Λείπει η 4ρτη επιλογή.
'Ανάλογα τον άνθρωπο'
Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά τί είναι καλύτερο. Ο καθένας πράτει όπως θεωρεί ότι τον βολεύει.

Είμαι σαραντάρης, παντρεμένος εδώ και σχεδόν 2 χρόνια, χωρίς παιδιά.
Θεωρώ ότι εργένης, συμβίωση , γάμος είναι τρία διαφορετικά στάδια μιας σχέσης στα οποία πρέπει να μεταπίπτουμε εύκολα και αβίαστα. Και μόνον τότε όλα γίνονται απλά χωρίς ανασφάλεια και ερωτηματικά. Εγώ έτσι αισθάνθηκα όταν γνώρισα τον κατάλληλο άνθρωπο, χωρίς πίεση και χωρίς καν να το καλοκαταλάβουμε βρέθηκαμε να προχωράμε στα επόμενα στάδια. Αν δεν είναι εύκολα και αβίαστα καλύτερα να μην προχωρήσουμε.
Ειπώθηκαν πολλά σωστά πιο πάνω, που πρέπει να ισχύουν είτε είσαι απλά σε σχέση είτε συμβιώνεις είτε παντρεύτηκες. Πρέπει να μπορείς να επικοινωνείς, να υπάρχει κατανόηση αλλά χρειάζεται και συνεχής προσπάθεια και από τους δύο. Εννοείται ότι μετά από καιρό 6μήνες με 2 χρόνια ο πόθος τείνει να σβήσει αλλά στο μεταξύ πρέπει να έχουν αναπτυχθεί άλλα πράματα που να τον αντικαταστήσουν με επιτυχία. Όσο και να προσπαθήσει η καλή μας δύσκολα θα είναι όσο hot όσο όταν την πρωτορίξαμε και αντίστοιχα ούτε εμείς θα δείχνουμε τόσο ενδιαφέροντες όσο στην αρχή. Και οι δύο λοιπόν πρέπει να κάνουμε συνεχή μικρή προσπάθεια και να μην αφήνουμε μικρές παρεξηγήσεις να περνάνε χωρίς να λύνονται.
Επίσης δεν πρέπει να γίνουμε σαν κι αυτούς που μόλις παντρεύονται ξαφνικά παίζουν έναν ρόλο της νοικοκυράς και του οικοδεσπότη. Είναι σαν να μεγάλωσαν ξαφνικά 20 χρόνια χωρίς λόγο. Χαίρομαι αυτούς που συνεχίζουν να ζούν σαν να τα πρωτοέφτιαξαν και έτσι πρέπει.
Τα παιδιά επηρεάζουν την ζωή και αυξάνουν τις έννοιες. Συμφωνώ με την άποψη ότι δρούν καταλυτικά επιταχύνοντας τις διαδικασίες. Προς την καταστροφή αν τα πράματα δεν έχουν καλές βάσεις ή προς την μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία αν έχει. Δεν πρέπει τα παιδιά να είναι ο αυτοσκοπός του γάμου. Κι εγώ έτσι έλεγα, γιατί να παντρευτείς αν δεν είσαι έτοιμος για παιδιά αλλά τώρα λέω ότι αυτά απλά αποτελούν την ομαλή συνέχεια του εργένης-συμβίωση-γάμος. Αρκεί να συνειδητοποιούν και οι δύο τις ευθύνες που απαιτούνται για το επόμενο αυτό στάδιο και να είναι διατεθειμένοι να κάνουν τους συμβιβασμούς που απαιτούνται (ψυχαγωγικούς, οικονομικούς κλπ).
Αναφέρθηκε πιο πριν για τα κέντρα ελέγχου (=πεθερά) και όντως έχει σημασία να γνωρίσεις καλά τον άνθρωπο (και την οικογένειά του αφού εκεί έχει μαθητεύσει). Εγώ πχ είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τα πεθερικά μου! Γιατί κάθε περίπτωση είναι μοναδική, μην προσπαθούμε να μπούμε σε κατηγορίες. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν είμαστε όλοι ώριμοι (ασχέτως ηλικίας). Από την άλλη πλέον πιστεύω ότι για κάθε άνθρωπο, όσο ιδιαίτερος και παράξενος κι αν είναι υπάρχει κάπου το σωστό έτερον ήμισυ.... αρκεί να το βρεις, πάντως υπάρχει!
Χάρη σε έναν άντρα με όραμα και σχετική εμπειρία, τον Ανδρέα Παπανδρέου που ρύθμισε κατάλληλα τη νομοθεσία, αν δεν έχεις παιδί διατροφή δεν πληρώνεις... Οπότε το παιδί είναι το μεγάλο βήμα. Καλό είναι όμως να μην σκεφτόμαστε έτσι. Γιατί τότε μάλλον δεν προχωράμε εύκολα και αβίαστα....

