Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Να ρωτήσω κάτι ως άσχετος;

Στο γάμο του χρόνου μας προτείνουν για κρασιά 'διττός Τσάνταλη' λευκό και κόκκινο. Τι γνώμη έχετε;

Συνηθισμένα κρασιά γάμου, για να βγει η υποχρέωση. Σίγουρα μπορείς να βρεις κάτι καλύτερο στην ίδια τιμή. Μία άλλη ιδέα είναι να υπάρχουν κάποια καλύτερα κρασιά σε επιλεγμένα τραπέζια (κοντινοί συγγενείς, φίλοι, συμπέθεροι) και οι 'διττοί' στα υπόλοιπα για κρατηθεί χαμηλά το κόστος

Ο χρήστης j.marr έγραψε:

Να ρωτήσω κάτι ως άσχετος;

Στο γάμο του χρόνου μας προτείνουν για κρασιά 'διττός Τσάνταλη' λευκό και κόκκινο. Τι γνώμη έχετε;

Πάρε ενα απο το καθένα και δοκίμασε

ΟΚ, προφανώς και θα το κάνουμε!

Απλώς είπα να πάρουμε και πιο εξειδικευμένες γνώμες. Για να πω την αλήθεια, οταν τα δοκιμάσαμε στα πεταχτά δε μου φάνηκαν κακά(σε άλλους γάμους έχει ΠΟΛΥ χειρότερα).

Νομίζω έχουμε και την επιλογή του ερυθρού 'DU Pont'.

Όσο για το να έχουμε άλλο κρασί στα κοντινά τραπέζια, δεν παίζει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε εμείς δε θα έχουμε σαμπάνια ή κάτι άλλο ιδιαίτερο.

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Να ρωτήσω κάτι ως άσχετος;

Στο γάμο του χρόνου μας προτείνουν για κρασιά 'διττός Τσάνταλη' λευκό και κόκκινο. Τι γνώμη έχετε;

Ειναι κρασι που σερβιρεται πολυ σε γαμους λογω τιμης.
Εγω επελεξα τα 'Νταμα κουπα' και 'Ρηγας κουπα' του Λαζαριδη
Αλλα εχω την εντυπωση οτι οι επιλογες σου ειναι περιορισμενες αφου το catering 'δουλευει' με συγκεκριμενα κρασια ωστε να επωφελειται απο χαμηλοτερες τιμες λογω ποσοστητας.

Ο χρήστης saxon_747 έγραψε:

Να ρωτήσω κάτι ως άσχετος;

Στο γάμο του χρόνου μας προτείνουν για κρασιά 'διττός Τσάνταλη' λευκό και κόκκινο. Τι γνώμη έχετε;

Ειναι κρασι που σερβιρεται πολυ σε γαμους λογω τιμης.
Εγω επελεξα τα 'Νταμα κουπα' και 'Ρηγας κουπα' του Λαζαριδη
Αλλα εχω την εντυπωση οτι οι επιλογες σου ειναι περιορισμενες αφου το catering 'δουλευει' με συγκεκριμενα κρασια ωστε να επωφελειται απο χαμηλοτερες τιμες λογω ποσοστητας.

Αύριο θα ζητήσω να μου δώσουν(αν έχουν) τη λίστα με τις επιλογές και θα το συζητήσουμε.

Τόσο το προαναφερθέν του Τσάνταλη, όσο και το παρακάτω (λολ) του ιδίου

παρουσιάστηκαν προ ημερών σε γάμο που παρευρεύθην.
Μόνο μια-δυο γουλίτσες (οδηγούσα ...πάλι ) 'για το καλό' από τον (λευκό) Διττό και μπορώ να πω πως είχε αρκετά ικανοποιητική γεύση...

Αυτή είναι και η δικιά μου εντύπωση - δεν πρόκειται για κρασί που θα σε ξεφτιλίσει.

Ίδωμεν - θα επανέλθω αύριο!

**Τα ελληνικά κρασιά κατακτούν την Αμερική
**Πραγματοποιήθηκε για 9η χρονιά στο Σαν Φρανσίσκο (17/10/2012) η ετήσια εκδήλωση του γνωστού περιοδικού «Wine and Spirits» κατά την οποία ειδικοί σε θέματα οίνου δοκιμάζουν και βαθμολογούν υψηλής ποιότητας κρασιά από ολόκληρο τον κόσμο.

