Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:

Πού είναι εκείνη η σουπιά ο g8777 να συνδράμει;

Βλέπω ότι για ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ τα μερεμέτια στο σπίτι σου χουν αφαιρέσει την κοφτερη ματιά σου στην εκτίμηση καθαροαιμων γκανιαν.
Ρε εντυ κρα κάνει στην φωτο του ντριφτη το εμπριμέ στα αριστερά.
Πάρε και κοντινή για άμεσο πριαπισμο στο γραφείο:

^

Τι μωρό, παθανε πλάκα όλοι στο γραφείο και γκουγκλαρουν να βρουν ποιά είναι.

Στα @@@μας ποια ειναι ποιος την συντηρει ετσι εχει σημασια... να μαθουμε για να συμβουλευσουμε αντιστοιχες ωστε να μην χανονται λεφτα τζαμπα...

Μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενο αλλά ένα πολιτικό κόμμα που θα συνδύαζε τις απόψεις του σοσιαλιστή Παναγιώτη Λαφαζάνη με αυτές του φιλελεύθερου Στέφανου Μάνου, θα αποτελούσε την πιο αξιόπιστη λύση για την έξοδο από την κρίση, που συγκλονίζει την Ελλάδα για τέσσερα χρόνια τώρα και δεν φαίνεται να έχει τελειωμό. Ταυτόχρονα ένα τέτοιο κόμμα θα είχε και ρεαλιστικές πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας.

Από τον κ. Λαφαζάνη το νέο κόμμα θα υιοθετούσε την άποψη ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σοβαρή και βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας όσο αυτή παραμένει στην ευρωζώνη. Η ανάπτυξη προϋποθέτει την επιστροφή της χώρας στο δικό της νόμισμα και την υιοθέτηση του καθεστώτος κυμαινόμενων ισοτιμιών. Η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, όπως όλοι πλέον δέχονται, έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του τεράστιου χρέους που δημιούργησε η χώρα. Αν η Ελλάδα είχε παραμείνει στη δραχμή το πρόβλημα δεν θα είχε προκύψει ποτέ.

Επιπλέον, όπως δείχνουν έρευνες του ΔΝΤ, ένα καθεστώς κυμαινόμενων ισοτιμιών μειώνει την ευπάθεια των χωρών τόσο σε μακροοικονομικές όσο και σε χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Επίσης, όπως έδειξε πρόσφατα ο οικονομολόγος Joseph Gagnon, του γνωστού Peterson Institute of International Economics, οι οικονομίες με κυμαινόμενες ισοτιμίες αντιμετώπισαν πολύ καλύτερα την πρόσφατη χρηματοοικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της.

Φυσικά η έξοδος απο την ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει σε απόλυτη συνεργασία με τους εταίρους μας, και στο πλαίσιο μιας συνολικής ρύθμισης του χρέους. Επίσης εξυπακούεται ότι η Ελλάδα παραμένει στην Ε.Ε. και αν το επιθυμήσει στο μέλλον θα μπορέσει να επανέλθει στην ευρωζώνη (στο βαθμό φυσικά που αυτή θα εξακολουθεί να υπάρχει!).

Από τον κ. Μάνο το κόμμα θα υιοθετούσε το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα για την οικονομία. Μείωση των φόρων, κατάργηση της γραφειοκρατίας, άνοιγμα της αγοράς, ανταγωνισμός και διεύρυνση των επιλογών των πολιτών. Δημιουργία μιας Ελλάδας υψηλού ανθρώπινου κεφαλαίου με ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Όνειρα θερινής νυκτός; Ίσως. Όμως υπάρχει μία χώρα και ένας πρωθυπουργός που (τηρουμένων φυσικά των αναλογιών) φαίνεται να υλοποιεί το πρόγραμμα που ανέπτυξα παραπάνω. Πρόκειται για την Ιαπωνία, τον πρωθυπουργό της Shinzo Abe και το οικονομικό πρόγραμμα της χώρας, τα γνωστά Abenomics.

