Ο χρήστης Panosss έγραψε:
Μόνο θετικό μπορεί να είναι. Με τι επιτόκιο δανείστηκαν;

4,85 νομιζω....καπου εκει παντως.....,

Ετήσιο υποθέτω. Μεγάλο μου φαίνεται.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:
Ετήσιο υποθέτω. Μεγάλο μου φαίνεται.

Καταλαβα οτι ειναι credit line.... αρα αν το δωσουν - πουλησουν, θα χρεωσουν καιαναλογους τοκους... ετσι την προμηθεια τους την βγαζουν...

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

Όταν λες ' ισχνή αγοραστική δύναμη του κόσμου', τι εννοείς ακριβώς?
Γιατί ποτέ στο παρελθόν της Γης τόσοι άνθρωποι δεν είχαν δυνατότητα απόκτησης τόσων αγαθών.

Κοίτα, το πρόβλημα που ακόμα δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν στον ανεπτυγμένο κόσμο, και συζητάνε και ξανασυζητάνε και ματα-ξανα-συζητάνε στα τελευταία 800 G20, είναι ποιος σκατά θα αγοράσει όλα τα σκατά που παράγουμε.

Εμείς?

Και το αστείο είναι ότι δεν τους περνάει καν από το μυαλό να τα αγοράσει η εσωτερική αγοραστική δύναμη (του καθενός), όλοι να τα ζμπρώξουν κάπου θέλουν, και κανέναν δεν βρίσκουν. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανείς.

Οπότε, αυτά περί της απόκτησης τόσων αγαθών που ποτέ ξανά στην ιστορία δεν είχαμε, είναι λίγο έκθεση ιδεών για τη βουλή των εφήβων...

Δεν υπάρχει σε κανένα ανεπτυγμένο κράτος εγχώρια αγοραστική δύναμη. Αν εσύ την έχεις βρει, καλό θα ήταν να τους ειδοποιήσεις, να μην ταλαιπωρούνται στις συνόδους...

Δεν ξέρω σε τι να πρωτοαπαντήσω κ πως, αλήθεια! Ελπίζω να θέλεις να πεις κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω...
Στην Ελλάδα, πάντως, το έχουμε λύσει εδώ κ χρόνια. Αυτά που παράγουμε τα καταναλώνουμε μόνοι μας κ επειδή δεν μας φτάνουν εισάγουμε κιόλας. Εκτός κ μας θεωρείς υποανάπτυκτους...

Ηλία, εχει δίκιο σ΄αυτό που λεει ο mjacob και θα σου δώσω ενα παράδειγμα...

Είμαι Ελληνας βιοτέχνης και την εταιρία μου τη λένε.... DEXIM πχ... (βαλε Μητσος, Μπιλ και ο,τι αλλο θες...) Σημ. Για την ιστορία η DEXIM ποτε δεν κατασκεύαζε Ελλαδα πάντα εισαγωγές έκανε, απ΄οταν την Κίνα την ξέραμε οι υπόλοιποι μόνο για τον Bruce Lee...
Απασχολώ 100 εργαζόμενους και βγαζω παπούτσια. Κερδίζω υποθετικά απο τη δραστηριότητά μου αυτή, 2 εκ. ευρώ το χρόνο.
Ανακαλύπτω την Κίνα πχ και εισάγω πια απο κει....Τί εχω κάνει...;; Εχω απολύσει 90 εργαζόμενους και εχω κρατήσει 10, δεν εχω παραγωγή πια, θέλω μόνο λογιστήριο, αποθηκάριους, αντιπροσώπους να γυρίζουν την Ελλάδα και να προωθούν τα προιόντα μου. Τα κέρδη μου τα έχω κάνει 6 εκ. το χρόνο και απο τη μείωση των εξόδων μου και απο τα πάρα πολύ φτηνότερα προιόντα που εισάγω. Οι εργαζόμενοί μου εχουν βρει αλλού δουλειά (προς το παρόν βέβαια), οπότε εξακολουθώ και κονομάω, για όσο διάστημα οι αντίστοιχοι DEXIM ΔΕΝ κάνουν αυτό που εκανα εγω....Οταν το κάνουν κι εκείνοι όμως και άλλοι σε άλλους τομείς, τότε οι άνθρωποι που θέλω να ψωνίζουν τα προίοντα που πουλάω έχουν μείνει άνεργοι και δεν εχουν χρήματα να συνεχίσουν να αγοράζουν (ακόμη κι αν εργάζονται όμως, οι μισθοί τους είναι πενιχροί πια για να συντηρήσουν εμένα και άλλους 10.000 σαν εμένα στην Ελλάδα). Εγω ενταξει, τα κονόμησα όσα χρόνια μου εβγαινε αυτό, συγκέντρωσα πλούτο άφθονο, οι υπόλοιποι όμως έχουν μείνει με το πουλί στο χέρι....Θελω όμως να συνεχίσω την δραστηριότητά μου... Σε ποιόν όμως θα πουλήσω τωρα πια....;;
Βαλτο αυτό σε Παγκόσμια κλίμακα και βγάλε συμπέρασμα...Καπως ετσι είναι....Πολύ χοντροκομμένα βέβαια....

Ο χρήστης Tiger έγραψε:

Δεν το πιασα αυτο, δλδ εννοεις οτι οι ελληνικες τραπεζες αναγκαστηκαν να απορροφησουν μεγαλο μερος των εκδοσεων ομολογων του 2008-09? Ναι αυτο εννοω Και η εναλλακτικη ειναι να χρεοκοπουσες το 2008-09(πρωτο εξαμηνο) με το ελλειμα δημοσιοποιημενο στο 6% και με τα ομολογα σου βαθμομογημενα με ΑΑ, εκει δεν θα φερνανε το IMF θα μας φοραγανε ζουρλομανδυα με τη μια Ας κανανε οτι θελανε,η ουσια ειναι οτι τοτε οι τραπεζες μας δεν ειχαν τοσα βαρη,βεβαια η πτωχευση δεν ειναι ποτέ ευκολη αποφαση αλλα σημερα μοιαζει αναποφευκτη Ειλικρινα δεν καταλαβαινω...Πιστευεις οτι οι τραπεζες δεν ηξεραν? ή ηξεραν αλλα αναγκαστηκαν για να μην βαρεσει πτωχευση? Αναγκάστηκαν στην ουσια γιατι οταν ο Τρισε και ο Αλόγο μαζί προσταζουν κατι,δεν ειχαν αλλη επιλογη Αλλα και το δευτερο να πιστευεις παλι τις τραπεζες προστατεψε με την μη πτωχευση Ορθο το επιχειρημα αλλα η προστασια αυτη ηταν βραχυπροθεσμη και τελικά μεγενθυνε το προβλημα και μην ξεχνας:
οτι απορροφησαν εκεινη την περιοδο το εκαναν γιατι δανειζονταν απο την ΕΚΤ με 1% + τις κρατικες εγγυησεις των 26++ δις, δεν καταλαβαινω πως ακριβως ζοριστικαν οι τραπεζες. Γιατι πλεον εχουν αποκοπει απο την διατραπεζικη και ειναι πληρως εξαρτημενες απο κρατικες και ευρωπαϊκες βοηθειες,αν φυσηξει ο κακος ο λυκος θα πεσουν ολες μαζι

@tiger
Οι ελληνικες τραπεζες (ακολουθωντας την παγκοσμια πρακτικη) οταν εφταναν το οριο των δανειων που μπορουσαν να δωσουν , τα πακεταραν και τα πουλουσαν σαν δομημενα ομολογα . Ετσι διεγραφαν τα δανεια απο τα βιβλια τους και ειχαν τη δυνατοτητα να δωσουν νεα δανεια τα οποια ξαναπακεταραν και πουλουσαν κοκ. Τα πραγματα πηγαιναν καλα , ολοι ηταν ευχαριστημενοι και το δανεικο χρημα δημιουργουσε 'αναπτυξη'.
Καποια στιγμη η φουσκα εσκασε , οι τραπεζες ειχαν δανεισει και πακεταρει πολλες φορες την αξια τους και κανενας δεν ηθελε πλεον να αγορασει αλλα τραπεζικα ομολογα.

