Ο χρήστης Kid έγραψε:

Συγκεκριμενα, θα μπορουσα να κανω παρεα με καποιον ο οποιος εχει μονο ενα απο τα παραπανω κριτηρια σε υψηλο βαθμο, πχ χιουμορ μονο και μονο επηδει με κανει και γελαω οταν παμε για ενα ποτο. Ομως σε ολα τα αλλα να ειναι 'μηδεν' π.χ. Αυτος ειναι φιλος για...λιγες ωρες οπως λετε εκει. Για λιγο.

Ψιλο-οφτόπικ: ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ κάποιος να έχει χιούμορ ΜΟΝΟ. Όποιος έχει χιούμορ, έχει και ΑΡΚΕΤΑ άλλα καλά πάνω του

++ 1

Υπάρχουν και εξαιρέσεις, μην χαίρεσαι.

σκεφτεσαι αυτον που σκεφτομαι?

Ο χρήστης Kid έγραψε:

Συγκεκριμενα, θα μπορουσα να κανω παρεα με καποιον ο οποιος εχει μονο ενα απο τα παραπανω κριτηρια σε υψηλο βαθμο, πχ χιουμορ μονο και μονο επηδει με κανει και γελαω οταν παμε για ενα ποτο. Ομως σε ολα τα αλλα να ειναι 'μηδεν' π.χ. Αυτος ειναι φιλος για...λιγες ωρες οπως λετε εκει. Για λιγο.

Ψιλο-οφτόπικ: ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ κάποιος να έχει χιούμορ ΜΟΝΟ. Όποιος έχει χιούμορ, έχει και ΑΡΚΕΤΑ άλλα καλά πάνω του

++ 1

Υπάρχουν και εξαιρέσεις, μην χαίρεσαι.

συμφωνω..
πολλες φορες καποιος βγαζει γελιο επειδη ειναι απιστευτα τραγικος..
ειμαι σιγουρος οτι ο ΙΚΕ καταλαβαινει τι εννοω μετα τα προχθεσινα

επειτα, το χιουμορ ειναι σχεδον παντα υποκειμενικο επειδη αφορα το δικο μας επιπεδο του χιουμορ ουσιαστικα και πως εμεις το αντιλαμβανομαστε (δεν υπαρχει μοναδα μετρησης του χιουμορ). αρα, μην παιρνετε ντε φακτο οτι εσεις ειστε εξυπνοι γιατι παιζει και να μην ειστε, και γι'αυτο να μην καταλαβαινετε το χιουμορ καποιου. επειτα, στο χιουμορ παιζουν ρολο πολλα πραγματα, η ηλικια, η κοινωνια (δλδ αλλο το χιουμορ σε γενικες γραμμες ελλαδα, αγγλια, ηπα κλπ κλπ), κλπ, δηλαδη δεν ειναι μονο η εξυπναδα, ειναι και ολα αυτα, η κουλτουρα, το ποσο ανοιχτομυαλος εισαι και (για να παμε κ στο αλλο ακρο) αν μπορεις να ξεχωρισεις το χιουμορ απο τη χοντραδα..
για μενα ολα αυτα παιζουν ρολο αλλα κυριως το πως αντιλαμβανεται κανεις το χιουμορ και τι διαθεση εχει απεναντι σ'αυτο.. επισης πιστευω πως υπαρχουν ατομα που μπορουν και βγαζουν γελιο κ απο τις πιο ελεεινες καταστασεις.

παντως υπαρχουν και οι εξαιρεσεις, ατομων που το χιουμορ τους ειναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ και οποιος δεν το καταλαβαινει πραγματικα τον λυπαμαι.
θα αναφερω δυο: Αρκας και Γουντι Αλεν.

Εγώ θα αναφέρω άλλη μία: gavriil1.

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:
^ Επισης σε μια πολυ complete και high tech ερευνα που εγινε περισυ στις ΗΠΑ για το πως καθοριζουν την ευτιχια οι ΗΠΑμερικανοι, το νουμερο ενα κριτηρια ηταν, quality time with friends. Το δευτερο ηταν quality time with relatives. Αυτο δηχνει ποσο βαρος δινουν στον φιλο οι ΗΠΑμερικανοι. Κατι το οποιο ειμαι 100% σιγουρος οτι θα ειναι εκπληξη στο 99% του πλυθησμου της Ελλαδος εαν οχι του πλανητη. Κατι που δηχνει ποσο παρεξηγημενος ειναι ο Αμερικανος για αυτα που πιστευει και το πως νιωθει.

Μολις εβλεπα ενα μικρο θεμα στο καναλι HNN (το μικρο αδερφακι το CNN) και διαφημιζανε ενα σοου που θα δηξουν αυριο για το θεμα ευτυχια. Ενας απο τους οποιους χρισημοποιηθηκαν ως πηγη για το ντοκυμαντερ ηταν ο Daniel Gilbert, προφεσορ του Harvard Univ. Εδειξαν ενα μικρο κομματι για το ποια γρουπ ατομων ειναι πιο ευτυχισμενα απο αλλα γρουπ:

Τι κανει τους ανθρωπους ευτιχυσμενους? ηταν η ερωτηση. Ο προφεσορ ειπε, 'ενα απο αυτα που βρηκε η ερευνα ηταν οτι οι ανθρωποι ειναι καθοριστικα ανακριβεις στο να προβλεπουν τι τους φερνει ευτυχια'

(τα παρακατω ισχυουν μονο για ΗΠΑ φυσικα, εκει εγινε η ερευνα)

1. Ανρθωποι της μεσαιας ταξης βρισκοντε στο αποκορυφωμα της ευτυχιας (απο πλευρας χρηματικης καταστασης). Οχι οτι οι πιο πλουσιοι ειναι πιο διστυχισμενοι, ομως αυτη η ερευνα απεδηξε οτι τα παραπανω λεφτα (απο αυτα της μεσαιας ταξης) δεν εφεραν παραπανω ευτυχια.

2. Η ηλικια φερνει ευτυχια. Τα ηλικιωμενα ατομα ειναι πιο ευτιχισμενα απο τα πιο νεα ατομα. Ειδικα οι ανδρες. Το πιο ευτυχισμενο γρουπ απο πλευρας ηλικιας = ανδρες 60-69 ετων. Τα λιγοτερο ευτυχισμενα? Ανδρες 20-29 ετων.

3. Education. Ατομα με πτυχιο παν/ιου ειναι πιο ευτυχισμενα απο αυτα με πτυχιο λυκειου.

4. Religion. Θρησκευομενοι ειναι πιο ευτυχισμενοι απο τους οχι.

5. Sunbelt residency. Αυτοι που ζουν στο μερη των ΗΠΑ με ηλιο ειναι πιο ευτυχισμενοι απο αυτους που ζουν αλλου.

6. Marriage. Οι παντρεμενοι ειναι πιο ευτυχισμενοι απο τους εργενηδες.

7. Political Affiliations. Οι ρεπουμπλικανοι ειναι πιο ευτ/νοι των δημοκρατικων και, και οι δυο ειναι πιο ευ/νοι των ανεξαρτητων.

8. No kids. Παντρεμενοι χωρις παιδια ειναι πιο ευ/νοι αυτων με παιδια. Το λιγοτερο ευτ/νο γρουπ? Οχι πεντρεμενοι γονεις, κατων των 18 ετων, με παιδι/α.

Daniel says, η ευτυχια ερχεται απο την αγαπη και ευγνωμοσύνη για την οικογενεια και τους φιλους.

Ο χρήστης spyros.s έγραψε:

Τελικα πιστευω οτι το προβλημα στις συζητησεις μας (σε αυτο πιστευω οτι εκφραζω τους περισσοτερους εδω μεσα) ειναι οτι εσυ βιωνεις μια κοινωνικη πραγματικοτητα ξενη προς εμας (καλυτερη ή χειροτερη δεν θα πω αλλα θα δεχτουμε εκατερωθεν οτι ειναι διαφορετικη) με αποτελεσμα να μην μπορουμε να δεχτουμε ευκολα τα λεγομενα σου.

Εισαι ο πρωτος που επιτελους γραφει την πρωτη μου σκεψη αφου εγινα μελος του φορουμ πριν 4-5 χρονια.

Ειμαι σιγουρος οτι και σε σενα η ελληνικη πραγματικοτητα ειναι ξενη πλεον υπο το πρισμα των ταχυρυθμων κοινωνικων αλλαγων που βιωνουμε πλεον και εδω.

Τα 'χοντρα' τα γνωριζω για την Ελλαδα. Ξανα, γεννηθηκα και εζησα εκει τα πρωτα μου 22 χρονια και μετα ερχομαι Ελλαδα 1.5 φορες τον χρονο και φυσικα συνομιλω με χιλιους δυο συγγενοις και φιλους απο Ελλαδα μεσω τηλ. και ιντερνετ.

Σιγουρα δεν τα γνωριζω οσο καλα οσο εσεις που ζητε εκει, ομως οταν μιλαμε για significant items, δεν νομιζω να πεφτω πολυ εξω.

Με αλλα λογια, η διαφορα της οχι-κατανοησης της κοινωνικης πραγματικοτητας των ΗΠΑ απο εσας ειναι κατα πολυ πιο τεραστια απο της οχι-κατανοησης της κοινωνικης πραγματικοτητα της Ελλαδος απο εμου. Ετσι πιστευω εγω τουλαχιστον.

Η διαφορα μας ειναι ομως οτι θεσμοι σαν την οικογενεια ως πρωταρχικος-βασικος φορεας κοινωνικοποιησης εχουν πολυ μεγαλυτερη σημασια ακομα εδω σε σχεση με τις ηπα γεγονος που συνεπαγεται θεμελιωδεις αξιες σαν την γενναιοδωρια, την φιλια, την συμπονοια κλπ να τις
μαθαινουμε και να τις εφαρμοζουμε αρχικα στο οικογενειακο περιβαλλον.

