Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Απλά είχε ένα αστυνομικό γαλλικό και κάθε τόσο πυροβολάγανε, οπότε πεταγόμασταν

ρε υπαρχουν στανταρ μερη για υπνο
τα καλυτερα γενικα ειναι τα σαλονακια διπλα στα 'duty free', internet cafe, ηλεκτρονικα. δεν εννοω αυτη τη βλακεια με το μαρμαρο που καθεσαι και πονας (ποσο μαλλον να ξαπλωσεις!) και ειναι και λιγο στενο νομιζω...
εμεις στους χωρους αυτους καθομαστε συνηθως, παιζουμε το χαρτακι μας και μετα ριχνουμε κατευθειαν υπνους ... αλλα πρεπει να'χεις το νου σου να παρεις θεση κ επισης θελει καποια τυχη, μου εχει τυχει να ειναι στο διπλα τραπεζακι ατομο που εχει βγαλει τα παπουτσια του και βρωμανε απιστευτα τα ποδια του (δυστυχως ειμαι πολυ ευαισθητος στην οσφρηση..)
ενα αλλο μερος, λιγοτερο καλο, ειναι πανω τερμα, στη σκαλα (θελει sleeping bag). εχει και μπριζες για κινητα

http://www.youtube.com/watch?v=XD-QVDE4 ... re=related' target='_blank

http://www.youtube.com/watch?v=X0DJZmYy ... re=related' target='_blank

http://www.youtube.com/watch?v=-P08Eo9w ... re=related' target='_blank

Θάλασα θάλασσα τι μου έχεις κάνει για σένα έχασα κάθε λιμάνι!

Ο χρήστης skye έγραψε:

Απλά είχε ένα αστυνομικό γαλλικό και κάθε τόσο πυροβολάγανε, οπότε πεταγόμασταν

ρε υπαρχουν στανταρ μερη για υπνο
τα καλυτερα γενικα ειναι τα σαλονακια διπλα στα 'duty free', internet cafe, ηλεκτρονικα. δεν εννοω αυτη τη βλακεια με το μαρμαρο που καθεσαι και πονας (ποσο μαλλον να ξαπλωσεις!) και ειναι και λιγο στενο νομιζω...
εμεις στους χωρους αυτους καθομαστε συνηθως, παιζουμε το χαρτακι μας και μετα ριχνουμε κατευθειαν υπνους ... αλλα πρεπει να'χεις το νου σου να παρεις θεση κ επισης θελει καποια τυχη, μου εχει τυχει να ειναι στο διπλα τραπεζακι **ατομο που εχει βγαλει τα παπουτσια του και βρωμανε απιστευτα τα ποδια του ** (δυστυχως ειμαι πολυ ευαισθητος στην οσφρηση..)
ενα αλλο μερος, λιγοτερο καλο, ειναι πανω τερμα, στη σκαλα (θελει sleeping bag). εχει και μπριζες για κινητα

Τα σαλονάκια που λές ήταν όλα τεκές απ τα τσιγάρα

Εκεί που καβατζώθηκα ήταν σχετικά καλά, απλά σε κάποια φάση σκάσανε μύτη 3 Πολωνοί ντίρλα και μου τα σκοτίσανε μέχρι να παν στις καμπίνες.

Στο κατέβασμα, καβατζώθηκα σε σκάλες και ήταν όλα ρόδινα, όταν γυρίζοντας το βράδυ για ύπνο, ανακαλύπτουμε ότι μας είχαν μετακομίσει τους υπνόσακκους και είχαν βγάλει τα παπούτσια τους
Το κασκόλ έπαιξε το ρόλο της μάσκας

Aυτό είναι θέμα... Έφαγα τα ψωμιά μου με Αγούδημο, Ταξιάρχη κτλ. Από τα χειρότερα ταξίδια μου ήταν με τον Άνεμο, από Τήνο Θεσσαλονίκη με 65 μποφώρ. Όλο το πλοίο να ξερνάει συνέχεια, και εγώ να κόβω βόλτες ανάμεσα στον κόσμο γελώντας. Πολύ μπόχα όμως, και να μην με αφήνουν να βγω έξω για ευνόητους λόγους.