Είναι ένα πρόγραμμα πού βασίζεται σε δύο σκέλη: Aφενός σε ένα σκέλος δημοσιονομικής τόνωσης και χαλαρής νομισματικής πολιτικής. Αφετέρου σε ένα σκέλος που προβλέπει ένα ριζοσπατικό πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρυθμίσεων που στοχεύουν στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων -δημιουργία ελεύθερων οικονομικών ζωνών, απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, διευκόλυση της εισόδου ξένων επιχειρηματιών κ.λπ.

Το πρώτο σκέλος των Abenomics, το «Λαφαζάνειο», στην περίπτωση της Ελλάδας θα υλοποιηθεί με την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την υιοθέτηση ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής. Το δεύτερο σκέλος των Abenomics ταυτίζεται με την εφαρμογή των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων που επαγγέλεται ο κ. Μάνος.

Μα είναι δυνατόν; θα διερωτηθεί ο καλόπιστος αναγνωστης. Είναι δυνατόν να συνδυασθεί ένα όραμα που προσβλέπει στις τσιμινιέρες του Μάντσεστερ και τους προλετάριους του 19ου αιώνα, μ' ένα όραμα που παραπέμπει στη Σίλικον Βάλεϊ και τους επιχειρηματίες του 22ου αιώνα; Πώς είναι δυνατός ένας τέτοιος συνδυασμός;

Μπα, όποιος έχει ακούσει τη μουσική του Mozart και έχει εντυπωσιασθεί από τις λύσεις και τους συνδυασμούς που πετύχαινε ο Αυστριακός συνθέτης στα συμφωνικά έργα και τα κοντσέρτα του, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα πάντα είναι εφικτά. Αρκεί να υπάρχει αρκετή φαντασία και προπαντός καλή θέληση.

(ένα άρθρο των πρωταγωνιστών)

Ο χρήστης vice246 έγραψε:

eddie λέγε πως το κόβεις το παρεάκι

τρανη αποδειξη για το θετικο κλιμα και διασφαλιση των επενδυσεων στην χωρα .....προς τους απανταχου ενδιαφερομενους επενδυτες.....

μηπως ειναι απο το σαιτ του ΥΠΑΝ...?

Νομιμότατα δεν είναι εξω ο τύπος.

νομιμοτατα.....(βαρυνεται με καμια 200 μυρια υπεξερεση....)
κι ο Μαζιωτης νομιμοτατα λογω ληξης του 18μηνου.(βαρυνεται για σωρεια τρομοκρατικων ενεργειων και ληστειων)...και δεκαδες αλλα μπουμπουκια.....

Για ποιους μιλαμε;

τα μπουμπουκια της Ενεργκα.... ΔΕΗ κλπ.

ποια ΔΕΗ πάλι

Βασίλης Μηλιώνης αφεντικό της Hellas Power

E, να μη πουμε τπτ για τη ΔΕΗ, ετσι στη ζουλα θα την βγαλουν?

Ο χρήστης Tiger έγραψε:
Μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενο αλλά ένα πολιτικό κόμμα που θα συνδύαζε τις απόψεις του σοσιαλιστή Παναγιώτη Λαφαζάνη με αυτές του φιλελεύθερου Στέφανου Μάνου, θα αποτελούσε την πιο αξιόπιστη λύση για την έξοδο από την κρίση, που συγκλονίζει την Ελλάδα για τέσσερα χρόνια τώρα και δεν φαίνεται να έχει τελειωμό. Ταυτόχρονα ένα τέτοιο κόμμα θα είχε και ρεαλιστικές πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας.