Οπως βλεπεις απο το παραπανω μου ποστ, κανεις λαθος σε αυτο. Οι ΗΠΑμερικανοι δινουν οσο βαρος στο θεμα οικογενεια και φιλοι, οσο οι Ελληνες. Απο πλευρας execution ομως, απο αυτα που βλεπω και εχω ζησει εδω και εκει (η οικογενεια μου και αυτη των συγγενων μου, ειναι φυσικα Ελληνικη/ες οπως καταλαβαινεις αρα ξερω τι λεω), οι Ελληνες το παρακανουν. Σε σημειο που τους κανει κακο. Δηλαδη ειναι πολυ πιο 'κοντα' στην οικ/α απο οτι οι ΗΠΑμερικανοι, ξανα, σε σημειο αρνητικο. Π.χ. το θεμα χρηματικης πηγης. Υπαρχουν ατομα στην Ελλαδα που το να παιρνουν απο τον μπαμπα στα 35 ειναι ΟΚ απο πλευρας κουλτουρας. Αυτο κανει κακο σε χιλια δυο σημεια στην κοινωνια (και οικονομια - μαλιστα ειναι ενα τεραστιο μερος της παραοικονομιας στην Ελλαδα - αλλη μεγαλη συζητηση αυτη ομως). Το να ανακατευοντε τα πεθερικα στις δουλειες των παντρεμενων παιδιων τους, ακομη και οταν αυτα τα παιδια ειναι πανω απο 35 και 5-10 παντερεμενοι ειναι επισης μερος της κουλτουρας στην Ελλαδα. Κτλ, κτλ.

Αν σε αυτο προσθεσεις και τον αναλογικα ανυπαρκτο στην ελλαδα απογαλακτισμο των νεων απο τις οικογενειες τους μεχρι την δημιουργια νεων οικογενειων μπορεις να καταλαβεις μερικως γιατι σε εμας ειναι δυσκολο να δεχτουμε ολα αυτα υπο το πρισμα της λογικης και οχι του συναισθηματος.

Ερχεσαι στα (παραπανω) λογια μου

Απογαλακτισμος! Εμαθα καινουργια λεξη. Θενκς.

Δεν ξερω κατα ποσο εγινα κατανοητος απλα επιχειρησα να σου εξηγησω γιατι οτι γραφεις προκαλει θυελλες.

Δεν χρειαζεται. Ηξερα οτι θα γινουν θυελλες οταν πατουσα το κουμπι submit της διμηουργιας του username, gavriil1 πριν 5 χρονια εδω

Το γιατι ειναι πιο πολυπλοκο, ομως μεσα εισαι.

Να το διατυπωσω διαφορετικα στην κοινωνιολογια και την ψυχολογια δεν εχουν θεση οι ...νομοι της φυσικης και της χημειας. Εκει διαφωνουμε...

Με τους ερωτευμενους με την πρακτικη ΗΠΑμερικανους και ΗΠΑμερικανικης σκεψης, δεν εχουν νοημα τα πολλα...'γραμματα' και θεωριες. Τα καλυτερα παν/μια στον κοσμο ειναι εδω διοτι κανει χρηματοοικονομικο νοημα. Very difficult for all of you to even understand what the above means, it's a separate thread in itself.

**Στο θεμα μας...**Να προσθεσω και κατι ακομα που προσωπικα μου κανει παντα εντυπωση οταν γνωριζω αλλους ανθρωπους...ο τροπος που γελουν...ανθρωποι που γελουν μηχανικα σχεδον ποτε δεν ειναι αξιολογοι για παρεα.

Διαφωνω.

οκ τα υπολοιπα, τα περισσοτερα δε μπορω να πω οτι μου φαινονται και παραλογα (αν και εχω τις ενστασεις μου), αλλα αυτο:

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

2. Η ηλικια φερνει ευτυχια. Τα ηλικιωμενα ατομα ειναι πιο ευτιχισμενα απο τα πιο νεα ατομα. Ειδικα οι ανδρες. Το πιο ευτυχισμενο γρουπ απο πλευρας ηλικιας = ανδρες 60-69 ετων. Τα λιγοτερο ευτυχισμενα? Ανδρες 20-29 ετων.

πως το εξηγουσαν; οκ καταλαβαινω οτι οι νεοι μπορει να'χουν αγχος και τρεχαματα και και και, αλλα πως εξηγουσαν οτι οι παππουδες ειναι πιο ευτυχισμενοι;

επισης, μηπως ξερεις ποσο μεγαλο δειγμα πηραν για να κανουν την ερευνα;

εγώ παντός δεν θεωρώ ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν τα καλύτερα πανεπιστήμια τουλάχιστον στις κοινωνικές επιστήμες...απλά διαθέτουν περισσότερα χρήματα για έρευνα γεγονός που τους δίνει προβάδισμα όχι όμως και διαφορά επιπέδου.

Χαίρομαι που διαφωνείς...στην θεώρηση μου
όταν συμφωνούν όλοι μαζί μου...τότε αρχίζω να αμφιβάλλω για το αν έχω δίκιο.
Αναφορικά με την διαφορετικότητα των κοινωνιών εφόσον και εσύ παραδέχεσαι την διαφορά στην κουλτούρα τότε πρέπει να δέχεσαι και την διαφορετικότητα στις απόψεις...με απλά λόγια το κράξιμο πολλές φορές είναι αναπόφευκτο. Έχεις όμως το προτέρημα που σου αναγνωρίζω να απαντάς χωρίς να εκνευρίζεσαι...(well done! σε αυτο ).
Διατηρώ πάντως τις αμφιβολίες μου αναφορικά με τον βαθμό σημασίας που δίνουν στην οικογένεια οι Έλληνες και οι Αμερικανοί...να μου πεις για τους μετανάστες Έλληνες της Αμερικής να δεχτώ ότι δίνουν ανάλογη με εδώ αλλά οι Αμερικάνοι
Δυσκολεύομαι να το πιστέψω...καλή συνέχεια

Ο χρήστης skye έγραψε:
οκ τα υπολοιπα, τα περισσοτερα δε μπορω να πω οτι μου φαινονται και παραλογα (αν και εχω τις ενστασεις μου), αλλα αυτο:

2. Η ηλικια φερνει ευτυχια. Τα ηλικιωμενα ατομα ειναι πιο ευτιχισμενα απο τα πιο νεα ατομα. Ειδικα οι ανδρες. Το πιο ευτυχισμενο γρουπ απο πλευρας ηλικιας = ανδρες 60-69 ετων. Τα λιγοτερο ευτυχισμενα? Ανδρες 20-29 ετων.

πως το εξηγουσαν; οκ καταλαβαινω οτι οι νεοι μπορει να'χουν αγχος και τρεχαματα και και και, αλλα πως εξηγουσαν οτι οι παππουδες ειναι πιο ευτυχισμενοι;

επισης, μηπως ξερεις ποσο μεγαλο δειγμα πηραν για να κανουν την ερευνα;

skye δεν είναι επιστημονική έρευνα μια τηλεοπτική παραγωγή. Ακόμα και αν συμμετέχουν σε αυτή προσωπικότητες της διανόησης μάλλον αποτελεί κάποιας μορφής γκάλοπ πάνω σε τυποποιημένες ερωτήσεις...τα αποτελέσματα είναι εύπεπτα για...τηλεοπτική χρήση.

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

Τι κανει τους ανθρωπους ευτιχυσμενους? ηταν η ερωτηση.

4. Religion. Θρησκευομενοι ειναι πιο ευτυχισμενοι απο τους οχι.

5. Political Affiliations. Οι ρεπουμπλικανοι ειναι πιο ευτ/νοι των δημοκρατικων και, και οι δυο ειναι πιο ευ/νοι των ανεξαρτητων.

[/b]

Πράγματι. Η ηλιθιότητα είναι σημαντικότερη και από την καλή υγεία, για να ευτυχήσει κανείς.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι...

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

Για την γενναιοδωρία τώρα, απλά το βλέπουμε διαφορετικά. Προσωπικά δε μπορώ να σεβαστώ αυτόν που έχει του κόσμου τα χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, κλπ, και περνάει δίπλα από τον φτωχό ή τον ανάπηρο που ζητιανεύει στο πεζοδρόμιο χωρίς να του δίνει τίποτα.

Το προβλημα σε αυτη την περιπτωση ειναι οτι ο ζητιανος θα παρει το hard earned ρευστο σου και θα το δωσει αμεσως ητε για ναρκωτικα ή για αλκοολ, ή για κατι αναλογο. Γιαυτο ειναι και ζητιανος, διοτι εκανε τις λαθος επιλογες στην ζωη συνεχομενες φορες και χωρις accountability. Του αξιζει που ειναι ζητιανος. Διοτι ολοι ξερουμε πολλακις παραδειγματα απο ατομα που γεννηθηκαν με οχι ευνοικες χρηματοοικονομικες συνθηκες και εγιναν πιο πετυχημενοι απο τους πετυχημενους.
...
Εαν ο ζητιανος θελει λεφτα, να παει να βρει δουλεια. Στις ΗΠΑ παρακαλανε και το minimum wage τωρα θα γινει $7.5 την ωρα παρακαλω (ηδη ειναι στα 6.5 σε πολλες πολιτειες). Γιαυτο οι Μεξικανοι ερχοντε παρανομα απο τα νοτια συνορα με ρυθμο ενα εκκατομυριο ατομα τον χρονο στις ΗΠΑ.
...
Αρα ο ζητιανος κατα 99% εαν οχι 100%, δεν αξιζει να του δωθει σεντ.

Σε ευχαριστώ για την άποψή σου. Imho, έχει αρκετές 'τρύπες' ο παραπάνω συλλογισμός. (1) Έχεις προεξοφλήσει ότι όλοι οι ζητιάνοι και οι ταλαίπωροι που σου απλώνουν το χέρι για βοήθεια το κάνουν επειδή είναι είτε τεμπέληδες είτε κάτι χειρότερο, χωρίς φυσικά να έχεις κάποια ιδέα για το τι τους έχει συμβεί στη ζωή τους και πώς έφτασαν μέχρι εκεί. (2) Έχεις προεξοφλήσει ότι το 'hard earned ρευστό σου' ο ζητιάνος θα το κάνει ναρκωτικά ή κάτι ανάλογο. Και (3) 'ξέρεις' ότι το μόνο που θα χρειαζόταν για να γίνει ένας ζητιάνος 'επιτυχημένος', ασχέτως από που ξεκίνησε, είναι η θέληση και η όρεξη για δουλειά (το γνωστό μας όνειρο), πράγμα που αποδεδειγμένα δεν ισχύει μέσα σε μια τόσο ισχυρά ανταγωνιστική κοινωνία περισσότερο απ' ότι ισχύει το ότι αν παίζεις Lotto κάθε βδομάδα, κάποτε θα γίνεις δισεκατομμυριούχος.

Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι με τον όριο 'γενναιοδωρία' αναφέρομαι σε κάθε είδους αλτρουιστική πράξη είτε προκύπτει από συμπόνια είτε απλά από επιθυμία να κάνουμε κάποιον/κάποια λίγο πιο ευτυχισμένο/η. Ακόμα κι ένα σάντουιτς θα βοηθήσει τον πεινασμένο, αν το 'πρόβλημα' είναι το τι μπορεί να κάνει με τα χρήματα που θα του δώσουμε - άρα δεν παίζει η γνωστή δικαιολογία. Έπειτα, σε κανένα δεν αρέσει να ζητιανεύει, αν το θέμα είναι η ζητιανιά. Λίγη σημασία έχουν -για εμένα- όλα τα υπόλοιπα (τα οποία φυσικά και δε μπορώ να γνωρίζω) όπως το γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι στο δρόμο και δεν έχει κάποια δουλειά, το αν ξέρει να γράφει και να διαβάζει, αν είναι έξυπνος ή ηλίθιος, τι αναποδιές του έτυχαν, αν κάποιος πρόδωσε την εμπιστοσύνη του, αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, κλπ. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι κάποιος που φαίνεται να έχει ανάγκη από βοήθεια βρέθηκε στο δρόμο μου και είναι στο χέρι μου να τον βοηθήσω ή να κάνω τα στραβά μάτια.

Πάντως ακόμα κι αυτόν που μη έχοντας κάτι να προσφέρει (χρήματα, κλπ) θα πλησιάσει το φτωχό και θα του πει 'συγνώμη φίλε μου, δε μου περισσεύει τίποτα να σου δώσω' θα τον σεβαστώ περισσότερο από αυτόν που του περισσεύουν και προσπερνά. Γιατί με το να του μιλήσει τον κάνει να αιστανθεί ως Άνθρωπος, παρά τη μιζέρια του. Και αυτό και μόνο τον 'ανεβάζει' στα μάτια τα δικά μου.

Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Αν οι λόγοι που δε δίνεις στους ζητιάνους (όχι εσύ προσωπικά, ο οποιοσδήποτε) είναι 'αυθεντικοί' (i.e. επειδή καλώς ή κακώς πιστεύεις τα όσα γράφεις παραπάνω) αλλά π.χ. δίνεις σε άλλους που θεωρείς ότι έχουν κάποια ανάγκη, υποφέρουν άδικα, κλπ, τότε για εμένα πάλι θα 'σκοράρεις' θετικά στον τομέα της γενναιοδωρίας.

Τελος, εαν εισαι ευκαταστατος, say you make $300K a year, και δεν δινεις, για μενα δεν ειναι απαραιτητα μειων κατι τετοιο.

Κοίτα, όταν έχεις κάποιου είδους 'δύναμη' έχεις και ευθύνη ως προς το πως τη χρησιμοποιείς. Μαζί πάνε τα δύο, κατά την άποψή μου. Nα σου δώσω ένα παράδειγμα μη χρηματικό, για να το δεις από μια άλλη γωνία: Όταν ξέρεις από πρώτες βοήθειες και βρεθείς μπροστά σε ένα τροχαίο ατύχημα όπου ο άλλος ψυχορραγεί μπροστά στα μάτια σου, οφείλεις να δώσεις λίγο από τον χρόνο σου - γιατί αυτό δίνεις, στην ουσία - για να τον βοηθήσεις. Αν νομίζεις (γενικά μιλώντας) ότι το χρόνο μέσα στον οποίο κάνεις τη βόλτα σου τον 'κέρδισες' με σκληρή δουλειά [όπως το χρήμα στο πορτοφόλι σου] και ως εκ τούτου απαλλάσσεσαι από κάθε ηθική υποχρέωση να σταματήσεις και να βοηθήσεις, σίγουρα δε θα πρέπει να περιμένεις το σεβασμό μου. Δε σημαίνει ότι είσαι κακός άνθρωπος, απλά you don't have what it takes to earn my full respect.

Εαν εχει δωσει και το διαλαλαει τοτε σιγουρα δεν εχει καρδια, ΚΤΤΓΜ. Διοτι το εκανε για εφε. Αλα-Ελληνικα.

Αν έχει δώσει ΓΙΑ να το 'διαλλαλάει', όχι ΚΑΙ το 'διαλλαλάει'.
Όσο για τα 'εφε', έχω την εντύπωση ότι το Χόλλυγουντ είναι το πλέον ειδικό. Αλλά κάτι κάνουμε κι εμείς στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι!...

Για μενα θα ειχε παραπανω αξια εαν ο ζητιανος ελεγε με μια πινακιδα (οπως κανουν εδω): 'Will work for food'. Ετσι υπαρχει οχι μονο καρδια, αλλα και υγιεις συναλλαγη η οποια βοηθαει ολους, και αυτον που δινει και αυτον που τα παιρνει και την μικρο-οικονομια. Ακουγεται πολυ κρυο, ομως πιστεψε με, ειναι γεματο καρδια. Γιατι?

Γιατι καποιος μεγαλοεπιχειρηματιας δεν εχει καρδια (διοτι ας πουμε δεν δινει σε ιδρυματα ή ζητιανους μια), οταν εχει δημιουργησει τοσα πολλα στην ζωη του ως πετυχημενος χρηματοοικονομικα, και εχει δωσει δουλεια και ψωμια (και χιλια δυο αλλα) σε αυτους που εργαζοντε για αυτον?

Ο επιχειρηματιας που βρηκε τροπο να κανει μια εταιρια και εδωσε δουλεια σε 1000 ατομα για 50 χρονια π.χ. (μικροτατη εταιρια για ΗΠΑμερικανικα στανταρντ αλλα λεμε) why does he not get any credit from you, τους πανεξυπνους? Δεν εδωσε ετσι? Ναι πηρε, ομως εδωσε κιολας. Αρα? Γιατι επηδει ειναι πλουσιος πρεπει να δωσει και στα ιδρυματα και εδω και εκει που ολοι οι χυππιδες καλουν και νομιζουν οτι τα ξερουν ολα και για το τι σημενει γενναιοδωρεια?

Eδώ φοβάμαι ότι 'μπερδεύεις' δύο άσχετα μεταξύ τους πράγματα. Φέρνεις ως παράδειγμα τον επιχειρηματία που 'έδωσε δουλειά σε 1000 άτομα για 50 χρόνια'. Πρόσεξε, γιατί ΑΝ το θέμα μας είναι η γενναιοδωρία, η ερώτηση που θα πρέπει να κάνεις είναι 'Για τους άλλους την έστησε τη δουλειά, ή για τον εαυτό του?' Γιατί άλλο να την έστησε με σκοπό να φτιάξει θέσεις εργασίας, κι άλλο αν οι 1000 εργαζόμενοι ήταν απλά the means to an end (=να βγάλει χρήμα ο ίδιος). Μην τα μπλέκεις, καμία σχέση με γενναιοδωρία δεν έχει το δεύτερο. Γενναιοδωρία είναι όταν δίνεις ΧΩΡΙΣ να παίρνεις, όχι όταν πληρώνεις κάποιον που σου κάνει μια δουλειά. Άντε και το να τον ανταμείψεις πλουσιοπάροχα για κάτι που έκανε, αντί για μόνο με όσα περίμενε.

Για να απαντήσω σε αυτό που φαίνεται να σε απασχολεί: Tο να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο 'έμμεσα' (=αφού δε θα γινόταν να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου χωρίς 5-10-100-1000 άτομα να δουλεύουν για εσένα) ΝΑΙ, σου δίνει 'credits' (ως ενεργό μέλος μιας κοινωνίας, κλπ, κλπ) και είναι σίγουρα 'plus'. Αλλά δε σε χρίζει και 'γενναιόδωρο'. Η γενναιοδωρία είναι αρετή που φανερώνει ανιδιοτέλεια. Άλλο το να κάνεις business as usual, κι άλλο οι φιλανθρωπίες, οι δωρεές σε ιδρύματα και το να σταματήσεις μισό λεπτό και να κεράσεις ένα ζητιάνο μια τυρόπιτα. Θα μου πεις, και τι διαφορά θα κάνει μια τυρόπιτα μπροστά στις δεκάδες ή χιλιάδες θέσεις εργασίας που άνοιξες με τη νέα σου εταιρεία? Καμία (για την κοινωνία), και τεράστια (γι αυτόν που θα φάει την τυρόπιτα)!...

Μιλάς για πινακίδες 'will work for food' κλπ (>click< ). Για να το σκεφτούμε λίγο... Μήπως η πινακίδα στην πράξη το μόνο που λέει είναι 'μη με προσπερνάτε, δεν είμαι τεμπέλης!!'? Και μήπως πρόκειται ο οποιοσδήποτε πεινασμένος να αρνηθεί αν εσύ του προσφέρεις τη δυνατότητα να εργαστεί για να βγάλει ένα πιάτο φαί?... Προσωπικά θεωρώ πιο λεβέντη κάποιον που μου λέει 'φίλε, αν θες δίνεις κάτι, εγώ δε νομίζω ότι είμαι άξιος να σου προσφέρω τίποτα ως αντάλλαγμα, αλλά εύχομαι να τα βρεις από αλλού' από τον άλλο που χωρίς να το ζητήσω πετάει το σφουγγάρι στο παρμπρίζ, τραβάει και μια με το λάστιχο, και υποτίθεται ότι μου έχει καθαρίσει το τζάμι κι οφείλω να τον πληρώσω για τις υπηρεσίες του...

