όχι ρε γαμώτο...

Κριμα...

Κρίμα, πράγματι.
Σαν είδηση, θα είχε ίσως θέση και στο 'φόρουμ γονέων'...
Κάτι έφταιγε, τώρα τι είναι αυτό...
Οι περισσότερες περιπτώσεις παιδιών με ψυχολογικά προβλήματα, που ξέρω εγώ τουλάχιστον, έχουν σαν ένα από τα πιθανά αίτια το ότι η οικογένεια δεν χάλασε ποτέ χατήρι στο παιδί.
Ποτέ δεν το μάλωσαν, ποτέ δεν **απαίτησαν **κάτι από αυτό.
Και, κάποτε, βγήκε στον πραγματικό κόσμο.
Υπάρχουν και οι παθολογικές καταστάσεις, βέβαια, αλλά τόσο πολλές, ρε παιδιά;

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Κρίμα, πράγματι.
Σαν είδηση, θα είχε ίσως θέση και στο 'φόρουμ γονέων'...
Κάτι έφταιγε, τώρα τι είναι αυτό...
Οι περισσότερες περιπτώσεις παιδιών με ψυχολογικά προβλήματα, που ξέρω εγώ τουλάχιστον, έχουν σαν ένα από τα πιθανά αίτια το ότι η οικογένεια δεν χάλασε ποτέ χατήρι στο παιδί.
Ποτέ δεν το μάλωσαν, ποτέ δεν **απαίτησαν **κάτι από αυτό.
Και, κάποτε, βγήκε στον πραγματικό κόσμο.
Υπάρχουν και οι παθολογικές καταστάσεις, βέβαια, αλλά τόσο πολλές, ρε παιδιά;

Υπάρχει και το ακριβώς ανάποδο από αυτό : οικογένειες που απαίτησαν και προσδοκούσαν πάρα πολλά από το παιδί τους...Μην μπορώντας αυτό να αντέξει την πίεση οδηγήθηκε στην απονενοημένη ενέργεια...
Εγώ από αυτή την κατηγορία κυρίως γνωρίζω κόσμο που όμως δεν οδηγήθηκε στην αυτοκτονία αλλά απλά πιέστηκε υπερβολικά...

Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Υπάρχει και το ακριβώς ανάποδο από αυτό : οικογένειες που απαίτησαν και προσδοκούσαν πάρα πολλά από το παιδί τους...Μην μπορώντας αυτό να αντέξει την πίεση οδηγήθηκε στην απονενοημένη ενέργεια...

Σωστά! Όμως οι όποια ενέργεια στην περίπτωση αυτή μάλλον δεν θα γινόταν στο στρατό.
Δύσκολα τα ασφαλή συμπεράσματα, αν είσαι σταφιδέμπορος. Εδώ και ψυχολόγοι παίζουν ξύλο μεταξύ τους.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Σαν είδηση, θα είχε ίσως θέση και στο 'φόρουμ γονέων'...

Μαλλον στο 'Θητεία κλπ.'
Κατα τ' αλλα συμφωνω και μαζι σου και με τον koutsan...
Κριμα ο ανθρωπος...

Ο χρήστης cavalino gr έγραψε:
Ηλία κι εγώ αυτά σκέφτομαι... Γενικά ήταν ευαίσθητο παιδί. Θυμάμαι πολλά σκηνικά που ένα θέμα τον επηρεάζε περισσότερο απ ότι εμάς τους υπολοίπους.

Το θέμα είναι οτι ο στρατός έχει θρηνήσει πολλά θύματα...μήπως κάτι φταίει κι εκεί μέσα;

Σε 16 μέρες μπάινω εγώ μέσα, ακόμη δεν έχω καμία πείρα, όμως ρε γαμώτο, αν τον βλέπεις άσχημα, άσ τον, δωσ του άδεια, δε ξέρω τι να πω. Είμαι ακόμη τόσο μουδιασμένος που δε μπορώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου

Εσύ τι λες? να μη φταίει κάτι εκεί μέσα? Ο στρατός είναι ένα νοσηρό περιβάλλον εξορισμού...Έχει φτιαχτεί για να επιβάλλεται στην προσωπικότητα του ανθρώπου και όχι για να την αφήνει να αναπτυχθεί ελεύθερα...Συνεπώς μόνο στρεβλές προσωπικότητες μπορεί να δημιουργήσει-καλλιεργήσει ή να σμπαραλιάσει τις πιο αδύνατες...
Στο λέει κάποιος που έχει ζήσει 30 χρόνια στου Παπάγου και έχει γνωρίσει περισσότερους υποστρατήγους από ότι γιατρούς, δικηγόρους και δημοσίους υπαλλήλους μαζί...
Δεν είναι υγιές το περιβάλλον και με τις ανάλογες προφυλάξεις πρέπει να αντιμετωπίζεται...Ιδιαίτερα από τους ευαίσθητους οργανισμούς...