Φέτος ήταν ωραίο ταξιδάκι με το Κάλυμνος, στο Αστυπάλαια-Κάλυμνος. Από την πιο άγρια θάλασσα που έχω δει, το πλοίο αφόρτωτο (εγώ, η κοπέλα μου και το αμάξι + πλήρωμα ) οπότε οι εγκάρσιες κλίσεις ήταν ό,τι μεγαλύτερο έχω δει ποτέ. Ποιο 2CV, αυτό ήθελε κλισόμετρο με 360 μοίρες εύρος. Η δικιά μου χέστηκε πάνω της από νωρίς και πλακώθηκε στα εμετοστόπ, εγώ έβγαλα το eee και μιλούσα με τον adis4gr κρατώντας με το ένα χέρι τον φορητό και με το άλλο την πορτοκαλάδα γιατί γλιστρούσε συνέχεια.

Αργότερα θα βρω και τις φωτογραφίες από μια από τις καλύτερες εμπειρίες μου.

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Περί Ρεθύμνου:

Το Ρέθυμνο μετά κόπων και βασάνων απέκτησε σύνδεση με τον Πειραιά στα τέλη του '80, αρχές '90, με την ίδρυση της Ρεθυμνιακής. Αρχικά με το ταπεινό, μικρό, αργό Αρκάδι και ύστερα με το Πρέβελη που τότε μου φαινόταν τεράστιο

Σιγά σιγά η εταιρεία εδραιώθηκε στη συνείδηση του κόσμου. Δεν είχε τα μεγαλύτερα, ταχύτερα, και πολυτελέστερα καράβια, ήταν όμως συνεπής, ήταν προσιτή, και ένοιωθες ότι ταξίδευες με 'τα δικά μας' βαπόρια. Το 2000 όμως σήμανε η αρχή του τέλους, όταν η εταιρεία απορροφήθηκε από την ΑΝΕΚ, η οποια για κάποιο διάστημα κράτησε 2 καράβια στη γραμμή.

Στη συνέχεια όμως πούλησε το Αρκάδι, άρχισε τις σκάντζες και τελικα από πέρσι παράτησε τελείως το δρομολόγιο μετά το ωραιότατο καρτέλ που έστησε με την HSW...

Η ΑΝΕΚ είχε ξεκινήσει ως εταιρία λαϊκής βάσης?
Την Ρεθυμνιακή δεν την ήξερα, αλλά με το Πρέβελη νομίζω είχα ταξιδέψει στο πρώτο ταξίδι για την Κρήτη
Φτάσαμε χαράματα Ρέθυμνο? και φύγαμε κατευθείαν για πρωινό μπάνιο στην Πρέβελη
Δν υπήρχε ψυχή και η παραλία ήταν δικιά μας

