-
Τη γνωρίζω τη σειρά Schemata, πολύ μικρή σειρά που αν δε κάνω λάθος δε συνεχίστηκε. Αν μου επιτρέπεται, η συγκεκριμένη σειρά ηταν εκτός της εικόνας/ταυτότητας της εταιρίας.
Το Βαραγκη, δεν τον είδα ποτέ στο Μιλανο στην έκθεση, δεν τον έιδα να καινοτομεί πραγματικά. Το οτι είχε εκθέσεις που έκλεισε στο εξωτερικό δε λέει κάτι. Πρόθεση θεωρητικά απο τα τμηματα μαρκετινγκ, υπήρχει αλλά υποστηριξη σε καινοτόμο προϊον και επικοινωνία μάλλον όχι.
Ακόμα και ο Σαρίδης με τα ονοματα Βερσατσε και αλλων διασημοτήτων που έχουν επιπλά του (έιχε βασικά, μακαρίτης) πια και αυτος στα περασμένα μεγαλεία ανήκει. -
Πώς φθάσαμε στο τέλος του έλληνα επιπλοποιού
Σήμερα οι πολυεθνικές αλυσίδες προσφέρουν φθηνά έπιπλα και θεωρούνται πλέον «η αιτία της καταστροφής»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 31/07/2011 05:45
Πώς φθάσαμε στο τέλος του έλληνα επιπλοποιούΠριν από 30 ή 40 χρόνια ο όρος «εισαγόµενο έπιπλο» ήταν σχεδόν άγνωστος στην ελληνική αγορά, αφού τα έπιπλα που είχε ανάγκη ένα νοικοκυριό κατασκευάζονταν από µικρές ή µεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις και ακολουθούσαν λίγο-πολύ παρόµοιες φόρµες, αισθητική, υλικά και κόστος. Η εισαγωγή επίπλων από το εξωτερικό ήταν προνόµιο κάποιων ελαχίστων µε ιδιαίτερο µεράκι και πολλά χρήµατα. Πάντως, από την παλιά εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του ντόπιου βιοτέχνη ως τη σηµερινή εικόνα της επέλασης του φθηνού εισαγόµενου ντιζάιν στην ελληνική αγορά επίπλου, η αλλαγή έγινε µε πολύ αργά βήµατα, µε τουλάχιστον 10-15 χρόνια από στάδιο σε στάδιο. Από τον «επιπλοποιό της γειτονιάς» της δεκαετίας του ’70 ως το άνοιγµα των ευρωπαϊκών εµπορικών συνόρων και την πορεία προς την εποχή του «Λάκη του εισαγόµενου», που µε τη βοήθεια του καταναλωτισµού και της ξενοµανίας έφερε και το ιταλικό ντιζάιν στα σαλόνια των «µοντέρνων» της εποχής, η αλλαγή δεν ήλθε ούτε ξαφνικά ούτε και χωρίς προειδοποίηση.
Οι πολυεθνικές αλυσίδες που προσφέρουν φθηνά εισαγόµενα έπιπλα και θεωρούνται πλέον «η αιτία της καταστροφής» από κάποιους παλιούς βιοτέχνες που βλέπουν τη δουλειά τους να µειώνεται συνεχώς δραστηριοποιούνται ήδη πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Υπενθυµίζουµε ότι το Praktiker κλείνει 20 χρόνια στη χώρα µας, ενώ αντίστοιχα πάνε δέκα χρόνια από την ηµέρα που άνοιξε το πρώτο κατάστηµα ΙΚΕΑ στη Θεσσαλονίκη και επτά από το επόµενο στην περιοχή του αεροδροµίου στην Αθήνα.
Πάντως είναι αλήθεια ότι ο κλάδος χτυπήθηκε µε αυξηµένη σφοδρότητα από την οικονοµική κρίση, αφού το έπιπλο αναγκαστικά πληρώνει διπλό τίµηµα: πέρα από τη µείωση της άµεσης αγοραστικής δύναµης των καταναλωτών που αναβάλλει ή µαταιώνει ανακαινίσεις ή αναβαθµίσεις σπιτιών, ο κλάδος πληρώνει το επιπλέον έµµεσο τίµηµα από τη στάση της οικοδοµής, που σταµάτησε πλέον να τροφοδοτεί την αγορά µε νέα σπίτια προς επίπλωση.
Η σημερινή εικόνα
Αν κινηθεί κάποιος στη λεωφόρο Ηλιουπόλεως, από το ύψος της Γυµναστικής Ακαδηµίας ως το Πρώτο Νεκροταφείο, θα δει ίσως το πιο εντυπωσιακό παράδειγµα ολικού αφανισµού µιας τοπικής αγοράς που κάποτε ήταν το κέντρο της αγοράς επίπλου, όχι µόνο για τα νότια προάστια αλλά και για ολόκληρη την Αθήνα. Τα «επιπλάδικα» της Ηλιουπόλεως (πολύ κοντά στα «φωτιστικάδικα» της λεωφόρου Βουλιαγµένης που πρόλαβαν και εξαφανίστηκαν αρκετά χρόνια νωρίτερα) τη δεκαετία του ’90 εντυπωσίαζαν µε το πλήθος τους αλλά και το γεγονός ότι παρέµεναν βιώσιµα, αν και τόσο πολλά στην ίδια γειτονιά.Κι όµως σε τελευταία καταµέτρηση υπάρχουν 40 (!) κλειστά επιπλάδικα σε µήκος µόλις ενός χιλιοµέτρου (από 33 πέρυσι τον ίδιο καιρό), µε την κατάσταση να χειροτερεύει µήνα µε τον µήνα. «Χρωστάω 14 ενοίκια. Ευτυχώς που ο ιδιοκτήτης είναι φίλος και καταλαβαίνει την κατάσταση. Περνάει κάθε λίγο και του δίνω ό,τι έχω, 50 ευρώ, 100 ευρώ, ό,τι µπορώ... Εχω φτάσει να πουλάω το πολύ τρία σαλόνια τον µήνα, κι αυτά µέσω γνωστών» µας λέει ο κ. Μάρκος Λουδάρος, παλαιός επιχειρηµατίας της περιοχής που θυµάται µε νοσταλγία τις εποχές της δεκαετίας του ’90, όταν η πελατεία του ήταν αρκετή για να συντηρεί τον ίδιο και τους υπαλλήλους του.
«Σήµερα, µε 700 και 800 ευρώ µισθό που παίρνει ένα νέο παιδί, µπορεί να παντρευτεί και να ανοίξει σπίτι; Παλιά είχαµε αρκετή κίνηση, και από καινούργια νοικοκυριά αλλά και από φοιτητές που αγόραζαν κάποια πιο απλά και φθηνά έπιπλα. Τώρα ο κόσµος δεν έχει λεφτά στην τσέπη του, αλλά και αυτά τα λίγα που έχει πάει και τα δίνει στα εµπορικά κέντρα που έχουν ανοίξει παντού, εδώ δεν περνάει ούτε απ’ έξω...».
Η πραγµατική εικόνα της αγοράς είναι ακόµη χειρό τερη από ό,τι φαίνεται εξωτερικά αφού, πέρα από τα κλειστά µαγαζιά, υπάρχουν και αρκετά που στην πράξη αποτελούν «µαγική εικόνα»: όταν πλέον εξαντληθούν τα περιθώρια ανταλλαγής των επιταγών που τρέχουν και όταν τα απλήρωτα ενοίκια συσσωρευθούν πέραν κάθε λογικού ορίου, λίγα καταστήµατα θα µείνουν ανοικτά στην Ηλιουπόλεως, όπως µας επιβεβαιώνουν (ανωνύµως) αρκετοί καταστηµατάρχες.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα: µπαίνοντας διερευνητικά σε καλαίσθητη και προσεγµένη έκθεση επίπλων της περιοχής δεν µας υποδέχεται πωλητής αλλά µια δυνατή φωνή από το απέναντι πεζοδρόµιο, αφού για τον περιορισµό των εξόδων το κατάστηµα λειτουργεί χωρίς υπάλληλο, µε τον «αυτόµατο πιλότο»: αν εµφανιστεί πελάτης, αναλαµβάνει ο απέναντι καταστηµατάρχης πώλησης ετοίµων ενδυµάτων να ειδοποιήσει το «αφεντικό»!
Πώς φθάσαµε ως εδώ; Οι περισσότεροι από τους καταστηµατάρχες της περιοχής (βιοτέχνες και οι ίδιοι, ελάχιστα είναι τα απλά καταστήµατα λιανικής) θυµούνται ότι µετά το 2000 άρχισε µια πτωτική πορεία που τους έφερε ως τη σηµερινή εποχή της οικονοµικής κρίσης, η οποία τους έδωσε πλέον τη χαριστική βολή. Κατά την άποψη των περισσοτέρων, τα προβλήµατά τους ξεκίνησαν από τις µεγάλες αλυσίδες φθηνών επίπλων που πουλάνε κρεβατοκάµαρες και σαλόνια στο 1/3 της τιµής που έδιναν αυτοί, ενώ η κρίση είναι ο λόγος που δεν έχουν πλέον ελπίδες ανάκαµψης. Κάποιοι πιο έµπειροι παράγοντες της αγοράς, όµως, µε µεγάλη εµπειρία στο λιανικό εµπόριο, δεν θεωρούν ότι τα πράγµατα είναι τόσο απλά: «Οι µικρές βιοτεχνίες επίπλων δεν έκαναν καµία προσπάθεια να εξελιχθούν, να παρακολουθήσουν τις αλλαγές της αγοράς, να επενδύσουν σε design ή να αλλάξουν και εντελώς κατεύθυνση αν χρειαζόταν.
Συνήθισαν να έχουν πέντε σχέδια συγκεκριµένα ή να µπαίνει ο πελάτης µε το περιοδικό στο χέρι, να τους δείχνει ένα σχέδιο προς αντιγραφήν και να θεωρούν ότι αυτό θα γίνεται για πάντα. Ο κόσµος όµως αλλάζει και µαζί και η αγορά» µας λέει ένας από αυτούς, παραπέµποντάς µας και στα συµπεράσµατα της ετήσιας έκθεσης για την παγκόσµια αγορά του επίπλου όπως καταγράφονται από το Κέντρο Βιοµηχανικών Ερευνών CSIL στο Μιλάνο: παρατηρώντας τα στατιστικά κάθε χρονιάς από το 2000 ως σήµερα, διαπιστώνουµε ότι από το 2000 ως το 2008 υπάρχει σταθερή αύξηση του τζίρου σε εισαγωγές-εξαγωγές, από 52 δισ. δολάρια το 2000 στα 118 δισ. το 2008, µε αντίστοιχη µείωση της ιδιοκατανάλωσης.
Η µικρή πτώση το 2009 και το 2010 οφείλεται φυσικά στις συνέπειες της οικονοµικής κρίσης, το φαινόµενο όµως που είχαν παρατηρήσει οι «επιπλάδες» στην Ηλιουπόλεως δεν ίσχυε µόνο για τη γειτονιά τους αλλά ήταν παγκόσµιο: µε τη µεταφορά της παραγωγής σε χώρες µε φθηνότερο κόστος σε υλικά και εργατικά, η σταδιακή παγκοσµιοποίηση της αγοράς σταθερά αφαιρεί τζίρο από τους ιδιοπαραγωγούς και τον µεταφέρει στους εισαγωγείς.
