Πάντως με αφορμή την Αργύρη, έγινε για πρώτη φορά εδώ διαφήμιση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κάτι ξέρει ο Τζήμερος τελικά. Εύγε.

Ο χρήστης Ernani έγραψε:
Συγκινήθηκα. Ώστε άντεξες με το ζόρι. Έπρεπε να ζούσες τις επικές στιγμές του '90 στο ΕΜΠ.

Όσο για την ομαδάρα, δεν νομίζω ότι είμαι εγώ αυτός που επιτίθεται σε οτιδήποτε 'αριστερίζει'. Οπότε κάπου πρέπει να κρατούνται οι ισορροπίες.

Προσωπικά λυπάμαι με την κατάντεια της σχολής σήμερα και καταλαβαίνω ότι τα παιδιά σήμερα θα τρώνε χειρότερο σοκ, έχοντας και το μαγαζάκι του Σημαδεμένου μέσα στα πόδια τους.

Εγώ εξ' αρχής -επειδή νομίζετε μερικοί ότι αντιμετωπίζουμε το Τζήμερο Ξανά! σαν το Μεσσία- είπα τη γνώμη μου για το θέμα της ΑΣΟΕΕ.
Προβοκατόρικη δήλωση εκ των υστέρων.
Προσωπικά το φχαριστήθηκα που πετάει στα μούτρα των καθηγηταράδων το συγκεκριμένο τσιτάτο αλλά από την άλλη πρέπει να βάλεις και μια υποσημείωση ότι έκατσε και λίγο η φάση γιατί δεν μπορείς να θεωρείς ιδανική επιλογή το drop out.

Πάντως με αφορμή την Αργύρη, έγινε για πρώτη φορά εδώ διαφήμιση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κάτι ξέρει ο Τζήμερος τελικά. Εύγε.

Εγώ δεν το είπα τυχαία το Ανταρσυα Ξανά!

Γνωστή μου λεει θελει να ψηφισει ΣΥΡΙΖΑ αλλα ελπίζει η πλειοψηφία να το ρήξει σε κάτι 'πιο σταθερό' (ήτοι ΠΑΣΟΚ/ΝΔ). Μιλαμε απο (πολιτική) ωριμότητα σκίζουμε να'ουμ...

Ο χρήστης Pathos έγραψε:
Γνωστή μου λεει θελει να ψηφισει ΣΥΡΙΖΑ αλλα ελπίζει η πλειοψηφία να το ρήξει σε κάτι 'πιο σταθερό' (ήτοι ΠΑΣΟΚ/ΝΔ). Μιλαμε απο (πολιτική) ωριμότητα σκίζουμε να'ουμ...

ξερω οικογενεια που ο πατερας ειναι μελος του ΚΚΕ, η μητερα κατεβηκε βουλευτης με την ΧΑ, και η κορη ψηφιζει Πασοκ

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εύφορες πεδιάδες του Μανιτού

