Θυμάμαι τα τζάμια των λεωφορείων τότε που ήταν καφέ απο τη βρώμα και δέν έβλεπες έξω. Με την ιδιωτικοποίηση άρχισαν να τα πλένουν και ήταν καθαρά.

@christos.dimou

Τα είπες όλα!!!! Όταν πέρασαν οι συγκοινωνιες πάλι στο κράτος, τα δρομολόγια ήταν πιο τακτικά από παλιά, όχι οτι εφτιαξαν ομως. 

Τα Leyland αν θυμαμαι καλά τα ειχανε ή στο Αθηνα - Βαρκιζα ή στο Αθηνα - Λουτσα.

Θυμάμαι επίσης ότι για να γυρίσουμε απο μπάνιο, από Βαρκιζα στον Πειραιά, θέλαμε κάνα 2ωρο, 1 ωρα στη σταση να περάσει το λεωφορειο, και μετά 1 ωρα τιγκα στον κόσμο μέσα στο λεωφορειο, ιδρωτίλα, μπόχα, Cult φασεις

Όσο για το εισητηριο 30 δρχ ειχε, μαζευαμε 10 δρχ σε κερματα και μερικά κουμπιά ή πετραδακια και τα ριχναμε μεσα, αλλώστε ο οδηγος δεν κοιταζε, μηνας μπαίνει μηνας βγαίνει επεφτε ο μισθός.

Δεν θέλω να αναφερθώ στο θέμα του ελέγχου του αντιτίμου από τον οδηγό. Σε σχέση με την Αυστρία (επίσκεψη το 2001) οπότε και ο οδηγός ήταν και εισπράκτορας στον οποίο πλήρωνες το αντίτιμο ο Έλλην οδηγός ήταν από αδιάφορος ως και αυστηρός.

Θυμάμαι και οδηγούς που κοιτούσαν και ξεκινούσαν λογομαχίες που κατέληγαν σε βρισίδια, αλλά και άλλους που ήταν αδιάφοροι. Άλλους που έβαζαν το χέρι στην οπή του κουτιού για να βεβαιωθεί η ατιμία του επιβάτη και άλλοι που δεν τους ένοιαζε καν αν έπεφτε ο οβολός.

Η όλη ιστορία έπασχε και πάσχει ακόμα στον τομέα της εκπαίδευσης. Όταν θεωρείται μαγκιά η εισιτηριο-διαφυγή και μέγιστη μαγκιά να μοιράζεσαι το εισιτήριο με άλλους 5 δεν υπάρχουν ελπίδες.

Επί ΟΑΣ οι οδηγοί έπαιρναν ειδικό επίδομα για τον έλεγχο του καταπόσο οι επιβάτες έριχναν στο κυτίο το αναλογούν αντίτιμο του εισιτηρίου. Καταργήθηκε αργότερα.
Οι κριτική σας πάντως για τον ταλαίπωρο ΟΑΣ είναι μεροληπτική. Επισημαίνετε διαρκώς καθυστερήσεις στις γραμμές μπάνιου και εκδρομής, ή στις γραμμές που εξυπηρετούσαν κυρίως τις αραιοκατοικημένες παρυφές της πόλης, την ίδια στιγμή π.χ. που στις άλλες βασικές γραμμές υπήρχαν τακτικότατα δρομολόγια.
Εγώ επίσης δεν διαπίστωσα καμμία βελτίωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες όταν ιδιωτικοποιήθηκαν για λίγο επί επίτιμου. Τι είχες Αριστείδη, τι είχα πρώτα που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τα προβλήματα δεν είναι θέμα εκπαίδευσης ούτε κατά 1%, είναι θέματα παιδείας ολόκληρου του λαού (οδηγών, συνδικαλισταράδων και επιβατών), και φυσικά μπάτζετ.

Ο χρήστης dstou έγραψε:
Επί ΟΑΣ οι οδηγοί έπαιρναν ειδικό επίδομα για τον έλεγχο του καταπόσο οι επιβάτες έριχναν στο κυτίο το αναλογούν αντίτιμο του εισιτηρίου. Καταργήθηκε αργότερα.
Οι κριτική σας πάντως για τον ταλαίπωρο ΟΑΣ είναι μεροληπτική. Επισημαίνετε διαρκώς καθυστερήσεις στις γραμμές μπάνιου και εκδρομής, ή στις γραμμές που εξυπηρετούσαν κυρίως τις αραιοκατοικημένες παρυφές της πόλης, την ίδια στιγμή π.χ. που στις άλλες βασικές γραμμές υπήρχαν τακτικότατα δρομολόγια.
Εγώ επίσης δεν διαπίστωσα καμμία βελτίωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες όταν ιδιωτικοποιήθηκαν για λίγο επί επίτιμου. Τι είχες Αριστείδη, τι είχα πρώτα που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τα προβλήματα δεν είναι θέμα εκπαίδευσης ούτε κατά 1%, είναι θέματα παιδείας ολόκληρου του λαού (οδηγών, συνδικαλισταράδων και επιβατών), και φυσικά μπάτζετ.