Οι 4 κυριες ελληνικες τραπεζες χρειαζονται γυρω στα 13 δις για να αναχρηματοδοτησουν ομολογα που εληγαν το 2009 (και περιπου 26 που ειχαν δανειστει στη διατραπεζικη στην οποια ειχε αρχισει να μη κουνιεται φυλο λογω της καταρρευσης της Lehman) .Ερχεται ,λοιπον, στο τελος του 2008 το πακετο Αλογοσκουφη (28 δις).
Απο το τελος του 2008 μεχρι προσφατα οι ελληνικες τραπεζες εχουν εισπραξει απο την ΕΚΤ περιπου 96 δις εχοντας καταθεσει τιτλους αξιας γυρω στα 125 δις (απο τα οποια 45 δις ειναι ομολογα του ελληνικου δημοσιου και τα υπολοιπα τιτλοποιημενα δανεια των τραπεζων(με την εγγυηση του ελληνικου δημοσιου ωστε να τα δεχθει η ΕΚΤ)).

Αυτο , εγω το λεω διασωση των τραπεζων.

Το εχω ξαναπει εδω οτι μια λυση ειναι η διαγραφη των χρεων του υποαναπτυκτου κοσμου(οχι δικη μου ιδεα ακριβως, το ελεγε πολλα χρονια παλαιοτερα, ο Οικονομολογος της οικογενειας Αγγελοπουλου, τεως υπουργος της κυβερνησης του Βουνου... για να μην αρχισουν μερικοι εδω μεσα να λενε για κεφαλαιοκρατη).
παρομοιος τροπος θα ηταν να χρηματοδοτουν τα κρατη με την φουσκα των κεφαλαιων που υπαρχουν προιοντα που να τα δωριζουν σε τριτο κοσμικους.... (δωρεαν οικονομικη βοηθεια ας πουμε), ετσι θα υπηρχε απασχοληση στους ανεπτυγμενους και οι υποαναπτυκτοι θα επαιρναν προιοντα εν ειδη δωρεαν βοηθειας..(ενας τροπος να σβησθουν οι φουσκες των ανυπαρκτων κεφαλαιων). Σιγα σιγα θα ανεβαινε και το επιπεδο τους οποτε θα αυξανοτανε και η ζητηση... μιας και τωρα τι να κανουν Π.Χ. τα ψυγεια αμα δεν εχουν ρευμα να τα δουλεψουν... Αντι λοιπον να προσπαθουν οι κυβερνησεις να 'κρυψουν' τα κεφαλαια που δεν ξερουν τι να τα κανουν (θα μπορουσαν και να τα 'αποσυρουν' οπως κανουν με το να τα 'τυπωνουν') ας τα μετακυλισουν (με ελαχιστο- μηδενικο επιτοκιο ας πουμε) σε αλλο οργανισμο παγκοσμιας βοηθειας που αυτος να τα κινησει..... με σκοπο την αναπτυξη του τριτου κοσμου... Διοτι και που υπαρχει ο τριτος κοσμος σαν νουμερο, δεν καταναλωνει λογω φτωχειας... ας ξεκινησουν την χρηματοδωτηση με την υπαρχουσα χρηματικη φουσκα αυτουτου σκοπου....

Ο χρήστης Spartan έγραψε:
Ηλία, εχει δίκιο σ΄αυτό που λεει ο mjacob και θα σου δώσω ενα παράδειγμα...

Είμαι Ελληνας βιοτέχνης και την εταιρία μου τη λένε.... DEXIM πχ... (βαλε Μητσος, Μπιλ και ο,τι αλλο θες...) Σημ. Για την ιστορία η DEXIM ποτε δεν κατασκεύαζε Ελλαδα πάντα εισαγωγές έκανε, απ΄οταν την Κίνα την ξέραμε οι υπόλοιποι μόνο για τον Bruce Lee.......

Δεν έχουμε συνεννοηθεί καλά! Αυτό το λέω εγώ: Αγοράζετε προϊόντα που έχουν παραχτεί στον τόπο σας, προϊόντα με εγχώρια προστιθέμενη αξία. Αγοράζοντας εισαγόμενα 'επειδή είναι φτηνά' δεν 'χτυπάμε' τον κακό ... βιομήχανο αλλά κυρίως τον εργάτη, που θα χάσει τη δουλειά του κ θα την πάρει ένας εργάτης της πείνας. Ο κακός θα βρει κάτι άλλο να κάνει, για να συνεχίσει να κερδίζει.
Αλλά δεν έχει να κάνει με την αγοραστική μας δύναμη, που μπορεί να είναι μικρότερη απ' ότι ήταν 5 χρόνια πριν αλλά γενικώς (στη γενιά μας) είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων 2.500 χρόνων (κ λίγα λέω, αλλά δεν θυμάμαι τι γινόταν παλιότερα, παραμεγάλωσα... )

Από τον σημερινό τύπο:
*Με μια σύμβαση που θα σήκωνε αρκετά φρύδια σε οποιαδήποτε σοβαρή αντιμονοπωλιακή αρχή, οι ελληνικές τράπεζες ανέλαβαν με αμοιβή αρκετών εκατομμυρίων ευρώ να κάνουν τη δουλειά των εφοριών, διεκπεραιώνοντας τη διαδικασία της περαίωσης.

Το υπουργείο Οικονομικών, διατηρώντας ως γνωστόν σχέσεις στοργής με το τραπεζικό σύστημα, δεν ταλαιπώρησε τις τράπεζες με διαδικασίες έστω πρόχειρου διαγωνισμού, για να επιλέξει την ομάδα των τραπεζών που θα δέχονταν να κάνουν τη δική του δουλειά με τη χαμηλότερη αμοιβή. Ήλθε σε απευθείας συναλλαγή με την εταιρεία Διατραπεζικά Συστήματα (ΔΙΑΣ) και τις τράπεζες που μετέχουν σ’ αυτήν και κατέληξαν σε ένα «φιλικό διακανονισμό», που αφήνει στην ΔΙΑΣ και τις τράπεζες σημαντικά κέρδη από τη διεκπεραίωση των εκατομμυρίων συναλλαγών που θα χρειασθούν, για τη συλλογή των φόρων από την περαίωση.

