-
διευθύνει ένας Λευκαδίτης μουσικός που μετά την Ολλανδία έφυγε για Καναδά, πολύ όμορφο κομμάτι
-
-
-
-
O Glenn Gould (και η μουσική του καρέκλα) στη Fantasia του Jan Sweelinck (βάλ'τε τον στο background γιατί θα ζαλιστείτε):
-
-
Παρατήρησα ότι το τοπικ 'λευκες συσκευές -πλυντήρια κουζίνες ψυγεία και τα ρέστα' έχει 4 φορές περισσότερ views! Οπότε ας συνεχίσουμε να κάνουμε το καθήκον μας σύντροφοι όπως ξέρουμε (ούτως ή άλλως δε μας βλέπει κανείς! )!
-
Και μέχρι να το γυρίσουμε στα πμ, ακούστε ένα κλασσικότατο Son Cubano με τον Ruben Golzalez (δεν το λέει αλλά αυτός που τραγουδάει είναι ο Ibrahim Ferrer)
Choco's Guajira -
-
Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Παρατήρησα ότι το τοπικ 'λευκες συσκευές -πλυντήρια κουζίνες ψυγεία και τα ρέστα' έχει 4 φορές περισσότερ views!Εδω η Ζanucci εβαζε φουγκες του Μπαχ στις διαφημισεις της κυριε μου !
Μια και ειπα φουγκες ας θυμηθουμε ενα ρομαντικο ανεκδοτο αφορμη για τα 24 πρελουδια και φουγκες του Σοστακοβιτς, αντιγραφω απο το Wiki μιας και δεν ειναι κανενα μυστικο και την ιστορια την εμαθα εξ ακοης απο ενα συνεργατη και πιανιστα.
After the Second World War, Dmitri Shostakovich was Russia's most prominent composer. Although out of favour with the Soviet Communist Party, he was still sent abroad as a cultural ambassador. One such trip was to Leipzig in 1950 for a music festival marking the bicentennial of J. S. Bach's death.
As part of the festival, Shostakovich was asked to sit on the judging panel for the first International Johann Sebastian Bach Competition. One of the entrants in the competition was the 26-year-old Tatiana Nikolayeva from Moscow. Though not required by competition regulations, she had come prepared to play any of the 48 preludes and fugues of The Well-Tempered Clavier on request. She won the gold medal.
Inspired by the competition and impressed by Nikolayeva's playing, Shostakovich returned to Moscow and started composing his own cycle of 24 preludes and fugues. Shostakovich worked fairly quickly, taking only three days on average to write each piece. As each was completed he would ask Nikolayeva to come and visit him in his Moscow apartment where he would play her the latest piece.
The complete work was written between 10 October 1950 and 25 February 1951. Once finished, Shostakovich dedicated the work to Nikolayeva, who undertook the public premiere in Leningrad on 23 December 1952. Shostakovich wrote out all the pieces without many corrections except the B-flat minor prelude, with which he was dissatisfied and replaced what he had begun initially.Την εχουν παρει τα χρονια την κυρα-Νικολαγιεβα αλλα πρεπει να ειναι πολυ συγκινητικο για αυτη να παιζει αυτα τα κομματια.
-
Ο χρήστης gto250swb έγραψε:
Την εχουν παρει τα χρονια την κυρα-Νικολαγιεβα αλλα πρεπει να ειναι πολυ συγκινητικο για αυτη να παιζει αυτα τα κομματια.
Εξαιρετικά!!!
H Nikolayeva είναι τυπική περίπτωση σοβιετικού καλλιτέχνη. Έκανε έναν τυπικό κύκλο συναυλιών και ηχογραφήσεων που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική της αξία και αφοσιώθηκε στη διδασκαλία κατά τα πρότυπα των δασκάλων της (κυρίως του Goldenweiser). Πριν κάποια χρόνια (πριν ανοίξουν τα σύνορα) δεν ήταν ιδιαιτέρως γνωστή αν και πολλοί πιστεύουν ότι εύκολα θα επισκίαζε βροντερά ονόματα του χώρου, ειδικά στον Bach που ήταν και η 'ειδικότητά' της.
