλίσθηκε. Πολιτικά.
Ακολούθησαν εκλογές-παραγγελιά των δανειστών, εφ' όσον κυβερνήσεις-παραγγελιά τους δεν μπόρεσαν να σταθούν. Μετά προέκυψε Τρόϊκα. Δανειστών και κυβερνητική. Και κοινωνική διάλυση υπό το δίλημμα 'ασφυξία ή καταστροφή'.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, δημοκράτες των (τέως) παχέων αγελάδων λένε 'τι χούντα - τι δημοκρατία'. Είχαν συγκινηθεί από το 'η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες', τής δημοκρατίας, τώρα θυμήθηκαν το 'Ελλάς-ελλήνων χριστιανών'. Δεν θυμούνται πως ουδεμία δικτατορία ανέχεται τους πολίτες ενόσω καταλύει τη δημοκρατία.

Ελλάς ελλήνων διαφημιστών

Προς το παρόν, η κοινωνία βολοδέρνει στα αδιέξοδά της. Οι πολιτικοί δεν έχουν λύσεις. Η Ακροδεξιά 'το παίζει' ότι έχει αλλά δεν...Το προφίλ της όμως εξυπηρετείται: 'Μπορεί να είναι ναζί αλλά είναι πριμιτίφ, αλλοιώτικοι, αντι-συστημικοί' λένε μηχανισμοί 'ενημέρωσης', ενημερώνοντας το κοινό.

Αυτοί οι μηχανισμοί αθροίζουν την αθλιότητά τους σ' αυτή τού συστήματος. Κερδίζουν και στην παρακμή του όπως κέρδιζαν και στην ακμή του. Συχνά είναι λαλίστατοι για όλα. Ακόμη και γι' αυτά που γνωρίζουν. Δεν ρωτούν όμως τους ναζί γιατί βάφουν τα 'καθαρά χέρια' τους συστηματικά με αίμα ελλήνων και ξένων.

Δεν αναζητούν και δεν προβάλλουν λ.χ τα βιογραφικά των ναζί ή στοιχεία για τη διαδρομή τους. Ούτε τους ρωτούν γιατί οι ίδιοι αποκρύπτουν επιμελημένα αυτά τα στοιχεία. Οι δέλτοι τής Ακροδεξιάς όμως 'μιλούν' με σαφήνεια όσο και αν τα μήντια την αποφεύγουν:

Τα ποινικά και τα πολιτικά έργα και ημέρες των ακροδεξιών εξηγούν το διαρκές πήγαιν-έλα τους απ' τ' αλώνια στα σαλόνια τής πολιτικής. Μερικές φορές με ευθύνη τού 'συνταγματικού τόξου'. Η σιωπή για τα ουσιώδη νομιμοποιεί τους ναζί και τις -εντός 'συνταγματικού τόξου'- ακροδεξιές αποφύσεις.

Τους διευκολύνει να αυτο-ορίζονται ως αντίπαλο δέος των διεφθαρμένων πολιτικών και να υπονομεύουν το πολίτευμα επικροτούμενοι από απελπισμένους ή φασίστες πολίτες. Οι διαφημιστές της Ακροδεξιάς στον Τύπο δεν ρωτούν τους εκπροσώπους της αν -ως κυβέρνηση- θα κάνει εκλογές ή, αντ' αυτών, θα επιβάλλει 'δημοψηφίσματα' τύπου Χίτλερ και Παπαδόπουλου.

Δεν ρωτούν αν θα ξανανοίξουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-εξορίας-καταναγκαστικής εργασίας και αναμόρφωσης για διαφωνούντες. Ούτε αν θα λειτουργεί η βουλή, θα υπάρχει αντιπολίτευση, αν θα έχουν οι πολίτες δικαίωμα λόγου και συνέρχεσθαι, αν η δημοκρατία θα ελέγχει στρατά και 'επερεσίες'.

Οι έγκριτοι και οι λούμπεν προαγωγοί τού πολιτικού εγκλήματος δεν αναφέρονται στο πολιτικό σχέδιο των ναζί - να μετατρέψουν την κοινωνία σε στρατόπεδο, να αντικαταστήσουν την αντιπροσώπευση με μιαν ανεξέλεγκτη διοικητική ομάδα, με μια χούντα στηριγμένη στα στρατά. Κάποιοι πολίτες ενθουσιάζονται. Οι νεώτεροι δεν ξέρουν. Νομίζουν ότι θα είναι 'στα πράγματα'. Άλλοι κάνουν ότι δεν ξέρουν.

Τον τελευταίο καιρό, οι διαφημιστές παίρνουν νέα εργολαβία: Να δείξουν ότι η ηγεσία των ναζί διαφοροποιείται από την έξαρση της απρέπειας και της εγκληματικότητας των ακτιβιστών της. Κάποιοι ενδιαφέρονται πολύ για τέτοιους 'διαχωρισμούς' (-στάχτη στα μάτια της κοινωνίας).

Η Ιστορία όμως διδάσκει: Δεκαετίες στο 'σκοτάδι' έχουν κάνει τους παρακρατικούς πολύ έμπειρους. Και τους δελφίνους τους θα εξοντώσουν και θα συντηρήσουν τις 'πολιτοφυλακές' τους, έστω λιγότερο ασύδοτες και πιο ελεγχόμενες απ' όσο σήμερα.

Αντισύστημα και παρακράτος

Στην αληθινή ζωή όμως η 'στρατιωτική' Ακροδεξιά ειναι απλό πιόνι. Το παιχνίδι παίζεται πολύ πιο πάνω από τα τάγματα εφόδου της. Το αφανές φασιστικό δίκτυο είναι το αληθινά επικίνδυνο. Έχει εργαλεία την ανοικτή βία, τον μαζικό φόβο, την αποσταθεροποίηση. Θέλει να ελέγξει τις εξελίξεις και να αποτρέψει αλλαγές.

Γι' αυτό, η είσοδος των ναζί στους θεσμούς πρέπει πάντα να νοείται ως έφοδος των ιδίων ή άλλων -μέσω αυτών- προς την εξουσία. Προϋπόθεση για να αποκρουσθεί ο σημερινός ναζισμός είναι - η συντεταγμένη πολιτεία και η δημοκρατία να πείθουν την κοινωνία για την ακεραιότητά τους, για τη στεγανότητά της έναντι του παρακράτους και για την επάρκειά της να το αντιμετωπίσει.

Πολύ συχνά, και επί δημοκρατίας, 'χάθηκε η μπάλλα' είτε από την αυτονόμηση θυλάκων παρά τω κράτει είτε από τη συνεργασία τους με 'συμπαίκτες' έξωθεν των συνόρων. Η μπάλλα μπορεί να ξαναχαθεί ανά πάσα στιγμή. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση ή σε βάρος οποιασδήποτε.