Βιοτέχνες στην Ελλάδα, βιοµήχανοι στην Ιταλία
Η ελληνική αγορά επίπλου έχει την ιδιαιτερότητα να είναι κατακερµατισµένη σε ένα τεράστιο πλήθος πολύ µικρών επιχειρήσεων (ενός-πέντε εργαζοµένων) που καταλαµβάνουν περίπου το 70% της αγοράς, παράλληλα µε κάποιες µεσαίες ή µεγάλες επιχειρήσεις που καλύπτουν το υπόλοιπο 30% σε επίπεδο παραγωγής. Ετσι η ακριβής εκτίµηση του πραγµατικού µεγέθους και των παραµέτρων της αγοράς είναι σε µεγάλο ποσοστό ζήτηµα εκτιµήσεων και αναγωγών, αφού δεν υπάρχει αξιόπιστη καταγραφή κάθε τεµαχίου που πωλείται από κάθε βιοτέχνη της Ελλάδας. Ωστόσο κάποιες κλαδικές µελέτες και εκτιµήσεις στελεχών της αγοράς υπολογίζουν τον συνολικό τζίρο του κλάδου των επίπλων στην Ελλάδα σε περίπου 600 εκατ. ευρώ (µε στοιχεία του 2009-10), αθροίζοντας ιδιοπαραγωγή και εισαγωγές, που πλέον ξεπέρασαν το σηµείο του ισοσκελισµού πριν από πέντε χρόνια και σήµερα κινούνται προς την πλευρά των εισαγωγών. Τα εισαγόµενα έπιπλα παρουσιάζουν πτώση στις πωλήσεις λόγω κρίσης, σε µικρότερο βαθµό όµως από τη µείωση των πωλήσεων των µικρών ελληνικών βιοτεχνιών. Ας σηµειωθεί επίσης ότι δεν είναι εύκολο ακόµη να εκτιµηθεί η πραγµατική ζηµιά της οικονοµικής κρίσης στις πιο µικρές επιχειρήσεις, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι η αγορά κινείται µε µεταχρονολογηµένες επιταγές µέχρι και 12 µηνών.Η Ελληνική Στατιστική Αρχή υπολογίζει τη µείωση στα έσοδα των ελληνικών εταιρειών παραγωγής επίπλων σε ποσοστό 17,6% για το 2010, ενώ είχε ήδη µειωθεί κατά 21% το 2009, και παρόµοια εικόνα υπάρχει στις ποσότητες των παραγόµενων επίπλων: µείωση 18,9% για το 2010, ύστερα από ακόµη µεγαλύτερη πτώση 27,2% το 2009.
Σε διεθνές επίπεδο, η ετήσια έρευνα του Κέντρου Βιοµηχανικών Ερευνών CSIL Milano αποτυπώνει µια συνολική αγορά 376 δισ. δολαρίων, µε τις ΗΠΑ, τη Γερµανία, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία να είναι οι πρώτες τέσσερις σε εισαγωγή επίπλων, ενώ η Κίνα, η Ιταλία, η Γερµανία και η Πολωνία προηγούνται σε εξαγωγές. Ταχύτερη ανάπτυξη στις εξαγωγές παρατηρείται στην Κίνα, στην Πολωνία και στο Βιετνάµ, ενώ το 58% των επίπλων παγκοσµίως παράγεται σε «πλούσιες» χώρες και το 42% σε χώρες χαµηλού κόστους εργασίας. Η τάση για αύξηση των εισαγωγών-εξαγωγών σε βάρος της ιδιοκατανάλωσης παρατηρείται στις έρευνες του CSIL ήδη από ταµέσα της δεκαετίας του ‘90 καισταθερά ως και σήµερα.
Δ. Βαράγκης: «Εάν μέναμε στο “Διά χειρός”, δεν θα υπήρχαμε σήμερα»
∆εν υπάρχει αμφιβολία ότι το όνομα «Βαράγκης» είναι συνώνυμο του επίπλου στην Ελλάδα, με τον Θεμιστοκλή Βαράγκη να ξεκινά το πρώτο του επιπλοποιείο το 1900 στην Αθήνα. Εκατόν έντεκα χρόνια αργότερα έχουμε φθάσει στην τέταρτη γενιά Βαράγκη, με τον αρχιτέκτονα κ. Δημήτρη Βαράγκη να βρίσκεται στο τιμόνι μιας εταιρείας με «όνομα βαρύ σαν ιστορία», ταυτοχρόνως όμως με μια εντελώς διαφορετική αγορά, στην οποία η εμμονή στο κλασικό ίσως να είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα. «Τα έπιπλα κάποτε θεωρούνταν επένδυση, τα αγόραζες για μια ζωή. Εμείς στις παλιές μας διαφημίσεις τονίζαμε αυτό ακριβώς, ότι τα δικά μας έπιπλα είναι επένδυση» λέει στο «Βήμα της Κυριακής». «Τα τελευταία χρόνια όμως, τα έπιπλα δεν αντιμετωπίζονται έτσι, αλλά ίσως όπως η μόδα, όπως τα ρούχα που φοράμε. Αγοράζεις κάποιο έπιπλο που σου ταιριάζει σήμερα, με τη σκέψη όμως ότι σε δύο χρόνια μπορεί να αλλάξουν οι απαιτήσεις σου. Καμία σχέση με τη δεκαετία του 1980 και του 1990, όταν έρχονταν σε εμάς άνθρωποι της μεσοαστικής τάξης και έβαζαν παραγγελία για τον γάμο τους ολόκληρα σετ, κρεβατοκάμαρα πλήρη με οκτώ κομμάτια που να ταιριάζουν» θυμάται. Ανιχνεύοντας εγκαίρως τη στροφή της αγοράς τόσο μέσα από την αλλαγή στις απαιτήσεις του πελάτη όσο και από τις εξελίξεις στις παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες («Πιστεύω ότι από τους Δίδυμους Πύργους και μετά άρχισε μια ανάσχεση στις αγορές, που ξεκίνησε από φόβο και αβεβαιότητα και συνεχίστηκε σιγά-σιγά μέχρι και τη σημερινή οικονομική κρίση» λέει), ο κ. Βαράγκης πήρε τη σημαντική απόφαση να στρέψει την εταιρεία προς νέες κατευθύνσεις, αφού «εάν είχαμε μείνει κολλημένοι στο μαγαζί μας και στο “Διά χειρός”, με το κλασικό σκαλιστό έπιπλο, δεν θα υπήρχαμε σήμερα”. Το κλασικό κομμάτι της επιπλοποιίας φυσικά και δεν σβήνει, ούτε από την ιστορία ούτε από το παρόν της εταιρείας, όμως η σημερινή προτεραιότητα είναι προς μεγάλα έργα σχεδιασμού και υλοποίησης ολοκληρωμένων λύσεων, για μεγάλες πολυεθνικές στην Ελλάδα αλλά και σε κρατικά και ιδιωτικά έργα στο Αμπου Ντάμπι, Κατάρ και Ομάν. Ταυτοχρόνως, γίνεται διαρκής έρευνα σε νέες τεχνικές και τεχνολογίες για τη δημιουργία επίπλων για την εγχώρια και διεθνή αγορά, τα οποία συνδυάζουν χρηστικότητα με design υψηλού επιπέδου που διεκδικεί βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις. Τη δεκαετία του 1960 οι υψηλοί δασμοί εισαγωγής έκαναν το έπιπλο προστατευόμενο είδος πρακτικά μόνο για τις ελληνικές βιοτεχνίες. Από την ένταξή μας στην ΕΟΚ και ως το 1990 άρχισε να ισορροπεί η ιδιοπαραγωγή με την εισαγωγή, ενώ μετά το 1990 άρχισε η εποχή του καταναλωτισμού. Υπήρχε αρκετή κίνηση στην αγορά μέχρι και το 2001. Οι βιοτέχνες όμως δεν επένδυσαν σε σχεδιασμό ούτε σε νέες τεχνολογίες. Θεώρησαν το έπιπλο ένα απλό εμπόρευμα, δεν έκαναν καμία προσπάθεια να προσθέσουν αξία και αυτό ήταν το λάθος τους. Εμείς έχουμε επενδύσει σε ταλαντούχους έλληνες σχεδιαστές, αλλά και σε τεχνικό επίπεδο – έχουμε μια ομάδα τεχνικών που κάνει διαρκώς πειράματα σε νέα υλικά και νέες τεχνικές κατασκευής και είμαστε πολύ υπερήφανοι για τα διεθνή βραβεία σχεδιασμού και την αναγνώριση που έχουμε κατακτήσει» λέει.Η επέλαση των πολυεθνικών και το µοντέλο ΙKEA
Οι έλληνες επιπλοποιοί θεωρούν ότι το τέλος του κλάδου έφθασε πριν από την κρίση, με την εγκατάσταση στην Ελλάδα του μοντέλου ΙΚΕΑ. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια στράφηκαν εναντίον της σουηδικής εταιρείας με αρνητική διαφήμιση. Είναι όμως γεγονός ότι η εταιρεία ΙΚΕΑ αναζήτησε και βρήκε στην Ελλάδα έναν αξιόπιστο συνεργάτη με μεγάλη εμπειρία στον τομέα της λιανικής, θέτοντας όμως με κάθε λεπτομέρεια και με πολύ αυστηρό «εγχειρίδιο οδηγιών» τον τρόπο δημιουργίας και λειτουργίας των καταστημάτων της. Ο όμιλος Fourlis διαχειρίζεται τα καταστήματα σύμφωνα με τις ακριβείς οδηγίες των σουηδών ειδικών που ήλθαν στην Ελλάδα, έστησαν τα καταστήματα και τα παρέδωσαν «με το κλειδί στο χέρι», μαζί με τον ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας που κρατά το κόστος σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Από το σύνολο των εργαζομένων σε ένα κατάστημα ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι κανονικοί μισθωτοί υπάλληλοι της εταιρείας. Πέρα από το διοικητικό προσωπικό και τους υπευθύνους των τμημάτων, η μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων είναι «συμβασιούχοι» με ειδικές συμβάσεις ελαστικού ωραρίου που δίνουν μεγάλες δυνατότητες αυξομείωσης του κόστους, ανάλογα με τη δεδομένη κατάσταση της αγοράς, ακόμη και από μήνα σε μήνα. Οσο για τις τιμές, αυτές διαμορφώνονται κεντρικά (όπως και σε κάθε άλλη πολυεθνική), με βάση τα στοιχεία της κάθε αγοράς: αν κάποια είδη πωλούνται στην Ελλάδα σε τιμές ακριβότερες από ό,τι σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αυτό συμβαίνει όχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά επειδή τα ανταγωνιστικά είδη στην ελληνική αγορά είναι συνολικά ακριβότερα! Η εταιρεία προσαρμόζει τις τιμές της ώστε να είναι σε κάθε χώρα κατάπερίπου 20%-25% φθηνότερη σε σχέση με τον μέσο όρο της ντόπιας αγοράς και είναι βέβαιον ότι δεν δουλεύει στα κατώτερα όρια: έχει ακόμη περιθώριο ώστε να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε «πόλεμο τιμών». Σύμφωνα με τα επίσημα ενημερωτικά δελτία, η εταιρεία είχε πρακτικά σταθερές πωλήσεις το 2009 (για την ακρίβεια αύξηση 0,3%) ενώ είχε πτώση κατά 4,7% το 2010, η οποία μάλιστα κατά το μεγαλύτερο ποσοστό της παρατηρήθηκε κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους. Το 2011 έχει ξεκινήσει με ακόμη μεγαλύτερη μείωση, 7,4% για το πρώτο εξάμηνο σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, ποσοστά που οφείλονται στη γενικότερη ύφεση της αγοράς, αλλά φαίνεται ότι είναι ακόμη μέσα στα περιθώρια «άμυνας» της εταιρείας, η οποία έχει στηθεί εξαρχής με τη λογική των περιορισμένων εξόδων της λιανικής.Τα σηµάδια της παγκοσµιοποίησης και της µεταφοράς της παραγωγής αγαθών σε χώρες χαµηλότερου κόστους παρατηρούνται σε όλες τις αγορές του κόσµου εδώ και τουλάχιστον µία δεκαετία και τα στατιστικά τους έχουν καταγραφεί σε κλαδικές µελέτες και έρευνες, όχι µόνο στον κλάδο του επίπλου αλλά και σε όλα σχεδόν τα καταναλωτικά προϊόντα της αγοράς. Ετσι, όσοι επιχειρηµατίες του κλάδου δηλώνουν αιφνιδιασµένοι ή θύµατα εξωτερικών παραγόντων ίσως έχουν και οι ίδιοι ένα ποσοστό ευθύνης στην αδυναµία τους να εντοπίσουν εγκαίρως την αλλαγή στην αγορά αλλά και στις απαιτήσεις του πελάτη για να καταφέρουν να προσαρµοστούν ανάλογα.
-
Δεν είναι τόσο στρογγυλά τα πράγματα όπως τα λέει η εφημερίδα . Η ουσία είναι ότι ο κόσμος ως καταναλωτής περνάει φάσεις , αλλά και τσιμπάει εύκολα .