Οι κάτοικοι στη Βουλιαγμένη και στη Βάρκιζα τι ήταν;;; Κάτι Β κατηγορίας για να μην είχαν το δικαίωμα σε Συγκοινωνίες;;;

Το γεγονός ότι αναφέρθηκα με γλαφυρότητα σε δρομολόγια προς τη Βάρκιζα και Βουλιαγμένη δεν έχει να κάνει με μεροληψία. Τουναντίον. Έχει να κάνει όμως με την γενικότερη συμπεριφορά του συστήματος. Να σου θυμίσω ότι την δεκαετία του 80 τα δρομολόγια αυτά εξυπηρετούσαν τον Δυτικό Αερολιμένα που σημαίνει ότι δεν κάλυπταν μόνον ανάγκες διακοπών. Αλλά βέβαια όποιος ήθελε να προλάβει το αεροπλάνο ούτε λεπτό δεν σκεφτόταν να αφεθεί στα χέρια των υπαλλήλων της ΕΑΣ. Τυχαίο;

Η τυπική μου διαδρομή από το Παγκράτι ήταν ή πεζός ως τη στάση στην Β. Σοφίας ή με τα 2, 4 και 11 ως το Πανεπιστήμιο για να πάρω το 222 ή το 235 (το πρώτο έγινε το 608 μετά από χρόνια...) ή ως το Πολυτεχνείο στην Πατησίων. Γραμμές που σίγουρα δεν τις λες ότι ανήκουν στην κατηγορία των απομακρυσμένων ή τον ήσσονος σημασίας.

Καμία απολύτως διαφορά στα συγκεκριμένα δρομολόγια. Τα τρόλεϊ (ειδικά το χειμώνα) ήταν λίγο λαχείο. Άλλες φορές 5 λεπτά αναμονή άλλες 30 λεπτά για να πετύχω 3 τρόλεϊ στη σειρά με το πρώτο να είναι ασφυχτικά γεμάτο. Η ίδια απολύτως συμπεριφορά χειμώνα - καλοκαίρι. Κάποια στιγμή το καθημερινό commuting περιέλαβε υποχρεωτικά το περπάτημα ως την Β. Σοφίας και στη συνέχεια χωρίς επιλογή ή το 222 ή το 235. Αυτό γιατί ήταν αδύνατο να προγραμματίσεις οτιδήποτε με τις Αστικές συγκοινωνίες μία εποχή όπου η αναχώρηση από την αφετηρία ήταν στη διακριτική ευχέρεια των οδηγών και στο κατά πόσον την προηγούμενη ημέρα οι γυναίκες των τους είχαν πάρει καλή πί@α.

Τι να θυμηθώ πάντως και σε άλλες γραμμές πέραν των 'Τουριστικών' (που θεωρητικά σε μία χώρα που θέλει να πουλήσει το προϊόν του Τουρισμού θα έπρεπε να ήταν το υπόδειγμα...);;; Το 1991 που αποφασίζεται ξαφνικά στάση Εργασίας από τις 10 ως τη λήξη της βάρδιας (είχε ποδόσφαιρο εκείνο το βράδυ....) και βρίσκομαι με μόλις 50 δρχ. στην τσέπη στη Κηφισιά και το πήγα ποδαράτο ως το Μέτς;; (ευτυχώς είχα πάρει τηλέφωνο τους δικούς μου νωρίτερα ότι θα αργούσα). Το μαλλιοτράβηγμα και την απόλυτη συμπίεση στα Σοβιετικής Κατασκευής Τρόλεϊ για τη διαδρομή ως το Πολυτεχνείο;;; Μήπως η 2, 4 και 11 γραμμή και τα 222, 450 και 550 κάλυπταν ανάγκες διακοπών;;;