Τόσο το εν λόγω περιοδικό όσο και η σχετική οινογνωσία προσελκύει διακεκριμένους οινοπαραγωγούς, οινολόγους, δημοσιογράφους και αγοραστές.

Υψηλές βαθμολογίες συγκέντρωσαν τα παρακάτω υψηλής ποιότητας ελληνικά κρασιά:

94 βαθμούς:

2011 Santorini του Estate Argyros, το οποίο εισάγεται από την Athenee Importers στη Νέα Υόρκη.
93 βαθμούς:

Domaine Gerovasssiliou, Malagousia 2011, το οποίο εισάγεται από την Cava Spiliadis με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Grand Reserve Naoussa Boutari 2007, το οποίο εισάγει στις ΗΠΑ η Terlato Wine Intl με έδρα το Ιλινόις.
Yannis Tselepos, NV Arcadia Amalia Brut, το οποίο εισάγει η V.O.S. Selections στη Νέα Υόρκη ενώ στην Δ. Ακτή εισάγεται από την Distinctive Imports στο Ιλινόις.
Hatzidakis, Santorini 2011, το οποίο εισάγει η Trireme Imports στη Β. Καρολίνα.
92 βαθμούς:

Parparoussis, Achaia, The Gift of Dionysos Sideritis, το οποίο εισάγεται από την Cava Spiliadis στη Νέα Υόρκη.
Yannis Tselepos, 2010 Arcadia Blanc de Gris, Moschofilero, το οποίο εισάγει η V.O.S. Selections στη Νέα Υόρκη ενώ στην Δ. Ακτή εισάγεται από την Distinctive Imports στο Ιλινόις.
Domaine Gerovassiliou, 2010 Epanomi Single Vineyard Malagousia, το οποίο εισάγεται από την Cava Spiliadis με έδρα τη Νέα Υόρκη.
91 βαθμούς:

Boutari, 2008 Naoussa, το οποίο εισάγεται από την Terlato Wine Intl με έδρα το Ιλινόις
90 βαθμούς:

Domaine Gerovassiliou, 2007 Epanomi Avaton (Cava Spiliadis)
Boutari, 2011 Santorini (Terlato Wine Intl)
Yannis Tselepos, 2009 Arcadia Kokkinomilos Merlot (V.O.S. Selections στη Νέα Υόρκη ενώ στην Δ. Ακτή εισάγεται από την Distinctive Imports στο Ιλινόις)
http://www.agronews.gr/diatrofi-agrotourismos/tautotita-proiodon/arthro/87605/ta-ellinika-krasia-kataktoun-tin-ameriki-/

Παρεπιπτόντως πήγα χτες σε cafe bar δυτικών προαστίων και ρωτάω την σερβιτόρα...τι κρασιά έχετε. μου απαντάει 'λευκό, κόκκινο, μοσχάτο και sangria' και την ρωτάω 'moscato d'asti ή μοσχάτο;' Και μου απαντάει 'Moscato D' Asti' Και ξαναρωτάω δλδ δεν έχετε μοσχάτο; και μου απαντάει 'αφού σας είπα κύριε έχουμε μοσχάτο'... της εξηγώ τέλος πάντων τη διαφορά και μου λέει με έντονο ύφος 'κύριε κάνετε λάθος, moscato d'asti και μοσχάτο είναι το ίδιο, δεν έχουν διαφορά!' .... Τελικά παρήγγειλα ένα ποτήρι λευκό....

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ta3idia&id=19102

Ζήλεψα

του Ηλία Μαμαλάκη Σχόλια

Στη μακρινή Γεωργία (πρώην μέλος της Σοβιετικής Ένωσης) τηρούν ακόμα τα έθιμα με αυστηρότητα. Κάθε φορά που γίνεται ένα τραπέζι οικογενειακό ή φιλικό ορίζεται δια βοής ο Tamada, είναι αυτός που κάνει τις προπόσεις. Αν κάποιος άλλος από το τραπέζι θέλει να κάνει πρόποση πρέπει να πάρει άδεια από αυτόν.