Εγώ το 2003 αγόρασα ένα δερμάτινο σαλόνι από τον αντιπρόσωπο του οίκου Natuzzi . Τελικά ο οίκος αποδείχθηκε , οίκος ανοχής , αφού το σαλόνι άρχισε να διαλύεται από τα 4 χρόνια και τελικά πριν 3 χρόνια το πέταξα αφού είχε διαλυθεί στα εξ ών συνετέθη και αγόρασα ένα σαλόνι αξιοπρεπέστατο και σε καλή τιμή από Ελληνική βιοτεχνία .
Εννοείται ότι ιταλικό τριμπούρδελο , δεν πρόκειται να ξαναπάρω αφού έπαθα και έμαθα και έμαθα και που και πως φτιάχνονται .
Σαλόνι από άλλα μαγαζιά μεγάλα επίσης δεν θα έπαιρνα , αφού όλο το ξυλουργικό , πόρτες , ντουλάπες , ντουλάπια κουζίνας , άμα προσθέσεις μεταφορά , μέτρημα , συναρμολόγηση και φραγές κλπ , είσαι τουλάχιστον 30 % πάνω από τυχαίο μαραγκό και σε χαμηλότερη ποιότητα .
Από την άλλη ντρέπομαι που αγοράζουμε τέτοια πράγματα , όταν έχουμε ακόμα τα έπιπλα των γονιών μας , που είναι 60 ετών και πλέον και ίσως των παππούδων μας και η ποιότητα τους δείχνει και πόσο καλοφτιαγμένα ήταν .
Εγώ θεωρώ μετά την έρευνα αγοράς που έκανα πριν 3 χρόνια , ότι υπάρχουν πολλές και εξαιρετικές ελληνικές επιχειρήσεις που φτιάχνουν έπιπλα καλής αισθητικής και που αξίζουν κάθε ευρώ που τους δίνεις .
Βαράγκη και Σαρίδη τους θεωρούσα πάντοτε υπερβολικά 'βαρείς' στον σχεδιασμό , αλλά βέβαια είχαν ποιότητα .
Ας σταματήσουμε όλοι να αγοράζουμε εισαγώμενες πατάτες και ας στηρίξουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις .
-
Στην οικογένεια λαθ ευρύτερη οικογένια είχαμε/έχουμε επιπλα Βαραγκη, Σαρίδη από το '60. Σχεδον σα καινούργια ακόμα. Στο πατρικό έχουμε επιπλα του '20 που ο παπούς έιχε παρει από έκθεση τότε στην Αθήνα. Παρ'ολο που το σπιτι κλειστό, τα ξύλα ειναι σα καινούργια επίσης (οκ, τα δέρματα φθαρμένα).
Ομως οι έχοντας από το 90 και μετά προτιμουσαν Ιντερνι και Καζα ντι Παπαρα.. όλη η παραλιακη είχε γεμίσει Καζα ντι ....
Στο οικονομικό έπιπλο η ΙΚΕΑ θέρισε και καλά έκανε. Δεν εινα τυχάιο. Ο Ελληνικός ανταγωνισμός (βλέπε Σουηδικό έπιπλο) πήγε στο καλό του.
Το ξαναλέω όμως. Το έπιπλο ειναι πολύ δύσκολη επιχειρηματική δραστηριότητα για πολλούς λόγους. -
Νομική προστασία και μακροχρόνια ρύθμιση οφειλών για την εταιρεία επίπλων Sato
Νομική προστασία από τους πιστωτές της και, συγχρόνως, αναδιάρθρωση και μακροχρόνια ρύθμιση των πάσης φύσεως οφειλών της, βάσει συμφωνίας με τις βασικές πιστώτριες τράπεζές της, εξασφάλισε η εταιρεία παραγωγής και εμπορίας επίπλων γραφείου και οικιακής χρήσεως Sato.
Με απόφασή του το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών παρέχει προστασία της εταιρείας από τους πιστωτές της έως ότου, στις 14 Ιουνίου 2017, εξετάσει αίτηση της εταιρείας για τροποποίηση της συμφωνίας που είχε συνάψει με πιστωτές της το 2013. Προηγουμένως, η επιχείρηση και οι τράπεζες Alpha, Εθνική Τράπεζα και Eurobank, που από το 2013 κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της, κατέληξαν σε νέα συμφωνία περαιτέρω αναδιάρθρωσης των οφειλών της, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την κατάρρευσή της.
Η επιχείρηση το 2016, αν και αύξησε θεαματικά τον κύκλο εργασιών της και μείωσε δραστικά τις ζημιές της, εμφάνισε επιδείνωση του δείκτη της ρευστότητάς της από 0,70 το 2015 σε 0,29 το 2016 και αρνητικές ταμειακές ροές από τις λειτουργικές δραστηριότητές της. Είχε συσσωρεύσει υψηλές ληξιπρόθεσμες οφειλές, ζημιές μεγάλου ύψους και κατά 20,3 εκατ. ευρώ αρνητικά ίδια κεφάλαια.
Βάσει της σχετικής συμφωνίας, που μένει να εγκριθεί από το αρμόδιο δικαστήριο, τραπεζικές οφειλές της ύψους 24,85 εκατ. ευρώ ρυθμίζονται σε 9 ισόποσες δόσεις καταβλητέες από τα τέλη του 2012 ως τα τέλη του 2030, συν μία επιπλέον δόση που θα καλύψει το 60% της συνολικής οφειλής, πλέον τόκων. Παράλληλα, ρυθμίζονται σε 180 ισόποσες μηνιαίες δόσεις, με έναρξη έναν μήνα μετά την έγκριση της συμφωνίας, οφειλές της προς το Ελληνικό Δημόσιο, τη ΔΕΗ και ασφαλιστικούς οργανισμούς άνω των 2,2 εκατ. ευρώ. Επίσης, ρυθμίζονται σε 24 εξαμηνιαίες άτοκες δόσεις, με έναρξη τρία χρόνια αφότρου η συμφωνία λάβει γενική δεσμευτική ισχύ, οφειλές της ύψους 3,6 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και 2,6 εκατ. ευρώ σε λοιπούς πιστωτές. Η εταιρεία και οι συμβαλλόμενες πιστώτριες τράπεζες, που εκπροσωπούν το 72,8% των οφειλών που είχε η εταιρεία στις 30.09.2016, αναφέρουν ότι από το 2013 ως τώρα μεταβλήθηκαν ουσιωδώς και απροσδόκητα προς το χειρότερο τα οικονομικά δεδομένα επί των οποίων είχε στηριχτεί η προγενέστερη συμφωνία τους.
Η Sato ιδρύθηκε ως Α.Ε. το 1973 στη Θεσσαλονίκη, αποτελώντας διάδοχο σχήμα ομοειδούς επιχείρησης με την επωνυμία Μέταλλον Ελλάς, που είχε ιδρυθεί το 1964. Εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής και διαθέτει μεγάλη βιομηχανική μονάδα επίπλων γραφείου και λοιπών επίπλων στη Θεσσαλονίκη. Από το 1990 είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο Αθηνών. Εχει αναπτύξει δίκτυο τεσσάρων καταστημάτων εμπορίας επίπλων με το σήμα «Entos» στους νομούς Αττικής και Αχαΐας, το οποίο επεκτάθηκε και σε άλλους νομούς με τη μέθοδο franchising και διαθέτει κυρίως έπιπλα τρίτων εταιρειών, εισαγόμενα ή και εγχωρίως παραγόμενα.
Σε ενοποιημένη βάση, από κοινού με την 100% θυγατρική της Sato Εμπορική - Εισαγωγική, η Sato το 2016 κατέγραψε έσοδα 10,82 εκατ. ευρώ έναντι 7,36 εκατ. ευρώ το 2015 (+46,9%). Επίσης, παρουσίασε κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) 0,70 εκατ. ευρώ (ζημιές 3,79 εκατ. ευρώ το 2015) και κατά 71,1% μειωμένες ζημιές μετά την πρόβλεψη για φόρους, ύψους 1,86 εκατ. ευρώ (6,44 εκατ. ευρώ το 2015). Ο συντελεστής του μεικτού κέρδους της ενισχύθηκε κατά 6,2 εκατοστιαίες μονάδες (από το 29% στο 35,2%).
Τα αποτελέσματά της επιβαρύνθηκαν με αποσβέσεις 0,61 εκατ. ευρώ (0,99 εκατ. ευρώ το 2015), χρεωστικούς τόκους και συναφή χρηματοοικονομικά έξοδα 1,22 εκατ. ευρώ (1,52 εκατ. ευρώ) και απομείωση αξίας αποθεμάτων 0,66 εκατ. ευρώ (1,55 εκατ. ευρώ). Αντιθέτως, ευνοήθηκαν από έσοδα από προβλέψεις προηγούμενων χρήσεων 0,90 εκατ. ευρώ.
Οι δαπάνες διάθεσης μειώθηκαν κατά 27,6% και της διοικητικής λειτουργίας συρρικνώθηκαν κατά 44%.
Το 34,3% των εσόδων της (3,7 εκατ. ευρώ) προήλθε από τα έπιπλα και λοιπά είδη γραφείου, που αντιστοιχούν κυρίως στη βιομηχανική δραστηριότητά της, ενώ τα υπόλοιπα 7,1 εκατ. περίπου ευρώ (65,7%) προήλθαν από τη διάθεση επίπλων και λοιπών ειδών οικιακής χρήσεως, που αντιστοιχούν κυρίως στην εμπορική δραστηριότητά της. Σε σύγκριση με το 2015, τα έσοδα του τομέα γραφείου αυξήθηκαν κατά 54,6%, ενώ τα έσοδα του τομέα οικιακής χρήσεως ενισχύθηκαν κατά 43,2%. Η θεαματική αύξηση των πωλήσεων αποδίδεται στον εφοδιασμό των καταστημάτων «Entos» με νέες σειρές εμπορευμάτων και προϊόντων καθώς και σε δυναμική διείσδυση στην κατηγορία του παιδικού επίπλου, υλοποίηση του σχεδίου ανάπτυξης καταστημάτων franchising πανελλαδικά και ανάληψη σημαντικών έργων b2b από μεγάλες εγχώριες εταιρείες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Η μητρική εταιρεία, που έχει πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο τον Γ. Θεοδωρίδη της οικογένειας των ιδρυτών της και αντιπρόεδρο και γενικό διευθυντή τον Δημ. Ρούση, παρουσίασε έσοδα 10,10 εκατ. ευρώ (+37,2%), ζημιές προ φόρων 1,80 εκατ. ευρώ (+73,8%) και μετά την πρόβλεψη για φόρους ζημιές 1,87 εκατ. ευρώ (+70,9%), καθώς περιόρισε δραστικά το κόστος της λειτουργίας της.
Οι εργαζόμενοι στη μητρική εταιρεία και τη θυγατρική της στις 31.12.2016 ανέρχονταν σε 87, έναντι 89 στις 31.12.2015. Ειδικότερα στη μητρική στις 31.12.2016 ανέρχονταν σε 86, έναντι 89 στις 31.12.2015 (+9,8%).
Ο όμιλος διέθεσε για αμοιβές, άλλες παροχές και ασφαλιστικές εισφορές ή και αποζημιώσεις του διοικητικού, διευθυντικού και εργατοϋπαλληλικού προσωπικού του 2,06 εκατ. ευρώ, έναντι 1,99 εκατ. ευρώ τη χρήση 2015. Για αμοιβές διοικητικών και διευθυντικών στελεχών διέθεσε 0,60 εκατ. ευρώ (0,56 εκατ. ευρώ έναν χρόνο πριν). Η μητρική εταιρεία διέθεσε για αμοιβές, άλλες παροχές και ασφαλιστικές εισφορές ή και αποζημιώσεις του διοικητικού, διευθυντικού και εργατοϋπαλληλικού προσωπικού της 2,01 εκατ. ευρώ, έναντι 1,99 εκατ. ευρώ τη χρήση 2015.