Σ' αυτά τα παιχνίδια, οι θύτες δεν μένουν πάντα θύτες. Τα θύματα όμως είναι πάντα θύματα: Η κοινωνία και τα δικαιώματά της, η δημοκρατία. Αυτά πρέπει να προστατευθούν. Πώς όμως;

Επίορκοι διοχετεύουν σήμερα 'χαρτιά' για πρόσωπα-κόμματα-κράτη-θρησκεύματα-μηχανισμούς και για επιχειρήσεις στο φασιστικό επιτελείο, αντί να τα τηρούν απόρρητα όπως είναι το καθήκον τους. Με τίνος τις πλάτες άραγε;

Με τίνος ευθύνη; Με ποιό στόχο και με απόφαση ποίων; Με ποιο αντάλλαγμα; Οι αρχηγοί των ναζί διαχειρίζονται επιδεικτικά τα προϊόντα της πρόσβασης σε δυσπρόσιτα κρατικά συρτάρια η οποία τους προσφέρεται. Πώς διασφαλίζουν ασυλία μετά από αυταπόδεικτα αδικήματα ή εγκλήματά τους, επιδικασμένα ή μη;

Οι θεσμοί δεν ερευνούν. Όπως δεν ερευνούν οι αρχές λ.χ. τις οπλοθήκες των παραστρατιωτικών 'βαθμοφόρων' κατά τις εφόδους των μελανοχιτώνων εναντίον ελλήνων, ξένων, αόπλων, μπροστα στα μάτια των αρχών.

Οι φασίστες πολλαπλασιάζουν τις φυσικές και άλλες επιθέσεις. Αντιποιούνται αρχή, ομολογούν παραβάσεις, αναγγέλλουν εγκλήματα. Απειλούν πρόσωπα και θεσμούς. Υπερβαίνουν τα πολιτικά εσκαμμένα, προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Ελέγχουν τις ανοχές τής κοινωνίας και τις αντοχές τής δημοκρατίας.

Φόβος και 'ανακούφιση'

Παίζουν όμως εκ του ασφαλούς και όχι μόνον επειδή η δημοκρατία αδρανεί απέναντί τους. Η οδυνηρή συγκυρία 'καίει' κάθε άλλο λόγο πλην τον ά-λογο των ναζί. Εκείνοι χειρίζονται εμπρηστικά τους φόβους των ανθρώπων και μετά πουλάνε προστασία. Αυτό έχει όνομα. Όλοι το ξέρουν: Νταβατζηλίκι.

Για την οικονομία π.χ δεν έχουν να πουν πολλά. Μιλούν παραβολικά για τις επιλογές του συστήματος. Δείχνουν ως υπαίτιους για τα δεινά μετανάστες, πολιτικούς, τους άλλους. Όποιους δεν γουστάρουν. Και δε γουστάρουν ούτε τ' άντερά τους.

Μεγάλα κομμάτια τής κοινωνίας απορρίπτουν αυθωρεί όποιον δεν μιλά για την ασφάλειά τους, δεν χαϊδεύει τον θυμό τους, όποιον δεν χλευάζει συλλήβδην τη δημοκρατία και το πολιτικό προσωπικό. Γι' αυτό πολλοί στο κράτος, την πολιτική και στον Τύπο υιοθετούν λόγο-αρλούμπα. Σαν τον ακροδεξιό.

Έτσι όμως, οι ναζί διευκολύνονται περαιτέρω να εκχυδαίζουν την 'αντιπολιτευσή' τους. Πάντα σε βάρος των αδυνάμων βέβαια. Ποτέ λ.χ εναντίον των αδικαιολόγητα ισχυρών, του αληθινού κατεστημένου με τις θηριώδεις σωματοφυλακές ή εναντίον τού οργανωμένου εγκλήματος που ταλαιπωρεί τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

Πιο εύκολο για τον νεοφασισμό είναι ν' ασχημονεί με άσφαιρο 'αντισυστημικό' λόγο ή με καμμιά επίθεση-καρικατούρα εναντίον 'επωνύμων', αν αυτό απαιτήσει η αποσταθεροποιητική τακτική. Αν χρειασθεί, και Λη Χάρβυ Όσβαλντ μπορεί να έχει ο μπαξές και Τζακ Ρούμπι. Και αναρχικούς εκτελεστές. Απ' όλα.

Προς το παρόν, ο μπαξές βάζει σατανιστές να υπερασπίζονται την ορθοδοξία, χιτλερικούς να μιλούν για πατρίδα, συμμορίες να βιάζουν το σαρκίο και τα δικαιώματα ξένων και ελλήνων. Ο 'κοσμάκης', οι 'προσήλυτοι' ξεχαρμανιάζουν:

Οι ναζί ξεκοιλιάζουν, οι συμπατριώτες ανακουφίζονται από το βάρος τής καθημερινότητας. Γίνονται κι' αυτοί 'δυνατοί', έστω απέναντι σε ανυπεράσπιστους. Νομίζουν πως υπερσκελίζουν τον ξένο στη διαπάλη τών σκλάβων για το ξεροκόμματο.

Παράξενη πατρίδα

Η Ακροδεξιά κραυγάζει τον πατριωτισμό της αλλά οι ρίζες της δεν ξεπερνούν τον ολοκληρωτισμό τής Ευρώπης τού Μεσοπολέμου, τον ναζισμό και τον κατοχικό δοσιλογισμό, την εμφύλια τραγωδία. Αλλά οι φασίστες βρίσκουν και κάνουν σε μια χώρα που ντρέπεται να μιλά για ιστορία, για πατρίδα και λα(ϊ)κίζει γύρω από την κάπηλη εθνικοφροσύνη και από διεθνιστικές εξάρσεις που δίχασαν.

Στην Ελλάδα, κάποιες ηγεσίες ή ελίτ βαφτίζουν ετσιθελικά κοσμοπολιτισμό την ξενολαγνεία ή την εθελοδουλεία τους. Αποθέτουν τα συμφέροντα τής χώρας στο 'αυτονόητο 'ενδιαφέρον των ξένων, σε μια...αυτοδίκαιη προοδευτικότητά τους, στην αλληλεγγύη τους. Υποστηρίζουν μονομερώς και πάντα το αντίθετο της επίσημης προπαγάνδας.

Συχνά υποστηρίζουν το αντίθετο της παγκοίνως αυταπόδεικτης αλήθειας. Αδικούν την Ιστορία. Απαξιώνουν τη διάθεση των ελλήνων να είναι ή να νοιώθουν κοσμοπολίτες, ακόμη και αν δεν έχουν βγει από το χωριό τους. Όπως είναι ή νοιώθουν όταν προσφέρουν -στο χωριό τους- φιλοξενία τους σε όλους. Σε ασθενείς, σε οδοιπόρους. Και σε ξένους.

Στον αντίποδα της ξενολαγνείας, άλλες ηγεσίες και άλλες ελίτ τής χώρας θεωρούν 'μειοδοτικό' ό,τι κινείται πέραν ενός πρωτόγονου εθνικισμού. Ψυχαναγκάζονται με την εξωτερική πολιτική ή με το μεταναστευτικό, κραυγάζουν ανέξοδα.

Έχουν εξαιρετικές επιδόσεις στην προδοτολογία. Συνδέουν τις δοξασίες τους με φαντασιακούς πολέμους τους οποίους δεν μπορούν να κυρήξουν και στην πρώτη γραμμή των οποίων δεν είναι πρόθυμοι να πάνε.

Και οι δύο θεωρήσεις θα ήταν αστείες αν δεν εγκυμονούσαν κινδύνους, σε μια περίοδο κατά την οποία πολλά ωθούν προς κοινωνικό και εθνικό διχασμό. Ούτε ο ψευδεπίγραφος κοσμοπολιτισμός ούτε ο-πατριωτισμός-με-το-κιλό αρκούν για να εξηγήσουν 'από μόνοι τους' την Ιστορία.