Αν τα προβλήματα που λες δεν είναι θέμα εκπαίδευσης τότε τι είναι;;; Τι φιλοσοφία ενός λαού πως την αλλάζεις;; Με μαγικά;; Μέσω της συνεχούς εκπαίδευσης;; Μήπως οι γονείς μας, που δεν ήξεραν, μας έμαθαν να φοράμε ζώνη ασφαλείας;; Δεν το ακούσαμε εκεί;;;

Και περί budget. Δεν ήξερα ότι ο σεβασμός στον πελάτη είναι θέμα budget. Δεν ήξερα ότι ήταν θέμα budget η τήρηση του ωραρίου των δρομολογίων. Ότι ήταν θέμα budget η ακριβής συμπλήρωση των καρτών άφιξης αναχώρησης. Ότι ήταν θέμα budget η μεταβολή της συχνότητας των δρομολογίων ανάλογα του μέσου χρόνου διαδρομής;;; Ότι το να φορούν τα προβλεπόμενα που προσέφερε η εταιρεία ήταν θέμα budget ;; Ότι η ευγένεια και το να μιλάς στον πληθυντικό είναι θέμα bugdet. Ότι το να τηρείς τα προβλεπόμενα της συντήρησης και να καθαρίζεις το όχημα είναι θέμα budget.

Το έχουμε βρει τώρα να δικαιολογήσουμε τα πραγματικά αδικαιολόγητα. Ήταν θέμα budget οι καλοί τρόποι και ο επαγγελματισμός....

*Μαγειρεύεται αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στην Αθήνα.Ελπίζω να μην υλοποιηθεί...
*
Πολύ ακριβή θα είναι για τους πολίτες η χρήση των συγκοινωνιών στο λεκανοπέδιο, υποστηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, με την αύξηση στα εισιτήρια της τάξεως του 25%, προκειμένου να εξοικονομηθούν 40 εκατομμύρια ευρώ στο πλαίσιο του πακέτου μέτρων των 11,7 δισ. ευρώ.

Οπως αναφέρει η σχετική ανακοίνωση:
το εισιτήριο των 1,40 ευρώ για όλα τα μέσα μεταφοράς για διάστημα μιάμισης ώρας, θα αυξηθεί κατά 35-40 λεπτά στα 1,75-1,80 ευρώ
το εισιτήριο για τα λεωφορεία, τρόλεϊ ή τραμ θα κοστίζει 1,50 ευρώ από 1,20 ευρώ
αντίστοιχες αυξήσεις στα υπόλοιπα εισιτήρια (εβδομαδιαίο εισιτήριο, μειωμένο εισιτήριο, κάρτες κλπ)

Ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει επίσης ότι «έρα από τη νέα επιβάρυνση στους ατομικούς και οικογενειακούς προϋπολογισμούς ... η υπολογιζόμενη εξοικονόμηση τίθεται σφόδρα εν αμφιβόλω, καθώς η αντίστοιχη αύξηση των εισιτηρίων το 2011, που έφθασε το 40%, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Το πρώτο τετράμηνο φέτος η επιβατική κίνηση και τα έσοδα βρίσκονται σε καθοδική πορεία, με βασική αιτία την δεινή οικονομική θέση στην οποία έχουν περιέλθει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, όπως υπογραμμίζεται.

Ο χρήστης dstou έγραψε:
Επί ΟΑΣ οι οδηγοί έπαιρναν ειδικό επίδομα για τον έλεγχο του καταπόσο οι επιβάτες έριχναν στο κυτίο το αναλογούν αντίτιμο του εισιτηρίου. Καταργήθηκε αργότερα.

Νομιζω μετά εγινε επίδομα εισπράκτορα, και το έπερναν μέχρι πρότινος, δεν ξερω αν το περνουν ακομα, δεν έχω ενημέρωση μιας και ενας συγγενης μου που είναι οδηγος στην ΕΘΕΛ αποφευγει πια να τα λεει γιατί τρωει κράξιμο

Οι κριτική σας πάντως για τον ταλαίπωρο ΟΑΣ είναι μεροληπτική. Επισημαίνετε διαρκώς καθυστερήσεις στις γραμμές μπάνιου και εκδρομής, ή στις γραμμές που εξυπηρετούσαν κυρίως τις αραιοκατοικημένες παρυφές της πόλης, την ίδια στιγμή π.χ. που στις άλλες βασικές γραμμές υπήρχαν τακτικότατα δρομολόγια.

