-
-
Ο χρήστης spiros έγραψε:
εξακολουθω να μην καταλαβαινω τον τροπο που μια οικονομια που αντιστοιχει στο 3% του ΑΕΠ της ΕΕ, μπορει να συμπαρασυρει το υπολοιπο 97%μαλιστα, αν πιστεψουμε τον Ομπαμα, η χρεωκοπια της Ελλαδας θα κλονισει και τις Αμερικανικες τραπεζες
μακαρι να ειναι ετσι τα πραγματα, γιατι δε θα μας επιτρεψουν να χρεοκοπησουμε, αλλα απο την αλλη πλευρα, μου φαινεται υπερβολικο!
δηλαδη αν καταρρευσει η Ισπανια τι θα γινει? Θα γκρεμιστει ο γαλαξιας μας?
Λέγεται κρίση εμπιστοσύνης και θα δημιουργήσει το φαινόμενο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβεις, αρκεί να κάνεις την αναγωγή στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.Αν καταρρεύσει η FBB τράπεζα στην Ελλάδα και την αφήσουν να χρεοκοπήσει χωρίς να τη σώσουν/εξαγοράσουν το μέγεθος της FBB είναι τόσο μικρό που δεν θα επηρεάσει καθόλου το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. ΟΜΩΣ αυτό θα δημιουργήσει μια τεράστια κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στις μικρές τράπεζες και την άλλη μέρα ΟΛΟΙ οι καταθέτες που έχουν λεφτά σε μικρές τράπεζες (πχ Proton, Millenium, Tbank πρώην Ασπίς) θα πάνε να σηκώσουν τα χρήματά τους καθώς θα έχουν 'μάθει' από τη χρεοκοπία της FBB ότι οι μικρές τράπεζες είναι κίνδυνος για τις καταθέσεις τους και κανείς δεν σκοπεύει να τις σώσει.
Θα ξεκινήσει λοιπόν ένας κύκλος πτωχεύσεων όλων των μικρών τραπεζών ο οποίος όμως θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας καθώς η FBB μόνη της είναι μια κουραδίτσα αλλά μαζί με την Proton Millenium κλπ θα αποκτήσουν κάποιο υπολογίσιμο μέγεθος που θα επηρεάσει το τραπεζικό σύστημα. Επίσης κανείς δεν ξέρει από που και κάτω θα 'θεωρήσουν' οι καταθέτες μια τράπεζα 'μικρή'. Η Μαρφίν θα επηρεαστεί ; Η Πειραιώς ; Κάποιοι άλλοι επίσης θα πάψουν να εμπιστεύονται και τις μεγάλες = σεντούκι και εξωτερικό και τελειωμό δεν θα έχει η κρίση. Το κόστος να σωθείη FBB είναι αστείο μπροστά στην προοπτική (ακόμα και αν δεν μιλάμε για βεβαιότητα αλλά απλά για σοβαρή πιθανότητα) μπροστά σε αυτό που μπορεί να συμβεί αν την αφήσεις. Επίσης τα φαινόμενα αυτά - ακριβώς όπως η χιονοστιβάδα - αν τεθούν σε 'κίνηση' μετά από λίγο είναι αδύνατον να τα σταματήσεις, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έχεις δεύτερη ευκαιρία να αποφασίσεις να επέμβεις μια ύστερη χρονική στιγμή καθώς το ντόμινο θα είναι καταιγιστικό.Αντίστοιχα φαινόμενα μπορεί να δεις με την κατάρρευση της Ελλάδας : όποιος έχει συμφέροντα στην Πορτογαλία θα δει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί/θέλει να τον σώσει, το παράδειγμα της Ελλάδας θα είναι μπροστά του, και θα σπεύσει να αποχωρήσει από κάθε τι Πορτογαλικό (τράπεζες, ομόλογα, μετοχές) ΑΜΕΣΑ. Το αυτό και για την Ιρλανδία και το πουλόβερ ξεκινάει να ξηλώνεται.
-
Η ανικανοτητα των πολιτικων της ΕΕ αφησε τους οικονομολογους της ΕΕ να αλωνιζουν.... το στησιμο του ευρω ηταν ερασιτεχνικο με δεδομενο οτι η πολιτικη ενωση ηταν ανυπαρκτη... θα πληρωσουν και αυτοι αυτα τα λαθη.... και εγω το χαιρομαι αυτο.... η Μερκελινα... και το οικονομικο συναφι της μαζυ με τα πολιτικα που θελει να συμβιβασει στη Γερμανια θα την υποχρεωσουν σε ηττα .. και θα κοψει νομισμα για να υποστηρηξει το ευρω αν εχει μυαλο...
-
Ο χρήστης 224.v έγραψε:
Η ανικανοτητα των πολιτικων της ΕΕ αφησε τους οικονομολογους της ΕΕ να αλωνιζουν.... το στησιμο του ευρω ηταν ερασιτεχνικο με δεδομενο οτι η πολιτικη ενωση ηταν ανυπαρκτη... θα πληρωσουν και αυτοι αυτα τα λαθη.... και εγω το χαιρομαι αυτο.... η Μερκελινα... και το οικονομικο συναφι της μαζυ με τα πολιτικα που θελει να συμβιβασει στη Γερμανια θα την υποχρεωσουν σε ηττα .. και θα κοψει νομισμα για να υποστηρηξει το ευρω αν εχει μυαλο...το Ευρωομολογο που θα βγει, δεν ειναι ουσιαστικα κοψιμο χρηματος?
-
Ο χρήστης koutsan έγραψε:
εξακολουθω να μην καταλαβαινω τον τροπο που μια οικονομια που αντιστοιχει στο 3% του ΑΕΠ της ΕΕ, μπορει να συμπαρασυρει το υπολοιπο 97%
μαλιστα, αν πιστεψουμε τον Ομπαμα, η χρεωκοπια της Ελλαδας θα κλονισει και τις Αμερικανικες τραπεζες
μακαρι να ειναι ετσι τα πραγματα, γιατι δε θα μας επιτρεψουν να χρεοκοπησουμε, αλλα απο την αλλη πλευρα, μου φαινεται υπερβολικο!
δηλαδη αν καταρρευσει η Ισπανια τι θα γινει? Θα γκρεμιστει ο γαλαξιας μας?
Λέγεται κρίση εμπιστοσύνης και θα δημιουργήσει το φαινόμενο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβεις, αρκεί να κάνεις την αναγωγή στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.Αν καταρρεύσει η FBB τράπεζα στην Ελλάδα και την αφήσουν να χρεοκοπήσει χωρίς να τη σώσουν/εξαγοράσουν το μέγεθος της FBB είναι τόσο μικρό που δεν θα επηρεάσει καθόλου το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. ΟΜΩΣ αυτό θα δημιουργήσει μια τεράστια κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στις μικρές τράπεζες και την άλλη μέρα ΟΛΟΙ οι καταθέτες που έχουν λεφτά σε μικρές τράπεζες (πχ Proton, Millenium, Tbank πρώην Ασπίς) θα πάνε να σηκώσουν τα χρήματά τους καθώς θα έχουν 'μάθει' από τη χρεοκοπία της FBB ότι οι μικρές τράπεζες είναι κίνδυνος για τις καταθέσεις τους και κανείς δεν σκοπεύει να τις σώσει.