Δεν αρκούν για να στηρίξουν 'από μόνοι τους' την ιδέα είτε της πατρίδας είτε της μη-πατρίδας ή για να διασφαλίζουν δημοκρατία και πρόοδο στους ανθρώπους ή για να κατοχυρώνουν την ισαξία τών ανθρώπων. Δεν αρκούν για τη χειραφέτηση τών κοινωνιών μέσα στις πατρίδες, έξω απ' αυτές, μακρυά από τους εθνοτικούς διαχωρισμούς, πέρα από τις θρησκείες.

Αφασική χώρα και δικαιώματα

Η Ελλάδα, από αφασία σε αφασία, απετάχθη μεταχουντικά την κάπηλη εμφυλιακή εθνικοφροσύνη, τη στεγνή αμερικανιά και βιαστικά 'κατάπιε αμάσητες' τις τριτοδρομικές ανεξαρτησιακές πομφόλυγες. Το καλούσε βεβαίως η εποχή και η λαϊκή ανάγκη. Η επόμενη εποχή χάλκευσε την 'ισχυρή Ελλάδα' τής ημιμάθειας, του εύκολου πλουτισμού, του πολιτικού ευρω-χωριατισμού. Είχαν αλλάξει οι ανάγκες.

Σήμερα οι ηγεσίες ξαναμιλούν για πατριωτισμό. Με τη γνωστή λάϊτ αντίληψη. Επειδή σφίξαν τα γάλατα. Ζητούν από το πόπολο να θυσιασθεί 'για να αποτρέψουμε την εθνική καταστροφή'. Ο πατριωτισμός όμως προϋποθέτει πατρίδα. Κι' αυτή υπάρχει και νοείται μόνον αν προσφέρει ψωμί-εργασία, υγεία, πρόνοια, παιδεία, ισονομία σε όλους.

Προς το παρόν, μόνο τα αντίθετά τους προσφέρει η σημερινή Ελλάδα στα πιο πολλά παιδιά της. Τα ίδια υπόσχεται για τα δικά τους παιδιά. Έτσι, η κρίση και η πολιτική για τη διαχείρισή της κάνουν τον 'νέο' πατριωτισμό εντελώς παλαιού τύπου: Με πολλούς χαμένους, με λίγους πολύ κερδισμένους.

'Εξαερώνεται' η ιδέα της πατρίδας ως πεδίου για τη συλλειτουργία τής κοινότητας. Μένουν μόνο κάποιοι τύποι να 'πυροβολούν' ανέξοδα σε εμφυλίους φραστικούς αλλά επικίνδυνους. Είναι όμως αλήθεια ότι σοβαρή συζήτηση για κοινωνία και πατρίδα δύσκολα βρίσκει (ή κρατάει) ακροατήριο.

Προσδοκίες

Πέρα απ' αυτά, το αίμα που φέρνει η ανάπτυξη του φασισμού δεν δείχνει να τρομάζει ακόμη αρκετούς (σσ. το κείμενο είχε γραφεί πολύ πριν από τις δύο, πρώτες προς το παρόν, πιστοποιημένες δολοφονίες από ναζιστικό χέρι). Πολλοί, απελπισμένοι, απερίσκεπτοι ή πατεντάτοι φασίστες περνούν στο προαύλιο της παραστρατιωτικής Ακροδεξιάς:

•Μισαλλόδοξοι ή ανεκτικοί στον φασισμό απ' όλο το κομματικό φάσμα, πρόσφοροι στις 'μοδάτες' εμφυλιακές αναβιώσεις
•Επίδοξοι ή εφεδρικοί πολιτευτές που ήδη 'δουλεύουν' για την (και κυβερνητική;) Ακροδεξιά τής επόμενης φάσης
•Εκτός παιχνιδιού φιλόδοξοι της οικονομίας και του Τύπου, που θέλουν να 'μπουν' στο παιχνίδι απ' όποιο 'παράθυρο'
•Μικροσυστήματα και δομές 'ενημέρωσης' που εισφέρουν ανενδοίαστα στον εκφυλισμό τής δημοκρατίας για να κάνουν στυλ και πελατεία...ή την αληθινή δουλειά τους
•Πανεπιστημιακοί, στελέχη θυλάκων τού κράτους, φλώροι, επίδοξοι ή εξ ιδιοσυγκρασίας συνομώτες
•Επαγγελματίες ρατσιστές, χομπίστες αντιμετανάστες και ξενόφοβοι, συντεχνίες, εθνικοτοπικοί σύλλογοι ή εμπορικοί
•Το ίντερνετ, μέσω τού οποίου ο φασισμός δουλεύει συστηματικά σε 'στοχευμένα' κοινά επί πολυετία
•Επιχειρηματίες, έμποροι όπλων και θυγατρικές τους, ένστολοι, πίστολοι, καλλιτέχναι, αθληταί...
Όλοι αυτοί αντιπαρέρχονται εύκολα την ομολογημένη και ατιμώρητη εγκληματική δράση τών συμμοριών. Σαν ηλίθιοι, βλέπουν στο σκόπευτρο μόνον ξένους ή άλλους. Αδυνατούν να δουν σ' αυτό τον εαυτό τους. Προσπερνούν το ότι ομόδοξοί τους ανά τον κόσμο προσβάλλουν, απειλούν, σκοτώνουν έλληνες μετανάστες.

Έγκλημα και...

Στην Ελλάδα, ο κυβερνητισμός και η πολιτική αντιμετωπίζουν με ψεύτικο δέος τον ζόφο στις αυλές των θαυμάτων, στις οποίες ζουν μετανάστες και έλληνες χωρίς μοίρα στον ήλιο. Οι πραγματικότητες είναι πολύ σκληρές και τα παραδείγματα βρίθουν μέχρι και σήμερα. Δανειζόμαστε από το παρελθόν:

Προ τετραετίας, μετανάστης στη νότια Ελλάδα, δεκαεννιά μήνες 'σκλάβος' σε αγροτο-επιχειρηματία, έλαβε μόνο το 10% των συμφωνημένων. Μάλωσε με τον εργοδότη, εκείνος τον έδωσε στις αρχές χωρίς συνέπειες για τη μαύρη εργοδότηση. Στο αστυνομικό τμήμα ο μετανάστης βασανίσθηκε. Κατάφερε να το σκάσει. Λίγες μέρες μετά σκότωσε τον εργοδότη.

Προ τριετίας, μετανάστης στο Μπουρνάζι μπούκαρε σε σπίτι ενεννηντάχρονης. Της έκλεψε εξήντα ευρώ. Τη σκότωσε με δεκάδες μαχαιριές. Τη βίαζε νεκρή επί διήμερο. Εξαφανίσθηκε.

Προ διετίας, έλληνας κάτοικος Μεσογείων Αττικής πυροβόλησε αλλοδαπό με καλάσνικοβ που είχε αγοράσει (στη μαύρη αγορά από αλλοδαπό) για αυτοπροστασία. Το θύμα απλώς διερχόταν έξω από το σπίτι τού έλληνα, το σούρουπο. Εκείνος είπε ότι έδρασε υπό το κράτος τού φόβου, λόγω των δεκάδων ληστειών και αιματηρών περιστατικών στην περιοχή.

Πρόκειται για τρεις τυχαία επιλέγμένες ιστορίες από εκατοντάδες ανάλογες. Είναι τρεις διαφορετικές αφετηρίες προς τον ίδιο πόνο και τον ίδιο θάνατο. Ο ζόφος και η στέρηση ανακυκλώνουν την αγριότητα στην επαρχία και στα γκέττο των πόλεων.