Τί τα θυμάμαι αυτά εδώ τώρα

Πρόπερσι. Αρχές Μάρτη, δρομολόγιο Αη Στράτης - Λαύριο.
Το καράβι ήταν προγραμματισμένο να πιάσει Αηστράτη λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Στο μοναδικό 'μαγαζι' του νησιού περιμέναμε, παρέα με 2 φαντάρους, μια δασκάλα και λίγους ακόμα ταλαίπωρους. Αναμονή. Κατά τις 2.30, παίρνει σήμα ο κάπελας ότι έρχεται το βαπόρι. 'Ελάτε να σας πάω', λέει. 'κάτσε ρε μάστορα', του λέμε, 'δυο βήματα είναι το λιμάνι'. 'Ασε που σου λέω' απαντά. Αφήνουμε και μεις και μας φορτώνει στην καρότσα του πικαπ: έξω γινόταν χαλασμός. Το καράβι δεν μπορεί να μπει στο λιμάνι του Αηστράτη και δένει σε μια προβλήτα έξω από τον κυματοθραύστη. 'Δενει', τρόπος του λέγειν, γιατί με τον καιρό που είχε ήταν αδύνατο να δέσει.... Πλησιάζει, κατεβάζει καταπέλτη, το κρατάει όσο μπορεί με τις μηχανές μέχρι να πηδήξουμε μέσα. 'Αυτό ήταν' λέμε εμείς.
Αμ δε. Με το που βγηκε το βαπόρι από τη 'σκια' του νησιού άρχισαν τα όργανα. Μέχρι τις 10.30 το πρωί, που καβαντζάρισε Καβοντόρο είπαμε το χριστό φαντάρο και το φαντάρο δεσπότη. Μια ταλαίπωρη γρια, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο έβριζε τον Καραμανλή (μάλλον δεν ήταν αρκετά γρια για να έχει προλάβει τον Μεταξά) και κάποιοι blackfoot έβριζαν (μάλλον) σε απροσδιόριστη γλώσσα. Οι λίγοι υπόλοιποι επιβάτες (καμια ντουζίνα τους κάνω) δεν είχαν τη δύναμη να αναπνεύσουν. Η θάλασσα καλμάρισε για τα καλά λίγο πριν δούμε τη Μακρόνησο...ότι θα μας φαινόταν σαν τη γη της επαγγελίας, ε, αυτό δεν το περίμενα ποτέ.

Ήταν το #2 στο τοπ των θαλασσινών μου περιπετειών. (Το #1 δεν ήταν σε ποστάλι, οπότε ίσως να μη μετράει).

To ταξίδι με αεροπλάνο δεν είναι ταξίδι

Να παραθέσω κι εγώ την ιστορία μου απ το οικογενειακό ταξίδι στην Λέσβο αρκετά χρόνια πριν.
Ξεκινάμε χαλαρά απο Πάτρα για ΑΘήνα μιας και το καράβι έφευγε γύρω στο μεσημέρι.
Φτάνουμε Πειραιά στην προβλήτα και δείχνουμε τα εισιτηρια στον λιμενικό. Είμασταν απ τους πρώτους σχετικά, μπαίνουμε στο γκαράζ και μετά ανεβαίνουμε για να πιάσουμε την καμπίνα.
Κι εδώ αρχίζει το σόλο .
Κοιτάει τα εισιτήρια η ρεσεψιονιστ και μας λεει Είχετε μπεί σε λάθος πλοίο Εκείνη την μέρα έφευγαν 2 πλοία για Λέσβο με διαφορά 2 ωρών. Είχαμε φτάσει κι εμείς νωρίς για το φόβο της κίνησης, άλλο πλοίο δεν ήταν δεμένο στην αποβάθρα και ο πατέρας μου πήρε φόρα και μπήκε .
Το κακό ήταν ότι το αμάξι ήταν αδύνατο να βγεί πλέον και άλλες καμπίνες δεν υπηρχαν.
ΑΠοφασίζουμε λοιπόν να μείνουμε με τον αδερφό για να βγάλουμε το αμαξι και οι γονείς με την μικρή να πάρουν το κανονικό πλοίο.
Έλα όμως που δεν είμασταν έτοιμοι για στρωματσάδα!
Εδώ έρχεται η φαεινή έμπνευση. Κατεβαίνουμε στο αμάξι και βουτάμε κάτι νεκροσέντονα που είχα στα καθίσματα (καβατζωμένα απο άλλο ταξίδι σε γραμμή Ιταλίας, ό,τι πρέπει για καλύματα ) και τα προσκέφαλα των καθισμάτων και αρχίζουμε να ψάχνουμε για μέρος να μας φιλοξενήσει.
Τί να βρείς όμως που το καράβι ήταν τίγκα!
Τελικά αράζουμε κάτω από μια σκάλα, απέναντι από μιά τεράστια παρέα πιτσιρικάδων. Κακή επιλογή, το ξέρω
Η επιλογή αυτή αποδείχτηκε η χείριστη, όταν ανακαλύψαμε οτι δεν ήταν τίποτε άλλο απο χορευτικό εξ Άρτας και όλο το βράδυ έπαιζαν στην διαπασών Sotis Volanis αν δεν τα μπερδεύω. Ούτε στον εχθρό σου να μη τύχει