Θα ξεκινήσει λοιπόν ένας κύκλος πτωχεύσεων όλων των μικρών τραπεζών ο οποίος όμως θα πάρει μορφή χιονοστιβάδας καθώς η FBB μόνη της είναι μια κουραδίτσα αλλά μαζί με την Proton Millenium κλπ θα αποκτήσουν κάποιο υπολογίσιμο μέγεθος που θα επηρεάσει το τραπεζικό σύστημα. Επίσης κανείς δεν ξέρει από που και κάτω θα 'θεωρήσουν' οι καταθέτες μια τράπεζα 'μικρή'. Η Μαρφίν θα επηρεαστεί ; Η Πειραιώς ; Κάποιοι άλλοι επίσης θα πάψουν να εμπιστεύονται και τις μεγάλες = σεντούκι και εξωτερικό και τελειωμό δεν θα έχει η κρίση. Το κόστος να σωθείη FBB είναι αστείο μπροστά στην προοπτική (ακόμα και αν δεν μιλάμε για βεβαιότητα αλλά απλά για σοβαρή πιθανότητα) μπροστά σε αυτό που μπορεί να συμβεί αν την αφήσεις. Επίσης τα φαινόμενα αυτά - ακριβώς όπως η χιονοστιβάδα - αν τεθούν σε 'κίνηση' μετά από λίγο είναι αδύνατον να τα σταματήσεις, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έχεις δεύτερη ευκαιρία να αποφασίσεις να επέμβεις μια ύστερη χρονική στιγμή καθώς το ντόμινο θα είναι καταιγιστικό.Αντίστοιχα φαινόμενα μπορεί να δεις με την κατάρρευση της Ελλάδας : όποιος έχει συμφέροντα στην Πορτογαλία θα δει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί/θέλει να τον σώσει, το παράδειγμα της Ελλάδας θα είναι μπροστά του, και θα σπεύσει να αποχωρήσει από κάθε τι Πορτογαλικό (τράπεζες, ομόλογα, μετοχές) ΑΜΕΣΑ. Το αυτό και για την Ιρλανδία και το πουλόβερ ξεκινάει να ξηλώνεται.
ωραια λοιπον, αν ετσι εχει η κατασταση, που δεν εχω πολλους λογους να αμφιβαλλω, τοτε δε πρεπει να φοβομαστε πολλα
απο την αλλη, δε ξερω ποσο βιωσιμο ειναι μακροπροθεσμα ενα τετοιο συστημα, για τον πολυ απλο λογο οτι σε μερικα χρονια, κανενα κρατος δε θα μπορει να δανεισει αλλα, λογω των δικων του ελλειματων. Μια ομορφη παρεα.
-
Μακάρι να ταν τόσο απλό που να λυνόταν, απλά, με κόψιμο χρήματος.
Μια πρόταση για την κρίση, από το Γιάννη Βαρουφάκη.
Βέβαια, αυτό δεν μας απαλλάσσει από την υποχρέωσή μας να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα σε λίγα χρόνια. -
Πόσο ταγμένο κανάλι είναι ο ΣΚΑΙ και όχι μόνο
-
Ο χρήστης spiros έγραψε:
απο την αλλη, δε ξερω ποσο βιωσιμο ειναι μακροπροθεσμα ενα τετοιο συστημα,Δεν είναι βιώσιμο ένα τέτοιο σύστημα:
μα γιατί το λες;Κάπου εκεί κοντά στην προηγούμενη φορά που ήταν σαν σήμερα τα πράγματα, νομίζω είχε κυλίσει πολύ καλά για όλους
Και μικρό bonus track, γιατί καιρό είχαμε:
Πώς η κρίση πλούτισε... τους πλούσιους
Σύμφωνα με την Credit Suisse, εκτιμάται ότι παγκοσμίως σήμερα υπάρχουν περίπου 24,2 εκατομμύρια άνθρωποι με καθαρά περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 εκατ. δολαρίων (συμπεριλαμβανομένων και ακινήτων). Πρόκειται ουσιαστικά για το 0,5% του πληθυσμού της γης που έχει στα χέρια του το... 36% του παγκόσμιου πλούτου (περίπου 70 τρισ. δολάρια επί συνόλου 200 τρισ.)!
Παρότι προηγήθηκε μια δεκαετία... μηδενικών κερδών από τα χρηματιστήρια, η κατάρρευση της αγοράς ακινήτων και, το κυριότερο, η μεγαλύτερη χρηματοοικονομική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εντούτοις, όπως προκύπτει από μελέτη της Credit Suisse, οι... έχοντες κατάφεραν από το 2000 μέχρι σήμερα να αυξήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία κατά 72%! Πρόσφατη έρευνα της Deloitte εξάλλου υπογραμμίζει πως ό,τι έχασαν οι? πλούσιοι από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι το 1980, το κέρδισαν τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες χάρη στην... παγκοσμιοποίηση.
Σύμφωνα με την Credit Suisse, εκτιμάται ότι παγκοσμίως σήμερα υπάρχουν περίπου 24,2 εκατομμύρια άνθρωποι με καθαρά περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 εκατ. δολαρίων (συμπεριλαμβανομένων και ακινήτων). Πρόκειται ουσιαστικά για το 0,5% του πληθυσμού της γης που έχει στα χέρια του το... 36% του παγκόσμιου πλούτου (περίπου 70 τρισ. δολάρια επί συνόλου 200 τρισ.)!
Αντιθέσεις
Στον αντίποδα, 50% του πληθυσμού δεν συγκεντρώνει περισσότερο από το... 2% του παγκόσμιου πλούτου. Οσο για τους δισεκατομμυριούχους (δηλαδή με περιουσία άνω των 100 εκατ. δολαρίων), αυτοί δεν ξεπερνούν στον πλανήτη τους... 5.000 όπως προκύπτει από το τελευταίο «Wealth Report» της Citi Private Bank σε συνεργασία με την Knight Frank, ένα νούμερο το οποίο ανεβαίνει στους 26.700 εάν υπολογιστούν και τα ακίνητα. Σε μια περίοδο δηλαδή κατά την οποία η μία χώρα μετά την άλλη ?και αναφερόμαστε στις αναπτυγμένες? αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ακόμη και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία κ.λπ.) οι έχοντες και κατέχοντες καταφέρνουν να... «αβγατίζουν» τις περιουσίες τους.
