Γειά σας και χαρά σας. Θα ήθελα αυτήν την σπέσιαλ μέρα που είναι η τελευταία μου στα χακί, (αύριο παίρνω την πολυπόθητη άδεια απολύσεως και είναι και η γιορτή μου) να σας περιγράψω αυτό που μου συμβαίνει τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες.

Την ιστορία την έχω γράψει σε ένα άλλο μέρος του φόρουμ , (στο ford forum των κατασκευαστών - μοντέλων). Πώς είναι λοιπόν να οδηγείς ένα νέο αυτοκίνητο που είναι πάνω κάτω το ίδιο, αλλά έχει άκρως διαφορετική μηχανή?

Πριν και μετά λοιπόν... Από το φιέστα 1.25 στο φιέστα ST. Το απέκτησα μια κρύα μέρα του Ιανουαρίου μέσα στα χίλια ζόρια και τρεξίματα, μέσα στην Χρισοτουγεννιάτικη άδεια ενός φαντάρου όπου έπρεπε να διεκπεραιώσω τα γνωστά δικαιολογητικά, χαρτιά, τέλη κυκλοφορίας ασφάλεια κτλ κτλ... και να αποχωριστώ το παλιό, αφού βέβαια το ξεφορτώσω από μερικά χρήσιμα αξεσουάρ.

Το 1.25 το είχα μοντιφάρει αρκετά κυρίως στο εσωτερικό με τις θεικές καθισματάρες Sparco Imola στα οποία όμως είχα όλο και περισσότερο πρόβλημα γιατί δεν χωρούσα (έχω γενικά μεγάλο σκαρί, και ο στρατός με πάχυνε υπέρ του δέοντος). Καθίσματα και εσωτερικός διάκοσμος έφυγαν από το παλιό, αλλά δεν περάστηκαν στο νέο λόγω έλλειψης χρόνου. Γενικά δεν σκέφτομαι να τα βάλω ακόμα. Μου αρέσει η ομοιογένεια ενός νέου αυτοκινήτου. Παρ' όλα αυτά αλλάχθηκαν οι original ζάντες με τις OZ Ultraleggera με ελαστικό ίδιων διαστάσεων.

Μπαίνοντας στο νέο ST (μετά φέις λιφτ) γλυκάθηκα από την δερματίλα που μύριζε. Κάθισα και νόμιζα ότι οδηγούσα φορτηγό. Ούτε χαμηλωμένο, όύτε και οι χαμηλές βάσεις καθισμάτων.

Στα πρώτα χιλιόμετρα και εκεί που πάντα καταλαβαίνεις τη διαφορά είναι το μοτέρ. Τα 150 άλογα όντως δεν βάζουν φωτιά στην άσφαλτο (θα πείτε τι μου λες... εσύ είχες μόνο 75 και μιλάς), αλλά δεν μπορώ να μείνω παρά με ανοιχτό το στόμα κάθε φορά που ζητώ επιτάχυνση στις χαμηλές στροφές, π.χ. 1500 με 3500. Μετά η δύναμη έρχεται καταιγιστικά. Πού να ήταν και τουρμπάτο.

Στα 2000 χμ που έχω κάνει ήδη έχω ξεσυνηθίσει να κατεβάζω 1-2 ταχύτητες (από 5η σε 4η ή 3η). Σε 4η και πολύ του είναι. Άνεση στα προσπεράσματα, επιτέλους.

Επίσης, κοντό, θεόκοντο κιβώτιο. 100 χμ/ω = 3000 σαλ με 5η. Αυτό είναι το κιβώτιο του 1250!! Αναγκαίο κακό ο θόρυβος του κινητήρα αφού στα 140 είσαι στάνταρντ με 4000 σαλ και στα μεγάλα ταξίδια γίνεται κάπως κουραστικός.

Μεγάλα ταξίδια και ευθείες... ΌΧι το στοιχείο του ST. με 2.2 στροφές του τιμονιού το ST μου φαίνεται ότι χαζοφέρνει στις ευθείες των εθνικών οδών. Δεν είναι γεννημένο για διαδρομές μεγάλων αποστάσεων Φταρνίζεσαι και είσαι στο άλλο ρεύμα.

Στις στροφές όμως το παιχνίδι είναι εγγυημένο. Δεν το έχω στρίψει ακόμα γερά, αλλά στα λίγα που έχω δοκιμάσει φαίνεται ότι όλο το σετάπ είναι εντελώς διαφορετικό από του προηγούμενου.