Από τον κ. Λαφαζάνη το νέο κόμμα θα υιοθετούσε την άποψη ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σοβαρή και βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας όσο αυτή παραμένει στην ευρωζώνη. Η ανάπτυξη προϋποθέτει την επιστροφή της χώρας στο δικό της νόμισμα και την υιοθέτηση του καθεστώτος κυμαινόμενων ισοτιμιών. Η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, όπως όλοι πλέον δέχονται, έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του τεράστιου χρέους που δημιούργησε η χώρα. Αν η Ελλάδα είχε παραμείνει στη δραχμή το πρόβλημα δεν θα είχε προκύψει ποτέ.

...

Όνειρα θερινής νυκτός; Ίσως. Όμως υπάρχει μία χώρα και ένας πρωθυπουργός που (τηρουμένων φυσικά των αναλογιών) φαίνεται να υλοποιεί το πρόγραμμα που ανέπτυξα παραπάνω. Πρόκειται για την Ιαπωνία, τον πρωθυπουργό της Shinzo Abe και το οικονομικό πρόγραμμα της χώρας, τα γνωστά Abenomics.

Είναι ένα πρόγραμμα πού βασίζεται σε δύο σκέλη: Aφενός σε ένα σκέλος δημοσιονομικής τόνωσης και χαλαρής νομισματικής πολιτικής. Αφετέρου σε ένα σκέλος που προβλέπει ένα ριζοσπατικό πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρυθμίσεων που στοχεύουν στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων -δημιουργία ελεύθερων οικονομικών ζωνών, απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, διευκόλυση της εισόδου ξένων επιχειρηματιών κ.λπ.

Το πρώτο σκέλος των Abenomics, το «Λαφαζάνειο», στην περίπτωση της Ελλάδας θα υλοποιηθεί με την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την υιοθέτηση ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής. Το δεύτερο σκέλος των Abenomics ταυτίζεται με την εφαρμογή των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων που επαγγέλεται ο κ. Μάνος.

...

(ένα άρθρο των πρωταγωνιστών)

Aλλος ενας για το τρενο της αναπτυξης .

Το προγραμμα του Abe περιελαμβανε χρηματοδοτηση μεγαλων κατασκευαστικων εργων και διαφορες ρυθμισεις στη νομισματικη πολιτικη. Το ΑΕΠ αυξηθηκε , αλλα το μεριδιο των μισθων στο ΑΕΠ συνεχισε να μειωνεται , το ποσοστο των με μη-κανονικη εργασια (μερικη απασχοληση, ενοικιαζομενοι εργαζομενοι, κτλ - οι εργαζομενοι αυτης της κατηγοριας πληρωνονται σχεδον το μισο σε σχεση με τους υπολοιπους εργαζομενους) συνεχισε να αυξανεται, η εμμεση φορολογια στην καταναλωση αυξηθηκε και προβλεπεται νεα αυξηση.

Το μοντελο που ακολουθει σχεδον ολος ο πλανητης απο το 2008 και μετα ειναι (περιπου) το γιαπωνεζικο (εννοω στασιμοτητα ή υφεση) . Η Ιαπωνια εσκασε καπου στις αρχες του 90 και μεχρι τωρα δεν εχει βρει τροπο να βγει απο την τρουπα που επεσε . Ειναι επι 20+ χρονια σε μια καταστση στασιμοτητας. Βεβαια οι Γιαπωνεζοι , στις αρχες του 90, ειχαν σχεδον μηδενικη ανεργια και καλο μισθο (αυτοι που ηταν μονιμοι εργαζομενοι και αντρες , γυναικες και ωρομισθιοι αμοιβονταν σημαντικα χειροτερα).

Μια ελπιδα (για αναπτυξη και ανακαμψη) ηταν οι Αρειανοι , αλλα πηγαν και επεσαν στην β’ εθνικη.

Στην Ιαπωνια οι γυναικες δεν δουλευουν οταν παντρευτουν.

Panossss level----> unlocked

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Στην Ιαπωνια οι γυναικες δεν δουλευουν οταν παντρευτουν.