Παρ όλα αυτά, γνωρίσαμε ένα ζευγάράκι με το οποίο βρεθήκαμε και στο νησί μετά και ρίχναμε καντήλια απλόχερα μαζί όλο το βράδυ.

Πες μου ένα ταξίδι με αεροπλάνο που μπορεί να έχει τέτοια συμβάντα

dirtoulios συνέχισε

Σε αεροπλάνο μου έχει τύχει το καλύτερο σκηνικό: γυρνάω από Αγ. Πετρούπολη με την αποστολή για το MUN. 10 μέρες ήμασταν εκεί, είχαμε συνηθίσει το θάψιμο για τους γύρω μας στα ελληνικά χωρίς να μας νοιάζει τπτ. Στο Αμστερνταμ-Θεσσαλονίκη κάθομαι διάδρομο εγώ, μέση ο φίλος μου και παράθυρο άσχετος. Μου κάνει ο φίλος μου 'ρε συ κατι βρωμαει'. Δεν είμαι εγώ του λέω... Λες να είναι ο δίπλα μου, κάνει αυτός. Μπααα, ούτε εγώ είμαι απαντάει ο αποδίπλα.

Dirtoulie, λέγε.

(πού στο καλό είναι οι φωτό )

Ο χρήστης drdino έγραψε:
Σε αεροπλάνο μου έχει τύχει το καλύτερο σκηνικό: γυρνάω από Αγ. Πετρούπολη με την αποστολή για το MUN. 10 μέρες ήμασταν εκεί, είχαμε συνηθίσει το θάψιμο για τους γύρω μας στα ελληνικά χωρίς να μας νοιάζει τπτ. Στο Αμστερνταμ-Θεσσαλονίκη κάθομαι διάδρομο εγώ, μέση ο φίλος μου και παράθυρο άσχετος. Μου κάνει ο φίλος μου 'ρε συ κατι βρωμαει'. Δεν είμαι εγώ του λέω... Λες να είναι ο δίπλα μου, κάνει αυτός. Μπααα, ούτε εγώ είμαι απαντάει ο αποδίπλα.

Το ίδιο μου έτυχε στο τρένο τις προάλλες.

Γύριζα απο Amsterdam με το βραδινό και μπαίνω μέσα στο βαγόνι πρώτος για να καβατζώσω τα καθίσματα με τα τραπεζάκια που μπορείς να ξαπλάρεις άνετα. Μπαίνει ακριβώς μετά απο μένα μια παρέα και κάθεται δίπλα μου. Λέει λοιπόν η μιά κοπελια. Κοίτα ρε τον πούστη, το καλύτερο μέρος καβάτζωσε

Οπότε την κοιτάω με ένα βλέμα του ξένου που δεν καταλαβαίνει και χαμογελάω. Μου χαζογελάει και αυτή οπότε της λεω. μα γιατί καλή μου με δοκίμασες και δε σου έκανα κούκου
Η παρέα της γ@μήθηκε στα γέλια και αυτή έγινε σαν πατζάρι

Παντού υπάρχει ένας έλληνας τελικά

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
To ταξίδι με αεροπλάνο δεν είναι ταξίδι

Πες μου ένα ταξίδι με αεροπλάνο που μπορεί να έχει τέτοια συμβάντα

dirtoulios συνέχισε

Θα συνεχίσω με τα ακτοπλοϊκά, αλλά αφού (δεν) το'φερε η κουβέντα, ας παίξει ένα αεροπορικό σεντονάκι
viewtopic.php?f=13&t=9939&p=1412603#p1412603' target='_blank
για την ώρα...