Οι Γεωργιανοί ακόμα και σήμερα κρατάνε μια άριστη σχέση με τον Θεό. Έτσι λοιπόν η πρώτη πρόποση είναι για να ευχαριστήσουν τον Θεό που υπάρχουν και που έχουν την ομορφότερη χώρα του κόσμου (και ας μην είναι αλήθεια). Ακολουθεί ένα πολυφωνικό τραγούδι και η δεύτερη πρόποση είναι για τους πεθαμένους και τις υποθήκες που άφησαν για το μέλλον. Ακολουθεί πάλι τραγούδι και αυτή η ιστορία κρατάει περίπου 6-8 ώρες τρώγοντας εκλεκτούς τοπικούς μεζέδες με αποκορύφωμα νοστιμότατα κεμπάπ.

Από γλυκά δεν τα πάνε καλά. Κάτι καρυδάκια στο σιρόπι και σχεδόν τίποτε άλλο. Την έζησα την εμπειρία καλεσμένος ενός φίλου μου που δουλεύει πια στην Τιφλίδα της Γεωργίας, γενικός διευθυντής του μεγαλύτερου οινοποιείου της χώρας και βρέθηκα εκεί για να παρακολουθήσω τις εκδηλώσεις για το κρασί.

Η οινική παράδοση της Γεωργίας είναι μακρόχρονη αλλά και εγκαταλελειμμένη. Από το 2005 και μετά ξεκίνησαν να αξιοποιήσουν τους σχεδόν εγκαταλελειμμένους αμπελώνες και έγινε γάμος. Επενδυτές απ’ όλη την Ευρώπη, αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν τα εκατομμύρια δολαρίων και ευρώ επενδύοντας στο κρασί. Και δεν είναι αυτό που ζήλεψα, ζήλεψα την πίστη των ανθρώπων για τη δουλειά που κάνουνε. Αναμφίβολα η Ελλάδα έχει καλύτερο κρασί από τη Γεωργία. Εμείς λόγω παρελθόντος πλούτου την ψάξαμε τη γεύση του κρασιού και έχουμε πάρα πολλές οργανώσεις. Οινοχόων, δημοσιογράφων κρασιού, γυναικών που ασχολούνται με το κρασί, οινοποιών κλπ.

Εκεί δεν έχουν τίποτα απ’ όλα αυτά, έχουν πίστη και φτιάχνουν μύθους και μόλις βρουν κάποιο ξένο σαν εμένα τον βάζουν να πιει καλό κρασί, τον κοιτάνε στα μάτια και του λένε ιστορίες καταπληκτικές για το πέρασμα του Διονύσου από τη Γεωργία, για την Αγία Νίνο που έφερε το χριστιανισμό στη Γεωργία κρατώντας ένα σταυρό από αμπέλι.

Του μιλάνε για τη βασιλική οικογένεια της Γεωργίας του πάλαι ποτέ που από τα σιντριβάνια του σπιτιού της που αντί για νερό έτρεχε τοπική σαμπάνια. Και κτίζουν τον μύθο και επειδή πραγματικά αρέσουν τα παραμύθια στον κόσμο, αν δεν ξέρεις και πολύ καλά σε πείθουν με ηρεμία και γλυκύτητα. Σ’ αυτό το τραπέζι που πήγα με τον Tamada ήμασταν περίπου 60 άτομα. Εκτός από εμένα και 5-6 άλλους που ας πούμε ότι ήμασταν παρατηρητές περιεργείας όλοι οι άλλοι ήταν επενδυτές από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάποιοι είχαν ταξιδέψει με τα δικά τους ιδιωτικά αεροπλάνα. Δεν αισθάνθηκα καθόλου άσχημα ανάμεσά τους. Δεν είμαι εκατομμυριούχος, αλλά άνετα συναναστρέφομαι μαζί τους.

Οι Γεωργιανοί σύστηναν τον έναν με τον άλλον. Δεν κρατούσαν τίποτα για τον εαυτό τους. Καρτούλες και υποσχέσεις ανταλλάχτηκαν. Θεωρητικά το επόμενο δωδεκάμηνο θα ταξιδέψω στη Σουηδία, στο Λος Άντζελες, στο Καζακστάν και στο Αζερμπαϊτζάν. Πιθανόν δεν θα πάω ποτέ, αλλά η καλή θέληση των ανθρώπων ήταν εμφανής.