Απροβλημάτιστο, σε επίπεδο που δεν θα φανταζόμουνα ποτέ και με τις μαμά αναρτήσεις (απλά το χαμήλωσα με τα H&R). Το ESP είναι ιδιαίτερα φιλικό και κόβει όσο πρέπει για να εγγυηθεί απροβλημάτιστες καταστάσεις. Το διαπίστωσα στη βρεγμένη άσφαλτο με τα εντελώς καλοκαιρινά Yokohama S drive.

Άλλες εντυπώσεις είναι η απουσία 2 θυρών. Όντως το 3θυρο είναι πιο όμορφο από το 5θυρο. Επίσης τα φώτα πάλι τραγικά, αλλάχθηκαν με ένα σετ Bosch bi xenon H4 και PIAA H11 προβολείς ομίχλης, ανταλλαγή από το παλιό. Το ίδιο και το τραγικό λεβιε του χειρόφρενου, τη σκέτη πλαστικούρα.

Από κατανάλωση είμαι ευχαριστημένος. 8 λίτρα στα 100 χμ σε ρυθμούς νόμιμους και σε εθνικό δίκτυο.

Με περίπου 15000 ευρά και 17500 στο κοντέρ έχω ένα αμάξι που ονειρευόμουν και είμαι πολύ χαρούμενος ιδίως αφού από τώρα θα έχω το χρόνο να το χαρώ. Θα επανέρθω με φώτος.

Γειά σας και χαρά σας. Θα ήθελα αυτήν την σπέσιαλ μέρα που είναι η τελευταία μου στα χακί, (αύριο παίρνω την πολυπόθητη άδεια απολύσεως και είναι και η γιορτή μου) να σας περιγράψω αυτό που μου συμβαίνει τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες.

Την ιστορία την έχω γράψει σε ένα άλλο μέρος του φόρουμ , (στο ford forum των κατασκευαστών - μοντέλων). Πώς είναι λοιπόν να οδηγείς ένα νέο αυτοκίνητο που είναι πάνω κάτω το ίδιο, αλλά έχει άκρως διαφορετική μηχανή?

Πριν και μετά λοιπόν... Από το φιέστα 1.25 στο φιέστα ST. Το απέκτησα μια κρύα μέρα του Ιανουαρίου μέσα στα χίλια ζόρια και τρεξίματα, μέσα στην Χρισοτουγεννιάτικη άδεια ενός φαντάρου όπου έπρεπε να διεκπεραιώσω τα γνωστά δικαιολογητικά, χαρτιά, τέλη κυκλοφορίας ασφάλεια κτλ κτλ... και να αποχωριστώ το παλιό, αφού βέβαια το ξεφορτώσω από μερικά χρήσιμα αξεσουάρ.

Το 1.25 το είχα μοντιφάρει αρκετά κυρίως στο εσωτερικό με τις θεικές καθισματάρες Sparco Imola στα οποία όμως είχα όλο και περισσότερο πρόβλημα γιατί δεν χωρούσα (έχω γενικά μεγάλο σκαρί, και ο στρατός με πάχυνε υπέρ του δέοντος). Καθίσματα και εσωτερικός διάκοσμος έφυγαν από το παλιό, αλλά δεν περάστηκαν στο νέο λόγω έλλειψης χρόνου. Γενικά δεν σκέφτομαι να τα βάλω ακόμα. Μου αρέσει η ομοιογένεια ενός νέου αυτοκινήτου. Παρ' όλα αυτά αλλάχθηκαν οι original ζάντες με τις OZ Ultraleggera με ελαστικό ίδιων διαστάσεων.

Μπαίνοντας στο νέο ST (μετά φέις λιφτ) γλυκάθηκα από την δερματίλα που μύριζε. Κάθισα και νόμιζα ότι οδηγούσα φορτηγό. Ούτε χαμηλωμένο, όύτε και οι χαμηλές βάσεις καθισμάτων.

Στα πρώτα χιλιόμετρα και εκεί που πάντα καταλαβαίνεις τη διαφορά είναι το μοτέρ. Τα 150 άλογα όντως δεν βάζουν φωτιά στην άσφαλτο (θα πείτε τι μου λες... εσύ είχες μόνο 75 και μιλάς), αλλά δεν μπορώ να μείνω παρά με ανοιχτό το στόμα κάθε φορά που ζητώ επιτάχυνση στις χαμηλές στροφές, π.χ. 1500 με 3500. Μετά η δύναμη έρχεται καταιγιστικά. Πού να ήταν και τουρμπάτο.

Στα 2000 χμ που έχω κάνει ήδη έχω ξεσυνηθίσει να κατεβάζω 1-2 ταχύτητες (από 5η σε 4η ή 3η). Σε 4η και πολύ του είναι. Άνεση στα προσπεράσματα, επιτέλους.