@ kon5
Ως παντρεμένος πάνω από 10 χρόνια με 2 παιδιά, ένα πράγμα θα σου πω:
'Υπάρχουν άνθρωποι που τους αξίζει να είναι παντρεμένοι και άνθρωποι που δεν τους αξίζει'.
Ψάξε τον εαυτό σου, αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία προχώρα, αν ανήκεις στην δεύτερη κάτσε εκεί που είσαι αλλιώς είναι κρίμα για τα παιδάκια που θα κάνεις.

Πάντως θα δεις ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο θα τείνεις προς την δεύτερη επιλογή

Ο χρήστης Κάβουρας έγραψε:
Μόνο μείον που βρίσκω εγώ στο γάμο είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες* (το βλέπω να συμβαίνει συνέχεια γύρω μου και είναι πολύ λυπηρό) με το που παντρεύονται 'αφήνονται'.Τι εννοώ...Κάνουν πράγματα που χαλάνε τη μαγεία της σχέσης.Άμα πχ η άλλη είναι άβαφη όλη μέρα, κυκλοφορεί όλη την ώρα μέσα στο σπίτι με τη ρόμπα και ατιμέλητη κτλ-κτλ...ε...στο τέλος είτε το δικό της κώλο πιάνεις (συγνώμη για την κακιά λέξη αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους) , είτε το δικό σου, είναι ένα και το αυτό.

Δυστυχώς τo παρατηρώ κι εγώ αυτό σε γυναίκες φίλων μου... Λες και όλα μέχρι τώρα ήταν με σκοπό να τις ερωτευτεί κάποιος και να παντρευτούν, και πλέον δεν έχει και τόση σημασία η εμφάνιση γιατί υπάρχει αγάπη... Ωραία, ρομαντική άποψη κι αυτή, δε λέω... Αλλά δε λειτουργούν όλα στον άντρα (...) με βάση την αγάπη, ειδικά σε σχετικά νεαρή ηλικία...

Δε λέω να κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι λες και θα πάει στα μπουζούκια, αλλά να φοράει πχ το κάτω μέρος μιας φόρμας (αν μπορεί και να διαγράφει λίγο ) με μία ωραία (ανοιχτή κατά προτίμηση ) μπλούζα για να είναι άνετη όταν κάνει δουλειές στο σπίτι, δεν πιστεύω ότι είναι κάτι ανέφικτο.

Όχι πως μας χαλάει και κάτι τέτοιο βέβαια...

To ζήτημα που θέτεις το αντιμετώπισα πολύ πρόσφατα (καλά όχι και για γάμο) και καταλήξαμε στη λύση της συμβίωσης (γιατί προφανώς δεν παίρνεις την απόφαση μόνος σου, την παίρνεις μαζί με άλλον ένα άνθρωπο).

