Ορμώμενος απο κάποιες συζητήσεις που έχω με κόσμο εντός και εκτός της εργασίας μου,υπάρχουν απόψεις που λένε πως το αυτοκίνητο αποτελεί μέρος ολικό η μερικό της οικονομικής μας προέκτασης.
Αν το καλοδούμε αυτή είναι η εικόνα που έχουν δημιουργήσει οι διαφημιστές.

Η πραγματικότητα είναι πως ένα αυτοκίνητο δεν αντικατροπτίζει την αληθινή οικονομική κατάσταση του κατόχου του.

Ένα απο τα πολλά παραδείγματα,αρκετοί αγόρασαν αυτοκίνητα με χρήματα δανείων μόνο και μόνο για το ''φαινεσθαι'' χωρίς να εξετάσουν οτιδήποτε άλλο.

Οι δυτικές κοινωνίες θεοποιούν την ατομική αναγνωρισιμότητα και την ταυτίζουν με την επιτυχία. Εκεί που κάποτε κάποιος θεωρούνταν επιτυχημένος εάν κατάφερνε να ζήσει ηθικά και με αξιοπρέπεια, πλέον τα κριτήρια της επιτυχίας έχουν αλλάξει και επιτυχημένος θεωρείται κάποιος μόνο εάν καταφέρει να ξεχωρίσει από το πλήθος και να έχει πάνω από τα 10 λεπτά δημοσιότητας που υποτίθεται αναλογούν στον καθένα μας .... Το παιχνίδι λοιπόν της διαφήμισης, τα διάφορα προιόντα που κυκλοφορούν ωστε να πείσουν οτι μπορούν να σε κάνουν έστω και για λίγο αξιοπρόσεχτο -πετυχημένο- βρήκαν κοινό.

Οι άνθρωποι που ζηλοφθονούν τις επιλογές των άλλων νομίζοντας οτι οι κάτοχοι πολυτελών αγαθών τους προκαλούν....αντιλαμβάνονται τα πράγματα λάθος και λειτουργούν σύμφωνα με τους δικούς τους συνειρμούς. Διαβάζω η βλέπω ακόμη και εδώ στα φόρα μερικοί που χαραχτηρίζουν ένα μάτσο σίδερα μ...παγίδα,πουλ μουρ, κλπ...η κάποιους άλλους να δικαιολογούν την άσχημη και λανθασμενη αποψή τους ότι εν μέσω κρίσης σώνει ντε και καλά όλοι θα πρέπει να πεινάνε και όσοι δεν πεινάνε τους μισούμε.

Το να εκφράζεις την άποψη σου ειναι διαφορετικό με το να κριτικάρεις αρνητικά την επιλογή και την στάση η την συμπεριφορά του άλλου ενώ δεν τον γνωρίζεις σε προσωπικό επίπεδο και να καταλήγεις σε συμπεράσματα συμπεριφοράς απο το τι αυτοκίνητο οδηγεί...η εαν ειναι στυλάτος.

Το θέμα έγκειται στο να μπορείς να διακρίνεις και να δεχτείς την πολυμορφία την διαφορετικότητα,ανισότητα, μεταξύ των ανθρώπων. Επειδή δεν γνωρίζω το μέτρο σύγκρισης περι μούρης,ίσως μερικοί μπορέσουν να μου εξηγήσουν πως προσμετράται η μούρη ?

Μήπως εστιάζουν και προσπαθούν να εντοπίσουν τις υποτιθέμενες 'μούρες''?

Το φυσιολογικό είναι εφόσον ενοχλούνται απο παρουσία ακριβού αυτοκινήτου η μούρης να μην δίνουν καθόλου σημασία και να αδιαφορούν πλήρως για την ύπαρξη αυτής όταν συμβαίνει. Εαν σου είναι αδύνατο να το ξεπεράσεις τότε να δεχτείς οτι σε ενα πολυπληθές κοινωνικό πλέγμα οφείλουμε και πρέπει να διατηρήσουμε την διαφορετικότητα μας άρα εκεί έξω θα συναντήσουμε σχεδόν τα πάντα και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τους δεχτούμε όπως μας δέχονται,υποκειμενικά & αντικειμενικά, και όχι να γίνουμε όλοι ίδιοι για να μην βιώσουμε το αίσθημα της κατωτερώτητας η να έχουμε απαίτηση να κάνουμε τον ίδιο τρόπο ζωής.