«Η αμοιβή της ΔΙΑΣ Α.Ε.», όπως αναφέρεται στη σχετική υπουργική απόφαση, «είναι 0,08 ευρώ ανά έγκυρη συναλλαγή πλέον αναλογούντος Φ.Π.Α. Η αμοιβή των Τραπεζών για πληρωμή μέσω καταστήματος (χρέωση λογαριασμού ή μετρητά) θα είναι 0,60 ευρώ ανά έγκυρη συναλλαγή πλέον αναλογούντος Φ.Π.Α. και για πληρωμή μέσω εναλλακτικών δικτύων (όπως WEB, ATM) θα είναι 0,30 ευρώ ανά έγκυρη συναλλαγή πλέον αναλογούντος Φ.Π.Α».

Αν υπολογισθεί, ότι 1,4 εκατομμύρια φορολογούμενοι (ακόμη και από χρόνια νεκροί…) έλαβαν εκκαθαριστικά σημειώματα για περαίωση ανέλεγκτων χρήσεων, ενώ η διαδικασία εξόφλησης θα γίνει με 6-24 μηνιαίες δόσεις, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ότι πολλά εκατομμύρια συναλλαγών θα διεκπεραιωθούν μέσω του τραπεζικού συστήματος, αφήνοντας για κάθε συναλλαγή μια πολύ ικανοποιητική αμοιβή στις τράπεζες και την εταιρεία ΔΙΑΣ......*

Ηλία, αν δεν υπήρχαν τα σχέδια Μάρσαλ, τα πακέτα Ντελόρ, τα Ευρωπαϊκά πακέτα, οι επιχορηγήσεις της ΕΕ, οι 'επενδύσεις' σε έργα υποδομής/κατασκευαστικά κ.ο.κ. τι ακριβώς θα αγοράζαμε; Ένα @@.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όλες τις περιφερειακές χώρες. Έπαιρναν δανεικά για να ΕΙΣΑΓΟΥΝ. Αυτή ήταν η 'αγοραστική τους δύναμη' και δεν είχε προκύψει από καμία self sustained διαδικασία.

ΑΝτιστοίχως, οι κεντρικές χώρες έπρεπε να δανείζουν/επενδύουν (σ)τις περιφερειακές, για να αγοράζουν οι τελευταίες τα προϊόντα τους, γιατί η εγχώρια δύναμή τους ΔΕΝ τους έφτανε για να υπάρξει ανάπτυξη.

Τώρα, που για τον άλφα ή βήτα λόγο υπάρχει πρόβλημα δανεισμού, ΟΛΟΙ μαζί έχουν πάρει το... μακρύτερο. ΔΕΝ μπορούν να διατηρήσουν την οικονομία τους, αν δεν υπάρχει κάποιος στον οποίο να εξάγουν.
Και αυτή είναι τώρα η βασική συζήτηση. Ποιος θα εισάγει. Έχω παραθέσει πλείστα όσα άρθρα με δηλώσεις όλων των 'βασικών' παραγωγικών κρατών που κατηγορούν τα υπόλοιπα ότι δεν παίρνουν μέτρα που θα αυξήσουν την αγοραστική δύναμη ώστε τα πρώτα να εξάγουν.

ΤΟ πρόβλημα είναι ότι οι μαζικές τάξεις, με την εργασία τους ΔΕΝ έχουν αποκτήσει αγοραστική δύναμη. ΔΕΝ έχει καταφέρει το οικονομικό σύστημα να δημιουργήσει self sustainable ανάπτυξη. Η μόνη ανάπτυξη που έχει καταφέρει να δημιουργήσει -από Β' ΠΠ και ύστερα- είναι 'ανάπτυξη δια εξαγωγών', το οποίο φυσικά λειτουργεί όσο το κόστος δανεισμού/'επένδυσης' είναι αποδεκτό. Γιατί όπως έχουμε καταλάβει όλοι, δεν μπορείς να εισάγεις επ' άπειρον και ταυτόχρονα να μη σου λείψουν τα χρήματα που παράγεις (είναι μάλλον προφανές)

Το γιατί αυτή είναι η μόνη ανάπτυξη που μπορεί να έρθει, όταν η βάση της αγοραστικής δύναμης της ευρείας μάζας πρέπει να έρθει από τη μισθωτή εργασία, καλώς ή κακώς τα έχει αναλύσει ο παππούλης, που μπορεί να τον θεωρείτε ζαμπάλαιο, δήθεν ξεπερασμένο, έχετε βαρεθεί να τον ακούτε, αλλά δυστυχώς στην πολύ βασική αυτή του παρατήρηση κανείς δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει κάτι διαφορετικό, και αποδεικνύεται ορθή κάθε μέρα.

Λίγες σελίδες πριν, είχα βάλει κάτι γραφήματα μιας εκ των πολλών μελετών ενός ΗΠΑμερικάνου οικονομολόγου (όχι από κανά τυχαίο πανεπιστήμιο, ούτε από καμιά τυχαία έδρα) που δείχνει την πορεία διανομής της παραγόμενης αξίας στην ΗΠΑμερική. Αν βάλεις κάτω τα νούμερα, κάνεις κανά δυο συγκρίσεις της πορείας εξέλιξής τους σε σχέση φυσικά με τα ποσοστά ανάπτυξης, πληθωρισμού κ.ο.κ. η φάση είναι λίγο 1+1=0 (γιατί έχουμε δυαδικό και κρατάμε μόνο ένα bit )

Κάθε κρίση και χειρότερα, και το μικρότερο από τα προβλήματα -για το οικονομικό σύστημα, όχι για την ελλαδίτσα- είναι η διαφθορά. Εμείς φυσικά μπορούμε να θεωρούμε απολύτως επιτυχημένο το σύστημα, αλλά μικρή σημασία έχει.
Σε κάθε κρίση προστίθεται κι ακόμα ένας παράγοντας, και στη σημερινή έχουμε φτάσει σε μια ακόμα πιο όμορφη κατάσταση, που μέσες άκρες περιγράφτηκαν και λίγο νωρίτερα σε προηγούμενα posts.

Στα δικά μας, εσύ απομονώνεις την ελλάδα, και πιστεύεις ότι αν δεν εισάγαμε ποτέ όλα θα ήταν καλύτερα.
ΤΟ ζήτημα είναι, ότι αν δεν εισήγαγε κανείς, οπότε και δεν θα υπήρχαν εξαγωγικές δυνάμεις, κανένας δεν σου έχει πει ότι θα μπορούσες να φτιάξεις οικονομία. Γιατί δεν θα μπορούσαν να φτιάξουν και αυτοί. Το να λέμε έτσι απλά 'μα κοίτα αυτούς που το έκαναν', δεν πάει να πει ότι μπορούν να το κάνουν όλοι ταυτόχρονα.
Τα περί 'άλλοι δουλεύουν και εξάγουν, άλλοι τα ξύνουν και εισάγουν' είναι κλαπαρχιδιές των ΜΜΕ παγκοσμίως για να τα ακούει ο κόσμος. Μας αρέσει δεν μας αρέσει. Που δεν μας αρέσει, αλλά δεν μας αρέσει και να συνειδητοποιήσουμε και ποιο είναι το πρόβλημα. Οπότε δουλειά δεν γίνεται.

Ο χρήστης Spartan έγραψε:
Ηλία, εχει δίκιο σ΄αυτό που λεει ο mjacob και θα σου δώσω ενα παράδειγμα...