Απ’ οτι εχω διαβασει , οι γυναικες στην Ιαπωνια 'καλουνται' (κοινωνικα στερεοτυπα, αυστηρο εταιρικο καθεστως) να σταματησουν να δουλευουν οταν γινουν μητερες (οχι οταν παντρευτουν).

Για παραδειγμα :
«When women have their first child, 70% of them stop working for a decade or more, compared with just 30% in America. Quite a lot of those 70% are gone for good.
in 2004 the rate of full- and part-time employment for 30- to 34-year-old women was 61%, a figure which by 2012 had risen to 69%. Yet young, married mothers are still largely absent from the workforce, and many women returning to work go into part-time or temporary jobs with low pay and little security»

http://www.economist.com/news/briefing/21599763-womens-lowly-status-japanese-workplace-has-barely-improved-decades-and-country

Αλλα τι θελεις να πεις ? Οτι δεν θα επρεπε να αναφερθω καθολου στους μισθους των εργαζομενων γυναικων στην Ιαπωνια ?

απο κοινονικη αποψη σωστα πραττουν κατ'ερχην και σταματανε για να αναθρεψουν τα παιδια απλα μετα δεν μπορουν να κυνηγουν καριερες κλ.π. ειναι ενα θεμα που ειναι δυσκολο να κρινει καποιος το σωστο γεγονος ειναι παντως οτι τωρα τα παιδια τα μεγαλωνουν αλλοι απο την μητερα που θα επρεπε... Η και απο τον Πατερα που τρεχει και δεν φτανει....

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
@drifter

http://www.fimes.gr/2014/07/gerasimos-zagoritis/

Τα χρόνια (όχι πολλά) πέρασαν και ο σκανδαλιάρης πολιτικός γόνος Γεράσιμος Ζαγορίτης βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο μιας και διαπρέπει στις Βρυξέλλες.

Και φρέσκο νέο πόσταρα και καλύτερο ξεκώλι.

«Επιλέγω τους συνεργάτες μου, με βάση τα προσόντα, την εμπειρία και την αξιοσύνη τους. Ο κ. Γεράσιμος Ζαγορίτης διαθέτει δύο μεταπτυχιακά, μιλά άπταιστα τρεις ξένες γλώσσες και έχει συνεργαστεί με επιτυχία με έναν από τους καλύτερους Ευρωβουλευτές που είχε ποτέ η Ν.Δ., τον κ. Γιώργο Παπανικολάου, νεοεκλεγέντα δήμαρχο Γλυφάδας. Επίσης ήταν ο μοναδικός Έλληνας που εργάστηκε στην ομάδα επικοινωνίας του προεκλογικού αγώνα του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, ο οποίος και με τη δική μου ψήφο αύριο θα εκλεγεί νέος πρόεδρος της Κομισιόν.

Θέλω όμως παράλληλα να ξεκαθαρίσω πως όσα χρόνια θα βρίσκομαι στο δημόσιο βίο θα αγωνίζομαι για το δικαίωμα όλων να κάνουν ελεύθερα επιλογές στην προσωπική τους ζωή.»

[spoiler:3l9neg8f]

[/spoiler:3l9neg8f]

[spoiler:3l9neg8f][/spoiler:3l9neg8f]

Ο χρήστης αεροζολ έγραψε:

Στην Ιαπωνια οι γυναικες δεν δουλευουν οταν παντρευτουν.

Απ’ οτι εχω διαβασει , οι γυναικες στην Ιαπωνια 'καλουνται' (κοινωνικα στερεοτυπα, αυστηρο εταιρικο καθεστως) να σταματησουν να δουλευουν οταν γινουν μητερες (οχι οταν παντρευτουν).