....στατιστική

Οι αναφορές στα προηγούμενα είναι δυσάρεστες και επώδυνες. Η σιωπή όμως σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι χρήσιμη. Η ζωή είναι αμείλικτη. Οι αριθμοί το ίδιο. Δεν εκφράζουν τη ζωή, δεν αρκούν για να την ερμηνεύσουν. Δείχνουν όμως την έκπτωσή της:

Με μέσους όρους δεκαοκταμήνου μεταξύ 2009-2011, έλληνας δολοφονεί έλληνες και ξένους κάθε τρεισήμισυ μήνες. Τρεις άνθρωποι τον μήνα, ξένοι και έλληνες σκοτώνονται ανά την Ελλάδα από μετανάστες.

Ωστόσο, η εμπλοκή μεταναστών στο έγκλημα ίσα που αγγίζει την εκατοστιαία μονάδα του πληθυσμού τους. Το εισαγόμενο ειδεχθές έγκλημα όμως σηκώνει την Ελλάδα ψηλά στη διεθνή λίστα 'μεγάλης παραβατικότητας'.

Επικαλούμενο αυτή την πραγματικότητα, το επιτελείο των ναζί εγκωμιάζει το ρατσιστικό έγκλημα και προτρέπει στη διάπραξή του. Η εγκληματική ρατσιστική βία καταγράφεται πλέον και από την αστυνομία.

Aνθρωπισμός και σαφήνεια

Τα προβλήματα γύρω από το μεταναστευτικό δεν οφείλονται σε εθνικά ή φυλετικά στοιχεία. Ταλαιπωρούν ημεδαπούς και αλλοδαπούς ως συνέπεια των δυσμενών οικονομικών και άλλων συνθηκών για έλληνες και ξένους.

Αυτή η απλή αλήθεια δεν αρκεί για να διασφαλίζει ποιότητα στη συνύπαρξη στις γειτονιές των πόλεων. Πολλοί ημεδαποί φοβούνται. Άλλοι 'το παίζουν' επειδή έχουν ήδη πάρει ό,τι ήταν να πάρουν φθηνά από μετανάστες. Υπό τον φόβο και την υποκρισία, ο ανθρωπιστικός λόγος δεν περνά εύκολα. Όσο έντιμος να είναι.

Οι ρατσιστές έχουν εξαντλήσει την 'επιχειρηματολογία' και τις δοξασίες τους. Οι ουμανιστές οφείλουν τώρα να θίξουν δημοσία και με λεπτομέρειες πολλά τα οποία συνήθως αποφεύγουν:

•Για τη διαχείριση της αυξημένης εισόδου λαθραίως διακινουμένων μεταναστών
•Για την αθλιότητα του συστήματος συγκράτησης του μεταναστευτικού πληθυσμού στη χώρα και για τις παρενέργειες τού συμφώνου 'τού Δουβλίνου'
•Για τη διατροφή των μεταναστών, την εργασία, την ασφάλιση, τη νοσηλεία τους και για τη δημόσια υγεία
•Για την ανοικτή διαβίωσή τους, για τα στρατόπεδα της περιφέρειας και για τα γκέττο των πόλεων, για την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία
•Για τα μορφωτικά και πολιτικά δικαιώματά τους, για την ανεπάρκεια της δεδομένης κοινωνίας να τους εντάξει
Το 'ξεχειλωμένο' μεταναστευτικό/προσφυγικό και το -άθλιο στην Ελλάδα- καθεστώς ασύλου επείγει να αντιμετωπισθούν. Και αποδιοργανώνουν τη χώρα και τη διασύρουν.

Τα κακά και...

Ο πολυπολιτισμός είναι ανθρώπινος πλούτος. Προϋποθέτει όμως κάποια ελάχιστα για την οικονομική κατάσταση και την κοινωνική οργάνωση, τα οποία λείπουν σήμερα. Δεν οφείλεται μόνο σ' αυτό το ότι το κράτος επικεντρώνει αποκλειστικά στο κατασταλτικό έργο του. Τα υπόλοιπα βαίνουν καλώς:

•Η παράνομη δράση ελλήνων και ξένων δουλεμπόρων και η συνεργασία τους στη λαθραία διακίνηση μεταναστών
•Παραλείψεις και πράξεις υπαλλήλων, λήστευση μεταναστών/προσφύγων για δήθεν διευκόλυνση της παραμονής τους στη χώρα
•Η ενίσχυση και διοχέτευση μεταναστευτικών ροών από το κράτος τής Τουρκίας προς την Ελλάδα
•Οι αδήλωτες ενοικιάσεις στέγης από έλληνες νοικοκυραίους σε δέκα αλλοδαπούς ενοικιαστές, 'με το κεφάλι'
•Η υπενοικίαση από κάθε 'κεφάλι' σε άλλα δέκα, μέχρι να τζιράρει ο ιδιοκτήτης και να φωνάξει τις συμμορίες ή την αστυνομία
Η μαύρη εργασία αλλοδαπών σε επιχειρηματίες αγρότες ή εργολάβους (και δήμους;)
•Η εισαγωγή και το εμπόριο ναρκωτικών, καθώς και τα παιχνίδια μαφιών στις μεταναστευτικές κοινότητες
•Η παραγωγή και διάθεση προϊόντων-μαϊμού από έλληνες και ξένους πλασιέ, με ευθύνη (κάποτε μεγάλων) επιχειρηματιών-προμηθευτών τους
•Το λάδωμα περιφερειακών υπαλλήλων για να δίνουν νομιμοφανείς ή παράτυπες άδειες μικροπωλητών σε έλληνες και ξένους
...συμφέροντα

Στα οικονομικά προαναφερόμενα παιχνίδια, πολυεθνικές ομάδες προωθούν προϊόντα και υπηρεσίες με “δυναμικό” τρόπο. Οργανώνουν την προστασία τής εμπορίας και την τήρηση των συμφωνιών τού αφεντικού (έλληνα ή ξένου). Οι μπίζνες αφορούν:

Πορνεία, επαιτεία-'φανάρια', αγοραπωλησία-ενοικίαση ανθρώπων κάθε χρώματος-ηλικίας, εμπόριο ναρκωτικών, οχημάτων-όπλων-σκαφών-ενδυμάτων, στήριξη σε δίκτυα λαθρεμπορίας τσιγάρων-καυσίμων-χρυσού, 'προστασίες'/'φύλαξη' επιχειρήσεων ελλήνων-αλλοδαπών, διαχείριση πάρκιν, σωματοφυλακές επιχειρηματιών, παρακολούθηση και εκφοβισμό αντιπάλων.

Πρόκειται για μηχανές στημένες από 'λευκά κολλάρα' και μπράβους, από ελληνικές και ξένες 'εθνικές' μαφίες ή από πολυεθνικές δομές που δεν απασχολούν τους -πολύ ευαίσθητους στο παρεμπόριο- ναζί. Αυτοί διαλέγουν 'τη σιωπή τού κομμάντο'. Πού να χτυπηθείς με το οργανωμένο έγκλημα. Να πέσεις και σε κανά γνωστό...να παραξηγηθείς και με κανένανε...

Μαχαιρώνεις κανά 'λαθρό', φτωχοδιάβολο και 'νταξ. Τ' άλλα θα τα βρει η επερεσία: Νταβάδες και πρεζέμπορες που σκοτώνουν παιδιά με χαλασμένες σκόνες, νονιλίκια που καταστρέφουν μικροεπιχειρηματίες και τις οικογένειές τους δεν έχουν να φοβούνται από τους ναζί.