Είμαι Ελληνας βιοτέχνης και την εταιρία μου τη λένε.... Θελω όμως να συνεχίσω την δραστηριότητά μου... Σε ποιόν όμως θα πουλήσω τωρα πια....;;
Βαλτο αυτό σε Παγκόσμια κλίμακα και βγάλε συμπέρασμα...Καπως ετσι είναι....Πολύ χοντροκομμένα βέβαια....

αυτή είναι μια πραγματικότητα που την έζησα ως 'κινέζος' για λογαριασμό γάλλων και σκαδιναβών εισαγωγέων τη δεκαετία του '80.
το θέμα είναι ότι αυτές οι χώρες (γερμανία, γαλλία, δανία κά) αντικατέστησαν την παραγωγή προϊόντων μικρής προστιθέμενης αξίας με προιόντα υψηλής τεχνολογίας (ιατρικά μηχ. οπλικά συστήματα κά) και υπηρεσίες (παιδείας, υγείας, τουρισμού κά).
έτσι λοιπόν μοίρασαν και τις δουλειές 'β κατηγορίας' (οδηγοί, καθαρίστριες, βιομηχανικοί εργάτες κά) στους οικονομικούς μετανάστες και απορρόφησαν το ντόπιο εργατικό δυναμικό σε πόστα και υπηρεσίες, δίνοντας εν μέρει λύσεις και στο μεταναστευτικό.
βέβαια δεν εξαφανίστηκαν τα προβλήματα αλλά οι άνθρωποι το παλεύουν προωθώντας τα προιόντα τους στις αναπτυσσόμενες κοινωνίες, λχ το 90 έφευγε από την ελλάδα μια αμαξοστοιχία με καρπούζια στην γερμανία για να αντισταθμίσει την εισαγωγή μιας 'μερσεντέ'.

η Ελλάδα τι έχει? είναι η πύλη των τεράστιων κεφαλαίων του αραβικού κόσμου προς την ευρώπη, βρίσκεται στους πρώτους, παγκοσμίως, τουριστικούς προορισμούς, έχει ήλιο και αέρηδες με το τσουβάλι και αμέτρητα νησιά...
εάν αυτά όλα τα αντιμετωπίζουμε ως χρυσαφικά για σκότωμα, οι διεθνείς φίλοι μας ετοιμάζονται να τα πάρουν τζάμπα.
το απογοητευτικό είναι ότι αυτά τα γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια οι κυβερνήτες και προσπαθούν να δώσουν όχι λύσεις για τη χώρα αλλά για τον κομματικό τους μηχανισμό.

Ο χρήστης vice246 έγραψε:
βρίσκεται στους πρώτους, παγκοσμίως, τουριστικούς προορισμούς

καλά, κόψε κάτι...άντε να είμαστε σε τπτ top25

@vice246,

Εχουμε χασει το τραινο... Ακομα και απο χθες να ειχαμε στρατηγικη να κανουμε αυτα που εκαναν αυτοι τοτε θα χρειστουμε 3 γενιες για να αναδιαρθρωσουμε την παραγωγικη διαδικασια... αρα δεν θα προλαβουμε.... (ενταξει εγω ) να το δουμε να ολοκληρωνεται.... Λες να υπαρχει καμια δυνατοτητα να 'κοψουμε' δρομο??

Ο χρήστης 224.v έγραψε:
@vice246,

Εχουμε χασει το τραινο... Ακομα και απο χθες να ειχαμε στρατηγικη να κανουμε αυτα που εκαναν αυτοι τοτε θα χρειστουμε 3 γενιες για να αναδιαρθρωσουμε την παραγωγικη διαδικασια... αρα δεν θα προλαβουμε.... (ενταξει εγω ) να το δουμε να ολοκληρωνεται.... Λες να υπαρχει καμια δυνατοτητα να 'κοψουμε' δρομο??

θα κόψουμε δρόμο αλλά από Αττική οδό.... (παραχώρηση, διόδια κλπ)

Ο χρήστης mjacob έγραψε:
Ηλία, αν δεν υπήρχαν τα σχέδια Μάρσαλ, τα πακέτα Ντελόρ, τα Ευρωπαϊκά πακέτα, οι επιχορηγήσεις της ΕΕ, οι 'επενδύσεις' σε έργα υποδομής/κατασκευαστικά κ.ο.κ. τι ακριβώς θα αγοράζαμε; Ένα @@.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όλες τις περιφερειακές χώρες. Έπαιρναν δανεικά για να ΕΙΣΑΓΟΥΝ. Αυτή ήταν η 'αγοραστική τους δύναμη' και δεν είχε προκύψει από καμία self sustained διαδικασία....

Εκεί έφτασε η χώρα μας (για να την απομονώσουμε) από την απληστία των κατοίκων της κ το σύστημα γενικότερα από την απληστία όλων (αλλά όλων).
Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα όμως: Το σύστημα που κατηγορείς κατάφερε να φτάσει στα χρόνια μας εμάς (όχι μόνο την Ελλάδα) να έχουμε την μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη από ποτέ κ αυτό δεν αμφισβητείται. Το ότι έχει 1000 κακά επίσης, αλλά εσύ μίλησες για αγοραστική δύναμη κ μόνον η σύγκριση με τόπους που ακολουθούν άλλα συστήματα δείχνει την διαφορά.

Αν πρέπει να απαντήσω επί λέξει, θα αγοράζαμε κάτι που θα άξιζε όσο κάτι που θα παράγαμε κ αυτοί θα είχαν μικρότερη βιομ/κή παραγωγή κ μεγαλύτερη βιοτεχνική / αγροτική. Τόσο απλά!

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Το σύστημα που κατηγορείς κατάφερε να φτάσει στα χρόνια μας εμάς (όχι μόνο την Ελλάδα) να έχουμε την μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη από ποτέ κ αυτό δεν αμφισβητείται

Αν σε δανείζω για να αγοράζεις, δεν έχεις αγοραστική δύναμη (αλλιώς δεν θα δανειζόσουν)
Αν χρειάζεται να πουλάς σε άλλους τα προϊόντα σου, δεν έχεις αγοραστική δύναμη (αλλιώς θα τα αγόραζες εσύ και δεν θα ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να εξάγεις για να αναπτυχθείς).

Βασικά αυτό που δεν αμφισβητείται, είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει αγοραστική δύναμη, και αυτό είναι (στο γράφω για ν-οστή φορά αλλά το γράφεις στ@@ σου ) που φωνάζουν στα G20, που αποδεικνύεται από κάθε είδους διάγραμμα κ.ο.κ. Μπερδεύεις το ότι καταναλώνουμε περισσότερο, με την αγοραστική δύναμη.

Στο ξαναέγραψα. Μερικές σελίδες πριν έχουν παρατεθεί ορισμένα διαγράμματα και στοιχεία. Βάλε κάτω τους αριθμούς και δες, ότι ακόμα και αν ίσχυε κάπου κάποτε το 'αγοράζουμε τόσο όσο παράγουμε (ως αξία)', αυτό δεν μπορεί να είναι self sustained με τη μισθωτή εργασία. Γιατί άλλοι κατέχουν την παραγωγή, και άλλοι αγοράζουν. Και η παραγόμενη αξία μοιράζεται έτσι ώστε είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι την επομένη, η αξία που δημιουργήθηκε από την πώληση της παραγωγής ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να μπορέσει να αγοράσει εκ νέου την παραγωγή. Μαζί με αυτό βάλε ότι και η παραγωγή ΠΡΕΠΕΙ να αυξάνεται και δένει το γλυκό.