Ενώ δηλαδή η αγοραστική δύναμη για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων συρρικνώνεται διαρκώς και η ανεργία αποτελεί το βασικό πρόβλημα για τις περισσότερες οικονομίες -πέραν των μεγάλων δημοσιονομικών ανισορροπιών- οι πολυεκατομμυριούχοι βγάζουν την κρίση σχεδόν... αλώβητοι ή στη χειρότερη περίπτωση με τις μικρότερες δυνατές οικονομικές απώλειες.
[spoiler=...:1lvuuclp]Πού τους βρίσκουμε
Οι περισσότεροι... «εκπρόσωποι» της «πλουτοκρατίας» βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες (9,94 εκατομμύρια), την Ιαπωνία (2,38 εκατ.), τη Γερμανία (περίπου 1,2 εκατ.), την Ιταλία (1,41 εκατ.), τη Μεγάλη Βρετανία (1,23 εκατ.), τη Γαλλία (2,22 εκατ.), τον Καναδά (905 χιλ.) και την Κίνα (805 χιλ.), δηλαδή ουσιαστικά τις χώρες της G8 με μόνη διαφορά την παρουσία της Κίνας αντί της Ρωσίας.
Από τα υπόλοιπα κράτη του πλανήτη, αρκετούς πλούσιους... εντοπίζουμε στην Ελβετία, τη Σιγκαπούρη, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ισπανία, την Αυστραλία, την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, τη Νότιο Κορέα και την Ταϊβάν.
ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ
Οι παράγοντες που επηρεάζουν το οικονομικό τοπίο
Αναφορικά με τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, στην τελευταία της μελέτη η Deloitte αναφέρει πως η ένταση στη Μέση Ανατολή και ο καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία ανανέωσαν το ενδιαφέρον σχετικά με τα αυξανόμενα κόστη της ενέργειας και τις υψηλές τιμές των καυσίμων. Οι επιπτώσεις αυτών των γεγονότων είναι πιθανό να μεταβάλουν βραχυπρόθεσμα το παγκόσμιο οικονομικό τοπίο.
Ειδικότερα, στην Ευρωζώνη, η οικονομία της περιοχής φαίνεται να έχει αφήσει πίσω της την ύφεση και η ανάκαμψη κατά τους τελευταίους μήνες είναι γεγονός. Η Γερμανία ενδέχεται να φτάσει τα προ-κρίσης επίπεδα ΑΕΠ ακόμα και νωρίς φέτος το καλοκαίρι - έναν ολόκληρο χρόνο πριν από το αναμενόμενο.
Πάντως αν και το «ατμόπλοιο της Ευρωζώνης»- κινείται φαίνεται να υπάρχουν αρκετά- «παγόβουνα» στην πορεία του. Αναφερόμαστε ασφαλώς στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν χώρες της ΕΕ όπως είναι π.χ. η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία. Τα περιφερειακά κράτη συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα υψηλής ανεργίας, χαμηλής παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού και μεγάλου εξωτερικού χρέους. Ταυτόχρονα, τα κράτη του πυρήνα παρουσιάζουν δείγματα «υπερθέρμανσης» με τον πληθωρισμό να δείχνει το «άσχημο» πρόσωπό του.
Η κρίση στον τραπεζικό κλάδο δεν έχει λήξει ακόμα και η Ε.Ε. αναγκάστηκε να παράσχει περισσότερα πακέτα διάσωσης υπό το νεοσύστατο ταμείο στήριξης, προκειμένου να διασώσει το ευρώ.
Ανισορροπίες
Οι αναλυτές αναμένουν κάποιες ανισορροπίες και στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τη στιγμή που το ενδιαφέρον στρέφεται από τους καταναλωτές και την κυβέρνηση στον αναζωογονημένο ιδιωτικό τομέα.
Η ρωσική οικονομία είναι έτοιμη για την ανάπτυξη υποστηριζόμενη και από τις υψηλές τιμές ενέργειας. Πάντως, η διατηρησιμότητα υψηλών ρυθμών ανάπτυξης εξαρτάται από τις επενδύσεις στην παραγωγή ενέργειας, από την αποκλιμάκωση των φόρων μισθωτών υπηρεσιών και από την ενίσχυση της διαφάνειας.
Από την άλλη πλευρά, οι προοπτικές για την οικονομία των ΗΠΑ χαρακτηρίζονται μάλλον αισιόδοξες. Παρά το γεγονός ότι οι τιμές των πρώτων υλών αυξάνονται και ο πληθωρισμός βρίσκεται σε άνοδο σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αναλυτές της Deloitte υποστηρίζουν ότι θα ξεπεραστεί η «παγίδα ρευστότητας». Αναφορικά με εκείνους που χαράσσουν τις πολιτικές στην Ιαπωνία θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί σχετικά με τον κίνδυνο ραγδαίας αύξησης της ισοτιμίας του γεν. Πάντως, σύμφωνα με τη μελέτη, οι προσπάθειες ανοικοδόμησης της Ιαπωνίας θα μπορούσαν να ανακινήσουν την πολυπόθητη αύξηση του πληθωρισμού.
Στην Ασία, οι αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου και οι δημογραφικές αλλαγές θα οδηγήσουν την κινεζική οικονομία σε μια ανάπτυξη που θα ακολουθεί περισσότερο «βιώσιμους» ρυθμούς.
Τέλος, οι προοπτικές για την Ινδία και τη Βραζιλία παραμένουν υγιείς, καθώς ο δημοσιονομικός συντηρητισμός εκτιμάται πως θα οδηγήσει σε ενίσχυση της αυτοπεποίθησης των αγορών στις χώρες αυτές και σε ενθάρρυνση των επιχειρηματικών επενδύσεων.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
122 τρισ. $ στα χέρια ιδιωτώνΣτο αστρονομικό ποσό των 122 τρισ. δολαρίων (ποσό διπλάσιο από το παγκόσμιο ΑΕΠ) εκτινάχθηκε το 2010 ο πλούτος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών. Λαμβάνοντας ώθηση από την οικονομική ανάκαμψη, κατέγραψε αύξηση 8% ή 9 τρισ. δολάρια και είναι πλέον κατά περίπου 20% υψηλότερος σε σχέση με το 2008. Σύμφωνα με την ενδέκατη ετήσια έκθεση «Global Wealth», την οποία δημοσιεύει η Boston Consulting Group (BCG), ο φρενήρης ρυθμός πλουτισμού θα συνεχιστεί και την επόμενη πενταετία, με ρυθμό 5,9% ετησίως κατά μέσο όρο. Αυτό, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, θα έχει αποτέλεσμα ως το 2015 ο πλούτος των ιδιωτών να έχει φτάσει στα 162 τρισ. δολάρια.
