Προσπαθώ να καταλάβω Θανάση... Διατροφές που δεν πλήρωσε όταν εκείνη ήταν ανήλικη και τις διεκδικεί τώρα; Στέκει αυτό νομικά όμως τώρα που ενηληκιώθηκε; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω...

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:

Δεν ηξερα ότι ενήλικο τέκνο δικαιούται διατροφή...

Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ή πραγματικά δεν καταλαβαίνεις;

Εγω παντως ειλικρινα δεν καταλαβαινω .

Ρε παιδιά...
Ας τα βάλουμε κάτω με αυτά τα λίγα που ξέρουμε οκ;

Για να είναι η κοπέλα 25 (λάθος μου το 24 νωρίτερα) και να τον τρέχει ΑΚΟΜΑ (οπως λέει παραπάνω) στα δικαστήρια, πάει να πει οτι α) είτε δεν έδωσε ποτέ διατροφή ή β) την σταμάτησε πριν η κοπέλα γίνει 18.
Αν λάβουμε υπόψην οτι τα δικαστήρια στην Ελλάδα θέλουν κατα μέσο όρο δέκα χρόνια για να τελειώσουν με μια δίκη, άνετα όλο το θέμα θα είχε ξεκινήσει πριν η κοπέλα κλείσει τα 18.

Τώρα, αν πουμε οτι η κοπέλα του έκανε δικαστήριο για διατροφή ενώ είχε ξεπεράσει τα 18 της χρόνια, ποιος δικηγόρος θα έπαιρνε τέτοια απόφαση γνωρίζοντας οτι κάτι τέτοιο δεν στέκει απο τον νόμο;
Πολύ απλά θα της έδεινε άλλες λύσεις απο τον να τον πάει για διατροφή στα δικαστήρια...

Και οτι έρχετε κάποιος άσχετος, να ρωτήσει αυτό το πράγμα σε ένα άσχετο με το θέμα φόρουμ... δεν σας βρωμάει;

Ο χρήστης htanso21 έγραψε:
Και οτι έρχετε κάποιος άσχετος, να ρωτήσει αυτό το πράγμα σε ένα άσχετο με το θέμα φόρουμ... δεν σας βρωμάει;

Νομιζα οτι κατι εχω πατησει

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:

Και οτι έρχετε κάποιος άσχετος, να ρωτήσει αυτό το πράγμα σε ένα άσχετο με το θέμα φόρουμ... δεν σας βρωμάει;

Νομιζα οτι κατι εχω πατησει

Εγώ το είχα πατήσει... σόρρυ

Ο χρήστης htanso21 έγραψε:

Δεν ηξερα ότι ενήλικο τέκνο δικαιούται διατροφή...

Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ή πραγματικά δεν καταλαβαίνεις;

Εγω παντως ειλικρινα δεν καταλαβαινω .

Ρε παιδιά...
Ας τα βάλουμε κάτω με αυτά τα λίγα που ξέρουμε οκ;

Τώρα, αν πουμε οτι η κοπέλα του έκανε δικαστήριο για διατροφή ενώ είχε ξεπεράσει τα 18 της χρόνια, ποιος δικηγόρος θα έπαιρνε τέτοια απόφαση γνωρίζοντας οτι κάτι τέτοιο δεν στέκει απο τον νόμο;
Πολύ απλά θα της έδεινε άλλες λύσεις απο τον να τον πάει για διατροφή στα δικαστήρια...

Μήπως είσαι λίγο πιο κατηγορηματικός από όσο πρέπει ;
Φυσικά και υφίσταται υποχρέωση (εννοείται υπό προϋποθέσεις) διατροφής και ενηλίκου τέκνου...