Στις 31.12.2016 ο όμιλος βαρυνόταν με τραπεζικές υποχρεώσεις συνολικού ύψους 25,9 εκατ. ευρώ, κατά 76,6% βραχυπρόθεσμες και αυξημένες σε ετήσια βάση κατά 3,7%. Εμφάνιζε έντονα αρνητικό κεφάλαιο κίνησης, δεδομένου ότι η αξία του κυκλοφορούντος ενεργητικού του (7,5 εκατ. ευρώ) ήταν κατά 22,1 εκατ. ευρώ μικρότερη της αξίας των πάσης φύσεως βραχυπρόθεσμων, απαιτητών εντός του επόμενου δωδεκαμήνου υποχρεώσεών του (29,6 εκατ. ευρώ). Για εξασφάλιση δανείων είχαν εγγραφεί σε ακίνητα και εγκαταστάσεις του υποθήκες και προσημειώσεις συνολικού ποσού 10,4 εκατ. ευρώ και είχαν ενεχυριαστεί αποθέματά του ποσού 5 εκατ. ευρώ και τα εμπορικά σήματα «Sato» και «Entos» μέχρι του ποσού των 3 εκατ. ευρώ. Πέραν των τραπεζικών οφειλών, είχε ληξιπρόθεσμες οφειλές ύψους 1,8 εκατ. ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο για φόρους και τέλη, 1,6 εκατ. ευρώ σε ασφαλιστικά ταμεία, 1,7 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και 0,7 εκατ. ευρώ σε διάφορους πιστωτές. Τα ταμειακά του διαθέσιμα ήταν ύψους 0,5 εκατ. ευρώ (1,15 εκατ. ευρώ στις 31.12.2015).
Οι συνολικές πωλήσεις του ομίλου SATO τη χρονική περίοδο 2014-2016, δηλαδή στο διάστημα των τριών αυτών ετών που η επιχείρηση έχει συντάξει εκ νέου ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις, ανήλθαν σε 25,3 εκατ. ευρώ. Τα συνολικά αποτελέσματά του προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) ήταν ζημιές της τάξεως των 4,8 εκατ. ευρώ, ίσες προς το 18,9% των πωλήσεων και το 6,4% του μέσου όρου των απασχολουμένων κεφαλαίων. Κατά την ίδια περίοδο, το συνολικό αποτέλεσμά του προ φόρων ήταν ζημιές 13 εκατ. ευρώ, ίσες προς το 51,3% των πωλήσεων, ενώ το αποτέλεσμα μετά την πρόβλεψη για φόρους ήταν ζημιές 11,8 εκατ. ευρώ, ίσες προς το 46,7% των πωλήσεων, λόγω φορολογικών ωφελειών.
Οι συνολικές πωλήσεις της μητρικής εταιρείας SATO τη χρονική περίοδο 2005-2016, δηλαδή στο διάστημα των δώδεκα αυτών ετών, ανήλθαν σε 432,05 εκατ. ευρώ. Τα συνολικά αποτελέσματά της προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) ήταν ζημιές της τάξεως των 15,7 εκατ. ευρώ, ίσες προς το 3,6% των πωλήσεων και το 1,9% του μέσου όρου των απασχολουμένων κεφαλαίων. Κατά την ίδια περίοδο, το συνολικό αποτέλεσμά της προ φόρων ήταν ζημιές 67,8 εκατ. ευρώ, ίσες προς το 15,7% των πωλήσεων, ενώ μετά την πρόβλεψη για φόρους ήταν ζημιές 69 εκατ. ευρώ, ίσες προς το 16% των πωλήσεων. Τα αποτελέσματα αυτά είναι επιβαρημένα με αποσβέσεις ύψους 32,7 εκατ. ευρώ.
Με κριτήριο τα αποτελέσματά της μετά την πρόβλεψη για φόρους η εταιρεία ήταν κερδοφόρος τις τρεις μόνο από τις δώδεκα εξεταζόμενες χρήσεις. Επαυσε να είναι κερδοφόρος το 2007. Κατά την εξεταζόμενη περίοδο, τις μεγαλύτερες πωλήσεις, ύψους 79,2 εκατ. ευρώ, κατέγραψε το 2007. Τα μεγαλύτερα κέρδη μετά την πρόβλεψη για φόρους, ύψους 5,9 εκατ. περίπου ευρώ, κατέγραψε το 2005. Τις μεγαλύτερες ζημιές μετά την πρόβλεψη για φόρους, ύψους 19,5 εκατ. ευρώ, 18 εκατ. ευρώ και 18,1 εκατ. ευρώ, κατέγραψε τις χρονιές 2010, 2011 και 2012, αντιστοίχως. Οι πωλήσεις της το 2005 ήταν της τάξεως των 53,4 εκατ. ευρώ.
Προφανώς θεωρώντας ότι θα επικυρωθεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών η συμφωνία με τους βασικούς πιστωτές της, για την τρέχουσα χρήση η επιχείρηση δηλώνει αισιόδοξη ότι θα βελτιώσει τα αποτελέσματά της, καθώς το πρώτο δίμηνο του 2017 κατέγραψε αύξηση πωλήσεων 9,7% και, συγχρόνως, ενίσχυσε κατά 5,2 εκατοστιαίες μονάδες τον συντελεστή του μεικτού κέρδους της. Τον πρώτο μήνα του 2017 έθεσε σε λειτουργία πέμπτο πλέον κατάστημα επίπλων 1.600 τ.μ. με το σήμα «Entos», επί της λεωφόρου Αλίμου στην Αττική. Προσδοκά την ανάληψη περισσότερων έργων ειδικών κατασκευών επίπλων για εταιρικούς πελάτες της, όπως η εμπορική αλυσίδα «Γερμανός».
Κυριότεροι μέτοχοί της στις 31.12.2016 ήταν οι τράπεζες Εθνική με μερίδιο 23,7% Alpha με 16,9% και Eurobank με 10,4% και από την πλευρά των ιδρυτών και πρώην βασικών μετόχων της οι Γ. Θεοδωρίδης με 10,7% και Σωτ. Θεοδωρίδης με 12,8%. -
Άποψη: Η νέα βιομηχανική ανάπτυξη
ΝΙΚΟΣ ΜΩΡΑΪΤΑΚΗΣ*Επί δεκαετίες επικράτησε ο μύθος ότι οι Ελληνες είμαστε καλοί έμποροι αλλά ανίκανοι να παράγουμε το οτιδήποτε. Το αφήγημα είναι ελκυστικά λογικοφανές. Μια μικρή χώρα δεν μπορεί να έχει μεγάλη βιομηχανική παραγωγή γιατί δεν έχει τους φυσικούς πόρους και τις υποδομές. Εξωστρεφείς, μορφωμένοι και πονηροί, οι Ελληνες θα γίνουμε έμποροι και στελέχη υπηρεσιών, αυτό μας ταιριάζει.
Με την οικονομική ύφεση να ξεγυμνώνει τις παθογένειες της ελληνική οικονομίας, νομίζω αρχίζει να προκύπτει μια πολύ διαφορετική εικόνα.
Το εμπορικό σκέλος της οικονομίας στηριζόταν στην εισαγωγή και μεταπώληση προϊόντων, σε συνθήκες χαμηλού ανταγωνισμού και με καταναλωτές που ξόδευαν δανεικό πλούτο. Οι βασικές δεξιότητες του εμπορίου –logistics, οικονομίες κλίμακας, εξυπηρέτηση πελατών– έμειναν ατροφικές σε έναν κλάδο που δεν χρειάστηκε να τις εξασκήσει σε συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού.
Η απουσία αυτών των δεξιοτήτων φαίνεται έντονα στους κλάδους που θα μπορούσαν να είναι εξαγωγικοί. Σε προϊόντα που έχουμε άνισο γεωγραφικό πλεονέκτημα, όπως το λάδι και το γιαούρτι, αλλά δυσκολευτήκαμε να δημιουργήσουμε αναγνωρίσιμα brands και να στήσουμε διεθνείς εμπορικές υποδομές. Αφήσαμε έτσι το μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους σε ξένους διανομείς ή ανταγωνιστές. Αντίστοιχα, στις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης, οι ελληνικές επιχειρήσεις προσπάθησαν και μάλλον απέτυχαν να ανταγωνιστούν τους Δυτικοευρωπαίους, παρά τα όποια αρχικά πλεονεκτήματα.
Παρόμοια εικόνα και στις υπηρεσίες. **«Τα γκαρσόνια της Ευρώπης» ήταν η απαξιωτική φράση που δικαιολόγησε στο συλλογικό μας υποσυνείδητο την επιθυμία μας να γίνουμε δικηγόροι, διαφημιστές και τραπεζικά στελέχη, πουλώντας μέτριες υπηρεσίες σε μια μικρή και οικονομικά ασήμαντη αγορά, μακριά από τον ανταγωνισμό των ξένων ομολόγων μας. **Τα γκαρσόνια τουλάχιστον χρειάζονται να έχουν καλύτερο τουριστικό προϊόν σε διεθνές επίπεδο, γι’ αυτό και έχτισαν έναν κλάδο που επιβιώνει και σηκώνει το βάρος του στο ΑΕΠ της χώρας.
**Οχι, δεν είμαστε καλοί έμποροι, αλλά τοπικοί μεταπωλητές μετρίου αναστήματος, με χαμηλή τεχνολογία, κακή εξυπηρέτηση πελατών και περιθώρια κέρδους που στηρίζονταν σε μικροπαραβατικότητα, προστατευτισμό και αποφυγή μακροπρόθεσμων επενδύσεων. **Οσο βγαίνουν χρήματα, είναι εύκολο να μπερδέψεις τον έξυπνο με τον οπορτουνιστή, την ανταγωνιστικότητα με την κουτοπονηριά.
Αντίθετα, στην παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων, η εικόνα είναι πιο αισιόδοξη. Εχουμε αρκετές επιτυχημένες, υγιείς επιχειρήσεις που φτιάχνουν από καλλυντικά και τρόφιμα μέχρι βιομηχανική τεχνολογία και λογισμικό. Κάτι γίνεται. Το κοινό χαρακτηριστικό είναι η έμφαση στην παραγωγή για μεσαίου μεγέθους αγορές προϊόντων υψηλής διαφοροποίησης.
Η μαζική βιομηχανία έχει αποδημήσει στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ομως οι πλούσιες αγορές της Δύσης δημιουργούν ζήτηση για προϊόντα χαμηλής μαζικότητας, τοπικής ιδιαιτερότητας ή υψηλής τεχνολογίας. Τέτοια προϊόντα, είτε πρόκειται για ποιοτικά εδέσματα, υπηρεσίες ιατρικού τουρισμού, προϊόντα αγροτεχνολογίας, ενεργειακή τεχνολογία ή εξειδικευμένο λογισμικό, μπορούμε να φτιάξουμε και ήδη φτιάχνουμε στην Ελλάδα.
Σε απόλυτα μεγέθη, αυτοί οι κλάδοι είναι μικροί, έχουν όμως δυναμισμό. Θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να στηρίξουν την οικονομία με συνάλλαγμα και θέσεις εργασίας καλής ποιότητας.
Αυτό που απαιτούν μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις με μορφωμένο επιστημονικό προσωπικό, που υπάρχει στην Ελλάδα ή τώρα δουλεύει στο εξωτερικό και θα επιστρέψει ακόμη πιο καταρτισμένο να τις στελεχώσει.
Η σύγχρονη εμπορική τεχνολογία φέρνει αγορές-στόχους πιο κοντά. Ετσι, μια εταιρεία που μπορούσε να εξυπηρετήσει δέκα εκατομμύρια Ελληνες μπορεί τώρα να φτιάξει ένα προϊόν για τον ίδιο αριθμό πελατών διεθνώς. Αγορές που είναι πολύ μικρές για να ασχοληθούν μαζί τους οι αμερικανικοί και οι κινεζικοί κολοσσοί μπορούν να αποτελέσουν προνομιακό πεδίο δράσης για ελληνικές εταιρείες.
Οι ανάγκες χρηματοδότησης τέτοιου τύπου εταιρειών είναι μετριοπαθείς και αυξάνονται σταδιακά. Υστερα από μία δεκαετία χαμηλών επιτοκίων, πολύ χρήμα μετακινήθηκε σε venture capital funds που, λόγω συνωστισμού, αρχίζουν να αναζητούν ευκαιρίες σε περιφερειακές αγορές με επιστημονικό προσωπικό και μη ανεπτυγμένους τεχνολογικούς κλάδους. Εταιρείες μεσαίας και υψηλής τεχνολογίας στην Ελλάδα έχουν ήδη δείξει ότι η πρόσβαση σε αυτά τα κεφάλαια είναι ανοιχτή, φέρνοντας δεκάδες εκατομμύρια επενδύσεων από το εξωτερικό.