Προσωπικά δεν θα ήθελα ποτέ να παντρευτώ (εκκλησίες και #@_#$@_ τέτοιες) ίσως ένα σύμφωνο συμβίωσης να το κάναμε αν χρειαστει (αλήθεια τι πλεονεκτήματα έχεις? Από άποψη εφορίας-μισθών κλπ?). Για παιδιά ούτε που το συζητάω προς το παρόν, μελλοντικά (σε 6-7 χρόνια) το βλέπουμε, και είμαι 29 btw.

Είναι πάντως ένα μεγάλο ζήτημα οι σχέσεις* και τα παιδιά και οι γάμοι κλπ μέσα στην αστική κοινωνία και ηθική και ομολογώ ότι κάποιες ισορροπίες είναι δύσκολο να κρατηθούν. Ειδικά όταν εμπλέκονται συντηρητικοί γονείς, μπαρμπάδες κλπ. Εγώ ήμουν τυχερός και σ' αυτό, μιας και ούτε κομπλεξικούς γονείς έχει η Χριστίνα, ούτε απαιτητικούς, ούτε περίεργο σόι. Το αντίθετο, έχω και σύμμαχους τις αδερφές τις (παντρεμένες και οι δύο και μεγαλύτερές της και ατομάκια) που μας παροτρύνουν να τους γράφουμε όλους στα @@ μας.
Δε μιλάω φυσικά καν για τους δικούς μου!

Μια μικροϋποχώρηση έγινε βέβαια, για τον πατέρα της κυρίως, ήτοι αρραβώνας , αλλά σε εντελώς τυπική μορφή και κλειστό κύκλο προφανώς (ενώ ξεκαθαρισα ότι αν κανουν κανα αστείο και δω παπά ή τίποτα εικόνες για τις βέρες θα την κάνω χωρίς 2η κουβέντα ).

• Εδώ να πω ότι θεωρώ εντελώς υποκριτική και καταπιεστική την αστική μονογαμικότητα και τον τρόπο που επιβάλλεται από την γελοία αστική ηθική, σε κόντρα μάλιστα της βιολογίας μας.... αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα.

Ο χρήστης nidosan έγραψε:

Δυστυχώς τo παρατηρώ κι εγώ αυτό σε γυναίκες φίλων μου... Λες και όλα μέχρι τώρα ήταν με σκοπό να τις ερωτευτεί κάποιος και να παντρευτούν, και πλέον δεν έχει και τόση σημασία η εμφάνιση γιατί υπάρχει αγάπη... Ωραία, ρομαντική άποψη κι αυτή, δε λέω... Αλλά δε λειτουργούν όλα στον άντρα (...) με βάση την αγάπη, ειδικά σε σχετικά νεαρή ηλικία...

Ωραία η ρομαντική άποψη, αλλά εκτός από αγάπη πρέπει να υπάρχει και έρωτας και πάθος...Όπως είπες κι εσύ, στον άντρα τα πράγματα δεν είναι τόοοσο εγκεφαλικά.
Είναι πάντως ένα θέμα που πρέπει να το συζητήσεις (και να ξεκαθαρίσεις ) με τη μέλλουσα συμβία (σύζυγο?συγκάτοικο?Ονόμασέ τη όπως θες).

Όχι πως μας χαλάει και κάτι τέτοιο βέβαια...

Μα καθόλου όμως...?

Ο χρήστης kovathe έγραψε:

Μια μικροϋποχώρηση έγινε βέβαια, για τον πατέρα της κυρίως, ήτοι αρραβώνας , αλλά σε εντελώς τυπική μορφή και κλειστό κύκλο προφανώς (ενώ ξεκαθαρισα ότι αν κανουν κανα αστείο και δω παπά ή τίποτα εικόνες για τις βέρες θα την κάνω χωρίς 2η κουβέντα ).