ΕφΘεσ 2510/2000
*
Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 1389,1390,1485, I486, εδαφ.β 1489 εδαφ β και 1493 ΑΚ σαφώς
συνάγεται ότι η υποχρέωση των γονέων για διατροφή του τέκνου τους δεν διαρκεί μόνο μέχρι την ενηλικίωση του, αλλά αυτοί υποχρεούνται να διατρέφουν και το ενήλικο τέκνο τους, εάν αυτό δεν μπορεί να διατρέφει τον εαυτό του από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βασικές του συνθήκες, ενόψει και των τυχόν αναγκών της εκπαιδεύσεώς του. Ειδικότερα, ανίκανο να διαθρέψει τον εαυτό του μετά την ενηλικίωσή του θεωρείται το τέκνο αν πάσχει από σωματική ή ψυχική ανικανότητα, εξαιτίας της οποίας δεν μπορεί να βρει εργασία κατάλληλη για την ηλικία του. Αν ο ενήλικος επιθυμεί να συνεχίσει τις σπουδές του στην τριτοβάθμια ή την επαγγελματική εκπαίδευση τότε δικαιούται διατροφής από τα πρόσωπα που ορίζει το αρθρ. 1485 Α.Κ., αν δεν έχει περιουσία, στην περίπτωση όμως αυτή συνεκτιμώνται οι μέχρι τώρα σπουδές του ενήλικου τέκνου σε σχέση με τη δυνατότητά του να εργασθεί. Η ιδιότητα του τέκνου ως σπουδαστού συνεπάγεται συνήθως ότι αυτό δεν είναι σε θέση να ασκήσει παραλλήλως οιονδήποτε επάγγελμα ή εργασία χωρίς βλάβη της υγείας του και της επιτυχούς αντιμετωπίσεως των σπουδών του. Το Δικαστήριο μπορεί να κρίνει σε συγκεκριμένη περίπτωση ότι το ενήλικο τέκνο που σπουδάζει μπορεί να προσφέρει εργασία για ελάχιστες ώρες ημερησίως, αν η εργασία αυτή δεν παρεμποδίζει τις σπουδές του. Στην περίπτωση αυτή το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται όχι πλέον από την κοινωνική θέση του δικαιούχου, αλλά με βάση τις ανάγκες αυτού, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του. Η διατροφή περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του, προκαταβάλλεται δε σε χρήμα κατά μήνα, εκτός αν το Δικαστήριο, εφόσον δεν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι, ορίσει την καταβολή κατ` άλλον τρόπο (930 παρ. 1 ΑΚ). Η διατροφή του τέκνου (και του ενηλίκου) βαρύνει αμφότερους τους γονείς, πάντως όχι ισομερώς αλλά αναλόγως προς τις δυνάμεις εκάστου...*

Ο χρήστης htanso21 έγραψε:
ποιος δικηγόρος θα έπαιρνε τέτοια απόφαση γνωρίζοντας οτι κάτι τέτοιο δεν στέκει απο τον νόμο;
Πολύ απλά θα της έδεινε άλλες λύσεις απο τον να τον πάει για διατροφή στα δικαστήρια...

Μήπως είσαι λίγο πιο κατηγορηματικός από όσο πρέπει ;
Φυσικά και υφίσταται υποχρέωση (εννοείται υπό προϋποθέσεις) διατροφής και ενηλίκου τέκνου...

Ισως... συγγνώμη

Όχι ίσως πλέον, σίγουρα
Αφού σου έδειξα ότι υφίσταται νομική υποχρέωση διατροφής ενηλίκου τέκνου (ξαναλέω υπό προϋποθέσεις, οι οποίες όμως δεν είναι και σπάνιο να συντρέχουν )

Μην βαράς καλε...

Μην το συζητάς, είμαι σαν τα pit bulls : είναι να μη δαγκώσω κάποιον, μετά δεν τον αφήνω

Μην τα βάζεις μαζί μου!

ΠΟΤΕ ΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ. ΜΟΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΔΥΣΤΗΧΗΣ ΕΧΕΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΑΜΟΥ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ...ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΕΡΕΙ ΑΠΟΨΗ.

Κάτι που έμαθα ρωτώντας είναι ότι εκτός από τον γονιό που έχει υποχρέωση να διατρέφει τα παιδιά του και ο παππούς σε κάποιες ανάλογες καταστάσεις έχει υποχρέωση να διατρέφει τα εγγόνια του!

Και μετα λενε οτι ειναι περιεργο να μενουν τα παιδια με τους γονεις μεχρι τα 30τοσα τους.

Η σειρά των υπόχρεων προς διατροφή πάει ως εξής :

1. Σύζυγος
2. Πρώην σύζυγος
3. Παιδιά ή εγγόνια (αν τα παιδιά έχουν πεθάνει) ή δισέγγονα (αν τα εγγόνια έχουν πεθάνει)
4. Γονείς
5. Παππούδες και γιαγιάδες
6. Πρόπαπποι και προμάμμες