Αν πρέπει να απαντήσω επί λέξει, θα αγοράζαμε κάτι που θα άξιζε όσο κάτι που θα παράγαμε κ αυτοί θα είχαν μικρότερη βιομ/κή παραγωγή κ μεγαλύτερη βιοτεχνική / αγροτική. Τόσο απλά!

...όμως αυτό δεν λειτούργησε ΠΟΤΕ και για ΚΑΝΕΝΑΝ. Τόσο απλά. Και δεν λειτούργησε, επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει. Και αυτό έχει να κάνει με μερικούς ΒΑΣΙΚΟΥΣ παράγοντες, όπως η απαιτούμενη αύξηση ορισμένων ρυθμών, η βασική αρχή της μισθωτής εργασίας/υπεραξία κ.ο.κ. (ο gto μπορεί να στα αναλύσει καλύτερα επίτηδες αυτός γιατί δεν του αρέσουν κι όλας )

Τέλος πάντων, οι αριθμοί, τα στοιχεία, η πραγματικότητα, αποδεικνύουν ορισμένα πράγματα, τα οποία βέβαια καθείς έχει δικαίωμα να γράφει στ@@ του.

Πότε θα βγούμε από την κρίση...;

 Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ζούσαμε μία αντιφατική πραγματικότητα. Μία χώρα που φαινόταν να μην παράγει απολύτως τίποτα, εξακολουθούσε να καταναλώνει τόσο πολλά και μάλιστα για τόσα πολλά χρόνια. Την αντίφαση αυτή, εάν και όλοι μας την αισθανόμασταν κατά καιρούς, κανείς - μέχρι σήμερα - δεν μπόρεσε να την εξηγήσει. Ακόμη και η Ελληνική πολιτική τάξη, που για την πλειοψηφία των Ελλήνων είναι η βασική δημιουργός αυτής της αντιφατικής πραγματικότητας, δε φαίνεται να έχει αντιληφθεί ακόμη και σήμερα, το πως οδήγησε τη χώρα στο σημερινό - οικονομικό κυρίως - αδιέξοδο. 

 Για την υπάρχουσα Ελληνική κρίση, τουλάχιστον όσο αφορά την ευθύνη των πολιτικών που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια, θα λέγαμε ότι ποτέ ένα τόσο σημαντικό γεγονός, με παμπάλαια αίτια, δεν προετοιμάστηκε τόσο καλά από αυτούς (ακόμη και εν αγνοία τους...), χωρίς ωστόσο να μπορέσει να προβλεφτεί - ούτε στο ελάχιστο - από τους ίδιους. Ετσι, χωρίς ουσιαστικά να το πολυκαταλάβουμε, μας προέκυψε στη ζωή μας η Τρόικα και το περιβόητο πλέον Μνημόνιό της, το οποίο - πληροφορηθήκαμε εμβρόντητοι μία ημέρα - ότι στο εξής, θα καθόριζε με κάθε λεπτομέρεια, ακόμη και την παραμικρή πτυχή της κρατικής μας οικονομικής δράσης.

 Πολλοί σοβαροί άνθρωποι από όλες τις Ελληνικές πολιτικές παρατάξεις (πλην Κ.Κ.Ε. ίσως...), αντιμετώπισαν θετικά -τουλάχιστον στην αρχή - το περίφημο Μνημόνιο. Ισως γιατί πίστεψαν ότι δεν υπήρχε άλλη λύση για να μη χρεωκοπήσουμε, ενώ οι πιο 'αισιόδοξοι' πήγαν και ένα βήμα παρακάτω, θεωρώντας ότι η εφαρμογή από τη χώρα μας των κανόνων του Μνημονίου, θα μπορούσε να καταργήσει 'αγκυλώσεις' δεκαετιών, εκσυγχρονίζοντας έτσι σημαντικά τη λειτουργία της Ελληνικής Οικονομίας. Το Μνημόνιο, με άλλα λόγια, έδινε φαινομενικά την ευκαιρία μίας πραγματικής επανίδρυσης του κράτους, αλλά και της οικονομίας γενικότερα. 

 Ηταν βέβαια ένα δύσκολο εγχείρημα με πολλούς κινδύνους. Είναι σα να κάνεις ένα βαρύ by-pass σε έναν πολύ άρρωστο άνθρωπο. Μπορεί να πετύχει, μπορεί όμως και να σου μείνει ο ασθενής στα χέρια. Εδώ που τα λέμε, ήταν απολύτως λογικό ότι ένα τμήμα της Οικονομίας που αφορούσε στην υπερκατανάλωση των Ελλήνων και στο γιγάντιο Δημόσιο Τομέα, έπρεπε να ξεφουσκώσει. Οι χιλιάδες επιχειρήσεις που πουλούσαν 'πολυτελή' προιόντα και υπηρεσίες δεν δικαιολογούνταν σε μία χώρα που δεν παράγει επί της ουσίας τίποτα 'χειροπιαστό'. Ωστόσο, κρίνοντας από τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα, αντιλαμβανόμαστε ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν  έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε σημαντικά κομμάτια της Ελληνικής Οικονομίας. Η κακή λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, οι υπερβολικοί άμεσοι και έμμεσοι φόροι και η μεγάλη καθυστέρηση στη μείωση δαπανών σε κρίσιμους τομείς όπως η Υγεία, δείχνουν ότι το project 'μπάζει νερά', ενώ μέσα σε όλα, μας προέκυψαν μία ιδιαιτέρως σημαντική Υφεση και μία τεράστια (για τα δεδομένα μας...) Ανεργία. Η κυρίαρχη εικόνα σήμερα στη χώρα μας, είναι υγιείς επιχειρήσεις να καλούνται να πληρώσουν υψηλότερους φόρους, τη στιγμή που δε μπορούν να δανειστούν από τις Τράπεζες, περιμένοντας ακόμη να εισπράξουν όσα τους οφείλει το κράτος. Και από την άλλη, ένα κράτος που παλεύει με τους κακοπληρωμένους λειτουργούς του (δικαστές, εφοριακούς κλπ.) να συλλάβει τη φοροδιαφυγή των ευρηματικότατων 'λαμογιών', με μοναδικά 'εργαλεία' (εν έτει 2010...) το μολύβι και το καρμπόν!

 Τώρα μοιάζουμε όλοι σαν τους συγγενείς που περιμένουμε έξω από το χειρουργείο, για να δούμε εάν ο άνθρωπός μας (σ.σ. η Ελληνική Οικονομία) θα τα καταφέρει τελικά ή όχι. Πόσους ανθρώπους από το συγγενικό, φιλικό, επαγγελματικό και κοινωνικό σας περιβάλλον, δεν ακούτε καθημερινά να αναρωτιούνται: 'πότε επιτέλους θα τελειώσει αυτή η κρίση...; πότε θα βγούμε από το τούνελ...; '. Απάντηση βέβαια δε δίνεται από κανέναν. Ούτε από την Κυβέρνηση, ούτε από την Αντιπολίτευση, ούτε από τους Τραπεζίτες που υποτίθεται ότι γνωρίζουν καλά που πάμε, ούτε καν από τον κ. Πόουλ Τόμσεν και τους άλλους δύο κυρίους της Τρόικας, ο οποίος θα πρέπει να έχει αλλάξει ήδη όλες τις παραδοχές και τους στόχους του Πρόγραμματός του, άφου έχουν ήδη πέσει έξω.