Επίσης, κοντό, θεόκοντο κιβώτιο. 100 χμ/ω = 3000 σαλ με 5η. Αυτό είναι το κιβώτιο του 1250!! Αναγκαίο κακό ο θόρυβος του κινητήρα αφού στα 140 είσαι στάνταρντ με 4000 σαλ και στα μεγάλα ταξίδια γίνεται κάπως κουραστικός.

Μεγάλα ταξίδια και ευθείες... ΌΧι το στοιχείο του ST. με 2.2 στροφές του τιμονιού το ST μου φαίνεται ότι χαζοφέρνει στις ευθείες των εθνικών οδών. Δεν είναι γεννημένο για διαδρομές μεγάλων αποστάσεων Φταρνίζεσαι και είσαι στο άλλο ρεύμα.

Στις στροφές όμως το παιχνίδι είναι εγγυημένο. Δεν το έχω στρίψει ακόμα γερά, αλλά στα λίγα που έχω δοκιμάσει φαίνεται ότι όλο το σετάπ είναι εντελώς διαφορετικό από του προηγούμενου.

Απροβλημάτιστο, σε επίπεδο που δεν θα φανταζόμουνα ποτέ και με τις μαμά αναρτήσεις (απλά το χαμήλωσα με τα H&R). Το ESP είναι ιδιαίτερα φιλικό και κόβει όσο πρέπει για να εγγυηθεί απροβλημάτιστες καταστάσεις. Το διαπίστωσα στη βρεγμένη άσφαλτο με τα εντελώς καλοκαιρινά Yokohama S drive.

Άλλες εντυπώσεις είναι η απουσία 2 θυρών. Όντως το 3θυρο είναι πιο όμορφο από το 5θυρο. Επίσης τα φώτα πάλι τραγικά, αλλάχθηκαν με ένα σετ Bosch bi xenon H4 και PIAA H11 προβολείς ομίχλης, ανταλλαγή από το παλιό. Το ίδιο και το τραγικό λεβιε του χειρόφρενου, τη σκέτη πλαστικούρα.

Από κατανάλωση είμαι ευχαριστημένος. 8 λίτρα στα 100 χμ σε ρυθμούς νόμιμους και σε εθνικό δίκτυο.

Με περίπου 15000 ευρά και 17500 στο κοντέρ έχω ένα αμάξι που ονειρευόμουν και είμαι πολύ χαρούμενος ιδίως αφού από τώρα θα έχω το χρόνο να το χαρώ. Θα επανέρθω με φώτος.

Γειά σας και χαρά σας. Θα ήθελα αυτήν την σπέσιαλ μέρα που είναι η τελευταία μου στα χακί, (αύριο παίρνω την πολυπόθητη άδεια απολύσεως και είναι και η γιορτή μου) να σας περιγράψω αυτό που μου συμβαίνει τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες.

Την ιστορία την έχω γράψει σε ένα άλλο μέρος του φόρουμ , (στο ford forum των κατασκευαστών - μοντέλων). Πώς είναι λοιπόν να οδηγείς ένα νέο αυτοκίνητο που είναι πάνω κάτω το ίδιο, αλλά έχει άκρως διαφορετική μηχανή?

Πριν και μετά λοιπόν... Από το φιέστα 1.25 στο φιέστα ST. Το απέκτησα μια κρύα μέρα του Ιανουαρίου μέσα στα χίλια ζόρια και τρεξίματα, μέσα στην Χρισοτουγεννιάτικη άδεια ενός φαντάρου όπου έπρεπε να διεκπεραιώσω τα γνωστά δικαιολογητικά, χαρτιά, τέλη κυκλοφορίας ασφάλεια κτλ κτλ... και να αποχωριστώ το παλιό, αφού βέβαια το ξεφορτώσω από μερικά χρήσιμα αξεσουάρ.

Το 1.25 το είχα μοντιφάρει αρκετά κυρίως στο εσωτερικό με τις θεικές καθισματάρες Sparco Imola στα οποία όμως είχα όλο και περισσότερο πρόβλημα γιατί δεν χωρούσα (έχω γενικά μεγάλο σκαρί, και ο στρατός με πάχυνε υπέρ του δέοντος). Καθίσματα και εσωτερικός διάκοσμος έφυγαν από το παλιό, αλλά δεν περάστηκαν στο νέο λόγω έλλειψης χρόνου. Γενικά δεν σκέφτομαι να τα βάλω ακόμα. Μου αρέσει η ομοιογένεια ενός νέου αυτοκινήτου. Παρ' όλα αυτά αλλάχθηκαν οι original ζάντες με τις OZ Ultraleggera με ελαστικό ίδιων διαστάσεων.