Χρησιμοποιούσα πολυ συχνα το 851 Αθήνα - Νεάπολη και το 820 Αθήνα - Χαλκηδόνα. Δεν ήταν γραμμες σε αραιοκατοικημένες περιοχές.
Αυτά είχαν αφετηρία στην πλατεία Κουμουνδούρου, ξερεις ποσες φορες ενώ υπήρχαν 2 λεωφορεία στην αφετηρία, οι οδηγοι ήταν στα καφενεια περιξ της πλατειας και μπορει να περίμενες και 45 λεπτά ??

Εγώ επίσης δεν διαπίστωσα καμμία βελτίωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες όταν ιδιωτικοποιήθηκαν για λίγο επί επίτιμου. Τι είχες Αριστείδη, τι είχα πρώτα που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τα προβλήματα δεν είναι θέμα εκπαίδευσης ούτε κατά 1%, είναι θέματα παιδείας ολόκληρου του λαού (οδηγών, συνδικαλισταράδων και επιβατών), και φυσικά μπάτζετ.

Όταν τα πηραν οι ιδιώτες σαφως βελτιώθηκαν, τόσο στην καθαριότητα, οσο και στους χρόνους αναμονης. Στα υπόλοιπα συμφωνώ, οτι είναι θέμα παιδειας, όχι μπατζετ. Χρειάζεται παιδεία για να κάνει σωστά ο οδηγός τη δουλεια του και ο επιβάτης να πληρώνει το εισητήριο του.

Στο Βερολινο πριν 2 χρόνια, πλήρωνες το αντιτιμο στον οδηγο ή του εδειχνες την κάρτα σου, δεν υπήρχε περιπτωση να μπεις τζαμπα. Αυτο ειναι παιδεία
Να μην αναφερουμε ότι τα δρομολογια ήταν π.χ ανα 10 λεπτά και ηταν στην ώρα τους (ειχε στις στασεις πινακες τηλεματικης, ήξερες σε πόση ωρα θα ερθει το επόμενο και το μεθεπόμενο).. και ερχόταν πιο νωρις περίμενε στη σταση

Και η τιμη ηταν 1.70 όσο θέλουν τα τζιμανια να το πανε και εδω

Ο χρήστης apopol έγραψε:

Εγώ επίσης δεν διαπίστωσα καμμία βελτίωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες όταν ιδιωτικοποιήθηκαν για λίγο επί επίτιμου. Τι είχες Αριστείδη, τι είχα πρώτα που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τα προβλήματα δεν είναι θέμα εκπαίδευσης ούτε κατά 1%, είναι θέματα παιδείας ολόκληρου του λαού (οδηγών, συνδικαλισταράδων και επιβατών), και φυσικά μπάτζετ.

Όταν τα πηραν οι ιδιώτες σαφως βελτιώθηκαν, τόσο στην καθαριότητα, οσο και στους χρόνους αναμονης. Στα υπόλοιπα συμφωνώ, οτι είναι θέμα παιδειας, όχι μπατζετ. Χρειάζεται παιδεία για να κάνει σωστά ο οδηγός τη δουλεια του και ο επιβάτης να πληρώνει το εισητήριο του.

Στο Βερολινο πριν 2 χρόνια, πλήρωνες το αντιτιμο στον οδηγο ή του εδειχνες την κάρτα σου, δεν υπήρχε περιπτωση να μπεις τζαμπα. Αυτο ειναι παιδεία
Να μην αναφερουμε ότι τα δρομολογια ήταν π.χ ανα 10 λεπτά και ηταν στην ώρα τους (ειχε στις στασεις πινακες τηλεματικης, ήξερες σε πόση ωρα θα ερθει το επόμενο και το μεθεπόμενο).. και ερχόταν πιο νωρις περίμενε στη σταση

Και η τιμη ηταν 1.70 όσο θέλουν τα τζιμανια να το πανε και εδω

Το 2010 σε ταξίδι στο Βερολίνο ένα από τα Λεωφορεία καθυστέρησε 15 λεπτά. Ο οδηγός ζητούσε συγνώμη για την καθυστέρηση (είχε γίνει πανικός στην Alexander Platz) και πήγαινε το Λεωφορείο αέρα για να προλάβει το δρομολόγιο (δεν ξέρω πως το πήγαινε αλλά έφτασα στο Ξενοδοχείο μου με μόλις 13 λεπτά).

Η ευγένεια ήταν εκ των ουκ άνευ αν και ο άνθρωπος δεν μιλούσε άλλο παρά Γερμανικά και βέβαια εγώ μιλούσα μόνον Αγγλικά.