Θυμωμένες 'ιδέες'

Στην Ευρώπη, κυβερνήσεις και διακρατική καταστολή δεν καταφέρνουν να θωρακίσουν τη δημοκρατία από την επιρροή τής Ακροδεξιάς. Καμμιά φορά μάλιστα κράτος και ναζί επιτελείς μοιράζονται την ίδια 'ανησυχία για την προστασία τού πολιτεύματος'.

Την ίδια ώρα, οι θυμωμένοι και οι φοβισμένοι πολίτες στην Ευρώπη αυξάνονται. Κάποιοι απ' αυτούς καταφεύγουν στον ολοκληρωτισμό. Το σύστημα τους περιορίζει να 'βλέπουν' είτε τον δικό του βαρβαρισμό είτε τον 'αντι-συστημικό' βαρβαρισμό. Μόνο.

Στην Ελλάδα ο ναζισμός προβάλλει κυρίως αντι-αριστερά και εθνικιστικά στοιχεία. Απαγορεύεται να υπάρχει εθνικιστική άποψη στη δημόσια ζωή; Απαγορεύεται ο αντιαριστερός λόγος; Από τον νόμο δεν απαγορεύονται αλλά είναι από ανώφελα μέχρι επιζήμια.

Σίγουρα όμως απαγορεύονται, κι' όχι μόνο απ' τους νόμους, τα παραφερνάλια του ναζισμού που 'λάμπουν' στη βιτρίνα τών 'εθνικιστών': Αδικήματα-εγκλήματα μισαλλοδοξίας, διασπορά εθνοτικού-φυλετικού μίσους, χρήση βίας, αντιποίηση αρχής, αφαίρεση ζωής. Όλα αυτά απαγορεύονται όσο και αν μοιάζει πια να μην απαγορεύονται.

Ανακολουθίες

Οι φασίστες στην Ελλάδα και στις 'όμαιμες' θυγατρικές στην Κύπρο έχουν ανακόλουθες ιδέες. Τα μόνα συνδετικά μεταξύ τους είναι ο θυμός και το μίσος. Και ο παραλογισμός.

•Αυτοτοποθετούνται στην αρία φυλή, θεωρούν την ιδέα της φυλής πιο ισχυρή απ' εκείνη τού έθνους αλλά δηλώνουν εθνικιστές
•Θεωρούν μίασμα όποιον και ό,τι ο ναζισμός δεν γούσταρε, ό,τι και όποιον οι ίδιοι δεν γουστάρουν σήμερα
•Λένε 'ναι' σε δολοφονίες και βασανισμούς τούρκων μεταναστών από τους χιτλερικούς στη Γερμανία
•Σιωπούν για τα ίδια εγκλήματα σε βάρος ελλήνων μεταναστών και έχουν στενότατες σχέσεις με τις γερμανικές συμμορίες
•Δεν σχολιάζουν τις επικριτικές θέσεις των ευρωπαίων και άλλων φασιστών για την Ελλάδα και τους έλληνες

Οι ημεδαποί ναζί δηλώνουν προσηλωμένοι σε μια 'ελληνοπρέπεια' αλλά καθηλώνονται στο απολύτως αντίθετό της, στην άρνηση τού άλλου και στην υποκουλτούρα. Είναι:

•Εθνικιστές, χιτλερικοί, αρχαιόπληκτοι και χεβυ-μεταλλάδες μαζί
•Χριστιανολάτρες και παγανιστές μαζί, θρησκόληπτοι και αποκρυφιστές
•'Αντικαπιταλιστές', (ελληνο-)εργατολάτρες και αντικομμουνιστές ταυτόχρονα
•Φυλετικά μισαλλόδοξοι, αντιμουσουλμάνοι και αντιτούρκοι
•Αντιεβραίοι - φιλοπαλαιστίνιοι αλλά και αντιάραβες μαζί
•Εχθροί κάθε αντιπροσωπευτικής διοίκησης, ενεργοί σύμμαχοι κάθε επίσημου και μη κατασταλτικού μηχανισμού, ιδιοτελείς εθελοντές του.
'Αναρχο'-εθνικιστές,...

Ο αχταρμάς τών προσχηματικών ιδεολογημάτων στην Ελλάδα διαμόρφωσε χώρο και για άτσαλα πειράματα. Για παράδειγμα, διευκόλυνε πριν από λίγα χρόνια κοινές δράσεις 'αντιεξουσιαστών' και 'εθνικιστών' στην Αθήνα, οι οποίες βεβαίως δεν ενέπλεκαν στ' αλήθεια τους δύο χώρους.

Απ' αυτούς όμως στρατολογούσαν επιδέξιοι στην προβοκάτσια επαγγελματίες καθοδηγητές, για να σπρώχνουν νέο κόσμο στην ανενδοίαστη βία. Κοινοί για τους νεαρούς παρονομαστές ήταν:

•Η συνειδητή απόρριψη κάθε πολιτικού στόχου και η έκφραση μόνον οργής
•Η 'αντικαπιταλιστική' θεώρηση: Στο πλευρό των φτωχών ελλήνων και εναντίον 'των εβραίων που κυβερνούν τον κόσμο'
•Η 'αναρχική' προπαγάνδα που κατέληγε σε...πατριδολαγνεία εναντίον τής Νέας Τάξης
•Οι επιθέσεις, καταστροφές, κλοπές αγαθών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή 'καταδρομικών' επιχειρήσεων στο κέντρο και σε γειτονιές στην Αθήνα κι' αλλού
•Τα κτυπήματα κατά προσώπων και οργανώσεων νεολαίας και κατά αντιεξουσιαστών

...θύρες και ερπύστριες
Οι παλαιότερες 'συμπράξεις αναρχικών-εθνικιστών' έχουν αντικατασταθεί από φασιστικούς πυρήνες και η συγκεκριμένη 'διαδοχή' θυμίζει τους -προ εικοσιπενταετίας- 'αναρχο'χουλιγκάνους.

Αυτοί αντικατέστησαν σε θύρες των γηπέδων πυρήνες ναζί, τους οποίους καθοδηγούσαν παρακρατικοί εκείνης της εποχής - εμβαπτισμένοι σήμερα στα νάματα της επίσημης πολιτικής.

Επίγονοι των εν λόγω χουλιγκάνων έχουν εντοπισθεί σε ναζί συμμορίες. Στα γήπεδα καταγράφονται αρκετά συχνά φασιστικοί θύλακες νέας εσοδείας.

Είναι αξιοσημείωτο και το ότι περιθωριακές τάσεις της Αριστεράς υιοθέτησαν 'αντι-νεοταξίτικη' προβληματική. Προτιμούν ακροδεξιές συλλογικότητες παρά την υπόλοιπη Αριστερά, την οποία εντάσσουν στη Νέα Τάξη, με αφορμή την πολιτική της στο μεταναστευτικό και στην εξωτερική πολιτική.

Στην καθαυτό Ακροδεξιά τα πράγματα είναι πιο απλά: 'Αλήτες-προδότες-πολιτικοί', 'ζήτω η Ελλάς', 'βασκά πστβω έξω οι ξένοι'. Μέχρις εκεί ευκολύνονται να μιλούν οι ναζί. Δυστυχώς, ένα μέρος τής κοινωνίας μόνον μέχρις εκεί προτίθεται να ακούει.