Ξέρουμε τελικά πότε θα μπουν τα εκρανοπλάνα στην ακτοπλοία μας?

Eκρανοπλάνα; Είσαι σίγουρος;

Δεν ανήκει στην 'ακτοπλοϊα' αλλά αξίζει:
Φλεβάρης του 96. Αποστολή με το Ω/Κ 'Αιγαίο'9. Αναχώρηση από Πειραιά, με προορισμό Βόλο, Β. Σποράδες και Β. Ευβοϊκό.
Θα πιάναμε πρώτα Βόλο, να φορτώσουμε εξοπλισμό (OBS) και να μπαρκάρει το team των ξένων επιστημόνων και τεχνικών.
Καβατζάρουμε το Σούνιο και παίρνουμε ρότα για Χαλκίδα.....ΣΤΟΠ. Ερχεται σήμα ότι λόγω τεχνικού προβλήματος, δε μπορούμε να περάσουμε από Ευριπο. Αρόδου στον κόλπο των Πεταλιών.. το να παραπλεύσουμε την Ευβοια ήταν εξαιρετικα ριψοκίνδυνο, 9αρια γεμάτα είχε το Αιγαίο. Περνάει ένα βράδι. Το μεσημέρι της επόμενης δε λέει να σπάσει και οι μέρες τρέχουν. (Σημ. #1: το καράβι ήταν διαθέσιμο για 15 μέρες, μετά ήταν κλεισμένο για άλλη αποστολή - Σημ. #2: τότε, το ημερήσιο κόστος λειτουργίας του 'Αιγαίο' ανερχόταν στο 1.6 εκατ. δρχ). Ο καπετάν-Κώστας (ένα γαμω τα παλικάρια από τη Χιο) παίρνει την απόφαση να λύσουμε....Ρότα Νοτια-Νοτιανατολική, μέχρι το Καβοντόρο, στροφή ΑΒΑ, και αρχίζει το ματς...
Έμενα σε καμπίνα τετράκλινη, στην πρύμνη. Δοκίμασα να ξαπλώσω.... Τότε κατάλαβα τι πάει να πει σκαμπανέβασμα. Ανέβαινες μαζί με την κουκέτα, αλλά το κατέβασμα γινόταν με διαφορά φάσης: *πρώτα *η κουκέτα, *μετά *εσύ και *τελευταίο *το στομάχι σου.

Λέω, δε βαριέσαι αδερφέ, θα αντέξουμε (ΕΕΠ δε με πιάνει η θάλασσα).Και τότε κατάλαβα από την καλή μια σοφή ρήση για το θαλασσοκούνημα: 'Δε μετράει τόσο η ένταση, όσο η διάρκεια'. Γιατί, πιστέψτε με, δεν πα να κουνάει όσο θέλει, αν είναι για μια-δυο ώρες δεν τρέχει κάστανο (λέμε τώρα...). Στις τρεις-τεσσερεις, το παλεύεις....Μετα αρχίζουν τα (γαστρεντερικά) όργανα.... Οταν πλέον σου χρειάζονται 12 ώρες να παραπλεύσεις την Εύβοια, ε, τότε αυτό ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ.