Ισως το σημαντικότερο, αυτές είναι και οι δουλειές που δύσκολα θα αντικατασταθούν με ρομπότ και τεχνητή νοημοσύνη – μια ραγδαία εξέλιξη που θα αλλάξει τον κόσμο μέσα στην επόμενη δεκαετία. Για τον συμβολαιογράφο, τον φαρμακοποιό, τον διανομέα και τον χρηματιστή, η τεχνητή νοημοσύνη είναι υπαρξιακή απειλή. Για τον μηχανικό που σχεδιάζει ποτιστήρια ακριβείας στη Βόρεια Ελλάδα, η τεχνητή νοημοσύνη είναι εργαλείο που πολλαπλασιάζει την παραγωγικότητά του. Στη νέα παγκόσμια οικονομία, βιομηχανία και μεγάλες επιχειρήσεις δεν σημαίνουν πλέον εργατιά και μαζικότητα. Σημαίνουν ποιοτικότερες, ασφαλέστερες δουλειές και ανταγωνιστική οικονομία.
Επειτα από χρόνια ύφεσης, οι πιο εύθραυστες και εφήμερες δραστηριότητες καταρρέουν. Ο,τι επιζεί και αναπτύσσεται μας δείχνει με τι θα μοιάζει το μέλλον μας. Η εικόνα είναι μάλλον αισιόδοξη. Οι άνεργοι των 25-35 ετών σήμερα δεν θα (ξανα)γίνουν διαφημιστές και πωλητές ξένων προϊόντων στην τοπική αγορά. Θα δουλεύουν σε μεσαίου μεγέθους, υψηλής τεχνολογίας βιομηχανικές επιχειρήσεις, που φτιάχνουν προϊόντα χαμηλής μαζικότητας και υψηλής αξίας για διεθνείς αγορές. Θα είναι μηχανικοί, επιστήμονες και στελέχη μεσαίου management σε λειτουργίες παραγωγής και τα προϊόντα τους θα τα εμπορεύονται συνάδελφοί τους στο εξωτερικό. Και αυτό θα είναι μια πολύ καλή εξέλιξη για τον τόπο.
- Ο κ. Νίκος Μωραϊτάκης είναι CEO της Workable.
Από την Έντυπη Έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
-
Φουσκώνει το χρέος το παραγωγικό έλλειμμα στη μεταποίηση
Τα δύο τρίτα του κρατικού χρέους σχεδόν δώσαμε σε εισαγωγές καταναλωτικών προϊόντων μόνο τα πέντε από τα επτά χρόνια των μνημονίων. «Μόνο την τελευταία πενταετία δώσαμε συνολικά 240 δισ. για εισαγόμενα προϊόντα, διατηρώντας σταθερά ελλειμματικό το εμπορικό ισοζύγιο κατά 23 δισ. ετησίως. Στο συμπυκνωμένο γάλα, τα αναψυκτικά, την μπύρα, το τσάι, ακόμα και τον ελληνικό καφέ, περίπου το 80-90% του συνολικού τζίρου πωλήσεων μονοπωλείται από πολυεθνικές επιχειρήσεις. Και μάλιστα στην κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες προϊόντων από μονάχα 2-3 πολυεθνικές αντίστοιχα. Ακόμα και στον ελληνικό καφέ βλέπουμε δύο πολυεθνικές να κατέχουν το 83% της συνολικής αγοράς!
Πώς μεταφράζεται αυτό; Παραγωγή χαμηλής προστιθέμενης αξίας στην ελληνική οικονομία, χαμηλή ανάπτυξη, απώλεια επιχειρήσεων, φυγή ταλέντων προς το εξωτερικό -πιο γνωστό ως braindrain-, χαμηλές δυνατότητες ανάκαμψης. Είμαστε επιχειρηματίες, το βιώνουμε καθημερινά» ανέφερε ο διευθυντής μάρκετινγκ της Λουξ Πλάτων Μαρλαφέκας μίλώντας τη Δευτέρα στην εκδήλωση του think tank Ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και Ανασυγκρότηση (Ρ.ΕΥ.Μ.Α.) με θέμα «Η συμβολή των Ελληνικών παραγωγικών επιχειρήσεων στην ανασυγκρότηση της χώρας».«Να εισάγουμε αυτοκίνητα, ελικόπτερα και άλλα προϊόντα από χώρες που έχουν σαφές τεχνολογικό προβάδισμα, μπορούμε να το συζητήσουμε. Αλλά τι μπορούμε να συζητήσουμε για τα 33 εκατ. που δαπανήσαμε για να εισάγουμε ιταλικό χαρτί υγείας, τα 122 εκατ. σε ισπανικά ρούχα και παπούτσια, τα 16,5 εκατ. σε γαλλικές προτηγανισμένες πατάτες; Για εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος δαπανήσαμε 1 δισ. ετησίως!» τόνισε ο κ. Μαρλαφέκας
Ο ίδιος επισήμανε ότι «κάθε φορά που καταναλώνεται ένα εισαγόμενο ή τοπικά παραγόμενο πολυεθνικών συμφερόντων τρόφιμο, ποτό, αναψυκτικό, καθαριστικό ή καλλυντικό δημιουργείται μεν έσοδο στην ελληνική οικονομία, το καθαρό αποτέλεσμα του οποίου με όρους προστιθέμενης αξίας, προβαλλόμενης στο σύνολο της Κατανάλωσης, δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε εμείς οι Έλληνες να ζούμε ως «Ευρωπαίοι», να επενδύουμε στο μέλλον, και ταυτόχρονα να πληρώνουμε τις παλιές αμαρτίες.
Χάνεται η ευκαιρία ώστε μια Ελληνική παραγωγός εταιρεία να πουλήσει ένα ίδιο προϊόν, ίσης κατ’ ελάχιστο ποιότητας, με υψηλότερη προστιθέμενη αξία στην Ελληνική Οικονομία προς όφελος της κοινής μας τσέπης. Χάνεται αξία και από την εφοδιαστική αλυσίδα. Χάνεται η πιθανότητα δυνητικών εξαγωγών».
Ο κ. Μαρλαφέκας εξέφρασε την άποψη ότι «το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας δεν είναι το Χρέος αλλά η Χαμηλή Προστιθέμενη Αξία! Το πού, σε ποιον τόπο, μια επιχείρηση θα διατηρήσει ή θα επενδύσει την υπεραξία που παράγει» είναι ερώτηση μείζονος σημασίας τόνισε και προσέθεσε ότι υπολογίζεται ότι σήμερα άνω του 60% του συνολικού τζίρου της κατανάλωσης μας, ανήκουν σε εξωχώριες εταιρίες, πολυεθνικές ή μη. Δηλαδή προϊόντα που εισάγονται από το εξωτερικό ή παράγονται ολικά ή μερικά στην Ελλάδα από θυγατρικές ξένων εταιρειών.
Αναφερόμενος στην πρωτοβουλία «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ», επισήμανε ότι… «επιλέγουμε Ελλάδα». Είμαστε εταιρείες κερδοφόρες, καινοτόμες, επιτυχημένες και εξωστρεφείς, που πιστοποιημένα διατηρούμε το τρίπτυχο, Βάση, Παραγωγή και Ιδιοκτησία στην Ελλάδα!
Η ενίσχυση των μεριδίων αγοράς των ελληνικών επιχειρήσεων θα πρέπει να είναι – στρατηγικά – ύψιστη προτεραιότητα, άμεσα συνδεδεμένη με το εθνικό μας εισόδημα, το βιοτικό μας επίπεδο, τη δημιουργία, την εργασία, την γνώση, την αξιοποίηση του ταλέντου μας και συνολικά την ευημερία της χωράς μας. Και θέλουμε ελληνικές επιχειρήσεις τόσο στην Παραγωγή όσο και στη Μεταποίηση επισήμανε μεταξύ άλλων ο κ. Μαρλαφέκας.
«Στη συνείδησή όλων πρέπει πια να γίνει κατανοητό ότι η ελληνική οικονομία δεν είναι μόνο παραγωγή πρώτων υλών, δεν είναι μόνο πρωτογενής τομέας. Είναι και η Μεταποίηση! Η Ελλάδα δεν παράγει μόνο πρώτες ύλες ή χαμηλής προστιθέμενης αξίας, χύμα προϊόντα οικοτεχνίας όπως κρασί, τυρί, μέλι, τσίπουρο, κτηνοτροφικά, όσπρια κτλ. Παράγει αναψυκτικά ΕΨΑ και ΛΟΥΞ, τα κοτόπουλα ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ, τα όσπρια ΑGRINO, τα ζυμαρικά ΗΛΙΟΣ, το ούζο ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ, το νερά ΖΑΓΟΡΙ και ΒΙΚΟΣ και η μπύρα ΝΗΣΟΣ!
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που ισχυριζόμαστε ότι ο αγροτικός τομέας και τα αγροδιατροφικά προϊόντα είναι ένα από τα ισχυρά χαρτιά της οικονομίας μας, στα αγροδιατροφικά προϊόντα η προστιθέμενη αξία της Μεταποίησης στην Ελλάδα είναι μόνο 40% ενώ ο μέσος όρος στη Δυτική Ευρώπη είναι σχεδόν διπλάσιος, πάνω από 70%! Και, δυστυχώς, αυτό ισχύει για τους περισσότερους τομείς της οικονομίας μας».
Γιώργος Αλεξάκηςhttp://www.aftodioikisi.gr/oikonomia/fouskonei-xreos-paragogiko-elleimma-sti-metapoiisi/
-
Η Vivechrom μεταφέρει στην Ελλάδα μονάδα παραγωγής από Τουρκία
Την αντίστροφη πορεία από αυτή που συχνά τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθούν οι πολυεθνικοί όμιλοι, δηλαδή τη μεταφορά παραγωγής από την Ελλάδα σε άλλες χώρες, αποφάσισε να ακολουθήσει η AkzoNobel, μητρική εταιρεία της γνωστής βιομηχανίας χρωμάτων Vivechrom. Ετσι μέσα στο 2017 πρόκειται να μεταφερθεί στην Ελλάδα από την Marhsal Τουρκίας, τη θυγατρική της AkzoNobel στη γείτονα, η παραγωγή βερνικιών. Πρόκειται για επένδυση ύψους περίπου 2 εκατ. ευρώ, η οποία αναμένεται να δημιουργήσει 15 νέες θέσεις εργασίας. H υλοποίηση της επένδυσης προγραμματίζεται για τα τέλη του 2017.
Για ποιο λόγο αποφάσισε η AkzoNobel αυτή την αναδιάρθρωση στην παραγωγή της; «Στην Ελλάδα υπάρχει καλύτερη τεχνογνωσία με χαμηλό συνολικά κόστος. Μπορεί στην Ελλάδα να είναι υψηλότερο σε σύγκριση με την Τουρκία το εργατικό κόστος, όμως εδώ υπάρχει τεχνογνωσία και πιο σύγχρονος εξοπλισμός», υποστήριξε ο διευθύνων σύμβουλος της Vivechrom κ. Μ. Προβατάς.
Η Vivechrom θα εξακολουθήσει να παράγει τα δικά της βερνίκια, τα οποία προορίζονται για τις αγορές της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Κύπρου. Παράλληλα θα παράγει και τα βερνίκια που σήμερα παρασκευάζονται από τη Marshal στην Τουρκία, βάσει των συνταγών που ακολουθούνται εκεί. Η Vivechrom δεν αναλαμβάνει την εμπορική προώθηση των τουρκικών βερνικιών, καθώς τα προϊόντα αυτά μετά την παρασκευή τους από το εργοστάσιο στην Ελλάδα θα εξάγονται στην Τουρκία και από εκεί θα γίνεται η εμπορία τους στην τουρκική αγορά, καθώς και σε άλλες αγορές (Ισραήλ, Ουζμπεκιστάν, κατεχόμενη Κύπρος κ.ά.).