Εσχάτως, στη δημοσιότητα εντοπίζονται μικροσυμμορίες-'αποσχίσεις' από τον βασικό θίασο: Τέως 'υπαρχηγοί' που θέλουν πίσω οφίτσια και αποδοχές που είχαν στα φασιστικά τάγματα εφόδου, άλλοι - πρώην 'στρατιώτες' της παραστρατιωτικής Ακροδεξιάς, 'ασυμφιλίωτοι με τον κοινοβουλευτικό κατήφορο' κ.ο.κ

Άλλο πίστις άλλο τέχνη

Η 'ιδεολογία' της Ακροδεξιάς μπορεί να χωράει τα πάντα: Από τους ρατσιστικούς 'Νόμους της Νυρεμβέργης' μέχρι τα...Άπαντα του Λούσιφερ και απ' τη μαρξική 'Κριτική στο πρόγραμμα της Γκότα' μέχρι τα δοκίμια των Άϊρον Μέϊντεν. Δεν υπάρχει πρόβλημα όμως.

Η 'πολιτική πράξη' και οι στόχοι των παραστρατιωτικών, οι κακοποιήσεις πολιτών, η δημιουργία συνθηκών για δικτατορία, δεν χρειάζονται ντε και καλά συνεκτική ιδεολογία. Η δράση τών συμμοριών δεν εκφράζει κατ' ανάγκην 'ιδέες'. Ούτε περιορίζεται από τέτοιες.

Οι αληθινοί στόχοι τού ναζί επιτελείου διαφέρουν απ' εκείνους τους οποίους αυτό διακηρύσσει. Άλλο πίστις κι' άλλο τέχνη. Το έργο έχει ξαναπαιχθεί. Τόχουμε ξαναδεί. Και με άλλα 'χρώματα'.

Εν τω μεταξύ, άνθρωποι με δημόσιο λόγο ορκίζονται στη δημοκρατία αλλά χαρίζουν πια ρόλο και επιχειρήματα στον φασισμό. Οργανώνουν σκιαμαχίες με την Αριστερά, φρεσκάρουν την πολιτική τυπολογία τού 1950, έχουν...επιδόσεις που αναγκάζουν ακόμη και τη λάϊτ Ακροδεξιά να ασθμαίνει.

Τη λάϊτ Ακροδεξιά που επανέρχεται στον εμφυλιακό λόγο όσο αποσυντίθεται μετά το κοινοβουλευτικό διάλειμμά της. Θα επανέλθει όμως στον...απλό ακροδεξιό λόγο όταν (αν) ξαναμπουκάρει στο πολιτικό mainstream.

Ευρω-κίνημα και...

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κρατικοί και διακρατικοί θεσμοί χάνουν σε αξιοπιστία. Η σχεδόν διευρωπαϊκή κρίση και η πολιτική των αγορών δήθεν για την αντιμετώπισή της γέννησαν ένα σχεδόν διευρωπαϊκό λαϊκό κίνημα. Κίνημα απελπισμένων, αμυντικό, αντιφατικό και υποσχόμενο.

Κίνημα ασύμμετρο, με περισσότερους μικρο-μεσοαστούς από παλιά, με λιγότερα ταμπού από παλιά. Κίνημα απέναντι στις αγορές και τις κυβερνήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν την κρίση (τους) με την εξαθλίωση των λαών. Στον απόηχο της πρώτης ακμής αυτού του κινήματος ενεργοποιήθηκε η Ακροδεξιά.

Η πρωτοφανής κοινωνική κινητικότητα στην ΕΕ σκλήρυνε τις 'εθνικές πολιτικές' ελέγχου και καταστολής. Και τις διεθνείς. Οργανώθηκαν διευρωπαϊκές αστυνομο-στρατιωτικές μονάδες δράσης, για αποστολές ειδικής εντολής, ανεξαρτήτως συνόρων.

Ταυτόχρονα, το κατεστημένο καλλιεργεί στις κοινωνίες την ιδέα τής 'καταπολέμησης των άκρων'. Επιχειρεί 'συμψηφισμούς' -στα μάτια των κοινωνιών- μεταξύ των σύγχρονων κινημάτων και των ναζί συμμοριών.

Το σύστημα θα επιτίθεται στη λαϊκή διαμαρτυρία και για τα προσχήματα θα 'συγκρατεί' τη δράση των φασιστών, ως Πόντιος Πιλάτος και Σολομώντας ταυτόχρονα. Κυβερνήσεις, υπερ-εθνικοί οργανισμοί και η βιομηχανία τής 'ενημέρωσης' παίζουν το παιχνίδι.

Στρεβλώνουν την εικόνα των σύγχρονων κινημάτων. Υποκριτικά αναμειγνύουν την κοινωνική διαμαρτυρία με τον σταλινισμό και την τρομοκρατία. Και κάνουν αυτό το μίγμα αχταρμά με τον χιτλερισμό.

Όμως, το σχήμα τής 'εξομοίωσης εξτρεμισμών' στην ΕΕ είναι ανιστόρητο. Είναι πολιτικά διαβλητό. Και ανυπόστατο. Βαθιά ανήθικο. Όπως ακριβώς και στην Ελλάδα.

...εξομοιώσεις

Κατά μία αξιοσημείωτη σύμπτωση, οι κατ' εξοχήν παρακρατικοί στην Ελλάδα, οι ναζί, χαρακτηρίζουν με εμμονή πολίτες με ριζοσπαστική και αντιφασιστική στάση 'παρακρατικούς' και 'φασίστες'. Το παιχνίδι 'στήνεται' ερήμην τού σε ποιους αναφέρεται ο 'κάθε εξτρεμισμός', αδιάφορα από το τι ζητούν-τι προτείνουν η κοινωνία και οι συμμορίες.

Οι επίσημοι εξομοιωτές εξτρεμισμών διευκολύνουν την αποσταθεροποίηση και προβοκάτσιες. Σε εξομοιώσεις όμως προχωρούν και εγνωσμένης εντιμότητας παράγοντες με δημόσιο λόγο αλλά τα επιχειρήματά τους αποδυναμώνουν οι συσχετισμοί και η ουσία των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη.

Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν ότι κάποιες πτυχές τού λόγου και της δράσης των κοινωνικών κινημάτων στην Ελλάδα θα μπορούσε να είναι συζητήσιμες, κυρίως υπό το βάρος τής σημερινής συγκυρίας. Ουδέποτε όμως το τρίγωνο με το κράτος στη μία κορυφή και με 'τους εξτρεμισμούς' στις δύο άλλες, είναι ισοσκελές:

'Η μισή Αστυνομία' και άλλοι ένστολοι στηρίζουν ενεργά την Ακροδεξιά. Η ισονομία των ένθεν και ένθεν πολιτών δεν είναι το φόρτε τής ΕΛΑΣ. Αυτό βέβαια δεν ταυτίζει Ακροδεξιά και Αστυνομία, όσο και αν αυτό προπαγανδίζεται από τους ναζί και κάποιους αστυνομικούς.

Οι τελευταίοι πάντως κρατάνε δικαίωμα: 'Όποτε χρειάζεται κάνουμε στην άκρη τους ασφαλίτες τού πολιτεύματος' λένε στην αργκό τους.

Ώρα τής Δημοκρατίας

Η μιλιταριστική Ακροδεξιά υλοποιεί στρατηγική με μεγάλα κόστη. Όσοι την αξιοποιούν και την ενισχύουν έχουν απαιτήσεις για 'πολιτικά' αποτελέσματα. Γι' αυτό οι ναζί ανεβάζουν τον πήχυ στις 'πολιτικές' προκλήσεις. Απειλούν ανοικτά πια τη δημοκρατία.