Πως θα σας φαίνονταν η «κοινωνικοποίηση» των τραπεζών, ώστε να τεθούν υπό «δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο»; Τι θα λέγατε για τη δαπάνη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ώστε «να περάσουν σταδιακά υπό πλήρη δημόσιο έλεγχο στρατηγικές επιχειρήσεις που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί» όπως ο ΟΤΕ; Είστε έτοιμοι για τη «ριζοσπαστική αναδιανομή του πλούτου»; Πόσο «σταδιακή» λέτε να είναι η αύξηση των συντάξεων και των μισθών στην περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη;
Το περίγραμμα του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που κυκλοφόρησε χθες, είναι γεμάτο κούφιες υποσχέσεις και παχιά λόγια. Οποιος αντέξει τη μυρωδιά της φορμόλης και το ξεφυλίσει μέχρι το τέλος, θα διαπιστώσει πως οι εμπνευστές του, έχοντας ζήσει στην πλούσια κοιλάδα του κρατικοδίαιτου, παρασιτικού, ελληνικού καπιταλισμού, απέκτησαν την ψευδαίσθηση πως η ζωή είναι πάντα ευχάριστη, το δημόσιο ταμείο ανεξάντλητο και πως οι εγκύκλιοι δημιουργούν πλούτο.
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η απουσία κάθε πρότασης για την ανάπτυξη από το περίγραμμα που διαβάσαμε χθες; Εκτός και αν πιστεύουν πως δια της 'κοινωνικοποίησης' των ρημαγμένων ελληνικών τραπεζών και της κατάργησης των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου θα παραχθεί πλούτος, θα αυξηθούν οι συντάξεις και θα διπλασιαστούν οι μισθοί (στο δημόσιο, ποιος νοιάζεται για τον ιδιωτικό τομέα).
Τουλάχιστον υπήρξε μια πρόοδος: Από την αυτόματη επιστροφή των εκτάκτων εισφορών στους πολίτες, όπως είχαν εξαγγείλει από τηλεοράσεως τα στελέχη, περάσαμε στη 'σταδιακή αποκατάσταση των συνεπειών από τις αντιλαϊκές πολιτικές', ενώ 'ταυτόχρονα θα λαμβάνονται μέτρα βαθιών προοδευτικών αλλαγών'.
Για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η ελληνική οικονομική πραγματικότητα αρχίζει και τελειώνει με το μνημόνιο. Το μνημόνιο φταίει για όλα, λες και δεν βούλιαζε επί χρόνια η ελληνική οικονομία, ενώ οι πάντες σφυριζαν αδιάφορα υπό την κάλυψη του φθηνού δανεισμού. Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι των δανειστών μας απλώς έδωσαν τη χαριστική βολή. Η συνταγή του ΣΥΡΙΖΑ περιέχει μόνο ένα υλικό ώστε να είναι εύπεπτη: Την κατάργηση του μνημονίου, που έχει ήδη γίνει κουρελόχαρτο από την πραγματικότητα, και την κρατικοποίηση των τραπεζών που θεωρείται σίγουρη, όσο και αν προσπαθούν οι τραπεζίτες.
Το επτασέλιδο κείμενο αναφέρεται και στην 'εξαγωγή' της ελληνικής 'επανάστασης' στην υπόλοιπη Ευρώπη καθώς η διαγραφή του ελληνικού χρέους θα συνοδευθεί από πρωτοβουλία για την επίτευξη 'δίκαιης και για όλους τους λαούς της Ευρώπης βιώσιμης λύσης'. Μάλλον δεν θα χρειαστεί να ερωτηθεί ο συμπαθής Παν. Λαφαζάνης και ο μαχητικός Δημ. Στρατούλης που προωθεί την 'άμεση αναδιανομή του πλούτου ώστε να ξεκινήσει γρήγορα η ανάπτυξη'.
Όσοι διαβάσουν την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουν πως από τη μία πλευρά διακηρύσσει την ευρωπαϊκή 'επανάσταση' και από την άλλη κλείνει το μάτι στη δραχμή και τον απομονωτισμό. Ενώ ξοδεύει αρκετό μελάνι για να χαϊδέψει τα αυτιά της νέας κομματικής του πελατείας (βλέπε δημόσιοι υπάλληλοι), αποφεύγει να εξηγήσει πως θα πορευτεί η χώρα εκτός του ευρώ.
Πολλοί ελπίζουν πως το συγκεκριμένο προπαγανδιστικό κείμενο που χρησιμοποιούν στις δημόσιες εμφανίσεις τούς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα συνοδευτεί αύριο από ένα περισσότερο ρεαλιστικό οικονομικό πρόγραμμα. Μάλλον θα διαψευστούν.

http://fotisk.posterous.com/

Ο χρήστης spiros έγραψε:

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εύφορες πεδιάδες του Μανιτού

Πως θα σας φαίνονταν η «κοινωνικοποίηση» των τραπεζών, ώστε να τεθούν υπό «δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο»; Τι θα λέγατε για τη δαπάνη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ώστε «να περάσουν σταδιακά υπό πλήρη δημόσιο έλεγχο στρατηγικές επιχειρήσεις που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί» όπως ο ΟΤΕ;

Αν δεν εχεις καταλαβει εσυ κι ο φιλος σου που ποσταρει εχει δωσει ηδη μερικα οχι εκατονταδες αλλα δις.

Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:

Δεν έχετε αντιληφθεί το μεγάλο όραμα, ίσως ούτε ο Κουρής να μη μπορεί να το δεί:

Δεδομένου ότι σχεδόν όλες εταιρείες, όπως και οι τράπεζες, είναι χρεοκοπημένες, το κράτος αναλαμβάνει τα χρέη και ταυτόχρονα τις κρατικοποιεί - κοινωνικοποιεί για να ακολουθούμε με συνέπεια την πασοκική ορολογία του 1981.
Αυτόματα, το όνειρο του δημόσιου ελέγχου των μέσων 'παραγωγής' στην Ελλάδα γίνεται πραγματικότητα σε συντριπτικό βαθμό.
Οι ελάχιστες εταιρείες που δεν είναι βαθειά στο κόκκινο παραμένουν ιδιωτικές ώστε να εξασφαλίζεται ένα σύστημα μεικτής οικονομίας για υγιή άμμιλα δημόσιας και ιδωτικής επιχειρηματικότητας.

Οι εργαζόμενοι με νέους θεσμούς εκπροσώπησης, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, θα εκλέγουν όπως στα πανεπιστήμια την διοίκηση των κρατικών εταιρειών, δηλαδή σχεδών όλων των επιχειρήσεων της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η συνταγματική απαίτηση ισότητας των πολιτών, περνάει νόμος να διοικούνται με ίδιο τρόπο και οι ιδωτικές επιχειρήσεις. Η θετική εμπειρία της δημιουργικής συνδιοίκησης για 3 δεκαετίες στα ελληνικά πανεπιστήμια αποτελεί οδηγό για το νέο υπόδειγμα (μοντέλο) ανάπτυξης.

Ακολουθεί ο ραγδαίος εκσυγχρονισμός και η παραγωγική ανόρθωση των ελληνικών επιχειρήσεων, με άπλετη χρηματοδότηση τους με τρισεκατομμύρια δραχμών.

Η διαπλοκή, οι συναλλαγές και η διαφθορά έχουν εξαλειφθεί με τους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων (διοίκησης).

Η Ευρώπη βλέπει το νέο πολιτικό και οικονομικό υπόδειγμα και αλλάζει και αυτή. Επιτέλους η Ελλάδα αναδεικύνεται στον ηγετικό ρόλο που αρμόζει στη πολιτική παράδοση και τον πολιτισμό της. Το όνομα Αλέξης Τσίπρας σηματοδοτεί μία νέα εποχή στην ιστορία της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου!

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εύφορες πεδιάδες του Μανιτού

Πως θα σας φαίνονταν η «κοινωνικοποίηση» των τραπεζών, ώστε να τεθούν υπό «δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο»; Τι θα λέγατε για τη δαπάνη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ώστε «να περάσουν σταδιακά υπό πλήρη δημόσιο έλεγχο στρατηγικές επιχειρήσεις που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί» όπως ο ΟΤΕ;

Αν δεν εχεις καταλαβει εσυ κι ο φιλος σου που ποσταρει εχει δωσει ηδη μερικα οχι εκατονταδες αλλα δις.

+χαριζω δανεια, οικοπεδα, σπιτια, καλυβες στο φεγγαρι, θεσεις στο δημοσιο

το μοντελο εξηγειται απο το ακριβως απο πανω ποστ.

Ναι, ακριβως οπως τα λες

@Adriver
Ποιός ο λόγος να ασχολούμαστε με κατακάθια όπως ο Κουρής; Αν υπήρχε πολιτική βούληση, τώρα θα βρισκόταν στη φυλακή.

Επίσης να υπενθυμήσω και κάποια πρόσφατα εξώφυλλα της Αυριανής.

Ο άνθρωπος είναι για τα πανηγύρια.

Αυτές είναι συλλεκτικές εκδόσεις.
Αυτή την εβδομάδα θα έχει αφιερωμένη έκδοση στο ΚΚΕ (και σε ρωσική μετάφραση) και την επόμενη για τη ΧΑ με δώρο cd single το Γρίβα σε θέλει ο βασιλιάς.

http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekl ... 01766.html

Να την αναλάβει η Χ.Α. άμεσα. Και μετά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Λαέ ξυπνήστε...