Με το τίποτα οι Γεωργιανοί δημιούργησαν ατμόσφαιρα. Μπορεί να πίνεις ένα μετριότατο κρασί και να σε πείσουν ότι πίνεις το καλύτερο του κόσμου.

• Κοίτα Ηλία, αυτό το κρασί ήταν το αγαπημένο του Στάλιν (Γεωργιανός και αυτός).

Μου έδωσαν να πιω ένα μέτριο κρασί, ημίγλυκο, ελαφρώς θολό χωρίς σώμα για το οποίο είναι υπερήφανοι. Το πιθανότερο είναι ότι και ο Στάλιν δεν ήταν πεπειραμένος πότης, αλλά αυτοί κάναν την τρίχα τριχιά. Και ζήλεψα, ζήλεψα θανατηφόρα. Γιατί εμείς εδώ είμαστε χιλιάδες μέτρα μπροστά στο κρασί. Έχουμε το καλύτερο γλυκό κρασί που κόσμου που δεν σταμάτησε να εξάγεται ούτε στιγμή, το Μοσχάτο Σάμου. Έχουμε τις αρχαιότερες ενδείξεις καλλιέργειας αμπελιού στον κόσμο. Έχουμε φτιάξει θεό για το κρασί. Έχουμε την ουσία του παραμυθιού αλλά δεν ξέρουμε να την πλασάρουμε.

Προτιμούμε να αντιπαλεύουμε με τον γείτονα. Προτιμούμε σε πολλές περιπτώσεις να του βγάλουμε το μάτι. Έχω παρακολουθήσει μακρόθεν δικαστικές διαμάχες μεταξύ οινοποιών για το τίποτα.

Η οινική εταιρεία του φίλου μου εξάγει μόνο στο Καζακστάν ένα εκατομμύριο φιάλες το χρόνο. Σημειώστε ότι στο Καζακστάν και στο Αζερμπαϊτζάν το χρήμα ρέει σαν νεράκι λόγω του πετρελαίου και του γκαζιού και παρά του ότι ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμού είναι Μουσουλμάνοι το πίνουν το κρασάκι τους. Δυστυχώς στην Ελλάδα σχεδόν όλα τα οινοποιεία είναι σε δυσμενή θέση αυτή τη στιγμή. Οι ίδιοι οι οινοποιοί είναι σε καλύτερη θέση.

Μια κοινή κίνηση κοιτώντας ανατολικά βέβαια θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ. Ο σνομπισμός των νεόπλουτων χωρών θέλει κρασί, τσίπουρο, λάδι και ελιές. Ας ρίξουμε μια ματιά προς τα εκεί. Στο Λονδίνο δεν έχουμε μέλλον, ούτε καν στη Νέα Υόρκη. Βάζει στη λίστα του ένας Νεοϋορκέζος εστιάτορας ένα ελληνικό κρασί και νομίζουμε ότι η Ελλάδα σώθηκε.

Όχι, η Ελλάδα θα σωθεί όταν στην Αγία Πετρούπολη μάθουν να πίνουν Μοσχάτο Σάμου. Η Ελλάδα θα σωθεί όταν στη Μόσχα τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους με τσίπουρο Τυρνάβου, αντί για Βότκα. Η Ελλάδα θα σωθεί όταν στο Πεκίνο συνοδεύουν την πάπια Πεκίνου με Αγιωργίτικο.