Συστηματοποιούν τις επιθέσεις ταγμάτων εφόδου, την άσκηση εφεδρικών και την εκπαίδευση δόκιμων μονάδων. Διαπράττουν εγκλήματα, αναγγέλλουν άλλα, απειλούν κατάργηση της παρακμασμένης δημοκρατίας. Και κάθε άλλης.

Για όσους καμώνονται ακόμη πως δεν καταλαβαίνουν: Αν οι ναζί δεν αναχαιτισθούν τώρα, θα ακολουθήσουν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον διακριτών μεμονομένων στόχων, καθώς και 'καταδρομικές' κατά στόχων μαζικών ή στρατηγικής σημασίας.

Οι συμμορίες πρέπει να μπουν στην άκρη από τώρα. Ο φασισμός μπολιάζει με φασισμό τυχοδιώκτες, φτωχούς, χομπίστες τής βίας και επαγγελματίες της. Τους εκπαιδεύει. Τους εκμεταλλεύεται για να απειλεί την κοινωνία με αποδιάλυση και τις οικογένειες με το αίμα δικών τους.

Το ματσούκι όμως έχει δύο μεριές. Η απειλούμενη κοινωνία μπορεί να πιάσει τη δεύτερη, όσον οι ταγοί της είναι έτοιμοι μόνο για να δηλώσουν ότι 'πέφτουν από τα σύννεφα' για μια 'κακιά ώρα'. Ούτε η δημοκρατική άμυνα όμως προεξοφλεί την ομαλότητα, δεδομένου τού ποιοι και πώς μπορεί να στηρίζουν την αποσταθεροποίηση και τον διχασμό.

Όχι στην...αξιοποίηση των ναζί

Η καθημαγμένη πολιτική τάξη πρέπει να εγκαταλείψει την ολιγωρία της και -μαζί με την κοινωνία- να αποκρούσει την περαιτέρω παρείσφρυση των ναζί στους θεσμούς. Σε μια παλαιού ή νέου τύπου δικτατορία, ουδείς θεσμός και ουδείς πολιτικός θα έχουν είτε λόγο είτε δικαίωμα να εκπροσωπούν τους πολίτες, τους οποίους σήμερα κόπτονται πως εκφράζουν.

Δεξιοί και πολύ δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, πολύ αριστεροί, πολύ κεντρώοι, οφείλουν να κάνουν τα πάντα ώστε να τιμωρείται κάθε παραβατικότητα του νέου φασισμού, κάθε αντιποίηση αρχής εκ μέρους του, καθώς και κάθε είδους υπόθαλψή του. Και επίσης: Να εγκαταλειφθούν τα σενάρια 'αξιοποίησης' των ναζί. Ξανά: Να εγκαταλειφθούν τα σενάρια 'αξιοποίησης' των ναζί.

Ο πολιτικός στόχος - να αποσπασθούν πολιτικά οι προσήλυτοι στον φασισμό είναι θεμιτός. Ωστόσο, κάποια συναφή παιχνίδια υποστάθμης (όπως και μερικά με τον εκλογικό νόμο) οδηγούν ντουγρού σε ήττα τής δημοκρατίας. Με ευθύνη τού 'συνταγματικού τόξου'.

Τα ανοίκεια συνεταιριλίκια με τους ναζί βλάπτουν τη χώρα και τους πολίτες περισσότερο από κάθε εξέλιξη την οποία θα ήθελαν να αποτρέψουν οι...εταίροι. Οι εχθροί τής δημοκρατίας δεν είναι μόνον εκεί απ' όπου ακούγονται ή μόνο εκεί που κοιτάμε. Ή μόνο εκεί που δείχνουν οι πολλοί.

Πολιτική και κοινωνία οφείλουν να υπερασπισθούν το πολίτευμα έναντι του φασισμού, να οργανώσουν την άμυνα της -εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης- δημοκρατίας και να την κάνουν καλύτερη. Δεν θα το κάνει άλλος για λογαριασμό τους.

Και η Εκκλησία να αποκηρύξει τις ναζί συμμορίες. Πλήρως και σαφώς. Ανυπόκριτα και αποφασιστικά. Επίσημα. Τώρα.

Η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη να ελέγξουν την περιοχή του πραγματικού πολιτικού εγκλήματος. Αυτή εκτείνεται πολύ πέραν τού κατά τις ίδιες τις αρχές -ελεγχόμενης επιρροής, αμφιλεγόμενου- 'αντιεξουσιαστικού και τρομοκρατικού' χώρου, ο οποίος μονοπωλεί τις επιτυχίες τής δίωξης.

Κεφάλαιο-ισχυροί και ναζί

Αυτή την περίοδο χρειάζεται πολύ προσεκτική ανάγνωση της ελληνικής ιστορικής εμπειρίας. Και της γερμανικής τού Μεσοπολέμου. Η χρονική απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη αλλά τα ενδιάμεσα νέα στοιχεία απαγορεύουν τις ταυτίσεις. Οι περιπτώσεις όμως έχουν έντονες ομοιότητες:

•Ως προς την επιθετική οργάνωση του ακραίου συντηρητισμού και των ομάδων του κρούσης, πολιτικών και παραστρατιωτικών
•Ως προς τη γενικευμένη κοινωνική ασφυξία και την εξεγερτική διάθεση των μικροαστών και της διάσπαρτης Αριστεράς
•Ως προς τις παλινδρομήσεις τής Δεξιάς-Κεντροδεξιάς, καθώς και των σοσιαλιστών οι οποίοι ανήκαν στην Αριστερά
Μεγάλη σημασία έχει και το πώς θα διαχειρισθούν το φασιστικό ρεύμα οι ισχυροί τού κόσμου. Στον χιτλερισμό αντιτάχθηκαν μόνον όταν έστρεψε τα όπλα κατ' ευθείαν επάνω τους. Πολλοί απ' τους μετέπειτα Συμμάχους και η Σοβιετία κέρδισαν λίγο χρόνο μεταξύ 1936 και '39. Μετά ξέσπασε ο πόλεμος. Κερδήθηκε. Με τριανταπέντε εκατομμύρια νεκρούς και καταστροφικές συνέπειες.

Τις σημερινές εξελίξεις θα κρίνει κατά πολύ το τελικό οικονομικό σχέδιο του διεθνούς κεφαλαίου απέναντι στην παγκόσμια κρίση. Ακόμη και μετά το κραχ του 1929, κατά τον Μεσοπόλεμο, οι μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις αρχικά απέρριπταν τον ναζισμό. Την τελική απόφασή τους όμως έλαβαν αργότερα.

Ο Χίτλερ τις έπεισε πως έχουν να κερδίσουν παρά την οικονομική κρίση. Κέρδισαν. Τα πολεμικά συμβόλαια 'έχτισαν' την κυριαρχία των περισσοτέρων απ' τις μεγάλες βιομηχανίες μέχρι και σήμερα.

Στρατοί και τραγωδία

Καταλύτης όμως για τη σημερινή 'Βαϊμάρη τής ΕΕ' είναι το πώς θα αντιδράσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί. Λιγότερο από εκατό χρόνια πριν, η γερμανική κοινωνία ριζοσπαστικοποιήθηκε για τη χειραφέτησή της.