Τωρα η ερωτηση ειναι: Ποσο 'ευκαταστατος' πρεπει να ειναι καποιος για να δωσει χρημα ή μαλλον το αντιθετο. Ποσο φτωχος πρεπει να ειναι καποιος για να ειναι δικαιολογημενος να μην δωσει. Οι της θρησκειας θα σου πουνε πιθανως οτι ολοι πρεπει να δινουν. ΟΚ λοιπον λεω εγω, ποσους ζητιανους ξερεις εσυ που δινουν ενα 10% απο αυτα που ζητιανευουν...στους....ζητιανους? Η απαντηση πολυ πιθανων ειναι μηδεν. Αρα γιατι να δωσει ο Gates και ο Μπαφετ?

Από τους ζητιάνους, που δεν τους περισσεύει μία και ζουν μέσα στην αβεβαιότητα, φτάσαμε στον Gates και τον Buffet, των οποίων η ποιότητα ζωής δεν πρόκειται ν' αλλάξει ούτε κατ' ελάχιστο με το να φανούν γενναιόδωροι απέναντι στο φτωχό που τους άπλωσε το χέρι για βοήθεια. 'Ή του ύψους ή του βάθους', που έλεγε κι ένας καθηγητής μου!

το θεμα γενναιοδωρεια προσεγγιζεται λαθος. Διοτι για εσας, ολους εσας που ειπατε οτι, εγω κρινω τον ανθρωπο (και) απο το ποσο γενναιοδωρος ειναι, ειστε λαθος. Γιατι? Διοτι δεν υπαρχει καν τετοιο θεμα. Γιατι? Διοτι οταν δινει καποιος στους λιγοτερο τυχερους ή ικανους, τοτε πρεπει να το κραταει μυστικο μονο για τον εαυτο του. Αρα κανεις δεν πρεπει να ξερει. Αρα, the above point of yours is moot.

Δε θα το έλεγα. Από που κι ως που αν κάποιος είναι αυθεντικά γενναιόδωρος (i.e. δεν το κάνει προσπαθώντας να προβληθεί αλλά επειδή νοιώθει ότι κάνει το σωστό όταν βοηθάει τους άλλους) θα πρέπει να το κάνει στα 'μουλωχτά'??!!...

Σκέψου δηλαδή να θέλεις να δώσεις ένα δεκάρικο σ' ένα ζητιάνο που συνάντησες στο φανάρι και να σε... 'εμποδίζει'... το ότι είσαι μαζί με τη φίλη ή το φίλο σου, επειδή αν καταλάβει ότι είσαι γενναιόδωρος μπορεί να ...πάψεις να είσαι!!!...

Δε θα ήθελα να το κουράσω άλλο. Απλά νομίζω ότι προσπερνάμε την ουσία αν το βλέπουμε καθαρά 'μαθηματικά' το θέμα και περιστρεφόμαστε γύρω από το 'τι ποσοστό του εισοδήματός του πρέπει -και καλά- να δίνει κάποιος στους άλλους ανά πάσα στιγμή για να θεωρείται γενναιόδωρος'. Δε δουλεύει έτσι. Σαφέστατα δεν υπάρχουν ούτε κανόνες ούτε απόλυτα κριτήρια. Είναι περισσότερο στάση ζωής το να προσπαθείς να προσφέρεις (όποτε σου δίνεται η ευκαιρία) αντλώντας χαρά από την ευγνωμοσύνη αυτών τους οποίους 'άγγιξες', όπως το να προσπαθείς να είσαι τίμιος, ευγενικός, αξιόπιστος, κλπ. Εγώ το θεωρώ σημαντικό για να κερδίσει κάποιος το σεβασμό μου. Για άλλον, με διαφορετική διαπαιδαγώγηση και κοινωνικά πρότυπα, δέχομαι ότι μπορεί να μην παίζει κανένα ρόλο. Έτσι κι αλλιώς, κανείς μας δεν είναι άγιος.

Συγνώμη για το σεντόνι!

Μηπως επρεπε να χωρισουμε τα δυο φυλλα;
Αλλιως ειναι η αντροπαρεα και αλλιως το μεικτο συστημα.

Μου την δινει αυτος που συμπεριφερεται ** τελειως** διαφορετικα στον υφισταμενο του και στον προισταμενο του.
Μου την δινει ο γλειφτης και ο δουλοπρεπης.
Αλλα φχαριστιεμαι ναχω παρεα ενα μπεσαλη και ενα γελαστο ανθρωπο.
Μου την δινει αυτος που δεν ζηταει συγνωμην απο ενα παιδι που το αδικησε.
Μου αρεσει αυτος που δεν ξεχωριζει στην εμφανιση και στη κουβεντα απο τους αλλους της παρεας.

Οσον αφορα γυναικες;

Δεν τις καταλαβαινω,δεν τις κριτικαρω. Καθε μια τους εχει κατι που σε τραβαει αλλα και κατι που σε αποθει.

Ο χρήστης skye έγραψε:
οκ τα υπολοιπα, τα περισσοτερα δε μπορω να πω οτι μου φαινονται και παραλογα (αν και εχω τις ενστασεις μου), αλλα αυτο:

2. Η ηλικια φερνει ευτυχια. Τα ηλικιωμενα ατομα ειναι πιο ευτιχισμενα απο τα πιο νεα ατομα. Ειδικα οι ανδρες. Το πιο ευτυχισμενο γρουπ απο πλευρας ηλικιας = ανδρες 60-69 ετων. Τα λιγοτερο ευτυχισμενα? Ανδρες 20-29 ετων.

πως το εξηγουσαν; οκ καταλαβαινω οτι οι νεοι μπορει να'χουν αγχος και τρεχαματα και και και, αλλα πως εξηγουσαν οτι οι παππουδες ειναι πιο ευτυχισμενοι;

επισης, μηπως ξερεις ποσο μεγαλο δειγμα πηραν για να κανουν την ερευνα;

Θα δω το σοου αυριο και θα σου πω περισσοτερα. Το σοου βασιστηκε σε ερευνες παντως.

Ο χρήστης spyros.s έγραψε:

εγώ παντός δεν θεωρώ ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν τα καλύτερα πανεπιστήμια τουλάχιστον στις κοινωνικές επιστήμες...απλά διαθέτουν περισσότερα χρήματα για έρευνα γεγονός που τους δίνει προβάδισμα όχι όμως και διαφορά επιπέδου.

Απο πλευρας %, οι ΗΠΑ εχουν την καλυτερη (no matter how you interpret τον ορο 'καλυτερη') παν/κη εκπαιδευση σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη χωρα, απο οποιαδηποτε πλευρα και εαν το αναλυσεις (labs, money invested, quality of professors, field, οτιδηποτε).

Χαίρομαι που διαφωνείς...στην θεώρηση μου
όταν συμφωνούν όλοι μαζί μου...τότε αρχίζω να αμφιβάλλω για το αν έχω δίκιο.

Υπερβαλεις ισως.

Διαφωνω διοτι εχω γνωρισει πολλους ανθρωπους που χαμογελανε μηχανικα, ο οποιοι ειναι ειλικρηνεις τις περισστερες φορες. Οπως και καλοπροαιρετοι.

Αναφορικά με την διαφορετικότητα των κοινωνιών εφόσον και εσύ παραδέχεσαι την διαφορά στην κουλτούρα τότε πρέπει να δέχεσαι και την διαφορετικότητα στις απόψεις...με απλά λόγια το κράξιμο πολλές φορές είναι αναπόφευκτο.

Agreed.

Έχεις όμως το προτέρημα που σου αναγνωρίζω να απαντάς χωρίς να εκνευρίζεσαι...(well done! σε αυτο ).

Θενκς.

Απλα δεν εκνευριζομαι, συνεχως. Το φορουμ εδω και 5 χρονια μου εχει μαθει πολλα για το πως σκεφτονται οι φιλοι απο Ελλαδα, σημερα, για τον ΗΠΑμερικανικο τροπο σκεψης. Το εχω συνηθισει το κραξιμο πια.

Διατηρώ πάντως τις αμφιβολίες μου αναφορικά με τον βαθμό σημασίας που δίνουν στην οικογένεια οι Έλληνες και οι Αμερικανοί...να μου πεις για τους μετανάστες Έλληνες της Αμερικής να δεχτώ ότι δίνουν ανάλογη με εδώ αλλά οι Αμερικάνοι
Δυσκολεύομαι να το πιστέψω...καλή συνέχεια

Δεν δυσκολευομαι να πιστεψω, οτι δυσκολευεσαι να το πιστεψεις.

Κι'ομως. You'd be surprised.

Ο χρήστης spyros.s έγραψε:

οκ τα υπολοιπα, τα περισσοτερα δε μπορω να πω οτι μου φαινονται και παραλογα (αν και εχω τις ενστασεις μου), αλλα αυτο:

2. Η ηλικια φερνει ευτυχια. Τα ηλικιωμενα ατομα ειναι πιο ευτιχισμενα απο τα πιο νεα ατομα. Ειδικα οι ανδρες. Το πιο ευτυχισμενο γρουπ απο πλευρας ηλικιας = ανδρες 60-69 ετων. Τα λιγοτερο ευτυχισμενα? Ανδρες 20-29 ετων.

πως το εξηγουσαν; οκ καταλαβαινω οτι οι νεοι μπορει να'χουν αγχος και τρεχαματα και και και, αλλα πως εξηγουσαν οτι οι παππουδες ειναι πιο ευτυχισμενοι;

επισης, μηπως ξερεις ποσο μεγαλο δειγμα πηραν για να κανουν την ερευνα;

skye δεν είναι επιστημονική έρευνα μια τηλεοπτική παραγωγή. Ακόμα και αν συμμετέχουν σε αυτή προσωπικότητες της διανόησης μάλλον αποτελεί κάποιας μορφής γκάλοπ πάνω σε τυποποιημένες ερωτήσεις...τα αποτελέσματα είναι εύπεπτα για...τηλεοπτική χρήση.

Το σοου βασιστηκε σε επιστημονικες ερευνες και βιβλια που γραφθηκαν απο προφεσορς για αυτες. Το σοου ειναι valid and credible.