Ολα είναι θέμα επιλογών,εσύ επιλέγεις τι θα δεις και σε τι θα επικεντρωθείς,δεν επιλέγουν οι άλλοι για σένα. Εισπράτεις αυτά που θέλεις.

Ορμώμενος απο κάποιες συζητήσεις που έχω με κόσμο εντός και εκτός της εργασίας μου,υπάρχουν απόψεις που λένε πως το αυτοκίνητο αποτελεί μέρος ολικό η μερικό της οικονομικής μας προέκτασης.
Αν το καλοδούμε αυτή είναι η εικόνα που έχουν δημιουργήσει οι διαφημιστές.

Η πραγματικότητα είναι πως ένα αυτοκίνητο δεν αντικατροπτίζει την αληθινή οικονομική κατάσταση του κατόχου του.

Ένα απο τα πολλά παραδείγματα,αρκετοί αγόρασαν αυτοκίνητα με χρήματα δανείων μόνο και μόνο για το ''φαινεσθαι'' χωρίς να εξετάσουν οτιδήποτε άλλο.

Οι δυτικές κοινωνίες θεοποιούν την ατομική αναγνωρισιμότητα και την ταυτίζουν με την επιτυχία. Εκεί που κάποτε κάποιος θεωρούνταν επιτυχημένος εάν κατάφερνε να ζήσει ηθικά και με αξιοπρέπεια, πλέον τα κριτήρια της επιτυχίας έχουν αλλάξει και επιτυχημένος θεωρείται κάποιος μόνο εάν καταφέρει να ξεχωρίσει από το πλήθος και να έχει πάνω από τα 10 λεπτά δημοσιότητας που υποτίθεται αναλογούν στον καθένα μας .... Το παιχνίδι λοιπόν της διαφήμισης, τα διάφορα προιόντα που κυκλοφορούν ωστε να πείσουν οτι μπορούν να σε κάνουν έστω και για λίγο αξιοπρόσεχτο -πετυχημένο- βρήκαν κοινό.

Οι άνθρωποι που ζηλοφθονούν τις επιλογές των άλλων νομίζοντας οτι οι κάτοχοι πολυτελών αγαθών τους προκαλούν....αντιλαμβάνονται τα πράγματα λάθος και λειτουργούν σύμφωνα με τους δικούς τους συνειρμούς. Διαβάζω η βλέπω ακόμη και εδώ στα φόρα μερικοί που χαραχτηρίζουν ένα μάτσο σίδερα μ...παγίδα,πουλ μουρ, κλπ...η κάποιους άλλους να δικαιολογούν την άσχημη και λανθασμενη αποψή τους ότι εν μέσω κρίσης σώνει ντε και καλά όλοι θα πρέπει να πεινάνε και όσοι δεν πεινάνε τους μισούμε.

Το να εκφράζεις την άποψη σου ειναι διαφορετικό με το να κριτικάρεις αρνητικά την επιλογή και την στάση η την συμπεριφορά του άλλου ενώ δεν τον γνωρίζεις σε προσωπικό επίπεδο και να καταλήγεις σε συμπεράσματα συμπεριφοράς απο το τι αυτοκίνητο οδηγεί...η εαν ειναι στυλάτος.

Το θέμα έγκειται στο να μπορείς να διακρίνεις και να δεχτείς την πολυμορφία την διαφορετικότητα,ανισότητα, μεταξύ των ανθρώπων. Επειδή δεν γνωρίζω το μέτρο σύγκρισης περι μούρης,ίσως μερικοί μπορέσουν να μου εξηγήσουν πως προσμετράται η μούρη ?

Μήπως εστιάζουν και προσπαθούν να εντοπίσουν τις υποτιθέμενες 'μούρες''?