Με απογοήτευσες

Όλοι εσείς που είσαστε φανατικά υπέρ του γάμου (των παιδιών βασικά) γιατί είναι θέμα ανθρώπου απλά (όπως ισχυρίζεστε) λύστε μου μια απλή εξίσωση...Με τι αρχ...@ να κάνεις γάμο (=παιδιά) αν έχεις μηδενικά λαβείν από γονείς-πεθερικά και δεν προσβλέπεις σε μπέιμπι σίτινκ παππούδων, ο δε μισθός ο δικός σου και της φίλης-γκόμενας-σχέσης σου απλά καλύπτει τα έξοδα της (λιτής) διαβίωσής σας; Μήπως με το να ατενίζετε με την αισιοδοξία των πρωτόπλαστων την όλη κατάσταση (θα έρθουν καλύτερες μέρες, είμαστε νέοι, έχουμε μέλλον κλπ)...Και φυσικά δε μιλάω για κοινωνικές δομές, κρατούσα κατάσταση κοινωνίας κλπ...
Σε ένα άλλο τόπικ πολλοί κατηγορηματικά δηλώνουν/δηλώνετε ότι λόγω της κατάστασης θα στέλνατε/στέλνετε το ή τα παιδιά σας σε ιδιωτικά σχολεία Πόσοι πιστεύετε ότι έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν το μικρόκοσμό τους κατά το δοκούν (από υλικής απόψεως εννοώ); Να επιλέξουν σε ποιες περιοχές θα μείνουν, σε πιο μαιευτήριο θα γεννήσουν, ποιος παππούς θα κάνει ντάντεμα ή σε ποιον θα αφήσουμε το πιτσιρίκι όταν πάμε κάπου, ποιο ιδιωτικό είναι το καλύτερο κλπ κλπ...

Να παντρευτείς, να συζείς ή να είσαι εργένης?

Να είσαι παντρεμένος, (για το πλύσιμο ρούχων & το φαγητό)
Να συζείς, (περιστασιακά με γκόμενα της προκοπής επειδή η Κουλά όσο να `ναι δεν βλέπεται ούτε κυκλοφοριέται)
& να ζείς 'εργένικη' ζωή όσον αφορά φίλους, διασκέδαση, ταξίδια, περιπέτεια.

Ο χρήστης Neuge έγραψε:

Να παντρευτείς, να συζείς ή να είσαι εργένης?

Να είσαι παντρεμένος, (για το πλύσιμο ρούχων & το φαγητό)

Yποθετω οτι κανεις πλακα, αλλα αν καποιος πραγματικα παντρευεται για κατι τετοιο ειναι αξιολυπητος. Σιγα τις διαδικασιες (πλυσιμο ρουχων και φαγητο), ουτε πυρηνικη φυσικη να'ταν.. ασε που ειναι μισογυνιστικο αυτο που λες. Εξαλλου μπορεις ευκολα να προσλαβεις μια γυναικα να ερχεται δυο φορες την εβδομαδα να κανει τις δουλειες που δεν προλαβαινεις (αν ειναι αυτος ο λογος δηλαδη). Ξαναλεω, φανταζομαι οτι κανεις πλακα, απλα τα λεω για να τα πω επειδη πολλα εχουν δει τα ματια μου

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Μια μικροϋποχώρηση έγινε βέβαια, για τον πατέρα της κυρίως, ήτοι αρραβώνας , αλλά σε εντελώς τυπική μορφή και κλειστό κύκλο προφανώς (ενώ ξεκαθαρισα ότι αν κανουν κανα αστείο και δω παπά ή τίποτα εικόνες για τις βέρες θα την κάνω χωρίς 2η κουβέντα ).

Με απογοήτευσες

Ε όχι ρε φιλε γιατί?
Είναι πασίγνωστη, πολυ παλιά και αποτελεσματικότατη η μέθοδος 'στρίβειν...'

Φυσικά και να παντρευτείς με την προυπόθεση ότι θα βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο (διότι αν δεν είναι το κατάλληλο το πρώτο βήμα για το διαζύγιο είναι ο γάμος).Είμαι παντρεμένος 17 χρόνια και περνώ σαφώς καλύτερα από ανύπαντρος.Φυσικά υπό την προυπόθεση ότι γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις για να νιώθει ο καθένας άνετα και χωρίς καταπίεση.