Ο χρήστης nidosan έγραψε:

Για την γενναιοδωρία τώρα, απλά το βλέπουμε διαφορετικά. Προσωπικά δε μπορώ να σεβαστώ αυτόν που έχει του κόσμου τα χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, κλπ, και περνάει δίπλα από τον φτωχό ή τον ανάπηρο που ζητιανεύει στο πεζοδρόμιο χωρίς να του δίνει τίποτα.

Το προβλημα σε αυτη την περιπτωση ειναι οτι ο ζητιανος θα παρει το hard earned ρευστο σου και θα το δωσει αμεσως ητε για ναρκωτικα ή για αλκοολ, ή για κατι αναλογο. Γιαυτο ειναι και ζητιανος, διοτι εκανε τις λαθος επιλογες στην ζωη συνεχομενες φορες και χωρις accountability. Του αξιζει που ειναι ζητιανος. Διοτι ολοι ξερουμε πολλακις παραδειγματα απο ατομα που γεννηθηκαν με οχι ευνοικες χρηματοοικονομικες συνθηκες και εγιναν πιο πετυχημενοι απο τους πετυχημενους.
...
Εαν ο ζητιανος θελει λεφτα, να παει να βρει δουλεια. Στις ΗΠΑ παρακαλανε και το minimum wage τωρα θα γινει $7.5 την ωρα παρακαλω (ηδη ειναι στα 6.5 σε πολλες πολιτειες). Γιαυτο οι Μεξικανοι ερχοντε παρανομα απο τα νοτια συνορα με ρυθμο ενα εκκατομυριο ατομα τον χρονο στις ΗΠΑ.
...
Αρα ο ζητιανος κατα 99% εαν οχι 100%, δεν αξιζει να του δωθει σεντ.

Σε ευχαριστώ για την άποψή σου. Imho, έχει αρκετές 'τρύπες' ο παραπάνω συλλογισμός. (1) Έχεις προεξοφλήσει ότι όλοι οι ζητιάνοι και οι ταλαίπωροι που σου απλώνουν το χέρι για βοήθεια το κάνουν επειδή είναι είτε τεμπέληδες είτε κάτι χειρότερο, χωρίς φυσικά να έχεις κάποια ιδέα για το τι τους έχει συμβεί στη ζωή τους και πώς έφτασαν μέχρι εκεί. (2) Έχεις προεξοφλήσει ότι το 'hard earned ρευστό σου' ο ζητιάνος θα το κάνει ναρκωτικά ή κάτι ανάλογο. Και (3) 'ξέρεις' ότι το μόνο που θα χρειαζόταν για να γίνει ένας ζητιάνος 'επιτυχημένος', ασχέτως από που ξεκίνησε, είναι η θέληση και η όρεξη για δουλειά (το γνωστό μας όνειρο), πράγμα που αποδεδειγμένα δεν ισχύει μέσα σε μια τόσο ισχυρά ανταγωνιστική κοινωνία περισσότερο απ' ότι ισχύει το ότι αν παίζεις Lotto κάθε βδομάδα, κάποτε θα γίνεις δισεκατομμυριούχος.

Παντα μιλαω για τις ΗΠΑ (και κατα 75% για την Ελλαδα αφου ειναι δυσκολοτερο καποιος να βρει δουλεια εκει, αλλα οχι και παρα πολυ δυσκολο).

Εαν καποιος θελει να δουλεψει καπου και ειναι δουλεφταρας και εχει θετικο χαρακτηρα, στις ΗΠΑ, βρισκει δουλεια μεσα σε 3 μερες και βγαζει ανετα $25Κ τον χρονο.

Αρα αυτα που εγραψα για τους ζητιανους πιο πανω, ειναι αληθεια. Οι ζητιανοι ειναι ζητιανοι διοτι ή ειναι τεμπεληδες, ή ναρκωμανεις, ή αλκοολικοι, ή ολα τα παραπανω και παρομοια.

Τελος δεν ενδιαφερει τον εργοδοτη του ζητιανου που τωρα ψαχνει δουλεια, τι του ετοιχε στο παρελθον. Ουτε και εμας των πολιτων πρεπει να μας ενδιαφερει. Οχι τουλαχιστον ως σημειο που θα επηρεασει το εαν θα βρει δουλεια. Στις ΗΠΑ ειναι απλα τα πραγματα σε τετοια περιπτωση. Ειναι: θες να δουλεψεις? ερχεσαι στην δουλεια στην ωρα σου? δουλευεις σχετικα σκληρα και consistently? Δεν θα διμηουργησεις μπελαδες εαν σε προσλαβω? Ελα εδω να σου δωσω 10 δολλαρια την ωρα οποτε θες. Και με διακοπες και insurance. Αυτα.

Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι με τον όριο 'γενναιοδωρία' αναφέρομαι σε κάθε είδους αλτρουιστική πράξη είτε προκύπτει από συμπόνια είτε απλά από επιθυμία να κάνουμε κάποιον/κάποια λίγο πιο ευτυχισμένο/η.

Δεν νιωθω εγω, και δεν πρεπει να νιωθεις εσυ, συμπονοια για τον ζητιανο που ειναι τεμπελης, ναρκωμανης, αλκοολικος, ή ολα τα παραπανω και παντα ετσι ηταν και θα ειναι. Δικη του εκλογη ηταν/ειναι ολα αυτα, του αξιζει τιποτε καλο στην ζωη. Ο καθενας ειναι υπευθηνος για τις πραξεις του.

Ακόμα κι ένα σάντουιτς θα βοηθήσει τον πεινασμένο, αν το 'πρόβλημα' είναι το τι μπορεί να κάνει με τα χρήματα που θα του δώσουμε - άρα δεν παίζει η γνωστή δικαιολογία.

Οπως ειπα, οι ζητιανοι πρεπει να κρατουν ταμπελες 'will work for food'. Τοτε βαιβως να τους προσλαβεις. Οπως ειπα, εχουμε 1 εκκατομυριο Μεξικανους (και αλλων εθνικοτητων παρανομους) που περνανε τα συνορα καθε χρονο βασικα για να ζητιανεψουν για δουλεια. Οπως και οι Αλβανοι στην Ελλαδα. Οπως και οι Αλβανοι απο οτι ακουω, ετσι και οι Μεξικανοι εδω ειναι στο μεγαλυτερο ποσοστο...'αξιοι' υπαληλοι. Δεν παραπονιουντε, κανουν αυτο που τους λες, ειναι θετικοι τις πιο πολλες φορες, δεν απαντανε, και ειναι και δουλευταραδες. Κανεναν δεν πηραζουν κανεις δεν τους πηραζει, κανουν ενα τονο λεφτα ενω ειναι ουτε καν ΗΠΑμερικανοι πολιτες. ΥΠαρχουν Μεξικανοι παρανομοι που εχουν net worth στα εκκατομυρια δολλαρια και ζουνε στο Miami beach. Και μετα μου λενε οι πανεξυνπο Ευρωπαιοι οτι το American Dream δεν υπαρχει πια (αλλο θεμα αυτο ομως).

Έπειτα, σε κανένα δεν αρέσει να ζητιανεύει, αν το θέμα είναι η ζητιανιά.

Τοτε ας σταματησουν να το κανουν.

Λίγη σημασία έχουν -για εμένα- όλα τα υπόλοιπα (τα οποία φυσικά και δε μπορώ να γνωρίζω) όπως το γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι στο δρόμο και δεν έχει κάποια δουλειά,

Σου ειπα εγω γιατι. Ρωτα και μαθε. Κανε μια ερευνα στο ιντερνετ ακομη, απο ερευνες που εχουν γινει εδω. Θα δεις οτι εχω δικιο.

το αν ξέρει να γράφει και να διαβάζει,

Δεν χρειαζεται να ξερεις να γραφεις και να διαβαζεις για να μαζεψεις καλαμποκι. Οι παπουδες μας ετσι μεγαλωσαν τους πατεραδες/μαμαδες μας. Χωρις γραμματα.

αν είναι έξυπνος ή ηλίθιος,

Ουτε μυαλο χρειαζεται. Δινεις εντολη στο δεξι σου χερι να πιασει το καλαμποκι και να το τραβηξει, μετα να το βαλει στο καλαθι. Repeat. Αυτα.

τι αναποδιές του έτυχαν, αν κάποιος πρόδωσε την εμπιστοσύνη του,

Θα μας κανεις να βαλουμε τα κλαματα, σιγα.

αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, κλπ.

Α...εδω στοπ. Εαν υπαρχει προβλημα υγειας το οποιο απαρατητα τον κανει αναπηρο και δεν μπορει να βρει δουλεια, αλλο εκεινο. Για αυτο υπαρχουν ιδρυματα και αλλες βοηθειες εδω. Μαλιστα στις ΗΠΑ πρεπε να σου λειπουν και τα δυο χερια και ποδια και η γλωσσα για να μην μπορεις να δουλεψεις καπου, πληροφοριακα. Υπαρχουν ειδικα προγραματα που υπωχρεωνουν εταιριες να προσλαβουν ενα ποσοστο αναπηρων και χιλια δυο. Η γυναικα μου εχει δουλψει και με βουβο και με τυφλο και με ατομο HIV positive. Τα εχουμε δει ολα. Ασε.

Δικαιολογιες ψαχνεις διοτι σκεφτεσαι Ευρωπαικα. Δηλαδη χυπικα.

Αυτό που με απασχολεί είναι ότι κάποιος που φαίνεται να έχει ανάγκη από βοήθεια βρέθηκε στο δρόμο μου και είναι στο χέρι μου να τον βοηθήσω ή να κάνω τα στραβά μάτια.

Εαν ειναι στο χερι σου να τον βοηθησεις, αυτουνου το χερι τι εκανε...για αυτον το ιδιο? Jesus, το μελο συνεχιζεται.

Πάντως ακόμα κι αυτόν που μη έχοντας κάτι να προσφέρει (χρήματα, κλπ) θα πλησιάσει το φτωχό και θα του πει 'συγνώμη φίλε μου, δε μου περισσεύει τίποτα να σου δώσω' θα τον σεβαστώ περισσότερο από αυτόν που του περισσεύουν και προσπερνά. Γιατί με το να του μιλήσει τον κάνει να αιστανθεί ως Άνθρωπος, παρά τη μιζέρια του. Και αυτό και μόνο τον 'ανεβάζει' στα μάτια τα δικά μου.

Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Αν οι λόγοι που δε δίνεις στους ζητιάνους (όχι εσύ προσωπικά, ο οποιοσδήποτε) είναι 'αυθεντικοί' (i.e. επειδή καλώς ή κακώς πιστεύεις τα όσα γράφεις παραπάνω) αλλά π.χ. δίνεις σε άλλους που θεωρείς ότι έχουν κάποια ανάγκη, υποφέρουν άδικα, κλπ, τότε για εμένα πάλι θα 'σκοράρεις' θετικά στον τομέα της γενναιοδωρίας.

Βεβαιως να δωσω. Εγω π.χ. καθε χρονια δινω στους Βετερανους στρατου και στον Ερυθρο Σταυρο (καμια σχεση με τον σουπερ αντι-ΗΠΑμερικανικο International Ερυθρο Σταυρο που μας μισει παραπανω απο τον Σανταμ και την Γαλλια combined). Τι δινω? Ρουχα και διαφορα πραγματα του σπιτιου που δεν χρειαζομαστε. Δινουμε 4ις μεγαλες κασες πραγματα τον χρονο. Εδω και 8 συνεχομενα χρονια. Κοστολογιζοντε στα 700 δολλαρια τον χρονο, απο τα χαρτια που μας δινουν πισω. Βλεπεις τα ρουχα ο ζητιανος ειναι καπως δυσκολο να τα κανει ακλοολ, αλλα οχι αδυνατο.

Τελος, εαν εισαι ευκαταστατος, say you make $300K a year, και δεν δινεις, για μενα δεν ειναι απαραιτητα μειων κατι τετοιο.

Κοίτα, όταν έχεις κάποιου είδους 'δύναμη' έχεις και ευθύνη ως προς το πως τη χρησιμοποιείς. Μαζί πάνε τα δύο, κατά την άποψή μου. Nα σου δώσω ένα παράδειγμα μη χρηματικό, για να το δεις από μια άλλη γωνία: Όταν ξέρεις από πρώτες βοήθειες και βρεθείς μπροστά σε ένα τροχαίο ατύχημα όπου ο άλλος ψυχορραγεί μπροστά στα μάτια σου, οφείλεις να δώσεις λίγο από τον χρόνο σου - γιατί αυτό δίνεις, στην ουσία - για να τον βοηθήσεις. Αν νομίζεις (γενικά μιλώντας) ότι το χρόνο μέσα στον οποίο κάνεις τη βόλτα σου τον 'κέρδισες' με σκληρή δουλειά [όπως το χρήμα στο πορτοφόλι σου] και ως εκ τούτου απαλλάσσεσαι από κάθε ηθική υποχρέωση να σταματήσεις και να βοηθήσεις, σίγουρα δε θα πρέπει να περιμένεις το σεβασμό μου. Δε σημαίνει ότι είσαι κακός άνθρωπος, απλά you don't have what it takes to earn my full respect.

ΟΚ καταλαβαινω τι λες. Ομως εαν αυτος που κανει 300Κ τον χρονο απλα βαζει τα λεφτα του σε αμιβαια κεφαλαια, γιατι δεν βοηθαει την κοινωνια. Επηδει δεν βοηθαει ζητιανους δεν σημενει οτι δεν βοηθαει την κοινωνια. Βοηθαει εταιριες που προσλαμβανουν υπαλληλους να πετυχουν. Αυτο ειναι η πιο υγιεις βοηθεια για μενα για καθε κοινωνια και ενας απο τους κυριοτερους λογους που η χωρα των ΗΠΑ ειναι τοσο ισχυρη απο καθε πλευρα.

Ξανα, ο χιππης βοηθαει αυτον που κλεει παραπανω. ΑΥτον που μπορει να δηξει την περισσοτερη μιζερια. Ο οχι-χιππης, βοηθαει αυτους που προσπαθουν για κατι καλυτερο. Αυτο το συστημα λεγεται καπιταλισμος.

Βοηθωντας τον ζητιανο ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα που κανει η Ελληνικη κυβερνηση εδω και χιλλια χρονια δινοντας λεφτα στην Ολυμπιακη πχ. Χαμενα λεφτα. Καλυτερα να τα εβαζε τα χρηματα σε ενα τσουβαλι και να τα πετουσε στο Αιγαιο, πιο πολυ τοπο θα επερναν.

Οι ΗΠΑμερικανικη κουλτουρα πιστευει στην βοηθεια αυτων που προσπαθουν για κατι καλυτερο (παντα εξεραιτεω των θεματων υγειας). Εαν εισαι τεμπελης, μονο κακα πραγματα θα σε βρουν και ειναι το καλυτερο που αξιζεις. Ενας 'αξιος' ανθρωπος, με την Ελληνικη εννοια του ορου, αξιζει να παει εμπρος απο οχι μονο χρηματικης πλευρας αλλα και αλλων πλευρων στη ζωη του, διοτι ετσι λειτουργουν οι πιο υγιεις κοινωνιες στον πλανητη. Οι πετυχημενοι μαγνιτηζοντε απο τους πετυχημενους ή αυτων που θελουν να πετυχουν και το δηχνουν. Ο ζητιανος δεν θελει να πετυχει. Η ζητιανια ειναι μιζερια, ειναι αποτυχια, το αντιθετο της επιτυχιας. Το να βρεις τροπο να βγεις απο την ζητιανια ειναι αυτο που πρεπει να κανεις, οχι να συνεχιζεις να κλεγεσαι και να βρισκεις δικαιολογιες για το γιατι δεν μπορεις να βγεις. Αξιος ανθρωπος.

Εαν εχει δωσει και το διαλαλαει τοτε σιγουρα δεν εχει καρδια, ΚΤΤΓΜ. Διοτι το εκανε για εφε. Αλα-Ελληνικα.

Αν έχει δώσει ΓΙΑ να το 'διαλλαλάει', όχι ΚΑΙ το 'διαλλαλάει'.
Όσο για τα 'εφε', έχω την εντύπωση ότι το Χόλλυγουντ είναι το πλέον ειδικό. Αλλά κάτι κάνουμε κι εμείς στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι!...

Το Χολυγουντ υπαρχει για αυτον τον λογο. Το εφε. Ειναι μια μικρη περιοχη της πολιτειας Καλιφορνια. Στην Ελλαδα ειστε ολοι Χολυγουντ (wonna bees)

Ασχετο οφ.

Για μενα θα ειχε παραπανω αξια εαν ο ζητιανος ελεγε με μια πινακιδα (οπως κανουν εδω): 'Will work for food'. Ετσι υπαρχει οχι μονο καρδια, αλλα και υγιεις συναλλαγη η οποια βοηθαει ολους, και αυτον που δινει και αυτον που τα παιρνει και την μικρο-οικονομια. Ακουγεται πολυ κρυο, ομως πιστεψε με, ειναι γεματο καρδια. Γιατι?

Γιατι καποιος μεγαλοεπιχειρηματιας δεν εχει καρδια (διοτι ας πουμε δεν δινει σε ιδρυματα ή ζητιανους μια), οταν εχει δημιουργησει τοσα πολλα στην ζωη του ως πετυχημενος χρηματοοικονομικα, και εχει δωσει δουλεια και ψωμια (και χιλια δυο αλλα) σε αυτους που εργαζοντε για αυτον?

Ο επιχειρηματιας που βρηκε τροπο να κανει μια εταιρια και εδωσε δουλεια σε 1000 ατομα για 50 χρονια π.χ. (μικροτατη εταιρια για ΗΠΑμερικανικα στανταρντ αλλα λεμε) why does he not get any credit from you, τους πανεξυπνους? Δεν εδωσε ετσι? Ναι πηρε, ομως εδωσε κιολας. Αρα? Γιατι επηδει ειναι πλουσιος πρεπει να δωσει και στα ιδρυματα και εδω και εκει που ολοι οι χυππιδες καλουν και νομιζουν οτι τα ξερουν ολα και για το τι σημενει γενναιοδωρεια?

Eδώ φοβάμαι ότι 'μπερδεύεις' δύο άσχετα μεταξύ τους πράγματα. Φέρνεις ως παράδειγμα τον επιχειρηματία που 'έδωσε δουλειά σε 1000 άτομα για 50 χρόνια'. Πρόσεξε, γιατί ΑΝ το θέμα μας είναι η γενναιοδωρία, η ερώτηση που θα πρέπει να κάνεις είναι 'Για τους άλλους την έστησε τη δουλειά, ή για τον εαυτό του?'

Αυτο τι σχεση εχει. Παλι, ερωτευμενοι με την θεωρια στην Ευρωπη και ειδικα στην Ελλαδα. Τι σχεση εχει το τι ειχε στο μυαλο του οταν την εστησε? Τι ΕΓΙΝΕ εχει σημασια. Το εαν εδωσε δουλεια καποιος σε εκκτονταδες ή χιλιαδες ατομα για δεκαδες χρονια, δεν μετραει επηδει στο μυαλο του ειχε τον εαυτο του οταν την αρχιζε την εταιρια? Λιγο κριση παρακαλω.

Γιατί άλλο να την έστησε με σκοπό να φτιάξει θέσεις εργασίας, κι άλλο αν οι 1000 εργαζόμενοι ήταν απλά the means to an end (=να βγάλει χρήμα ο ίδιος).

I cant believe what I'm reading.

Μην τα μπλέκεις, καμία σχέση με γενναιοδωρία δεν έχει το δεύτερο. Γενναιοδωρία είναι όταν δίνεις ΧΩΡΙΣ να παίρνεις, όχι όταν πληρώνεις κάποιον που σου κάνει μια δουλειά. Άντε και το να τον ανταμείψεις πλουσιοπάροχα για κάτι που έκανε, αντί για μόνο με όσα περίμενε.