Το Αιγαίο, που δεν είναι και κανένα τεράστιο σκάφος, βούταγε τόσο πολύ, που νομίζαμε ότι θα γίνει υποβρύχιο... O εξοπλίσμός (βλπ παραπάνω) ήταν ιδαίτερα επισφαλής, μια και λόγω σχήματος ήταν δύσκολο να ασφαλιστεί στο πρυμνιό κατάστρωμα. Εξι άτομα, δεμένα (κυριολεκτικά) σε ρέλια και κουπαστές πάλευαν 5 ώρες να ασφαλίσουν τους σεισμογράφους.
Ο Βλάσης, ο μάγειρας, ένας απίστευτος τύπος 120+ κιλών, άρχισε να χλωμιάζει για τα καλά...'Μάγκες', λέει σε κάποια φάση 'σε αυτό το σεπαρέ ξερνάω μόνο εγώ'. Ο λοστρόμος, απ' την άλλη, είχε καβατζωθεί για τα καλά με δυο κάσες βότκες (περιμέναμε και Πολωνούς τεχνικούς, βλέπετε): έφτιαξε το γιατρικό -παγωμένη βότκα με λεμόνι που ελπιζε ότι θα μας κρατήσει τα μισά έντερα μέσα. Σε κάποιους έπιασε - οι υπόλοιποι μετρούσαν προβατάκια -τι προβατάκια δηλαδή, μοσχάρια ήταν... Ο κάπτεν, από την άλλη, αμάσητος. Δεν το κούνησε το σκυλί από τη γέφυρα για 18 ώρες, όσο δηλαδή μας χρειάστηκε να μπούμε στον Παγασητικό. (Ο οποίος μου φάνηκε τόσο 'λαδιά', που νόμιζα ότι μπορούσα να το παίξω jesus on Galilee.)

Τέλος καλό, τσίπουρα καλύτερα, (Βόλος γαρ... ), αλλά να με συμπαθάτε, μπορεί να την παλεύω τη θάλασσα, αλλά δε θα μπαρκάρω.

(Εχω και καλά με καϊκια(*) και λοιπά συναφή, αλλά, έλιωσα.... )

(*) Αυτό όμως δε μπορώ να μην το αναφέρω: Καίκι κάνει διαδρομή Σίφνο-Πάρο, με μελτέμι γεμάτο. Ο κόσμος, καμιά εικοσαριά άτομα, στις κουπαστές. Έχω κάτσει πάνω στην πλωρη, κοιτώντας προς τα πίσω, τον καικτσή τον έχω βάλει 'σταθερό' σημείο (κατάφερνε και στεκόταν πάντα κατακόρυφος, παρά το μποτζι) για να μη ζαλίζομαι. Και την παλεύω. Μέχρι που ο ναυτάκος μοιράζει σακούλες...Ε, αυτές ήταν ΔΙΑΦΑΝΕΙΣ. Αυτό με τελείωσε._

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Γύριζα απο Amsterdam με το βραδινό και μπαίνω μέσα στο βαγόνι πρώτος για να καβατζώσω τα καθίσματα με τα τραπεζάκια που μπορείς να ξαπλάρεις άνετα. Μπαίνει ακριβώς μετά απο μένα μια παρέα και κάθεται δίπλα μου. Λέει λοιπόν η μιά κοπελια. Κοίτα ρε τον πούστη, το καλύτερο μέρος καβάτζωσε

Οπότε την κοιτάω με ένα βλέμα του ξένου που δεν καταλαβαίνει και χαμογελάω. Μου χαζογελάει και αυτή οπότε της λεω. μα γιατί καλή μου με δοκίμασες και δε σου έκανα κούκου
Η παρέα της γ@μήθηκε στα γέλια και αυτή έγινε σαν πατζάρι

Ο χρήστης drdino έγραψε:
Eκρανοπλάνα; Είσαι σίγουρος;

http://aguaba.blogspot.com/2008/02/k.html
τουλάχιστο πέρυσι το συζητούσαν πολύ...