Για παραδειγμα :
«When women have their first child, 70% of them stop working for a decade or more, compared with just 30% in America. Quite a lot of those 70% are gone for good.
in 2004 the rate of full- and part-time employment for 30- to 34-year-old women was 61%, a figure which by 2012 had risen to 69%. Yet young, married mothers are still largely absent from the workforce, and many women returning to work go into part-time or temporary jobs with low pay and little security»

http://www.economist.com/news/briefing/21599763-womens-lowly-status-japanese-workplace-has-barely-improved-decades-and-country

Αλλα τι θελεις να πεις ? Οτι δεν θα επρεπε να αναφερθω καθολου στους μισθους των εργαζομενων γυναικων στην Ιαπωνια ?

Νομιζω ειναι απλο. Απο την στιγμη που η γυναικα δεν δουλευει ο μισθος του ανδρα ειναι σχετικα μεγαλος για τα δυτικα δεδομενα και ειναι ετσι ακριβως γιατι εχει να υποστηριξει ολη την οικογενια. Ειναι ετσι δομημενη η κοινωνια τους. Ελαχιστες Γιαπωνεζες κανουν καριερα εξου και οι χαμηλοι μισθοι για αυτες που θα δουλεψουν για λιγο.

κάπου σχετικά πρόσφατα διάβαζα ότι στην Ιαπωνία (μπορεί να αναφερόταν μόνο στο Τόκυο, δεν θυμάμαι καλά) οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να κάνουν σχέσεις, ακριβώς επειδή δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το κόστος υποστήριξης μιας οικογένειας.

Δεν θυμάμαι αν το είχα ποστάρει και στο φόρουμζ.

Ο χρήστης GTI_ έγραψε:

@drifter

http://www.fimes.gr/2014/07/gerasimos-zagoritis/

Τα χρόνια (όχι πολλά) πέρασαν και ο σκανδαλιάρης πολιτικός γόνος Γεράσιμος Ζαγορίτης βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο μιας και διαπρέπει στις Βρυξέλλες.

Και φρέσκο νέο πόσταρα και καλύτερο ξεκώλι.

«Επιλέγω τους συνεργάτες μου, με βάση τα προσόντα, την εμπειρία και την αξιοσύνη τους. Ο κ. Γεράσιμος Ζαγορίτης διαθέτει δύο μεταπτυχιακά, μιλά άπταιστα τρεις ξένες γλώσσες και έχει συνεργαστεί με επιτυχία με έναν από τους καλύτερους Ευρωβουλευτές που είχε ποτέ η Ν.Δ., τον κ. Γιώργο Παπανικολάου, νεοεκλεγέντα δήμαρχο Γλυφάδας. Επίσης ήταν ο μοναδικός Έλληνας που εργάστηκε στην ομάδα επικοινωνίας του προεκλογικού αγώνα του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, ο οποίος και με τη δική μου ψήφο αύριο θα εκλεγεί νέος πρόεδρος της Κομισιόν.

Θέλω όμως παράλληλα να ξεκαθαρίσω πως όσα χρόνια θα βρίσκομαι στο δημόσιο βίο θα αγωνίζομαι για το δικαίωμα όλων να κάνουν ελεύθερα επιλογές στην προσωπική τους ζωή.»

[spoiler:2vwpu7ma]

[/spoiler:2vwpu7ma]

[spoiler:2vwpu7ma][/spoiler:2vwpu7ma]

Τενεκές ξεγάνωτοι που κάνουν φασαρία όταν κατρακυλάνε και που μόνο πέρνουν και τίποτα δεν δίνουν, τους χρειαζόμαστε ?

ΟΧΙ !!!

Ο χρήστης g8777 έγραψε:

Πού είναι εκείνη η σουπιά ο g8777 να συνδράμει;

Βλέπω ότι για ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ τα μερεμέτια στο σπίτι σου χουν αφαιρέσει την κοφτερη ματιά σου στην εκτίμηση καθαροαιμων γκανιαν.
Ρε εντυ κρα κάνει στην φωτο του ντριφτη το εμπριμέ στα αριστερά.
Πάρε και κοντινή για άμεσο πριαπισμο στο γραφείο:

Τι να κλάσει μωρέ η γριά η γαλιάντρα;

BTW το καλύτερο ψωλάκι το παστελώνει ο Μπίλης ο CEO.