Συνολικά στον κόσμο καταγράφονται 12,5 εκατ. νοικοκυριά που διαθέτουν περιουσία άνω των? επτά ψηφίων και αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,9% του συνόλου των νοικοκυριών του πλανήτη. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν στα χέρια τους το 39% του παγκόσμιου πλούτου - έναντι 37% το 2009. Η Σιγκαπούρη είναι το κράτος που εμφανίζει τόσο τη μεγαλύτερη «πυκνότητα» σε νοικοκυριά εκατομμυριούχων (το 15,5% του πληθυσμού της) όσο και τον υψηλότερο ρυθμό αύξησής τους (30%).[/spoiler:1lvuuclp]
ναι ρε όλοι μαζί τα φάγαμε, όλοι μαζί τα τρώμε, όλοι μαζί γενικώς
-
Το να συγκρίνουμε το δημόσιο της... Νορβηγίας, μιας βόρειας χώρας με παράδοση στην δουλειά, αποτελεσματικότητα, υιοθέτηση τεχνολογίας και τεράστιο ενεργειακό πλούτο, με αυτό της Ελλάδας είναι τουλάχιστον αστείο. Σαν να λέμε 'μα και στο Μόναχο έχουν ποδηλατολωρίδες, εκεί γιατί τις σέβονται;'
Να θυμάστε ότι ενώ οι υποδομές βελτιώνονται σχετικά εύκολα, οι νοοτροπίες αλλάζουν πολύ δύσκολα. Σε μια χώρα όπου η αγνόηση νόμων και κανονισμών είναι μαγκιά, όπου η απαίτηση για δουλειά από τους υφισταμένους του είναι αρκετή για να χαρακτηρίσει κάποιον ως μαλάκα, είναι τραγικά αφελές να νομίζεις ότι μπορείς να έχεις την πολυτέλεια ενός μεγάλου δημοσίου τομέα σαν αυτόν που έχουν κάποιες άλλες χώρες των οποίων όμως οι πολίτες αντιλαμβάνονται την σημασία της εργασίας και σέβονται και φοβούνται* τους νόμους.
*τους σέβονται ακριβώς επειδή τους φοβούνται.
-
Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
*τους σέβονται ακριβώς επειδή τους φοβούνται.
επειδή τηρούνται! οπότε λογικά μετά φοβούνται!
-
Ο χρήστης spiros έγραψε:
ωραια λοιπον, αν ετσι εχει η κατασταση, που δεν εχω πολλους λογους να αμφιβαλλω, τοτε δε πρεπει να φοβομαστε πολλα
απο την αλλη, δε ξερω ποσο βιωσιμο ειναι μακροπροθεσμα ενα τετοιο συστημα, για τον πολυ απλο λογο οτι σε μερικα χρονια, κανενα κρατος δε θα μπορει να δανεισει αλλα, λογω των δικων του ελλειματων. Μια ομορφη παρεα.
Εξαρτάται τι εννοείς 'φοβόμαστε'. Για μια σειρά από λόγους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο μέσος Έλληνας τα προσεχή χρόνια θα βελάξει από την πίεση (φόρους, ύφεση, ανεργία).
Αν αυτό δε σε φοβίζει λοιπόν όλα (σχεδόν) καλά. -
Ακούστε και αυτό. Οι έλληνες λέει δεν θεωρούν σοβαρό πρόβλημα να φεύγουν μορφωμένοι για το εξωτερικό. Από εκεί να καταλάβετε τι πιστεύει η πλειοψηφία της χώρας στην οποία ζείτε. Και σαν να μην έφτανε αυτό, Οι έλληνες λέει, δεν θεωρούν ότι αυτοί που ήδη έχουν φύγει ήταν καλοί στη δουλειά τους. Με άλλα λόγια λέει ο έλληνας μέσα του: Ας φύγουν οι καλοί γιατί κατά βάθος ξέρω ότι είμαι φελλός αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ δημόσια. Ελληνάρα μου, θα πεινάσεις. Πολύ.
-
Οι αστικοί μύθοι μιας οικονομικής κρίσης...
Από τον Δεκέμβριο του 2009 η χώρα αγωνίζεται για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Οπως ήταν επόμενο, έκτοτε η κρίση χρέους κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και όχι πάντα με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο.
Τους τελευταίους 18 μήνες διαμορφώθηκε μια σειρά από αστικούς μύθους γύρω από την κρίση, οι οποίοι, αν και στερούνται ρεαλιστικής βάσης, έγιναν ευρύτατα αποδεκτοί, καθώς υπαινίσσονταν ότι υπήρχε ένας πιο εύκολος δρόμος εξόδου από αυτήν. Εν τέλει, οι μύθοι αυτοί λειτούργησαν υπονομευτικά για την ίδια την εθνική προσπάθεια, αφού συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στο να αντιδρά όλο και εντονότερα η κοινή γνώμη στη σκληρή πραγματικότητα.
Οι πολιτικές δυνάμεις είναι σε μεγάλο βαθμό συνυπεύθυνες γι' αυτήν την εξέλιξη, αφού διακίνησαν πρώτες τέτοιου είδους μύθους. Οπως:
-
Την αντίληψη ότι δεν ήταν απαραίτητη η δημοσιονομική πειθαρχία που προσπαθούσε να επιβάλει η Κομισιόν.
-
Μέσω μιας πολιτικής συμφωνίας με τους Κινέζους θα βρίσκαμε τα απαραίτητα κεφάλαια, αίσθηση που καλλιέργησε η ίδια κυβέρνηση από το φθινόπωρο του 2009. Τότε, η κυβερνητική γραμμή ήταν «αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες συνταγές της Ε. Ε.» και οι διαρροές από το υπουργείο Οικονομικών ήθελαν το Πεκίνο να εξαγοράζει το ελληνικό χρέος. Στην πραγματικότητα, οι Κινέζοι ενδιαφέρονταν σε εκείνη τη φάση για τις επιστροφές ΦΠΑ, ύψους 15 εκατ. ευρώ, στην Cosco. Η συμβολή τους περιορίστηκε στην υπόσχεση ότι θα επένδυαν στις νέες εκδόσεις όταν ξαναβγαίναμε στις αγορές.
-
Οι Ρώσοι, που επίσης ήταν -σύμφωνα με τον μύθο- η άλλη δύναμη που θα μας έστελνε τα απαραίτητα ρούβλια, το μόνο που έκαναν ήταν να υποδείξουν δημόσια στον κ. Παπανδρέου να προσφύγει στο... ΔΝΤ.