Μπαίνοντας στο νέο ST (μετά φέις λιφτ) γλυκάθηκα από την δερματίλα που μύριζε. Κάθισα και νόμιζα ότι οδηγούσα φορτηγό. Ούτε χαμηλωμένο, όύτε και οι χαμηλές βάσεις καθισμάτων.

Στα πρώτα χιλιόμετρα και εκεί που πάντα καταλαβαίνεις τη διαφορά είναι το μοτέρ. Τα 150 άλογα όντως δεν βάζουν φωτιά στην άσφαλτο (θα πείτε τι μου λες... εσύ είχες μόνο 75 και μιλάς), αλλά δεν μπορώ να μείνω παρά με ανοιχτό το στόμα κάθε φορά που ζητώ επιτάχυνση στις χαμηλές στροφές, π.χ. 1500 με 3500. Μετά η δύναμη έρχεται καταιγιστικά. Πού να ήταν και τουρμπάτο.

Στα 2000 χμ που έχω κάνει ήδη έχω ξεσυνηθίσει να κατεβάζω 1-2 ταχύτητες (από 5η σε 4η ή 3η). Σε 4η και πολύ του είναι. Άνεση στα προσπεράσματα, επιτέλους.

Επίσης, κοντό, θεόκοντο κιβώτιο. 100 χμ/ω = 3000 σαλ με 5η. Αυτό είναι το κιβώτιο του 1250!! Αναγκαίο κακό ο θόρυβος του κινητήρα αφού στα 140 είσαι στάνταρντ με 4000 σαλ και στα μεγάλα ταξίδια γίνεται κάπως κουραστικός.

Μεγάλα ταξίδια και ευθείες... ΌΧι το στοιχείο του ST. με 2.2 στροφές του τιμονιού το ST μου φαίνεται ότι χαζοφέρνει στις ευθείες των εθνικών οδών. Δεν είναι γεννημένο για διαδρομές μεγάλων αποστάσεων Φταρνίζεσαι και είσαι στο άλλο ρεύμα.

Στις στροφές όμως το παιχνίδι είναι εγγυημένο. Δεν το έχω στρίψει ακόμα γερά, αλλά στα λίγα που έχω δοκιμάσει φαίνεται ότι όλο το σετάπ είναι εντελώς διαφορετικό από του προηγούμενου.

Απροβλημάτιστο, σε επίπεδο που δεν θα φανταζόμουνα ποτέ και με τις μαμά αναρτήσεις (απλά το χαμήλωσα με τα H&R). Το ESP είναι ιδιαίτερα φιλικό και κόβει όσο πρέπει για να εγγυηθεί απροβλημάτιστες καταστάσεις. Το διαπίστωσα στη βρεγμένη άσφαλτο με τα εντελώς καλοκαιρινά Yokohama S drive.

Άλλες εντυπώσεις είναι η απουσία 2 θυρών. Όντως το 3θυρο είναι πιο όμορφο από το 5θυρο. Επίσης τα φώτα πάλι τραγικά, αλλάχθηκαν με ένα σετ Bosch bi xenon H4 και PIAA H11 προβολείς ομίχλης, ανταλλαγή από το παλιό. Το ίδιο και το τραγικό λεβιε του χειρόφρενου, τη σκέτη πλαστικούρα.

Από κατανάλωση είμαι ευχαριστημένος. 8 λίτρα στα 100 χμ σε ρυθμούς νόμιμους και σε εθνικό δίκτυο.

Με περίπου 15000 ευρά και 17500 στο κοντέρ έχω ένα αμάξι που ονειρευόμουν και είμαι πολύ χαρούμενος ιδίως αφού από τώρα θα έχω το χρόνο να το χαρώ. Θα επανέρθω με φώτος.

Ευχαριστώ για τις ευχές. Η πρώτη αλλαγή που έκανα μόλις σήμερα ήταν νέα ελατήρια. Τα παλιά H&R είχαν μεν ίδιο κωδικό αριθμό αλλά ήταν για όλα τα Φιέστα εκτός του ST. Το ST έχει τα δικά του 3.5 άρια χαμηλώματος και τα προηγούμενα τελείωναν την διαδρομή της ανάρτησης και δούλευαν στα bump stops ιδίως στον μπροστά άξονα, πράγμα μη επιθυμητό. Με λίγα χιλιόμετρα που έκανα με τα νέα ελατήρια δείχνουν αισθητά λιγότερο κοπάνημα στα πολυπληθέστατα bumps της Σαλόνικα.

Όσο για τα φρένα, τα βρήκα πολύ ανθεκτικά στη συνεχή χρήση, πολύ εντυπωσιακά σε σχέση με το δισκοταμπουράτο σύστημα του προηγούμενου.