Αστικός Κώδικας

**Άρθρο 1488 **
Σειρά των υπόχρεων
Υποχρέωση διατροφής έχουν πρώτα οι κατιόντες, κατά σειρά που καλούνται στην εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή, και ο καθένας τους ανάλογα με την κληρονομική του μερίδα.
**Άρθρο 1489 **
Αν δεν υπάρχουν κατιόντες, υποχρέωση διατροφής έχουν οι πλησιέστεροι ανιόντες, που ενέχονται σε ίσα μέρη αν είναι περισσότεροι στον ίδιο βαθμό.
Οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν το τέκνο τους από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του.
**Άρθρο 1490 **
Αν ένας από τους ανιόντες ή τους κατιόντες δεν είναι σε θέση να δώσει διατροφή, η υποχρέωση βαρύνει εκείνον που είναι υπόχρεος ύστερα από αυτόν. Το ίδιο ισχύει και όταν, για πραγματικούς ή νομικούς λόγους, είναι αδύνατη ή ιδιαίτερα δυσχερής η δικαστική επιδίωξη στην ημεδαπή εναντίον εκείνου που έχει την υποχρέωση.
Στην περίπτωση που καταβάλλει τη διατροφή, αντί για τον αμέσως υπόχρεο, άλλο πρόσωπο, αυτό υποκαθίσταται αυτοδικαίως στα δικαιώματα εκείνου που την έλαβε: 1. αν κατέλαβε τη διατροφή δυνάμει του δεύτερου εδαφίου της προηγούμενης παραγράφου. 2. αν πρόκειται για το κράτος ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή κοινωφελές ίδρυμα που ανέλαβε τη διατροφή του δικαιούχου ανήλικου στη θέση του υπόχρεου συγγενή του. 3. αν πρόκειται για ιδιώτες, στους οποίους ανατέθηκε η επιμέλεια του προσώπου του δικαιούχου ανηλίκου, σύμφωνα με τα άρθρα 1513, 1514, 1532, 1533 και 1535. 4. αν ο δικαιούχος της διατροφής είναι ανήλικος και τη διατροφή κατέβαλε, στη θέση του υπόχρεου γονέα του, ο σύζυγος του τελευταίου.
Άρθρο 1491
Όταν το πρόσωπο είναι έγγαμο, η υποχρέωση των κατιόντων και των ανιόντων του να το διατρέφουν υπάρχει μόνο αν ο σύζυγός του, ενόψει των λοιπών υποχρεώσεών του, δεν είναι σε θέση να του παρέχει την οφειλόμενη διατροφή χωρίς να κινδυνεύει η δική του διατροφή ή αν, για πραγματικούς ή νομικούς λόγους, είναι αδύνατη ή ιδιαίτερα δυσχερής η δικαστική επιδίωξη εναντίον του στην ημεδαπή. Το ίδιο ισχύει και για τον διαζευγμένο, όταν ο πρώην σύζυγός του έχει απέναντί του υποχρέωση διατροφής.

Αν κι από Δευτέρα θα γίνει κι ερώτηση σε δικηγόρο εκ του σύνεγγυς, θα ήθελα την άποψη όσων γνωρίζουν (δικηγόροι, ομοιοπαθείς, ...). Προ διμήνου+ απεβίωσε συγγενής που κατείχε το Χ% του σπιτιού στο οποίο έμενε. Επειδή δεν είχε παιδιά, οι πλησιέστεροι συγγενείς έχουν προχωρήσει τις διαδικασίες αποδοχής της κληρονομιάς. Το υπόλοιπο 100-Χ%, όμως, ανήκε στον άντρα της ο οποίος είχε αποβιώσει κάποια χρόνια νωρίτερα. Συγγενείς του από τότε δεν είχαν εμφανιστεί. Πλέον, παρόλες τις έρευνες που έχουν γίνει να βρεθεί ο κύριος του 100-Χ%, δεν έχει υπάρξει αποτέλεσμα. Πόσο αναμένεται να διαρκέσει η διαδικασία που θα επιτρέψει να πωληθεί το σπίτι χωρίς να έχει βρεθεί αυτός; Μήνες; Χρόνια;

μια νομικη ερωτηση :

τι ισχυει για την απαγορευση εισοδου σε ιδιωτικη επιχειρηση ;
Για να το κανω πιο ειδικο : για την 'πορτα' στα νυχτερινα μαγαζια.
Ακουσα λεει οτι δεν εχει ο ιδιοκτητης το δικαιωμα βαλει ορους και οτι ο χωρος ειναι δημοσιος κλπ. Αυτο ψαχνω να διασταυρωσω.