Αναλυση που διαβασα χθες και διαφερει απ'τη χθεσινη δικη μου, αλλα σας τη μεταφερω γιατι τη θεωρω ενδιαφερουσα (
ανηκει σε ψηφοφορο του κκε

Αν βγει πρωτη η ΝΔ θα εχουμε προφανως συγκυβερνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που ομως δεν θα μπορει να περασει και πολλα. Αφενος δεν θα εχει και καμια ισχυρη πλειοψηφια στη βουλη, αφετερου θα εχει πανισχυρη αντιπολιτευση. Θα ειναι καταδικασμενη να ζησει πολυ λιγο ειδικα σε μια κοινωνια που το μισος και η οργη για τα δυο κομματα αυτα σημερα ειναι μεγαλο.
Αν βγει πρωτος ο συριζα θα εχουμε συγκυβερνηση συριζα-δημαρ που θα εφαρμοσει ουσιαστικα το μνημονιο αφου το βαφτισει καπως αλλιως και δωσει και μερικα δωρακια με τη συμφωνη γνωμη (ισως και καθοδηγηση/σχεδιασμο) των ευρωπαιων.
Δηλαδη ο συριζας θα βγαλει το φιδι απ'την τρυπα και θα εφαρμοσει το μνημονιο που οι δεξιοι δε μπορουν να περασουν με την καμια. Οι ευρωπαιοι στηριζουν στανταρακι συριζα πισω απ'τις καμερες αλλα μπροστα στις καμερες τους κραζουν για να τους ψηφισουμε. το ιδιο κανουν και τα καναλια καθως ο συριζας ειναι η τελευταια ελπιδα της χωρας, του καπιταλισμου και του συστηματος
Αν δεν παμε σε αλεξη παμε σε εξεγερσιακες καταστασεις και αναρχια τυπου Σομαλιας

Greek Democracy.

Να μας αναλύσει τώρα ο drifter αυτά που είπε ο Καστοριάδης σε συνδυασμό με την παραπάνω (όχι ψευδή) αντίληψη περί δημοκρατίας στην Ελλάδα.

'Αν βγούμε εμείς, θα κάνουμε αυτά που πρέπει.
Αν βγουν οι άλλοι, θα τους μαμήσουμε το κέρατο για να μην κάνουν αυτά που θέλουν'

Perfection.

H διάσταση της ''νέας κατοχής'' και το απελπιστικά κοντό ύψος των 'νέων μετώπων''

Η δημοσιότητα που πήρε ο ισχυρισμός του Αλέκου Αλαβάνου ότι «ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι δρόμος έξω από το ευρώ» υποχρέωσε τους επιτελείς του 'κόκκινου μετώπου' να παραδεχτούν ότι είναι μέρος του 'σάπιου πολιτικού συστήματος' και ότι ουσιαστικά δεν διεκδικούν παρά μια θέση αντιπολίτευσης και γιατί όχι, θεού θέλοντος, και μια θέση διαχείρισης μέσα σ' αυτό.

Η παρέμβαση Αλαβάνου, αιφνιδίασε δυσάρεστα τους επιτελείς της νέας συριζικής λυκοσυμμαχίας, τελικά όμως τους 'βόλεψε'. Τους απάλλαξε από την υποχρέωση να τηρούν τα προσχήματα, που έτσι κι αλλιώς δεν έκρυβαν τίποτα, και τους έδωσε την άνεση να αερολογούν ακατάσχετα χωρίς κανέναν κίνδυνο να τους ζητήσει κανείς ρέστα, μέσα στην πολιτική παράνοια που επικρατεί.

Η παρέμβαση βόλεψε και τον ίδιο τον Αλαβάνο γιατί τον απάλλαξε, εν μέρει, από το βάρος της 'συλλογικότητας' και εμφανίστηκε σαν η πολιτική προσωπικότητα που πραγματικά είναι. Αν συνεχίσει να λειτουργεί σαν προσωπικότητα και αν αυτό θα είναι για καλό ή για κακό, θα το δείξει ο καιρός.

Η παρέμβαση τέλος βόλεψε και τους σεσημασμένους επιτελείς της ΚΟΕ, που βρήκαν την ευκαιρία να φορτώσουν στον Αλαβάνο, την ευθύνη για την αθλιότητα τουδικού τους ρόλου στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής.