Στο Βερολίνο είχα πετύχει σκηνικό που ήθελε να μπει στο λεωφορείο μια κυρία με παιδικό καρότσι, και επειδη δεν πάτησε ενα κουμπί δίπλα στην πόρτα, σηκωθηκε απο τη θέση του ο οδηγός και αρχισε τα μπινελίκια, αλλά μετά ανοιξε μια ράμπα για να ανέβει το καρότσι (την οποία by the way την εχουν και τα δικα μας λεωφορεια - αλλά δεν εχω δει ποτέ ΕΛ οδηγό να την ανοίγει)

εχω ξαναγραψει εδω και εναμισυ χρονο για την εμπειρια μου σε λεωφορειο στη Ν.Υορκη... ειναι απιστευτα ευγενικοι οι οδηγοι σε περιμενουν οσο χρειαστει... και ναι οι ραμπες για τους αναπηρους δουλευουν....

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Τι μου θυμισες τωρα?

Εκανα το Κορυδαλλος - Ομόνοια με τα ποδια 2 φορες την εβδομάδα. Μετα είχαν βγάλει τα ΡΕΟ

Πάντως ότι πριν γίνει η ιδιωτικοποίηση τα δρομολόγια ηταν όποτε γουσταρε ο οδηγος περιμενες μισάωρα ++ στην στάση, πλήρωνες οτι χρηματα ηθελες μιας και ο οδηγος δεν κοιταζε, και άλλα πολλά.

Μετά που τα 'ιδιωτικοποίησαν' ειχαν φτιαξει τουλαχιστον κάπως τα δρομολόγια.. και δεν έπαιζε να πληρωσεις οτι εχεις ευχαρίστηση όπως πρίν..

Θυμάμαι το καλοκαίρι από το τέρμα των Λεωφορείων στην Αμαλίας τα Λεωφορεία για Βουλιαγμένη-Βάρκιζα και άλλες δημοφιλείς περιοχές για μπάνιο. Εποχές με την τρίχα να κάνει κοτσίδι στη μασχάλη μπόχα των γονέων καθώς κλιματισμός δεν έπαιζε ούτε για δείγμα και το σαπούνι σπάνιζε. Μαλλί λιγδωμένο (το έπλενε το αλάτι) και τα ελάχιστα δυνατά ρούχα με το βρώμικο μουστάκι στους άνδρες να αποτελεί σήμα αρρενωπότητας. Χαλάουα δεν έπαιζε ούτε για δείγμα (ακόμα είμαστε στα τέλη του 80.... το lifestyle δεν έχει περάσει στα τυπικά στρώματα των περιοχών του Παγκρατίου κ.λπ.) στις γυναίκες και το μακιγιάζ ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κυτταρίτιδα με το κιλό, ψωμάκια παντού και αποστροφή του βλέμματος. Τα πράγματα βελτιώνονταν μόνον στον Άλιμο και μετά όπου και πάντα κάποια τουρίστρια ή κάποια Ελληνίδα που πρόσεχε στοιχειωδώς τον εαυτό της μας χάριζε τα κάλλη της.