Στον αντίποδα όσοι 'την έκαναν' προς τη δύση και απέκτησαν μάνατζερ και πατρόνους-δισκογραφικές και φυσικά έγιναν πασιγνωστοι.
Διαβάστε, σχετικά, δύο ιστορίες αντίστοιχων καλλιτεχνών που έγιναν φίρμες χωρίς απαραίτητα να είναι πιο άξιοι από τη Nikolayeva:
http://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Ashkenazyhttp://en.wikipedia.org/wiki/Lazar_Berman (αυτόν τον πρόλαβα στο ΜΜΑ πριν χρόνια... κλασσικός τσαντίλας Ρώσσος!... πρέπει να είχε κατεβάσει και τρια λίτρα βοτκα πριν παίξει )
Πρόσφατα έβλεπα στη ΔΤ ένα ντοκυμαντέρ για τους Ρώσσους πιανίστες/σκακιστές/αθλητές κλπ που εξακολουθούν να λειτουργούν με τα σοβιετικά μοντέλα ακόμα και σήμερα και έδειχνε ακριβώς πόσο διαφορετική ήταν η νοοτροπία μέσα και έξω από τα σύνορα (εξέλιξη της μουσικής και μεταλαμπάδευση της γνώσης στα ιδρύματα VS show και μαζική προσέγγιση του κόσμου). Αν ξέρει κανείς ποιο ήταν καλο θα ήταν να μας βάλει ένα λινκ (δυστυχώς στην τηλεόραση πατάω τα κουμπιά στην τύχη και δεν ξέρω τίτλο, παραγωγή κλπ).
-
-
Τα συντρόφια έβγαλαν μουσικούς με @@ , αγαπάμε Μητσάρα
Όπως αγαπάμε και τον Κιθ που έχει επηρεαστεί τα μάλα από τον Shostakovic.
Έχω χάσει το μέτρημα πόσες φορές το έχω ακούσει το Köln Concert τα τελευταία 2 χρόνια. Αν και περισσότερο jazzοφέρνει , νομίζω του αξίζει μια θέση στο thread.
(το εκπληκτικό, είναι τα ooooohhhhh που βγάζει ανά στιγμές όσο παίζει δείγμα του πάθους του, μαγικός) -
Διαμαντάκι, εύγε
-
Ο χρήστης D-Jet έγραψε:
Την εχουν παρει τα χρονια την κυρα-Νικολαγιεβα αλλα πρεπει να ειναι πολυ συγκινητικο για αυτη να παιζει αυτα τα κομματια.
Εξαιρετικά!!!
H Nikolayeva είναι τυπική περίπτωση σοβιετικού καλλιτέχνη. Έκανε έναν τυπικό κύκλο συναυλιών και ηχογραφήσεων που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική της αξία και αφοσιώθηκε στη διδασκαλία κατά τα πρότυπα των δασκάλων της (κυρίως του Goldenweiser). Πριν κάποια χρόνια (πριν ανοίξουν τα σύνορα) δεν ήταν ιδιαιτέρως γνωστή αν και πολλοί πιστεύουν ότι εύκολα θα επισκίαζε βροντερά ονόματα του χώρου, ειδικά στον Bach που ήταν και η 'ειδικότητά' της.
Στον αντίποδα όσοι 'την έκαναν' προς τη δύση και απέκτησαν μάνατζερ και πατρόνους-δισκογραφικές και φυσικά έγιναν πασιγνωστοι.