cavalino gr

Όχι, φίλε. Όταν πήγα στο στρατό, όλοι μου οι φίλοι μου έλεγαν για την πίεση, τις αδικίες, τα καψόνια, ...
Εγώ έκανα φίλους απ' όλη την Ελλάδα, ξεκουράστηκα, διάβασα δυο βαλίτσες βιβλία, έμαθα 5 πράγματα που δεν ήξερα (ένα από τα οποία ήταν ότι τα βαρέλια κάνουν περίεργους θορύβους μέρα - νύχτα ), είδα και 5 μέρη που δεν ήξερα.
Παράλληλα έβαψα τις ΠΦ σε ... τρία στρατόπεδα, έγινα αποθηκάριος σε αποθήκη φαρμάκων, τηλεφωνητής, ταχυδρόμος και, στο τέλος, ανέλαβα και ... μια μονάδα επιστράτευσης.
Φαντάρος εκτελών χρέη ... επιλοχία!!!
Ωραίος είναι ο στρατός. Πολύ (αλλά πολύ) καλύτερος από το γάμο. Ξέρεις από την αρχή πότε τελειώνει.

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Όχι, φίλε. Όταν πήγα στο στρατό, όλοι μου οι φίλοι μου έλεγαν για την πίεση, τις αδικίες, τα καψόνια, ...
Εγώ έκανα φίλους απ' όλη την Ελλάδα, ξεκουράστηκα, διάβασα δυο βαλίτσες βιβλία, έμαθα 5 πράγματα που δεν ήξερα (ένα από τα οποία ήταν ότι τα βαρέλια κάνουν περίεργους θορύβους μέρα - νύχτα ), είδα και 5 μέρη που δεν ήξερα.
Παράλληλα έβαψα τις ΠΦ σε ... τρία στρατόπεδα, έγινα αποθηκάριος σε αποθήκη φαρμάκων, τηλεφωνητής, ταχυδρόμος και, στο τέλος, ανέλαβα και ... μια μονάδα επιστράτευσης.
Φαντάρος εκτελών χρέη ... επιλοχία!!!
Ωραίος είναι ο στρατός. Πολύ (αλλά πολύ) καλύτερος από το γάμο. Ξέρεις από την αρχή πότε τελειώνει.

Το ότι εσύ και χιλιάδες άλλοι πέρασαν καλά δεν καθιστά το στρατό 'υγιές' και εύκρατο περιβάλλον για την ανάπτυξη της ανθρώπινης προωπικότητας...Ελπίζω να το αντιλαμβάνεσαι αυτό...Παραμένει νοσηρός και εσύ απλά ανθεκτικός και αισιόδοξος...

koutsan

• όλα.
  Απλά, προτείνω στον cavalino gr να είναι κι αυτός ανθεκτικός και αισιόδοξος - και να θυμάται ότι θα ζήσει κάτι που δεν θα ξαναζήσει ποτέ. Σαν εμπειρία, για μένα, είναι πολύτιμη. Και δεν πέρασα και τόσο καλά, στην πίεση ήμουν όλη μέρα.

Ο χρήστης cavalino gr έγραψε:
Ηλία κι εγώ αυτά σκέφτομαι... Γενικά ήταν ευαίσθητο παιδί. Θυμάμαι πολλά σκηνικά που ένα θέμα τον επηρεάζε περισσότερο απ ότι εμάς τους υπολοίπους.

Το θέμα είναι οτι ο στρατός έχει θρηνήσει πολλά θύματα...μήπως κάτι φταίει κι εκεί μέσα;

Σε 16 μέρες μπάινω εγώ μέσα, ακόμη δεν έχω καμία πείρα, όμως ρε γαμώτο, αν τον βλέπεις άσχημα, άσ τον, δωσ του άδεια, δε ξέρω τι να πω. Είμαι ακόμη τόσο μουδιασμένος που δε μπορώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου

Λυπαμαι για το καημενο παιδι και συμπονω την οικογενεια του που τον εχασε..

Φιλε καβαλινο..Θα πω κατι για πολλοστη φορα..Τα φαινομενα που παρατηρουνται μεμονωμενα στο στρατευμα σπανια εχουν να κανουν με μεμονωμενες συμπεριφορες. Οι αυτοκτονιες κατα κυριο λογο οφειλονται λογω του οτι η κοινοβιακη ζωη σε συνδυασμο με την κλεισουρα σου επιτεινει πολλες φορες αρνητικα στοιχεια του χαρακτηρα σου και δη αυξανει τις καταστροφικες τασεις μερικων πολυ ευαισθητων η κλειστων χαρακτηρων..