Τα δρομολόγια καθοριζόταν πάντα με βάση το πότε γούσταρε ο οδηγός να πάει στον προορισμό καθώς κανένας έλεγχος δεν γινόταν και οι χρονικοί προγραμματισμοί όριζαν ταχύτητα κίνησης περίπου τη μισή αυτής που πετύχαινε το Λεωφορείο. Καφέδακι στο χέρι και στη συνέχεια οδήγηση αυτοκτονίας ειδικά στα λιμανάκια όπου ο οδηγός το έπαιζε Μουτόν και το IKARUS πήγαινε αέρα. Όσοι ήταν όρθιοι στο Λεωφορείο απλά ασκούσαν τα μούσκουλα τους στην απέλπιδα προσπάθεια να μην σκάσουν στο βρώμικο χοντρό λαιμό της 60+ χρονής πατσόγριας. Φρεναρίσματα στο όριο και οδήγηση ειδικής. Τελειωμένες αναρτήσεις με συνθήκες μηδενικής βαρύτητας όταν το Λεωφορείο τερμάτιζε την ανάρτηση του στην έξοδο από την λακκούβα καθώς ο πίσω άξονας όχι σπάνια βρισκόταν στον αέρα. Με αυτά και με άλλα (καμία άφραγκη τελειωμένη τουρίστρια στο τέρμα δλδ που την περίμενε ο Greek Lover στο δωμάτιο του Σταθμάρχη ώστε να βγάλει τα λεφτά της για το εισιτήριο της επιστροφής) ο οδηγός συμπλήρωνε τα 3~4 δρομολόγια που έπρεπε να κάνει το 8ωρο του μέσα σε κάτι λιγότερο από 6 ώρες. Εννοείται ότι όταν τελείωνε η βάρδια ο οδηγός επιβιβαζόταν στο λεωφορείο συναδέλφου και δεν ήταν λίγες οι φορές που η παράδοση / παραλαβή γινόταν στο τέρμα της Βάρκιζας μετά από 2+ ώρες απραξίας του Λεωφορείου καθώς ο εντεταλμένος οδηγός έφτανε με το όχημα της γραμμής. Φυσικά όλα αυτά εις βάρος των επιβατών και της γενικότερης ποιότητας. Το μέσο ντύσιμο του υπαλλήλου της ΕΑΣ ήταν το ιδρωμένο γαλάζιο πουκάμισο ανοιχτό μέχρι την μέση της κοιλιάς, με το γυαλί Rayban (ψεύτικο) να διαχωρίζει στο προκοίλι. Νύχι μακρύ και βρώμικο (το οποίο χρησιμοποιείτο και ως καθαριστής μύτης ή αυτιού), μαλλί ατιμέλητο που μύριζε ντίζελ και καπνό, παντελόνι τζιν βρώμικο και παντόφλα το καλοκαίρι. Οδήγηση με το ένα χέρι γιατί στο άλλο ήταν το μπεγλέρι (σήμερα είναι το κινητό...) το οποίο ξεκουραζόταν πάνω στον λεβιέ των ταχυτήτων και συμπεριφορά Πάπα. Ο πληθυντικός ήταν άγνωστη ποσότητα. Οι οδηγίες περιοριζόντουσαν σε ένα ξερό αριθμό (122 πχ...) και μετά η πόρτα έκλεινε στα μούτρα του καψερού που περίμενε με τις ώρες. Αν ήσουν γυναίκα έσκαγε και χαμόγελο όπου τα χρυσά δόντια και το φύλλο από το βασιλικό της χωριάτικης είχαν την τιμητική τους. Ευτυχώς μιλούσαν λίγο γιατί μετά το μεσημέρι το ουζάκι έκανε την εμφάνιση του στους χώρους ξεκούρασης και η μυρωδιά του οινοπνεύματος ήταν χαρακτηριστική.... Η οδοντική υγιεινή ήταν ένας άγνωστος και η μυρωδιά του αλκοόλ σκέπαζε τη βρώμα της σαπίλας από το χαλασμένο δόντι ή τη χρυσή θήκη. Θυμάμαι και έναν δε, που είχε μασελάκι το οποίο κάποια στιγμή γιατί το ενοχλούσε το έβγαλε ενώ οδηγούσε και το καθάρισε με το νύχι του.... Η αναγούλα σε όλο της το μεγαλείο....