 Ο περιορισμός του Δημοσιονομικού Ελλείματος από 45,4% το εξάμηνο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2010, σε 39,7% το επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2010 (έναντι στόχου 39,5%, ήτοι: 12 δις ευρώ έναντι 20,05 δις ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2009), καταδεικνύει ότι ο ρυθμός μείωσής του, μήνα με το μήνα, 'φθίνει',  άρα σύντομα μπορεί να είμαστε 'εκτός στόχου' και να τον κυνηγάμε 'λαχανιασμένοι'. Το Δημόσιο Χρέος έφτασε στα 317 δις ευρώ το επτάμηνο 2010, ο Πληθωρισμός 'τρέχει' ήδη  με 5,4% (το Μάιο φέτος... είναι ο 8ος μεγαλύτερος στον κόσμο και ο μεγαλύτερος σε ολόκληρη την Ευρώπη!). Ολα αυτά συμβαίνουν όταν η (ανεξάρτητη πλέον...) Στατιστική Υπηρεσία μετρά την Υφεση το δεύτερο τρίμηνο του 2010 στο -3,5% (σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009). Φανταστείτε τι θα συμβεί εάν η Οικονομία συρρικνωθεί στο 4%, όσο προβλέπει δηλαδή ο κ. Π. Τόμσεν.  

 Προσπαθώντας να δώσουμε την απάντηση στην ερώτηση: 'πότε θα τελειώσει αυτή η περιπέτεια...;', θα λέγαμε ότι 'μόλις η Ελλάδα, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο, κατορθώσει να πληρώνει τους τόκους των 317 δις ευρώ του σημερινού χρέους της (η του ποσού στο οποίο αυτό θα διαμορφωθεί τελικά...), με δικά της χρήματα...!'. Δηλαδή, όπως θα συνέβαινε και σε μία οικογένεια, η οποία θα λέγαμε ότι εξέρχεται από την κρίση, τη στιγμή που τα μηνιαία έσοδά της είναι περισσότερα από τα αντίστοιχα έξοδά της και τα χρήματα που της περισσεύουν είναι κατ' ελάχιστο ίσα με το συνολικό ποσό των μηνιαίων δόσεων των πιστωτικών καρτών, των στεγαστικών και των καταναλωτικών δανείων που μπορεί να έχει λάβει. 

 Αυτήν την απλή εξίσωση της Πολιτικής (Οικιακής...) Οικονομίας καλείται να λύσει η κυβέρνηση, η οποία μάλιστα θα πρέπει να το έχει καταφέρει μέχρι το 2013, όπως λέει το πρόγραμμα. Να εξασφαλίζει δηλαδή από δικούς της πόρους τα περίπου 13 δις ετησίως που απαιτούνται για την πληρωμή των τόκων της, χωρίς να επιβαρύνει περαιτέρω το Δημόσιο Χρέος. Και επειδή είναι ιδιαίτερα δύσκολο - για να μην πω ακατόρθωτο - σε τρία χρόνια να σβήσει το έλλειμα των περίπου 34 δις ευρώ που παρέλαβε και να έχει και 'περίσσευμα' άλλα 13 δις ευρώ για πληρωμή των τόκων, αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι όλοι σας ότι το τούνελ θα είναι σκοτεινό και κυρίως ιδιαίτερα μακρύ. 

 Απάντηση λοιπόν υπάρχει. Ο εφιάλτης που βιώνουμε έχει ημερομηνία λήξης. Το τέλος του όμως θα το πανηγυρίσουν, όσοι τελικά αντέξουν. Γιατί οι περισσότεροι από τους γνωρίζοντες, όλα τα παραπάνω, δεν αντέχουν ούτε καν να τα ξεστομίσουν!   

http://thebanker.capitalblogs.gr/showAr ... 0&blid=412

η παγκόσμια οικονομία με τις παραμέτρους και τις προοπτικές της είναι ένα κλειδωμένο κουτί που προσπαθούν όλοι, από έμφυτη περιέργεια, να ανοίξουν χωρίς να ξέρουν τι θα βρούνε μέσα....
αφιερώνω πρωί πρωί..

το δια ταύτα του μικρόκοσμού μας που δεν είναι τελικά και τόσο μικρόκοσμος λόγω € βρίσκεται στην εκτίμηση της ΤρΕ:

οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι πλεονάζοντες (bluetooth) ΔΥ που θα απολυθούν, οι κουμπαράδες για τα στερνά... δεν απασχολούν κανένα γιατί απλούστατα πρέπει πάσει θυσία να εξαφανιστεί το πρωτογενές έλλειμμα...
όσο για το πόσο θα διαρκέσει η κρίση στην χώρα το προέβλεψε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Alpha Bank κ. Μ. Μασουράκης μιλώντας χθες σε εκδήλωση αποφοίτων του πανεπιστημίου Manchester στην Αθήνα, λέγοντας ότι η προσπάθεια θα χρειαστεί τουλάχιστον δέκα χρόνια και με την προϋπόθεση ότι θα δημιουργήσουμε τις υποδομές και τα κίνητρα για να εκμεταλλευτούμε τη γεωγραφική μας θέση και τα άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουμε για την ανάπτυξη του ποιοτικού τουρισμού, των εξαγωγών, των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, του ποιοτικού αγροτικού προιόντος, την ενίσχυση της ναυτιλίας.

Περί Αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους...

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το τι σημαίνει και τι συνεπάγεται για τη χώρα μας, η αναδιάρθρωση του Δημόσιου Χρέους της. Σε μία προσπάθεια να ενημερώσουμε τον αναγνώστη – ιδιαίτερα τον μη μυημένο – για το συγκεκριμένο θέμα, θα μπορούσαμε να πούμε εν συντομία τα εξής:

 Η αναδιάρθρωση του χρέους, είναι μία πρακτική που εφαρμόζει μία χώρα όταν δεν μπορεί να αποπληρώσει έγκαιρα τις υποχρεώσεις της. Πρόκειται για την έσχατη των λύσεων, καθότι αποτελεί στην ουσία μία μορφή χρεοκοπίας, μόνο που συμβαίνει κατόπιν συμφωνίας δανειστή και δανειζομένου. Κοντολογίς δηλαδή, η δανειζόμενη χώρα – στο βαθμό που αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας – έρχεται σε επαφή με τους κατόχους των Ομολόγων της και τους προτείνει δύο τινά:

• είτε χρονική παράταση στην αποπληρωμή της υποχρέωσής της, συνήθως με δέλεαρ ένα υψηλότερο επιτόκιο. Μετατροπή δηλαδή των δανείων βραχυπρόθεσμης διάρκειας σε δάνεια με μεγάλο χρονικό ορίζοντα εξόφλησης (ήτοι: μετάθεση της υποχρέωσης στο μέλλον...)

• είτε έγκαιρη μεν χρονική αποπληρωμή της υποχρέωσης, με ποσοστιαία όμως μείωση της αξίας των Ομολόγων που έχει στα χέρια του ο δανειστής (το αποκαλούμενο και ως «haircut» από τους Οικονομολόγους...).

  Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα και στη σημερινή οικονομική της κατάσταση. Σύμφωνα με τους Διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης, τα ξένα ΜΜΕ κλπ. η χώρα μας, άλλοτε εμφανίζεται να έχει ξεφύγει από το φάσμα της χρεοκοπίας και άλλοτε εμφανίζεται ότι το πιθανότερο σενάριο γι’ αυτήν είναι να συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Εγώ θα συμφωνήσω και με τις δύο απόψεις, καθότι και οι δύο απεικονίζουν την αλήθεια. Αλλωστε και εγώ κατά καιρούς έχω επιχειρηματολογήσει πότε υπέρ της μίας και πότε υπέρ της άλλης άποψης. Φαντάζομαι ότι τώρα κάποιοι θα θεωρήσουν ότι τελώ εν συγχύσει, μιας και δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζω από τη μία ότι η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει και από την άλλη να ισχυρίζομαι ότι δεν τη βλέπω να χρεοκοπεί. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους. Αυτά που θέλω να πω, υπερασπιζόμενος κατά περίπτωση τη μία ή την άλλη άποψη, είναι τα εξής:

• Η χώρα μας ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει. Ως γνωστόν, δεν είναι πλέον σε θέση να αναχρηματοδοτήσει τα χρέη της, ούτε και να χρηματοδοτήσει τις κρατικές λειτουργίες της. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που οδηγηθήκαμε στην αγκαλιά της Τρόικας. (1)