Γενναιοδωρια ειναι να μοιραζεσαι την επιτυχια σου με αλλους. Και ο τοπος δεν εχει καμια σημασια. Οταν εγω ανοιγω μια εταιρα που γινετε MSFT αργοτερα, τοτε μοιραστηκα την επιτυχια μου με ατομα που ισως αλλιως στον ηλιο μοιρα δεν ειχαν.

Στη περιπτωση του ζητιανου που του δινεις ρευστο κανεις σουπερ ανθυγιεινο τροπο γενναιοδωριας, στην περιπτωση του πετυχιμενου επιχειρηματια, το αντιθετο.

Για να απαντήσω σε αυτό που φαίνεται να σε απασχολεί: Tο να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο 'έμμεσα' (=αφού δε θα γινόταν να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου χωρίς 5-10-100-1000 άτομα να δουλεύουν για εσένα) ΝΑΙ, σου δίνει 'credits' (ως ενεργό μέλος μιας κοινωνίας, κλπ, κλπ) και είναι σίγουρα 'plus'.

Θενκς που τουλαχιστον βλεπεις και αυτο.

Αλλά δε σε χρίζει και 'γενναιόδωρο'.

Και εδω ειναι η διαφωνεια μας.

Η γενναιοδωρία είναι αρετή που φανερώνει ανιδιοτέλεια. Άλλο το να κάνεις business as usual, κι άλλο οι φιλανθρωπίες, οι δωρεές σε ιδρύματα και το να σταματήσεις μισό λεπτό και να κεράσεις ένα ζητιάνο μια τυρόπιτα.

Εαν ερθει ενας ζητιανος και μου ζητησει να μου κοψει το χορταρι αντι ενος μεσημεριανου ή δυο, τοτε αυτο ειναι 100% υγιεις για την κοινωνια. Εαν σου ζητησει ρευστο για τιποτε ως αντιδωρο τοτε εκει ειναι που διαφωνω. Η πρωτη περιπτωση ειναι το ιδιο με το να δηνεις δουλεια σε ατομα μεσω της πετυχημενης εταιριας σου.

Τα ιδρυματα που ψαχνουν για την λυση στο AIDS π.χ. οπως αυτο του Gates και στην περιπτωση που ο Μπαφετ πηγε και του εδωσε 40 δις δολλαρια για τα επομενα 10 χρονια, ειναι 100% υγιεις. Ειπα οτι το θεμα υγεια δεν ισχυει στο θεμα ζητιανια.

Το να κερασεις τον ζητιανο μια τυροπιτα διοτι ειναι απλα ζητιανος ειναι επισης ανθυγειηνο διοτι δεν σου εδωσε τιποτε πισω. ΑΠλα σου ερεθισε τα αισθηματα σου και τον λυπηθηκες. Σιγουρα ομως ειναι καλυτερο του να του δωσεις ρευστο το οποιο πιο πιθανως θα το μετατρεψει σε ακλοολ (στις ΗΠΑ).

Θα μου πεις, και τι διαφορά θα κάνει μια τυρόπιτα μπροστά στις δεκάδες ή χιλιάδες θέσεις εργασίας που άνοιξες με τη νέα σου εταιρεία? Καμία (για την κοινωνία), και τεράστια (γι αυτόν που θα φάει την τυρόπιτα)!...

Αλλου ειναι το θεμα... Πιο πανω το εξηγησα.

Μιλάς για πινακίδες 'will work for food' κλπ (>click< ). Για να το σκεφτούμε λίγο... Μήπως η πινακίδα στην πράξη το μόνο που λέει είναι 'μη με προσπερνάτε, δεν είμαι τεμπέλης!!'? Και μήπως πρόκειται ο οποιοσδήποτε πεινασμένος να αρνηθεί αν εσύ του προσφέρεις τη δυνατότητα να εργαστεί για να βγάλει ένα πιάτο φαί?... Προσωπικά θεωρώ πιο λεβέντη κάποιον που μου λέει 'φίλε, αν θες δίνεις κάτι, εγώ δε νομίζω ότι είμαι άξιος να σου προσφέρω τίποτα ως αντάλλαγμα, αλλά εύχομαι να τα βρεις από αλλού' από τον άλλο που χωρίς να το ζητήσω πετάει το σφουγγάρι στο παρμπρίζ, τραβάει και μια με το λάστιχο, και υποτίθεται ότι μου έχει καθαρίσει το τζάμι κι οφείλω να τον πληρώσω για τις υπηρεσίες του...

Και εδω ειναι η διαφορα τροπου σκεψης του Ευρωπαιου και του ΗΠΑμερικανου. Εαν νομιζεις οτι αυτος που δεν εχει self esteem, δεν σεβεται τον εαυτο του δηλαδη, αφου σου λεει 'φίλε, αν θες δίνεις κάτι, εγώ δε νομίζω ότι είμαι άξιος να σου προσφέρω τίποτα ως αντάλλαγμα, αλλά εύχομαι να τα βρεις από αλλού', αξιζει την γενναιοδωρια σου, τοτε απλα you're feeding the virus, αντι να βοηθας για υγεια. Ειναι ακριβως το ιδιο με τοις 'προβληματικες' εταιριες που συνεχιζεται να ταιζεται λογο ελλειψης πολιτικης βουλησης.

Στις ΗΠΑ αυτοι που πετυχαινουν το αξιζουν. Και ολοι εχουν την ευκαιρια να πετυχουν. Εξου και το Αμερικανικο ονειρο. Εχει επαλοιθευθοι εκκατομυρια φορες μολις σε 220 χρονια.

Τωρα η ερωτηση ειναι: Ποσο 'ευκαταστατος' πρεπει να ειναι καποιος για να δωσει χρημα ή μαλλον το αντιθετο. Ποσο φτωχος πρεπει να ειναι καποιος για να ειναι δικαιολογημενος να μην δωσει. Οι της θρησκειας θα σου πουνε πιθανως οτι ολοι πρεπει να δινουν. ΟΚ λοιπον λεω εγω, ποσους ζητιανους ξερεις εσυ που δινουν ενα 10% απο αυτα που ζητιανευουν...στους....ζητιανους? Η απαντηση πολυ πιθανων ειναι μηδεν. Αρα γιατι να δωσει ο Gates και ο Μπαφετ?

Από τους ζητιάνους, που δεν τους περισσεύει μία και ζουν μέσα στην αβεβαιότητα, φτάσαμε στον Gates και τον Buffet, των οποίων η ποιότητα ζωής δεν πρόκειται ν' αλλάξει ούτε κατ' ελάχιστο με το να φανούν γενναιόδωροι απέναντι στο φτωχό που τους άπλωσε το χέρι για βοήθεια. 'Ή του ύψους ή του βάθους', που έλεγε κι ένας καθηγητής μου!

Οσο πιο πολλα λεφτα κανει κανεις, τοσο περισσοτερο σεβεται τους κοπους και αρα αυτα τα λεφτα. Οταν δεν εχεις μια ή εισαι μελος της μικρο-μεσαιας ή πιο κατω ταξης, τα 100Κ τον χρονο σου φενονται πολλα παραπανω απο οτι χρειαζεσαι. Διοτι δεν εχεις ιδεα πως ειναι να ζεις με 100Κ τον χρονο. Οταν μαθενεις τοτε λες πως θα γινει να βγαλω 200Κ τον χρονο για να μπορω να κανω και αυτο και το αλλο, κτλ, κτλ. And there is nothing wrong with that. Το να σεβαισε τα λεφτα σου και τους κοπους σου, δεν ειναι κακο. Ο Μπαφετ δεν τα πεταξε τα λεφτα του οταν τα εδωσε στον Gates (στο ιδρυμα Gates). Απλα ειπε, τα δινω στο ιδρυμα σου διοτι ξερω οτι θα πιασουν τοπο. Δηλαδη ξερω οτι ειναι απλα θεμα χρονου πριν βγει μια αλυφη απο το ιδρυμα που θα καταπολεμησει το AIDS και αλλες αρρωστιες και θα σωσει εκκατομυρια Αφρικανους και αλλους. Κτλ, κτλ.

Ξανα, η υγιεις ή οχι τοποθετηση χρηματων ειναι η διαφωνια μας. Νομιζω οτι συμφωνουμε οτι το να δινεις χρηματα στην κοινωνια ειναι σωστο και καλο. Το ΠΩΣ να το κανεις ειναι το προβλημα. Εγω λεω, δωστα εκει που πιανουν τοπο, εσυ ρωτας το συναισθηματικο μερος του εγκεφαλου σου που συνηθως δεν ακολουθει την λογικη. Και ετσι δινει δηναμη και μομεντουμ στον πολλαπλασιασμο ηδη υπαρχοντων προβληματων. Οπως η τεμπελια, κτλ.

το θεμα γενναιοδωρεια προσεγγιζεται λαθος. Διοτι για εσας, ολους εσας που ειπατε οτι, εγω κρινω τον ανθρωπο (και) απο το ποσο γενναιοδωρος ειναι, ειστε λαθος. Γιατι? Διοτι δεν υπαρχει καν τετοιο θεμα. Γιατι? Διοτι οταν δινει καποιος στους λιγοτερο τυχερους ή ικανους, τοτε πρεπει να το κραταει μυστικο μονο για τον εαυτο του. Αρα κανεις δεν πρεπει να ξερει. Αρα, the above point of yours is moot.

Δε θα το έλεγα. Από που κι ως που αν κάποιος είναι αυθεντικά γενναιόδωρος (i.e. δεν το κάνει προσπαθώντας να προβληθεί αλλά επειδή νοιώθει ότι κάνει το σωστό όταν βοηθάει τους άλλους) θα πρέπει να το κάνει στα 'μουλωχτά'??!!...

Σκέψου δηλαδή να θέλεις να δώσεις ένα δεκάρικο σ' ένα ζητιάνο που συνάντησες στο φανάρι και να σε... 'εμποδίζει'... το ότι είσαι μαζί με τη φίλη ή το φίλο σου, επειδή αν καταλάβει ότι είσαι γενναιόδωρος μπορεί να ...πάψεις να είσαι!!!...

Υπερβαλεις και το ξερεις. Αλλο ειναι my point.