Εσύ ΔΕΝ πιάνεσαι!
Έχεις φερράρι.

Μεγαλο θεμα αυτο .
Αν γινοταν να τα εχεις ολα αλλα χωρις προβληματα ψυχοπλακωτικα ,οικονομικα κλπ ωραια θα ηταν.
Οποτε θα πρεπει να γινει ανα περιοδους.Δηλ απο τα 8 με 10,15 χρονια θα φλερταρεις .Απο κει και πανω και οταν συνειδητοποιησεις το 'θεικο υγρο ' που κουβαλας κανεις practice σχετικα με την χρηση του μεχρι τα 23 με 25.Οποτε απο τα 25 μεχρι τα 38 το πολυ κανεις δεσμους σχεσεις και συμβιωσεις και οταν βαρεθεις παντρευεσαι μια γυναικα που 'επικοινωνεις' και εκτιμας βαθυτατα ως υπευθυνο συζηγο ,,,τουλαχιστον :roll για να μεγαλωσετε μαζι τα παιδια σας χωρις ψυχολογικα τραυματα και παρατραγουδα!
Και του χρονου!

@skye:

Δεν κάνω καθόλου πλάκα.
Άλλωστε, ο γάμος μετά τα 5 πρώτα χρόνια, είναι σκέτος συμβιβασμός.
Είναι οι λεγόμενες υποχωρήσεις, που λέει και ο sv2, oι οποίες επι το πλείστον είναι ψυχοφθώρες.

Απλά, οι παντρεμένοι, δεν δέχονται τις αλήθειες που έγραψα στο προηγούμενο ποστ, έτσι ώστε να πειστούν υποσυνείδητα ότι περνούν πραγματικά όμορφα.

Εγώ δεν γουστάρω νταβατζήδες στο κεφάλι μου... δεν γουστάρω υποχρεώσεις... δεν γουστάρω υποχωρήσεις.

Εργένικη ζωή & μαμήστε ό,τι κινείται.

Ο χρήστης sv2 έγραψε:

Εσύ ΔΕΝ πιάνεαι!
Έχεις φερράρι.

Ε και ? Την είχα από πριν ?

Α... έτσι εξηγείται..

Εργένικη ζωή & μαμήστε ό,τι κινείται.

Προσοχή στον προστάτη όμως...
Ξέρετε, λίγο κατούρημα μέσα-μέσα για αποσυμπίεση.

Ο χρήστης Neuge έγραψε:
@skye:

Δεν κάνω καθόλου πλάκα.
Άλλωστε, ο γάμος μετά τα 5 πρώτα χρόνια, είναι σκέτος συμβιβασμός.
Είναι οι λεγόμενες υποχωρήσεις, που λέει και ο sv2, oι οποίες επι το πλείστον είναι ψυχοφθώρες.

Απλά, οι παντρεμένοι, δεν δέχονται τις αλήθειες που έγραψα στο προηγούμενο ποστ, έτσι ώστε να πειστούν υποσυνείδητα ότι περνούν πραγματικά όμορφα.

Εγώ δεν γουστάρω νταβατζήδες στο κεφάλι μου... δεν γουστάρω υποχρεώσεις... δεν γουστάρω υποχωρήσεις.

Εργένικη ζωή & edit [kouk] Λίγη προσοχή, στις εκφράσεις, δεν βλάπτει! ό,τι κινείται.

Αυτο σου το εχει πει καποια γκομενα σου οπως λες?
Και αν ναι ηταν ερωτευμενη μαζι σου η απλως 'κουνιωτανε'?

Όχι, το ένιωθα με όλες.

Μπορεί να έχω μπλέξει με κουκλάρες καλούς χαρακτήρες, άριστη επικοινωνία κ.λ.π...

..αλλα..

..την αίσθηση της δέσμευσης (πνίξιμο) ποτέ δεν κατάφερα να την αντιμετωπίσω..