Εδώ πρέπει να σταθούμε γιατί μπορεί η ρήξη στις σχέσεις της ΚΟΕ με τον Αλαβάνο να μην είναι παρά μια λεπτομέρεια μέσα στο άθλιο πολιτικό παιχνίδι των ημερών,έχει όμως ιδιαίτερη σημασία, στον βαθμό που αφορά την ιστορική φυσιογνωμία της σημερινής κατάστασης και εμφανίζει τις αναλογίες της, με την κατάσταση τηςδεκαετίας του '40.

Η γελοιότητα της ρήξης και ποιος επιτιμά ποιόν...

Ο Χρίστος Καραμάνος, 'συντονιστής' μέχρι πρότινος εκ μέρους της ΚΟΕ στο ΜΑΑ, με ένα άρθρο του στον 'Δρόμο της Αριστεράς' (19/05/12) επιτιμά από το ύψος του πολιτικού του αναστήματος (ψήλωσε προσφάτως με «το πλατύ λαϊκό ρεύμα» που τον έχει αποθεώσει) τον Αλέκο Αλαβάνο για την παρέμβασή του. Κατ' αυτόν ο Αλαβάνος δεν έχει δικαίωμα να λέει δημόσια τις απόψεις του αλλά είχε την ιερή υποχρέωση αλλά να τις υποβάλει ευπειθώς στην υψηλότητα του Καραμάνου και των λοιπών σεσημασμένων της ΚΟΕ προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν κατά βούληση.

Με μια τέτοια ιδιοτελή, θρασύτατη γελοιότητα, σφραγίζεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο, από την μεριά της ΚΟΕ η συνύπαρξη της με τον Αλαβάνο που, κατά την γνώμη μου, χαρακτήρισε, αρνητικά βεβαίως από πολιτική άποψη αλλά θετικά από ιστορική άποψη, την κατάσταση στην υπαρκτή μη-Αριστερά από το 2004 μέχρι σήμερα.

Η τελική ρήξη δίνει στον καθένα την ευκαιρία να αντιληφθεί την ιστορική σημασία της συνύπαρξης και την πολιτική φυσιογνωμία των πλευρών που συναντήθηκαν, καθώς και το μέλλον της ιστορικής αναγκαιότητας που διατήρησε αυτή την πολιτικά άτοπη συνύπαρξη τόσα χρόνια.

Η αναγκαιότητα της συνάντησης: ποιος συνάντησε ποιόν...

Έχω ξεκαθαρίσει, σε πολλές περιπτώσεις, ότι δεν συμφωνώ με την πολιτική του Αλαβάνου για τον απλό λόγο ότι η πολιτική του σκέψη και προοπτική, δεν υπερβαίνει το πλαίσιο του συστήματος εξουσίας παρά το γεγονός αυτό έχει χρεοκοπήσει. Για να το πω απλά ο Αλαβάνος φαντάζεται μια καλή κυβέρνηση στην θέση μιας κακής κυβέρνησης στο παρόν σύστημα διακυβέρνησης.

Έχω ξεκαθαρίσει από την άλλη μεριά, ότι είμαι εχθρικά αντίθετος στους σεσημασμένους επιτελείς της ΚΟΕ οι οποίοι προβάλλονται σαν συνεχιστές του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος αλλά η όλη δραστηριότητά τους δεν είναι παρά μια προσπάθεια να κερδίσουν την είσοδό τους στην επίσημη, επιχορηγούμενη, πολιτική σκηνή,ξεπλένοντας την μη-Αριστερά (τις δήθεν πολιτικές οργανώσεις και ουσιαστικά πολιτικής επιχειρήσεις του ΚΚΕ και του ΣΥΝ) από τον αντεπαναστατικό πολιτικό ρόλο που έπαιξαν από το τέλος της δεκαετίας του '50 μέχρι σήμερα.

Το κοινό πολιτικό έγκλημα των επιτελών της μη-Αριστεράς είναι η είτε εθελούσια είτε δήθεν τύφλωση μπροστά στην επαναστατική κοινωνική αλλαγή με το πρόσχημα ότι αυτή είναι μακριά! Μα ακόμα κι όταν η αλλαγή είναι πραγματικά μακριά, η τύφλωση σχετικά με την αναγκαιότητά της είναι ολέθρια γιατί γίνεται αιτία ή πρόσχημα για όλες τις τακτικές ήττες της Αριστεράς. Όταν όμως η αλλαγή γίνεται επιτακτική όπως στην δεκαετία του '40 και όπως σήμερα, τότε η τύφλωση της Αριστεράς δεν μπορεί να αποτρέψει το υποχρεωτικό κομμάτι της αλλαγής αλλά 'εξασφαλίζει' ότι αυτή θα περάσει μέσα από ένα πολύχρονο και ιστορικά περιττό μακελειό.