Το φυσιολογικό είναι εφόσον ενοχλούνται απο παρουσία ακριβού αυτοκινήτου η μούρης να μην δίνουν καθόλου σημασία και να αδιαφορούν πλήρως για την ύπαρξη αυτής όταν συμβαίνει. Εαν σου είναι αδύνατο να το ξεπεράσεις τότε να δεχτείς οτι σε ενα πολυπληθές κοινωνικό πλέγμα οφείλουμε και πρέπει να διατηρήσουμε την διαφορετικότητα μας άρα εκεί έξω θα συναντήσουμε σχεδόν τα πάντα και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τους δεχτούμε όπως μας δέχονται,υποκειμενικά & αντικειμενικά, και όχι να γίνουμε όλοι ίδιοι για να μην βιώσουμε το αίσθημα της κατωτερώτητας η να έχουμε απαίτηση να κάνουμε τον ίδιο τρόπο ζωής.

Ολα είναι θέμα επιλογών,εσύ επιλέγεις τι θα δεις και σε τι θα επικεντρωθείς,δεν επιλέγουν οι άλλοι για σένα. Εισπράτεις αυτά που θέλεις.

Ορμώμενος απο κάποιες συζητήσεις που έχω με κόσμο εντός και εκτός της εργασίας μου,υπάρχουν απόψεις που λένε πως το αυτοκίνητο αποτελεί μέρος ολικό η μερικό της οικονομικής μας προέκτασης.
Αν το καλοδούμε αυτή είναι η εικόνα που έχουν δημιουργήσει οι διαφημιστές.

Η πραγματικότητα είναι πως ένα αυτοκίνητο δεν αντικατροπτίζει την αληθινή οικονομική κατάσταση του κατόχου του.

Ένα απο τα πολλά παραδείγματα,αρκετοί αγόρασαν αυτοκίνητα με χρήματα δανείων μόνο και μόνο για το ''φαινεσθαι'' χωρίς να εξετάσουν οτιδήποτε άλλο.

Οι δυτικές κοινωνίες θεοποιούν την ατομική αναγνωρισιμότητα και την ταυτίζουν με την επιτυχία. Εκεί που κάποτε κάποιος θεωρούνταν επιτυχημένος εάν κατάφερνε να ζήσει ηθικά και με αξιοπρέπεια, πλέον τα κριτήρια της επιτυχίας έχουν αλλάξει και επιτυχημένος θεωρείται κάποιος μόνο εάν καταφέρει να ξεχωρίσει από το πλήθος και να έχει πάνω από τα 10 λεπτά δημοσιότητας που υποτίθεται αναλογούν στον καθένα μας .... Το παιχνίδι λοιπόν της διαφήμισης, τα διάφορα προιόντα που κυκλοφορούν ωστε να πείσουν οτι μπορούν να σε κάνουν έστω και για λίγο αξιοπρόσεχτο -πετυχημένο- βρήκαν κοινό.

Οι άνθρωποι που ζηλοφθονούν τις επιλογές των άλλων νομίζοντας οτι οι κάτοχοι πολυτελών αγαθών τους προκαλούν....αντιλαμβάνονται τα πράγματα λάθος και λειτουργούν σύμφωνα με τους δικούς τους συνειρμούς. Διαβάζω η βλέπω ακόμη και εδώ στα φόρα μερικοί που χαραχτηρίζουν ένα μάτσο σίδερα μ...παγίδα,πουλ μουρ, κλπ...η κάποιους άλλους να δικαιολογούν την άσχημη και λανθασμενη αποψή τους ότι εν μέσω κρίσης σώνει ντε και καλά όλοι θα πρέπει να πεινάνε και όσοι δεν πεινάνε τους μισούμε.

Το να εκφράζεις την άποψη σου ειναι διαφορετικό με το να κριτικάρεις αρνητικά την επιλογή και την στάση η την συμπεριφορά του άλλου ενώ δεν τον γνωρίζεις σε προσωπικό επίπεδο και να καταλήγεις σε συμπεράσματα συμπεριφοράς απο το τι αυτοκίνητο οδηγεί...η εαν ειναι στυλάτος.