-
Στην ίδια περίοδο αναφέρεται και η άποψη ότι μπορούσαμε να είχαμε δανειστεί φθηνά στο τέλος του 2009 και δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα, την οποία υιοθέτησε και ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Ο μύθος αυτός καταρρίφθηκε όταν η Ιρλανδία υποχρεώθηκε να προσφύγει στον μηχανισμό έχοντας προηγουμένως αντλήσει από τις αγορές ένα αποθεματικό ύψους 32 δισ. ευρώ. Επιπλέον, ξεχνάμε ότι «φθηνά» στο τέλος του 2009 δεν ήταν δυνατόν να δανειστούμε, καθώς η πρώτη υποβάθμιση από τη Fitch είχε έρθει στις 23 του Οκτώβρη και το spread κυμαινόταν γύρω στις 200 μ. β. Και ξεχνάμε επίσης ότι σύμφωνα με την απολογιστική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, ο νέος δανεισμός το 2009 άγγιξε τα 97 δισ. ευρώ.
-
Από την υπογραφή του Μνημονίου, εμφανίστηκε ένας έτερος μύθος, ότι, δηλαδή, μας δανείζουν με ληστρικά επιτόκια για να βγάλουν κέρδος. Πράγματι η κ. Μέρκελ επέβαλε το «τσιμπημένο» επιτόκιο του 5,2% για πολιτικούς λόγους και η Γερμανία είχε όφελος από μια διαφορά της τάξης του 2,5%. Αυτά που παραβλέπουμε είναι ότι ούτως ή άλλως κανείς άλλος δεν μας δάνειζε τότε. Οτι το επιτόκιο με το οποίο δανειζόμασταν ήταν πολύ χαμηλότερο από το επιτόκιο της αγοράς, το spread τον Μάιο του 2010 βρισκόταν πάνω από τις 400 μ. β. Οτι σε αυτό το πακέτο συμμετείχαν η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, που δανείζονταν τότε με spread από 150 ώς 220 μ. β., στα όρια δηλαδή να μπαίνουν μέσα. Και ξεχνάμε, επίσης, ότι ουδέποτε το επιτόκιο των δανείων της τρόικας αντιστοιχούσε στο ρίσκο που έπαιρναν οι χώρες αυτές για τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Γερμανικός δάκτυλος, υπέρογκα επιτόκια και κατοχικοί όροι
Στους αγαπημένους μας μύθους ανήκει επίσης ότι:
- Για το χρέος της χώρας οι σημερινοί δανειστές μας και συνυπεύθυνοι είναι και έχουν ήδη πάρει τα χρήματά τους πίσω με το παραπάνω, αφού με τα δάνεια αγοράζαμε τα προϊόντα τους και με μίζες υπερτιμημένους εξοπλισμούς και υπερτιμημένα κεφαλαιουχικά αγαθά για τις εγχώριες δημόσιες βιομηχανίες. Κανείς όμως δεν υποχρέωσε τους Ελληνες να γεμίσουν τη χώρα Mercedes και BMW και όσο σκοτεινό και αν είναι το παρασκήνιο πίσω από τα υποβρύχια ή τις προμήθειες της Siemens, σε καμία περίπτωση αυτά δεν αθροίζονται στα 290 δισ. ευρώ που ήταν το ύψος του δημόσιου χρέος στο τέλος του 2009.
Οι πιο αποδεκτοί μύθοι είναι αυτοί που βασίζονται σε μια αφαίρεση, δηλαδή στη σκόπιμη παράβλεψη ενός σημαντικού στοιχείου, ώστε να αλλάζουν εντελώς η εικόνα και οι αναλογίες.
-
Η άποψη ότι η κρίση δεν είναι ελληνική αλλά εισαγόμενη και ότι πληρώνουμε τα σπασμένα για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες αγνοεί το γεγονός ότι η χώρα ήταν καταχρεωμένη και ότι αν δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης ή θα έπρεπε να είχε πάρει τα μέτρα πολύ νωρίτερα ή θα είχε χρεοκοπήσει.
-
Η αντίληψη πάλι ότι θα έπρεπε να αρνηθούμε να αποπληρώσουμε το χρέος και να κηρύξουμε στάση πληρωμών εξαφανίζει από την εικόνα το διαχρονικά αρνητικό εμπορικό μας ισοζύγιο και την ανύπαρκτη ελληνική παραγωγική βάση και μαζί τους το γεγονός ότι το μοσχαράκι, το γάλα, τα καύσιμα και πολλά άλλα βασικά είδη θα αναβαθμίζονταν σε είδη πολυτελείας. Εξαφανίζει επίσης από την εικόνα τα πρωτογενή ελλείμματα στον προϋπολογισμό, κάτι που σημαίνει ότι το κράτος θα έπρεπε να σταματήσει να πληρώνει ή να μειώσει δραστικά τους μισθούς και τις συντάξεις.
-
Τελευταία κερδίζει έδαφος ο μύθος ότι τα δάνεια μας δίνονται για την εξυπηρέτηση του χρέους και όχι για μισθούς ή συντάξεις. Αυτός βασίζεται στην πραγματική αποτύπωση (ιδιαίτερα στους τελευταίους προϋπολογισμούς μετά το 2007) ότι πάνω από το 50% των δαπανών πηγαίνει στην εξυπηρέτηση χρεολυσίων και τόκων. Οι θιασώτες του υποστηρίζουν ότι σε σύγκριση με αυτά τα μεγέθη τα ελλείμματα που δημιουργεί ο δημόσιος τομέας είναι αμελητέα, και άρα η λύση βρίσκεται στη μη αποδοχή πληρωμής του χρέους. Η ανάγνωση αυτή αγνοεί ότι το 50% αυτών των πιστωτικών δαπανών αναφέρονταν τα τελευταία χρόνια σε Eurocommer cials, δηλαδή βραχυπρόθεσμες πιστωτικές διευκολύνσεις που συνάπτονταν για να χρηματοδοτηθούν καταναλωτικές δαπάνες του κράτους και αποπληρώνονταν μέσα στον χρόνο. Στην πραγματικότητα οι δαπάνες για τόκους ακόμα και σήμερα δεν ξεπερνούν το 6% του ΑΕΠ.
-
Ευρύτατα διαδεδομένος είναι επίσης ο μύθος ότι στο ελληνικό κράτος επιβλήθηκαν από τους δανειστές κατοχικοί όροι και άρση της ασυλίας του. Ο καθηγητής Αντ. Μανιτάκης έδειξε όμως στην «Κ» την περασμένη Κυριακή ότι οι όροι αυτοί για τους οποίους έγινε τόσος ντόρος είναι συνήθεις στις συμβάσεις δανεισμού και υπήρχαν πάντοτε και στις εκδόσεις ομολόγων.