ΜονΠρΘεσ 23238/2006

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ, όποιος προσβάλλεται παράνομα στην
προσωπικότητα του, έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην
επαναληφθεί στο μέλλον. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 59 ΑΚ, στις περιπτώσεις
των δύο προηγούμενων άρθρων (άρα και του άρθρου 57), το δικαστήριο με απόφαση
του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το
είδος της προσβολής, μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να
ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση
συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε ο,τιδήποτε
επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Με τις παραπάνω διατάξεις προστατεύεται το
δικαίωμα της προσωπικότητας, το οποίο αποτελεί πλέγμα αγαθών που συνθέτουν
την υπόσταση του προσώπου, με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο. Τέτοιο
προστατευόμενο αγαθό είναι μεταξύ άλλων και η τιμή κάθε ανθρώπου, η οποία
αντικατοπτρίζεται στην αντίληψη και την εκτίμηση που έχουν οι άλλοι γι αυτόν. Προϋποθέσεις για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων των άρθρων 57 και 59 ΑΚ είναι α) προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας, β) η προσβολή να είναι παράνομη, όπως είναι η προσβολή που γίνεται χωρίς δικαίωμα ή κατ
ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο όμως είναι από άποψη έννομης τάξης είτε
μικρότερης σπουδαιότητας, είτε ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την
άσκηση του καταχρηστική σύμφωνα με το άρθρο 281 ΑΚ ή το άρθρο 25 παρ. 3 του
Συντάγματος. Για την επιδίκαση όμως χρηματικής ικανοποίησης απαιτείται και
πταίσμα εκείνου από τον οποίο προέρχεται η προσβολή, η προσβολή δε πρέπει να
είναι σημαντική (ΕφΑΘ 6720/2000 ΕλλΔνη 2002.1495, ΕφΑΘ 1688/1998 ΕλλΔνη
1998.667, βλ. ΑΚ Γεωργιάδη -Σταθόπουλου, αρθρ. 57 αρ. 8 ). Εξάλλου από τις
διατάξεις των άρθρων 62, 64 παρ. 2 εδ. α` και 1047 παρ. 1 και 3 ΚΠολΔ
προκύπτει ότι η αγωγή για απαγγελία προσωπικής κράτησης του εκπροσώπου
νομικού προσώπου ως μέσου αναγκαστικής εκτέλεσης, είτε ασκείται αυτοτελώς,
είτε σωρεύεται στο δικόγραφο της αγωγής για επιδίκαση της απαιτήσεως, πρέπει
να απευθύνεται ατομικώς κατά του εκπροσώπου αυτού, ο οποίος είναι στην
περίπτωση αυτή υποκείμενο της δίκης για την προσωπική κράτηση, αλλιώς η αγωγή
είναι αόριστη και για το λόγο αυτόν απορριπτέα. (ΑΠ 23/2004 ΕλλΔνη 45.750, ΑΠ
1618/1998 ΕλλΔνη 42.115, με σχόλια Ι.Ν. Κατρά).

Στην προκείμενη περίπτωση ο ενάγων, με την υπό κρίση αγωγή του, εκθέτει ότι
η εναγόμενη εταιρία, η οποία διατηρεί κατάστημα εστιατορίου - καφέ μπαρ στην
παραλία της θεσσαλονίκης, διά προστηθέντος υπαλλήλου της απαγόρευε σ αυτόν την είσοδο στο ανωτέρω κατάστημα της, προσβάλλοντας κατ αυτόν τον τρόπο την
προσωπικότητα του. Ότι συνεπεία της παραπάνω παράνομης και υπαιτίας
συμπεριφοράς της εναγομένης υπέστη ηθική βλάβη. Με βάση αυτό το ιστορικό ζητά
να υποχρεωθεί η ενάγουσα, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς την
καταψηφιστική της διάταξη και διά προσωπικής κράτησης του διαχειριστή της
λόγω της αδικοπραξίας, να του καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής
βλάβης το ποσό των 50.000 ευρώ και να υποχρεωθεί να παραλείπει στο μέλλον
παρόμοιες ενέργειες με απειλή χρηματικής ποινής 1.000 ευρώ για κάθε παράβαση.

Με αυτό το περιεχόμενο και τα αιτήματα η ένδικη αγωγή αρμοδίως φέρεται προς
συζήτηση ενώπιον του δικαστηρίου τούτου, το οποίο είναι καθ` ύλη και κατά
τόπον αρμόδιο (αρθρ. 14 παρ. 2, 25 παρ. 2 ΚΠολΔ) κατά την τακτική διαδικασία.