Το θέμα έγκειται στο να μπορείς να διακρίνεις και να δεχτείς την πολυμορφία την διαφορετικότητα,ανισότητα, μεταξύ των ανθρώπων. Επειδή δεν γνωρίζω το μέτρο σύγκρισης περι μούρης,ίσως μερικοί μπορέσουν να μου εξηγήσουν πως προσμετράται η μούρη ?

Μήπως εστιάζουν και προσπαθούν να εντοπίσουν τις υποτιθέμενες 'μούρες''?

Το φυσιολογικό είναι εφόσον ενοχλούνται απο παρουσία ακριβού αυτοκινήτου η μούρης να μην δίνουν καθόλου σημασία και να αδιαφορούν πλήρως για την ύπαρξη αυτής όταν συμβαίνει. Εαν σου είναι αδύνατο να το ξεπεράσεις τότε να δεχτείς οτι σε ενα πολυπληθές κοινωνικό πλέγμα οφείλουμε και πρέπει να διατηρήσουμε την διαφορετικότητα μας άρα εκεί έξω θα συναντήσουμε σχεδόν τα πάντα και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τους δεχτούμε όπως μας δέχονται,υποκειμενικά & αντικειμενικά, και όχι να γίνουμε όλοι ίδιοι για να μην βιώσουμε το αίσθημα της κατωτερώτητας η να έχουμε απαίτηση να κάνουμε τον ίδιο τρόπο ζωής.

Ολα είναι θέμα επιλογών,εσύ επιλέγεις τι θα δεις και σε τι θα επικεντρωθείς,δεν επιλέγουν οι άλλοι για σένα. Εισπράτεις αυτά που θέλεις.

απο τον αντίλογο που έβαλα το θέμα μεταφέρθηκε εδώ?

Ο χρήστης mjacob έγραψε:

[...]Εκεί που κάποτε κάποιος θεωρούνταν επιτυχημένος εάν κατάφερνε να ζήσει ηθικά και με αξιοπρέπεια, πλέον [...]

Το κάποτε αναφέρεται σε κάποια περίοδο της πραγματικής ιστορίας, ή σε κάποιο φανταστικό παράλληλο σύμπαν;

Γιατί τα περί 'ήθους και αξιοπρέπειας', δεν νομίζω ότι έπαιζαν ποτέ...

Και δυο δεκαετίες πίσω να πάμε,βλέπουμε πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα,παλιότερα δεν είχαμε ΄τόση μεγάλη ποικιλία σε αγαθά,οι τράπεζες δεν έδωσαν τόσα πολλά και ανεξέλεγκτα δάνεια,ο κόσμος ζούσε πιο απλά χωρίς πλαστές ψεύτικες ανάγκες καταναλωτισμού. Ο καταναλωτισμός δημιουργεί κόντρες μεταξύ ανθρώπων και οι όποιες 'αξίες' που μπορει να εχει κάποιος.. μεταφέρονται στην απόκτηση αγαθων αλλάζοντας σιγα σιγα τελικά τον άνθρωπο

Ο χρήστης DANAOS_master έγραψε:
Ίσως στους κλασικούς χρόνους να ήταν έτσι...

Πάντως αν δεν είναι status symbol το σπίτι σου και το αυτοκίνητό σου, δε μπορώ να σκεφτώ και πολλά που θα τα αντικαθιστούσαν, δεν νομίζεις;

Στο κάτω-κάτω περνάς τόσες ώρες από τη ζωή σου εκεί μέσα δε θα ΄πρεπε να σε αντικατοπτρίζει σαν προσωπικότητα;

Η ουσία είναι πως δεν έχουμε πραγματική ανάγκη το lifestyle και τα status άρα ούτε κάτι προς αντικατάσταση.

Ναι συμφώνω όταν περνάς ώρες στο σπίτι σου πάνω απο όλα θα πρέπει να σε ευχαριστεί εσένα,όχι όμως τους 'τρίτους'