Για τα αθάνατα IKARUS. Τι να πει κανείς;;; Καθίσματα από σκληρή απομίμηση ξύλου που γλίστραγαν και ήταν γεμάτα με τον ιδρώτα του προηγούμενου αν και δύσκολο έστω και ένα από αυτά να βρεις με τις γιαγιάδες να έχουν εξασφαλίσει τις θέσεις από πριν. Με το καιρό το λακάρισμα ξέφτιζε τα φύλλα του καπλαμά άνοιγαν και οι θέσεις αυτές σε τραυμάτιζαν αν έκανες το λάθος να συρθείς πάνω τους. Τα καθίσματα που ήταν διατεταγμένα κατά τον διαμήκη άξονα του Λεωφορείου ήταν ότι έπρεπε για να την πέσεις στην διπλανή σου αν και τις περισσότερες φορές στην έπεφτε ο πιπινολάτρης παππούς. (θυμάμαι έναν που με είχε ταράξει στο χέρι ως τη στιγμή που το έσπασα το δάκτυλο του μαλάκα). Οι όσες σχετικά όμορφες γυναίκες υπέφεραν τα μάλα από όλους αυτούς τους μαλάκες και δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο του τύπου που τριβόταν πάνω τους. Κλανιές και αυτές έπαιζαν καθώς η φασολάδα και τα άλλα φαγητά που παράγουν αέρια ήταν σε ημερήσια διάταξη αλλά με τα παράθυρα όλα ανοιχτά ποιος νοιαζόταν το καλοκαίρι. Το χειμώνα βέβαια ας μην μιλήσουμε καλύτερα. Εκεί τύφλα να είχε το Αουσβιτς. Απορίας άξιο το πως δεν ανατινάχθηκε κάποιο Λεωφορείο από τη συγκέντρωση των σχετικών πτητικών ουσιών. Πάντως το ντουμάνι από τα EURO-0 λεωφορεία της αθάνατης Ουγγαρίας σε έφτιαχνε πριν ανέβεις οπότε η μύτη δεν έδινε και ιδιαίτερα σήματα. Η γόπα έκανε πάρτι στα δάπεδα και η τελευταία φορά που είχε πλυθεί εσωτερικά το λεωφορείο ήταν όταν βγήκε από το Εργοστάσιο. Οι πόρτες λειτουργούσαν ως λεπίδια αν δεν πρόσεχες (συστήματα ασφαλείας δεν είχαν). Οι χειρολαβές από σκληρό πλαστικό σου προκαλούσαν κάλους και πολλές φορές σε κάποια απότομη στάση έσπαγαν χωρίς προειδοποίηση (αποτέλεσμα της ψαθυρότητας του υλικού και του πολυμερισμού του πλαστικού που φυσικά δεν είχε φτιαχτεί για τις συνθήκες ηλιοφάνειας της Ψωροκώσταινας) με αποτέλεσμα 3 ή 4 να σωριάζονται στο πάτωμα ή στους υπόλοιπους. Διαστρέμματα (σπάνια αλλά όχι τόσο σπάνια), αμυχές και μώλωπες βέβαια ως συνοδευτικά κάθε ταξιδιού καθώς ειδικά στους τερματικούς σταθμούς με το που άνοιγαν οι πόρτες οι βάρβαροι έσπρωχναν για να προλάβουν να βρουν μία θέση και όποιον πάρει ο χάρος. Πολλοί δεν δίσταζαν να πατήσουν πάνω στο σώμα του φτωχού συνεπιβάτη που είχε σκοντάψει στο σκαλί της πόρτας για να μην χάσουν τις θέσεις από τους άλλους που έμπαιναν από τις άλλες πόρτες. Βρισιές, φωνές και ο οδηγός απαθής να βλέπει τους άλλους να τρώγονται σαν τα σκυλιά για μία θέση στον λακαρισμένο καπλαμά. Οι στάσεις υπαίθριες να περιμένεις με τις ώρες πότε θα περάσει το Λεωφορείο.

Φυσικά η απόλυτη χλιδή ήταν τα δίπατα λεωφορεία (Leyland) στα οποία πράγματα άγνωστα στο μέσο επιβαίνοντα (κλιματισμός, αεροανάρτηση, ηχομόνωση, θέα και το κυριότερο άνετα καθίσματα με υφασμάτινη επένδυση) έκαναν την εμφάνιση τους για μερικά τουλάχιστον χρόνια. Στη συνέχεια το εξαιρετικό συνεργείο της ΕΑΣ κατάφερε να τα μετατρέψει και αυτά σε διαλυμένα σαπιοκάραβα καθώς 'είναι δύσκολη και πολύπλοκη η συντήρηση τους'.

Μετά την Ιδιωτικοποίηση ξεκίνησε μία τάξη η οποία όμως έμεινε μόνον στην αρχή. Όσο ο καιρός περνούσε και όλα ήταν στη λογική του 'ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας' (άλλωστε η ήττα του Μητσοτάκη ήταν θέμα χρόνου και ο Ανδρέας είχε υποσχεθεί να πάρει τα λεωφορεία πίσω) τα λεωφορεία απέκτησαν τις κακές συνήθειες του παρελθόντος (βρώμα, εκκινήσεις όποτε το λεωφορείο αποκτούσε τον απαραίτητο αριθμό επιβατών κ.λπ.) οι οδηγοί παρέμειναν αγενείς αν και το ντύσιμο τους βελτιώθηκε λίγο (σχετικά όλα αυτά).