Είναι κατ αρχήν ορισμένη, εκτός από το αίτημα περί προσωπικής κράτησης του διαχειριστή της εναγομένης, το οποίο πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο, διότι η αγωγή, σύμφωνα και με όσα εκτίθενται ανωτέρω, δεν στρέφεται και κατ
αυτού ονομαστικώς. Πρέπει, επίσης, να απορριφθεί ως αόριστο και το παρεπόμενο
αίτημα να υποχρεωθεί η εναγομένη να παραλείπει στο μέλλον παρόμοιες
ενέργειες, διότι δεν εκτίθεται ειδικά και συγκεκριμένα η παραλειπτέα πράξη,
ώστε να εξειδικευτεί αυτή στο διατακτικό. Ως προς το μέρος της που κρίθηκε
ορισμένη, είναι νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 914,
922, 932, 299, 346 ΑΚ, 907, 908 παρ. 1 στ. δ ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η αγωγή να εξετασθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, αφού για το παραδεκτό της συζήτησης της έχει καταβληθεί το απαιτούμενο για το αντικείμενο της τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες προσαυξήσεις (βλ. υπ αριθμ. ...
/ 13.2.2006 διπλότυπο είσπραξης ΔΟΥ και .../13.2.2006 γραμμάτιο είσπραξης
ΕΤΕ). Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που
εξετάστηκαν στο ακροατήριο του δικαστηρίου αυτού και περιέχονται στα
ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά και των εγγράφων που οι διάδικοι
νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται, αποδείχτηκαν τα εξής πραγματικά
περιστατικά: Η εναγόμενη εταιρία έχει ως αντικείμενο την εκμετάλλευση
επιχείρησης καφετέριας -μπαρ στην παραλιακή λεωφόρο της θεσσαλονίκης και
ειδικότερα επί της ..... , το οποίο λειτουργεί από τις πρωινές ώρες μέχρι
λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Την 8η Σεπτεμβρίου 2003 και περί το μεσονύκτιο, ο
ενάγων μαζί με έναν φίλο του, ο οποίος εξετάστηκε ως μάρτυρας στο ακροατήριο,
επιχείρησαν να επισκεφτούν το ανωτέρω κατάστημα της εναγομένης για την
νυκτερινή τους διασκέδαση, πλην όμως κάποιος από τους υπαλλήλους της
εναγομένης, ο οποίος βρισκόταν στην είσοδο του καταστήματος και είχε
προστηθεί από την τελευταία προς τούτο, απαγόρευσε ο αυτούς την είσοδο στο κατάστημα, χωρίς εύλογη αιτία. Ειδικότερα, δεν αποδείχθηκε ότι το κατάστημα ήταν πλήρες και για λόγους ασφαλείας δεν επιτρεπόταν η είσοδος και άλλων ατόμων σ αυτό, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγομένη, διότι κατά την παραμονή
του ενάγοντος και του ανωτέρω μάρτυρος στην είσοδο του καταστήματος, επετράπη
από τον ίδιο υπάλληλο σε άλλους πελάτες να εισέλθουν στο κατάστημα. Επομένως,
η απαγόρευση προς τον ενάγοντα να εισέλθει στο ανωτέρω δημόσιο κατάστημα,
όπου εκείνη την ημέρα δεν γινόταν κάποια ιδιωτική εκδήλωση, αποτελεί μειωτική
σε βάρος του διάκριση. Συνεπώς η πράξη αυτή της εναγομένης συνιστά
αδικοπραξία (άρθρα 914 ΑΚ), προσβάλλει παράνομα την προσωπικότητα του
ενάγοντος και παρέχει σ αυτόν αξίωση χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη (άρθρα 57-59 ΑΚ). Για την αποκατάσταση δε αυτής προσήκει, ενόψει του είδους, της βαρύτητας, του τρόπου της προσβολής, ως και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μέτρων, η καταβολή χρηματικής ικανοποίησης ποσού 1.000 ευρώ. Κατ ακολουθία των ανωτέρω πρέπει η
αγωγή να γίνει μερικώς δεκτή και ως βάσιμη στην ουσία της και να υποχρεωθεί η
εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό, με το νόμιμο τόκο από
την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Περαιτέρω, το δικαστήριο
κρίνει ότι το αίτημα περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής πρέπει
να απορριφθεί, διότι δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι γι` αυτό, ούτε η
επιβράδυνση της εκτέλεσης θα επιφέρει σημαντική ζημία στον ενάγοντα. Η
εναγομένη πρέπει να καταδικαστεί σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος
λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας του τελευταίου (176, 178 § 1 και 191 § 1
ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.

Eυχαριστω !

Η παραβαση εναποικειται στο οτι ο λογος της απογορευσης ηταν ψευδης ή οτι γενικα δεν επιτρεπεται η απαγορευση ;
Δηλαδη, στην περιπτωση που εχω μια ιδιωτικη επιχειρηση, το να μην θελω να μπει καποιος ειναι παρανομο ;

Tωρα δεν προτιμας καλυτερα τους μπραβους