Το ξέρω ότι λέω υπερβολές, αλλά όλος αυτός ο γάμος, το γλέντι και η πίστη δεν είναι μόνο για το κρασί, είναι για όλους τους γεωργικούς τομείς της φίλης Γεωργίας. Αφήστε που το ίδιο το κράτος της Γεωργίας είναι μια καλή ευκαιρία για μας. Τους αρέσει το γιαούρτι, αλλά δεν έχουν καλό γιαούρτι. Είναι μια ευκαιρία για τις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες μας. Δεν έχουν βούτυρο, δεν έχουν καν πρόβατα και όσα έχουν τα τρώνε. Δεν έχουν αλάτι και είμαι σίγουρος ότι οι χυμοί μας είναι του γούστου τους. Μπαίνω σε λεπτομέρειες χωρίς να είναι αυτός ο αντικειμενικός σκοπός. Αυτό που ζήλεψα στη Γεωργία είναι η πίστη των ανθρώπων. Στον Θεό τους, στη πατρίδα τους, στα προϊόντα τους. Πράγμα το οποίο εμείς δεν έχουμε. Να μην σας πω ότι και τα τρία τα βρίζουμε νυχθημερόν.

http://www.goldendeals.gr/deals/35-pros ... anthidis-3

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Αυτή είναι και η δικιά μου εντύπωση - δεν πρόκειται για κρασί που θα σε ξεφτιλίσει.

Ίδωμεν - θα επανέλθω αύριο!

Τελικά δυστυχώς παίζουμε μόνο σε 'διττός' Τσανταλη.

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:

Τελικά δυστυχώς παίζουμε μόνο σε 'διττός' Τσανταλη.

Kαλα, δεν χαθηκε και ο κοσμος.
Ποτα θα εχει ο γαμος;

Ίδωμεν - θα δείξει καθώς θα πλησιάζουν οι μέρες.

Δεν το βρίσκω πολύ πιθανό πάντως, μιας και νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των καλεσμένων θα είναι οκ με τα κρασιά + τις ρακές που θα παίζουν.

Mια χαρά κρασί είναι ο 'Διττός' και ειδικά για γάμο εξαιρετικό

Ειδα αυτο σημερα εδω στο Λονδινο!

Η τιμή είναι λίγο φευγάτη ή μου φαίνεται;;; Είναι από μενού μάλλον όμως όχι από κάβα. Ελπίζω....
Γιατί αλλιώς θα πω ότι αν περιμένουμε με αυτές τις αρπαχτές να γίνει γνωστό το ελληνικό κρασί έξω....

Σε μαγαζι ειναι που πηγα για μια μπυρα και γενικα απ οτι καταλαβα ειναι αρκετα τσιμπημενα του ολα.

Μπουρδολογίας το ανάγνωσμα για το χύμα και το εμφιαλωμένο κρασί.

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1655568

Γιατί;

Χμ, έχει κάποιες λίγο αστήρικτες ιδέες αλλά γενικά δεν τα λέει κι άσχημα.
Ε όχι και δεν έχουμε οινική παράδοση, όταν αναφέρεται ο οίνος από τη μυθολογία μας με λεπτομέρειες.... Μετά όντως έχουμε αφήσει μεγάλο κενό....
Δέχομαι το ότι το κακό χύμα λειτουργεί αρνητικά για το ελληνικό κρασί. Το καλό χύμα όμως όχι. Μακάρι να υπήρχε καλύτερος έλεγχος του χύμα ώστε τα κακά να μην φτάνουν στο ποτήρι κανενός.
Αλλά εγώ δέχομαι ο ίδιος παραγωγός να διαθέτει χύμα το μέτριό του και εμφιαλωμένο το πιο καλό του κρασί, δεν το βρίσκω καθόλου κακό. Τι θα το κάνει το δεύτερό του κρασί, ειδικά αν έχει μεγάλη ποσότητα; Αν το εμφιαλώσει ίσως του χαλάσει το προφίλ του; Σας χύμα εξασφαλίζει πολύ πιο εύκολη και γρήγορη πώληση και άδειασμα των αποθηκών του (ή διατήρηση μικρότερων αποθηκών). Συνεχίζω όμως να στηρίζω το συνεταιρισμό πολλών παραγωγών για την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων με σχετικά σταθερή ποιότητα.
Κάτι άλλο που δυστυχώς έχει σχέση με το κρασί που πίνουν οι ξένοι και τις κακές εντυπώσεις που δημιουργούν είναι κάτι μπουκάλια που φυλάσσονται σε μαγαζιά τουριστικών ειδών σε συνθήκες εντελώς ακατάλληλες, είναι απίθανο το κρασί που θα πιούνε να έχει σχέση με αυτό που θα έπρεπε...