-
Οσο για τον αγαπημένο μύθο της πλατείας, ότι εμείς δεν χρωστάμε τίποτε και ως εκ τούτου δεν πληρώνουμε τίποτε, θα έπρεπε να επισημάνει κανείς ότι τις κυβερνήσεις που οδήγησαν το χρέος στο σημερινό ύψος εμείς τις εκλέξαμε, «καλύτερες μέρες» και «λεφτά υπάρχουν» ψηφίζαμε πάντα. Και όσους προειδοποιούσαν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, όπως π. χ. ο Στ. Μάνος, τους τιμωρούσαμε αφήνοντάς τους εκτός Βουλής.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 011_446367
-
-
Ο χρήστης koutsan έγραψε:
ωραια λοιπον, αν ετσι εχει η κατασταση, που δεν εχω πολλους λογους να αμφιβαλλω, τοτε δε πρεπει να φοβομαστε πολλα
απο την αλλη, δε ξερω ποσο βιωσιμο ειναι μακροπροθεσμα ενα τετοιο συστημα, για τον πολυ απλο λογο οτι σε μερικα χρονια, κανενα κρατος δε θα μπορει να δανεισει αλλα, λογω των δικων του ελλειματων. Μια ομορφη παρεα.
Εξαρτάται τι εννοείς 'φοβόμαστε'. Για μια σειρά από λόγους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο μέσος Έλληνας τα προσεχή χρόνια θα βελάξει από την πίεση (φόρους, ύφεση, ανεργία).
Αν αυτό δε σε φοβίζει λοιπόν όλα (σχεδόν) καλά.εννοω σαν χωρα, οχι προσωπικα εγω ή εσυ
θα διορθωσω λιγο τη φραση σου και θα πω οτι 'θα προσπαθησουν να κανουν τον μεσο Ελληνα να βελαξει, με σοβαρες πιθανοτητες να το επιτυχουν'.
-
Πτωτικές τάσεις προκαλεί στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια η αναβολή της απόφασης για την επέκταση των δανείων προς την Ελλάδα, ενώ ο διεθνής Τύπος μιλά για “ευρωπαϊκό καυγά” γύρω από την Ελλάδα κάνοντας λόγο για αποτυχία του Eurogroup και σημειώνοντας ότι το δημοσιονομικό μαρτύριο της χώρας μας παρατείνετα
Για αγεφύρωτες διαφορές, διχασμένη Ευρώπη και αποτυχία του Eurogroup κάνουν λόγο οι σημαντικότερες εφημερίδες του κόσμου, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της πολύωρης συνεδρίασης του συμβουλίου των υπουργών της ευρωζώνης για την Ελλάδα.
Με τίτλο “Η Ευρώπη μαλώνει για την Ελλάδα“, η** Wall Street Journal **αναφέρει ότι παρά τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί από την μεταστροφή στη στάση της Γερμανίας τις τελευταίες μέρες, το Eurogroup δεν μπόρεσε να λάβει τις αποφάσεις που έπρεπε και τις οποίες είχαν προαναγγείλει, εν πολλοίς, τόσο ο επίτροπος Ολι Ρεν, όσο και ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
“Η Ευρώπη απέτυχε να συμφωνήσει για την εκταμίευση της βοήθειας στην Ελλάδα“, είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος στην ιστοσελίδα του Bloomberg, όσον αφορά το Eurogroup. Επισημαίνοντας ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αποφάσισαν να μεταθέσουν για τον Ιούλιο την απόφασή τους, μια μέρα πριν την κρίσιμη ψηφορία στην ελληνική βουλή “που μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Παπανδρέου”, προσθέτει ότι κατ’ αυτό τον τρόπο* “παρατείνεται το δημοσιονομικό μαρτύριο της Ελλάδας και εντείνεται ο ακραία επικίνδυνος χειρισμός της άνευ προηγουμένου κρίσης χρέους από την Ευρώπη”.*
Για “αποτυχία των Ευρωπαίων ηγετών” όσον αφορά την βoήθεια προς την Ελλάδα “που θα την κρατήσει στη ζωή” κάνουν λόγο και οι New York Times, γράφοντας ότι η απόφαση αναστολής της απόφασης “αντανακλά την εσωτερική διαμάχη για την αποτροπή μιας καταστροφικής χρεοκοπίας της Ελλάδας”.
“Το ελληνικό αδιέξοδο οδηγεί τις αγορές σε πτώση” είναι ο τίτλος της Βρετανικής Guardian, η οποία προσθέτει ότι “η αποτυχία των ηγετών της ευρωζώνης να συμφωνήσουν στην οικονομική βοήθεια της Ελλάδας έχει ως αποτέλεσμα μεγάλες πτώσεις σε όλη την Ευρώπη”.
**“Το ευρώ πέφτει καθώς η ελληνική κρίση χρέους συνεχίζει να μην επιλύεται” **γράφουν οι Financial Times, ενώ “Ο φόβος ενός κουρέματος του χρέους”, είναι ο τίτλος της Die Welt του Βερολίνου.“Το ΔΝΤ προειδοποιεί την Ευρώπη να εκπονήσει συγκεκριμένο σχέδιο διάσωσης”, γράφει στο πρωτοσέλιδό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung και υπογραμμίζει ότι τα ακριβά ευρωπακέτα βοήθειας για τις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες ενισχύουν τους δεξιούς λαϊκιστές και την αντιευρωπαϊκή τάση σε όλες της χώρες της ΕΕ.
Με τίτλο “η εβδομάδα όλων των κινδύνων” η γαλλική Le Monde, αναφέρεται με δραματικούς τόνους τόσο στην κρίση χρέους της Ελλάδας, τονίζοντας ότι η χώρα “έχει χρεοκοπήσει”, όσο και στις αποφάσεις που πρέπει να λάβουν εντός της εβδομάδας οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να δράσουν ακαριαία, γιατί “επαπειλείται πανευρωπαϊκό αν όχι παγκόσμιο τσουνάμι”.
[i]“Η Ευρώπη και το ΔΝΤ θα αποφασίσουν λοιπόν αυτή την εβδομάδα μέτρα που θα επιτρέψουν την αποκατάσταση μιας ισορροπίας ανάμεσα στις “θυσίες” που θα προκαλέσει μια μετακύλιση του ελληνικού χρέους. Αυτή η μορφή υπόγειας, ελεγχόμενης κατεδάφισης θα μας επιτρέψει να κερδίσουμε χρόνο. Δεν συνιστά ωστόσο επιστροφή σε καλύτερη κατάσταση. Καθώς η Ευρώπη άφησε την Ελλάδα να γλυστρήσει και οι Ελληνες δεν άρπαξαν τον ταύρο από τα κέρατα, η κατάσταση επιβάλλει μέτρα που θα επαναφέρουν μακροπρόθεσμα τις ισορροπίες“, τονίζεται στο δημοσίευμα.
...
...