Η κοινωνική αλλαγή δεν είναι σήμερα απλώς πολύ κοντά αλλά έχει ολοκληρωθεί, κατά το υλικό της κομμάτι και το μακελειό που απειλείται θα είναι το κόστος τηςαλλαγής στο επίπεδο της κοινωνικής συνείδησης.

Τηρουμένων, με μεγάλη προσοχή, των αναλογιών, η συνάντηση των επιτελών της ΚΟΕ με τον Αλαβάνο αντιστοιχεί στην συνάντηση της κομμουνιστικήςεπαναστατικής Αριστεράς με την συντηρητική πατριωτική Αριστερά της δεκαετίας του '40. Αντιστοιχεί όμως με την μορφή που θα είχε η συνάντηση αυτή αν γινόταν όχι το '41 αλλά στο τέλος του '43, όταν η νίκη των υποτιθέμενων συμμάχων είχε πια εξασφαλιστεί.

Το '43 οι επιτελείς της Αριστεράς, πατριωτικής και επαναστατικής, είχαν αρχίσει να χωρίζουν τα τσανάκια τους από τους λαούς, είχαν αρχίσει να σπρώχνονται για μια θέση στο νέο εξουσιαστικό σύστημα και οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης σε όλον τον κόσμο είχαν αρχίσει να πληρώνουν, με νέα ποτάμια αίματος, το τίμημα της νίκης που είχαν κερδίσει δίνοντας ήδη ποτάμια αίματος.

Το φάντασμα της δεκαετίας του '40, και πώς κόλλησε στην λάσπη...

Η επιστροφή στην δεκαετία του '40 ήταν αναπόφευκτη από την στιγμή που η κρίση ξαναέθεσε, επιτακτικά αυτή την φορά, το ερώτημα της κοινωνικής προοπτικής πουέμενε αναπάντητο από την δεκαετία του '40. Η συνάντηση των επιτελών της ΚΟΕ με τον Αλαβάνο, ήταν αναπόφευκτη στις σημερινές συνθήκες όσο ήταν αναπόφευκτη η συνάντηση των επιτελών του ΚΚΕ με τους επιτελείς των κομμάτων που συμμετείχαν στο ΕΑΜ, στις συνθήκες της δεκαετίας του '40. Αλλά στις σημερινές συνθήκες οι επιτελείς και των δύο πλευρών προσπάθησαν να θάψουν το ερώτημα της κοινωνικής προοπτικής όπως ακριβώς έκαναν οι επιτελείς της δεκαετίας του '40, εν όψει επίσης της δυνατότητας να πάρουν μια θέση στο σύστημα εξουσίας.

Στην δεκαετία του '40 το ζήτημα της κοινωνικής προοπτικής έμπαινε στην ελληνική πολιτική σκέψη, έστω και με δικαιολογημένη για την εποχή αμηχανία,περισσότερο από την πλευρά της πατριωτικής Αριστεράς παρά από την πλευρά της επαναστατικής Αριστεράς.

Στις σημερινές συνθήκες, με μια δικαιολογημένη πολυπλοκότητα, το παράδοξο αυτό φαινόμενο επαναλαμβάνεται. Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές του ιστορικού της συνύπαρξης ΚΟΕ και Αλαβάνου, ο τελευταίος με δεδομένη την αδυναμία του να υπερβεί τα όρια του συστήματος παίρνει θέσεις πολύ πιο κοντά στην σημερινή ιστορική πραγματικότητα. Ακόμα και η ιδέα της σύνδεσης της σημερινής πολιτικής με την πολιτική της δεκαετίας του '40, που εκφράστηκε με την ίδρυση ενός μετώπου ήταν του Αλαβάνου.