Κατάφερε ένα ιστορικό -για την εποχή- βήμα, για λογαριασμό ολόκληρης της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Το εγχείρημά της τιμωρήθηκε με τον χιτλερισμό και με στρατιωτικές δικτατορίες στην Ευρώπη.

Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία και κάθε ενδεχόμενη στάση την οποία μπορεί να τηρήσουν σήμερα τα εν γένει 'στρατά' στη γηραιά ήπειρο. Είναι θέμα-ταμπού αλλά δεν πρέπει να μένει παρασιωπημένο. Στην εποχή μας ουδέν αυτονόητο:

•Τι θα κάνουν οι ένοπλες δυνάμεις στα ευρωπαϊκά κράτη, οι οποίες συμπιέζονται οικονομικά όπως και οι λαοί;
•Πώς θα κινηθούν οι επερεσίες και οι διακρατικές μονάδες τάξης, με δεδομένη την αποδυνάμωση των θεσμών πολιτικής διεύθυνσης στα μέλη τής ΕΕ;
•Πώς τα κράτη και οι διεθνείς θεσμοί θα διαχειρισθούν κλιμακούμενες εθνικές και πολυεθνικές διαδηλώσεις ή και εξεγέρσεις;
•Ποιές ευαίσθητες περιοχές στην Ευρώπη και ποιες πτυχές ασφάλειας θα θίξουν οι παρενέργειες της κρίσης;
•Ποια τροπή θα πάρουν οι διεπιχειρηματικοί πόλεμοι κλίμακος και η βιομηχανική κατασκοπεία;
•Τι θα γίνει με τις τεράστιες πολυεθνικές μισθοφορικές εταιρίες ασφαλείας και στρατιωτικών υπηρεσιών;
•Ποιος, πώς και εναντίον ποίων θα αξιοποιήσει το 'μεγάλο έγκλημα' στην Ευρώπη, που είναι απίστευτα οργανωμένο;
Σήμερα, η Γερμανία και το Ράϊχ των 'αγορών' καλωσορίζουν πάλι την Ευρώπη στα ερείπια της Βαϊμάρης. Γι' αυτό είναι ύψιστα καθήκοντα όλων και η αδιάκοπη ενεργός απόκρουση του σύγχρονου ναζισμού και η αναζωογόνηση της δημοκρατίας.

Το αντίδοτο στην παρακμή τής δημοκρατίας δεν είναι ο φασισμός. Ούτε στην Ευρώπη των πολέμων και της χιτλερικής προϊστορίας ούτε στην Ελλάδα των διχασμών, της Κατοχής, στην Ελλάδα του αίματος.

Η απειλή του αίματος καθιστά σήμερα χωρίς νόημα κάθε διαχωρισμό μεταξύ όσων ήδη συντάσσονται με τους ναζί και των άλλων που προσπαθούν να καμουφλάρουν τον δικό τους φιλοφασισμό πίσω από τον θυμό που όλοι νοιώθουν για τη σημερινή κατάσταση.

Η Ιστορία απειλεί να επαναληφθεί. Πιθανόν ως φάρσα. Οι φάρσες των ναζί όμως είναι ο ορισμός τής παγκόσμιας τραγωδίας.

Γι' αυτό, ουδείς δικαιούται σήμερα να καμώνεται πως δεν γνωρίζει. Ουδείς θα μπορεί να επικαλεσθεί άγνοια αύριο. Μετά από το αίμα...

GROK.GR & GROK'S Radio

Υ.Γ Το κείμενο είχε γραφεί πολύ πριν από την τραγωδία Φύσσα,

πριν από την πρώτη επίσημη δολοφονία έλληνα από τους ναζί.

Οι φασιστικές αγέλες όμως χύνουν επί χρόνια αίμα ξένων και

ελλήνων. Και απειλούν, ακόμη και τώρα, να συνεχίσουν.

Οι αρχές, οι πολιτικοί, τα μήντια γνώριζαν αυτά που τώρα

'ανακαλύπτουν' με έκπληξη. Σε λίγο θα 'ανακαλύψουν' κι' άλλα,

τα οποία επίσης γνώριζαν. Απλώς τα προσπερνούσαν με ευκολία.[/spoiler:1m7e3b22]

Για όλη την ελληνική οικογένεια.

Εβαλα ένα μέρος του γιγαντιαίου quote σε spoiler για διευκόλυνση των αναγνωστών. Επίσης, πρέπει να παραθέσεις πηγή! [Mod]

Ό,τι θέλει ο mod!

http://grok.gr/permalink/180727.html

υπάρχει και στο γιγαντιαίο quote το site

να το διάβασετε άσπρο πάτο παιδιά, όχι επειδή είναι κουμούτσα να το αγνοήσετε, αξίζει

^ετσι θα τσακιστεί ο φασισμός.

Το ότι ο Τσίπρας έκανε γούτσου γούτσου δεν απαντά στο ότι στην ανάλυσή σου γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια τις ιστορικές συνθήκες, ενώ θέτεις ως αιτία της όλης κατρακύλλας μια στιγμιαία έκρηξη.

Καλά κάνεις και γνωρίζεις αστυνομικούς αλλά το παράδειγμά σου μπερδεύει την πολιτική κάλυψη με την αποδοχή από τον κόσμο. Συνεπώς αυτή τη μη-κάλυψη των αστυνομκών δεν την έχεις αποδείξει ακόμα. Άσε που όσο έτρωγε χημικά και ξύλο αναίτια ο κόσμος στο Σύνταγμα και τους έσπρωχναν ανάποδα στις σκάλες του Συντάγματος και καμία ανακοίνωση δεν υπήρχε από μέρους της αστυνομίας για καταδίκη πες τους από μέρους μου ότι 'Είναι πολύ αργά για δάκρυα Μαρία'. Όταν δεν απομονώνεις τα σάπια μήλα και τα ανέχεσαι ως ισότιμα με εσένα τότε δύσκολα πείθεις τους άλλους ότι διαφέρεις. Το ίδιο μάθημα που έλαβε το συνδικαλιστικό κίνημα, που φτάνει ένας Φωτόπουλος για να τσουβαλιαστούν όλοι ως μιάσματα της κοινωνίας.

Καταρχήν λεκτικό(=συσσωρευμένη αγανάκτηση) που δεν είπα, κάντο ό,τι θέλεις. Άλλωστε δε μιλάω για δικαιολόγηση αλλά για τις συνθήκες-αιτίες πάνω στις οποίες βρίσκουν εύφορο χώμα διάφορες κοινωνικές εκρήξεις. Διότι αν θες να μας πείσεις ότι μια δολοφονία παιδιού από 'αστυνομικό' είναι ικανή να οδηγήσει σε όλα αυτά που επακολούθησαν σε μια πολιτεία που λειτουργεί σωστά μάλλον κάτι ξεχνάς ή δε θες να θυμηθείς.

Τί έκανε για παράδειγμα το κράτος τόσα χρόνια για αυτό, κυνήγησε κανέναν;
Αν πραγματικά θες να δεις τί οδήγησε μια κοινωνία εδώ που έφτασε πρέπει να πας πιο παλιά και πιο βαθιά από το Δεκέμβρη του 08', και να ψάξεις ευθύνες και σε πολιτικούς χώρους εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Άσε που εν τω μεταξύ είχες και ένα Μνημόνιο και ένα Παπουτσή-Δένδια στο παιχνίδι που μόνο μικρή επιρροή δεν είχε σε αυτά που περιγράφεις.