Διαβάστε, σχετικά, δύο ιστορίες αντίστοιχων καλλιτεχνών που έγιναν φίρμες χωρίς απαραίτητα να είναι πιο άξιοι από τη Nikolayeva:
http://en.wikipedia.org/wiki/Vladimir_Ashkenazyhttp://en.wikipedia.org/wiki/Lazar_Berman (αυτόν τον πρόλαβα στο ΜΜΑ πριν χρόνια... κλασσικός τσαντίλας Ρώσσος!... πρέπει να είχε κατεβάσει και τρια λίτρα βοτκα πριν παίξει )
Πρόσφατα έβλεπα στη ΔΤ ένα ντοκυμαντέρ για τους Ρώσσους πιανίστες/σκακιστές/αθλητές κλπ που εξακολουθούν να λειτουργούν με τα σοβιετικά μοντέλα ακόμα και σήμερα και έδειχνε ακριβώς πόσο διαφορετική ήταν η νοοτροπία μέσα και έξω από τα σύνορα (εξέλιξη της μουσικής και μεταλαμπάδευση της γνώσης στα ιδρύματα VS show και μαζική προσέγγιση του κόσμου). Αν ξέρει κανείς ποιο ήταν καλο θα ήταν να μας βάλει ένα λινκ (δυστυχώς στην τηλεόραση πατάω τα κουμπιά στην τύχη και δεν ξέρω τίτλο, παραγωγή κλπ).
μιας και ανέφερες το θέμα διδασκαλίας, λόγω της ιδιαίτερης επαφής μου με την ρωσσική κοινωνία να πώ ότι ως δάσκαλοι οι ρώσσοι γενικά είναι πολύ αυστηροί και δύσκολοι για κάποιον με 'ευρωπαϊκή' νοοτροπία
-
-
Δεκέμβριος - καλό μήνα κιόλας- = Χριστούγεννα.
Θα προσπαθήσω κάθε μέρα μέχρι τα Χριστούγεννα να επιλέγω και από ένα όμορφο παραδοσιακό τραγούδι από κάλαντα όλου του κόσμου (ξένα αλλά και Ελληνικά, φυσικά) μπας και κάνουμε λίγο τζίρο εδώ στο τοπικό που μας φάγανε οι λευκές συσκευές. Όποιος γουστάρει συνδράμει και με τα δικά του, εγώ ούτως ή άλλως θα βάζω αυτά που θεωρώ σπουδαία...
Όποιος δε γουστάρει (του φαίνεται γκέι ή μάπα) μπορεί να το αγνοήσει και να γράψει στα ψυγεία ανα πάσα στιγμή!Ξεκινάμε και καλή ακρόαση!
1/12
The Coventry Carol (Αγγλία)
-
2/12, καλημέρα σας!
Fum Fum Fum (Καταλονία)
http://en.wikipedia.org/wiki/Fum,_Fum,_Fum
Δυο κουβέντες επιπλέον:
- Τα Καταλανικά είναι μια από τις επίσημες γλώσσες της Ισπανίας αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τα Ισπανικά
- Οι Καταλανοί έχουν άλλο ένα φανταστικό έθιμο για τα Χριστούγεννα. Αυτό: http://en.wikipedia.org/wiki/Caganer
-
3/12 (δύσκολη μέρα σήμερα, ας το βάλουμε από τώρα)
Gaudete! Μεσαιωνικά κάλαντα στα Λατικά (Φινλανδία/Σουηδία μάλλον)
http://en.wikipedia.org/wiki/Gaudete
(υπάρχουν πολλές εκτελέσεις στο δίκτυο αλλά πιστεύω ότι αυτή πλησιάζει περισσότερο στο αρχέτυπο, το οποίο μάλλον πρέπει να προέρχεται από πολύ παλαιότερα μουσικά μοτίβα )
-
4/12
Noël nouvelet (Γαλλία)
Αυτή η εκτέλεση μου άρεσε καλύτερα μιας και μου φάνηκε πιο 'καθαρή'. Η αλήθεια είναι ότι επειδή πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα κάλαντα (κείμενο 15ου αιώνα και μουσική 17ου) έχει μεταγραφεί πολλές φορές και υπάρχουν άπειρες παραλλαγές (σε πολλές γλώσσες) με τις νεώτερες να είναι πιο έντονα πολυφωνικές.
(ειδικά οι Αμερικάνοι έχουν την τάση να κάνουν πιο 'πλουμιστές' ακαπέλα για κάποιο, αγνωστο σε εμένα τουλάχιστον, λόγο )
KΛΑΣΣΙΚΗ/ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