Δε θα ήθελα να το κουράσω άλλο. Απλά νομίζω ότι προσπερνάμε την ουσία αν το βλέπουμε καθαρά 'μαθηματικά' το θέμα και περιστρεφόμαστε γύρω από το 'τι ποσοστό του εισοδήματός του πρέπει -και καλά- να δίνει κάποιος στους άλλους ανά πάσα στιγμή για να θεωρείται γενναιόδωρος'. Δε δουλεύει έτσι.

Σαφεστατα δεν δουλευει ετσι. ΑΥτο ηταν αυτο που προσπαθησα να θιξω με το παραδειγμα μου. You're making my point.

Δεν ειναι θεμα μαθηματικων. Ειναι θεμα λογικης ή συναισθηματισμου. Εσυ εισαι στο δευτερο camp. Εγω στο πρωτο.

Σαφέστατα δεν υπάρχουν ούτε κανόνες ούτε απόλυτα κριτήρια. Είναι περισσότερο στάση ζωής το να προσπαθείς να προσφέρεις (όποτε σου δίνεται η ευκαιρία) αντλώντας χαρά από την ευγνωμοσύνη αυτών τους οποίους 'άγγιξες', όπως το να προσπαθείς να είσαι τίμιος, ευγενικός, αξιόπιστος, κλπ. **Εγώ το θεωρώ σημαντικό για να κερδίσει κάποιος το σεβασμό μου. **Για άλλον, με διαφορετική διαπαιδαγώγηση και κοινωνικά πρότυπα, δέχομαι ότι μπορεί να μην παίζει κανένα ρόλο. Έτσι κι αλλιώς, κανείς μας δεν είναι άγιος.

Συγνώμη για το σεντόνι!

Στην περιπτωση την δικη μου, το να δινεις ρευστο σε ζητιανο ουτε κερδιζει τον σεβασμο του ζητιανου για σενα ουτε του φιλου που σε βλεπει να το κανεις. Και οι δυο κορόιδο σε αποκαλουν, ειδικα ο πρωτος και ο δευτερος εφοσον σκεφτεται λογικα.

Προσυπογράφω το ποστ του Γαβριήλ, μακάρι και άλλοι να είχαν αυτή τη νοοτροπία.

Για το θέμα της φτώχειας και της μιζέριας γενικότερα η 'τυφλή' ελεειμοσύνη βολεύει μεν και τους ευεργέτες (γιατι κλεινουν τα μάτια τους και απαλλάσονται ευθηνών) και τους ευεργετηθέντες (γιατι βολεύονται με τον ελάχιστο κόπο) αλλά διαιωνίζει το πρόβλημα. Ακόμα χειρότερα το ευνοεί.

Όταν έρχεται ένα παιδάκι 8 χρονών και ζητάει ενα ευρό όταν είμαστε σε μια καφετέρια πχ είναι πιο εύκολο να του το δώσουμε παρά να το ρωτήσουμε γιατί ειναι στην κατάσταση αυτή. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'εξω, πολλές φορές ξεχνιέμαι ή παρασύρομαι απο το συναίσθημα όπως λέει και ο Γαβρηίλ. Δεν είναι όμως η σωστή αντιμετώπιση αυτή (γνώμη μου έστω).

Σαν κοινωνία συνολικά η κατευθηνση που θα έπρεπε να έχουμε είναι της ακόλουθης παροιμίας:

Δώσε ένα ψάρι σε ένα ζητιάνο και θα χορτάσει για μια μέρα, μάθε τον να ψαρεύει και θα είναι χορτάτος μια ζωή.

ΥΓ. Μόνη διαφωνία για τους Γάλλους, δε νομίζω να μισουν τις ΗΠΑ, όχι τόσο τουλάχιστον Οι συμπάθειες είναι αμοιβαίες πάντως.

Δεν διαφωνω αλλα πρεπει να λαβουμε υποψιν μας οτι δεν εχουν ολοι ικανοτητες,δεν εχουν ολοι δεξιοτητες, δεν εχουν ολοι μορφωση,δεν εχουν ολοι ισες ευκαιριες.

Αυτα πρεπει να ληφθουν υποψιν,το 'ο καλυτερος κερδιζει οι υπολοιποι να πανε να πνιγουνε', δημιουργει μεγαλες κοινωνικες ανισοτητες και αλυσιδωτα προβληματα

Και τι σημαίνει δηλαδή 'δεν εχουν ολοι ικανοτητες,δεν εχουν ολοι δεξιοτητες, δεν εχουν ολοι μορφωση,δεν εχουν ολοι ισες ευκαιριες' ??

Αυτα πρεπει να ληφθουν υποψιν,το 'ο καλυτερος κερδιζει οι υπολοιποι να πανε να πνιγουνε', δημιουργει μεγαλες κοινωνικες ανισοτητες και αλυσιδωτα προβληματα

Ποιός το είπε αυτό ? (με bold)

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

Μολις εβλεπα ενα μικρο θεμα στο καναλι HNN (το μικρο αδερφακι το CNN) και διαφημιζανε ενα σοου που θα δηξουν αυριο για το θεμα ευτυχια. Ενας απο τους οποιους χρισημοποιηθηκαν ως πηγη για το ντοκυμαντερ ηταν ο Daniel Gilbert, προφεσορ του Harvard Univ. Εδειξαν ενα μικρο κομματι για το ποια γρουπ ατομων ειναι πιο ευτυχισμενα απο αλλα γρουπ:

Τι κανει τους ανθρωπους ευτιχυσμενους? ηταν η ερωτηση. Ο προφεσορ ειπε, **'ενα απο αυτα που βρηκε η ερευνα ηταν οτι οι ανθρωποι ειναι καθοριστικα ανακριβεις στο να προβλεπουν τι τους φερνει ευτυχια'
**
(τα παρακατω ισχυουν μονο για ΗΠΑ φυσικα, εκει εγινε η ερευνα)

1. Ανρθωποι της μεσαιας ταξης βρισκοντε στο αποκορυφωμα της ευτυχιας (απο πλευρας χρηματικης καταστασης). Οχι οτι οι πιο πλουσιοι ειναι πιο διστυχισμενοι, ομως αυτη η ερευνα απεδηξε οτι τα παραπανω λεφτα (απο αυτα της μεσαιας ταξης) δεν εφεραν παραπανω ευτυχια.

2. Η ηλικια φερνει ευτυχια. Τα ηλικιωμενα ατομα ειναι πιο ευτιχισμενα απο τα πιο νεα ατομα. Ειδικα οι ανδρες. Το πιο ευτυχισμενο γρουπ απο πλευρας ηλικιας = ανδρες 60-69 ετων. Τα λιγοτερο ευτυχισμενα? Ανδρες 20-29 ετων.

3. Education. Ατομα με πτυχιο παν/ιου ειναι πιο ευτυχισμενα απο αυτα με πτυχιο λυκειου.

4. Religion. Θρησκευομενοι ειναι πιο ευτυχισμενοι απο τους οχι.

5. Sunbelt residency. Αυτοι που ζουν στο μερη των ΗΠΑ με ηλιο ειναι πιο ευτυχισμενοι απο αυτους που ζουν αλλου.

6. Marriage. Οι παντρεμενοι ειναι πιο ευτυχισμενοι απο τους εργενηδες.

7. Political Affiliations. Οι ρεπουμπλικανοι ειναι πιο ευτ/νοι των δημοκρατικων και, και οι δυο ειναι πιο ευ/νοι των ανεξαρτητων.

8. No kids. Παντρεμενοι χωρις παιδια ειναι πιο ευ/νοι αυτων με παιδια. Το λιγοτερο ευτ/νο γρουπ? Οχι πεντρεμενοι γονεις, κατων των 18 ετων, με παιδι/α.

Daniel says, η ευτυχια ερχεται απο την αγαπη και ευγνωμοσύνη για την οικογενεια και τους φιλους.

Ο καθηγητής του Χάρβαρντ ανέλυσε σε μία πρόταση την έρευνα...είχε δίκιο. Κανείς δεν γνωρίζει τι φέρνει την ευτυχία...απλά υποθέτει...
Τα περισσότερα από τα αποτελέσματα πάντως ανταποκρίνονται στην λογική και εξηγούνται πολύ εύκολα αν σκεφτεί κανείς την Αμερικάνικη κοινωνία του σήμερα...Ειδικά η τελευταία πρόταση του 8 είναι η πραγματικότητα στα slums των μεγαλουπόλεων... Μόνο το 7 με μπερδεύει και μπορώ να το ερμηνεύσω μόνο ως αποτέλεσμα των 4 και 6...

Ο χρήστης gavriil1 έγραψε:

εγώ παντός δεν θεωρώ ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν τα καλύτερα πανεπιστήμια τουλάχιστον στις κοινωνικές επιστήμες...απλά διαθέτουν περισσότερα χρήματα για έρευνα γεγονός που τους δίνει προβάδισμα όχι όμως και διαφορά επιπέδου.

Απο πλευρας %, οι ΗΠΑ εχουν την καλυτερη (no matter how you interpret τον ορο 'καλυτερη') παν/κη εκπαιδευση σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη χωρα, απο οποιαδηποτε πλευρα και εαν το αναλυσεις (labs, money invested, quality of professors, field, οτιδηποτε).

αν ισχύει αυτό τότε πως εξηγείς την 'εισαγωγή' επιστημόνων από την από ανατολή και την Ευρώπη για να καλυφθούν θέσεις στις ΗΠΑ; Μήπως τελικά τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζεις; Γιατί δεν έχει συμβεί ποτέ το αντίθετο; Η Αμερική δεν έχει άνεργους επιστήμονες; Γιατί δεν προσλαμβάνουν τους ομοεθνείς τους και επιλέγουν ξένους επιστήμονες;
Διαφωνώ τουλάχιστον στο επίπεδο των καθηγητών αλλά συμφωνώ σε θέματα χρηματοδότησης και υποδομών. Τα χρήματα είναι απαραίτητα αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά...η επιστημονική σκέψη πρέπει να είναι απερίσπαστη κάτι που δεν συνάδει απαραίτητα με τις πιέσεις των χορηγών και των επενδυτών για άμεσα αποτελέσματα...Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ...το δύσκολο είναι να σε κάνω να το παραδεχτείς