..διότι θέλω να είμαι πραγματικά ελεύθερος.

Υ.Γ. Όσο καλή επικοινωνία κι αν έχεις με το ασθενές φύλο, ποτέ δεν θα συγκριθεί με την ανδρική φιλία και συννενόηση. Τελεία και παύλα.

Υ.Γ.ΙΙ. Και μην πει κανείς ότι την τρίζω την όσπιθεν!

Y.Γ.ΙΙΙ. Δεν είπα ότι είναι όλοι έτσι.. Άλλος γουστάρει να γυρίζει σπίτι πτώμα και να πρέπει να εκτελέσει στην Κούλα τις συζυγικές του υποχρεώσεις..

Περί μαζοχισμού, κολοκυθόπιτα.

Edit: Ρωτάς αν ήταν ερωτευμένες μαζί μου..

Ναι ήταν..

Αλλά τι σημασία έχει;

Το point είναι το τι αισθάνεσαι ΕΣΥ.

Το κάθε πράμα στον καιρό του, και ανάλογα φυσικά και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός.

Προσωπικά ασφαλώς δεν είμαι έτοιμος να παντρευτώ, στο μυαλό μου όμως σαφώς υπάρχει η προοπτική της οικογένειας

Αγαπητε κον 5.Παλι για φοβο θα μιλησω και δεν θελω .
Φοβασαι την δεσμευση ετσι?
Μαλλον εισαι σχετικα μικρος σε ηλικια και το εχεις να σκεφτεται ανεξελενκτο ,,,ξερεις ποιο !
Οταν το χαλιναγωγησεις θα ξεπερασεις τον φοβο της δεσμευσης .
Καλα κανεις ομως και ρουφας την ζωη με το μπουρι φιλε μου.
Ισως βαρεθεις πιο γρηγορα ετσι και αυθορμητα θα παρεις τον δρομο των υποχρεωσεων.
Ξερεις η μοναξια χτυπα παντου και ολους.Παντρεμενους και μη.
Η διαφορα ειναι το γλυκο φιλι ενος παιδιου ,δικου σου.!

Ο χρήστης coupeas έγραψε:

Ξερεις η μοναξια χτυπα παντου και ολους.Παντρεμενους και μη.
Η διαφορα ειναι το γλυκο φιλι ενος παιδιου ,δικου σου.!

Νταξ, περίμενα το μελό ν'αργήσει λίγο να έρθει, αλλά τελικά στην 4η σελίδα, το κάναμε πετιμέζι!
Κωνσταντίνε, κακώς το σκέφτεσαι και κακώς ανοίγεις θέμα, τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά:

ΜΟΝΟΣ, το σκέφτεσαι....
ΜΑΖΙ παίρνετε την απόφαση να συζήσετε...
ΕΡΗΜΗΝ, θα παντρευτείς!

Το να συζείς, το βρίσκω μαμάτο, έχει όλα τα πλεονεκτήματα και κανένα μειονέκτημα του γάμου... Γάμος χωρίς παιδιά, είναι κάτι άχρηστο και μόνον μια γκόμενα μπορεί να βρει κάποια χρησιμότητα σ'αυτή την χαζομάρα, μάλλον για να ζηλέψουν λίγο οι (ανύπαντρες...) φίλες της και να σταματήσουν την μουρμούρα οι γονείς της...
Αν παρθεί η απόφαση για παιδί (γιατί αν ξαφνικά προκύψει, υπάρχει σαφέστατα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα... ), τότε καταλαβαίνω κάποια πρακτικά πλεονεκτήματα για το παιδί (κυρίως...) και την μητέρα (κατά δεύτερον...) και μόνον...υποχρεώσεις χωρίς πλεονεκτήματα για τον πατέρα...

Κοινώς, ΜΗΝ ΠΙΑΣΤΕΙΤΕ ΜΑ ΑΚΕΣ, πριν το τολμήσετε, βεβαιωθείτε πως το κορίτσι αξίζει τον κόπο!