Το 2016 ο κύκλος εργασιών της Vivechrom διαμορφώθηκε στα 51,5 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 15,8% σε σύγκριση με το 2015. Τα κέρδη της εταιρείας διαμορφώθηκαν σε 9,5 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 33,1% σε σύγκριση με το 2015. Η επίδοση αυτή, όπως επισημαίνει η εταιρεία, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κλάδος των οικοδομικών χρωμάτων, σύμφωνα με πληροφορίες της αγοράς, παρουσίασε το 2016 οριακή ανάπτυξη της τάξης του 2%. Πέρα από την ενίσχυση του μεριδίου της στην εγχώρια αγορά, η Vivechrom βελτίωσε σημαντικά τις εξαγωγές της.
Η Vivechrom δραστηριοποιείται από το 1932 στην ελληνική αγορά χρωμάτων, ενώ από το 1990 αποτελεί θυγατρική εταιρεία του πολυεθνικού ομίλου AkzoNobel. Στην εταιρεία απασχολούνται 225 άτομα, εκ των οποίων 100 στις γραμμές παραγωγής. Τα προϊόντα της διατίθενται σε 2.000 σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα.
-
«Ελληνική Παραγωγή»: Γιατί ιδρύθηκε ο νέος φορέας της βιομηχανίας
Ενισχυμένο ρόλο στο παρόν και το μέλλον της οικονομίας διεκδικεί ο τομέας της βιομηχανίας, μέσα από την ίδρυση του νέου φορέα. Οι ανησυχίες για τις εξελίξεις, οι παρενέργειες από τον διευρυμένο ρόλο του ΣΕΒ και οι φιλοδοξίες για το νέο εγχείρημα.
Την επανασυσπείρωση της παραδοσιακής «βιομηχανίας», που διεκδικεί ισχυρό ρόλο στο παρόν αλλά και το μέλλον της ελληνικής ανάπτυξης, σηματοδοτεί η χθεσινή κίνηση ενός αριθμού βιομηχάνων και βιομηχανικών συνδέσμων, να ανακοινώσουν την ίδρυση του νέου φορέα «Ελληνική Παραγωγή» - Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη.
Αν και ο νέος φορέας προσδιορίζεται ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρία, εντούτοις, είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει και σίγουρα θα διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής στη χώρα, ταυτιζόμενος με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας και ιδιαίτερα της πρωτοβουλίας για μια «Ευρωπαϊκή Βιομηχανική Αναγέννηση».
Από την ανακοίνωση ιδρύσεώς του, ως κυρίαρχος στόχος της «Ελληνικής Παραγωγής» τίθεται η ανάδειξη και η ανάπτυξη μιας ανταγωνιστικής βιομηχανίας, που διασφαλίζει ισχυρή και βιώσιμη οικονομία, ισόρροπη ανάπτυξη, δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, προώθηση της τεχνολογικής προόδου και της καινοτομίας, εξωστρέφεια και προστασία του περιβάλλοντος.
Η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας έρχεται 10 χρόνια μετά τη μετονομασία του ΣΕΒ, από «Σύνδεσμο Βιομηχανιών Ελλάδας» σε «Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών». Η μετονομασία δεν ήταν καθόλου τυχαία, καθώς τότε πραγματοποιήθηκε ένα άνοιγμα του Συνδέσμου και σε άλλους επιχειρηματικούς κλάδους, που τελικά, σύμφωνα με ορισμένους βιομηχάνους, οδήγησε σε μια «διάθλαση» των ενδιαφερόντων του.
Αυτό άλλωστε επιβεβαίωσε και στο Euro2day.gr η υπεύθυνη επικοινωνίας της «Παραγωγής», αναφέροντας ότι στόχος της είναι η επαναφορά της βιομηχανίας στο προσκήνιο της οικονομίας, καθώς μετά τη διεύρυνση και τη μετονομασία του σε Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, η «φωνή της βιομηχανίας αποδυναμώθηκε».
Στο ερώτημα γιατί δεν συμμετέχει ο ΣΕΒ, η απάντηση είναι ότι «ο Σύνδεσμος θα παραμένει ο κεντρικός φορέας και ο κοινωνικός εταίρος», με την επισήμανση ότι «ο νέος φορέας θα έχει συμπληρωματικό ρόλο και θα είναι επικεντρωμένος στα θέματα της μεταποίησης και η εν γένει προβολής και ανάπτυξης της βιομηχανίας στη χώρα». Μάλιστα τόνισε ότι στο επόμενο διάστημα θα υπάρξουν συγκεκριμένες ενέργειες για την προβολή της οργάνωσης και των θέσεών της.
Σιγήν ιχθύος από τον ΣΕΒ
Παρότι ήταν εκ των προτέρων ενήμερος, από την πλευρά του ΣΕΒ καταγράφηκε πάντως μια αμηχανία, με τους κύκλους του να αρνούνται οποιοδήποτε αναλυτικό σχόλιο. Οι... κακές γλώσσες μιλούν για εσωτερικές τριβές που διαρκούν χρόνια στον Σύνδεσμο, ουδείς ωστόσο αρνείται ότι πράγματι με τον μετασχηματισμό του σε κύριο εργοδοτικό φορέα όλης της μεγάλης επιχειρηματικότητας έχασε τον αμιγώς βιομηχανικό του προσανατολισμό. Ουσιαστικά, συμμετέχοντες στο νέο εγχείρημα αναφέρουν ότι βασικός στόχος της νέας κίνησης είναι η δημιουργία ενός βιομηχανικού think tank, προκειμένου να ασχολείται αποκλειστικά με τα συμφέροντα της βιομηχανίας, ενώ ορισμένοι σημειώνουν με νόημα, για να τονίσουν ότι δεν είναι διασπαστική κίνηση, τα παραδείγματα του ΣΕΒΤ (τρόφιμα) και του ΣΕΤΕ (τουρισμός) ως εξειδικευμένων φορέων που ασχολούνται με τα ενδιαφέροντα συγκεκριμένων κλάδων.Σε κάθε περίπτωση, η βαριά και παραδοσιακή βιομηχανία θεωρεί ότι μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ουσιαστική ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας και ότι ο ρόλος της (που είχε επισκιαστεί στην περίοδο της έωλης ευημερίας που προηγήθηκε της κρίσης από τον ρόλο των υπηρεσιών και τις εισαγωγές) δεν έχει γίνει πλήρως αντιληπτός. Ούτε και «η σημασία του στην καθιέρωση ενός νέου εξωστρεφούς επιχειρηματικού μοντέλου».
Δεν είναι άλλωστε λίγοι ανάμεσά τους, εκείνοι που εκτιμούν ότι ακόμη και τα τελευταία χρόνια, που γίνεται ολοένα και περισσότερο κατανοητή η εγκαθίδρυση ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, ο ρόλος της βιομηχανίας υποεκτιμάται έναντι άλλων κλάδων, με αποτέλεσμα να χάνονται ευκαιρίες και να δημιουργείται ένα «κλίμα» που πρακτικά υποβαθμίζει τις προοπτικές και την προσφορά του συγκεκριμένου τομέα.
Η ίδρυση του Συνδέσμου
Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι στις 29 Ιανουαρίου 1907 υπογράφεται η ιδρυτική πράξη του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒΒ) από περίπου 200 μέλη του βιομηχανικού και του βιοτεχνικού κόσμου της Αθήνας και του Πειραιά. Τα πιο γνωστά ονόματα της ελληνικής βιομηχανίας -που επιχειρούσε τότε τα πρώτα, σημαντικά της βήματα- μετείχαν στη διοίκηση του Συνδέσμου, με πρώτο πρόεδρο τον Μιχαήλ Πολίτη.Κυρίως δύο συντεταγμένες οδήγησαν -και επιτάχυναν- στη δημιουργία του ΣΕΒΒ: α) η εμφάνιση των εργατικών σωματείων, που έχρηζαν οργανωμένης απάντησης από τους εργοδότες, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των εργατικών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων, β) το ομόθυμο αίτημα του κόσμου των επιχειρήσεων για διαμόρφωση ειδικών θεσμών, με σκοπό την προάσπιση και την προώθηση της αναπτυσσόμενης ελληνικής βιομηχανίας.
Μετονομάστηκε το 1946 σε Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και το 1979 μετονομάστηκε σε Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών. Από τον Μάιο 2007, η επωνυμία του ΣΕΒ είναι Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών.
Σταμάτης Ζησίμου
-
Ο χρήστης scandinavian έγραψε:
Η Vivechrom μεταφέρει στην Ελλάδα μονάδα παραγωγής από ΤουρκίαΤην αντίστροφη πορεία από αυτή που συχνά τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθούν οι πολυεθνικοί όμιλοι, δηλαδή τη μεταφορά παραγωγής από την Ελλάδα σε άλλες χώρες, αποφάσισε να ακολουθήσει η AkzoNobel, μητρική εταιρεία της γνωστής βιομηχανίας χρωμάτων Vivechrom. Ετσι μέσα στο 2017 πρόκειται να μεταφερθεί στην Ελλάδα από την Marhsal Τουρκίας, τη θυγατρική της AkzoNobel στη γείτονα, η παραγωγή βερνικιών. Πρόκειται για επένδυση ύψους περίπου 2 εκατ. ευρώ, η οποία αναμένεται να δημιουργήσει 15 νέες θέσεις εργασίας. H υλοποίηση της επένδυσης προγραμματίζεται για τα τέλη του 2017.
Για ποιο λόγο αποφάσισε η AkzoNobel αυτή την αναδιάρθρωση στην παραγωγή της; «Στην Ελλάδα υπάρχει καλύτερη τεχνογνωσία με χαμηλό συνολικά κόστος. Μπορεί στην Ελλάδα να είναι υψηλότερο σε σύγκριση με την Τουρκία το εργατικό κόστος, όμως εδώ υπάρχει τεχνογνωσία και πιο σύγχρονος εξοπλισμός», υποστήριξε ο διευθύνων σύμβουλος της Vivechrom κ. Μ. Προβατάς.
Η Vivechrom θα εξακολουθήσει να παράγει τα δικά της βερνίκια, τα οποία προορίζονται για τις αγορές της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Κύπρου. Παράλληλα θα παράγει και τα βερνίκια που σήμερα παρασκευάζονται από τη Marshal στην Τουρκία, βάσει των συνταγών που ακολουθούνται εκεί. Η Vivechrom δεν αναλαμβάνει την εμπορική προώθηση των τουρκικών βερνικιών, καθώς τα προϊόντα αυτά μετά την παρασκευή τους από το εργοστάσιο στην Ελλάδα θα εξάγονται στην Τουρκία και από εκεί θα γίνεται η εμπορία τους στην τουρκική αγορά, καθώς και σε άλλες αγορές (Ισραήλ, Ουζμπεκιστάν, κατεχόμενη Κύπρος κ.ά.).
Το 2016 ο κύκλος εργασιών της Vivechrom διαμορφώθηκε στα 51,5 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 15,8% σε σύγκριση με το 2015. Τα κέρδη της εταιρείας διαμορφώθηκαν σε 9,5 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 33,1% σε σύγκριση με το 2015. Η επίδοση αυτή, όπως επισημαίνει η εταιρεία, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κλάδος των οικοδομικών χρωμάτων, σύμφωνα με πληροφορίες της αγοράς, παρουσίασε το 2016 οριακή ανάπτυξη της τάξης του 2%. Πέρα από την ενίσχυση του μεριδίου της στην εγχώρια αγορά, η Vivechrom βελτίωσε σημαντικά τις εξαγωγές της.
Η Vivechrom δραστηριοποιείται από το 1932 στην ελληνική αγορά χρωμάτων, ενώ από το 1990 αποτελεί θυγατρική εταιρεία του πολυεθνικού ομίλου AkzoNobel. Στην εταιρεία απασχολούνται 225 άτομα, εκ των οποίων 100 στις γραμμές παραγωγής. Τα προϊόντα της διατίθενται σε 2.000 σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα.
15 θεσεις εργασιας!!!!!!!εντυπωσιακο!!!!!!