Με την επιστροφή του Ανδρέα στην εξουσία και την εξόφληση του γραμματίου στους καλύτερους αφισοκολλητές του ΠΑΣΟΚ (πάνω από τις μισές αφίσες για το κόμμα) τα πράγματα επέστρεψαν στην παλαιά καλή εποχή. Ευτυχώς δεν έζησα την εποχή αυτή. Όμως έκανα το λάθος να βρεθώ στη γείτονα χώρα όπου τα ΜΜΜ ήταν συνεπή, τα τρένα γρήγορα κ.λπ. Στην Ελλάδα το μετρό, αποτέλεσε στην αρχή και την πρώτη επαφή με την ευγένεια και τη συνέπεια που είχε ο Έλληνας στη διάδραση του με τα ΜΜΜ. Εντελώς τυχαία το μετρό ήταν Α.Ε. και όχι το παλαιό χάλι. Φυσικά περιοχές όπως η Β Αθήνας και Πειραιά έμειναν να εξυπηρετούνται από άτομα της συνομοταξίας των Σταμουλό-Κολλάδων οι οποίοι ως Βουλευτές (ο 2ος) εξαργύρωσαν τα γραμμάτια και σήμερα θα είναι της συνομοταξίας των αγανακτισμένων.

Ο Σταμούλος βέβαια πέθανε κάπου στην πορεία. Ο Κολλάς όμως ζει και βασιλεύει. Συνταξιούχος από μικρή ηλικία με παχυλότατη σύνταξη αποτελεί και σήμερα τον κύριο πόλο αναφοράς του πως 'να μην διαρθρώσετε τις Αστικές σας Μεταφορές'.

Φυσικά και όλα αυτά παρόλο που ανήκουν στην Ιστορία καθόρισαν την γενικότερη συμπεριφορά μου. Ο Κολλάς, ο Μπάκουλης, ο Πιπεριάς, ο Σταμούλος, ο Λαμπρόπουλος σήμερα (από όλα τα κόμματα και χρώματα) μου προκάλεσαν τη γενικότερη απέχθεια μου προς το συνδικαλιστικό κίνημα. Που όπως και η πολιτική αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες του σημερινού καταντήματος. Και δεν αναφέρομαι στον συνδικαλισμό γενικότερα. Αλλά σε αυτό το μόρφωμα που έχουμε στην Ελλάδα....

υποκλίνομαι στην γλαφυρότητα της περιγραφής ουτε σενάριο για ταινία να ήταν,απλα κλαίω απο τα γέλια.. άπαιχτος στην περιγραφή,Χρήστο.

http://www.iefimerida.gr/news/66662/� ... E%AC%CF%82

Ο χρήστης SU-30 έγραψε:
http://www.iefimerida.gr/news/66662/«τζαμπατζήδες»-τέλος-στα-μέσα-μαζικής-μεταφοράς

Δηλαδή οι λαθρομετανάστες και η λαμπρή μας νεολαία που δεν πληρώνουν ποτέ εισητήριο, πλέον θα πληρώνουν; Τα πιτσιρίκια ίσως αναγκαστούν να κόψουν, οι άλλοι που μπαίνουν με το τσαμπουκά δε νομίζω...

καλα.αμα πανε το εισιτηριο 1.90 που λενε κανεις δε θα κοβει μετα

Στάση λεωφορείου. Ο κυριούλης με πενηντάρικο να διαπληκτίζεται με τον οδηγό για την αγορά ή όχι ενός εισιτηρίου. Στιγμές απείρου κάλους.

Στην πολλαπλασια σε πληθυσμο Μαδριτη δεν υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα. Βεβαια, εκει ο παππουλης εχει φροντισει ωστε να εχει ψιλα για το εισιτηριο.

Πήρα τον ΗΣΑΠ για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, πριν από λίγες μέρες.

Δεν υπήρχε ταμείο (στις 5 το απόγευμα!). Ο αυτόματος πωλητής δεχόταν μόνο κέρματα. Το κατάστημα από όπου πήρα ένα νερό για να κάνω κέρματα δεν είχε ρέστα από 20ευρο. Τελικά μπήκα χωρίς εισιτήριο. Φαίνεται ότι μου έκαναν χάρη... Είχε αρκετή καθυστέρηση, σαρδελοποίηση, ο κλιματισμός εκτός λειτουργίας, φασαρία. Θα έκλαιγα τα 1.40 αν είχα ακυρώσει.

Αμα δεν ακυρωνει κανεις εισιτηριο, πως εχετε την απαιτηση να γινουν καλυτερες οι συγκοινωνιες?

αμα ειναι μουφα οι συγκοινωνιες και πανακριβες και ο κοσμος δεν εχει λεφτα πως περιμενεις να ακυρωνουν?