#καπιταλισμ

**Ο στρατός κατοχής ''συνέλαβε'' και την κυβέρνηση
**

Σε μπούμερανγκ γύρισε ο λαϊκισμός της νέας κυβέρνησης απέναντι στις ορδές του στρατού κατοχής όλων των τομέων της Διοίκησης.

Οι κρατικοί υπάλληλοι των υπουργείων και των Δήμων μαζί με τους δασκάλους που αρνούνται να αξιολογηθούν και τους υπαλλήλους των κρατικών μονοπωλίων που απορρίπτουν το ενιαίο μισθολόγιο χωρίς επιδόματα γονάτισαν βασικούς υπουργούς και τους επέβαλαν πίστη στο καθεστώς τους και «ανάθεμα» σε αξιολόγηση και απολύσεις.

Δυστυχώς η κυβέρνηση έχει χάσει τον παιχνίδι. Όταν μάλιστα η κρατική μηχανή επιβάλλει τους όρους της και η κυβέρνηση εκλιπαρεί τους συνδικαλιστές να κατανοήσουν την δύσκολη θέση της απέναντι στην Τρόικα και τις υποχρεώσεις της στα μνημόνια έχει χάσει και τον έλεγχο.

Είμαστε το μοναδικό κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν εφαρμόζουμε ούτε το κοινοτικό δίκαιο ούτε το δικό μας.

Φτιάχνουμε νόμους μόνο για δείξουμε ότι λειτουργεί η Βουλή και μετά ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να μην τους εφαρμόσουμε.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την αξιολόγηση.

Οι Δημοτικοί υπάλληλοι δεν δέχονται αξιολόγηση. Η ΑΔΕΔΥ δεν δέχεται αξιολόγηση. Οι κρατικοί υπάλληλοι των ΔΕΚΟ θέλουν να αμείβονται όπως τους αρέσει και το κράτος να βρίσκει τρόπο να πληρώνονται οι ζημιές.

Στον Προαστιακό οι συντεχνίες έχουν λόγο και για τις επεκτάσεις που αφορούν τον λαό και πληρώνουν όλοι φορολογούμενοι.

Στην ΔΕΗ σε σύνολο 20.000 υπαλλήλων λειτουργούν Σωματεία που τα εκπροσωπούν 5000 από το σύνολο και έχουν όλοι αυτοί άποψη για την ενεργειακή αγορά, για τις επενδύσεις και για τις τιμές του ρεύματος.

Και οι υπουργοί;

Τι κάνουν οι υπουργοί ως πολιτικοί προϊστάμενοι της κεντρικής Διοίκησης και των εποπτευόμενων Οργανισμών;

Μανουβράρουν ακόμη και την απόλυση όσων έχουν καταδικαστεί. Συζητάνε συμμαχίες και κατανόηση από του επαγγελματίες συνδικαλιστές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση και πουλάνε τους συναδέλφους τους για να εξασφαλίσουν τα δικά τους προνόμια μετέχοντας βεβαίως –ως ένδειξη απειλής- και στο έργο ανατροπής των κυβερνήσεων.

Και όμως οι λαϊκιστές υπουργοί συζητούν και νομίζουν ότι θα τα βρουν. Να λοιπόν πως θα τα βρουν.

Οι Δημοτικοί υπάλληλοι αφού έχουν την ομολογία του προϊσταμένου υπουργού ότι έχουν κακοποιηθεί και έχουν ματώσει …μετατρέπουν τους Δήμους σε οχυρά και απειλούν ότι θα γκρεμίσουν όποιον τολμήσει να τους πλησιάσει και να τους ζητήσει να ελεγχθούν. Έτσι για να μάθουμε και εμείς που τους πληρώνουμε ότι μόνο αυτοί ξέρουν αν αξίζουν για την δουλειά που κάνουν και κανείς άλλος δεν έχει αυτό το δικαίωμα.