-
Μεγάλη αύξηση στη βιομηχανική παραγωγή το Φεβρουάριο
Η αύξηση του δείκτη παραγωγής ορυχείων κατά 8,9% αλλά και η άνοδος σε βασικούς κλάδους της μεταποίησης συνέβαλαν στην ανάκαμψη του κλάδου.
Διψήφια άνοδο καταγράφει η βιομηχανική παραγωγή το Φεβρουάριο σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Αρχή.
Αναλυτικότερα, η εξέλιξη του Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής (ΔΒΠ), με έτος βάσης 2010=100,0 και μήνα αναφοράς τον Φεβρουάριο 2017, σύμφωνα με προσωρινά και διορθωμένα ως προς το πλήθος των εργάσιμων ημερών στοιχεία, έχει ως εξής:
Ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Φεβρουαρίου 2017, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Φεβρουαρίου 2016, παρουσίασε αύξηση 10,8% έναντι μείωσης 2,9% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2016 με το 2015.
Ο μέσος Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2017, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2016, παρουσίασε αύξηση 9,0%.
Ο εποχικά διορθωμένος Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Φεβρουαρίου 2017, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Ιανουαρίου 2017, παρουσίασε μείωση 0,6%.
Σύγκριση Φεβρουαρίου 2017 με Φεβρουάριο 2016
Η αύξηση του διορθωμένου ως προς το πλήθος των εργάσιμων ημερών Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής κατά 10,8% τον μήνα Φεβρουάριο 2017, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Φεβρουαρίου 2016, προήλθε από τις ακόλουθες μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας:
Από την αύξηση:
• Κατά 8,9% του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων - Λατομείων.
Η αύξηση αυτή οφείλεται, κυρίως, στην αύξηση του δείκτη του διψήφιου κλάδου εξόρυξης άνθρακα και λιγνίτη.• Κατά 6,1% του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιητικών Βιομηχανιών.
Στην αύξηση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι αυξήσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: βασικών φαρμακευτικών προϊόντων και σκευασμάτων, βασικών μετάλλων, κατασκευής μεταλλικών προϊόντων, ηλεκτρονικών υπολογιστών, ηλεκτρονικών και οπτικών προϊόντων, ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, μηχανοκίνητων οχημάτων, ρυμουλκούμενων και ημιρυμουλκούμενων.• Κατά 31,7% του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρισμού.
• Κατά 1,2% του Δείκτη Παροχής Νερού.
http://www.statistics.gr/documents/20181/04684d84-f745-4c00-9c7d-daaa5444b149
-
Σαράντης: Σχεδιάζει παραγωγική επένδυση 8 εκατ.
Επένδυση στην παραγωγική μονάδα των Οινοφύτων εξετάζει για το 2018 ο όμιλος. Τα σχέδια εξαγωγής του Noxzema στις υπόλοιπες αγορές που ελέγχει. Οι επιδόσεις του α’ τριμήνου και η εκτίμηση για νέα «διαταραχή» της αγοράς λιανεμπορίου.
Στη διεθνοποίηση σημάτων του χαρτοφυλακίου του, που σήμερα δεν έχουν παρουσία στο σύνολο των αγορών όπου δραστηριοποιείται, προχωρά ο όμιλος Σαράντη, αρχής γενομένης από το «φρέσκο» απόκτημά του, το σήμα Noxzema.
Μετά από μια διετία εμπορικής διαχείρισης και ανάπτυξης του σήματος στην ελληνική αγορά, στην οποία οι πωλήσεις του αυξήθηκαν κατά 40%-45%, ο όμιλος προετοιμάζει την εξαγωγή του και στις υπόλοιπες αγορές της ΝΑ Ευρώπης, όπου διαθέτει ισχυρή θέση και πολύχρονη παρουσία. Αντίστοιχες κινήσεις προετοιμάζει επίσης ο όμιλος για σειρά προϊοντικών κατηγοριών του κλάδου ιδιοπαραγόμενων καλλυντικών, που κυκλοφορούν σε μεμονωμένες αγορές του «περιβάλλοντος» Σαράντη και έχουν τη δυνατότητα καθολικής προώθησης.
Η συγκεκριμένη επιλογή, εφόσον προχωρήσει, αναμένεται να οδηγήσει με τη σειρά της στην υλοποίηση σημαντικής επένδυσης στο εργοστάσιο του ομίλου στα Οινόφυτα. Ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος και CFO του ομίλου κ. Κώστας Ροζακέας ανάφερε στο περιθώριο της εκδήλωσης ενημέρωσης των αναλυτών στην ΕΘΕ πως η επένδυση βρίσκεται στη φάση της αξιολόγησης, ωστόσο εκτίμησε ότι θα μπορούσε να αγγίξει τα 7-8 εκατ. ευρώ, με ορίζοντα υλοποίησης το 2018. Σήμερα στο εργοστάσιο των Οινοφύτων έχει μεταφερθεί το σύνολο της παραγωγής καλλυντικών του ομίλου, ενώ το 2015 μεταφέρθηκε και η παραγωγή των προϊόντων Noxzema από τη Βρετανία, όπου παράγονταν σε hub της προηγούμενης ιδιοκτήτριας Procter&Gamble. To εργοστάσιο λειτουργεί σε full capacity, οπότε οι προσθήκες γραμμών παραγωγής κρίνονται επιβεβλημένες, προκειμένου ο όμιλος να εξυπηρετήσει τα νέα σχέδια που διαθέτει για την ανάπτυξη της κατηγορίας ιδιοπαραγόμενων καλλυντικών.
Πέραν της μελλοντικής αυτής προοπτικής, ο όμιλος μέσα στο 2017 έχει προγραμματίσει το λανσάρισμα ενός νέου αρωματικού προϊόντος, για το οποίο ωστόσο η διοίκηση του ομίλου παρέμεινε φειδωλή. Άφησε ωστόσο να εννοηθεί ότι αφορά σε λανσάρισμα που στοχεύει και σε νέες αγορές πέραν του δικτύου των θυγατρικών της.
Η διοίκηση του ομίλου, κατά την ενημέρωση που πραγματοποίησε στην ΕΘΕ, επαναβεβαίωσε την πρόθεση εξαγορών σημάτων ή εταιριών, μια στρατηγική που ακολουθεί εξάλλου εδώ και δεκαετίες. Σύμφωνα με τον κ. Ροζακέα, διατηρούνται επαφές σε Ελλάδα και εξωτερικό, χωρίς ωστόσο αυτές να βρίσκονται σε ώριμο στάδιο, και εκτίμησε ότι η εκδήλωση ενδεχόμενης τέτοιας κίνησης δεν θα μπορούσε να γίνει νωρίτερα από το β’ εξάμηνο του έτους.
Σε ό,τι αφορά στις οικονομικές επιδόσεις, η διοίκηση του ομίλου ανάφερε ότι οι πωλήσεις στο α' τρίμηνο του έτους είναι ανοδικές και συνάδουν με την πρόβλεψη που ανακοίνωσε χθες για αύξηση πωλήσεων της τάξης του 7% για το σύνολο της χρήσης. Σημειώνεται δε ότι στο α’ τρίμηνο του 2017 οι συγκλίνουσες ενδείξεις των στοιχείων της IRI και της Nielsen δείχνουν πτώση πωλήσεων στις κατηγορίες ειδών οικιακής χρήσης και καλλυντικών κατά 4%.
Διαταραχή στο Λιανεμπόριο
Ερωτηθείς σχετικά με τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται στο εγχώριο λιανεμπόριο και τη θέση της Σαράντης ΣΑΡ -1,06%, ο κ. Ροζακέας υπενθύμισε πως ο όμιλος υπήρξε από τους λίγους εκείνους πιστωτές της Μαρινόπουλος που δεν συναίνεσαν στην πρόταση εξυγίανσης και στο συνακόλουθο κούρεμα, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει εγγυήσεις για την κάλυψη των απαιτήσεών του.Υπό αυτό το πρίσμα, η Σαράντης ΣΑΡ -1,06% «δεν δέχεται την πίεση που ασκεί το υπόλοιπο λιανεμπόριο στους προμηθευτές», σημείωσε ο κ. Ροζακέας, και άρα διεξάγει τις διαπραγματεύσεις με τους εμπορικούς της εταίρους με ευνοϊκότερους όρους.
Εκτίμησε ωστόσο ότι η διάσωση της Μαρινόπουλος και η αναβίωση του δικτύου της από τις Ελληνικές Διανομές θα επιφέρει «διαταραχή» στην εγχώρια αγορά. Εξήγησε πως οι ισορροπίες που είχαν σχηματιστεί στην (ούτως ή άλλως πτωτική) αγορά μετά την απόσυρση Μαρινόπουλου θα διαταραχθούν, επιφέροντας νέα προβλήματα. Πρόσθεσε δε χαρακτηριστικά πως «είτε η αγορά θα αποκτήσει νέα προβλήματα, είτε η Σκλαβενίτης».
Πέννυ Κούτρα
p.koutra@euro2day.gr
[url]
http://www.euro2day.gr/news/enterprises ... teyro.html[/url] -
Ο χρήστης scandinavian έγραψε:
Τώρα τελευταία σιγά σιγά ανακαλύπτω μια σειρά από επιχειρήσεις σε τομείς που νόμιζα ότι δεν υπάρχει εγχώρια παραγωγή. Ένας από αυτούς είναι και αυτός της διατροφής κατοικιδίων ο οποίος κατακλύζεται από εισαγόμενα προϊόντα πολυεθνικών και άλλων εταιρειών. Πιο συγκεκριμένα η εταιρεία LAKY, θυγατρική της βιομηχανίας κρεάτων Ηπείρου ΒΙΚΗ παρασκευάζει στο εργοστάσιό της στην Άρτα **τροφή - κονσέρβες για σκύλους και γάτες **από κοτόπουλο και μοσχάρι, κροκέτες για γάτες και σκύλους και ειδικά προϊόντα όπως από χοιρινό όπως αυτάκια που χρησιμοποιούνται για να ασκούν τα δόντια τους τα σκυλιά. http://www.laky.com.gr
Εγώ βρήκα το προϊόν της με τη φίρμα Daily αλλά στις μεγάλες αλυσίδες supermarkets δεν γνωρίζω αν διαθέτει τα προϊόντα της.Πυρκαγιά κατέστρεψε ολοσχερώς επιχείρηση παραγωγής ζωοτροφών
Πρόκειται για το εργοστάσιο της εταιρείας LAKY ΑΕ η οποία παράγει ζωοτροφές για κατοικίδια ζώα όπως σκύλους, γάτες κ.α. Επροκειτο για τη μεγαλύτερη επιχείρηση του ειδους της στην Ελλάδα, η οποία χρησιμοποιούσε υποπροϊόντα από την παραγωγή της μητρικής της, αλλαντοβιομηχανίας ΒΙΚΗ.
Ολοσχερώς καταστράφηκε η επιχείρηση παραγωγής και αποθήκευσης ζωοτροφών, που βρίσκεται στο 12ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού 'Αρτας -Πρέβεζας κοντά στην Φιλιππιάδα, που τυλίχτηκε στις φλόγες λίγο πριν τις 10 το πρωί.Παρά την άμεση επέμβαση της Πυροσβεστικής, η φωτιά πήρε γρήγορα διαστάσεις και κατέστρεψε μηχανήματα, πρώτες ύλες και αυτοκίνητα.
-
Laky: Θα επανακάμψει η παραγωγή μετά την πυρκαγιά
Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις εγκαταστάσεις της μονάδας παραγωγής σκυλοτροφών/γατοτροφών στο 12ο χιλιόμετρο της Ε.Ο. Άρτας-Πρέβεζας και έλαβε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις προκαλώντας σοβαρές ζημιές.
Σοβαρές ζημιές προκάλεσε πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Laky, αλλά εκφράζεται η πεποίθηση ότι θα επανέλθει γρήγορα η παραγωγή ζωωτροφών.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η εταιρεία αναφέρει ότι «τη Δευτέρα του Πάσχα, 17 Απριλίου 2017, εκδηλώθηκε πυρκαγιά στις εγκαταστάσεις της μονάδας παραγωγής σκυλοτροφών/γατοτροφών LAKY Α.Ε., στο 12ο χιλιόμετρο της Ε.Ο. Άρτας-Πρέβεζας η οποία έλαβε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις προκαλώντας σοβαρές ζημιές στις εγκαταστάσεις της εταιρείας.