Ενα απο τα ρητα που υπαρχει στο στρατευμα και υποδηλωνει την ματαιοτητα ακραιων συμπεριφορων ειναι οτι καθε αρχη εχει και ενα τελος..Αν εισαι απροσοωπος (οσο γινεται), κατανοησεις οτι ο,τι περνας εσυ το περνουν ολοι και τριτον οτι καποια στιγμη θα απολυθεις, τοτε ολα θα πανε καλα...σε αντιθετη περιπτωση θα κακκοπερασεις..

Τωρα καθεις εχει τις αποψεις του οπως και τα βιωματα του με το στρατο..θυμισου αυτα που σου ειπα και αν τα τηρησεις θα θυμασαι τη θητεια σου με νοσταλγια και θα γελας ασταματητα με σειρες σου για αυτα που περασατε μαζι...

και κατι ακομη..Ειναι πολυ δυσκολο να ανιχνευσεις τα εσωψυχα του καθε ανθρωπου.επισης δεν μπορεις να δινεις αδεια σε οποιον στενοχωριεται η παρουσιαζει φαινομενα κοινωνικου αποκλεισμου η αντικοινωνικοτητας...δεν γνωριζω τι εγινε στη συγκεκριμενη περιπτωση αλλα πολλες φορες δυσκολα ανιχνευεις ατομα ευαισθητα η με ψυχικα νοσηματα απλουστατα διοτι οι περισσοτεροι γνωριζουν το προβλημα τους και το κρυβουν επιμελως..

Τελος μια συμβουλη για ολα τα παιδια της νεας γενιας οντας λιγο μεγαλυτερος απο εσας και υπηρετωντας ως μονιμος για πανω απο 10 ετη..

Μπορει η θητεια να ειναι ενα κωλυμα για πολλους λογους(οικονομ., επαγγελματικους κ.α.) αλλα μην απογοητευεστε. Ειναι κατι συντομο, και περναει. αν το δειτε απο την καλη πλευρα μπορει να περασετε και πολυ καλα. Υπαρχουν πολλοι που δηλωνουν να υπηρετησουν σε ειδικες δυναμεις και ειναι και περηφανοι για αυτο μονο και μονο για να δοκιμασουν τον εαυτο τους η να αποκτησουν μια εμπειρια διαφορετικη.
Ο στιβος της κοινωνιας να γνωριζετε ειναι πολυ πιο σκληρος απο το στιβο του στρατευματος που ολοι καλουμεθα να υπηρετησουμε για ενα αμιγως χρονολογιακα έτος..

Και παλι τα συλληπητηρια μου στην οικογενεια του φιλου σου...

Ο χρήστης cavalino gr έγραψε:
Ηλία κι εγώ αυτά σκέφτομαι... Γενικά ήταν ευαίσθητο παιδί. Θυμάμαι πολλά σκηνικά που ένα θέμα τον επηρεάζε περισσότερο απ ότι εμάς τους υπολοίπους.

Το θέμα είναι οτι ο στρατός έχει θρηνήσει πολλά θύματα...μήπως κάτι φταίει κι εκεί μέσα;

Σε 16 μέρες μπάινω εγώ μέσα, ακόμη δεν έχω καμία πείρα, όμως ρε γαμώτο, αν τον βλέπεις άσχημα, άσ τον, δωσ του άδεια, δε ξέρω τι να πω. Είμαι ακόμη τόσο μουδιασμένος που δε μπορώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου

Λυπαμαι για το καημενο παιδι και συμπονω την οικογενεια του που τον εχασε..

Φιλε καβαλινο..Θα πω κατι για πολλοστη φορα..Τα φαινομενα που παρατηρουνται μεμονωμενα στο στρατευμα σπανια εχουν να κανουν με μεμονωμενες συμπεριφορες. Οι αυτοκτονιες κατα κυριο λογο οφειλονται λογω του οτι η κοινοβιακη ζωη σε συνδυασμο με την κλεισουρα σου επιτεινει πολλες φορες αρνητικα στοιχεια του χαρακτηρα σου και δη αυξανει τις καταστροφικες τασεις μερικων πολυ ευαισθητων η κλειστων χαρακτηρων..

Ενα απο τα ρητα που υπαρχει στο στρατευμα και υποδηλωνει την ματαιοτητα ακραιων συμπεριφορων ειναι οτι καθε αρχη εχει και ενα τελος..Αν εισαι απροσοωπος (οσο γινεται), κατανοησεις οτι ο,τι περνας εσυ το περνουν ολοι και τριτον οτι καποια στιγμη θα απολυθεις, τοτε ολα θα πανε καλα...σε αντιθετη περιπτωση θα κακκοπερασεις..