... -
Ο χρήστης spiros έγραψε:
Η ανικανοτητα των πολιτικων της ΕΕ αφησε τους οικονομολογους της ΕΕ να αλωνιζουν.... το στησιμο του ευρω ηταν ερασιτεχνικο με δεδομενο οτι η πολιτικη ενωση ηταν ανυπαρκτη... θα πληρωσουν και αυτοι αυτα τα λαθη.... και εγω το χαιρομαι αυτο.... η Μερκελινα... και το οικονομικο συναφι της μαζυ με τα πολιτικα που θελει να συμβιβασει στη Γερμανια θα την υποχρεωσουν σε ηττα .. και θα κοψει νομισμα για να υποστηρηξει το ευρω αν εχει μυαλο...
το Ευρωομολογο που θα βγει, δεν ειναι ουσιαστικα κοψιμο χρηματος?
φυσικα και ειναι αλλα ολο το κουβεντιαζουν και δεν το κανουν... δισταζουν.... και ειναι αναποφασιστοι... κατι που ειναι καταστροφικο οταν ο Χρονος ειναι Χρημα... ειναι στρατηγικη να μας υποχρεωσουν σε μερικα μετρα που θα επρεπε να τα εχουμε παρει μονοι μας και μετα να κοψουν χρημα για αναπτυξιακα...που ομως δεν θα μπορουμε να τα κανουμε μαμ οπως την πρωτες φορες..
-
Ο χρήστης 224.v έγραψε:
Η ανικανοτητα των πολιτικων της ΕΕ αφησε τους οικονομολογους της ΕΕ να αλωνιζουν.... το στησιμο του ευρω ηταν ερασιτεχνικο με δεδομενο οτι η πολιτικη ενωση ηταν ανυπαρκτη... θα πληρωσουν και αυτοι αυτα τα λαθη.... και εγω το χαιρομαι αυτο.... η Μερκελινα... και το οικονομικο συναφι της μαζυ με τα πολιτικα που θελει να συμβιβασει στη Γερμανια θα την υποχρεωσουν σε ηττα .. και θα κοψει νομισμα για να υποστηρηξει το ευρω αν εχει μυαλο...
το Ευρωομολογο που θα βγει, δεν ειναι ουσιαστικα κοψιμο χρηματος?
φυσικα και ειναι αλλα ολο το κουβεντιαζουν και δεν το κανουν... δισταζουν.... και ειναι αναποφασιστοι... κατι που ειναι καταστροφικο οταν ο Χρονος ειναι Χρημα... ειναι στρατηγικη να μας υποχρεωσουν σε μερικα μετρα που θα επρεπε να τα εχουμε παρει μονοι μας και μετα να κοψουν χρημα για αναπτυξιακα...που ομως δεν θα μπορουμε να τα κανουμε μαμ οπως την πρωτες φορες..
Γιατί να μην μπορούμε να τα κάνουμε μαμ; Αν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.
Και μετά ξανά χρεοκοπία. Γιατί ν' αλλάξει κάτι; Πέντε (μαζί με την τρέχουσα) χρεοκοπίες έχουμε βαρέσει από συστάσεως του Ελληνικού κράτους (ο θεός να το κάνει...). -
Ακόμα τρώμε, όπως πριν. Οι ίδιοι παίρνουν τα πακέτα και [καθόλου κακοπροαίρετα δεν το λέω - για την πατρίδα μου νοιάζομαι] αν δεν βάλουν δραγουμάνους οι κοινοτικοί στις υπηρεσίες που διαχειρίζονται τα ευρωπαϊκά κεφάλαια, δεν πρόκειται να δούμε τίποτα αναπτυξιακό παρά μόνο μοίρασμα 'δωρεάν' χρήματος στις ίδιες τσέπες, λίγες ή πολλές δεν έχει σημασία αφού δεν είναι για το κοινό καλό.
-
Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:
Οι αστικοί μύθοι μιας οικονομικής κρίσης...Από τον Δεκέμβριο του 2009 η χώρα αγωνίζεται για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Οπως ήταν επόμενο, έκτοτε η κρίση χρέους κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και όχι πάντα με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο.
Τους τελευταίους 18 μήνες διαμορφώθηκε μια σειρά από αστικούς μύθους γύρω από την κρίση, οι οποίοι, αν και στερούνται ρεαλιστικής βάσης, έγιναν ευρύτατα αποδεκτοί, καθώς υπαινίσσονταν ότι υπήρχε ένας πιο εύκολος δρόμος εξόδου από αυτήν. Εν τέλει, οι μύθοι αυτοί λειτούργησαν υπονομευτικά για την ίδια την εθνική προσπάθεια, αφού συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στο να αντιδρά όλο και εντονότερα η κοινή γνώμη στη σκληρή πραγματικότητα.
Οι πολιτικές δυνάμεις είναι σε μεγάλο βαθμό συνυπεύθυνες γι' αυτήν την εξέλιξη, αφού διακίνησαν πρώτες τέτοιου είδους μύθους. Οπως:
-
Την αντίληψη ότι δεν ήταν απαραίτητη η δημοσιονομική πειθαρχία που προσπαθούσε να επιβάλει η Κομισιόν.
-
Μέσω μιας πολιτικής συμφωνίας με τους Κινέζους θα βρίσκαμε τα απαραίτητα κεφάλαια, αίσθηση που καλλιέργησε η ίδια κυβέρνηση από το φθινόπωρο του 2009. Τότε, η κυβερνητική γραμμή ήταν «αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες συνταγές της Ε. Ε.» και οι διαρροές από το υπουργείο Οικονομικών ήθελαν το Πεκίνο να εξαγοράζει το ελληνικό χρέος. Στην πραγματικότητα, οι Κινέζοι ενδιαφέρονταν σε εκείνη τη φάση για τις επιστροφές ΦΠΑ, ύψους 15 εκατ. ευρώ, στην Cosco. Η συμβολή τους περιορίστηκε στην υπόσχεση ότι θα επένδυαν στις νέες εκδόσεις όταν ξαναβγαίναμε στις αγορές.
-
Οι Ρώσοι, που επίσης ήταν -σύμφωνα με τον μύθο- η άλλη δύναμη που θα μας έστελνε τα απαραίτητα ρούβλια, το μόνο που έκαναν ήταν να υποδείξουν δημόσια στον κ. Παπανδρέου να προσφύγει στο... ΔΝΤ.
-
Στην ίδια περίοδο αναφέρεται και η άποψη ότι μπορούσαμε να είχαμε δανειστεί φθηνά στο τέλος του 2009 και δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα, την οποία υιοθέτησε και ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Ο μύθος αυτός καταρρίφθηκε όταν η Ιρλανδία υποχρεώθηκε να προσφύγει στον μηχανισμό έχοντας προηγουμένως αντλήσει από τις αγορές ένα αποθεματικό ύψους 32 δισ. ευρώ. Επιπλέον, ξεχνάμε ότι «φθηνά» στο τέλος του 2009 δεν ήταν δυνατόν να δανειστούμε, καθώς η πρώτη υποβάθμιση από τη Fitch είχε έρθει στις 23 του Οκτώβρη και το spread κυμαινόταν γύρω στις 200 μ. β. Και ξεχνάμε επίσης ότι σύμφωνα με την απολογιστική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, ο νέος δανεισμός το 2009 άγγιξε τα 97 δισ. ευρώ.