Ο χρήστης dirtoulios έγραψε:

(*) Αυτό όμως δε μπορώ να μην το αναφέρω: Καίκι κάνει διαδρομή Σίφνο-Πάρο, με μελτέμι γεμάτο. Ο κόσμος, καμιά εικοσαριά άτομα, στις κουπαστές. Έχω κάτσει πάνω στην πλωρη, κοιτώντας προς τα πίσω, τον καικτσή τον έχω βάλει 'σταθερό' σημείο (κατάφερνε και στεκόταν πάντα κατακόρυφος, παρά το μποτζι) για να μη ζαλίζομαι. Και την παλεύω. Μέχρι που ο ναυτάκος μοιράζει σακούλες...Ε, αυτές ήταν ΔΙΑΦΑΝΕΙΣ. Αυτό με τελείωσε._

Ομολογώ πάντως ότι αν και νησιώτης, η σχεση μου με φουρτούνες δεν είναι και η καλύτερη
Ούτε καλή γνώση της θάλασσας έχω
Αν μετανοιώνω για κάτι είναι που δεν έκανα μαθήματα ιστιοπλοϊας πιτσιρικάς

Το μόνο που πήρα ήταν ένα δίπλωμα ταχυπλόου (βλ τυροκόμου ) μεσάνυχτα και κάτι

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Πάντως πρακτικά η Superfast άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στην Ακτοπλοϊα με τη δρομολόγηση των Superfast. Αυτόν μιμήθηκαν οι επόμενοι και ναυπήγησαν τα αντίστοιχα θηρία της Αδριατικής και της Κρήτης

Λάθος. Το όραμα ήταν του Σφηνιά με τη δρομολόγηση του Ερωτόκριτος. Πάτρα Ανκόνα σε 24 ώρες το 1992. Από εκεί και μετά ξεκίνησε το θέμα με τα νεότευκτα όπου Μινωικές και Superfast τα παρουσίασαν σχεδόν ταυτόχρονα.

Αυτή τη στιγμή τα Σουπερφαστ, τα Παλάς των Μινωικών και τα δίδυμα της ΑΝΕΚ είναι πάνω-κάτω στο ίδιο στυλ. Για τον καιρό τους όμως τα Σουπερφαστ ήταν σαφώς μπροστά από τις εξελίξεις, και αν κατέβει το '12' στην Κρήτη όπως φημολογείται, θα κλάψουνε μανούλες

Πού το βασίζεις αυτό; Το 12 έχει μικρότερο πρωτόκολλο επιβατών ενώ είναι πιο αργό και με μικρότερο αριθμό καμπινών σε σχέση με το Κνωσός και Φαιστός των Μινωικών. Υπερέχει μόνο ένα ελάχιστο στο γκαράζ. Για την πολυτέλεια και την ποιότητα των εσωτερικών χώρων δεν το συζητάμε καθόλου. Η διαφορά είναι χαοτική, υπέρ των Μινωικών φυσικά. Αν η εταιρεία ήταν ακόμα ηρακλειώτικων συμφερόντων τότε το η Superfast 12 δεν θα είχε καμιά ελπίδα στο Ηράκλειο. Τώρα όμως που είναι ιταλική υπάρχει ένα περιθώριο επιτυχίας. Όμως έχουν κυκλοφορήσει φήμες ότι τα καινούρια νεότευκτα του Ιταλού θα δρομολογηθούν στο Ηράκλειο οπότε το σενάριο επιτυχίας ή όχι του Superfast 12 περιπλέκεται λιγάκι.

...και στην Ιταλία μόλις το 97/98 έβαλαν τα πρώτα ψιλογρήγορα (Αρετούσα αν θυμάμαι καλά). Κακά τα ψέματα, τα Superfast άλλαξαν τη ροή των πραγμάτων στην Αδριατική, και το 'ντόμινο' έφερε και αλλαγή πραγμάτων στην Κρήτη.

Ε όχι, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Ναι, ήταν χειρότεροι οι άλλοι σε σχέση με τα Superfast I/II αλλά όχι τόσο τραγικά. Άλλωστε, μόλις 3 χρόνια μετά τους έπιασαν και οι Μινωικές με την Αρετούσα

Δεν θυμάσαι καθόλου καλά. Πρώτο δρομολόγιο στη γραμμή Πάτρα Αncona για το Superfast I (1995) στις 15-04-1995. Πρώτο δρομολόγιο για το Αρετούσα (1995) των Μινωικών στις 08-07-1995.