Η ιδέα όμως της 'νέας κατοχής' ήταν του Καραμάνου! Γεννήθηκε μέσα από το προφανές εσωτερικό μπάχαλο της ΚΟΕ, με την κρυφή ελπίδα να αντιπαρατεθεί στην 'μεταπολίτευση του λαού' του Ρινάλντι και να κολλήσει με το 'παλλαϊκό μέτωπο' του Καζάκη για να καταλάβει την εξουσία στην ΚΟΕ. Λόγω όμως της απειλής της 'φράξιας' του Γαλάνη και το διαζύγιο του Γαλάνη από τον Ρινάλντι, αναγκάστηκε να 'παντρευτεί' την φασιστική ανοησία του Ρινάλντι και τώρα υπηρετούν τον 'διμετωπισμό' σαν παραστάτες του Τσίπρα στην θριαμβευτική πορεία της συριζικής λυκοσυμμαχίας.

Οι ρήξεις στην κορυφή είναι καλές για την ενότητα στην βάση...

Το σίγουρο είναι ότι ο άξονας που σχηματίστηκε από την συνάντηση του επιτελείου της ΚΟΕ με τον Αλαβάνο δεν άντεξε και δεν θα μπορούσε να αντέξει στις σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις που συμβαίνουν σήμερα στην ελληνική και στην παγκόσμια κοινωνία. Η πολιτική αθλιότητα που εκπροσωπούν οι σεσημασμένοι της ΚΟΕ, επικράτησε της ιστορικής αναγκαιότητας που πίεζε τον Αλαβάνο. Οι πρώτοι δεν σκόπευαν να δουν στον Αλαβάνο παρά μια πίσω πόρτα στην επίσημη πολιτική σκηνή και ο Αλαβάνος δεν μπορούσε να δει σ' αυτούς παρά μια προσπέλαση στον κόσμο της κοινωνικής βάσης.

Το Μέτωπο χρεοκόπησε και δεν θα μπορούσε παρά να χρεοκοπήσει γιατί η πολιτική των μετώπων δεν ήταν επαρκής στις συνθήκες της δεκαετίας του '40 και σήμερα ήδη υπηρετούν τον διμετωπισμό που αντικατέστησε τον δικομματισμό. Από ιστορική άποψη οι αιτίες της χρεοκοπίας μοιράζονται εξ ίσου (με διαλεκτικό τρόπο) στις δύο πλευρές. Από πολιτική άποψη όμως ολόκληρο το βάρος της ευθύνης για την χρεοκοπία πέφτει στην εγκληματική λιγούρα των σεσημασμένων της ΚΟΕ για εξουσία και βεβαίως στην ανοχή των 'ζαχαριαδικών' της ΚΟΕ προς αυτούς.

Η ρήξη στο μέτωπο προκαλεί βεβαίως μια ζημιά: ο κόσμος της βάσης των δύο πλευρών που πίεσαν για την συνάντηση και συναντήθηκαν στο Μέτωπο, θα απομακρυνθούν, οι μεν από τους δε, στο πεδίο της πολιτικής πρακτικής. Οι άνθρωποι της βάσης της ΚΟΕ θα σπάζουν τα κέρατά τους προσπαθώντας να αποδείξουν την πολιτική μεγαλοφυΐα των επιτελών της λυκοσυμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ και οι άνθρωποι της βάσης του μετώπου θα εμπλακούν σε βυζαντινολογίες για την 'αξιόμαχη' ανασύσταση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, εν όψει των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων-παραστάσεων του θεάτρου σκιών.

Αλλά η συνάντηση του πατριωτισμού και της επαναστατικότητας στην Αριστερά είναι ιστορική αναγκαιότητα και η απομάκρυνση των δύο στοιχείων δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ καιρό. Ο κόσμος της κοινωνικής βάσης γρήγορα θα ξανασυνδεθεί, όχι πια στην βάση ενός μετώπου 'συνιστωσών' ή σε οποιαδήποτε άλλη μορφή λυκοσυμμαχίας, αλλά στην βάση μιας άμεσης πολιτικής σχέσης μακριά από την καταστροφική διαμεσολάβηση των επιτελών της μη-Αριστεράς, σεσημασμένωνκαι μη.

Ο χρήστης Ernani έγραψε:

Λαέ ξυπνήστε...