Δεν θα αξιολογηθούν λοιπόν σε καμιά περίπτωση. Και στα παλιά τους τα παπούτσι αν η αξιολόγηση είναι νόμος τους κράτους.

Αδιαφορούν και για τον κράτος και για τους νόμους και διεκδικούν την καρέκλα τους λες και οι πάντες είναι υποχρεωμένοι να τους την εξασφαλίζουν.

Σε ποιο κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δεχόταν η κυβέρνηση να αποτελούν οι κρατικοί υπάλληλοι ξεχωριστή κοινωνία με προνόμια και διεκδικήσεις που δεν τολμά να σκεφτεί ο ιδιωτικός τομέας.

Και όμως ο συνδικαλισμός αυτός προστατεύεται όχι μόνο σε νομικό και διοικητικό επίπεδο αλλά και σε πολιτικό.

Γιατί συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα;

Γιατί πρόκειται για στρατό κατοχής που έχει ένα και μόνο σκοπό.

Να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και να επιβάλλει την συντήρηση του καθεστώτος προστασίας του.

Τι σημασία έχει λοιπόν η κοινοβουλευτικής δραστηριότητα και η νομοθεσία που καθε τρείς και λίγο μεταβάλει τα όσα γνωρίζουμε και φέρνει δήθεν εκσυγχρονισμό και μεταρρυθμίσεις αφού υπάρχει το υπέρτατο όργανο του στρατού κατοχής που έχει τον τελευταίο λόγο;

Η κυβέρνηση έχει χάσει κάθε έλεγχο στον κρατικό τομέα.

Η κυβέρνηση απέτυχε να εκσυγχρονίσει το κράτος και αυτό θα το πληρώσουμε ακριβά. Το καθεστώς της κατοχής στον κρατικό κορβανά την οικονομία και την πολιτική επεκτείνεται κατά τον πλέον άγριο τρόπο και στους Δήμους έχοντας στο χέρι τους φορολογούμενους και από άλλες πλευρές. Από τα Δημοτικά τέλη και από την πολιτική ρουσφετολογίας μέσω των προγραμμάτων των ΕΣΠΑ και των κονδυλίων που διεκδικούν από τις δημόσιες επενδύσεις.

Φορολογούμενοι, επαγγελματίες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, άνεργοι και νέοι επιστήμονες θα παραμένουν αιχμάλωτοι στις απαιτήσεις κρατικών υπαλλήλων, κρατικών μονοπωλίων και κρατίστων οι οποίοι θα ψηφίζουν νομοθετήματα που θα εφαρμόζονται μόνο με την άδεια του στρατού κατοχής.

Και αυτή η κυβέρνηση που δεν είναι σε θέση να συμμαζέψει, συμμορίες, φαυλότητα, ληστές και απατεώνες που γυρνοβολάνε ανεξέλικτοι στην κρατική μηχανή μας διαβεβαιώνει ότι αλλάζει η Ελλάδα. Ότι θα ξεχάσουμε την Ελλάδα που ξέραμε. Ότι οι επόμενες γενιές θα δούνε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Ελλάδα.

Από πού και ως πού να την πιστέψουμε. Γιατί να αισθανθούμε σίγουροι και ασφαλείς όταν ή ίδια η κυβέρνηση έχει αιχμαλωτισθεί από το τέρας που δημιούργησε και αδυνατεί να εφαρμόσει ακόμη και την νομοθεσία την οποία περνάει στην Βουλή δίδοντας μάχες. Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση που δυστυχώς όχι μόνο την αξιοπιστία της έχει χάσει αλλά και στον έλεγχο γιατί γύρισαν ήδη τα πόδια και βαράνε το κεφάλι.

(πρώτη δημοσίευση: capital.gr)