Τωρα καθεις εχει τις αποψεις του οπως και τα βιωματα του με το στρατο..θυμισου αυτα που σου ειπα και αν τα τηρησεις θα θυμασαι τη θητεια σου με νοσταλγια και θα γελας ασταματητα με σειρες σου για αυτα που περασατε μαζι...

και κατι ακομη..Ειναι πολυ δυσκολο να ανιχνευσεις τα εσωψυχα του καθε ανθρωπου.επισης δεν μπορεις να δινεις αδεια σε οποιον στενοχωριεται η παρουσιαζει φαινομενα κοινωνικου αποκλεισμου η αντικοινωνικοτητας...δεν γνωριζω τι εγινε στη συγκεκριμενη περιπτωση αλλα πολλες φορες δυσκολα ανιχνευεις ατομα ευαισθητα η με ψυχικα νοσηματα απλουστατα διοτι οι περισσοτεροι γνωριζουν το προβλημα τους και το κρυβουν επιμελως..

Τελος μια συμβουλη για ολα τα παιδια της νεας γενιας οντας λιγο μεγαλυτερος απο εσας και υπηρετωντας ως μονιμος για πανω απο 10 ετη..

Μπορει η θητεια να ειναι ενα κωλυμα για πολλους λογους(οικονομ., επαγγελματικους κ.α.) αλλα μην απογοητευεστε. Ειναι κατι συντομο, και περναει. αν το δειτε απο την καλη πλευρα μπορει να περασετε και πολυ καλα. Υπαρχουν πολλοι που δηλωνουν να υπηρετησουν σε ειδικες δυναμεις και ειναι και περηφανοι για αυτο μονο και μονο για να δοκιμασουν τον εαυτο τους η να αποκτησουν μια εμπειρια διαφορετικη.
Ο στιβος της κοινωνιας να γνωριζετε ειναι πολυ πιο σκληρος απο το στιβο του στρατευματος που ολοι καλουμεθα να υπηρετησουμε για ενα αμιγως χρονολογιακα έτος..

Και παλι τα συλληπητηρια μου στην οικογενεια του φιλου σου...

Ο χρήστης cavalino gr έγραψε:
...μετά το στρατό έχεις τη ζωή μπροστά σου να σκεφτείς και να πράξεις αλλιώς...

Μην το ξεχάσεις αυτό. Και μην ξεχάσεις ότι ζούμε σε άδικο κόσμο. Άλλαξε το 'στρατός' με το 'κοινωνία' στη δημοσίευσή σου και θα δεις ότι θα έχεις το ίδιο αποτέλεσμα...

Γενικά το 'Κρίμα' νομίζω θα έπρεπε να το πουν όσοι τον ήξεραν πριν το παλικάρι φτάσει εκεί που έφτασε . . .Τώρα από εμάς δεν έχει κανένα νόημα...
Ο εκλειπών πάντα 'αγιοποιείται' . . .και καλά κάνει . . .
Απλά για έναν περίεργο λόγο (και συγχωρέστε με για αυτό) προσωπικά εκνευρίζομαι όταν κάποιος αυτοκτονεί....

Ο χρήστης cavalino gr έγραψε:
... αν τον βλέπεις άσχημα, άσ τον, δωσ του άδεια, δε ξέρω τι να πω....

Δυστύχώς δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα φίλε cavalino. Με αυτή την λογική τουλάχιστον οι μισοί από όσους βρίσκονται σε κάποιο στρατόπεδο, θα ήταν συνεχώς 'άσχημα'. Αυτό θα είχε σαν αντίκτυπο αυτοί να έχουν συνεχώς άδεια και εσύ που είσαι πιο 'δυνατός' να βαράς συνέχεια τις σκοπιές τους. Άλλωστε αυτή δεν είναι και η δικαιολογία όλων των επώνυμων - ανώνυμων λαμογιών που πήραν το απολυτήριο ταχυδρομικά, ή το απαλλακτικό??

Δεν τον γουστάρω το Στρατό καθόλου! Θεωρώ ότι έφαγα 14 μήνες (ευτυχώς δεν είμαι από τους πολύ παλιούς) από τη ζωή μου τσάμπα. Από την στιγμή που όμως όλοι οι άντρες πρέπει να μπούμε σε αυτή τη δοκιμασία τζάμπα, θεωρώ 'τζάμπα μάγκες' όσους ψάχνουν να βρουν τρόπους να τη σκαπουλάρουν. Κάτι σα τους απανταχού παπάρες που ενώ περιμένω στην ουρά για στρίψω σε κάποιο δρόμο, αυτοι πάνε και χώνονται πρώτοι - πρώτοι μπροστά από το φανάρι.

Ετσι, με αυτή την πρακτική - λογική, δυστυχώς μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Και για αυτό φταίνε οι φυγόπονοι και τα λαμόγια