Α. http://www.slang.gr/lemma/show/antistro ... aksi_13204

Β. όπως σου είχα απαντήσει, αν πέσει τελικά το ΧΑΣΤΟΥΚΙ, η αντίδραση ίσως είναι εντελώς αντίθετη σε σχέση μ' αυτή που περιμένεις

Ο χρήστης skye έγραψε:
Αναλυση που διαβασα χθες και διαφερει απ'τη χθεσινη δικη μου, αλλα σας τη μεταφερω γιατι τη θεωρω ενδιαφερουσα (
ανηκει σε ψηφοφορο του κκε

Αν βγει πρωτη η ΝΔ θα εχουμε προφανως συγκυβερνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που ομως δεν θα μπορει να περασει και πολλα. Αφενος δεν θα εχει και καμια ισχυρη πλειοψηφια στη βουλη, αφετερου θα εχει πανισχυρη αντιπολιτευση. Θα ειναι καταδικασμενη να ζησει πολυ λιγο ειδικα σε μια κοινωνια που το μισος και η οργη για τα δυο κομματα αυτα σημερα ειναι μεγαλο.
Αν βγει πρωτος ο συριζα θα εχουμε συγκυβερνηση συριζα-δημαρ που θα εφαρμοσει ουσιαστικα το μνημονιο αφου το βαφτισει καπως αλλιως και δωσει και μερικα δωρακια με τη συμφωνη γνωμη (ισως και καθοδηγηση/σχεδιασμο) των ευρωπαιων.
Δηλαδη ο συριζας θα βγαλει το φιδι απ'την τρυπα και θα εφαρμοσει το μνημονιο που οι δεξιοι δε μπορουν να περασουν με την καμια. Οι ευρωπαιοι στηριζουν στανταρακι συριζα πισω απ'τις καμερες αλλα μπροστα στις καμερες τους κραζουν για να τους ψηφισουμε. το ιδιο κανουν και τα καναλια καθως ο συριζας ειναι η τελευταια ελπιδα της χωρας, του καπιταλισμου και του συστηματος
Αν δεν παμε σε αλεξη παμε σε εξεγερσιακες καταστασεις και αναρχια τυπου Σομαλιας

Καλα,κανει μπαμ οτι προκειται για ψηφοφορο ΚΚΕ
Αστους αυτους, ζουν ενα δραμα...

Ο χρήστης manosk έγραψε:

'Αν βγούμε εμείς, θα κάνουμε αυτά που πρέπει.
Αν βγουν οι άλλοι, θα τους μαμήσουμε το κέρατο για να μην κάνουν αυτά που θέλουν'

Perfection.

να τονισω οτι

1. δε συμφωνω απαραιτητα με την παραπανω αναλυση που παρεθεσα. εχω τη δικη μου αντιληψη για τα γεγονοτα και αυτη ειναι οτι ενδεχομενως ο συριζας να μην ειναι τοσο ασχημη επιλογη, καθως αντιπροσωπευει τον παραδοσιακο εχθρο (ή εναν σημαντικο εχθρο εν παση περιπτωσει) ολων των αντιδραστικων δυναμεων της χωρας τα τελευταια χρονια τοσο σε επιπεδο κοινωνιας οσο και σε επιπεδο εξουσιας. Προσεξε δε λεω οτι ο συριζα ειναι οντως ο εχθρος ολων αυτων σε καμια περιπτωση, λεω οτι αυτοι τον βλεπουν ετσι και αυτο παιζει το ρολο του.

2. δεν παιρνω το μερος του συριζα -και του καθε συριζα- ουτε εχω και καποιο λογο να το κανω.

3. η αναλυση, οπως εγραψα, ανηκει σε ψηφοφορο του ΚΚΕ. Αρα σε καμια περιπτωση δεν ισχυει η διακριση 'εμεις/οι αλλοι' που κανεις. Ισα ισα η σταση του απεναντι στον συριζα ειναι ξεκαθαρα εχθρικη.

Ο χρήστης manosk έγραψε:

Λαέ ξυπνήστε...

Α. http://www.slang.gr/lemma/show/antistro ... aksi_13204

Β. όπως σου είχα απαντήσει, αν πέσει τελικά το ΧΑΣΤΟΥΚΙ, η αντίδραση ίσως είναι εντελώς αντίθετη σε σχέση μ' αυτή που περιμένεις

Επέτρεψε μου να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. Και ναι, όποιος κι αν βγει, θα είναι υπόλογος των πράξεων του.

Πάμε παρακάτω.