-
Από την υπογραφή του Μνημονίου, εμφανίστηκε ένας έτερος μύθος, ότι, δηλαδή, μας δανείζουν με ληστρικά επιτόκια για να βγάλουν κέρδος. Πράγματι η κ. Μέρκελ επέβαλε το «τσιμπημένο» επιτόκιο του 5,2% για πολιτικούς λόγους και η Γερμανία είχε όφελος από μια διαφορά της τάξης του 2,5%. Αυτά που παραβλέπουμε είναι ότι ούτως ή άλλως κανείς άλλος δεν μας δάνειζε τότε. Οτι το επιτόκιο με το οποίο δανειζόμασταν ήταν πολύ χαμηλότερο από το επιτόκιο της αγοράς, το spread τον Μάιο του 2010 βρισκόταν πάνω από τις 400 μ. β. Οτι σε αυτό το πακέτο συμμετείχαν η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, που δανείζονταν τότε με spread από 150 ώς 220 μ. β., στα όρια δηλαδή να μπαίνουν μέσα. Και ξεχνάμε, επίσης, ότι ουδέποτε το επιτόκιο των δανείων της τρόικας αντιστοιχούσε στο ρίσκο που έπαιρναν οι χώρες αυτές για τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων.
Γερμανικός δάκτυλος, υπέρογκα επιτόκια και κατοχικοί όροι
Στους αγαπημένους μας μύθους ανήκει επίσης ότι:
- Για το χρέος της χώρας οι σημερινοί δανειστές μας και συνυπεύθυνοι είναι και έχουν ήδη πάρει τα χρήματά τους πίσω με το παραπάνω, αφού με τα δάνεια αγοράζαμε τα προϊόντα τους και με μίζες υπερτιμημένους εξοπλισμούς και υπερτιμημένα κεφαλαιουχικά αγαθά για τις εγχώριες δημόσιες βιομηχανίες. Κανείς όμως δεν υποχρέωσε τους Ελληνες να γεμίσουν τη χώρα Mercedes και BMW και όσο σκοτεινό και αν είναι το παρασκήνιο πίσω από τα υποβρύχια ή τις προμήθειες της Siemens, σε καμία περίπτωση αυτά δεν αθροίζονται στα 290 δισ. ευρώ που ήταν το ύψος του δημόσιου χρέος στο τέλος του 2009.
Οι πιο αποδεκτοί μύθοι είναι αυτοί που βασίζονται σε μια αφαίρεση, δηλαδή στη σκόπιμη παράβλεψη ενός σημαντικού στοιχείου, ώστε να αλλάζουν εντελώς η εικόνα και οι αναλογίες.
-
Η άποψη ότι η κρίση δεν είναι ελληνική αλλά εισαγόμενη και ότι πληρώνουμε τα σπασμένα για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες αγνοεί το γεγονός ότι η χώρα ήταν καταχρεωμένη και ότι αν δεν ήταν μέλος της Ευρωζώνης ή θα έπρεπε να είχε πάρει τα μέτρα πολύ νωρίτερα ή θα είχε χρεοκοπήσει.
-
Η αντίληψη πάλι ότι θα έπρεπε να αρνηθούμε να αποπληρώσουμε το χρέος και να κηρύξουμε στάση πληρωμών εξαφανίζει από την εικόνα το διαχρονικά αρνητικό εμπορικό μας ισοζύγιο και την ανύπαρκτη ελληνική παραγωγική βάση και μαζί τους το γεγονός ότι το μοσχαράκι, το γάλα, τα καύσιμα και πολλά άλλα βασικά είδη θα αναβαθμίζονταν σε είδη πολυτελείας. Εξαφανίζει επίσης από την εικόνα τα πρωτογενή ελλείμματα στον προϋπολογισμό, κάτι που σημαίνει ότι το κράτος θα έπρεπε να σταματήσει να πληρώνει ή να μειώσει δραστικά τους μισθούς και τις συντάξεις.
-
Τελευταία κερδίζει έδαφος ο μύθος ότι τα δάνεια μας δίνονται για την εξυπηρέτηση του χρέους και όχι για μισθούς ή συντάξεις. Αυτός βασίζεται στην πραγματική αποτύπωση (ιδιαίτερα στους τελευταίους προϋπολογισμούς μετά το 2007) ότι πάνω από το 50% των δαπανών πηγαίνει στην εξυπηρέτηση χρεολυσίων και τόκων. Οι θιασώτες του υποστηρίζουν ότι σε σύγκριση με αυτά τα μεγέθη τα ελλείμματα που δημιουργεί ο δημόσιος τομέας είναι αμελητέα, και άρα η λύση βρίσκεται στη μη αποδοχή πληρωμής του χρέους. Η ανάγνωση αυτή αγνοεί ότι το 50% αυτών των πιστωτικών δαπανών αναφέρονταν τα τελευταία χρόνια σε Eurocommer cials, δηλαδή βραχυπρόθεσμες πιστωτικές διευκολύνσεις που συνάπτονταν για να χρηματοδοτηθούν καταναλωτικές δαπάνες του κράτους και αποπληρώνονταν μέσα στον χρόνο. Στην πραγματικότητα οι δαπάνες για τόκους ακόμα και σήμερα δεν ξεπερνούν το 6% του ΑΕΠ.
-
Ευρύτατα διαδεδομένος είναι επίσης ο μύθος ότι στο ελληνικό κράτος επιβλήθηκαν από τους δανειστές κατοχικοί όροι και άρση της ασυλίας του. Ο καθηγητής Αντ. Μανιτάκης έδειξε όμως στην «Κ» την περασμένη Κυριακή ότι οι όροι αυτοί για τους οποίους έγινε τόσος ντόρος είναι συνήθεις στις συμβάσεις δανεισμού και υπήρχαν πάντοτε και στις εκδόσεις ομολόγων.
-
Οσο για τον αγαπημένο μύθο της πλατείας, ότι εμείς δεν χρωστάμε τίποτε και ως εκ τούτου δεν πληρώνουμε τίποτε, θα έπρεπε να επισημάνει κανείς ότι τις κυβερνήσεις που οδήγησαν το χρέος στο σημερινό ύψος εμείς τις εκλέξαμε, «καλύτερες μέρες» και «λεφτά υπάρχουν» ψηφίζαμε πάντα. Και όσους προειδοποιούσαν ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, όπως π. χ. ο Στ. Μάνος, τους τιμωρούσαμε αφήνοντάς τους εκτός Βουλής.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 011_446367
-
-
-edit-
ΔΝΤ, eurogroup, κούρεμα, μνημόμιο ΙΙ, σωθήκαμε!!!