• Από την άλλη, δεν έχει κάνει τυπικά στάση πληρωμών, ούτε έχει προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της, καθότι ΔΝΤ, ΕΚΤ και Ε.Ε. έχουν αποφασίσει να τη στηρίξουν οικονομικά για όσο καιρό χρειαστεί, μέχρι να ξαναβγεί στις Αγορές. (2)
  Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Όταν λέμε ότι η χώρα έχει χρεοκοπήσει, εννοούμε ότι έχει φτάσει στο (1) και όταν λέμε ότι δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, εννοούμε ότι δε θα αφεθεί από την Τρόικα σε μία ανεξέλεγκτη κατάρρευση τύπου (2). Όσο περνάει όμως ο καιρός, διαφαίνεται ότι το σενάριο (2) έχει περισσότερες πιθανότητες να συμβεί και αυτό επειδή το κόστος της πιθανής χρεοκοπίας, κυρίως για τις χώρες της ζώνης του Ευρώ, θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό της διάσωσής μας.
  Εξελίσσοντας λίγο το σενάριο (2), θα λέγαμε ότι στο τέλος η χώρα μας θα καταφέρει να ολοκληρώσει με επιτυχία μία σειρά μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχε κάνει εδώ και δεκαετίες, δημιουργώντας ένα μοντέλο ανάπτυξης πολύ περισσότερο «παραγωγικό» και «ανταγωνιστικό» από το σημερινό. Ο σημερινός «αποδιοπομπαίος τράγος» που λέγεται Ελλάδα, είναι πολύ πιθανόν σε μερικά χρόνια να μετατραπεί σε παράδειγμα προς μίμηση για τις «προβληματικές» χώρες της τότε εποχής, όπως συμβαίνει σήμερα με την Τουρκία που κάποτε λοιδορούσαμε κ σήμερα θαυμάζουμε.
  Τέλος, η κοινή γνώμη, βλέποντας την πρόοδο που σημειώνεται στα δημοσιονομικά της χώρας και παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού οδηγείται σταδιακά στην επαγγελματική και οικονομική εξαθλίωση, φαίνεται να έχει «ανοχή» στις επώδυνες για αυτόν μεταρρυθμίσεις, κυρίως επειδή τις θεωρεί αναγκαίες και επιβεβλημένες, καίτοι τον πλήττουν βάναυσα. Σαφώς βέβαια και κάποιοι (πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί, δημόσιοι προμηθευτές, οι ανήκοντες στα «κλειστά» επαγγέλματα κλπ.), θα συνεχίσουν να αντιστέκονται στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την Τρόικα, εκστομίζοντας εθνικοαπελευθερωτικές «κορώνες», ωστόσο η σπουδή τους για την προάσπιση της δημόσιας περιουσίας και την προσφορά φθηνών υπηρεσιών στο κοινό, είναι γνωστό στους πολλούς, ότι κρύβει ταπεινά κίνητρα, καθώς ψαλιδίζονται τα - μέχρι σήμερα - στενά συντεχνιακά προνόμιά τους.
  Και με το χρέος μας που στα τέλη του 2011 - σύμφωνα με το προσχέδιο του φετινού Προϋπολογισμού - αναμένεται να φτάσει στα 142,3% του ΑΕΠ τι θα γίνει; Θα δεχτούμε να το πληρώσουμε – ως οφείλουμε – στο ακέραιο; Θα ζητήσουμε την επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας αποπληρωμής του, έστω και ενός μέρος του (αν όχι ολόκληρου…); ή – προκειμένου να είμαστε συνεπείς στο χρόνο αποπληρωμής του – θα ζητήσουμε να «κουρευτεί» κατά π.χ. 30% - 50%...;
  Αυτό με το οποίο μας βομβαρδίζουν καθημερινά ότι θα συμβεί, είναι ότι τελικά θα αποδειχτούμε «κύριοι» και δε θα δεχτούμε από τους δανειστές μας να μας χαριστούν, ούτε στο ελάχιστο. Μπορεί να «ματώσουμε», αλλά θα πληρώσουμε εμπρόθεσμα μέχρι και το τελευταίο δεκαράκι του χρέους μας. Έτσι θα έκαναν άλλωστε όλοι οι «αξιόχρεοι» δανειολήπτες στη θέση μας.
  Ωστόσο, τα πράγματα για τη χώρα μας, μέρα με την ημέρα «σφίγγουν». Μπορεί να μαζεύουμε ενίοτε διθυραμβικές κριτικές από κάποιους Ευρωπαίους αξιωματούχους, αναφορικά με τη «συγκινητική» μας προσπάθεια, οι Αγορές όμως μέχρι ώρας δεν «τσιμπάνε». Τόσο το Ελληνικό Δημόσιο όσο και οι εγχώριες Τράπεζες, έχουν να δουν το χρώμα των χρημάτων τους, πάνω από μισό χρόνο τώρα. Και ως ένα σημείο, ορθώς δε μας δανείζουν, διότι εξακολουθούν να φοβούνται ότι ο κίνδυνος πτώχευσής μας δεν έχει παρέλθει ακόμη. Παρά τις αξιοσημείωτες «επιδόσεις» μας, κυρίως στη μείωση του ελλείμματος, η αλήθεια είναι ότι έχουμε δρόμο ακόμη. Εάν μάλιστα – όπως ανακοινώθηκε επίσημα χθες - η Eurostat επαναπροσδιορίσει το έλλειμμα και το χρέος μας - για το 2009 - στο 15,1% και στο 127% του ΑΕΠ αντίστοιχα, ένα σημαντικό κομμάτι της μέχρι σήμερα προσπάθειάς μας θα έχει πάει χαμένο, καθώς θα βρεθούμε ελαφρώς πιο πίσω από το σημείο που – μέχρι χθες - νομίζαμε ότι είχαμε φτάσει (άλλο είναι να υπολογίζεις ότι – μέχρι τα τέλη του 2010 - θα έχεις μειώσεις το έλλειμμα κατά 5,9% (από 13,7% που παρέλαβες…), φτάνοντας έτσι στο 7,8% και άλλο είναι να σου λένε, ότι το αρχικό σου έλλειμμα ήταν τελικά 15,1% (αντί 13,7%…). Σου «ψαλιδίζουν» αμέσως-αμέσως 1,4% «προσπάθειας»...!)
  Η μόνη περίπτωση να απομακρυνθεί οριστικά από το μυαλό των Αγορών το ενδεχόμενο πτώχευσής μας (και άρα να ξανανοίξουν οι Αγορές για μας…), είναι να εγγυηθεί επίσημα η Τρόικα ότι δεν πρόκειται να πτωχεύσουμε. Η ΕΚΤ εδώ και πολύ καιρό αγοράζει (και προφανώς θα συνεχίσει να αγοράζει…), από τις Ελληνικές Τράπεζες καθώς και από ξένους «επενδυτές» που έχουν αποφασίσει να μειώσουν (ή και να μηδενίσουν…) την έκθεσή τους στην Ελλάδα (Γαλλικές & Γερμανικές Τράπεζας καθώς και ξένα Funds…), Ελληνικά Ομόλογα. Έχει την άνεση να το κάνει, καθότι είναι η εκδότρια Τράπεζα του ευρώ και σαφώς δεν αντιμετωπίζει ούτε προβλήματα ρευστότητας, ούτε πολύ περισσότερο προβλήματα επιβίωσης. Υπολογίζεται μάλιστα ότι μέχρι ώρας (από το Μάιο του 2010…) έχει αγοράσει Ελληνικά Ομόλογα, ύψους 90 δις ευρώ περίπου. Αγοράζοντας όμως σταδιακά και συστηματικά Ελληνικό χρέος, η ΕΚΤ, αφενός «στηρίζει» τις εγχώριες Τράπεζες (η πρακτική της αυτή έχει καταλήξει να είναι ο μοναδικός «ιμάντας μεταφοράς ρευστότητας» στην Ελληνική Οικονομία…) και αφετέρου απαλλάσσει τους κάθε είδους «ιδιώτες» δανειστές μας από το χρέος μας, αγοράζοντας από αυτούς τα Ελληνικά Ομόλογα που έχουν στα χέρια τους.
  Είναι γνωστό επίσης ότι, η ΕΚΤ - όλα τα παραπάνω - δεν τα κάνει επειδή μας αγαπάει, αλλά επειδή γνωρίζει καλά ότι αν τελικά πτωχεύσουμε, το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό σύστημα θα υποστεί μεγάλες ζημιές, το ευρώ θα πληγεί σημαντικά, ενώ και η Ε.Ε. – ως οικονομική και πολιτική οντότητα - θα αμφισβητηθεί σημαντικά. Εάν λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση, ζητούσε σήμερα από τους δανειστές μας την αναδιάρθρωση του Δημοσίου Χρέους της χώρας μας, με παράλληλο «ψαλίδισμά» του τελευταίου κατά π.χ. 30% -50%, θα δυναμίτιζε ουσιαστικά όλη αυτήν την προσπάθεια της ΕΚΤ να σώσει το Ευρωπαϊκό «οικοδόμημα». Και επειδή χρωστάμε μεγάλη «ευγνωμοσύνη» στην ΕΚΤ, για όλα αυτά που κάνει για μας, στην προσπάθειά της να μας σώσει, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να το πράξουμε ποτέ. Γι’ αυτό και οι κυβερνώντες, θα συνεχίσουν να διαψεύδουν πεισματικά και συστηματικά, οποιοδήποτε σενάριο προκύπτει κάθε φορά αναφορικά με το ενδεχόμενο αυτό.
  Ωστόσο, εάν με την πρακτική της αυτή η ΕΚΤ, καταλήξει να έχει αγοράσει μέχρι το 2012 ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του χρέους μας και με δεδομένο ότι - μέχρι τότε - εμείς θα έχουμε αποδείξει ότι ακολουθούμε κατά γράμμα τις οδηγίες του Μνημονίου (αρχίσαμε άλλωστε ήδη να λαμβάνουμε και τα πρώτα συγχαρητήρια για την «υπακοή» μας αυτή…), μήπως θα μπορούσε να ζητήσουμε από την Τρόικα (μέσω της ΕΚΤ…) μία διαβεβαίωση ότι μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα σε μία παράταση στο χρόνο αποπληρωμής των δανείων μας; Η ΕΚΤ, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, θα έχει συγκεντρώσει φυσιολογικά μέχρι το 2012 το μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας (αν όχι ολόκληρο…). Τι θα κόστιζε ας πούμε στην Τρόικα – χωρίς εννοείται να αλλάξουμε τους όρους του Μνημονίου, όσον αφορά τις δικές μας υποχρεώσεις - να συμφωνήσει με την Ελληνική κυβέρνηση ότι π.χ. τα Ομόλογά μας που λήγουν σε 3 ή 5 χρόνια (και τα οποία έχει η ΕΚΤ στα συρτάρια της…) θα μπορούσαν να πληρωθούν από μέρους μας σε 10 χρόνια…; (πως είναι δυνατόν από τη μία να μας βοηθάνε προκειμένου να ανακάμψουμε, δανείζοντάς μας 110 δις μέχρι το 2014 και από την άλλη να μας «σφίγγουν», αρνούμενοι ακόμη και την παραμικρή παράταση στην πληρωμή των υποχρεώσεων μας..;).
  Πράττοντας κάτι τέτοιο η Τρόικα και ανακοινώνοντάς το επίσημα, θα εξάλειφε με μιας το ενδεχόμενο πτώχευσής μας, θα άνοιγε ξανά τις κάνουλες της χρηματοδότησης από τις Αγορές του Τραπεζικού συστήματος, του Κράτους και της Ελληνικής Οικονομίας γενικότερα και τέλος θα έσωζε συνακόλουθα την πολύπαθη τα τελευταία χρόνια εθνική μας Οικονομία η οποία καταρρέει καθημερινά εξ’ αιτίας της ύφεσης.
  Εν κατακλείδι, οποιοδήποτε αίτημα αναδιάρθρωσης του χρέους μας (είτε χρονικής, είτε με ενδεχόμενο «haircut»…), διατυπωμένο προς τους σημερινούς δανειστές μας, αποκλειστικά με δική μας πρωτοβουλία, αποτελεί κυριολεκτικά «αυτοκτονία», καθότι αποτελεί ομολογία πτώχευσης. Αναδιάρθρωση του χρέους μας μπορεί να γίνει σε 1,5 – 2 χρόνια από σήμερα, με την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε η ΕΚΤ θα έχει αγοράσει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του, δίνοντας μας στη συνέχεια παράταση στην αποπληρωμή εκείνου του μέρους του Ελληνικού χρέους που η ίδια θα έχει επιδιώξει να συγκεντρώσει στα χέρια της. Τα οφέλη από την αποφυγή της Ελληνικής πτώχευσης είναι για την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ. εμφανέστατα ενώ για τη χώρα μας απολύτως αυταπόδεικτα. Μήπως ήρθε η ώρα να το ζητήσουμε..;

http://thebanker.capitalblogs.gr/listAr ... p?blid=412