Οι προσπάθειες που κατέβαλαν οι άνθρωποι του Πυροσβεστικού Σώματος είχαν ως αποτέλεσμα να περιορισθεί η φωτιά και να μην επεκταθεί στις μονάδες παραγωγής και αποθήκευσης των αλλαντικών ΒΙ.Κ.Η. που στεγάζονται στον ευρύτερο χώρο. Ευχαριστούμε θερμά όσους συνέδραμαν στις ενέργειες κατάσβεσης και είμαστε ευγνώμονες που δεν τέθηκαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Από την επόμενη κιόλας μέρα καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, αισιοδοξώντας ότι θα επανέλθουμε άμεσα στην παραγωγή petfoods υψηλής ποιότητας LAKY».
Πηγή http://www.euro2day.gr
http://www.euro2day.gr/news/enterprises/article/1532658/laky-tha-epanakampsei-h-paragogh-meta-thn-pyrkagia.html -
Χαρίτσης: Πάνω από 2 δισ. για τη στήριξη της βιομηχανίας
Ο Αναπληρωτής Υπουργός ζήτησε τη στενή συνεργασία των παραγωγικών φορέων για τον σχεδιασμό και υλοποίηση εκείνων των έργων που απαντούν με τον καλύτερο τρόπο στις ανάγκες και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της κάθε περιοχής.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Αλέξης Χαρίτσης ήταν σήμερα κεντρικός ομιλητής στην ετήσια γενική συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχάνων Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου.
Ο κ. Χαρίτσης παρουσίασε στη συνέλευση τις στοχευμένες παρεμβάσεις του Υπουργείου Οικονομίας για την στήριξη της βιομηχανίας και της μεταποίησης με στόχο την επέκταση, τον εκσυγχρονισμό και το άνοιγμά τους στις νέες αγορές.
Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά:
«Η κρίση των τελευταίων ετών ήταν πρωτίστως, κρίση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Ένα μοντέλο εσωστρεφές, χαμηλών δυνατοτήτων, που οδήγησε στην αποβιομηχάνιση, σε υψηλά εξωτερικά ελλείμματα και στην απώλεια χιλιάδων σταθερών και ποιοτικών θέσεων εργασίας. Το μοντέλο αυτό ή θα το αλλάξουμε ή η κοινωνία και η οικονομία θα βυθιστούν σε ένα καθοδικό σπιράλ διαρκούς παρακμής. Η στήριξη και η αναβάθμιση της βιομηχανίας είναι απαραίτητος όρος για την παραγωγική ανασυγκρότηση που έχει ανάγκη η χώρα.
Στο Υπουργείο Οικονομίας υλοποιούμε ένα ολοκληρωμένο πλέγμα από παρεμβάσεις για την ενίσχυση της βιομηχανικής και μεταποιητικής δραστηριότητας. Τόσο μέσα από το ΕΣΠΑ, με προγράμματα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, όπως αυτά για την στήριξη της περιβαλλοντικής βιομηχανίας, τη δημιουργία επιχειρηματικών πάρκων στη βιομηχανία και τη βιοτεχνία, την ενίσχυση της εξωστρέφειας και της διεθνοποίησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Όσο και από το νέο Ταμείο Υποδομών, αλλά και τον νέο Αναπτυξιακό Νόμο που είναι επίσης προσανατολισμένος στην τόνωση της βιομηχανίας, με ιδιαίτερη έμφαση στην αγροδιατροφή, αλλά και στην στήριξη της καινοτομίας και της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στη μεταποίηση. Συνολικά, για την αναβάθμιση του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας, θα δοθούν πάνω από 2 δισ. ευρώ»
Ο Αναπληρωτής Υπουργός ζήτησε τη στενή συνεργασία των παραγωγικών και τοπικών φορέων για τον σχεδιασμό και υλοποίηση εκείνων των έργων που απαντούν με τον καλύτερο τρόπο στις ανάγκες και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της κάθε περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό, χαιρέτισε την πρωτοβουλία της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και του Συνδέσμου για την περιβαλλοντική και επιχειρηματική εξυγίανση της ευρύτερης περιοχής του Ασωπού ποταμού.
Όπως τόνισε:
«Η αναπτυξιακή μας στρατηγική συνδυάζει τις αναπτυξιακές παρεμβάσεις με την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτόν τον διπλό στόχο έρχονται να υπηρετήσουν οι Ολοκληρωμένες Χωρικές Επενδύσεις του νέου ΕΣΠΑ. Το ολοκληρωμένο Στρατηγικό Σχέδιο Παρεμβάσεων στη ζώνη του Ασωπού κινείται στην ίδια λογική και θα το στηρίξουμε με κάθε διαθέσιμο μέσο, θεσμικό ή χρηματοδοτικό.»
http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1533888/haritshs.html
Λόγια ακούμε, το θέμα είναι να δούμε και πράξεις που θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και θα αυξήσουν τη δυνατότητά της να παράγει και να εμπορεύεται διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες.
-
Ο χρήστης GGAB έγραψε:
Η Vivechrom μεταφέρει στην Ελλάδα μονάδα παραγωγής από Τουρκία
Την αντίστροφη πορεία από αυτή που συχνά τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθούν οι πολυεθνικοί όμιλοι, δηλαδή τη μεταφορά παραγωγής από την Ελλάδα σε άλλες χώρες, αποφάσισε να ακολουθήσει η AkzoNobel, μητρική εταιρεία της γνωστής βιομηχανίας χρωμάτων Vivechrom. Ετσι μέσα στο 2017 πρόκειται να μεταφερθεί στην Ελλάδα από την Marhsal Τουρκίας, τη θυγατρική της AkzoNobel στη γείτονα, η παραγωγή βερνικιών. Πρόκειται για επένδυση ύψους περίπου 2 εκατ. ευρώ, η οποία αναμένεται να δημιουργήσει 15 νέες θέσεις εργασίας. H υλοποίηση της επένδυσης προγραμματίζεται για τα τέλη του 2017.
Για ποιο λόγο αποφάσισε η AkzoNobel αυτή την αναδιάρθρωση στην παραγωγή της; «Στην Ελλάδα υπάρχει καλύτερη τεχνογνωσία με χαμηλό συνολικά κόστος. Μπορεί στην Ελλάδα να είναι υψηλότερο σε σύγκριση με την Τουρκία το εργατικό κόστος, όμως εδώ υπάρχει τεχνογνωσία και πιο σύγχρονος εξοπλισμός», υποστήριξε ο διευθύνων σύμβουλος της Vivechrom κ. Μ. Προβατάς.
Η Vivechrom θα εξακολουθήσει να παράγει τα δικά της βερνίκια, τα οποία προορίζονται για τις αγορές της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Κύπρου. Παράλληλα θα παράγει και τα βερνίκια που σήμερα παρασκευάζονται από τη Marshal στην Τουρκία, βάσει των συνταγών που ακολουθούνται εκεί. Η Vivechrom δεν αναλαμβάνει την εμπορική προώθηση των τουρκικών βερνικιών, καθώς τα προϊόντα αυτά μετά την παρασκευή τους από το εργοστάσιο στην Ελλάδα θα εξάγονται στην Τουρκία και από εκεί θα γίνεται η εμπορία τους στην τουρκική αγορά, καθώς και σε άλλες αγορές (Ισραήλ, Ουζμπεκιστάν, κατεχόμενη Κύπρος κ.ά.).
Το 2016 ο κύκλος εργασιών της Vivechrom διαμορφώθηκε στα 51,5 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 15,8% σε σύγκριση με το 2015. Τα κέρδη της εταιρείας διαμορφώθηκαν σε 9,5 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 33,1% σε σύγκριση με το 2015. Η επίδοση αυτή, όπως επισημαίνει η εταιρεία, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κλάδος των οικοδομικών χρωμάτων, σύμφωνα με πληροφορίες της αγοράς, παρουσίασε το 2016 οριακή ανάπτυξη της τάξης του 2%. Πέρα από την ενίσχυση του μεριδίου της στην εγχώρια αγορά, η Vivechrom βελτίωσε σημαντικά τις εξαγωγές της.
Η Vivechrom δραστηριοποιείται από το 1932 στην ελληνική αγορά χρωμάτων, ενώ από το 1990 αποτελεί θυγατρική εταιρεία του πολυεθνικού ομίλου AkzoNobel. Στην εταιρεία απασχολούνται 225 άτομα, εκ των οποίων 100 στις γραμμές παραγωγής. Τα προϊόντα της διατίθενται σε 2.000 σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα.
15 θεσεις εργασιας!!!!!!!εντυπωσιακο!!!!!!
Δεν είναι μόνο οι θέσεις εργασίας που πράγματι είναι λίγες.
Η παραγωγική διαδικασία έχει και άλλους συντελεστές παραγωγής, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάς και την παραγωγική δραστηριότητα και το value added αυτής. Τί τζίρους θα χάσει η ελληνική μεταποίηση από την πάυση της μονάδας στη χώρα; Πόσοι φόροι αντιστοιχούν σε αυτή (άμεσοι και έμμεσοι);
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι 1 ευρώ στην οικονομία μέσα από επενδύσεις και από παραγωγή παρουσιάζουν υψηλούς πολ/στές σε πολλούς κλάδους κατά μήκος της αλυσίδας αξίας.
Τέλος, δεν έχουμε την πολυτέλεια να λέμε 'άντε μωρέ 5 θέσεις εργασίας προσέφερε, σιγά τα αυγά, ας φύγει' με ανεργία τόσο ψηλά και οικονομία που ολισθαίνει. -
έχεις δίκιο αλλά και 50 να ήταν οι θέσεις εργασίας,μπροστά στα 3.000.000+ των ανέργων είναι μια τρύπα στο νερό.
δεν σχολιάζω μισθούς και ωράρια!!!που πιθανά θα έχουν -
Ο χρήστης GGAB έγραψε:
έχεις δίκιο αλλά και 50 να ήταν οι θέσεις εργασίας,μπροστά στα 3.000.000+ των ανέργων είναι μια τρύπα στο νερό.
δεν σχολιάζω μισθούς και ωράρια!!!που πιθανά θα έχουνΑυτό που έγραψες, διαβάζεται και με άλλο τρόπο: Μια οικονομία με τόσα θέματα, δεν έχει την άνεση να διώχνει ούτε μια θέση εργασίας. Επιπλέον, κάθε χαμμένη θέση σημαίνει λιγότερη κατανάλωση και προφανώς και άλλες χαμμένες θέσεις. Σπιράλ....
Επίσης το πλήθος των ανέργων (όπως το καταγράφει η ΕΛ.ΣΤΑΤ) είναι 1.1 εκατ. τον Ιανουάριο. ΟΚ, υπάρχει κόσμος που δουλεύει 2-3 μέρες την εβδομάδα και παίρνει 200 ευρώ το μήνα, αλλά αυτοί δεν ανήκουν στους επίσημα ανέργους.
-
Θα πάρουν 50 μετανάστες (πιθανά με μαύρη εργασία) και το θέμα έκλεισε. Μια χαρά όλα.
-
Ο χρήστης Storm έγραψε:
Θα πάρουν 50 μετανάστες (πιθανά με μαύρη εργασία) και το θέμα έκλεισε. Μια χαρά όλα.Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις συνήθως δε δουλεύουν έτσι. Γιατί εχουν συγκεκριμένους κανόνες και πρότυπα που είναι αναγκασμένες και οι εδώ θυγατρικές να ακολουθούν από της μητρικές τους. Πιο πιθανό το σενάριο που αναφέρεις να ίσχυε με Έλληνα ιδιοκτήτη. Θέλουμε οι πολυεθνικές στην Ελλάδα να επενδύουν παραγωγικά και όχι παρασιτικά. Να τονώνουν τον ανταγωνισμό και όχι να στραγγαλίζουν τις άλλες επιχειρήσεις να κλείνουν τα εδώ εργοστασια και μετά να γίνονται εισαγωγικές ελέγχοντας την αγορά. Όποιον και να ρωτήσεις στην πιάτσα η δουλειά σε πολυεθνική είναι λαχείο
Ελληνικές Εταιρίες παραγωγής-κατασκευής διαφορων προιόντων.